Voor mensen met een goed hart

63ste jaargang nummer 41 woensdag 8 oktober 2008 1,75 euro

Voor mensen met een goed hart

en een É slecht karakter... §

Over gewauwel en hoogmoed

‘Deheer Wathelet zoubeter eens een interministeriële overlegconferentie organi­ seren in plaats van te wauwelen.’ Aldus Vlaams minister Van Mechelen, bevoegd voor financiën, van op het spreekgestoelte inhet Vlaams Parlement. Federaal staatssecre­

taris voor BegrotingMelchior WathelethadinLa Dernière Heure kritiek geuit op het uitblijven van 36I miljoen Vlaamse euro’s voor de nationale begroting. Daarop voelde Van Mechelenzich geroepen om Wathelet demantel uit te vegen en het oerVlaamse karakter van Open VLD te onderstrepen.

Die veelbesproken 361 miljoen zal namelijk niét worden doorgestort naar de fede­

ralebegroting. Maar tegelijk gafVan Mechelen aan dat Vlaanderen ...voor4l4miljoen euro beleidsinspanningen doetwaar de Belgischebegroting weldegelijk vanprofiteert.

Geld vanuit het zogehetenToekomstfonds voor de redding van Dexia. Geld dat niet wordt uitgegeven, maar opzijgezetwordt in hetZorgfonds voor hulpbehoevenden.

Hulp voor de boekhouding van steden en gemeenten, en een overschotje extra op de Vlaamsebegroting. Conclusie: Van Mechelen wauwelt zelf.De federalebegroting wordt onrechtstreeks gesubsidieerd voor een hoger bedrag dan injuli gevraagd.Alaaf!

Minister-president Peeters ging inJapan deVlaamse zeehavenspromoten, maar keerdevervroegdterug ‘om de communautaire dialoog voor tebereiden’. Kris Pee­

terswauwelt. Het verhooptesucces van diedialoog hangt uiteraard niet af van een dagje Japanmin ofmeer.

Wie deWetstraat kent, weet watde echte drijfveer was. Peeters vertoefde in het verre buitenlandop het moment dat erhierhistorischebeslissingenwerden genomen overFortisen Dexia, met gegarandeerde aandacht van de camera’s en met de schijn­

werpers vooralop premierLeterme. Dat steekt, in de strijd voor het politieke leider­ schap binnen CD&V. Overigens isdedoor Peeters zo fel begeerde geloofwaardigheid vande communautairedialoog alde vernieling in gedraaid door dat enezinnetje van Onkelinx: ‘Wemoeten CD&V helpen.’ Wie nunog in een wending ten goede gelooft, behoort totde fanclub van Sinterklaas. (Al moeten we toegevendat dieeen bijzon­ der grote fanclubheeft.)

Bart Somers wauwelt,zoals welmeer. ‘Die500 euroaan jobkorting die deWalen onsniet meer gaan afpakken’,wel, dat was maar om te lachen. Alleen wie een slecht karakter heeft,zietvolgens het liberale opperhoofdde ironieachter deVLD-adver- tentieniet. De N-VA is duidelijk van slecht karakter.Het Vlaams Belangis ongetwijfeld van nog slechtere inborst. En ookons goedhart haalt het in dezeniet vanons door en doorslecht karakter. Open Somers gedraagt zich als de typischedraaikont die hij is en altijd was. Enook hij bleek duidelijkjaloers op deaandacht voor Leterme inde vaderlandse pers. Vandaar nogmaar sneleen o zo doorzichtig medianummertje om de vakbonden van hunstakingsacties te weerhouden. De enige die daar wel bij voer, was Rooie Ruayvan het ABVV, die in Terzake nog eens de kortzichtigestandpunten van de socialistischevakbond mocht komen illustreren.

Milquetwauwelt alsze beweert datWalloniëde Grote SprongVoorwaarts heeft gemaakt inzake activering van werklozen. Vlaanderen sanctioneert nog altijd anderhalf keermeeronwilligewerklozen terwijl dewerkloosheid hier veel lagerligt. Brussel is terzakezelfs eencompleet rampgebied. Volgens deNationale Bank zalVlaanderenin 2030 transfers ontvangen vanuit Brusselals daar de werkgelegenheidtot het Vlaamse niveaugestegen zal zijn. Slechts één conclusiedus:de Nationale Bank wauwelt. De transfers durentot nader ordermassaalen onverminderdvoort.

De Nationale Bank brengt ons tot het gewauwelvan allerleibankiers die plots het licht hebben gezien.Febelfin, de federatie van financiële instellingen, wil plots de gega­

randeerde spaarsomgaan optrekkenvan 20.000 tot60.000euro. Dekredietcrisis is pas anderhalfjaarbezig, wie weet welk bedrag ze volgend jaar naar voor gaanschui­

ven. Bovendien zou eens temeer de overheid, dus de belastingbetaler,voor een groot deel vande garanties moeten opdraaien. We stellen voor dat eerst al de grootverdie­

ners aande topvande banken hunpremies en bonussenvan de voorbije tien jaar in het Beschermingsfonds voor deSpaargelden stoppen.Daarna kaner eventueel terug gepraat worden over het recht van eenheleboel blaaskaken om nog het woord te voe­ renin het openbaar. Denkt u overigensdat diefelgelauwerde Axel Miller alleen maar onschuldige productenaan zijn klantenheeft verkocht?

Maar uiteraardspant ons aller Maurice de kroon,als hetop kosmisch gewauwel aan­ komt. Drie jaar geleden verkondigde deze planetaire ziener dat er beter bankiersaan het hoofdvan destaat zoudenstaandanpolitici. Het vervolg is bekend. De verguisde politici mochten devoorbijedagenwanhopigepogingen ondernemen om degroot­

heidswaanzin vande komeet Lippens teniet te doen. Lernouten Hauspie warenabso­

lute den

Iets ______________ ___

doenietmeeaanhet vierendelen vande Fortis-top', luidt hetinDe Standaard. Karei v*il graag goed gezien blijven op Le Palais/Het Paleis.Nog nooit- bij onsweten - is kre­ diet zoduur geweest,enwoorden zo goedkoop.

prutsers vergeleken met deze nobiljon en zijn entourage. Als zijtot ,

veroordeeld, wat isdan naar verhouding destrafmaat die Maurice en co verdienen, van galactischeafmetingen wellicht, tenzii Karei de Gucht rechter mag spelen. Ik

l€0K€ Z-EffT...

Weekblad P60872I Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Deze week:

•Adempauze 2

• Boek van een bastaard 6

• De crisis 7

• Wat een postzegel onthult 9

• De banksters zijn terug 14

Specialisten of verkopers?

Uw dienaar ontwikkelde een selectieve blindheid wat reclame in kranten en tijd­

schriften betreft. Zo vielen onze ogen vorige week eerst op het artikel "Franstalige par­

tijen kunnen humor van Open VLD niet sma­

ken”, vooraleer mijn aandacht werd getrok­

ken door de advertentie daar net onder.

“Die 500 euro pakken de Walen ons al niet meer af!" titelde die en werd geplaatst door genoemde Open VLD. Zonder het redactio­

nele stuk was deze liberale stunt aan mij vol­

komen voorbijgegaan.

Die selectieve blindheid is een zegen, want anders had ik me misschien laten verleiden door Viviane Lagring. U kent haar wellicht niet, ik ook niet. En ik heb haar gelukkig ook niet leren kennen. Ze viel me pas voor­

bije weekeinde op, bij het doorbladeren van een stapel oudere kranten. Haar foto stond in De Standaard van 2 september II. als il­

lustratie bij een advertentie. Logisch dus dat ze me toen was ontgaan. Ze ziet er een beetje uit als een huismoeder waar de stofdoek aan de handen is gegroeid. Zo iemand die in opdracht van VTM huizen komt oppoetsen, omdat het daar meer dan nodig is. Vreemd dat ondergetekende ze nog niet over de vloer kreeg, maar dat terzijde.

Blijkens het bijschrift is Viviane Lagring echter KBC-adviseur sparen en beleggen in Denderleeuw. Dit keer viel de advertentie me wel op, want de kop ervan kreeg een maand na afdrukken wel een wat nieuwe lading. "Verdient de BEL 20 nog altijd mijn vertrouwen?" vraagt het reclaampje zich af.

"Dubbel en dik. Want u ontvangt twee keer zijn mogelijke stijging", zette Viviane mij en alle andere krantenlezers aan om een deel van onze spaarcenten aan haar toe te ver­

trouwen. We bladeren door naar de econo- miebladzijden van die 2e september. De BEL 20 stond toen op 3144,27 punten. Vlug over naar de krant van dit weekeinde, 4 oktober,

een maand en twee dagen later. De BEL 20 klokte de dag ervoor af op 2757,01. Dat is een daling met 387,26 punten of 12,3%.

