64ste jaargang nummer 48 woensdag 25 november 2009 1,80 euro

64ste jaargang nummer 48 woensdag 25 november 2009 1,80 euro

slecht karakter.

Weekblad P60872I Afgiftekantoor2099Antwerpen X

De firma Leed&Vermaak

Tegenstrijdige gevoelensborreleninons op. Aan de ene kant juichen wij het toe dat Herman van Rompuy naar Europa vertrekt,want daardoor kunnentien maan­ denvannon-bestuur omslaan in chaos en kanBelgië verder richtingafgrond glijden.

Maaraan de anderekantkrijgen we binnenkort waarschijnlijk Leterme weer op ons dak, de totaal onbetrouwbaregeitenboer dieals formateur en premier al zijn Vlaamse beloften ingeslikt enverdoezeldheeft,die zichzelf door paniekvoetbalrond Fortis tot ontslaglietdwingen, en die tot alles in staat is om opnieuw de sleutels vande I6 in handente krijgen. Dit blad is al snel na deverkiezingenvanjuni2007 totde con­

clusie gekomendat met Letermegeen land tebezeilen is, laatstaan dat hij een door­

braak zoukunnen verwezenlijken voor meerVlaamse autonomie. Sindsdien is er niets gebeurd dat onsoordeel noemenswaardig heeft kunnen veranderen.

Zo brengtelke dag zijneigen leed, zoals Herman van Rompuy inde Kamer debi­ teerde enkele uren voor hijtot Europees president werd gebombardeerd.Al brengt iedere dagook zijn eigen vermaak, want het heeftde Vorst behaagd Leterme toch nogeveninde wachtkamertehouden, om hem goed murw te maken en ervoor te zorgen dathij ditmaal niet van het juiste spoorafdwaalt. Albert is duidelijk niet ver­ getendatLeterme als formateurhetPaleisverschillendekeren voor zijn karheeft proberen te spannen en toen Van Rompuy -die Leterme nooit heeft kunnen luchten - vorige week geniepigopperde dat Yves best een waakhond zoukunnen gebruiken, moet Zijne Majesteit met genoegen hebben ingestemd.Om de vernedering com­

pleet temaken,kozen ze daar samen een andere CD&V-krokodil voor uit.Wilfried Martens is intussen zogoedals gefossiliseerd, maardatis de ideale toestand om tot koninklijk begeleiderte wordenaangesteld.

Waren wij uitgever van de ‘The Sun’ of'The Daily Express’, wij zouden momen­ teel nogal wat andere kolder over België opdevoorpaginaplaatsen dan die Engelse tabloids devoorbijeweek hebben gedaan.

Maar men kanzich met recht afvragen of het leed toch nietgroter isdan het ver­ maak. We blijven namelijkopgezadeld met een regering zonderVlaamse meerder­

heid. Met wellichtdus een premierdie doorzijn electoralescore "incontournable blijft,maar waarook niemand echt om staat te springen, gezien hethobbeligepar­

cours dathijtot nutoe heeft afgelegd. Maar,zoals aangegeven, Letermezalintussen wel begrepen hebben water nodig is om zijnnaam tebeitelen in de Belgischeanna­

len: vooral geen Vlaams gedoe. Hijwastrouwensal naarstig bezigzich op Buiten­

landse Zaken tot goede Belg te ontpoppen. Enditmaal iser geen N-VA in de rege­ ring om deze triestige figuur te beletten BHVte verkwanselen. Madam Delvaux en andere Franstaligenhebben zichmeer dan waarschijnlijk nodeloos ongerust gemaakt.

Trouwens,deBegeleider is er ook gekomenom snel en efficiënt aande wensenvan de Belgefonen te voldoen,dat wil zeggen de krijtlijnen uittekenen voor de uitver­

koopvan BHV. En Brusselse slapjanussenals Vanackere en Vanhengel zullen, zoals Onkelinxhet eiste, maaral te graag proberen om zonder Van Rompuy toch zoals Van Rompuy te regeren.Bovendien draagt deBegeleider het brandmerk van B-plus, en hij is ernog fieropook.

En welke meerderheidspartij, correctie: welke Vlaamse meerderheidspartij, cor­ rectie: welke knechtfederalist bij CD&V zal een institutionele crisis durven uitlok­ ken, nuHerman zijn eerste stapjes gaat zetten op het Europese toneel en België mid­

den volgendjaar zesmaanden lang het voorzitterschap vande Europese Uniemoet waarnemen? Allemaal elementenwaar we terdege rekeningmee moetenhoudenbij een beoordeling vande politieke toestand.

De voortekenen lijken dus niet zonder meer ongunstig vooreen evacuatie van de staatshervorming, en voor een “oplossing”voor Brussel-Halle-Vilvoorde waar geen stemming in het parlement aante paskomt.

CD&V-fractieleider en knechtfederalistServaisVerherstraeten gaf in Terzake zon­

deromwegenaan dater “in allediscretie” naar een buitenparlementaire uitweg zal wordengezocht.Weliswaar hebben de N-VA enhetVlaams Belang al stevig hunste­ kels opgezet, maar er zullen nog veel meer inspanningen nodig zijn om ongelukken te vermijden. Er is maaréén methodologie omBHVaan te pakken, endat is de onvoor- vvaardelijkesplitsing! Hetwetsvoorstel is dooralle Vlaamse partijen goedgekeurdin de commissie Binnenlandse Zaken op 7 november2007,eris geen enkelereden om daarop terug te komen, en alleCD&V’ers en Open Liberalen moeten daar onophou­

delijk op worden gewezen. Er is dus de komende weken werk aande winkel! Geen rustige vastheid en immobilisme,maar niet-aflatende vastberadenheid. Toegevingen inzakeBHV zetten de deurwagenwijd open voor een verdere verfransing van Vlaams- Brabant: wij kunnen niet duldendat zoiets zalgebeuren!

P.S.:Wedden overigens, dat binnenkortde Vlaamse regering

zwaar onder druk zalkomeninde kwestie-BHV? K“* C.

Het uur vandewaarheid lijkt in elk geval snel tenaderen.

rcUuclCXCXlxjQ.

LEöKC ZFÓrT-

Deze week:

• Is Leterme een masochist? 2

• Brief aan Zuster Monica 3

•VRT = BRT 5

•Van Rompuy te licht bevonden 9

• Verbrande schrijvers I I

Laatste bezoek van Sinterklaas?

De aankomst van de sintin Antwerpen zorgde voor een rel(letje). Eenaantalgezags­ getrouwekatholieken nam aanstoot aan het feit dat de Heilige Kindervriend op de mijter niet langer een kruis droeg, maar een omge­ keerde T.Een toegift aan de allochtone kind­ jes, dieallergisch zijn voor kruisen? Lopen de belangen van de militante vrijzinnigen dan toch nog eens gelijk met die van de islamie­ ten? Want bij dat stelzitereen vettigehaar inde boter.

Ooitrekenden vrijzinnigenop de moslims om dekatholiekehegemonie in Vlaanderen te breken, maar vandaag zitten destevigste islamcritici (logischerwijs) in datzelfde vrij- denkerskamp. Alshet over Sinterklaas en het verwijderenvankruisen gaat, dan vinden ze elkaar wellicht nog weleens.

Waterook van is, een ter zake ingewerkte redacteurvan De Standaard bracht lichtin deze zaak en ontdekte dat de mijter, indien gedragen door katholieke bisschoppen, een omgekeerde T hoorttedagen.

En inderdaad, foto’svan eengemijterde paus bevestigen dit.

Als datklopt,was de vestimentaire ingreep bijde intrede vande Sint eerder een coup vanuit traditioneelkatholieke hoek daneen aanval op het religieuze karakter van de populaire kindervriend. Niets is zomaarwat het lijkt.

De kerstman hebben we altijd een stuk minder in het hart gedragen. Hoe sympa­ thiek de oude baas ook oogt, hij verdreef wel het kerstekinden aangezien we daar-

Plankzeil naar

mee opgegroeidzijn, ook meteen onzeeigen jeugd. Maar wat hemdit jaar overkomt in de

Verenigde Staten treft ons ook diep. Daar heet hij trouwens SantaClaus en dat zit toch alweereen stuk dichter bij onze Sinterklaas dan Christmasman of zoiets.

Al 55 jaar krijgen kinderendieeen brief schrijven naar Santa Claus, NorthPole,een antwoordop hun schrijven. Dat vloeit welis­ waar niet uit de penvan Santa zelf,maar uit die van een groep vrijwilligers in het stadje North Pole in Alaska.

Zij beantwoordenjaarlijks zowat 150.000 briefjes. Beantwoordden, moeten we schrij­

ven, want de politieontmaskerde een pedo­ fiel die zich in de groep vrijwilligers had gewrongen.

Ze willen geen risico meer lopen daarin het verrenoorden en nu verdwijnen de brief­

jes gewoonin de versnipperaar. Een bijzon­

derdroevig verhaal, alsje het ons vraagt.

Eén en ander kan wellicht de anti-Sinter- klaaslobby inspireren.

