Strukturele konsepte

Die strukturele konsepte van ‟n algemene kommunikasieteorie hou verband met die boodskap, dinamika, kommunikator en medium (Cragan & Shields s.a.: 156). Uit ‟n vereenvoudigde perspektief gesien, verduidelik die Narratiewe Teorie dat kommunikators (storievertellers) kommunikeer (vertel en hervertel van stories) binne ‟n medium (oop, demokratiese samelewing).

Die Narratiewe teorie bevat drie boodskap-struktuur-konsepte, twee dinamiese-struktuur- konsepte, twee kommunikator-struktuur-konsepte en die medium-2-struktuur-konsepte (Cragan & Shields s.a.: 157).

Die boodskap-struktuur-konsepte bou voort op ‟n teorie se basiese konsepte. In die geval van die Narratiewe teorie sluit dit karakterisering, storielyn (intrige) en plek van aanbieding in

25 (Cragan & Shields s.a.: 157). Daar kom konflik voor binne die diep-struktuur van die stories binne die Narratiewe teorie. Die konflik kom veral voor tussen die twee diep-struktuur waarde-sisteme wat moet kompeteer as die oorheersende goeie redes vir die gehoor om op te tree na die aanhoor van ‟n storie (Cragan & Shields 2005: 158). Hierdie twee waarde-sisteme staan bekend as die idealistiese/moralistiese mite en die materialistiese mite. Hulle dien albei as die dinamiese-struktuur-konsepte van die teorie.

Die kommunikator-struktuur-konsepte van die teorie identifiseer die kommunikators (Cragan & Shields s.a.: 160). Hierdie konsepte sluit die storieverteller en die gehoor in. Aangesien die Narratiewe teorie aanneem dat alle kommunikasie vorme van vertellings is, is almal dus besig om ‟n storie te vertel of om ‟n storie te hoor of te lees (Cragan & Shields s.a.: 160). Die hoorder of leser sal dan besluit of die storie saamhang en waar lui na aanleiding van vorige stories wat deel uitmaak van hul kennis-raamwerk.

Daar is drie soorte media binne elke teorie (Cragan & Shields s.a.: 161). Medium 1 verwys na die dissipline se ses hoofkontekste, nl. interpersoonlike, kleingroep-, publieke, massa, organisatoriese en interkulturele kommunikasie. Fisher het bewys dat die Narratiewe teorie kommunikasie binne-in en regoor alle kontekste verduidelik (Cragan & Shields s.a.: 161). Medium 2 verwys na die ruimte waarin kommunikasie groei en vooruitgang toon (Cragan & Shields s.a.: 161), terwyl Medium 3 verwys na die kanaal waardeur kommunikasie vloei, soos die lug, boeke of film (Cragan & Shields s.a.: 161). Binne die area van struktuurkonsepte word daar veral gefokus op die Medium 2-konsep, wat ‟n oop demokratiese samelewing is.

Die afsonderlike struktuurkonsepte is die volgende:

2.6.2.1 Boodskap-struktuur-konsepte: Karakterisering

Karakterisering is die uitbeelding van die karakters wat in die vertelling teenwoordig is (Cragan & Shields s.a.: 157). Karakterisering is baie belangrik binne die narratiewe wêreld,

26 aangesien karakters sentraal staan in alle vertellings. Karakters moet getrou aan hul karakterisering optree, anders is daar geen voorspelbaarheid nie. Voorspelbaarheid is nodig vir vertroue, gemeenskap en rasionele orde.

Dit is belangrik dat die waardes van die karakters binne ‟n vertelling sal ooreenstem met die waardes van die verteller (Cragan & Shields s.a.: 157). Hierdie ooreenstemming is veral belangrik wanneer dit by oorredingsboodskappe kom, soos in die arena van politieke of religieuse kommunikasie.

2.6.2.2 Boodskap-struktuur-konsepte: Storielyn (Intrige)

Die intrige is die reeks gebeurtenisse en situasies in ‟n storie (Terblanche & Terblanche 2007: 101). Dit verwys ook na die aksies van die karakters binne-in ‟n storie (Cragan & Shields s.a.: 157). Aangesien alle kommunikasie ‟n vertelling is, bevat alle kommunikasie ‟n storielyn. Volgens Fisher speel hierdie aksies altyd in ‟n historiese, situasionele of biografiese konteks af (Terblanche & Terblanche 2007: 101).

2.6.2.3 Boodskap-struktuur-konsepte: Plek van aanbieding

Die plek van aanbieding is die plasing of ligging van die gemeenskap waarin ‟n storie fisiek of simbolies afspeel (Cragan & Shields s.a.: 158). Hierdie plek is gewoonlik die plek waar ‟n gemeenskap van mense met gedeelde waardes voorkom (Cragan & Shields s.a.: 158). So sal die universiteitsgemeenskap ‟n waardesisteem onderhou van intelligensie, moraliteit en wysheid, terwyl die familie-gemeenskap ‟n plek sal wees waar vriendskap, liefde en lojaliteit voorkom.

Hier moet dan ook ‟n ooreenkoms wees tussen die ligging van die storie en die ligging waarin die storie vertel word deur die storieverteller (Cragan & Shields s.a.: 158). Sekere stories sal nie aanvaar word in die kerk, sinagoge, moskee of om die familietafel nie.

