Franz Abt
Vertaald door: J.P. Regeer
bron
Franz Abt, De zangvogeltjes. Deel 4 (vert. J.P. Regeer). W. Wenk, Rotterdam ca. 1890 (12de druk)
Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/abt_001zang12_01/colofon.php
© 2011 dbnl
1
1. Het Vaderland.
Matig vlug.
E. Methfessel.
1. Kent gij het land, der zee ont - rukt Door d'ar-beid
van een voor - ge - slacht, Dat nooit dat nooit ver - won - nen heeft ge-bukt, Of 't hief zich op met groo-ter kracht? Dat land dat land be - kend aan 't ver- aan 't ver- ste
2. Kent gij het land, waar eer en trouw Bij Vorst en
volk een woonplaats vindt, Waar een-waar een-dracht steunt het staatsge-bouw, En lief - de Vorst en Volk ver - bindt? Dat land dat land be - kend aan 't ver- aan 't ver- ste
3. Kent gij het land, dat o - ver - al Zijn schoo-ne
drie-kleur wap-pren deed, Dat hel- dat hel- den kweek - te zon-der tal En tach-tig jaar voor vrij-heid streed? Dat land dat land be - kend aan 't ver- aan 't ver- ste 4. O Ne-der-land, ge - ze - gend land, Klein stip - jen op de we - reld-kaart, Be-hoe- be - hoe- d'u steeds des Heeren hand, En blijf der va - dren voor-beeld waard! Dan rijst dan rijst voor u het schoonst het schoonst ver-
2
1. strand, Is 't ons zoo dierbaar Ne - der- land! Dat land, be - kend dat land, be - kend aan 't ver- aan 't ver- ste strand, Is 't ons zoo
dierbaar Ne - der - land!
2. strand, Is 't stil en rus-tig Ne - der-
land! Dat land, be - kend dat land, be - kend aan 't ver- aan 't ver- ste strand, Is 't stil en
rus- tig Ne - der - land!
3. strand, Is 't steeds vol - har-dend Ne - der- land! Dat land, be - kend dat land, be - kend aan 't ver- aan 't ver- ste strand, Is 't steeds vol- hardend Ne - der - land!
4. schiet, Want God ver - laat de zij - nen niet! Dan rijst voor u dan rijst voor u het
schoonst het schoonst ver - schiet, Want God ver- laat de zij - nen niet!
2. Geduld.
Fenigszins langzaam.
1. Wat doet den last van 't lij - den Ons min - der drukkend zijn? Wat sterkt ons on - der 't strij-den Met on - spoed, ziek-te en pijn? Wat geeft ons kracht tot dra - gen, Blij - moe - dig zelfs en stil? Ge-
2. Als troo-sten-de En - gel zweeft het, Om ve - ler lij - dens- spond; Ver - nieuw-de krachten geeft het Wie zich reeds krachtloos vond. Al boog hem 't leed ter ne - der, Hij zinkt niet moed - loos neêr: Ge- 3. O, wat ons ooit be - je - gen, Waar u - we hand ons leid, Geef ons, o God, dien ze - gen, Ge- duld en lijd-zaam - heid! Gij geeft geen kruis te dra - gen, Te zwaar voor on - ze kracht, En
4
1. duld, dat zon - der kla - gen Be - rust in 's Hee - ren wil. Be - rust in 's Hee - ren wil.
2. duld ver - heft hem we - der - Zijn zie - le treurt niet meer. Zijn zie - le treurt niet meer.
3. doet zelfs zon-licht da - gen Uit 's lij-dens diep - sten nacht! Uit 's lij-dens diep - sten nacht!
3. De Lente.
Levendig.
Silcher.
1. De len - te is weêr ge - ko - men! Hebt gij 't nog niet ver - no - men? Dat roe - pen u de bloempjes 2. Gij ziet het aan de vel - den, Waar gras en kruid 't u mel - den! De koe-koek roept, het vink - je 3. De bloempjes op de hei - de, De schaap-jes in de wei - de - 't Smaakt al - les na - me - loo - ze
5
1. toe, De vo - gel - tjes, gansch blij te moê: Hoe- zee! hoe-zee! De len-te is weêr ge - ko - men!