Dat Hij een kindervriend is, weten we allang. Een gerichte roddel kan zeker de dunne lijn slechten, die in steeds ziekere geesten debegrippen kindervrienden pedo­ fiel scheidtenSinterklaas ineen zeer dubi­ eus daglicht stellen. Zo’nmanoeuvre zou hem, die zo graag onschuldigeschaapjesop de schoot neemt, haast zeker de genade- stoot toedienen.

Racist (met die ZwartePieten), katholiek en wellicht pedofiel. Letop onze woorden;

zijn beste jaren liggen achter derug. Geloof het, ofgeloofhet niet.

Eenmanscollectief Den Blooten Koonick

www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus

Kruisloze Willockx

2

De dingen dezer dagen

Zijn broodje is gebakken. Als voorzitter van de Europese Raad - zeg maar de functie van bloempot op de Europese schouw - heeft hij nu tijd zat om zich serieus te informeren. Temeer daar hij als garnituur geen mening mag hebben en dus een echt gazetteke moet lezen om zich een persoon­

lijke mening te vormen.

Wilt u ook kunnen meespreken over wat er in Vlaanderen reilt en zeilt, wend u dan tot ‘t Pallieterke, het enige echte Vlaams gazetteke. Neem de proef op de som en neem een abonnement op ‘t Pallieterke. Voor een heel jaar betaalt u 96,20 euro op ons rekeningnummer 409-6519491-68.

Wanneer u nu een jaarabonnement neemt, krijgt u *t Pallieterke tot het einde van dit jaar overigens gratis voor niks.

Wilt u er meer over weten, bel dan naar 03 232 14 17, en onze lieftallige secretaressen staan U graag te woord.

Kakelende kippen zonder kop

De snelheid en samenhorigheid waarmee onze federale en regionale beleid- voerende politieke beurzensnijders met een “wij ook” inspeelden op de nieuwe Hollandse “hold-up” op de automobilist, was verbluffend. En het uittoeteren van de torenhoge leugen dat rekeningrijden eind van de rekening voor 65 pro­

cent van de weggebruikers goedkoper zou uitvallen, was zonder meer onthut­

send voor wie even de moeite nam/neemt om het rekenmachientje te raadple­

gen over zijn/haar specifiek geval.

Wie op jaarbasis 10.000 kilometer aflegt- datis weinig meer dan de gebruikelijke bood- schappenritjesen ditofamilietochtjes - zal aanhet minimumtarief van 3 eurocent per kilometer 300 euro betalen. Zelfs al zou die wordenafgeschaft, zal deeigenaarvan een modaal karretje hoe dan ook al meerbeta­ lendan de vandaag opte hoesten wegen­ taks. Als het minimumtarief geleidelijk van 3 naarom en bij de 7cent zal worden opge­ krikt, komt de jaarrekening voor dezelfde afstandal op 600 euro.Wie20.000kilome­ ter bij elkaar rijdt, wat eerder normaaldan extreemis,mag het dubbele van dat bedrag ophoesten.Hoe groter en comfortabelerde wagen enhoe meer ertijdens de spitsuren gereden wordt, hoe hoger het tarief. En het spreekt vanzelf dathet niet deoverheid zal zijn die het aanbrengenvan het noodzake­ lijkegps-verklikkertje in een paar miljoen wagenszalbetalen.

Dat rekeningrijdenmet defiles zal afre­

kenen, is dus juist. Maar welom de heel eenvoudige redendat de autoonbetaalbaar zal wordenvoor een modaal gezin.En het wagenparkdus een drastische terugval zal kennen, zonder dat excellenties enandere grootverdieners daarlast van hebben. Bij al het opgebrachteenthousiasmedoorexcel­ lente leiders van onze modelstaat, voor navolgingvan hetplannetjevan de Hollandse minister Eurlings, kreeg ikdan ookhetbeeld vankakelende kippen zonder kop niet van mijnnetvliesgebrand.En dat beterde er niet bepaald op nadatik in Het Laatste Nieuws de commentaar hadgelezen van de nochtans onverdachtebelgicist Luc van derKelen.

Ondanks het door genoemde koploze maar desondanks ozo sluwe kippen opzet­ telijk verzwijgen vande enige echte reden om het rekeningrijden in te voeren, met name het spijzen van de staatskas, vroegdie zichterechtafhoe ons “beleid” er binnen een beperkt aantal jaren zou in slagen "om enkele miljoenen auto’s vakkundig te con­

troleren als het niet eens lukt om magistra­

ten te laten e-mailen?".Hij hader voor het­

zelfde geldkunnen aantoevoegen - ik doe het evenin zijnplaats - dat men het fede­

raal zelfs niet eens geraaktover de kleuren voor de nieuwe Europesenummerplaten die volgend jaar in gebruik worden genomen.

Overigens, of wat dacht U,doorde “con­

sument" te betalen. De slotbemerking van VanderKelen, absoluut "adrem”, wil ik U

zeker niet onthouden. "Als het (die controle) al zou werken in Vlaanderen, wat ik durfte betwijfelen, zal het dan ook werken inWal­ lonië? DenktU dan wat ikdenk?” Mocht hij daaraantwijfelen, ik hebdaar niet demin­

stemoeite mee!

Zwendel

De flagrante leugen dat rekeningrijden goedkoper zaluitvallen, doetme sterkterug­ denken aan die andere even groveleugen, dat door hetinvoeren van de eurode levens­ duurte niet groter zou worden, wel inte­ gendeel. Hoe dat “integendeel” oogt sinds I januari 2002, de datum waarop de eenheids­ muntook in België betaalkrachtkreeg en een prijzenzwendelzonder weerga begon, kan onderhand elke huismoedervertellen.

In geurenen kleuren.

En ongeacht de hoeveelheid “financiële deskundigen" er in de regimemedia ook wor­ den opgevoerd, om te proberen haar het omgekeerde wijs te maken van watze elke dag aan den lijve en in haar portemonnee ondervindt.

Maar dat de immer belazerde meute (te) snelvergeet,bewijzende lezersbrieven van weerandere kakelende kippen zonder kop die als alternatief voor het rekeningrijden een optrekken van de brandstofprijzen aan­ bevelen. Het was opnieuw Luk van der Kelen die er op wees datde prijsvoor elke liter getankte brandstof nu al voor liefst 65 pro­ cent uit belastingen bestaat. En zichafvroeg of dat nog nietgenoegis.

Hijhaderalweer kunnen aan toevoegen - ikreikopnieuw de helpende hand -dat de prijs aan hettankstation als een raketde hoogte inschoot toen de zoveelste “olie­ crisis” de verbruiker in haar ookzoveelste financiële wurggreep hield. Toendetoren­

hoge“prijspervat"in elkaar stuikte,was er van een evenrediginelkaar stuiken van de prijsaan depomp geen sprake.Het “kassa, kassa”gingintegendeel entot vandaag onge­ stoord verder.

En de “gewenning”, zoalsdoor het “beleid” gepland, heeft meer dan haar werk gedaan gezien het voorstelvan de zwaar vergeetach­

tige Jan Modaal om een nieuweaccijnsver­ hoging bovenop de65 procent in te voeren als alternatief voor het rekeningrijden waar­

van hij de leugenachtigheidzowaar wel door schijnt te hebben.

Wat bezielt Leterme?

Ook wie de Wetstraat van op enige afstand volgt, weet dat de meeste Vlaamse partijen stevig worstelen met zichzelf. Zelfs de braafste partijsoldaat van het Vlaams Belang kan niet meer naast de interne worstelpartijen kijken. Bij Lijst Dedecker regent het interne afrekeningen. Bij de sp.a lijkt het weer even wat kal­

mer, maar meer door angst dan door interne rust. Open VLD zal de schade pas kunnen meten na de voorzittersverkiezingen. Alleen CD&V en N-VA lijken te ontkomen aan de ziekte van de interne partijbroederstrijd.

Bij N-VA zaldie rust nog welblijven duren totDe Wever vervangen moetworden.Dus daar is even niethet grotenieuws tehalen.

De rust bij CD&Vis danweerflinterdun. Je zou het niet gezegdhebben als je Marianne Thyssen zag glunderen ophaarpersconfe­

rentie bij de benoeming vanVan Rompuy tot voorzitter van deEuropese Raad,maar onder de euforie gaat veelangst schuil.

Nietsgrilligerdan de pers natuurlijk,want enkeleweken nadatalle inktkoelies het er eensluidendover eens waren dat Van Rom­

puyniet regeerde, werd hij uitgeleide gedaan alseenechte staatsman. Er is dusaltijdhoop voorpolitici.

Maar voor Yves Leterme lijkt hoop zowat het enigete zijn wat rest. Nog voor de brave man opnieuw zijn intrekkannemen in deambtswoningvande premier, krijgthij alweer een nieuwe vernederende sneer te verwerken.Met Wilfried Martensstuurt de koningeen bemiddelaar uit, daarmee aange­ vend datLeterme niet geschikt wordt geacht eigenhandigde kluste klaren.Weinig Belgi­ sche premiers kenden een pijnlijkere start.

CD&Vhieldvast aan het premierschap en zetzichzelf daarmee automatisch in de hoek waar de klappen zullen vallen.Welke rege­

ringspartner gunt Leterme een schijntje zon?