Stel dat Viviane me had overtuigd om pak­

weg duizend euro op die BEL 20 te riske­

ren, dan was ik daar nu al ruim 387 euro van kwijt. Van adviseurs moet je het heb­

ben. Akkoord, ze zit in het KBC-nest en had mijn spaargeld 'veilig' op een Fortisrekening gestaan, dan was die duizend euro vorige week net niet verschrompeld tot niks.

Verre van ons om te beweren dat Lagring haar job niet kent. Ze zal zeker voldoende opgeleid zijn om zichzelf specialist in beleg­

gingen te mogen noemen. Maar ze is natuur­

lijk vooral verkoper.

Zoals Gust, die achter onze hoek twee- dehandswagens probeert te slijten. Nu ik er over nadenk, Irma, de vrouw van Gust, lijkt wel wat op Viviane. En Irma kan uitste­

kende taarten bakken. Een echte specia­

liste, al adverteert ze dat niet. Ze is dan ook geen verkoopster. Soms krijgen we wel eens een taart van haar, maar verkopen doet ze niet. Heerlijke en eerlijke taarten. Van Gusts auto’s, overigens een fijne vent, ben ik daar niet zo zeker van.

EENMANSCOLLECTIEF DenBlooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

2

De dingen dezer dagen

Verantwoordelijkheid opnemen

De voorbije weken en dagen is het weer eens voluit tot mij doorgedrongen, hoe heerlijk het is te mogen leven in een modelstaat waarin bewindslui allerhande voortdurend de bewijzen leveren dat ze vierentwintig uren per etmaal bezig zijn met het opnemen van hun verantwoordelijkheid. In het belang van “de mensen”

uiteraard. En waarin bovendien het grondwettelijke beginsel “iedereen gelijk voor de wet” even bestendig als totaal onbesproken wordt toegepast. Ook in het belang van “de mensen”.

Zo is het gekomen dat ruim vijf jaar na datum het doek over de Antwerpse Visa- affaire anno 2003 definitief gevallen is. Ten­

minste, mocht enkele dagen nadat ik dit neerschreef en op 8 oktober niet blijken dat het dossier van de laatste betrokkenen andermaal nog onvolledig zou zijn en een uitspraak van het hof van beroep, nog maar eens, naar een latere datum zou zijn ver­

schoven. Mocht er inmiddels nog iemand in het Antwerpse rondzwerven die meent dat gewezen stadssecretaris Fred Nolf voor zijn frauduleuze praktijken ook nog maar één dag een cel langs de binnenkant te zien zal krij­

gen, dan wil ik de eerste zijn om die standvas­

tige “believer" uit die kwade droom te hel­

pen. Maar ik geef wel grif toe dat Fred Nolf de rol van pineut van dienst heeft moeten spelen om andere hoogwaardigheidsbekle­

ders uit de tijd van toen uit de wind te zet­

ten. En tot de juridische spitsvondigheid ont­

dekt werd waardoor het gerecht niet kon bewijzen dat bepaalde uitgaven geen deel waren van het pakket “kosten eigen aan het schepenambt”.

Fawlty Towers

Ik zou hier trouwens niet meer over die zaak begonnen zijn, ware het niet dat nogal wat stemmen zijn opgegaan die de Visa- affaire “peanuts” noemen, vergeleken bij het dossier-Forcom. Dat verhaal is bekend.

De meestal allochtone spelers van de Ant­

werpse zaalvoetbalploeg Forcom zijn - want hebben inmiddels bekend - begunstigden geweest van een zwartgeldcircuit dat gevoed werd door de door de stad opmerkelijk rij­

kelijk gedoteerde vzw KIDS (Kansen in de stad). De premies liepen in geval van winst op tot duizend euro. Twee rechercheurs werden opgepakt vanwege nauw betrok­

ken bij het bestuur van Forcom. De secre­

taris van Forcom en een sponsor onder­

gingen hetzelfde lot. Een derde bestuurslid volgde en tenslotte ook nog een ambtenaar van het OCMW. Bleek dat ook Eddy van de Poel, de nieuwe kabinetschef van “Patrick”

bestuurslid geweest is van Forcom. Hij nam dadelijk zijn verantwoordelijkheid op door te zeggen dat hij in augustus ontslag had geno­

men. Schepen van jeugd Leen Verbist deed hem dat na en zei dat zij al zes jaar geleden bij de vzw KIDS is opgestapt als bestuurs­

lid. Van enige kennis van het gesjoemel kon dus, naar eigen zeggen, bij geen van beiden sprake zijn.

“I know nothing" troef, vrij naar het “I am from Barcelona” uit“FawltyTowers”. Metals gevolg dat “Patrick”, die als burgemeester uiteraard ook nergens van weet, onmiddel­

lijk zijn verantwoordelijkheid opnam en het vertrouwen in schepen en kabinetschef als behouden verklaarde. Bijkomend probleem­

pje is dat Forcom-kapitein Karim Bachar ook in de gemeenteraad zetelt voor de partij van de “kameraden”. Zijn advocaat nam al dade­

lijk zijn verantwoordelijkheid op door te zeg­

gen dat hij er geen idee van heeft of ook zijn cliënt al dan niet zwart is betaald. Die nam op zijn beurt zijn verantwoordelijkheid op door al beginnen uit te kijken naar een andere club.. e als “peanuts” inschattniet dat nogal wat stemmen zijn oopgegaan e wind te orde­

lijkheid n dan dat terzake iedereen zijn ver­

antwoordelijkheid heeft opgenomen.

Vedette

Het zou oneerlijk zijn om alleen de stad Antwerpen inzake opgenomen verantwoor­

delijkheid aan bod te laten komen. In krin­

gen van het Antwerpse provinciebestuur weet men ook wat dergelijk opnemen bete­

kent. Vraag dat maar aan de 65.000 gezin­

nen die vrijgesteld zijn van provinciale belas­

tingen vanwege te laag inkomen, maar die ze door onwetendheid toch betaalden. Een kans om hun eigen geld terug te vorderen, krijgen ze niet. Dat komt omdat het provin­

ciebestuur in deze zijn verantwoordelijkheid heeft opgenomen met de blijde boodschap dat wat betaald is, betaald zal blijven. Basta!

Het is maar dat “de mensen" zouden besef­

fen hoe goed het is dat een overheid bereid is om in hun plaats te denken. Dat heeft ook excellentie Patrick Dewael voluit gedemon­

streerd door in het akkefietje van valsheid in geschrifte op zijn kabinet rond een vrou­

wenaffaire zijn verantwoordelijkheid op te nemen en enkele mindere góden van “zijn administratie” als pasmunt voor behoud van zijn eigen postje op straat te zetten, onwe­

tend als hij uiteraard was over gans de affaire rond een illustere “nobody”, zoals men bij­

voorbeeld een commissaris-generaal van de federale politie toch kan noemen. De excel­

lentie zal, zo neem ik toch aan, de eerste zijn om toe te geven dat het fiscale drama van Fortis en Dexia er veel heeft toe bijgedragen, zoniet alles, om hem uit het oog van de medi­

astorm te halen. En, zoals dat gebruikelijk is voor excellenties in opspraak, te laten zit­

ten waar hij, ten behoeve van “de mensen”, absoluut wil blijven zitten na een nummertje over en weer roepen in de federale praatba- rak waarna “behoud van vertrouwen” werd uitgesproken na een rondje knopjes drukken van meerderheid tegen minderheid.

Toch moeten het niet noodzakelijk altijd politici zijn die hun immer gewaardeerde ver­

antwoordelijkheid opnemen. Bewijs daarvan de in het oog van zijn eigen schandaalstorm verschenen PS-protégé, logelid, vrouwen­

kenner én notoire commissaris-generaal van politie Fernand Koekelberg himself. Als trouwe paladijn van “Ie Parti Scandal” die al jaren het begrip schaamteloosheid uit haar vocabularium heeft geschrapt, nam ook hij zijn verantwoordelijkheid op en verscheen als de onaantastbare vedette die hij dank­

zij zijn Waalse vriendenclub meent te zijn, op de Gentse Flikkendag. Want “hartelijk uitgenodigd” door het Gentse politiekorps, zeg maar door zijn rode vrienden van het stadsbestuur.

In plaats van een bedrieger te negeren zoals dat eigenlijk zou moeten, namen de media hun verantwoordelijkheid op en bezorgden ze hem een forum. Om “de men­

sen" Koekelbergs diepste wens mee te kun­

nen geven dat het imago van de politie door deze zaak niet besmeurd zou worden.