2. slaat, Wiens lus - tig keel - tje tril - lend gaat: Hoe- zee! hoe-zee! De len-te is weêr ge - ko - men!
3. vreugd Bij 's aardrijks weêr ver - nieuw-de jeugd. Hoe- zee! hoe-zee! De len-te is weêr ge - ko - men!
4. Bij een Graf.
Langzaam.
F. Abt.
1. Vroeg reeds rust uw stof in vre - de! - Brach - ten we u te de - zer ste - de - Treu - rig 2. Ban - nen we ech - ter 't moed - loos kla - gen:
Moest gij reeds in 't och-tend - da - gen Van uw
6
1. blikt ons oog ter neêr. Ach, hoe zeer wij u be - minden, Lief - ste en dier - baar - ste on-zer vrinden, Nim - mer zien we op aar - de u weêr!
Nim - mer zien we op aar - de u weêr!
2. jeugd de - ze aar-de ontvliên - Daar, waar dood noch graf ooit griefde, Schenkt ons 's Hoogsten Va - der- lief-de, Eens 't vol - za - lig we - der - zien!
Eens 't vol - za - lig we - der - zien!
5. Madeliefje.
Een weinig langzaam.
F. Abt.
1. Wat kijkt gij hel - der in het rond, Een-vou-dig ma - de-lief - je! Hoe min ver - he - ven op den grond, Zijt ge ons een har - te - dief - je. Zijt
2. Uw blaad-jes dicht in - één - ge - plooid, Om-rin-gen 't gouden har - te, Dat, in zijn een-voud dus ge-
tooid, Niet weet van hoog - moeds - smar - te. Niet 3. Te - vre - den met uw la - gen stand, Siert gij zoo schoon als ze - dig, Van me - nig bloembed maar den rand, En bloeit en groeit toch vre - dig. En
4. Hoog troon' der bloe - men - ko - nin - gin Die wij met eer - bied groe-ten - Gij neemt een la - ger plaats - jen in, Ge - luk - kig aan haar voe - ten. Ge-
5. Geen hoog-moed hebt gij plaats be - reid, O gij, be- min-nens-waar-de! Den hoog-moed wor-de ook plaats ont- zeid, In on - ze le - vens - gaar - de. In
1. ge ons een har - te - dief - je.
2. weet van hoog-moeds smar - te.
3. bloeit en groeit toch vre - dig.
4. luk - kig aan haar voe - ten.
5. on - ze le - vens - gaar - de.
6. Aan eene Beek.
Een weinig langzaam.
J. Haydn.
1. { Zacht en kalm vloeit gij daar he - nen, Zil - ver- { rei - ne, kla - re beek!
{ Schoon gij 't zel - ve ook niet moogt we - ten, Zijt ge een { sie - raad van deez' streek.
} Gij, ver - kwikt de
mal - sche wei - den, Gij schenkt bloei aan bloem en 2. { Hoort hij dan een flui - strend rui-schen, Daar gij { rus - tig he - nen vliet.
{ 't Klinkt hem dan zoo zoet in de oo - ren, Als het { schoon - ste wie - ge - lied.
} Zacht-kens sluit ge
hem dan de oo - gen; En - ont - waakt uit zoe - te
1. kruid, Ja, gij lokt den moe-den wand' - laar Tot een poos - je rus - ten uit.
2. rust, Heeft hij kracht tot ver - der voort - gaan, Reist hij voort met nieu - wen lust.
7. Het Avondklokje.
Zeer matig.
Naar eene Volkswijze.
1. 't Zon-ne - tje gaat van ons schei-den, 't A-vond-rood kleurt weêr het veld. Zoe - te rust mo - gen wij
2. Sche -me - ring daalt op de dre-ven, De a-vond-ster glanst reeds van ver. Straks staat Gods naam weêr ge- 3. Wel-kom ver- kwik - ke - lij - ke a-vond, Dank, die uw zoet heeft be - reid! Rust na den ar-beid - hoe
1. bei - den, Nog door geen zor - gen ge - kweld!
