Samenvatting interview ergotherapeut OLVG

*Introductie

Bij welke handelingsproblemen denkt u dat MS-cliënten de meeste problemen ervaren?

We zien hier voornamelijk MS-cliënten die in de vroege fase zitten, dus we zien weinig tot geen mensen die in de rolstoel fase zitten. Deze groep cliënten zien we soms de kliniek maar niet poliklinisch. Verder zien we veel loopproblematiek bij spasticiteit, vooral MS-cliënten met

vermoeidheid en cognitieve problemen. Problemen met de arm- en handfunctie zien we eigenlijk toch minder. Arbeid is ook altijd één van de grote onderdelen waarbij we problemen zien.

Is er een MS-fase die jullie hier niet behandelen? (exclusie)

Dat hebben we niet specifiek, maar wanneer cliënten bijvoorbeeld in een (elektrische) rolstoel zitten vind ik dat de cliënt op een locatie gezien dient te worden waar dat meer behandeld wordt, zoals bijvoorbeeld de locatie Overtoom met een zit adviesteam. Maar eigenlijk komen die er automatisch ook wel. We hebben niet echt redenen om mensen niet te behandelen, behalve de hele

vergevorderde MS.

Op basis van welke criteria worden cliënten toegelaten? (Inclusie)

Eigenlijk kijken we naar de diagnose, de klachten, de beperkingen en mogelijke hulpvragen. Eigenlijk vind ik dat een belangrijk criterium, soms starten we het traject ook wel als cliënten niet een

hulpvraag hebben, dan maken we kennis. Ik ervaar dat mensen dat vaak helemaal niet prettig vinden, vaak willen ze helemaal niet in die molen.

Worden cliënten wel eens afgewezen op basis van bepaalde hulpvragen?

Cliënten worden niet afgewezen op basis van hulpvragen maar op basis van contra-indicaties. Zoals bijvoorbeeld een ernstige depressie, psychiatrische verschijnselen of het hebben van geen hulpvragen. Dan wordt besloten om de cliënt niet te behandelen of ik zie ze na een halfjaar in de hoop dat er toch hulpvragen ontstaan in relatie tot wat wij te bieden hebben. Ook verwijs ik ze door naar de eerste lijn. Heeft u een idee wat de gemiddelde leeftijd is van MS-cliënten die op het OLVG gezien worden? De grootste groep is tussen de 20 en 50 jaar, dus de gemiddelde leeftijd zal ongeveer halverwege 30 jaar zijn.

Welke disciplines worden standaard bij de zorg van MS-cliënten betrokken?

We hebben geen zorgpaden maar eigenlijk start iedereen met ergotherapie, fysiotherapie en maatschappelijk werk, dat is eigenlijk standaard.

Zijn er therapeuten die u standaard bij MS-clienten betrekt?

Nee, eigenlijk niet. Alle therapeuten behandelen MS en hebben allemaal de ervaring. Doorvraag: Er zijn bijvoorbeeld niet therapeuten die gespecialiseerd zijn in MS?

Er zijn geen therapeuten die gespecialiseerd zijn in MS. Er is wel een ergotherapeut die samen met een neuropsycholoog een neurogroep heeft ontwikkeld. De disciplines houden elkaar onderling op de hoogte. Als het heel complex is, geef ik soms wel een voorkeur voor een therapeut aan maar het is niet zo dat we bij MS altijd een bepaalde therapeut selecteren. We hebben een klein team, dus iedereen behandeld altijd alles.

Vind u dat uw team bekwaam genoeg is om MS-cliënten te behandelen?

Ja, maar als we dat niet vinden dan sturen we cliënten door naar andere locaties of naar de VU. Ik vraag wel eens een second opinion aan bij de VU, voornamelijk bij problemen van het lopen. Bij de VU werken hoogleraren die gespecialiseerd zijn in MS. De cliënten blijven dan alsnog hier maar maken dan even een uitstapje.

Bij welke onderdelen van de zorg rondom MS denk u dat uw team goed is?

Ik denk niet dat we beter zijn dan andere locaties. Waar ik vind dat we goed in zijn, is niet alleen bij MS maar ook bij alles, heel veel mensen met persoonlijkheidstherapie en psychiatrie. Bij heel veel van onze MS-cliënten is ook een psychiater betrokken. Ik denk dat we goed zijn in het stukje individuele zorg omdat dat qua benaderingswijze nodig is. En verder standaard de belasting en belastbaarheid en loopstoornissen maar niet onderscheidend van de rest.

Denkt u dat er competenties zijn waaraan uw team nog niet voldoet?

Ik denk dat cliënten met ernstige cognitieve stoornissen hier niet horen. Maar daar kom je vaak pas later achter. Ik hou altijd in mij hoofd is de lië t hier nog op de goede plek? e als ie a d ee vrouw met MS heeft, die eigenlijk alleen maar cognitieve klachten vertoont, verwijs ik die door naar het cognitie team. omdat dat is waar de problemen liggen. Dus ernstige cognitieve problemen als de problematiek te complex is, vind ik niet dat die hier horen.

Vind u zelf onderdelen lastig om te behandelen?

Met name complexe loop problematiek loopproblematiek bij ernstige spasticiteit lastig. Of wanneer al veel is gedaan en we zijn er nog niet, dan vraag ik een mede beoordeling aan. Tevens mictie of

defecatie problemen kunnen lastig zijn, dan verwijzen we nog wel door naar urologie. Vooral complexe loopproblematiek is nogal een reden om door te verwijzen.

Wat merkt u dat als lastig wordt ervaren bij uw team?

Eigenlijk toch vooral persoonlijkheidstherapie, psychische of depressieve symptomen wat eigenlijk een contra-indicatie is. Of dat mensen geen hulpvragen hebben.

Heeft u nog tips voor ons voor het ontwikkelen van de groepsmodules?

Het is interessant om interventies in een groep te doen, zeker in verband met het geld in de revalidatie setting. Arbeid vind ik lastig. Het is ook goed om te kijken wat van arbeid bij revalidatie hoort en wat niet. Wat is revalidatie en wat is arbeidsre-integratie. Het is meer een tip om daar naar te kijken. Bij Bureau Volzin worden cliënten van Reade ook wel naar toe doorverwezen. Dus dan is de tip wat ga je in een module doen. Over ADL en vermoeidheid is al veel gepubliceerd.