Voor één keer wil ook ikzelf even mijn ver­

antwoordelijkheid opnemen en blij gezind herhalen dat het goed leven is in een model­

staat waar iedereen waarvan dat kan, mag of moet verwacht worden, nooit te beroerd is om zijn verantwoordelijkheid... juist!

D.Mol

Goed nieuws

Volgens de driemaandelijkse peiling van La Libre Belgique en RTL-TVi bij 2.000 gepeil- den zou LDD 15,4 procent van de stemmen halen, het Vlaams Belang 15,3 en de N-VA 5,8 procent. Samengeteld betekent dat dus dat de drie Vlaamse partijen die opkomen voor Vlaamse zelfstandigheid, 35,5 procent van de Vlaamse stemmen halen. Dat opent perspectieven voor de Vlaamse verkiezingen van volgend jaar.

En nu wachten op de gezamenlijke peiling van de VRT en De Standaard.

Interim

John Vrancken zei dat hij het in het Vlaams Belang niet meer kon harden wegens de stammentwisten.

Nu, in Limburg zijn er in alle partijen stam­

mentwisten - dat is daar traditie - en waarom zou het dus bij LDD anders zijn? In augustus van het VB overgelopen naar LDD, werd John

Adempauze voor CD&V

Op het eerste gezicht zou men kunnen vermoeden dat CD&V achter de inter­

nationale crisis op de financiële markten zit. Misschien werd de Banco Ambrosi- ano wel ingeschakeld. Paul Geudens sleurt er Johan Cruyff bij die al langer wee dat elk nadeel zo z’n voordeel ‘heb’. De commentator van Gazet van Antwerpen overloopt de leuke neveneffecten voor CD&V. Het “Zie je wel”-effect.

Herman van Rompuy was er als de kip­

pen bij om aan te geven dat het land in zware ellende was terechtgekomen als CD&V de N-VA was gevolgd en de stekker uit het stop­

contact had getrokken. “Een regering van lopende zaken had nooit kunnen doen wat wij nu verwezenlijkt hebben", liet Leterme zelfs niet subtiel weten. Leterme zou vorige week ook voor het eerst leiderschap heb­

ben getoond. Hij kan het dus wel. Verder kon hij zich profileren als de redder van de spaarboekjes, kortom, de man die zich bezighoudt met de dingen waar de men­

sen wel in geïnteresseerd zijn. De crisis was ook de perfecte bliksemafleider. Een zwal­

pende Dewael, een non-beleid over asielzoe­

kers, een ontspoorde begroting, wie spreekt er nog over’ En het communautaire spook lijkt al helemaal van tafel geveegd. Tens lotte noemt Geudens de goede sfeer binnen de regering. Ook de eerste keer dat we die indruk krijgen.

Vergelijk dat met de krantenkoppen van amper een week eerder. Daarin werd CD&V voorgesteld als een levend lijk, als een bende kippen zonder kop, als aangeschoten wild.

Beurs en banken zorgden voor de omme­

keer.

Voor even dan toch. Want de Neder­

landse minister van Financiën, Wouter Bos, verstoorde het sprookje van de krachtdadige Belgische regering die de juiste beslissingen neemt, grondig. Nederland zou België stevig gevloerd hebben bij de Fortis-operatie. Wij blijven over met de taaie korsten, Nederland ging lopen met de rozijnen. Amper een week na de redding van Fortis moest de rege­

ringstop zich weer een weekeinde terugtrek­

ken om na te denken hoe de geredde meu­

belen konden worden gered. Paul D’hoore kwam redelijk vernietigend uit de hoek in het VRT-journaal van zaterdag om 19 uur.

Was de regering vorig weekeinde ingegaan op het overnamebod van een Franse groep, dan was er een definitieve oplossing geweest.

nu al op het schild geheven als de nieuwe LDD-hoofdman in Limburg.

De vierde in amper vijf maanden tijd. Eerst was er Mare Similon, dan Guy Geens, dan Jos Wolfs, nu dus John Vrancken. Voor hoe lang?

Hoe dan ook, LDD-hoofdman zijn in Limburg blijkt maar een interimjobke te zijn.

De laatste der flaminganten

Erik Peeters, trouwe bedevaarder sinds 1948 en allicht de laatste overtuigde flamin­

gant in het IJzerbedevaartcomité, geeft er nu ook de brui aan.

Hij kan zich niet akkoord verklaren met de door het huidige IJzerbedevaartcomité gefor­

ceerde breuk met een tachtigjarige traditie door van de bedevaarten een soort Vlaamse kermis te maken. Erik Peeters heeft dus zijn ontslag ingediend.

Niettemin blijft hij bereid een bemidde­

lende rol te spelen tussen Ijzerwake en Ijzer­

bedevaart met het doel de teloor gegane een­

heid tussen alle bedevaarders te herstellen.

Nu zitten we alweer in de volgende crisis.

Wordt Fortis toch nog verkocht, dan zal het een stuk goedkoper moeten als zeven dagen eerder. Ofwel neemt de Belgische overheid de bank helemaal over, maar dat kost heel veel geld.

Dat CD&V, VLD, CdH en MR een par­

lementaire onderzoekscommissie over het bankschandaal weigeren te installeren (de P$

wil het wel), komt ook niet sterk over. Als Leterme niet heel goed uitkijkt, wordt zijn Fortis-operatie juist de bevestiging van het beeld van ‘slecht bestuur’ dat hij nu al ander­

half jaar uitademt.

Veenbrand

Communautaire nieuwsjes staan in deze conjunctuur niet meer op de voorpagina^

Maar het rapport van de Nationale Bank over de transfers van noord naar zuid, beves­

tigde in elk geval het beeld van Vlaanderen als mijnheer Gevers. Maar ook de indruk dat het allemaal aan het veranderen is. Als Wallonië het in de toekomst even goed of zelfs beter gaat doen dan Vlaanderen, smelten de geld­

overdrachten stilaan weg. Maar er zijn voor­

lopig geen redenen om aan te nemen dat het ook zo zal zijn.

De cijfers over werkloosheid en faillis­

sementen zijn voor Vlaanderen nog altij veel beter dan voor Wallonië en zeker dan voor Brussel. Madam Milquet wil ook graag mee de indruk wekken dat een goed federaa beleid kan rechttrekken wat scheef zit. De pers nam haar verhaal graag over dat Wal­

lonië Vlaanderen inhaalt in het sanctione­

ren van langdurige werklozen. Logisch, want Wallonië telt veel meer werklozen en Vlaan­

deren voert al lang een streng beleid.

ook in het eerste semester van 2008 wer één op twintig Vlaamse werklozen gesancti­

oneerd, tegen één op veertig in Wallonië en één op honderd in Brussel.

Een ander interessant nieuwsje gooide verrassend genoeg SP.a-boegbeeld Vande Lanotte op tafel. We halen Het Laatste Nieuws aan (16 september): “’Het aanta Vlamingen die na één jaar hun belastingen nog altijd niet betaald hadden en tegen wie de fiscus nog niets had ondernomen, schom­

melde op 31 mei 2008 tussen 6,5% (in Ant werpen) en 11,6% (in Leuven)’, zegt Vande Lanotte. ‘In Wallonië schommelt het percen tage ongemoeid gelaten wanbetalers tusse_

26% (in Namen) en 46,6% (in Charleroi)- Door die verschillen te tolereren, bren gen CD&V en N-VA volgens johan Van Lanotte een nieuwe, onrechtvaardige ge transfer op gang tussen Vlamingen die wor den aangemaand te betalen en Walen 1 met rust worden gelaten.” Waar gaat dit lan _ naartoe als zelfs een SP.a-kopstuk commu nautair geladen praat begint te verkopen■

Kortom, de internationale geldcrisis bo CD&V een welgekomen adempauze. Ma de volgende dagen zal blijken hoe dege deze regering daar op reageert. Of blij*1 ? ook in sociaaleconomische dossiers knoeie^

En intussen blijven de communautaire te®eg_

stellingen onder de mediaoppervlakte wo keren.

De dingen dezer dagen

3

Kleine Onvolledige Encyclopedie Voor Ongeletterden En Transintellectuelen

H

Haan: neerhofdier dat aan de benedenkant van het Hof (vandaar de naam neerhof) op zijn geurig-corrupte mesthoop zinnebeeld staat te wezen van de minder­

heid die victorie kraait over de meerderheid (zie ook onder de G van Graai­

ende Hanen).

Hagelslag: chocoladebeleg, muizenstrontjes in de Vlaamse volksmond (let op de dub­

bele bodem...), dat in de Wetstraat zeer waarschijnlijk de Vlamingen zal wor­

den voorgezet in plaats van de borrelnootjes, omdat die nog te groot zijn.

