't werck, by u gewrocht; Dat Israël wel heugen moght. Ghy hebt de Heyd'nen, met uw hand, Vyt haer besittingen verdreven, En seer geplaeght; maer hem geplant, Doen schieten voort, en zaed gegeven.
2 Hun swaerd en deed haer 't land niet erven, 't Heeft haer geen heyl oock doen verwerven; Maer uwen arm alleen, O Heer,
Vw rechter hand, en niemands meer, Vw's aenschijns licht, dat voor haer scheen, Dat sy gestaegh voor oogen sagen,
Gaf dat, door dien ghy had alleen, In haer gestelt uw wel-behagen.
3 O God, die zijt mijn Heer en Koningh, Gebied, dat Iacob sijn verschooningh, Sijn vryheyd hebb', en sy verlost; Dat ons nu soo veel tranen kost. Soo sullen wy, die ons we'er-staen, Door uw behulp, met hoorn'nen stooten; Vertreden die ons tegen-gaen,
In uwen Naem, dien wy vergrooten.
4 Want ick en sal my niet verlaten Op mijnen boogh, die niet kan baten. Noch my vertrouwen op mijn swaerd, Dat, sonder u, oock niet bewaert. Maer ghy verlost ons, en beraemt Het middel, daer wy door volherden; Daer door ons Haters staen beschaemt, En vechtend' over-wonnen werden.
6 Ghy hebt ons achterwaerts doen keeren, Van Weerpartijders doen verzeeren;
Ons Haters, die nu niemand stuyt, Berooven ons, en maken buyt. Als schapen geeft ghy ons ter spijs; En, dien ghy noch vergunt het leven, Hebt ghy, op een versmade wijs, Verr' onder Heydenen gedreven.
7 Vw Volck, dat ghy verstroyt op Aerde, Verkoopt ghy, als van geender waerde. Ghy levert haer voor 't geen men bied, En haren prijs verhooght ghy niet. Wy zijn door u gestelt tot smaed, Aen ons Gebuyren op-gegeven; Tot schimp en spot, en ander quaed, Den genen, die rond-om ons leven.
8 Ghy laet ons tot een spreeck-woord strecken, En onder Heydenen begecken.
De Volck'ren hebben ons berooft, En schudden over ons het hooft.
Mijn schand' is voor my gansch den dagh; 'k En siese nimmermeer vertrecken. Mijn aen-gesicht, in mijn geklagh, Moet ick voor haer, van schaemte decken.
9 Ter oorsaeck dat wy met ons ooren, De Lasteraers en Hooners hooren. Van 's Vyands wegen maer alleen, Die nu wraeckgierigh is te been.
Dit al is ons gebeurt, O Heer, Al hebben wy oprecht gewandelt, En boven dien oock nimmermeer, Met valscheyd, uw verbond mishandelt.
II. Pause.
10 Ons hert is noyt in u besweken, Noch achterwaerts van u geweken, Noyt om-gekeert; en van uw padt, En hebben wy noyt voet gehad. Hoewel ghy ons uw hand ontreckt, En plettert in een plaets der Draken; Met schaduwen des doods bedeckt, Als menschen, die het graf genaken.
11 Soo wy den Naem ons Gods vergeten, Of hadden in den wind gesmeten,
Ons handen, van sijn dienstbaerheyd, Tot vreemde Goden uyt-gebreyd; Soud' hy dat onder-soecken niet? Niet vinden-uyt, na eysch van reden, Daer hy alleen weet en door-siet Ons hert en sijn verborgentheden?
12 Maer, dat wy dood geslagen werden, Komt, van dat wy in u volherden.
Den ganschen dagh zijn wy geacht, Als Schapen, die men doorgaens slacht. Waeckt-op, en komt haer eens te keer; En wilt ons niet van hulp ontblooten. Waerom soud ghy nu slapen, Heer? Wilt niet in eeuwigheyd verstooten.
13 Waerom soud ghy uw aenschijn bergen, En langer noch ons laten tergen?
Waerom vergeten, sonder end, Ons onderdruckingh en ellend? Daer onse ziel, soo seer beswaert, Is nederwaerts in 't stof gebogen, En onsen buyck gekleeft aen d' aerd, Ghy staen, en blijven onbewogen?
Mijn hert geeft-op een reden van gewichte; Een Koningh ist, daer van ick heden dichte. Mijn tongh gelijckt de pen van een die schrijft, En vaerdigh langhs de bladen henen drijft.
Veel-schoonder Heer, dan oyt uyt menschen sproten, Genaed' is in uw lippen uyt-gegoten.
Daerom heeft God sijn gunst u toe-bereydt, En segent u tot in der eeuwigheyd.
2 Gord-aen uw swaerd, O held, op 't hoogst te loven, Wiens majesteyt all' Aerdsche gaet te boven;
En rijd met spoed, rijd in uw Heerlickheyd, Op 't krachtigh woord, dat waerheyd is geseyt; Rechtvaerdige sachtmoedigheyd sal wesen. Vw rechter-hand (by Vroome seer gepresen, By Quaed' ontsien) sal vreeslick zijn in maght, Sy leert en doet u toonen uwe kracht.
Zijn wel-gescherpt; dies sult ghy, maghtigh Heer, Veel Volck'ren noch sien vallen voor u ne'er. Vw throon, die sal altoos en eeuwigh blijven, Vyt dien, O God, sal niemand u verdrijven. De staf uw's Rijcks (dat ghy met wijs beleyd Bestieren sult) is van rechtmatigheyd.
4 Gerechtigheyd bemint ghy t' aller wegen; Maer godloosheyd, haet ghy, die menschen plegen. O God, uw God salfd' u daerom alleen,
Met olyë van vreughden, als oyt geen, Van al uw Volck, uw Mede-gunstgenooten. Vw kleed'ren zijn met aloë begoten; Sy zijn met Myrrh' en Cassië gewijd, Vyt 't Elpen-Hoff, van waer men u verblijd.
Pause.
5 In 't schoon gevolgh, tot uwen staet verkoren, Sijn dochters selfs, van Koningen geboren. De Koningin staet aen uw rechter-hand, In 't fijnste goud van 't goud-rijck Ophir-land. O Dochter, hoort, en siet wat ghy moet weten, Neyght my uw oor', en wilt uw Volck vergeten, Vw's Vaders huys, en d' Af-god, daer versiert, En moet by u niet werden meer geviert.
6 Soo sal den sin des Koninghs op u rusten, Dat hy sich aen uw schoonheyd sal verlusten, Die loven hoogh; dewijl hy is uw Heer,
Soo kent uw plicht, en buyght u voor hem ne'er. Het Tyersche Volck, sal tot een eeren-teecken, Vw aengesicht met haer geschencken smeecken; Van Rijck' op Aerd', en Magtige van goed, Sult ghy u sien begiftight en begroet.
7 Des Koninghs kind is innerlick vereerlickt, 't Borduyrsel maeckt haer kleedinge verheerlickt; 't Is stijf van goud; In een gestickt gewaed, Voeghts' haer tot hem; de Dochters van den Staet, Gaen achter haer. Men salse voort geleyden, Haer alle vreughd en blijschap toe-bereyden.
Staegh en altoos, tot inder eeuwigheyd.