Het isvoor elke politieke analist loepzui­ verdathetkrediet vanLetermezogoedals opgebruikt is. Ookbij de kiezer. Als de ope­

ratie ‘breek Leterme af’nog enkele maanden kanwordenvoortgezet, staat CD&V voor verkiezingen zonder geloofwaardige kop­

man. Omdat CD&V de premier ‘mag’ blij­ ven leveren, wordt van deze partij - endus van Leterme-verwacht een prijs te beta­

len voor de splitsing van BHVen een staats­

hervorming uittewerkendiede Franstali- genzal plezieren.

Zij bakten er niets van

Watis dat toch met die Leterme? Waar haalt hij dat talent om zich elke keeropnieuw in nesten te werken? De indruk wordt gewekt dat hijomringd wordt door staats­ mannen eersteklas: Dehaene en Martens werden/wordeningezet door de koning en krijgen in de pers het aureool van wijze lei­

ders. Verhofstadt en Van Rompuy worden benoemd tot premier en houden het net lang genoeguit om de indrukte wekken dat zeechte staatslui zijn.

Maar noch Dehaene, noch Martens, noch Verhofstadt, noch Van Rompuy zijn er in geslaagd een oplossing voor BHV of

de staatshervormingéén millimeter dich­

ter te brengen.Niemand rekenthen er op af. Maar als er dan echt resultaten op tafel moetenkomen, verschijnt Leterme op het toneel.Arme Yves, die het zware lot torst elke keerop het terrein te moeten verschij­

nen na iemand diede naamhad rust inde tenttebrengen, ende wedstrijd verlaat als er resultaten moeten komen.

Neem staatsman Van Rompuy.Alswehet goed begrepenhebben, kreeg Martensvan de vorst de opdracht “een kader uit teteke­

nenvoor de institutionele onderhandelin- gen”.Zoals u zich misschien herinnert, werd het huidige parlementverkozenin juni 2007, te weten zowat tweeënhalfjaargeleden. In dietijdmoesten we het maandenlangdoen met eenpremier vanlopende zaken en zijn we intussen aan de vierde eerste minister toe. En toch,zo mogen we uit de interven­ tievan de vorstopmaken, bestaat er niet alleennogaltijd geen oplossingvoor decom­ munautaire problemen, maar zijn de grote staatslui Dehaene, Martens, Verhofstadt of Van Rompuy er in al dietijd nog niet eens in geslaagd"eenkader uit te tekenen". Naar we zowat dagelijks kunnenlezen en horen, ver­

trouwde FranstaligBelgië VanRompuyheel erg als deman die in de dialoog kanslagen waarLeterme alleen maar zou falen. En toch kan die grote diplomaat niet eens een kader vooronderhandelingen voorleggen.

Masochist?

Kortom,de zaak zatvastenbleef onder Van Rompuy muurvast zitten. Endan mag Letermenu eensvoor de camera’s komen bewijzen dat hij het ooknietkan. Omdan in decommentaren het woordje ‘ook’te zien wegvallen enhet besluit te zien verschrom­

pelen tot de vaststelling dat Leterme hetniet kan. Alsof het een persoonlijk probleem van een talentloze tafelspringer zoubetreffen.

Laat het overigens duidelijk zijndat de vaststelling datnietslukt, het beste is wat we vanuitVlaams oogpuntmogenverwach­ ten. Elke ‘oplossing’ zal er een zijnwaar de verkiezingsbeloften van Leterme (dus van CD&V)vermalen wordentot hondenbrok­

ken. Leterme zal van zijn coalitie'genoten alleen mogen slagen in zijn opdrachteen oplossing te vinden, als hij zichzelf daarmee inhoudelijk in zijnhemdzet. Wat bezielt die manin godsnaam, dat soortopdrachten te blijvenaanvaarden?Enwat bezieltCD&V om de eigenkopman elkekeer weeronbeschut in de wind tezetten?

J.K-

Stoute Glenn

De directeur vande Brusselse gerechtelijke politie, Glenn Audenaert,gaatoveral eenklapke doenover de politie als ze het schoon vragen.

Vooriedereen, behalveals hij wordt gevraagd door het VlaamsBelang, LDD of N-VA. Dat zijn partijen die heteinde van België voorstaanen daarwil hij niets mee te maken hebben, ver­ klaarde hij plechtig in Humo. En wat LDDen N-VA betreft, hij zou evengoed kunnengaan sprekenvoor fascisten. Nou moe,hetfatsoen­

lijkedeel van Vlaamsrechts fascisten?! Uiter­

aardkwam dat in het verkeerdekeelgat van Dedecker en De Wever terecht. Hoezoudt ge zelf als fatsoenlijkerechtse zijn? Maar kijk, geschrokken doorde commotie ver­

klaarde meneer Audenaert, even plechtig, dathijhet allemaalnietzo bedoeldhad. Hij had alleen in algemene termengesproken.

Haja? Ofwel liegt meneerAudenaert, ofwel heeft Humo hetinterview wat “opge­

schoond” door de "algemene termen” van de directeur wat concreette maken door er de namen vandie partijen tegenaan te gooien.

Zowel het ene alshetandere zou ons niets verbazen.

hadden een afscheidscadeau laten maken voorde bijna ex-kardinaalpremier door een onbekende meester. Het ding was eenbak cementbeton metdaarin drieverroestelet' ters geplant:BHV. Onderaan was denaam van het kunstwerk in zwartgeel aange­ bracht: Roestige Vastheid. De Bozen had­ den geluk, want de hele persmeute die op deregeringsleden stondte wachten, kwam geïnteresseerd toegelopen. Boze Bart Lae- remans stond hen graag te woord.

t

L'UNlOfJ „ FArTWTtf-

D.Mol

Ii

Vrijdag, daags na de verheffing tot de eer der Europese altaren van Herman kardinaalpremier van Rompuy de Rhode- Saint-Genèse,trokeen handvolBozepraat- barakkers in de verboden zone naar de Wetstraat 16 voor een ludieke actie. Zij

1 $

SPLITS INC n * mxt IEÏ>E% NIEUW1 Lïb VAN HET .

VLAAMS ZIEKENFOND

»V. Cr^ATlS t Q80Q/ï?qU?5 ,

De dingen dezer dagen

3

Misschien een

nieuw Harmel-centrum?

Hij zou later internationale faam verwerven met zijn zogenoemde Harmel- doctrine, een voor die tijd boeiende poging om de politieke contacten tussen West- en Oost-Europa minstens wat te versoepelen. Dat was in de tweede helft van de jaren zestig toen Pierre Harmel - op 15 november overleden - de socia­

list Spaak was opgevolgd als minister van Buitenlandse Zaken. Twintig jaar vroe­

ger had de toen pas verkozen christendemocraat al van zich laten spreken met zijn voorstel tot oprichting van een “Centrum van onderzoek voor een nationale oplossing van de maatschappelijke en rechtskundige problemen in de Vlaamse on Waalse gewesten” (oef!), naar de naam van de initiatiefnemer beter bekend als Centrum Harmel. Zeer opvallend: Brussel werd daarbij niet apart vermeld.

Het was niet de eerste georganiseerde palaver naar een ander Belgisch samen­

levingsmodel, het zou ook niet de laatste zijn.

Het was Harmel niet zozeer te doen om de Vlamingen wat meer culturele adem- ruimte te geven, hij zocht integendeel vooral naar een Belgisch verweer tegen de groei­

ende Waalse (linkse) afkeer van het naoor­

logse België. Op de succesrijke en politiek geruchtmakende naoorlogse Waalse con­

gressen werd niet alleen het federalisme als Waalse verzuchting naar voor geschoven, er werd daar met een grote linkse meer­

derheid ook gestemd voor aanhechting van Wallonië bij Frankrijk. Aan de Belgische horizon dreigde een stevige Waalse storm en dus greep men naar de toen al zo vaak beproefde tactiek van een grote conferen­

tie met veel toeters en bellen waar iedereen al zijn zorgen, eisen, wensen en klachten ter sprake kon brengen. Het was vooral de par­

tij van Harmel zelf, de toenmalige Waalse PSC, die Belgische brandweer wilde spelen.

De “anderen” hadden dat ook zo begrepen, maar Franstalig links stelde tijdens het par­

lementaire debat over de oprichting van het Centrum dat als het geen baat bracht, het wellicht ook geen kwaad kon.

Midden 1948 kon het Centrum eindelijk starten.

De oorspronkelijk geplande twee jaar om het huiswerk in te leveren, werden uit­

eindelijk acht jaar. Het eindverslag zou nog eens drie jaar langer, 23 april 1958, op zich laten wachten: 346 bladzijden en dan nog eens 5.000 bladzijden bijlagen. De 45 deel­

nemende politici en deskundigen waren niet over één nacht ijs gegaan: de vier werk­

groepen hielden samen meer dan 150 ver­

gaderingen. Met een Oscar voor de poli­

tieke werkgroep die 62 keer samenkwam.

De werkgroep "demografie” had maar twaalf samenkomsten nodig om vast te stellen dat er zich toen al een probleem van snelle ver­

oudering stelde, eerst in Wallonië en der­

tig jaar later in Vlaanderen! In de economi­

sche werkgroep ging het niet zozeer om een discussie tussen het toen rijker wordende Vlaanderen en het snel verarmende Wallo­

nië, wel om een tegenstelling tussen voor­

in tegenstanders van al dan niet staatstus- senkomst in het economische leven.