Haha: uitroep van blijdschap wanneer men iemand te grazen heeft kunnen nemen, gebezigd door woordbreker Yves Leterme telkens als hij terugdenkt aan zijn kiesbeloften van 10 juni 2007.

Hallucinatie: zinsbegoocheling, het gewaarworden van wat er in werkelijkheid niet is, beklemmend gevoel dat Vlamingen bevangt als ze denken aan de splitsing van B-HV.

Aan Hendrik Bogaert Olifant in CD&V-kast Jabbeke

Br ie f aa n ..

Hangjongere: jeugdig persoon wiens identiteit niet onthuld mag worden, van wie de ouders niet weten waar hij uithangt, maar de hangbuurt zal het geweten hebben.

Hector: naam van Trojaanse volksheld en van Vlaamse hofdichter.

Hetero: volgens het progressistische jargon een mensensoort met een bedenkelijke seksuele afwijking: de belangstelling voor het andere geslacht.

Hocus pocus: bekende goocheltruc, door woordbreker Leterme gebruikt om kies­

beloften van 10 juni 2007 onzichtbaar te maken.

Hof: tuin die door de gewone man/vrouw moet onderhouden worden, net als het verblijf van de koninklijke sibbe in Laken.

Homo: mensensoort die het er door haar seksuele geaardheid op aanlegt dat de mens uitsterft.

Hot Marijke: madam van lichte zeden die naar eigen schrijven zware klanten heeft, tot in de federale regering toe.

Huishouden: huiselijke staat, niet te verwarren met Belgische staat waar geen huis mee te houden is.

Echo ’s uit de Koepelzaal

Pertinent_________________

Ook in de Vlaamsche Parochieraad - waarin Jan Loones vervangen werd door zijn gouwgenoot Gino de Craemer - werd er vorige week een flink boompje opgezet

°ver banken en centen, meer bepaald werd een zogeheten actualiteitsdebat gehouden over de gevolgen van de kredietcrisis en de medewerking van de Vlaamse Regering aan de reddingsoperatie voor Dexia. Nadat Jan Peumans (N-VA) en Groene! Jef Taver- nier reeds een paar keer sterk uit de hoek ''varen gekomen en Marino Keulen de ene speldenprik na de andere verkochten, was net toch pas Jurgen Verstrepen (LDD), die echt vuurwerk in de vergadering bracht door 'T'an én paard te noemen: ‘En je hebt in die

*^ad van bestuur politici zitten zoals een Gabriels, een Demeester, een Patrickjans- sens, een Lachaert, een Van Parijs. Dat zijn allemaal collega’s. Ik vraag mij af: waarom zit- ten zij daar dan? Als we die redenering (‘Die pensen konden dat niet weten’, had Keu- zonet gezegd) doortrekken, dan zullen 3 Ie bestuursleden van de raden van bestuur

^aar de Vlaamse overheid ook maar een Vlngertje in de pap te brokken heeft, kun- rJeJ' ze^Sen dat ze van niks wisten. Dat vind lk heel gemakkelijk. Vooral omdat het niet gratis is want die mandaten worden goed

etaald.’ Geef hem een pint!

Gekakel

w blauwe blaaskaak Gabriels begon daarop at te sputteren en de voorspelbare gebak-

Geen woorden maar daden!

Sluit aan bij het Vlaams ziekenfonds.

^1 hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

ken lucht te verkopen, recht uit de raad van bestuur van de vorige avond. Jaja, die man­

nen offeren daarvoor hun avonden en hun weekends op! Tegen een geringe vergoe­

ding weliswaar - maar we moeten opletten of we zijn weer populistisch bezig! We zul­

len dus zwijgen over ‘zijn’ hoogst indruk­

wekkend verslag van zijn ‘studiereis’ naar de Verenigde Staten en ‘zijn’ diepgravende gesprekken met mensen van het Internatio­

naal Monetair Fonds en de Wereldbank. Ze liggen daar nog op apegapen van de door­

tocht van ons Limburgs genie!

Geert Bourgeois maakte heel wat meer indruk met zijn tussenkomsten, maar nadien was het weer lachen geblazen. Patricia Ceys- sens kwam iets zeggen waar iedereen nog naar de zin van zoekt en toen moest La Vogels ook nog maar eens haar ei leggen:

zij had zowaar een feministische opening gevonden: ‘Sinds een week, heb ik, wanneer er wordt gepraat over de problemen in de bankwereld, alleen nog maar mannen gezien.

Het is onwaarschijnlijk. Ik vind het goed dat vrouwen zich daar ook eens mee moeien.

Enzovoorts enzoverder... Een héél vermoei­

end mens is dat!

Transfers_________________

Johan Sauwens (CD&V) en Joris van Hau- them (VB) legden daarop Dirk van Mechelen op de rooster over de studie van de Natio­

nale Bank van België - toch wel een bijzon­

der onverdachte bron! - naar de interregi­

onale transfers, in het kader van de dialoog tussen de gemeenschappen. Sauwens wilde daar nu eindelijk eens een grondig en serieus debat over in het Vlaams Parlement.

Dat zat er zo goed als aan te komen, vol­

gens Van Mechelen! Waarop Van Hauthem schamperde dat hij nu al sinds I99I in het parlement zit en de ene studie na de studie ziet bestellen, ziet arriveren en weer ziet vertrekken omdat de parameters niet over­

een blijken te komen. ‘Ik moet tot mijn grote woede vaststellen dat de Vlaamse Regering studie na studie blijft bestellen om een beetje te sleutelen aan de parameters en die in overeenstemming te brengen, terwijl uitge­

rekend de Nationale Bank nog eens zwart op

Gij Renegaat,

Jaja, we weten het: ge zijt bij de verde­

ling der mandaten en geschenken door de geitenboer uit leper moedwillig over het hoofd gezien, zodat er voor u géén minis- terfunctie, géén staatssecretariaat en zelfs geen fractieleiderschap uit de bus is geko­

men. Kandidaten van ACW-strekking heb­

ben in alle opzichten voorrang gekregen en bovendien koestert Leterme een persoon­

lijke wrok tegenover u om allerlei redenen, waarvan kwaadwilligen ook wel fluiste­

ren dat er fatale vrouwen in het spel zou­

den zijn. Maar is dat nu een reden om op het ogenblik dat uw partijtop een congres organiseert om de breuk met kartelpart- ner N-VA door de strot van de basis te rammen, een hoogstpersoonlijke visie op de staatshervorming naar voor te schuiven waaruit blijkt dat gij verregaande autono­

mie eist voor Vlaanderen, in die zin dat er nog maar vier jaar geld naar het zuiden des lands zou mogen worden getransfereerd?

Zoiets getuigt in onze ogen van een bijna crimineel gebrek aan verantwoordelijk­

heidszin, net op een moment dat hardroe- per Peeters de forcing voert en verklaart dat wie hem niet volgt, zich aan de kant zet van de geschiedenis? Vroeg of laat, straffe Hendrik, dreigt gij hiervoor een nog zwaardere rekening gepresenteerd te krij­

gen dan wat ge tot nu toe al hebt betaald, zoals blijkt uit interviews met Leterme en Peeters naar aanleiding van bedoeld CD&V-congres op 27 september jongst­

leden, interviews waarin bijzonder scham­

per werd gedaan over uw ideetjes en het moment waarop ge ze heb ontplooid. Pee­

ters letterlijk: ‘Of het nu Olivier Maingain is of Hendrik Bogaert, ik reageer daar niet op.’ Ziezo, nu weet ge meteen in welke klasse ge ten hoogste nog speelt.

‘t Was nochtans voor een CD&V’er niet mis wat gij voorstelde. Gij wilt naar eigen inzicht niks meer of minder dan een com­

munautaire big bang, waarbij een heel pak bevoegdheden in bulk naar de deelstaten wordt overgeheveld: de sociale zekerheid, volksgezondheid, financiën, personen- en vennootschapsbelasting, economie, mobi­

liteit, wetenschapsbeleid. Alleen justitie, defensie, binnen- en buitenlandse zaken zouden nog op federaal niveau blijven, de koning mag nog wat ceremonieel staats­

hoofd spelen om voor enige binding te zor­

gen, en de staatsschuld wordt voor 70 pro­

cent over de deelstaten verdeeld. Om de

wit komt bewijzen wat de transfers in rea­

liteit zijn’. We zouden het niet beter kun­

nen zeggen!

Cijfers

Die Vandenbroucke is toch een eigenaar­

dig geval: soms de meest afstotende zuur­

pruim en sectaire azijnpisser en dan komt hij weer fijntjes uit de hoek met een stand­

punt dat niet alleen de logica en de redelijk­

heid zelve is, maar waarvan je zou denken dat het uit een andere, niet nader te noe­

men koker komt!