{ Hoort gij, hoe 't klok - je, met lief - lij - ken klank } { Ons weêr naar huis roept, tot be-de en tot dank? } Lui nu, o klok - je, lui voort - Sla - pen wij
straks on - ge - stoord!
2. schre-ven, Schit-tren - de in ster - re bij ster!
{ Hoort gij, hoe 't klok - je, met lief - lij - ken klank } { Ons weêr naar huis roept, tot be-de en tot dank? } Lui nu, o klok - je, lui voort - Sla - pen wij
straks on - ge - stoord!
3. la - vend! God heeft ons 't le-ger ge - spreid!
{ Hoort gij, hoe 't klok - je, met lief - lij - ken klank } { Ons weêr naar huis roept, tot be-de en tot dank? } Lui nu, o klok - je, lui voort - Sla - pen wij
straks on - ge - stoord!
11
8. Een Alpenlied.
Eenigszins langzaam.
Brunner.
1. Gij Ber-gen, vaart - wel, - vaart-wel! Gij
fluis-tren - de wouden, Die vaak mij aanschouwden Bij rui-schen - de bron, Bij rui-schen - de bron! Nog 2. Gij Herders, vaart - wel, - vaart-wel! Mijn
in-nigst ver-lan-gen Vliegt heen naar uw zan-gen, Door de Al-pen ge - hoord! Door de Al-pen ge-hoord! Met 3. Gij Al-pen, vaart - wel, - vaart-wel! Wat
lief - lij - ke geuren, Wat rijk-dom van kleuren, Ge- noot ik op u! Ge - noot ik op u! O
1. denk ik steeds met vreugde, Hoe gij mijn hart ver-heug - de! Gij Ber-gen, vaart - wel, Gij Ber-gen, vaart-wel, vaart - wel! - - - -
2. weemoed en met smar-te Ge - denkt u steeds mijn har - te! Gij Herders, vaart - wel, Gij Herders, vaart-wel, vaart - wel! - - - -
3. zoe - te le - vens - stonden, Hoe ras waart gij ver-zwon-den! Gij Al - pen, vaart - wel, Gij Al-pen, vaart-wel, vaart - wel! - - - -
9. 's Avonds.
Moderato.
C. Kreutzer.
1. Lief - lijk ging de zon - ne da - len, 2. Vreedzaam ging na - tuur ter rus - te,
1. Veld en bosch ligt reeds in rust. Straks, bij 't vonk - lend star - ren - stra-len, Wordt ook ons de slaap ten lust. Moge een rus-tig, kalm ge - we - ten, Ons ter slaap - steê welkom 2. Haar be -straalt een nieu - we dag, Als van de o - ver - zee - sche kus - te 't Licht haar weêr be - groe - ten mag. Breng die dag ons nieuw ge - nie- ten! Rus - tig mo-ge ons le - ven
14
1. hee-ten, En ver-kwik-kend sluim-ren doen, En ver- kwikkend sluim-ren doen, Tot de ster - ren van ons spoên! Tot de ster - ren van ons spoên!
2. vlie-ten, Toe-ge - wijd aan 't zoet der deugd, Toe- ge- wijd aan 't zoet der deugd, 't Eenig, dat al - toos ver- heugt! 't Ee-nig, dat al - toos ver - heugt!
10. Onze Vlag.
Krachtig.
F. Abt.
15
1. rood en wit en blauw, 'k Denk dan aan zoo ve - le dappren, 't Lieve Va - der - land ge-trouw, 't Lie-ve Va - der - land ge - trouw.
2. trotschen Lo - de - wijk. Hief zich 't vaan - del van O - ran - je Roemvol en in glo - rie rijk, Roemvol en in glo - rie rijk.
3. a - dem van den wind; Oor - logs-, han - dels vlo - ten tooi - en, En door 't Neêrlandsch hart be-mind!
En door 't Neêrlandsch hart be - mind.