Vlaanderen en Wallonië

Het was vooral op cultureel en politiek vlak dat het studiewerk van het Harmel- centrum ronduit baanbrekend was. Volgens het Harmel-centrum, waarvan de initiatief­

nemer ook ondervoorzitter was, waren er in dit land twee (en geen drie!) cultuurge-

meenschappen, Vlaanderen en Wallonië, die samen de hoofdstad Brussel zouden behe­

ren! De Brusselaars moesten zich vooral niet moeien met het culturele welzijn van Wallo­

nië. Brussel en de Brusselaars waren inder­

daad opvallend afwezig in de debatten, ter­

wijl er aan Waalse kant overwegend pure wallinganten uitgenodigd waren, de man­

nen van de Waalse congressen. En die wil­

den van die vervelende bourgeois uit la capi- tale niet weten.

De talentelling werd afgeschaft, de taal­

grens eens en voorgoed vastgelegd. Jan Ver­

roken maakte in die discussie zijn Vlaamse naam! Langsheen die taalgrens was er geen sprake meer van taalgrensgemeenten:

Nederlandstalige gemeenten kwam in het Nederlandstalige Vlaanderen terecht, Frans­

talige gemeenten werden Waals! Taalmin­

derheden moesten zich aanpassen aan hun Nederlandstalige of Franstalige leefomge­

ving of gewoon verdwijnen. Van faciliteiten of andere vormen van bescherming van anders­

talige groepen was geen sprake. Aldus steeds het Harmel-centrum. Een en ander bete­

kende ook de splitsing van de toen nog twee­

talige provincie Brabant: Vlaams-Brabant met als hoofdstad Leuven inclusief Halle- Vilvoorde, Waals-Brabant en de hoofdstad Brussel die zoals gezegd onder een soort Vlaams-Waals bestuur kwam. Brussel was ook toen al een meer dan moeilijk knoop­

punt in de zoektocht naar een ander Belgisch samenlevingsmodel.

Harmels partijgenoot Arthur Gilson zou in de eerste helft van de jaren 1960 voor zijn bekende taalwetten meer dan eens verwij­

zen naar het huiswerk van het Harmel-cen­

trum. Men kan helaas niet zeggen dat hij de conclusies van het centrum correct heeft willen uitvoeren, wel integendeel. Maar dat alles moet misschien geen beletsel zijn om de Harmel-centrumformule vandaag nog eens te proberen. Met vooraf wel de duidelijke afspraak dat nadien wordt uitgevoerd wat door iedereen rond de tafel wordt afgespro­

ken. Als dat tenminste een door de twee gemeenschappen aanvaard globaal Vlaams- Waals antwoord is op het Belgische pro­

bleem. Kan dat niet, dan wordt de begra­

fenisondernemer gevraagd de plechtige uitvaart van België voor te bereiden. Ook dat moet de afspraak zijn.

Wij zijn nu al zeker van de afloop van die oefening, die men ook nu niet zal maken.

Aan zuster Monica

Patrones van het OCMW Antwerpen

Gij Behoeftige,

Dit kattebelletje is ontstaan uit argwaan en gegroeid door toenemende verbazing (en verontwaardiging). Eerst de argwaan.

Die ontstond toen we vorige week het gratis krantenverschijnsel Metro doorbla­

derden en lazen dat het OCMW in Ant­

werpen volgend jaar zwaar in het rood zal gaan. Voor maar liefst tien miljoen euro, wist het krantje te vertellen. Dat vonden wij straf, want wij meenden in de omgang met slechte vrienden veel scherpere cij­

fers te hebben gehoord. Dus maar eens wat dieper spitten, en jawel, het correcte cijfer (althans voorlopig) blijkt maar liefst dertig miljoen euro te zijn. En wat is nu zo verbazend ? Dat gij donders goed weet wat daarvan de oorzaken zijn, maar omwille van het heil van de Gemeenschappelijke Socialistische Actie niet de juiste besluiten kunt of durft trekken. Als gij meer zoudt doen dan heel af en toe voorzichtige pro­

testen te laten horen in de pers, als gij bij die woorden ook daden zou dat voegen, dan zou uw instituut voor Maatschappelijk Welzijn er wellicht veel beter voorstaan.

Maar gij houdt u veel liever bezig met het aanvullen van uw nu al indrukwekkende lijst mandaten in allerlei sociopolitieke kof- fiekransjes, organen en organismen, en de brave burger, die moet vroeger of later de rekening maar betalen.

Het klopt dat de stad Antwerpen het OCMW volgend jaar drie miljoen euro minder toesteekt en men kan erover rede­

twisten of de systematische besparing voor alle stadsdiensten ook naar het OCMW moet worden doorgetrokken. Maar daar knelt de voornaamste schoen niet. De bulk van het probleem zit in de voortdurende groei van het vreemdelingenlegioen dat in Antwerpen verzeild raakt en in het schan­

daal van de collectieve regularisatie die de kardinaalpremier Van Rompuy mee ontke­

tend heeft vooraleer hij tot de Europese feestdis genodigd werd.

Door het ongelooflijk lakse vreemde­

lingenbeleid van de voorbije jaren is dit land een ware magneet geworden voor asielzoekers en illegalen van over de hele planeet. De federale opvangdienst Fedasil kan zijn opdracht allang niet meer aan en zo worden “mensen zonder papieren” na vier maanden in een opvangstructuur naar de stedelijke OCMW’s gestuurd om finan­

ciële steun te vragen. Honderden werden zelfs bij hun aankomst al meteen doorver­

wezen. Huurcontracten duiken op vanuit het niets en huisjesmelkers slaan hun slag:

het OCMW betaalt. Bovendien is er de erfenis van het verleden en van de vorige algemene regularisatie in 1999: dat, én de gezinshereniging, leidt tot een “verkleu­

cö

n 5

ring” van de OCMW-populatie: momen­

teel is twee derde van de OCMW-steun- trekkers allochtoon.

Is dat normaal! Neen, dat is niet nor­

maal. NEEN, DAT IS NIET NORMAAL!

En gij waart onlangs zo vriendelijk ons al te wijzen op de te verwachten effecten van de nieuwe gunstmaatregelen. ‘Afhan­

kelijk van de cijfers die momenteel circu­

leren, namelijk dat het aantal regularisaties zou liggen tussen de 25.000 en de 50.000 en dat daarvan ongeveer 20 procent in Antwerpen verblijft, mag het OCMW de komende maanden 2.000 tot 4.000 bijko­

mende steunaanvragen verwachten.’ Dat zijn uw eigen woorden, waar ge nog aan toevoegt dat het “echte” probleem ligt in het aanzuigeffect dat door deze nieuwe golf van aangespoelden zal ontstaan. Gij zegt zelfs: 'Zonder een doordacht opvang­

en uitwijzingsbeleid zou dat opnieuw een onaanvaardbare druk op onze steden bete­

kenen.’ Dat is een uitspraak waarbij een gewoon mens in opstand komt, maar zoals gezegd, sluit gij na al dat orakelen uw mond en gaat over tot de orde van de dag. En de Zot van A ligt er uiteraard niet wak­

ker van.

Veel reactie vanuit het stadhuis hebben we al evenmin gehoord over het geknoei met “toekomstige arbeidscontracten”. Dat kan namelijk ten zeerste helpen bij een aanvraag tot regularisatie. Gij maakt er zelf gewag van dat illegalen proberen te bewij­

zen dat ze werk gaan krijgen via arbeids­

contracten die ze van nepfirma’s kopen of krijgen. Het zou gaan om bepaalde nacht­

en telefoonwinkels, die arbeidsdocumen- ten afleveren zonder dat de betrokken persoon er effectief werkt. Uw OCMW zou proberen een en ander te inventari­

seren en verdachte zaken overmaken aan de bevoegde inspectiediensten. Waarna ze wellicht in een of andere schuif belanden om er nooit meer uit te komen, of bedol­

ven raken onder centimeters stof. Of als­

nog opgelost worden door gladde advoca­

ten, die openlijk hun diensten aanbieden op het internet.

Weet ge wat? Laat ook die sujetten ineens rechtstreeks betalen door het OCMW. Kwestie van het organiseren van een "doordacht opvangbeleid”. Neem het van ons aan, zuster Monica de Coninck:

uw praatjes zijn veel te doorzichtig om ook maar één jota aan de hele knoeiboel te kunnen veranderen. Doe liever gewoon de deur dicht, en voeg een strikt en streng quotabeleid voor nieuwkomers in. Maar daar is echte politieke moed voor nodig en wij betwijfelen ten zeerste of gij daar

“ "" tWid&Lc

Marc Platel

Echo's uit de Koepelzaal

Dipje

Nee, het gaat niet echt goed met het VB.