Zo verblijdde hij ons deze week met de stelling dat de gewesten in het activerings- beleid van werklozen dringend meer verant­

woordelijkheid moeten krijgen.

Op het al te optimistisch getutter van Joëlle Milquet (‘We zijn er bijna, maar nog niet helemaal.’) antwoordde hij fijntjes: ‘De VDAB bemiddelt veel intensiever en sneller dan het samenwerkingsakkoord, indien op de letter toegepast, veronderstelt. Vlaande­

ren is immers al enkele jaren druk bezig met de uitbouw van de ‘sluitende aanpak.

Het gevolg is vooral dat de Vlaamse werk­

zoekenden sneller en beter begeleid en geholpen worden dan elders, maar daar­

door ook dat de kans op een sanctie voor een Vlaamse werkzoekende vijf keer hoger is dan bijvoorbeeld voor een Brusselse werk­

zoekende.’

Hij wil derhalve dit dossier ter sprake brengen op de communautaire dialoog. Wij wensen hem daarbij veel succes!

Ook de N-VA-parlementsleden Sarah

ingreep voor Wallonië “verteerbaar” te maken, wilt ge nog vier jaar transfers toe­

staan voor een totaal bedrag van 34 miljard euro. Daarna moet het gedaan zijn en zijn ze daar op zichzelf aangewezen. ‘Ik weet dat dit een harde boodschap is voor Wal­

lonië, maar verder doen zoals we nu bezig zijn, is geen optie.’

Omdat ge wist dat ge toch nooit groen licht zoudt krijgen, hadt ge uw plan niet voorgelegd aan de partijtop. Waarbij ge hen tactisch de kans bood om het initia­

tief af te doen als dat van één individu, in de hoop toch te scoren bij de media. En dat is ook gebeurd. En als er in de CD&V-gelede- ren nog een milligram Vlaamse strijdbaar­

heid is overgebleven, klasseren ze u niet meteen verticaal bij het restafval, maar houden ze u ergens in de archieven achter de hand om later te kunnen zeggen - na de mislukking van de communautaire dialoog:

kijk, we hebben toch nog mensen met een stevig Vlaams profiel. Al zal dat wellicht over het lijk van Leterme en Peeters zijn, maar men weet nooit hoe de zaken evolu­

eren in de politiek.

In elk geval voelde ook Eric van Rom- puy zich intussen geroepen om nog eens een stoere verklaring af te leggen: als men hem nog mag geloven, kan de stekker van de communautaire dialoog blijkbaar op elk ogenblik opnieuw uitgetrokken worden!

Aldus de broer van de Koninklijke Verken­

ner Eerste Klas, Eric uit Steenokkerzeel, die ook door Leterme eens een minister- functie is misgelopen, maar toch onvol­

doende moed had om op het partijcon­

gres veel van zijn tak te maken. Dat deed hij liever op zijn webstek, waar men kon lezen dat men zich vergist als men denkt dat de communautaire problemen in de frigo van de dialoog zullen bevriezen. Alle­

maal goed en wel, maar wat er de voorbije twee weken nog veel meer bevroren is, is al dat geroep vanuit CD&V dat men het kartel zo hard nodig had om een staatsher­

vorming te bewerken. Op jongerenvoor­

zitter Bert de Brabandere en zijn acolie­

ten na, die tenminste de moed bleken te hebben en te houden van hun overtuiging.

De Doomsten en Van Rompuys reageer­

den ronduit laf of pas achteraf. Misschien, Bogaert, dat gij later het tij nog een beetje kunt helpen keren, zodat Bart de Wever nog eens met CD&V in bed kan belanden.

Iets waar hij blijkbaar al

droomt.

Smeyers (Kamer) en Gino de Craemer (Vlaams parlement) komen na een analyse van Milquets cijfers tot de vaststelling dat Wallonië en Brussel nog een lange weg af te leggen hebben: ‘In het Vlaams Gewest werd I op 20 werklozen gesanctioneerd in het eerste semester van 2008, tegenover slechts I op 40 in het Waals Gewest en amper I op 96 in Brussel (...). Er is dus geen enkele reden tot euforie of zelfgenoegzaamheid en het arbeidsmarktbeleid dient te worden geregi­

onaliseerd’, luidt de conclusie.

www.vlaamscheleeuw.com

of bel 03-385 81 90

het Vlaamsche Leeuw bier

wordt gebrouwen door de

Brouwerij Van Steenberge

4

Je vous ai compris

Oudere lezers weten wel van wie die woorden zijn. In mijn herinnering heb ik die beroemde toespraak live gezien maar dat kan niet. Vijftig jaar geleden verlie­

pen er minstens een en waarschijnlijk twee dagen tussen de woorden en de uit­

zending in het tv-journaal. Een paar maand geleden verwonderde de grote Neder­

landse historicus Henk Wesseling er zich over dat de banale relletjes van 1968 zoveel media-aandacht kregen, maar dat over de veel belangrijker gebeurtenis­

sen van tien jaar daarvoor haast niet gerept werd. 1968 is niet meer dan een his­

torische legende, want de productiestijgingen en de nieuwe technologieën heb­

ben de ketens van vroeger gebroken en niet een paar zatte «tiiH«»»»- De persoon die“jevous ai compris” zei,

is Charles de Gaulle en de gebeurtenis is de Algerijnse oorlog.We kunnen onsvan­

daag nauwelijks nog indenken met welk een onvoorstelbare wreedheid die oorlog gevoerd werd. Irak is in vergelijking nogfat­

soenlijk.De Fransen waren in 1830met de bezetting van het huidige Algerije begonnen;

een initiatief vankoningKarei X die opdie manier de binnenlandseonvredewousus­

senwat hemoverigensniet lukte zodat hij in juli in ballingschapvertrok. Het Franseleger moest letterlijkdorp na dorp veroverenen hetduurde veertig jaar vooraleer de Fransen overal de baas waren. Inmiddels hadden ze eenderde van de inheemse bevolking uitge­

roeid. Algerijewas een bevolkingskolonie en Frankrijk dropte erzijn arme sloebers, aso- cialen encriminelen. Maarvooral Italianen en Spanjaarden stroomden ernaar toe zoals denamenbewijzen vande “pieds-noir",de bijnaam van de AlgerijnseFransen.

Frankrijk organiseerde hetland al in de 19de eeuwin departementen enbeschouwde het als een integraal onderdeel van het Franse grondgebied. Dat was natuurlijk non­

sens,want alleenFransenenveel genatura­ liseerde Europeanen haddenstemrecht. De Algerijnen mochten alleencollaboreren met debezetter maarpolitieke rechtenkregen zeniet. In 1930 volgden nauwelijks zespro­ cent van de Algerijnen lagere school. De meeste inheemsen waren keuterboer of ongeschooldearbeider in de steden.

Rustigwas Algerije nooit. Altijd waren er min ofmeer zware incidenten. Op 8mei 1945 vierde Frankrijk de overgave van Duits­

land, maar in Setif vermoordden Algerijnen 130 Europeanen. Het Franse leger sloeg verschrikkelijk terug enfusilleerde 30.000 mogelijke rebellen (45.000 volgens Ameri-

Linkse Leugens

Deze week onderscheiden onze deelne­

merszich vooral door hun grondige histo­

rischekennis.

’’Voor de revolutionaireRussen verte­ genwoordigden Nicolaas en de Romanovs een absoluut dictatoriaalregime. Datregime werd het voornaamste doelwit van de Okto­ berrevolutie, die na de bestorming vanhet Winterpaleis in St.-Petersburg een einde maakteaan het keizerlijk bewind.”Aldus de grote historicusenjournalist Frank Schlömer (DeMorgen2.10). En wij die altijd gedacht hebben dat Nicolaas al in maart 1917 aan dedeur was gezet om vervolgensin verze­ kerde bewaringte zitteninTsarskoe Selo en in augustus met zijn familie inTobolskin de Oeral te belanden. En dat de staatsgreep van Lenin en zijn boevenbendegericht was tegen de Voorlopige Regering onder de leiding van de socialist-revolutionair Kerenski. De Mor­

gen:gebeten om NIET te weten.

”De menselijke kostprijs van Leopolds uit­

buiting valt moeilijk te becijferen maar het aantal mensen datin de periode 1890-1908 stierf aande gevolgen van ontbering, onder­ voeding ofregelrechte moord, looptonge­

twijfeld in demiljoenen.... In 2004 liepde toenmalige ministervan Buitenlandse Zaken LouisMichel zich nog het vuur uit de sloffen om een kritische televisiedocumentaireover de rolvan Leopold II inCongo alsleugenach­ tig enbeledigend te verketteren.”