27 2.6.2.4 Dinamiese-struktuur-konsepte: Idealistiese/moralistiese mite

Fisher voer aan dat alle vorme van menslike kommunikasie deurdrenk is van mites (in Terblanche & Terblanche 2007: 101). Mites is idees wat nie geverifieer of absoluut bewys kan word nie. Hierdie idees kom in metafore, waardes en gebare voor. Die mees meeslepende, oorredende stories is mities van aard (Terblanche & Terblanche 2007: 101). Hierdie stories sal “openbare drome”, wat betekenis aan die lewe gee, weerspieël.

Die Idealistiese/moralistiese meestermite het sy oorsprong in die “Amerikaanse Droom”. Dit hou verband met broederskap en beklemtoon die egalitariese geloof dat alle mense gelyk geskape is (Cragan & Shields 2005: 158). Die waardes van liefde, verdraagsaamheid, betroubaarheid, geregtigheid, aanvaarding en respek vir die waardigheid van elke individu word hier voorop gestel. Mense is geregtig op sekere onvervreembare regte soos “lewe, vryheid en die strewe na geluk”. Die regering word aangestel om hierdie regte te beskerm (Terblanche & Terblanche 2007: 101).

Dr. Martin Luther King Jnr. se “I have a dream” -toespraak, wat op 28 Augustus 1963 te Washington D.C. gelewer is (Eidenmuller 2010: 1), is ‟n tekenende voorbeeld van ‟n vertelling wat hierdie mite bevat. Menseregte-bewegings, soos hierdie beweging vir die emansipasie van die Amerikaanse minderheidsrasse, se intrinsieke waardes is altyd op hierdie mite gebaseer.

2.6.2.5 Dinamiese-struktuur-konsepte: Materialistiese mite

Die Materialistiese meestermite is ‟n kompeterende mite wat individuele prestasie vier (Cragan & Shields s.a.: 159). Waardes soos kompetisie, self-onderhoubaarheid, selfverheerliking, selfvertroue, inisiatief, deursettingsvermoë, werketiek, politieke vaardigheid en enterpreneurskap is hier van belang. Dit is interessant dat hierdie mite se oorsprong ook in die “Amerikaanse Droom” lê.

28 Heldhaftige kapitalistiese, politieke en sportprestasies word hoog op prys gestel binne die raamwerk van hierdie mite. Die Bill Gates-storie is ‟n goeie voorbeeld van ‟n storie wat binne hierdie kategorie val. Ander verhale wat hier genoem kan word, is dié van J.D. Rockefeller, Howard Hughes, Henry Ford, Bill Clinton en Martina Navratilova. Hulle het almal van ‟n arm agtergrond gekom en die hoogste sport binne hul leefwêreld bereik.

Dit is belangrik om daarop te let dat hierdie twee meestermites, idealisties/moralisties en materialisties, in oorlog met mekaar verkeer binne elke vertelling (Cragan & Shields s.a.: 159).

2.6.2.6 Kommunikator-struktuur-konsepte: Storieverteller

Die storieverteller is die persoon wat die stories van menslike aksies vertel of hervertel (Cragan & Shields s.a.: 160). Dus is alle kommunikators storievertellers.

Soos vroeër verduidelik, het Fisher geglo dat alle mense die inherente vermoë het om stories te vertel en te evalueer. Daar moet ‟n kategoriese samehang tussen die waardes van ‟n storie en die karaktereienskappe van die storieverteller en die karakters van die storie wees (Cragan & Shields s.a.: 160). Dit beteken dat die storieverteller se geloofwaardigheid onthul word deur die karakterisering van die storieverteller en die karakterisering van die storievertellers binne-in die storie (Cragan & Shields s.a.: 160).

Fisher (in Cragan & Shields s.a.: 160) verduidelik dat die lede van die gehoor outomaties ‟n storie beoordeel deur die karakterisering van die karakters in die storie te vergelyk met dit wat hulle reeds weet van die storieverteller. Die gehoor sal hulleself afvra: “Is hierdie storie konsekwent met ander stories wat aan my inligting verskaf oor die storieverteller?” Indien dit wel die geval is, sal die gehoor daardie storie dan as waar beskou.

29 2.6.2.7 Kommunikator-struktuur-konsepte: Gehoor

Die gehoor bestaan uit die hoorders of lesers van stories wat ‟n gegewe storie sal evalueer om te bepaal of dit volgens hulle ervaringe samehangend is en waar lui (Cragan & Shields s.a.: 161). Dus is ‟n verhaal net so goed as die gehoor wat dit sal aanvaar. Soos ‟n gehoor meer toeganklik word vir die vrye vloei van idees, en hoe meer ‟n gehoor se vermoëns en gesofistikeerdheidsvlakke toeneem, hoe beter moet die goeie redes in ‟n storie wees om die gehoor se aanvaarding te bewerkstellig (Cragan & Shields s.a.: 161). Alle mense het dus ‟n natuurlike narratiewe vermoë, maar geleerdheid en ‟n vrye, oop samelewing dra by tot die verhoogde vermoë om stories te gebruik en te evalueer (Cragan & Shields s.a.: 161).

2.6.2.8 Medium-struktuur-konsepte: Ontvanklike Demokratiese Samelewing

‟n Oop, demokratiese samelewing is ‟n gemeenskap mense wat in ‟n vry samelewing, waar idees natuurlik en gewillig ondersoek word, bestaan (Cragan & Shields s.a.: 161). Hier floreer vertellings. Oopheid bevorder die bestaan van kompeterende vertellings en vryheid gee die geleentheid vir die gehoor om hul narratiewe rasionaliteit te verbeter deur hierdie kompeterende vertellings te evalueer (Cragan & Shields s.a.: 161). Hierdie toets-proses verbeter dan die lewenskwaliteit binne hierdie gemeenskap.