Open op zondag 8 september van 10.00u tot 18.00u.
Uitsluitend op reservatie.
$
Marie-Léonie-Zénobie de Spot werd in
1855 in Haringe (Roesbrugge) geboren en stierf in Brugge op 19 oktober 1946. Ze trouwde in 1877 in Veurne met Bruggeling Camille Dautricourt (1852-1882) die al op 30-jarige leeftijd overleed. Camille was ingenieur, lid van het Bureel van Weldadigheid en lid van de kerkfabriek van Onze-Lieve-Vrouwekerk. Camille en Marie hadden samen drie kinderen Joseph (°1879) die advocaat werd en trouwde met Agnès Hoornaert, Paul (1881-1950) en Marie (°1882). Marie hertrouwde niet en genoot van een lang leven in de Ezelstraat. Ze stierf op 91-jarige leeftijd en werd op 24 oktober 1946 in de Sint-Jacobskerk begraven. Marie en Camille woonden aanvankelijk in de Spanjaardstraat, maar verhuisden mogelijk al in 1880 naar de Ezelstraat. Marie kocht na de dood van haar man het huis en zal het tien jaar later in een grootse stijl herbouwen. Mogelijk was de verwezenlijking van dit huis een middel om haar in de 19de eeuw verworven adellijk statuut en haar welstand extra in de verf te zetten. Het zal een zeer dure realisatie zijn geweest. Over haar persoonlijk leven weten we voorlopig weining. Ze had voor de zorg van de kinderen een gouvernante in dienst en een kokkin bereidde het eten. Dienstbodes zorgden voor het onderhoud van het huis. Via tussenkomst van Benoit Kervyn kregen we verrassende familiefoto’s genomen op Marie de Spot’s 90ste
jaardag, in het huis in de Ezelstraat. Haar portret op jonge leeftijd kregen we via mevrouw Véronique de Limburg Stirum.
Net voor de bouw van het grote huis begin 20ste eeuw bevond zich op dit ruime perceel, met een oppervlakte van ca. 1775 m², een twee bouwlagen hoog dwarshuis dat dateerde uit de 17de eeuw en paalde aan een grote open binnenkoer, achteraan omsloten door de nog
bestaande 19de-eeuwse vleugel. Aan de kant van de Ezelstraat was de binnenkoer afgesloten met een bakstenen straatmuur, waarin nog gevelrestanten van een nog vroeger gesloopt huis herkenbaar waren. De geschiedenis van deze woningen is uitvoerig toegelicht in de brochure van OMD 1997 (consulteerbaar op www. brugge.be ) en wordt ook kort aangehaald bij de geschiedenis van Ezelstraat 27 hier in deze brochure.
In 1903 ontwierp de talentvolle stadsarchitect Charles De Wulf (1865-1904) een groot herenhuis in de Ezelstraat voor de weduwe Marie Dautricourt-de Spot. In het ontwerp voor de voorgevel
integreert de architect vormelementen van de vroegere gevels en behoudt hij het 19de-eeuws achterhuis in de Raamstraat. De nieuwe bakstenen voorgevel in neogotische stijl is traditioneel afgewerkt met drie traptoppen die verbonden zijn door een gekanteelde gootmuur, samen zeven traveeën breed. De Wulf gebruikt alle stijlelementen uit de Brugse bouwstijl om zijn ontwerp een eigentijds en
lokaal karakter te geven: kruisvensters gevat in geprofileerde boognissen, rijk gevarieerd maaswerk boven de vensters, windwijzers, een beertje als schilddrager, een beeldnis met een Mariabeeld, een smeedijzeren brievenbus en gevelstenen met inschrifen die verwijzen naar de vroegere huisnaam. Het metselwerk van de voorgevel is bijzonder verzorgd uitgevoerd. Deze Brugse neostijl staat in sterk contrast met het interieur van deze voormalige herenwoning, dat voor Brugge heel uitzonderlijk is.
Charles De Wulf was een belangrijk architect. Hij studeerde aan de Academies van Brugge en Brussel en behaalde in 1887 de felbegeerde Romeprijs waardoor hij vier jaar lang op studiereis kon naar Frankrijk, Duitsland, Italië, Griekenland en zelfs Turkije. Tijdens deze studiereis maakte hij een grote hoeveelheid tekeningen van gebouwen, belangrijk voor de Europese bouwkunst. Terug in Brugge in 1892 mocht hij zijn leermeester Louis Delacenserie opvolgen als stadsarchitect. Bij al zijn ontwerpen blijkt zijn voorkeur voor de Brugse bouwstijl uit de 16de en 17de eeuw. De gevel van de Ezelstraat getuigt van zijn grondige kennis van de lokale bouwstijlen.
Dit interieur is opgebouwd met een voorhuis, met centrale middengang (een vestibule) en met een prachtige zg. wintertuin in eclectische stijl. Deze hoge ruimte is afgedekt met een glazen overkoepeling die steunt op twee beschilderde gietijzeren spanten en waardoor een zeer aangenaam licht verspreid wordt in het ganse huis. De zijbeuken zijn twee bouwlagen hoog. De ruimte was vroeger gestoffeerd met exotische planten en palmen.