Mare Reynebeau inDe Standaard (4.10).

En wat vertelt de "historicus” van Vlaams liegend links niet?Kongo had waarschijn­ lijk maar 1.500.000 inwoners en zou dus volledig ontvolkt zijn. De rubbergruwelen hadden alleen plaats inde Evenaarsprovin- cie, want elders waren geen rubberbomen.

Aantal slachtoffers? Misschien honderddui­ zend.Verschrikkelijk, maar geenmiljoenen.

En wat vergeetM.R. zeker te vertellen? Dat de maker van die‘kritische documentaire’ iedereen opbelde die ooitiets over die peri­

ode gemaakt of geschreven had: van een journalist als onze eigen JanNeckers tot de grotekenner vandeperiode: Jean Luc Vellut.

._______ ö. ■ «CUCI -

dat de banale relletjes van 1968 ----i l - •

is niet meer dan een his- o--- een paar zatte studenten.

kaanse waarnemers). De rustkwam min of meer terug,maar nauwelijks een paar maand na de smadelijkeFranse terugtocht uit Viet­

nam, sloeg de vlaminde pan inAlgerije.

Gruwelijke repressie

Op I november 1954 regendehet bom­ aanslagen en werd een kersverse Franse onderwijzer vermoord. Op kortetijd stond het hele land in brand. Deopstandelingen gebruikten de bekendeArabische methode:

blindeterreur tegen Algerijnse Fransen of hun collaborateursof tegen vijanden in de eigen rangen. Ze wilden ook opzettelijk zware repressieuitlokken zodat de kloof tussen “pieds-noirs” en Arabieren onmete­

lijk diep werd. Ze slaagdenin hun opzet.De opstandelingen martelden en vermoordden iedere Europeaan die ze tepakken konden krijgen en baby’s werden evengoed letterlijk in stukken gehakt.

“L’Algériec’estlaFrance”zeiminister van Binnenlandse ZakenFrançois Mitterrand en het leger nam meer en meer demacht over.

Algerije was geen buitenland en dus moesten dienstplichtigen er vechtenzodat het leger 400.000man telde. De Fransen wonnen de oorlog. Ze groepeerden miljoenen Arabie­ ren op het platteland in bewaaktezones.

Ze sloten de grens metTunesië af metprik­

keldraad en forten zodatde rebellen niet konden vluchten of versterkingkrijgen en zeschoten zonder vorm van proces iedere Algerijn neer die één kikdurfde geven.

De rebellen begonnen uit wanhoopmet moorden en bomaanslagenin desteden waar de Fransen het talrijkst waren. Dat wasbui­

ten generaal Massu gerekend. In 1957 liet hij zijn parachutisten los inde “bataille d’Alger”. Op een paar weken tijd namen die 24.000 mogelijke sympathisanten gevangen, mar­

telden hen grondig tot zenamen loskregen en schoten hun gevangenen dood. Feitelijk wasde oorlog voorbij, maar de vrede winnen was onmogelijk. Frankrijk kon niet perma­

nent400.000 man onder dewapens houden.

Dat kon het land nietbetalen en natuur­

lijk wilden dekiezers hun zonen gezond en wel terug. Dus begon menvoorzichtigte onderhandelen. De “pieds-noirs” werden hysterisch toen ze het te weten kwamen ende beroepsmilitairen steundenhen. Het leger aanvaardde niet dat al die offers voor niets waren geweest.Eind mei1958 leekhet erop dat hetleger een putsch wouplegen in Frankrijkzelf en het eistede enige manaan demachtdie het vertrouwde: Charles de Gaulle. Het Franse parlementpleegde zelf­ moord enaanvaardde. De Gaulle bezocht Algiers, sprak er deberoemdewoorden in het openbaaren zeiprivé: een miljoenFran­ sen tegenover acht miljoenArabieren. We kunnen Algerije niet houden. Dus begon hij geleidelijk compromissen tezoekentot hij tenslotte het masker liet vallen enopenlijk toegafdat Algerije na een referendum onaf­

hankelijk kon worden. Een nieuweopstand van de beroepsmilitairen mislukte omdathun dienstplichtigenliever De Gaulle gehoor­

zaamdenende blinde terreur vanFransen (de OAS)tegenover Fransen ook een dood­

lopende wegwas.

In juli ‘62 werd Algerije onafhankelijk.

Frankrijk had de terugkeer van 200.000

“pieds-noir” verwacht. In dewerkelijkheid kwamen er 900.000. Algerijnse medewer­

kers (deharki’s)waren niet welkom, maar het leger liet zijn Arabische soldaten niet in de steek en smokkelde 100.000 Alge­

rijnen het land binnen. De oorlog kostte het leven aan 5.000 Franse burgers,25.000 Franse soldatenen 400.000 Algerijnen. De nieuwe Algerijnseregeringliet toe dat zo’n 50.000 collaborateurs gruwelijkvermoord werden.

Degevolgenwarengroot voorFrankrijk en zelfs Europa. De boeven diede Franse voorsteden onveilig maken zijn in veel gevallen de kleinkinderen van de harki’s.

Het Franse onefficiënte politiekesysteem werdgestroomlijnd enhetland kreeg een sterk presidentieel regime. De Gaulle en zijn opvolgershebben eenEuropeseUnie gecre- eerd die ons dagelijks leven beheerst. Enook ineigen landwaren de gevolgengroot.

pe dingen dezer dagen |

Hij had maar één vraag: gingen zij akkoord met het maffe getal van 10 miljoen slachtof­ fers? Zo neen, danku en vaarwel. Tenslotte vond hij tochééntje die zich wel kon vinden in dat cijfer.Wie? Juist. MareReynebeaudie als historicuswerdopgevoerd in de docu­

mentaire.

”De cultuursector is nu vetgemest. Het lijkter wel opdat je alleen aan cultuurkunt doen als je subsidies krijgt. Dat is natuur­

lijk nefast. Wij bewijzenbij Rock Werchter al30 jaar dathet zonder subsidies ook kan.

H. Schueremans(Knack 10.9);" het buren- lawaai ende milieuvervuiling van Werch­ ter cultuur?

"De terreurverdachte Omar D. die vorige weekin Keulen door de politie uit een KLM- Cityhopper op weg naar Amsterdam is gehaald blijkt student tezijn van de Saxvon Hogeschool Enschede. Hij studeerde techni­ sche natuurkunde. Zijn verdenkingis geen reden voorde hogeschool omD. uit te sluiten van onderwijs." (DeVolkskrant 3.10).

En volgens de nitwit Verstrepen zingen de VBjongeren naziliederen op hun jeugdkam­

pen. HetHorst Wessel-lied? Deutschland erwache? WirfahrengegenEngeland?Neen.

Westerwald enPanzerlied. Inzijn bekende blog ‘Frieten met stoofvlees’verteltBjörn Roose dat deze liedjes nog altijd in het reper­ toire van de Duitse en Oostenrijkse Bundes- wehr en het Vreemdelingenlegioen staan.

De uitsmijter en de gillervan de week:

"En aan alle Belgische Europarlementsle­

den, ja zelfs aan Frank van Hecke, de vraag:

begin het lobby werk. Nu.Aan het lijden van

‘de mensen’ in Kivu moet na12 jaar eindelijk een einde komen. Alvastbedankt.”

De grote pacifist WalterZinzen (DS 3.10) vraagtdat een Belgischeen een Europese troepenmachtzouden tussenbeide komen in Kivu. Tezelfdertijdbreekt hij deschuts- kringrond VanHecke en geeftdus impliciet toe dat het VB geen neonazipartijis.

JAL (reagerenophet ENIGE JUISTE MAILADRES JALl @LIVE.BE)

Diefstal stookoliespectaculairgestegen

WC HEBBEN GELUK...

DIE ZITTEN EK WARMPJES irt l

stookolie

Zijndunboekje“Zwart op wit” is helemaal geen afrekening methet Vlaams Belang, zegt Jurgen Verstrepen, departij aanwie hij zijn huidige status als parlementair en ditopree te dankenheeft. Het is slechtseen “mijme­ ring over ons politiekebestel". Nou moe, wat moet datdan gevenals Verstrepen eens niet lukraak zit te mijmeren, maar serieuze zakenzou vertellen. Nu vertelthij maar,zegt hij, wat hijvan anderen heeft horenzeggen.

Achterklap dus! Hoewel,hij verklaptniet alles. Ook over zichzelf niet. Hetboekdat nu op de marktkomt, is een gekuiste versie.