4. Neêrlands zijn ver - eend! Waai ze al - om! 't Ge- weld moog nadren - Nimmer zij haar val be-weend!
Nim-mer zij haar val be - weend.
16
1. lij - den: Als 't on - heil woedt, en ram - pen ons be- strijden, Is 't de - ze schat, die ons ver - win - nen doet. Is 't de - ze schat, die ons ver - win - nen doet! Wie wenscht dan niet, als leidsman door dit
2. min - nen: 't Laat geen be - drog of on - op - recht -heid bin-nen: 't Heeft steeds een lach, ook in den te - gen- spoed. 't Heeft steeds een lach, ook in den te - gen- spoed! 't Schenkt la - fe - nis bij wat men ook moog 3. zwich-ten Voor on-deugds spot - ter - nij met deugd en plichten: 't Voert he - mel-waarts, door he-mel - zin ge- voed. 't Voert he - mel - waarts, door he - mel - zin ge- voed! 't Praalt als een kroon op jon-ge en grij - ze
1. le - ven, Als trou - we gids, die nooit hem zal be-
ge - ven, } Een vroom ge-moed?! Een vroom ge-moed?! Een vroom gemoed?! Een vroom gemoed?!
2. der - ven; Wie zou dan niet dit klei-nood graag ver-
wer - ven? } Een vroom ge-moed?! Een vroom ge-moed?! Een vroom gemoed?! Een vroom gemoed?!
3. ha - ren: O schenke ons God, en moog Hij ous be-
wa - ren: } Een vroom ge-moed?! Een vroom ge-moed?! Een vroom gemoed?! Een vroom gemoed?!
12. Witte van Haemstede. (1304.)
Verhalend.F. Abt.
1. Niet ver van Oud-Haar - lems roem - ruch - tig pri- 2. Toen 't Graafschap ten prooi was aan Vlaan - de - rens
1. eel, Waar 't pad zich naar Hil - le - gom wendt, Ontwaart ge een ge - denk-steen, des dap - pe - ren deel, Die Holland be - vrijdde uit el - lend. 't Is Wit - te van Haem-steê, wiens naam ge er op leest, Als 2. macht, En Bra - bant zijn winst er meê deed, Toen land - de Graaf Flo - ris - zoon, star in den nacht, Den landzaat ten toevlucht in 't leed. De Leeuwba-nier wap - per - de vroo - lijk en blij, En 3. heir, Waar Haemsteê van ver slechts ge - naakt:
Het tijgt op de vlucht, of biedt vruchte-loos weer, En sneuvelt, waar vrijheidszucht blaakt. En
't Manpad ver - meldt, waar langs dui - zen-den vloôn, Den 4. wendt, Ver - heft zich 't een - vou - dig ge - steent, Den Red - der uit dwin - ge - lan - dij en el-
lend, Aan Haemsteê, er - kent - lijk ver - leend. Den Stichter zij ee - re, die 't op - rich-ten deed - Zijn
19
1. Gee - sel der Vlamings ge - ducht en ge - vreesd, Als Gee - sel der Vlamings ge ducht en ge - vreesd.
2. oud en jong snel - de zijn red - der ter zij. En oud en jong snel - de zijn red - der ter zij!
3. roem-rij - ken ze - ge van Graaf Flo-ris zoon. Den roem-rij - ken ze - ge van Graaf Flo - ris zoon.
4. naam le - ve voort bij wie Hol - lan-der heet! Zijn naam le - ve voort bij wie Hol - lan der heet!
13. Onze Duinen.
Krachtig.
Huber.
1. On - ze dui - nen schaarden zich ten te - gen-weer:
De o - ce - aan, be - dwongen, bleef geen meester meer.
2. On - ze dui - nen lok - ken tot ge - nie - ten uit, Wie voor 't schoon der schepping oog en hart ontsluit.
3. On - ze dui - nen roe - pen, waar we hen be - treên, Glo - rie - rij - ke schimmen uit het lang verleên.
20
1. 't Land, zijn macht ont-wor-steld, voelt zich vrij en blij, En beheerscht den mees-ter door zijn koopvaar - dij.