Zelfs al houden we rekening met het ver­

grootglas en de blinddoek die de regimemedia toepasselijk en met volstrekte willekeur han­

teren naargelang de partij waarover het gaat en de schade die ze menen te kunnen berok­

kenen: de partij heeft ooit al in betere papie­

ren gezeten dan dezer dagen. Vorige dinsdag zag het er naar uit dat voorzitter Valkeniers een nieuwe opdoffer te verwerken zou krij­

sen, want Vlaams parlementslid Erik Arckens kondigde zijn ontslag uit de partij aan. Door ziekte was de Brusselaar, die bij het grote Publiek niet echt een bekende figuur is, al enkele weken afwezig, maar dat was toch voor iedereen een verrassing. Omdat het niet duidelijk was of hij bleef zetelen, rees meteen de vraag of het VB zijn 21 zetels (waarmee het de tweede grootste fractie is in de Vlaamsche Parochieraad en de grootste oppositiepartij) zou blijven houden.

Toch

Er moet woensdag dan heel wat heen en

^eer getelefoneerd en gelopen zijn, want in

de loop van de namiddag verspreidde de par- lementsfractie dan een tekst waarin werd meegedeeld dat hij wel degelijk lid blijft en eveneens deel blijft uitmaken van de VB- fractie. Om gezondheidsredenen zal hij wel nog enige tijd afwezig blijven en weigerde hij verder alle commentaar! Veel is dat niet en ondertussen kijken de pompiers uit naar het volgende brandje...

Tsjeverijen _______________

Wij wensen Eric van Rompuy (CD&V, en sinds tien jaar ook commandeur in de Leo­

poldsorde) heel veel geluk met zijn zestig­

ste verjaardag, maar vragen ons toch wel af waar al dat BHV-bochtenwerk hem uitein­

delijk naartoe zal leiden? De man verwacht momenteel blijkbaar alle heil van een onder­

handelde oplossing, maar blaast tegelijk ook koud door te stellen dat die zeker niet kan gekoppeld worden aan een gebiedsuitbreiding van Brussel en ook al geen compromis kan zijn

‘waar Olivier Mangain zich in kan vinden, maar de hele Vlaamse beweging storm tegen loopt'!

Heeft Eric de Gordelaar misschien ergens in een geheime binnenzak de formule van de cir­

kelkwadratuur zitten?

En is het niet merkwaardig dat deze toch niet-onbelangrijke parlementair het in ‘Knack’

betreurt dat de Vlaamse regering, conform de Maddensdoctrine, weigert om mee te onder­

handelen. Denkt hij dan echt dat langs Fransta­

lige zijde het moment al rijp is voor een gron­

dige staatshervorming? Waarom zouden ze!

Perceptie ____________

In ‘Trends’ verscheen woensdag een goed doortimmerd artikel van Ewald Pironet over de langzaam maar zeker toenemende twij­

fels rond minister van Financiën, Begroting, Werk, Ruimtelijke Ordening en Sport Phi- lippe Muyters (ex-Voka, waar de naam van Mieke Offeciers nog steeds omfloerst wordt gebezigd). Wij herinneren ons nog goed hoe opgetogen sommige vrienden reageerden toen in het begin van de zomer dit wit konijn rechtstreeks uit de N-VA-hoed op het minis­

terieel fluweel werd getoverd en werden niet echt bijgetreden toen we daar min of mee voorzichtig wat twijfels bij hadden.

Vandaag wordt in de partij van Bart de Wever min of meer openlijk toegegeven dat het risico bestaat dat Muyters er vervroegd de brui aan geeft. Natuurlijk reageerde de woordvoerder van de N-VA ‘met verbijs­

tering’. Inderdaad kan men hem nauwelijks concrete beleidsfouten aanrekenen en ‘viel op het partijbestuur nog geen enkel kritisch

woord over hem’. Wij hopen dat dat laat­

ste niet echt waar is! Binnen de Vlaamse regering zijn in elk geval de wittebroodswe­

ken voorbij. Dat blijkt uit de woorden van Bart de Wever over deze zaak: ‘Ik heb de indruk dat heel veel mensen Philippe graag zien falen, en bij uitstek de coalitiepartners hopen dat hij mislukt’. Dat kan tellen...

Brossers

Donderdag moest er gestemd worden in de commissie Wonen, Stedelijk Beleid en Energie maar er was geen meerderheid aan­

wezig! De rode partijgenootjes van Freya (haar bevoegdheden, en zelf vervangen door collega Lieten) waren in geen velden of wegen te bekennen! Het resultaat van de stemming (over de begroting) was zes voor en zes tegen, meerderheid tegen oppositie.

In een mededeling achteraf had commis­

sievoorzitter Jan Penris (VB) het over ‘een historisch moment in de geschiedenis van het Vlaams Parlement’. Verder werd er op gewezen dat als gevolg hiervan de begro­

ting over voornoemde domeinen automa­

tisch wordt verworpen (maar wordt nog wel geamendeerd in de plenaire vergadering). En wie waren de zondaars (want dat stond niet in de regimepers)? De vooraanstaande en welbekende politici Michèle Hostekint en Bart Martens!

4

Nikita Chroesjtsjov

Opvallend: tijdens de hele verjaardagshysterie rond de val van de Muur werd met geen woord gerept over de vader van de muur: Nikita Chroesjtsjov, eerste minister en hoofd van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie. De grens tussen DDR en Bondsrepubliek was in 1961 allang hermetisch afgegrendeld maar Oost- (feitelijk Midden-) Duitsers konden nog altijd via Berlijn naar het Wes­

ten vluchten, gezien de viermogendhedenstatus van de stad. Begin augustus gaf Chroesjtsjov het groene licht en op 13 augustus begon de bouw; op een zondag­

morgen om te vermijden dat Oost-Berlijners die in het Westen van de stad werk­

ten daar zouden blijven.

Chroesjtsjov wordt geboren in 1894 in een doodarm boerengezin. Hij loopt maar een paar jaar school en dicteert zijn hele leven lang al zijn teksten, want hij kan niet schrijven zonder vreselijke spelfouten te maken. Maar hij is niet dom en wordt een gewaardeerde buizenfitter in een Oekra­

ïense mijn. Hij is al heel lang een socialisti­

sche revolutionair en hij leunt aanvankelijk iets meer aan bij de iets fatsoenlijker mensje­

wieken dan bij de bolsjewieken. Maar na de staatsgreep van de bolsjewieken in novem­

ber 1917 kiest hij toch voor de machtheb­

bers en zijn beloning volgt. Hij wordt poli­

tiek commissaris bij een bataljon van het Rode Leger. Hij moet de soldaten een poli­

tieke opvoeding geven en natuurlijk de offi­

cieren bespioneren en nok de partij even­

tueel aangeven als onbetrouwbaar. Feitelijk heeft het communisme veel gemeen met de feodaliteit. De partijambtenaar kiest een hogere partijman die hij als leenman trouw dient en hij stijgt mee met diens promoties, of hij valt in ongenade als zijn leenheer het verkorven heeft. Chroesjtsjov heeft geluk.

Zijn beschermheer is Lazar Kaganovitsj, zelf een toegewijde dienaar van Josif Stalin; op dat ogenblik nog maar het hoofd van de par- tijbureaucratie. Kaganovitsj is de enige van de vele Joodse bolsjewieken die niet gede­

gradeerd of vermoord wordt. Hij maakt als 97-jarige zelfs nog de verkruimeling van de Sovjet-Unie mee. Deze aartsschurk is ver­

antwoordelijk voor de collectivisering van de Oekraïne en hij maakt ontelbare slachtof­

fers, want volgens de partij heeft ieder dorp minstens tien procent saboteurs die moe­

ten vernietigd worden. Chroesjtsjov is de enthousiaste assistent.

Hij ontmoet Stalin voor het eerst in 1932 en toont zich een onvoorwaardelijke bewon-

deraar. Chroetsjov wordt de hoogste par­

tijleider van Moskou en omgeving. Maar dan beginnen de zuiveringen in de Sovjet-Unie.

Chroesjtsjov kruipt als een regenworm op de grond voor Stalin: “Als Stalin zegt dat ik op mijn hurken moet dansen, dans ik.” Hij zuivert onverbiddelijk mee en ondertekent voortdurend mee dodenlijsten: “Iedereen die de overwinningen viert van onze partij, geleid door de grote Stalin, weet dat exe­

cutie het enige woord is dat past bij diens tegenstanders." Veel later bekent hij dat hij lange tijd ‘s nachts geen oog dichtdoet uit angst voor de klop op de deur. Hij is één van de weinige die ontsnapt. Stalin bevordert hem tot partijleider en dus de facto baas van de Oekraïne. Daar zuivert hij op bevel van de baas nog een tijdje door, al weet hij goed dat hij duizenden onschuldigen laat vermoor­

den. In 1939 mag hij het hele oostelijke deel van Polen inlijven: cadeau van Stalins bond­

genoot Hitler.