Hoe dan ook, Jean-Marie isverwittigd. Leg Verstrepen niette veelin deweg - zeker in geldkwesties - of hijgaat ook beginnen mij­

meren over Jean-Marieen deLDD. Populair binnen zijn partij van nu, deLDD, maakt Verstrepen er zich alleszins niet mee. En dat is een eufemisme. Om maar iemand te noemen: Boudewijn Bouckaert. De pro­ fessor is veel te fijn besnaard om zich niet geshoqueerdtevoelen doorhetonfatsoen van Verstrepen. Men zegtdatmen zegtdat

hijonmiddellijk navoorstelling vanhet boe een smsheeftgestuurd naar Dedeckero zijngezond verstandtegebruiken en Verstr^

pen onmiddellijkhet gatvan detimmert te wijzen. We kunnendat moeilijk gelode maarals zoveel mensendat zeggen...

Freddy blijft

Jean-MarieDedecker beweert altijd dot maar één man of hoogstenstweegevra^s^

heeftbij zijn partij aan te sluiten.Alle gen zijn gekomen ofkomen uit eigen be ging, ongevraagd, ongesolliciteerd. Berre hij!Maarubent vrij datte geloven.

'Wat echter weinigen weten is dat de o eerste mandieJean-Marie expliciet gefrat heeft vanhet Vb over te lopen naarziinLIrje Dedecker, Freddy van Gaever is.Jeon- ..

vroeg hemde senaatslijst vanLDDte ken. Freddy zeiklip en klaar dathij datn ofte nimmerzou doen. Overlopen, e len we. Hoewel zijn eigenbroer zich LDD had aangesloten en verantwoor was voor de promotie en propagon a LDDinAntwerpen.

De dingen dezer dagen

5

De spookschrijver

Het wordt druk in Nederland wanneer de helft van alle Vlamingen die een ver­

eniging Vlaanderen-Nederland zien zitten, ook eens een wiel en een voet in het Noorden zetten. Voorlopig is dat nog geen groot gevaar. Ik heb weer de woning van een Nederlandse collega mogen lenen en heb dus ruimschoots rondgetoerd in Zuid- en Noord-Holland plus Utrecht. Af en toe hoorde je wat Duits, maar ik heb in een week tijd in een paar van de mooiste plaatsen van Nederland geen roodwit nummerbord gezien en geen Zuid-Nederlandse klanken gehoord. Ver­

scheidene Nederlanders bevestigden dat zij alleen Vlamingen ontmoeten als ze zelf de Vlaams-Nederlandse grens oversteken. Zo iemand een bewijs wil van de kloof tussen Noord en Zuid, dan moet ie maar even in kleine, maar o zo mooie stadjes als Oudewater of Naarden (iedere Naardenaar kent Mechelen omdat ze als een soort zusterstad ook door Alva verwoest werd) een boekenwinkel binnen­

lopen. De stadjes hebben respectievelijk 10.000 en 17.000 inwoners en om even­

waardige kwaliteitsboekenwinkels te vinden moet je in Vlaanderen naar Antwer­

pen of Gent trekken. Zo, dat moest even van de lever.

In de Breestraat in het wondermooie Lei­

den vond ik bij De Slegte een boekje dat allang op mijn verlanglijstje stond. Ik herinner mij de lovende recensies toen het verscheen, maar tot mijn verrassing was dit een tweede en gewijzigde tweede druk. Auteur Henk van Gelder had namelijk nogal wat reacties en nieuwe documenten gekregen na de ver­

schijning van “De Spookschrijver” in 1992 en tot zijn verbazing was er zoveel belangstelling dat een tweede herziene druk zich opdrong.

Maar leven en vooral werk van Jacques van Tol is dan ook niet gewoon.

Jaap van Tol wordt in 1897 geboren in een arm katholiek gezin in Aalsmeer: vijf­

tien kinderen van wie er maar vijf volwassen worden. Hij is een pienter jongetje dat veel leest, graag naar verhalen luistert en zelf heel vroeg versjes in elkaar knutselt. Hij wordt journalist; in die tijd een zeer slecht betaald baantje en hij kan zelfs dat niet aan, want de artsen ontdekken dat hij tuberculose heeft.

Hij overleeft, maar moet verder leven met nog één actieve long. In zijn bed schrijft hij liedjesteksten om zich bezig te houden.

Als hij genezen is, trekt hij naar de enige plaats waar hij werk kan vinden: het Rem- brandtplein in Amsterdam. In die dagen voor radio, tv, film bestonden, verzamelt zich daar iedere maandag in de vele cafés de hele Nederlandse meute die cabaret speelt, revues opvoert, platen opneemt.

Daar worden liedjes en teksten gekocht en verkocht; contracten getekend met agenten en schouwburgdirecteurs. Ook de bekend­

ste artiesten zoeken daar werk zoals Louis Davids of Jean-Louis Pisuisse die er een paar jaar later met zijn Vlaamse vrouw vermoord wordt door haar ex-minnaar. Daar veran­

dert Jaap zijn naam in het deftiger Jacques en daar leurt hij als een handelsreiziger niet zijn teksten. Feitelijk moet hij niet veel moeite doen. Hij heeft veel en goed materi­

eel bij zich en vrij vlug zien sommige arties­

ten dat die nieuwkomer talent heeft. Daar­

enboven is hij geen gehaaide zakenman en hij kiest altijd voor de winst op korte termijn.

Mits een paar gulden extra wil hij alle rech­

ten afstaan. Wordt een nummer een groot verkoopsucces op de plaat of als bladmu­

ziek, dan strijkt de zanger een extra cent op omdat hij zogenaamd ook zelf zijn teksten geschreven heeft.

Toch verdient Van Tol genoeg om einde­

lijk te kunnen trouwen met zijn lief die hem binnen het jaar bedriegt met een diaman­

tair. Hij vindt later troost bij een meisje dat hem drie kinderen schenkt en dat hem altijd zal bijstaan in de pijnlijke naoorlogse jaren.

Typisch voor de zeden van de tijd: als Van Tol op bezoek gaat bij pa en ma, vraagt hij nog laren aan zijn eerste vrouw om hem te ver­

gezellen en zij komt ook de vrouw des hui­

zes spelen als de ouders op bezoek komen ln Amsterdam. Hij zal eerst laat bekennen dat hij al jaren gescheiden is.

Liedjes bij de vleet

De reputatie van Van Tol kan niet meer stuk wanneer hij de belangrijkste leveran- c'er wordt van Nederlands bekendste zan- de Joodse Amsterdammer Louis Davids.

Davids is iemand die altijd aan een tekst sleu- telt. maar bij Van Tol is dat niet nodig. De schrijver heeft gevoel voor ritme, schrijft a|tijd het juiste aantal lettergrepen met het lU|ste accent. En Davids betaalt zeer goed, Zeker als Van Tol weer zijn rechten afstaat en heel Nederland denkt dat de zanger zelf a'|n teksten schrijft. De loopbaan van Davids r'jgt zelfs een nieuw elan. Hij is te oud om n°g liefdesliedjes te zingen, Jacques van Tol chrijft dus verzen die Davids de gelegenheid 8e*en om met milde spot het dagelijkse leven .^dom hem te bezingen. In 1929 schrijft Van fel l6 te'<st van ^et ''edfe ^at Davids onster-

'Jk maakt en dat hij aanvankelijk te vulgair

vindt en niet wil zingen:”Datis de kleine man, die kleine burgerman, die doodgewone man met een confectiepakje an.” Het archief van Van Tol bulkt van de brieven van Davids die altijd nieuwe teksten vraagt en de schrijver levert de ene na de andere wat wij nu een

hit zouden noemen; liedjes die nog altijd een grote bel laten rinkelen als “Naar de bollen”,

"Weet je nog wel, oudje”.

Natuurlijk kent het wereldje de echte auteur van de Davids-liedjes en zeer velen schuiven aan om ook zo n pittig tekstje te krijgen. Voor Willy Derby schrijft hij “Schei­

den doet lijden”, voor Lou Bandy Wie heeft er suiker in de erwtensoep gedaan”. Hij pent nu ook hele revues bij elkaar. Hij regisseert een film en hij creëert de legendarische klets­

wijven Snip en Snap (twee heren) voor De bonte dinsdagavondtrein van de AVRO.

Oorlog

Er zit een klein vlekje op zijn blazoen maar daar kijkt iedereen graag over heen. Zoals veel selfmade mensen is hij vrij conservatief en deels onder invloed van zijn broer sym­

pathiseert hij met Musserts Nationaal-Socia- listische Beweging. In 1939 wordt hij zelfs lid.