En be-heerscht den mees-ter door zijn koopvaardij.
2. 't Groen der zee, be - sche - nen door de mor - gen - zon, Vloeit in 't blauw des he - mels aan den ho - ri - zon.
Vloeit in 't blauw des he-mels aan den ho - ri - zon.
3. 't Hollandsch hart klopt fier - der, 't voelt zich niet ont - aard, En ont-gloeid tot da - den, d'achtbren va-dren waard.
En ont - gloeid tot da-den, d'achtbren va-dren waard.
21
1. wei - den sier en kroon, Glinstrend in de zon - ne- stra - len, Die 't als zui - ver goud doen pra - len,
Waar 't zijn luister spreidt ten toon? Kent ge 't bloempje, een- vou - dig schoon? Kent ge 't bloempje, een-vou - dig schoon?
2. op zijn la - gen steel, Geel als goud in 't groen der wei - den, Waar - in kud-den zich ver - mei - den, Hollands roem en kost - lijk deel: Bo - ter - bloem - pje, schoon en eêl! Bo - ter - bloem - pje, schoon en eêl!
15. Vriendschap.
Matig.
Mozart.
1. Broeder, laat ons sa - men le - ven!
Zij voortaan ons bei - der stre-ven, Toe - ge- wijd aan 't e - delst doel! Moog 't ver - gank - lij- ke ons be - ge - ven, Ons ver - bond zal im - mer 2. Lof den Schep - per al - ler din - gen,
Die den geest der ster - ve - lin - gen Tot een eeu - wig wer - ken schiep! Licht en recht en deugd ver - spreiden, 't Rijk der waar-heid uit te 3. Broeder, dat zij on - ze leu - ze,
On - ze en al - ler menschen keu - ze, 't Heil der vriendschap toe - ge - wijd: ‘Waar - heid zoe - ken deugd-lijk handlen, God be - min - nen, liefd-rijk
23
1. le - ven: 't Sproot uit in - nig ziels - ge-voel!
't Sproot uit in - nig ziels - ge - voel!
2. breiden, Dat is, waar hem God toe riep!
Dat is, waar hem God toe riep!
3. wandlen - Heel on - ze aardschen le - venstijd!’
Heel on - ze aardschen le - vens - tijd!’
16. In 't Bosch.
Matig snel.
von Weber.
1. Naar 't bosch, naar 't bosch, naar 't bosch, naar 't bosch, naar 't dichte, groene bosch, naar 't bosch, naar 't 2. In 't bosch, in 't bosch, in 't bosch, in 't
bosch, in 't frissche, groene bosch, in 't bosch, in 't
24
1. bosch, In zo - mer - dos! In zo - mer - dos! Naar 't bosch, In zo - mer - dos! Naar 't bosch In zo - mer- dos! Waar 't buksen - ge - knal En het hoorngeschal Ons lus-tig ge - zang be - ge - leiden zal! Waar 't buksen - ge- 2. bosch, Op 't zachte mos! Op 't zachte mos! In 't bosch, Op 't zachte mos! In 't bosch Op 't zachte mos! Daar voelen we ons vrij, En ge - nie - ten blij De volheid van 's le - vens zoet lentge - tij! Daar voelen we ons
1. knal En het hoorn-geschal Ons lus-tig ge - zang be - ge- lei - den zal! tra - ra, tra-ra, tra - ra, tra-ra, tra-
ra, tra - ra, tra - ra, tra - ra, tra - ra, tra - ra!
2. vrij, En ge - nie - ten blij De volheid van 's levens zoet lent - ge - tij! hal - lo, hal-lo, hal - lo, hal-lo, hal-
lo, hal - lo, hal - lo, hal - lo, hal - lo, hal - lo!
17. Ter Verjaring.
Matig.
Zöllner.
1. Op den dag van uw ver - ja - ren Wij - den 2. Wat we u bid - dend wenschen mo - gen Zij den 3. Ze - gen stroo-me u uit het mid - den Van ons 4. Smaak in 't har - te 's Hemels vre - de, En ver- 5. Ja, als de aarde uw stof zal dek - ken, Werke uw
1. we u volgaarn ons lied! Vrij moogt ge ons in 't aanschijn sta - ren, Of 't geen dankbre vreugd u biedt.