Heel opvallend is de witmarmeren eretrap. Deze trap is afgewerkt met een sierlijke, met roosjes versierde, smeedijzeren borstwering en eindigt boven op twee halfronde, roodgeaderde marmeren zuilen met composiete kapitelen. Het wit en rood-contrast wordt duidelijk uitgespeeld. De wapenschilden van de families Dautricourt en de Spot zijn erin verwerkt. De smeedijzeren borstwering is van dergelijke kwaliteit dat we mogelijk daarin het werk van
kunstmid Edward De Vooght kunnen herkennen. De Vooght werkte veel samen met architect Louis Delacenserie en hij zal op 82-jarige leeftijd in 1909 nog de monumentale luchter in de trappenzaal van het Provinciaal Hof vervaardigen, evenals twee opmerkelijke luchters in de raadzaal aldaar. Het lijkt vrij logisch dat ook Charles De Wulf op hem beroep deed. De mozaïekvloer met de kleurrijke boorden vormt de perfecte afwerking voor deze grote binnenruimte. Opmerkelijk element is eveneens de zwartmarmeren doorgang in neorenaissance stijl die in 1896 is gedateerd (van het vroegere huis op deze plaats?) en dat zich kort bij de inkomhal bevindt. Een centrale eikenhouten trap wordt geflankeerd door gebeeldhouwde deurtjes.
In de zijruimtes op de begane grond en op de verdieping zijn nog eenvoudige marmeren schouwtjes bewaard gebleven. De opbouw van deze uitzonderlijke binnenruimte kan vergeleken worden met het voormalige huis De Gouden Poort in de Vlamingstraat 78 dat eveneens te bezoeken is op OMD 2013.
Onder de eretrap door is de koer bereikbaar. Het achterhuis aan de Raamstraat is afgewerkt met een bepleisterde lijstgevel negen traveeën breed en tweeënhalve bouwlaag hoog. Een kleine tuin, geflankeerd door oude tuinmuren, vormt de scheiding naar de huidige parking voor het advocatenkantoor.
De zonen van Marie de Spot verkochten het huis na haar overlijden in 1949 aan het Vennootschap ‘Brugs Aannemershuis’. Er bestaan enkele opnames uit 1950 door fotograaf A. Brusselle die een beeld geven van de toenmalige
inrichting. Toen was er de West-Vlaamse Compensatiekas voor Gezinsvergoedingen ondergebracht, onderdeel van de Kamer van het Bouwbedrijf. De Kamer van het Bouwbedrijf verkocht het in 2003 aan het advocatenkantoor Crivits&Perseyn, dat het behoedzaam restaureerde.
Het huis vandaag
Het pand fungeerde, gelet op zijn grootte, zijn opdeling in verschillende afzonderlijke ruimtes en de
aanwezigheid van een grote centrale binnenplaats, tot 2004 als een soort ‘multifunctioneel dienstencentrum’. Zo bood het onder meer onderdak aan een sociaal secretariaat, een kinderbijslagfonds en de Kamer van Koophandel. Sinds 1 januari 2004 staat het pand integraal ten dienste van het advocatenkantoor Crivits & Persyn. Crivits & Persyn, opgericht in 1988, is een ondernemersgericht advocatenkantoor dat zich tot doel stelt een alomvattende gespecialiseerde juridische dienstverlening aan te bieden aan ondernemingen en al wie binnen deze ondernemingen actief is. Het kantoor bestaat uit een 25-tal advocaten en medewerkers. De ondernemersgerichte focus van het kantoor leidt tot een opdeling in drie ‘afdelingen’: ondernemingsrecht, sociaal recht en vastgoed- en verzekeringen.
Het pand, dat begin 2004 een grondige opknapbeurt kreeg, beantwoordt perfect aan de behoeften van het kantoor. De grote binnenplaats, waar u de rode ‘ampersand’ – symbool voor verbondenheid – aantreft, fungeert als wachtruimte voor de bezoekers van het kantoor. De twee ruimtes rechts in het atrium, die akoestisch zijn behandeld met het oog op een verhoogd vergadercomfort, doen dienst als consultatieruimte. Het secretariaat van het kantoor flankeert links en rechts de inkomhal, en de overige ruimtes, te bereiken via de indrukwekkende marmeren trap, worden gebruikt als bureauruimtes voor de advocaten en medewerkers. De bibliotheek van het kantoor bevindt zich achteraan rechts van het atrium. De omvangrijke zolderruimte is enkele jaren terug volledig gerenoveerd en doet nu dienst als grote vergaderruimte.
Crivits & Persyn viert dit jaar zijn 25-jarig bestaan. Wie meer informatie over het kantoor wenst, kan gerust een kijkje nemen op www.crivits-persyn.be. V@ $