Van Tol denkt er niet aan om in een uniform het blad van de beweging te colporteren, maar in 1941 vraagt de baas van de gelijk­

geschakelde radio hem of hij “een actueel cabaret in de geest van de nieuwe orde” wil samenstellen. Van Tol aanvaardt en schrijft twee en een halfjaar lang teksten voor Het Zondagmiddagcabaret. Hij is beurtelings grappig, cynisch en satirisch, maar probeert niet het nationaal-socialisme erin te rammen volgens de formule van-dik-hout-zaagt-men- planken. Hij gebruikt een schuilnaam, maar het wereldje weet natuurlijk wie de auteur is en sommige kennissen vragen hem naar het waarom. Zijn antwoord: “Het is mijn vak en als de communisten aan de macht komen, schrijf ik liedjes over Stalin.”

Hij hekelt de beloften van de geallieerde

leiders, laakt de lafheid van veel Nederlan­

ders en is niet vies van antisemitische grap­

pen. En wat hem zeer kwalijk zal worden genomen, is de parodie van zichzelf (al denkt heel Nederland dus dat de in 1939 gestor­

ven Davids de auteur is): "Dat was de Jode- man, de dikke Jodeman, een pak van hon­

derd daalders van de klerenmaker an”. Maar voor Snip en Snap, Willy Derby, de jonge Wim Sonneveld en heel de reutemeteut is dat geen probleem en ze kopen verder tek­

sten van Van Tol. De schrijver zelf merkt ook wel de groeiende haat tegenover de bezet­

ter en vooral tegenover collaborateurs en hij verafschuwt de gebruikte nazimethodes.

Zijn villa wordt een schuiloord voor vele onderduikers onder wie een Joods meisje.

Hij bewijst dat hij illegaal naar de BBC luis­

tert als hij in 1943 het mooiste Nederlandse oorlogsliedje schrijft: “Als op het Leidse plein de lichtjes weer eens branden gaan” (geïn­

spireerd door When the Lights go on again, geschreven voor Vera Lynn).

Zijn cabaret eindigt in januari 1944 en een maand later begint hij met een.... illegaal

verzetsblaadje dat hij tot de Duitse over­

gave volschrijft. Bij de bevrijding is hij er niet helemaal gerust in en hij duikt onder in Amsterdam. In oktober 1945 wordt hij ech­

ter herkend en gearresteerd. Zijn vrouw ruilt zijn mooie villa voor een kleine woning in Amsterdam om weer anoniem door het leven te gaan. Drie en een half jaar zit Van Tol effectief in de gevangenis. Volgens Vlaamse normen is dat niet zo veel, maar voor Neder­

landse gebruiken is de straf zeer zwaar. Er is een veel groter verschil. Vlaamse collabo­

rateurs die vrijkomen, leven in een land dat Vlamingen als tweederangsburgers behan­

delt, dat beheerst wordt door een racisti­

sche Franstalige kliek en hun Vlaamse hand­

langers. Zij stellen hun vroegere collaboratie soms iets te graag voor als idealisme, als een poging om de discriminatie van Vlamingen en het Nederlands te stoppen. Zij vinden dus gemakkelijker aansluiting bij een herop­

levende Vlaamse beweging en ze worden na een paar jaar vagevuur niet geostraciseerd.

In Nederland bestaat dat excuus niet en de collaborateur wordt met calvinistische steil­

heid voor de rest van zijn leven besmet ver­

klaard; zij het vooral in het openbaar. In wer­

kelijkheid scheelt het leven van Van Tol in zijn diverse gevangenissen niet zoveel van zijn leven buiten de muren.

Besmet

Einde 1945 is hij al volop aan het werk. Zijn eerste grote cliënt is ....de VARA, de socia­

listische omroep voor wie hij liedjesteksten en sketches schrijft op verzoek van de direc­

teur. Natuurlijk gebeurt alles in het geheim en met gebruik van schuilnamen. Ook Snip en Snap staan letterlijk aan de deur, want

hun producer krijgt de teksten voor hun revues door het hekwerk van de gevange­

nis. Tussen de vele artiesten die aanschui­

ven, is er één die haar verzoeken onderte­

kent met “een cliënt”. In interviews spreekt Heintje Davids, chansonnière en zuster van Louis Davids, haar afschuw uit over “deze meneer wiens naam ik niet zal noemen”. In werkelijkheid kan Van Tol nauwelijks haar vraag voor nieuwe liedjesteksten volgen. Als hij weer vrijkomt, kiest hij voor een kluize­

naarsbestaan. Hij is altijd wat afstandelijk geweest, maar nu komt hij zijn huis bijna niet meer uit en schrijft van de morgen tot de avond. Zijn kinderen herinneren zich dat hij alleen tijdens de jaarlijkse vakantie in Frank­

rijk ontdooit, want daar kent niemand hem en vreest hij geen incidenten.

Natuurlijk gebeurt het onvermijdelijke.

Iemand uit het wereldje klikt tegen een jour­

nalist en Nederland is te klein. Ze buitelen over elkaar heen om woedend, verbaasd, kwaad en geërgerd te ontkennen dat ze die foute smeerlap honoraria betalen en ze geloven bijna zelf hun leugens: de AVRO, de VARA, Snip en Snap, Joop Doderer, Cees de Lange, enz. Het schandaal ebt weg en Van Tol kiest nog wat extra schuilnamen en ook de jonge generatie zoals Tom Man- ders, Conny Stuart, Corry Brokken, Teddy en Henk Scholte en anderen kennen de weg naar de woning van Van Tol. Wim Sonneveld is altijd een trouwe klant gebleven en kondigt trots een van zijn grootste successen aan als

“een liedje dat ik heb geschreven in de stijl van Louis Davids”. Hij betaalt 400 gulden voor “Ome Thijs” (afstand van alle rechten) en zijn erfgenamen incasseren nog altijd.

Natuurlijk kan ook de televisie niet zonder Van Tol. Zij ontkennen keihard, maar bio­

graaf Van Gelder vindt de bewijzen dat de Mounties, Rijk de Gooyer en Johnny Kraai- kamp wel degelijk Van Tol hebben ingescha­

keld. Zelfs Rudi Carell, die inderdaad zijn eigen teksten schreef, komt al eens op de koffie als hij op een dood punt beland is.

Jacques van Tol sterft aan een hartaanval in 1969. De kranten schrijven hoogst ernstig over de collaborateur wiens carrière in 1945 eindigde. Iemand die beter weet, zegt op de begrafenis dat men 14 auteurs begraaft.

Daarmee eindigt het verhaal niet.

Zijn talentvolle dochter Annemarie ver­

dwijnt uit het amusementsvak omdat zij wel aanvoelt dat zij heimelijk besmet wordt ver­

klaard. Zijn zoon Hans kiest het nogal door­

zichtige pseudoniem Tol Hansse (1940-2002) maar weigert jarenlang te bevestigen dat hij de zoon van Jacques is tot hij de spoken wegjaagt en probleemloos over zijn vader spreekt. Eind jaren 70 is hij een tijdlang Nederlands populairste zanger. Ook twin­

tig jaar na zijn dood blijft Jacques van Tol een non-person. André van Duin heeft er geen problemen mee een en ander uit het oeu­

vre van de schrijver te recycleren voor zijn eigen conférences, maar ontkent natuurlijk de herkomst van de bron.

De bom barst wanneer het boek van Van Gelder verschijnt. Ter gelegenheid van de jaarlijkse bevrijdingsfeesten wil Johnny Kraay- kamp natuurlijk "Als op het Leidse plein”

zingen, maar nu de organisatoren de echte auteur kennen, weigeren ze het liedje.

De zanger herinnert hen eraan dat hun thema “vrijheid van meningsuiting” is en treedt niet op. Het laatste woord hoort Jos Brink. In een van zijn laatste theatercrea- ties speelt hij einde 2005 een schitterende Jacques van Tol in de succesvolle musical “Als op het Leidse plein”; een hommage aan de spookschrijver.

Jan Neckers

First lady

De kieslijsten moeten pas na Pasen vol­

gend jaar ingediend worden, maar ge moogt er zeker van zijn dat ze in alle partijen de verkiesbare plaatsen scherp in het oog hou­

den. Hoewel ze uiteraard volhouden dat dat niet hun eerste bekommernis is. Hun eerst zorg zijn "de mensen".

Marie-Rose Morel maakt van haar hart alvast geen moordkuil. Ze wil de “first lady"

zijn, ofwel op de Europese ofwel op de Ant­

werpse lijst, maar het liefst van al op de Euro­

pese. En als ze die plaats niet krijgt, kapt ze er nog liever mee.

Voor de Europese lijst is er een andere kandidate die de tweede plaats wil, Anke van Dermeersch. Maar die zou daar maar staan om de zetel warm te houden voor haar opvolger.