2. goe-den God vertrouwd! Hij ziet nim - mer zich be- dro - gen, Die op de - zen Rots-steen bouwt.
3. kin-dren rijk - lijk toe! Dat de Heer u op ons bid - den Met zijn En-glen-wacht be - hoê!
4. spreid ge - luk in 't rond! God ver - vul dees ze - gen- be - de Tot uw laat-sten le - vens - stond!
5. geest nog zeegnend voort, En mo - ge ons tot dan - ken wek-ken, Schoon gij leeft in zaal - ger oord!
18. Looft den Heer.
Langzaam.
B. Klein.
Looft, looft den Heer, want Hij is goed, en Zijne goed - heid is in eeu-wig-heid! Zij - ne
goed - heid is in eeu-wig-heid! Ik riep in be- nauwdheid tot Hem! Ik smeekte in angst tot Hem:
En de Heer ver - hoor ---
-- de, ver-hoor-de mij! Looft, looft den Heer! want Hij is goed, En Zij - ne goedheid is in
28
eeu - wig - heid, Zij - ne goed - heid is in een -- wig - heid. A - men! A - men!
19. Hymne.
Matig langzaam.
C. von Gluck.
Schenk ons uit Uw hoo - gen he - mel, Lief-d'rijk God, een gun - stig oor! Drin-ge ons smee-ken tot U
door, Boven 't nie-tig stof - ge - we - mel!
Gij al - leen weet, wat wij hoe - ven, En Uw lief - de ont-houdt het niet. 't Zij ver - blij - den, 't zij be - proe - ven - Goed-heid is 't wat ons ge- schiedt! U zij dan ons lot be - vo - len,
30
U de maat van vreugd en leed, Wien geen toe-komst is ver - ho - len, En die 't langst ver- le - den weet! Schenk ons uit Uw hoo - gen he - mel, Liefd - rijk God, een gun - stig oor!
Drin - ge ons smee - ken tot U door, Bo-ven
't nie-tig stof -- ge - we - mel!
20. Trouw.
Matig langzaam.
C.F. Händel.
1. { Hebt gij reeds een hart ge - von-den, Dat zich { in uw vreugd ver - blijdt.
{ Dat, ont-ving het u - we won-den, Bal - sem { schenkt of met u lijdt?
} Za - lig, za - lig
2. { Ja, een en - gel sloeg zijn ten - te, Op uw { le - vens - pad ter neêr;
{ Schonk uw hart een eeuw - ge len - te, En het { ducht geen win - ter meer -
} Als gij plaats gaaft
3. { Ja, 't zoet voor el - kan - der le - ven, On - der { blijd-schap, on - der smart,
{ Zal des he - mels voor-smaak ge - ven Aan 't zich { zelv' ver - looch-nend hart!
} Wat dan van ons
1. dan uw le - ven, Of 't u ramp of voor-spoed biedt; Zulk een hart kan blijd-schap ge - ven, En ver - zacht het bangst verdriet.
2. aan de Trouwe; He - mel - telg, die op-waarts leidt, En in blijd-schap, en in rou - we,
Za - lig - heid uw hart be-reidt!
3. wij - ken mo-ge - Blijv' die En - gel ons na- bij! Of neemt zij haar vlucht ten Hoo - ge, Voer ze ons me - de aan ha - re zij!
21. Gods goedheid.
Niet te langzaam.
F. Abt.
1. Waar-he-nen ons oog zich ook kee-ren moog, O - ver- 2. Die goedheid, die he - mel en aarde ons toont, Straalt in
1. vloedig vindt het stof Te lo - ven en prij - zen den Va-der om-hoog, Die 't aan - zijn ons gaf tot zijn lof! Hem roemt des vo - gels blij ge-schal, Der bloe-men lie - fe - lijk zoet, Der ster-ren na - me- 2. ie-ders le - ven door! Wien heeft zij het hoofd niet met vreugde gekroond, Wien 't pad niet verlicht door haar gloor? Ge - luk - kig, die een oog ont-ving Voor 't me - nig - vul - di - ge zoet, Be - vat in 's le-vens
34
1. loos ge - tal: En 't hart spreekt: God, Gij zijt goed! ja goed, ja goed! En 't hart spreekt: God, Gij zijt goed!