Tijdens de oorlog wordt hij weer politiek commissaris bij een Sovjetleger in de Oekra- ine. Hij zorgt ervoor dat de generaals stipt de bevelen van Stalin volgen. Bij de herove­

ring van de Oekraïne merkt hij verbijsterd op dat de Duitsers onvoorstelbaar rauw zijn te werk gegaan en hij botst op onwillige boe­

ren, Duitse collaborateurs en Poolse onder­

danen. Hij gaat er met de vuilste voeten door en men schat het aantal executies op min­

stens 100.000, Chroesjtsjov begint aan de heropbouw met de geijkte communistische middelen, want met uitzondering van Lenin is hij de enige Sovjetleider die echt in zijn ideo­

logie gelooft. Alle andere Sovjetleiders, Sta­

lin inbegrepen, zijn veel cynischer machts- mensen. Eén ogenblik lijkt het erop dat zijn val nabij is omdat hij Stalin te veel lastig valt met verzoeken voor hulp voor de Oekraïne,

Roddels uit de Wetstraat

maar de dictator laat hem alleen maar een tijdje bengelen.

Sensaties

Chroesjtsjov wordt weer partijleider in Moskou en laat overal reusachtige apparte- mentsblokken bouwen om de woningnood te verhelpen. Een groot deel van de Mosko- vieten woonde in gezamenlijke kommunalka's zodat iedereen iedereen kon bespioneren.

Nu krijgen vele mensen wat privacy in kleine en gehorige appartementen zodat hun angst voor de alwetende partij wat daalt.

Wanneer Stalin in 1953 sterft staat Chroesjtsjov op de tiende plaats in de Sov- jethiërarchie. Maar hij is de spin in het web dat de gedoodverfde opvolger Lavrenti Beria, het hoofd van de geheime diensten, laat arresteren en executeren. Een jaar later staat hij aan het hoofd van de partij en plaatst overal zijn mannetjes. In febru­

ari 1956 veroorzaakt hij een sensatie als hij in een zogenaamd geheime speech, die bin­

nen de kortste tijd overal verspreid wordt, de misdaden van Stalin tijdens de “zuive­

ringen” aanklaagt. Over de nog veel talrij­

ker moorden op niet-partijleden zwijgt hij.

Een onverwacht gevolg is de beroering in de satellietstaten van het Oostblok met als hoogtepunt de Hongaarse opstand. De sta­

linisten in de partij zoals Molotov, Malenkov en Kaganovitsj zijn razend op hun vroegere medestander en proberen hem af te zetten, maar maarschalk Zjoekov gebruikt leger­

vliegtuigen om Chroestjovs medestanders naar Moskou te brengen. De tegenstanders worden gedegradeerd of gepensioneerd (Zjoekov zelf krijgt een paar maanden later de bons) maar Chroesjtsjov laat niemand meer executeren. Dat is waarschijnlijk zijn belangrijkste erfenis.

Zijn verdere strapatsen zijn nog altijd bekend. Hij geniet natuurlijk van de indruk die de lancering van de Spoetniks maakte en hij gelooft echt dat het communisme over­

wint. Rond 1980 zal de levensstandaard in de communistische landen hoger zijn dan in het Westen verkondigt hij. Hij verkwist veel van de schaarse middelen wanneer hij in volsla­

gen ongeschikte grote gebieden toch graan laat zaaien. Hij haat religie en beveelt om prachtige historische kerken af te breken.

(Jeltsin en Poetin laten ze heropbouwen) Hij geeft de Oost-Duitse leiders hun zin als ze aandringen om de Berlijnse bloeding te

De dingen dezer dagen

stelpen. Hij heeft de verschrikkingen van de oorlog gezien en laat zich maar één keer tot avonturen verleiden wanneer hij raket­

ten levert aan Castro, die hem onbeschaamd adviseert om atoombommen te gebruiken tegen de VS als de Amerikanen conventio­

nele wapens zouden gebruiken tegen Cuba.

Hij houdt van reizen en toont de hele wereld een enigszins boerse man die de Russen doet ineenkrimpen van schaamte wanneer hij tij­

dens een vergadering van de VN met zijn schoen op zijn lessenaar bonkt om een spre­

ker te onderbreken. Maar hij is ook de eer­

ste Sovjetleider die humor heeft en die zijn vrouw (zijn derde) meebrengt. Niemand in het Westen weet dat hij al 40 jaar met Nina samenwoont, maar niet getrouwd is.

Ondergang

Zijn reizen worden zijn ondergang, zijn partijcollega’s zijn hem meer dan beu. Hij heeft Leonid Brezjnev onder zijn vleugels genomen en die profiteert van de vele afwe­

zigheden van de baas om tegen hem te intri­

geren.

Hij is met vakantie als hij in oktober 1964 een telefoontje van Breznjev krijgt die hem opvordert naar Moskou terug te komen.

Chroesjtsjov weet onmiddellijk hoe laat het is en besluit zich niet te verzetten tegen zijn

"pensioen". Hij heeft zelf het goede voor­

beeld gegeven en dus mag hij in vrede ver­

trekken, zij het dat de KGB hem de hele tijd bespioneert.

Hij trouwt een jaar later en wordt offiC' eel een non-person. Dat bevalt hem niet en hij dicteert zijn memoires aan een tapere­

corder; revelerende en vrij eerlijke herinne­

ringen. Zijn zoon Sergei smokkelt de tapes naar het Westen, de Sovjet-Unie beweert, zij het niet te fanatiek, dat het vervalsingen zijn. Om zijn familie te beschermen, tekent Chroesjtsjov wel een verklaring dat hij ge®n buitenlandse uitgever gecontacteerd heeft- Hij overlijdt in 1971 aan een hartaanval- m 1957 deed hij een woeste uitval toen h'j een gematigd modern in plaats van sociaal- realistisch beeldhouwwerk zag. Hij vraagt dezelfde beeldhouwer veertien jaar later om zijn grafmonument te maken. Die deed dat en ik bezocht zijn graf in 1988 en ik herin­

ner me vooral dat het maar een paar meter stond van het monument van violist David Oistrach.

Jan NeckeRS

Losjes

Donderdagavond werd bekend dat de Belze kardinaalpremier voortaan de Euro­

pese kardinaalpresident wordt. Maar tot enkele uren daarvoor liet hij zich niet uit zijn lood slaan en was hij gewoon aanwe­

zig in de praatbarak voor het vragenuurtje.

Geen afgebeten nagels, geen borrelgeur, geen stressbewegingen, geen onhandighe­

den... Niks. Gewoon de uiterlijke kalmte zelve, zoals hij sinds enkele jaren zijn imago zorgvuldig heeft opgebouwd. Dat belette Boze Filip de Man niet nog eens flink uit te halen naar de ‘werf’ van de kardinaalpre­

mier inzake het asiel- en regularisatiebeleid en groene Meryem Almaci kwam nog wat preutelen over de benoemingsprocedure voor de benoeming van de voorzitter van de Europese Raad... Natuurlijk waren de ant­

woorden voorspelbaar. Biettemin hing het al in de lucht dat hij ‘s avonds zou vertrek­

ken. De sfeer was losjes. Want de fluweel- zitters waren bijzonder hartelijk voor hem en zowat iedereen wenst hem succes toe om wat eventueel komen zou...

Meesterlijk onderuit

I

Wie natuurlijk ook zijn duit in het zakje wilde doen op deze politieke hoog­

dag en daarvoor ook zowat alle media al op de hoogte had gebracht, was Vuil Blad Zean-Marie. Anticiperend op het afscheid meende hij poëtisch uit de hoek te moe­

ten komen en las hij enkele verzen uit het gedicht ‘De Ploeger’ van Adriaan Roland Holst. Hij dacht daarna met alle camera’s op hem gericht terug naar zijn plaats te kunnen schrijden, maar dat was zonder de kardinaalpremier gerekend. Uit het blote hoofd en ‘par coeur’ vulde deze met poë­

tische expressie de beginverzen van het­

zelfde gedicht aan, waarbij de judocoach alleen nog maar het nakijken had. Want een stormachtig applaus voor deze magistrale zet daverde doorheen de Kamer, ook van op de oppositiebanken. Zean-Marie moet

zijn geprogrammeerde ‘moments de gloire’

beter weten kiezen...

Fesjiesteuhj!

Excuses of geen, het was in ieder geval genoeg om o.m. Niveaans woelwater Weyts op zijn paard te krijgen.

En terecht. In de commissie Binnenlandse Zaken werd Heksemie Turtelboom hier­

over ondervraagd door de drie genoemde partijen. Zij stelde een gesprek met hem in het vooruitzicht. De drie partijen eisten een sanctie of zelfs zijn ontslag. Maar het leuke was dat Boze Bart Laeremans aan zijn colle­

ga’s van LDD en Niveanen zei bijna leedver­

maak te hebben nu hij zijn twee collega’s zo verontwaardigd hoorde protesteren omdat zij nu nog erger dan de Bozen voor fascisten zijn uitgemaakt. "Wij zijn ineens de softies,”

zei Bart nog en schudde het hoofd. Gelach op alle banken.

Brussel-Halle-Vilvoorde oplossen was niet goed

genoeg voor meneer, is het niet?

Waarom?

Kamerlid Moeder Overste Mia de Schamphelaere van de Ampersanders was er in Rome ook bij toen Pater Damiaan heilig werd verklaard. Waarom niet!! Op het Sint-Pietersplein hadden Vlaamse bewe­

gers Vlaamse leeuwenvlaggetjes uitgedeeld en ook Mia had er eentje aangenomen. Ja, waarom niet? Toen nadien een delegatie ter basiliek trok en zij zich daarbij kon aanslui­

ten, gooide ze haar vlaggetje op de grond en ruilde dat plots voor een Belze kokarde.

