De Heer, die is mijn herder, die my spreken, My singen doet, dat my niets sal ontbreken. Hy weet in 't gras, by 't water my te schicken; Hy voed en laeft, mijn ziel doet hy verquicken. Om sijns Naems wil, doet hy my veyligh treden In 't suyver spoor van sijn gerechtigheden.
2 Al gingh ick schoon door schrickelicke wegen, Door 't dal des doods; ick souw niet zijn verlegen, 'k En had geen vrees; want ghy zijt aen mijn sijde. Vw stock en staf, troost my, die u belijde.
Voor mijn gesicht doet ghy de tafel rechten, In spijt van die my haten en bevechten.
3 Ghy salft mijn hooft; ghy over-schenckt mijn beker; En boven dien maeckt ghy my vast en seker,
Dat uwe gunst my nimmermeer begeven, En 't goede my sal volgen al mijn leven; Dat ick in 't Huys des Heeren sal verblijven Veel dagen langh, en vreughd' in God bedrijven.
d'Aerd' en haer volheyd hoort den Heer, Den Schepper, toe; en al wat meer De Wereld hiet; met al de dieren. Want hy heefts' op de Zeen gegrond, En door een woord, uyt sijnen mond', Al-om bevestight op rivieren.
2 Wie salder klimmen van om-laegh Op 's Heeren bergh? en wie gestaegh, Ter plaets sijns Heyligheyds verkeeren? Die reyn van hert en handen leeft, Die ydelheyd niet lief en heeft, En noyt en sal bedriegh'lick sweeren.
3 Die sal den zegen van den Heer, De God sijns heyls, hoe langhs hoe meer, En sijn gerechtigheyd ontfangen. Dit is van Iacob het geslacht,
Dat na hem vraeght, en op hem wacht, Hem soeckt met hertelick verlangen.
4 Ghy poorten Gods, die eeuwigh zijt, Verheft u nu, en wert verwijd;
Ontfanght den Koningh aller eeren. Wie is die Koningh aller eer'? Sterck en geweldigh in 't geweer; En in den strijd, de Heer der Heeren.
5 Ghy deuren Gods, die eeuwigh zijt, Verheft u nu, en wert verwijd;
Ontfanght hem in uw hooge woningh. Wie is die Koningh aller eer'? Der Hemelscher heyrscharen Heer; Die is alleen der eeren Koningh.
Den XXV. Psalm.
'k Hef tot u mijn ziel en sinnen, 't Is op u dat ick betrouw;
Laet geen mensch my over-winnen, Dat ick schaem-rood werden souw. Ia, Heer, al wie u verwacht, Is noch noyt beschaemt gebleven; Als wel doen, die onbedacht, Soo trouwloos'lick met my leven.
2 Maeckt my kenbaer uwe wegen, Leert my doch uw paden, Heer; Wijst my, waer die zijn gelegen; Leyd my in uw ware Leer.
Leert my, want ghy hebt de maght; Ghy zijt my tot heyl gebleven; Dien ick al den dagh verwacht, Om my troost en hulp te geven.
3 Denckt aen uw bermhertigheden, Den Boetvaerdigen bereyd,
Daer ghy wert om aen-gebeden; Want sy zijn van eeuwigheyd. Denckt niet, hoe ick my voor-he'en, In mijn jonckheyd heb besondight; Om uw goedheyds wil alleen, Nimmer hoogh-genoegh verkondight.
4 Goed en recht is God, de Heere; Daerom sal hy, in den plicht Sijner Goddelicker Leere, Sondaers geven goed bericht; Den Sachtmoedigen in 't recht
En voorts doen wat hy belast. Wilt mijn ongerechtigheyd,
Om uw's Naems wil, Heer, vergeven, Die ick, van uw spoor verleyd, Groot en grouw'lick heb bedreven.