2. ze - ge - ning; Wiens hart juicht: God, Gij zijt goed! ja goed, ja goed! Wiens hart juicht: God, Gij zijt goed!
22. Lentelied.
Los en levendig.
F. Kücken.
1. 't Zoet der len - te doet ons zin - gen; Al - les is zoo schoon en blij! Wat on - schat - bre ze - ge- 2. 't Schoon ste lied, ooit op - ge - zon - gen, Biedt de lente ons luis-trend oor: 't Schalt en scha - tert on - be-
1. nin - gen Strooit ze in 't rond voor u en mij! Zoe - le windjes ons om-zwe-ven; Tal van bloemen 't veld door- we - ven; Vo - gels zin - gen, Schaapjes springen In het lentge - tij. 't Zoet der len - te doet ons zingen: Al - les 2. dwongen, En dringt tot ons har-te door; 't Zingt van lust, van lief - de en le - ven: Vrijheid, blij-heid, voorwaarts- stre-ven: Dui-zend wij - zen Smel-ten, rij - zen In het len-te-koor. 't Schoonste lied, ooit op - ge-zongen, Biedt de
36
1. is zoo schoon en blij! Wat on - schat-bre ze - ge- nin - gen Strooit ze in 't rond voor u en mij! Strooit ze in 't rond voor u en mij! } La, la, la, la, la, la,
la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la,
2. len-te ons luistrend oor! 't Schalt en scha-tert on - be- dwongen, En dringt tot ons har-te door. En dringt tot ons har - te door. } La, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la, la,
la, la, la, la, la, la, la, la, la, la.
23. Naar Buiten.
Eenigszins levendig.
F. Abt.
1. Ziet gij hoe lief - lijk de tui - nen en vel-den Pra - len als 's morgens het zon-licht ver - rijst?
Hoort gij de voog-len Gods goed-heid ver - mel - den, 2. Voelt gij 't ver - fris-schen-de koel-tje u om - zwe-ven, Brengt het der bloe-men - geur niet tot u heen?
Aâmt gij geen za - lig ge - voel van het le - ven,
38
1. Die heel de schepping ver - kon-digt en prijst?
2. Wendt gij des morgens naar bui-ten uw schreên?
Opgewekt.
1-2. Komt, komt naar het vrij - e veld! Sma - ken wij Ja,
't zoet van dit mor-gen - uur! Slechts aan de dom-pi - ge stadslucht ontsneld, Zien en ge-nie-ten wij 't schoon der na-
tuur! Zien en ge-nie-ten wij 't schoon der na - tuur!
24. Mijn Vaderland.
Matig snel.
(Een Alpenlied.)
1. Roem de Zwitser vrij op zijn Va-der - land, Zij 't voor hem de schoonste lustwa - rand - 'k Laak den lof niet, neen! dien hij d'erfgrond biedt: Schooner land dan 't zij-ne 2. 's Herders Al-pen - lied klinkt wel lief-lijk schoon, Maar ver- toîkt voor ons een ei-gen toon. Aan mijn Va-der-
land val - le 't heil te beurt, Dat de Zwit-ser 't zij-ne
40
1. kent hij niet: Maar mijn Va - der - land Is mij
't schoonste land - 't Is mijn lief en dierbaar Ne-der-land!
2. waar - dig keurt: Want mijn Va - der - land Is mij 't lief-ste land - 't Is mijn lief en dierbaar Ne-der-land!
Solo.
1. Maar mijn Va - der - land Is mij 't schoonste land - 2. Want mijn Va - der - land Is mij 't lief - ste land -
41
N.B. De solo-stemmen kunnen ook weggelaten worden.
1. 't Is mijn lief en dier-baar Ne-der-land!