Waarom, Mia?

Lapsus

Boze Rita de Bont is een ijverig Kamer­

lid die haar dossiers kent én ze is boven­

dien rad van tong. Maar soms hoort men klanken die wat vreemd lijken... Dat heeft alles te maken met het eenvoudige feit dat zij met haar gezin vele jaren in Zuid-Afrika

heeft gewoond en gewerkt, en in al die jaren het aan het Nederlands verwante Afrikaan5 heeft gesproken. Het is haar tweede moe­

dertaal geworden. Donderdag ondervroeg ze de staatssecretaris voor Maatschappel'i^

Integratie en Armoedebestrijding over de opvang van asielzoekers. Op zeker moment zei ze dat ze had vernomen dat de ‘weer mag’ opvangplaatsen zou voorzien. Waarop Kamervoorzitter Patje Brillantine Deav/ae meteen hatelijk reageerde met “De Wehr macht? Waar het hart van vol is.”

Hij kan het niet laten. Rita heeft hem toe even uitgelegd dat ‘weermag’ in het Afn kaans het equivalent is voor ons ‘leger. He was dus een gewone lapsus. Maar kwa geesten hebben er altijd een schurft'?

bedoeling bij.

De Sint-Niklase schepen voor Jeugdzaken zich niet alleen profileren als huwelijksmakela en ambassadeur in Europa, hij wil zich nu 00 bemoeien met het werk van Sinterklaas en z'J zwarte knecht(en). In Het Laatste Nieuws va vorige woensdag schildert hij Zwarte Piet af0 een soort zinnebeeld van door blanken (■■■) u' gebuite slavernij, dat zich voor de verdrukken sint moet laten vernederen dat hij... zwar^'lJ.

door overal in de roetschouwen te kruipen. WO ter van Bellingens pleidooi komt erop neer dat blanke goedheilig man het werk voor de bro kindjes in 't vervolg maar zelf moet opknapP en zonder zwarte slaafjes naar de popelen kindjes moet gaan.

OCMW-fractievoorzitter Rob Verreyd^

foetert daartegen dat mediageile Wout^

andermaal zijn zwarte huidskleur misbrU' om (ik citeer) "bij gebrek aan ernstig eens in het nieuws te komen”. Pleiten het verwijderen van Zwarte Piet noemt e reycken niet ten onrechte "een voor^e^at van het absurde politiekcorrecte denken, inderdaad kan leiden tot het neerhalen ook de meest onschuldige Vlaamse tra

ties”. J

De dingen dezer dagen

De politiekcorrecte leugens bij de VRT (2)

F AV JL

hun dada’s

Het iaar 2004 bracht soelaas voor de omroep. In februari 2003 had het Brus­

selse hof van beroep nog het vonnis van de correctionele rechtbank bevestigd.

Geen politiek proces tegen het Blok. In november 2003 werd dat vonnis ver ro ken door cassatie waarvan toen nog niet bekend was dat het een zootje ongere geld is. Een ingewijde journalist als Luc van der Kelen schreef toen in Het Laatste Nieuws dat hier volledig het lapje werd gehouden met de scheiding der mach­

ten. Maar dat waren de jaren van de paars(groene) regeringscoalitie, geleid door een eerste minister die had verklaard dat het succes van zijn regering kon geme­

ten worden aan de achteruitgang van het Blok, en het gerecht volgde zijn po i tieke meesters.

Het dossier verhuisde dus op politiek ver­

zoek naar het correcteGent en op21.4.2004 las defranskiljon Alain Smetrijns de veroor­

delingvan de drie vzw’s van hetVB voor.

In de euforiewerd vergeten dat het von­ nis steldedater wel racistische praatwas verteld bijhet VB, maar dater nooitracis­

tische daden waren gesteld. In het 19 uur- journaal lietTanghe nog even het masker­ tje vallen toen zij eindigde met: "Zo zit dat.” De daaropvolgende verkiezingen wareneen triomfvoor de tot Vlaams Belang vervel­ lende partij.

Vrijgeleide

Op I april 2005 werd een nieuw redac­ tiestatuut van kracht(lichtjes gewijzigd op I juni 2007). Het statuut stelde in alle ernst dat het een deontologische code zou vastleggen en tevens waarborgen scheppen voor jour­

nalistiek onafhankelijk opereren voor allen die onder hetredactiestatuut vallen. De VRT had 34pagina’s nodigom duidelijk te stellen dat medewerkers bij iedere betwisting altijd gelijk hebben. Alles wordt welingebedinde woorden “nauwkeurigheid en zorgvuldig­ heid”,maar de duivel zit in de details enin twee artikelsheeftde omroep zichfeitelijk een vrijgeleideverstrekt.

Artikel 65 stelt datschokkende en bloede­

rige taferelenniet worden weggelaten, maar beperkt; een artikel waarmee menbeelden van de slachtoffers van bijvoorbeeldmoslim­

terrorisme kan censureren.Artikel 78 is nog interessanter: "Interviews moeten steeds correcten beleefdverlopen. De interviewer grijpt inals standpunten wordeningenomen die indruisentegen derechten vandemens ofdiscriminerend zijn.” En geziende inter­ viewerzelf kan bepalenwatdiscriminerend is (bijv,een referentie naar de hogere crimina­

liteit bij allochtonen)is hij /zij onschendbaar.

Artikel 87 steltdat eenjournalistin principe met open vizier werkt, maar laattoch toe datmen uitzonderlijk een valse hoedanigheid ofidentiteit kan aannemen. Eenmethode die Paul Bottelberghsooit gebruikt heeft bij Panorama om het racismegehaltevan Vla­ mingen te meten:de allochtone ondervra­ ger werd overal vriendelijk enbeleefd ont­ vangen. Men moestzich dus niet generen, zelfs als ditten kostevan essentiële infor­

matie ging.

Manipulatie

In februari 2006 verscheen een nieuwe versievan de regelmatige peiling naar de kiesintenties. Iedereenvroeg zich natuur­

lijk af of het Belang weer een stap vooruit deed. Niet alleen de Belangers, maarvooral de tegenstrevers waren geïnteresseerd. In Het Journaal slaagden De Vadder en Tanghe er gedurende minuten in deresultaten van Iederepartij indetail te bespreken ...behalve die van het VB; diewerden niet eens ver­

meld. Een volgende toetssteen warende gemeenteraadsverkiezingen van 2006. Jour­

naliste Linda de Win kende niet goed hetver­

schil tussen supporteren en verslag uitbren­ gen (op Youtube staat een fraai staaltje)en vond het spijtig dat burgemeesterJanssens niet denieuwe VRT-baas werd.

Dezelfde dame is een specialiste in moderne technologie. Debatten in het Vlaams Parlementworden dankzij een harde schijfmet tienminuten vertraging uitgezon­

den. Op 14.10.2009 profiteerde zij ervan om tijdens deinterventie van Filip Dewinter kaar marketeer van De Standaard teinter­

viewen zodat de kijkers Dewinter niet kon­ den zien enhoren. Gewezen tv-producer en huidig Klara-medewerkerBlondeelwas vol lofover het Mitterrand-boek van eneVin­ cent Gounod.En toen, bleekdattochwel een pseudoniem te zijn vanVB-Europarle- mentslidKoen Dillen; een naamwaar Blon- deel zich nooit zouaan verbrand hebben.

Zelfs Ter Zakevonddat amusant en nodigde Blondeeluit voorwat meer uitleg. Hijwei­

gerde te komen.

Het VB kreeg ten slotte gelijk van de Raad van State die de VRT en de leugen­ achtige hoofdredacteur Hoflack veroor­

deelde omdat hij zogenaamdekanseliers- debatten organiseerde in 2007 met maar één doel: het VB niet toelaten. Het individu trekt zich daar in de praktijk weinig van aan.

Toen de schaamteloze mail vanhet vriendje vansp.a-voorzitter Gennez bekend werd, weigerde de nieuwsdienst dit feit te vermel­ den. OmdatVTM en allekrantener wel aan­ dacht aan besteedden,moest de VRTmet 24 uur vertragingoverstag gaan. Men heeftbij de nieuwsdienst geen problemen dat Ivan deVadder (Keien Wetstraat 16.10.2009) sp.a’ers Van Brempt en Van Velthoven aan­ spreekt met Kathleenen Peter.

Nog altijd de BRT

HetVB gebruikte nogeenargument om zijnballingschap te verklaren.De compromis­

loze houding van de partij incommunautaire zaken is zogenaamd de echte oorzaak om ookbij de omroep een schutskringrond het VB te zetten.Dat kloptniet. Vooral "de valse solidariteit”metmigranten (dixitJoost Zwa­ german) heeft devele omroepmedewerkers tot hunhouding geïnspireerd. Maar omdat de haattegenoverhet VB zogrootwas, werd deafkeer van communautaire scherpslijperij natuurlijk nog groter dan die al was. Gezien het grootste deel vande omroep links stemt en linkssinds1918altijd alseen knipmes voor hun Waalse bazen boog, is het geen toeval dat deVRT infeite nogaltijd de BRT is. De toenmaligeadministrateur-generaal Goos- sens wougeen VRT met het krachtigeargu­ ment dat er nog teveel papierwas methet briefhoofd Belgische Radio en Televisie.Op een vande deuren van de nieuwsdienst hing wekenlang een tekening waarbij de Vin een hakenkruis was vervormd. In 1995 decre­

teerdehet Vlaams Parlement de naamsver­ andering; onmiddellijkcirculeerde een peti­ tie met honderden handtekeningen om toch de Bin plaats van de V te houden...totikze keurigin stukjes scheurde.