6 Wie soeckt God den Heer te vreesen? Die sal, soo hy deughdsaem leeft, In den wegh zijn onder-wesen, Dien hy te verkiesen heeft. Sijne ziel vernacht in 't goed, Dat geen tijd en sal bederven; En sijn zaed, ten over-vloed, Sal God 't Aerdrijck doen beërven.
7 De verborgentheyd des Heeren, Is, voor die hem vreesen, klaer; Sijn verbond, om hen te leeren, Maeckt haer alles openbaer. Op den Heer, die my behoed, Sal ick 't oogh geduyrigh setten, Die my voeren sal mijn voet Vyt mijns Vyands warre-netten.
8 Heere, wilt u t'mywaerts wenden, Zijt genadigh, want ick sta,
Midden in mijn swaer' ellenden; Ick ben een-saem, waer ick ga. d'Anghst mijns herten, die vergroot; Hoed en houd my ongeschonden; Siet my aen, in mijnen nood; En ontneemt my al mijn sonden.
Op mijn Vyand, die my haet; Die soo stout en menighvuldigh, My met wrevel weder-staet. Red my, maeckt mijn ziel ontwert; Laet doch alle schaemt' en schande, Ver van my zijn die mijn hert, En mijn ziel aen u verpande.
10 Laet d'oprechtheyd my behoeden, Laet de vroomheyd my ontslaen, Tegens al die op my woeden, En mijn onschuld tegen-gaen. Want op u sta ick en wacht'; V heb ick altoos beleden. Heer, stelt Israëls geslacht Buyten al haer swarigheden.
Den XXVI. Psalm.
O Heere, doet my recht, En straft die my bevecht, Want ick ga in oprechtigheyd. Op God, den Heer vertrouw' ick, Op hem, mijn Rotz-steen, bouw' ick. 'k En sal niet wanck'len, wat men seyt.
2 Versoeckt my recht-te-voord, En proeft my, daer 't behoort; Beproeft, en gaet mijn gangen na. Toetst, sonder my te vieren, Toetst vry mijn hert en nieren; En siet, of ick niet op u sta.
Den Veynsenden verlaet' ick; Ick ga met geen van allen om.
5 Ick haet den boosen hoop; In haer by-een-geloop,
Noch samen-komst' en kom' ick niet. 'k Sal by den Goddeloosen
Noyt sitten noch verpoosen, Dewijl ick weet dat ghy 't verbied.
Pause.
6 Ick wasch mijn handen af, Die 'k in uw dienst begaf,
En maeck mijn onschuld openbaer. 'k Ontsie my te besmetten,
Ick pass' op uwe wetten, En ga rondom uw reyn altaer.
7 Om te doen hooren, Heer, De stem van lof en eer'; En te vertellen al-te-mael' Vw wonderlicke wercken, Die ick, om haer te stercken,
Steets, aen uw Volck'ren veel verhael'.
8 De woningh van uw huys, Dat suyver is en kuys, Heb ick lief, en beminse seer; Die plaets' houd ick in waerde; Hoogh acht' ick, opter Aerde, Den Tabernakel uwer eer'.
Die 'k voor u open-legh,
Met die ghy boos en sondigh kent; Laet my oock niet mijn leven Met Moordenaers begeven, Waer ick my van heb af-gewend.
10 Die handen, sterck en stijf Tot schendelick bedrijf,
Heet in het bloed-vergieten slaen. Dien, om het recht te krencken, Tot allerley geschencken, De rechter-handen open-staen.
11 Maer ick ga t'uwaerts he'en, In mijn oprechtighe'en;
Verlost my dan van dit Gespuys. Wilt my genadigh wesen, Dien ick staegh heb gepresen, Mijn troost te zijn, in al mijn kruys.
12 'k Voel' op een eff'ner baen Alree mijn voeten staen, Waer op ick eerst oneffen gingh; Daerom sal ick u prijsen, En eer', O Heer, bewijsen, In 't midden der Vergaderingh.