2. 't Is mijn lief en dier-baar Ne-der-land!
't Is mijn lief en dier-baar Ne-der-land!
't Is mijn lief en dier-baar Ne-der-land!
25. Aan de Koningin.
Matig.
B. Klein.
1. On - ze Ko - nin - gin - ne le - ve! Spaar, o God! haar le - ven lang! Dat haar roem en heil om- 2. Vre - de en voor - spoed smaak' haar har - te, En ver- sprei zij om zich heen, Al haar vreugde en al haar
42
1. zwe-ve, Dat zij ie - ders lief - de ontvang! Wijs-heid zij haar mild ge - ge-ven, Kracht van bo - ven stuur' haar hand, Die den schep-ter houdt ge - he - ven Tot ge- luk van 't Va - der - land.
2. smar-te Smelt met die haars volks in één! Neêrlands Ko-nin - gin - ne le - ve! Spaar haar le - ven - lang o God! Dat uw gunst haar steeds omzwe-ve, Rijk ge- ze - gend zij haar lot!
26. Het geluk der jeugd.
Niet te spoedig.
C.M. von Weber.
Ge-niet blij de jeugd, u ge - ge-ven, Want ras gaan haar zoet - heên voor - bij: Haar krans, met ge - bloem-te door- we - ven, Duurt en-kel uw len - te - ge - tij.
} Nog
noo - den u vel - den en wei - den Ten dar - te - len, } Gaat
vrij - e - lijk u er ver - mei - den, Plukt bloemen en
44
lus - ti - gen dans:
vlecht ze in uw krans.
} U zin-gen de vogels hun
zan - gen, Van kom-mer en zor - gen be - vrijd: Wat zoudt gij naar la - ter ver - lan - gen, Ge - luk - kig, o jeugd, als gij zijt? O, 't is niet in la - te - re
ja - ren, Dat zui - vrer ge - noe - gen u beidt; Ge- niet, eer uw bloe-men ont - blâ - ren, Uw jonk - heid, die ras van u scheidt, Uw jonk - heid, uw jonk - heid, die ras van u, ras van u scheidt, Uw jonk - heid, uw
46
jonkheid, die ras van u scheidt. Uw jonk-heid, uw jonkheid, die ras van u scheidt.
27. Zijn gebod is liefde.
Eenigszins langzaam.
W.A. Mozart.
1. Broe-ders, on - ze leu - ze zij: ‘Gods ge - bod is lief - de.’ Lief - de maakt ons har - te blij,
2. Broe-ders, wat ons 't le-ven bied', Nimmer zij 't ver- ge - ten: Le - ven wij voor an - dren niet -
1. Schoon een wond 't soms grief-de. Andren vreugd en troost te zijn, Ze - gen en ver - blij - den - Heelt zoo vaak on - ze ei-gen pijn, Le - nigt 't bangste lij - den.
2. 't Mag geen le - ven hee - ten. Lief-de hech-te ons aan el-kaâr, Doe ons Go - de le - ven: Niets valt aan een har - te zwaar, Door haar kracht ge - dre - ven.
28. Christelijk Verlangen.
Koraalmatig.
C. Breitenstein.
1. Heer! Uw kind te we -- zen, Met ge- 2. Heer! Uw kind te we -- zen, Is ons 3. Heer! Uw kind te we -- zen, Sluit een
1. heel ons hart; Wat Uw wil mis - haagt te vree -- zen Als de groot-ste zie - le - smart:
Dat geeft blij - de da - gen, Schoon we een moei - lijk kruis ook moe - ten dra -- gen!
2. wenschlijkst goed. Bij het licht, door U ver- re --- zen, Wan-dlen wij met vas - ten voet!
't Pad, door U ont - slo - ten, Voert tot za - lig- heid Uw gunst - ge -- noo -- ten.
3. He - mel in! Al - le goe - dren, uit - ge- le --- zen, Ge - ven niet zoo groot ge -- win.
Breng ons, lief-drijk Va - der! Door op - rech - ten kin - der - zin U na -- der!