Een deel van hetbelgicistisch discours van de omroepwordt ook veroorzaakt door het gebrek aan ervaring vanhet omroepperso- neel. Op hetFlageyplein in Elsene (“l’oasis des Francophones”) botste men dagelijks ophet onversneden racisme van de Frans- taligen. Dat werddan gecontinueerd in het omroepgebouw zelf bij de Gemeenschap­

pelijke Diensten. Met de verhuis naar de Reyerslaan verdwenen de dagelijkse inciden­

ten. De gebouwenliggen geïsoleerd ende meeste medewerkers bezingen graag de lof vanhet openbaar vervoer en komen altijd met de auto (die onregelmatige urenniet­

waar?). Men ontmoet dus nauwelijks Fran- cofonen enkan zich kosmopoliet voelen die boven zogenaamdkinderachtig communau­ tair gewoel staat.Als men dan zoals Kathleen Coolseennichtje heeft inMalmedy dat zelfs een paar woordjesNederlands wil leren, dan schaamtmen zich dat sommigeVlamingen niet alleen dezelfde rechtenals deFranco- fonen opeisen, maar datzijooknog vinden dat dezebovenonsgestelden dezelfde plich­ ten moetenvervullen. Danis het begrijpe­ lijk dat De Aguirre zich een hoedjeschrikt in eeninterviewmet Humo omdat de eigen kinderen al met hetVlaamse virus besmet zijn. Danbegrijpt men dat Annemie Peeters eendame kapittelt tijdensDe ZevendeDag die er op staat dat ze in Brusselaltijd in het Nederlands terecht kan.

Natuurlijkis de liefde voorhet Belgische vaderland niet alleen bij de nieuwsdienst groot. Toen bekend werd datzanger en schrijverJefEibers VB-lid werd van de Raad van Bestuur van deomroep, werd hij onmid­

dellijk in de ban gedaan. Ik produceerde toen een paar programma's overde verbeule- mansingvan Brusselen vonddit het uitge­ lezen moment om als kenwijsje een Elbers- liedje te gebruiken over "Broessjel” met de zin “neVloemingis nen tammen ond". Mijn bangeregisseurdurfdezijn naam niet opde leader zetten.

Totvandaagverspreidt menbij de omroep alle artikels dieer over het reilenenzei­ lenvande VRT geschrevenworden. Twee uitzonderingen: teksten uit ‘tPallieterke, het staatsblad vanhet Vlaams-nationalisme (dixitSiegfried Bracke) en uit Journaalvan Mark Grammens zijn verboden lectuur voor de medewerkers en mogen niet onder hun ogenkomen. DeVRTsteunde natuurlijk het anti-Vlaamse Belgavoxconcertvan 17.5.2009.

Soms wordt het Belgische tintje belachelijk;

nooit erger dan bij de programmareeks De GrootsteBelg,waarVesalius, Mercator en Rubens in de top tien verschenen met een nationaliteitdie eerst 200 jaar na hundood opdook.

Hun “godjes”

Omdatmulticulturaliteit, dankzij vooral het moslimterrorisme en het criminele gedragvan nogal wat Marokkaanse heer­

tjes, wat moeilijker ligt, is delaatste tijd het begrip wat gemoderniseerd: diversiteit en intercultureel,zijn de zakken waarin de oude wijn gegoten is. De omroep heeft nu een diversiteitscel die ermoet over waken dat ras voortaan een belangrijkcriterium isbij de rekrutering.Oud-collega’s meldden mij dat de diversiteithaarhoogste intensiteit heeft bereikt in het personeelsrestaurant, waar de soep nu door eenwaaier vangekleurde mensen wordt opgediend.

Maar in één zaak zijn de vrienden vande multiculturele maatschappij perfect geslaagd.

Omdat die “verrijking” bijna altijd totons kwam in devorm van mensen meteen enigs­ zins anderehuid, viel direct het R-woord tegenover iedereen die twijfelde aan de multiculturele heilsleer of die eenopmer­

kingmaakteover een enigszinsanderskleu- rigemedemens.Die beschuldiging is wel zo dikwijls herhaalddat zelfs gewone mensen alleen maar een klacht durven uiten over wantoestanden veroorzaakt door alloch­ tonen met de geijkte formule: "Ik ben geen racistmaar...” De openbare omroepheeft daar uiteraard een grote rolin gespeeld, tot in het belachelijke toe.

De sterkste uitspraak die ikme herin­

nergebeurde op een morgenin de jaren 90 bij Radio 3tijdens het filmrubriekje. Ikben denaam vande spreker vergeten, maar zijn stem trilde bij debesprekingvan The Lion King vande Disney-studio’s. Zijn antiracis- meantenne had directopgemerktdat “de slechte”een “zwarte” leeuwwas enhijein­

digde zijnbesprekingmet “Dit was geenfilm.

Dit wasfascisme.”

Maar ookin het antiracismediscours was belangrijker wat niet dan wat wel gezegd werd. De omroep sprak consequentover de "racistische moorden” vanHansvan Tem- sche. De omroep gebruikte schaamteloos en even consequentdewoorden “hetbus- incident” voor de even racistischemoord opGuido deMoor. De racistische moorden op Patrick Mombaerts in Schaarbeek, op Robertde Craene, opGlennWijnants,op winkelierster Christel dejonghein de Ant­

25 november 2009

5

werpse Offerandestraat, op Joevan Hols- beeck, op een Nigeriaansejongen in Molen­

beek door Marokkanen... zijn nooit ente nimmer als dusdanigomschreven.

De achterstand van allochtonen het onderwijs enophet werk wordt nog altijd op de rekeningvan de Vlamingen geschreven.

Zelden wordt ergewezen op de hopeloze taalachterstand van allochtone kinderen ten gevolge vande kettingmigratie, vande scho­ telantenne, van de onderwijsdesinteresse vandeouders, vandepatriarchale familie­ verhoudingen. Bij degrote werkloosheids­

cijferswordtaltijd het zogenaamderacisme van werkgevers en Vlaamseklantenonder­ streept, zeldende ongeschooldheidvande allochtonen. Er is nog nooitéén uitzending geweestwaarbij men bijbedrijfsleiders infor­

meertwaarom vooralMarokkaanse mannen niet gewenstzijn. In Nederland deed men dat wel en overal kreeg mendezelfde litanie te horen van kleine klachten: veel te laat op hetwerk komen, nooitdanku zeggen,altijd defout bij anderenleggen, seksismetegen­

over vrouwen, weigeren bevelen van vrou­

wente aanvaarden,enz. Gedrag dat uitste­ kend verwoord werddoor de Nederlandse schrijver Hafid Bouazza:” Als onze moeders nou eens zouden stoppenmet hunzoontjes als godjes op te voeden.”

“Ons kent ons”

Dat meten met twee maten en twee gewichten is natuurlijk veroorzaakt door die

“valse solidariteit" met zogenaamde arme sloebers, maar het maakt dat de openbare omroep vooral geloofwaardig isin de eigen (extreem)linksekring.En dus wordennooit kritische vragen gesteld. Een recent voor­ beeldis het optreden van De Witte vanhet bekende Centrum dat in de beste traditie van Belgofoon racisme Franstalige folders naar Nederlandstaligescholen stuurde. De Witte mocht (21.3.2009) nog maar eensin het tv-journaal beklemtonenhoeveel werk er nog is om de autochtonen te genezen van hun slechte gedachten. Als voorbeeld gafhij het feit datzes op tien landgenotenbevesti­

gendantwoordden op de vraag of vreemde­

lingencriminelerzijndan Vlamingen. Uiter­ aardvolgdeweer geen vraagaan De Witte of hijnooitde rapporten heeftgelezen van sociologen MarionvanSan ofHans Werd- mölder die de duidelijke oververtegenwoor­ diging van allochtonen in de criminaliteit met harde cijfers bewijzen. Nooitzal de omroep de klemtoon leggen opde realiteit dat de Mipex-index (de internationalemeetlatvoor hettoekennenvan rechten aan migranten) klaar en duidelijk stelt dat ditland opde tweede plaatsstaat(na Zweden maar voor Nederland en 25 andere Amerikaanse en Europese staten).

Het gevoel blijft dat veel omroepme­ dewerkers het geluk hebben van de late geboorte. Zij zijn geen slechte mensen,maar hun politiekcorrect conformismedoet den­

ken aan andere tijden,toen groepsdenken ook veiligheid bood enDuitsejournalisten op de kortstmogelijketijdleerden schrijven dat de Duitsers de slachtofferswaren ende Jodende daders.

Lees verder bladzijde 14