Vraag nr. 63 van 12 juni 1996
van de heer JOHAN MALCORPS Kankerpreventie – Zonnebanken
In Nederland mogen kinderen tot zestien niet meer onder de zonnebank. Een afspraak daarover is tot stand gekomen tussen de erkende zonnestudio's, de Nederlandse Vereniging voor Kankerbestrijding en het Nationaal Huidfonds. De reden is dat kinderen een verhoogde kans op huidkanker hebben als ze zich kunstmatig laten bruinen. Het verband tussen zonne-lampen en zonnebaden en kwaadaardig melanoom werd nog eens bevestigd door een recente studie over huidkankerpatiënten, gehouden tussen februari 1991 en april 1993 in België, Frankrijk en Duitsland (Europa tegen Kanker/Belgisch Werk tegen Kanker).
In ons land bestaat er geen beperking op het gebruik van zonnebanken, hoewel de Vereniging voor Kanker-bestrijding daar wel voor te vinden is. Anderzijds mag men ook niet vervallen in overreglementering. De fede-rale minister van Volksgezondheid Colla is van mening dat dit probleem vooral preventief moet worden aange-pakt, door de gemeenschappen dus.
Heeft de minister reeds stappen gedaan om het publiek beter te informeren over de gevolgen van het gebruik van zonnebanken, inzonderheid door kinderen bene-den de zestien ?
Is de Vlaamse Adviescommissie voor Kankerpreventie daarover reeds aangesproken en zo ja, wat was haar advies ?
Welke initiatieven heeft de minister ter zake reeds uit-gewerkt ?
Antwoord
Het zonnen evenals het gebruik van kunstmatige zon-nebedden, -hemels, en "-kanonnen" is wijd verspreid. Dit niettegenstaande er inderdaad in toenemende mate bewijzen zijn dat een te grote blootstelling aan ultravio-let licht schadelijk kan zijn en huidkanker kan veroor-zaken.
Terecht stelt de Vlaamse volksvertegenwoordiger dat overreglementering moet worden vermeden. Dit is zeker zo voor een problematiek die we grotendeels gewoon niet kunnen reglementeren. Denken we maar aan de blootstelling aan natuurlijk zonnelicht en aan de vele zonnelampen die door gezinnen en particulieren worden gekocht en gebruikt. Verder zijn er naast kin-deren trouwens nog andere risicogroepen die best over-matige blootstelling aan natuurlijk of kunstmatig zon-nelicht vermijden. Personen die vlug verbranden bij-voorbeeld, of mensen die niet of weinig bruinen, medi-catie nemen of cosmetica gebruiken die fotosensitieve eigenschappen bezitten en personen die antecedenten van huidkanker hebben. Een toegangsverbod tot zon-necentra voor jongeren is dan ook geen afdoende aan-pak van het geschetste probleem.
Het verstrekken van informatie lijkt mij voorlopig de beste methode om de preventie van schadelijke gevol-gen inzake overmatige blootstelling aan UV-licht aan te pakken. Voor de huisartsen is er op dat preventieve
terrein traditioneel een belangrijke taak weggelegd. Zij worden hierin ondersteund door de Wetenschappelijke Vereniging van Vlaamse Huisartsen (WVVH) die onder meer een brochure ter zake ontwikkelde. De WVVH ontvangt trouwens een toelage van 5.950.000 frank om de integratie van de huisartsen in de gezond-heidspromotie en de kankerpreventie te bevorderen. Ook de Vereniging voor Kankerbestrijding heeft reeds via de huisartsen informatie verspreid naar de bevol-king, in de vorm van affiches en folders.
Vermits de problematiek duidelijk persoonsgebonden is, lijkt de huisarts mij bij uitstek de aangewezen per-soon om hierin te interveniëren. In die zin heeft de Vlaamse Gemeenschap daarom reeds geanticipeerd en dienen geen bijkomende specifieke acties te worden gepland.
