Vraag nr. 6
van 1 oktober 1999
van de heer JOHAN DE ROO Meesternorm – Alternatief
Onlangs bevestigde de Vlaamse regering dat zij bij de begrotingsopmaak voor volgend jaar afstand zal nemen van de Meesternorm van de vorige rege-r i n g s p l o e g. Dat zou de rege-regerege-ring extrege-ra beleidsrege-ruimte geven.
1. Wat wordt bedoeld met de opmerking dat de Meesternorm voor de administratie niet zo dui-delijk is ?
2. Tot welke communautaire scheeftrekkingen kan de Meesternorm leiden ?
3. Kan de Vlaamse regering bij het niet volgen van de Meesternorm garanties bieden dat de belan-gen van de komende belan-generatie worden veilig-gesteld door de opbouw van reserves om de kosten verbonden aan de vergrijzing en de risi-co's van een tegenvallende conjunctuur in te dekken ?
Wat zijn deze garanties ?
Antwoord
De Vlaamse Gemeenschap heeft inderdaad aange-kondigd dat zij haar normering zal afstemmen op de door de Hoge Raad van Financiën vooropge-stelde saldi. Deze saldi lagen in de lijn van de "Meesternorm" zoals die tot 1998 werd toegepast. In het kader van de opstelling van de begroting 1999 heeft de Vlaamse regering beslist om de Euro-Meesternorm toe te passen.
Het navolgende antwoord neemt de Euro-Mees-ternorm als referentiepunt.
1. Bij het aantreden van deze regering (juli 1999) werd door het kabinet aan de administratie de vraag gesteld of zij in staat was de Euro-Mees-ternorm toe te passen. De administratie heeft toen meegedeeld dat zij in het verleden niet be-trokken is geweest bij de opstelling van de norm en dat zij niet over de noodzakelijke knowhow beschikte voor de implementatie ervan.
Ondertussen kon dit euvel worden verholpen doordat een aantal ambtenaren, na hun kabi-n e t s v e r l o f, kabi-naar hukabi-n admikabi-nistratie zijkabi-n terugge-keerd.
2. Vlaanderen heeft in het kader van de norme-ring die volgde op de bijzondere financienorme-rings- financierings-wet steeds een eigen koers gevaren. Die norme-ring heeft er voornamelijk in de periode 1994-1999 toe geleid dat de beleidsmogelijkheden in de overgangsperiode werden beperkt ten voor-dele van een ruimere beleidsmarge in de defini-tieve fase.
De vermindering van de schuld mag evenwel geen doel op zich worden. Een vooruitziend budgettair beleid dient niet enkel oog te hebben voor de budgettaire orthodoxie, maar moet daarnaast ook rekening houden met de relevan-te noden van de maatschappij. Zo dient het budgettair beleid onder andere ook bij te dra-gen tot de versteviging van het economische weefsel via de ondersteuning van investeringen, v o r m i n g, o p l e i d i n g, wetenschappelijk onder-zoek, ...
Kan Vlaanderen zich veroorloven op dat vlak achterop te hinken in vergelijking met het Waals of het Brussels Hoofdstedelijk Gewest ? 3. De huidige bevoegdheidsverdeling in het
fede-rale België is zo geregeld dat het belangrijkste deel van de kosten die verbonden zijn met de vergrijzing zullen moeten worden gedragen door de federale overheid en de sociale zeker-heid (pensioenen en ziekteverzekering).
Dit neemt niet weg dat Vlaanderen op het vlak van de vergrijzing en binnen de grenzen van zijn huidige bevoegdheden een proactief beleid kan gaan voeren. Het is om die reden dat deze rege-ring beslist heeft in de begroting 2000 bijko-mend in vier miljard te voorzien voor de verde-re spijzing van het Zorgfonds. Bovendien blijft deze regering een bijzonder belang hechten aan de uitbouw van voorzieningen voor de ouderen, onder andere via een verhoging van de midde-len die ter beschikking worden gesteld van het Vlaams Infrastructuurfonds voor Persoonsge-bonden Aangelegenheden (VIPA).
