In de teksten van Conover en Dash zijn journalistieke technieken heel subtiel aanwezig. Ze zijn verweven in het verhaal en in de vorige paragrafen zijn ze vaak al ongemerkt voorbij gekomen. Toch is het goed om ze in deze paragraaf nog eens naar voren te halen. Met journalistieke technieken bedoel ik het interview als manier van informatie vergaren, het toepassen van hoor- en wederhoor, objectiviteit, het gebruik maken van goed gecontroleerde feiten en laten zien waar je je informatie vandaan haalt.
Bij het behandelen van de werkwijze van immersion journalists in hoofdstuk twee, zagen we al dat immersion journalism het product is van jarenlange observatie en uitgebreide interviews. Van Leon Dash weten we bijvoorbeeld dat hij urenlange interviews hield met alle personen in Rosa Lee. Deze interviews zijn soms terug te zien in de tekst. Zoals in het volgende voorbeeld:
"Alvin leans back in his chair, contemplating his response. His face is small and angular, and he looks younger than his thirty-eight years. He is self-effacing and slow to anger. When he loses his temper - as he sometimes does when he visits Rosa Lee's apartment and finds Patty or Ducky engaged in drugs activity - everyone know it is is best to scatter.
"It's not very complicated," he says finally. "For one, I don't like drugs because I saw what they could do to you."
I press him to say more, but he's not given to long, introspective statements."233
Dash laat duidelijk zien dat hij vragen stelt en dieper probeert te graven. Maar ook dat hij aanwezig is in de productie van de tekst. De reden waarom Alvin geen drugs gebruikt komt naar voren door middel van een quote terwijl Dash er in dit geval net zo goed voor had kunnen kiezen het in de beschrijving te verwerken. In dat geval laat hij echter niet zien hoe hij aan zijn informatie komt, iets wat hij nu wel doet. De journalist geeft de lezer met deze passage een inkijkje in hoe hij te werk gaat.
232
Dash, 3
64 Datzelfde doet Conover in dit ook al in hoofdstuk twee genoemde voorbeeld:
"One thing I was learning about Mexicans was that they weren't as committed to explanation as other people I knew. If you wanted to learn what was going on, you would just have to hang around. Asking too many questions was not done. Real men didn't need explanations."234
In een paar zinnen legt hij uit hoe hij aan zijn informatie komt. Hij observeert en probeert gerichte vragen te stellen.
Wat uiteraard van belang is, is hoe betrouwbaar de informatie is. In de voorgaande paragrafen hebben we hier al een aantal keer bij stil gestaan. De journalisten proberen ons met gedetailleerde beschrijvingen ervan te overtuigen dat ze bij de beschreven gebeurtenissen waren en nemen officiële bronnen op om hun betoog meer gewicht te geven. We zagen bij Dash bijvoorbeeld hoe hij verschillende standpunten inbracht door verschillende bronnen op te nemen.
Conover zet ook twee verschillende personen tegenover elkaar. Nadat hij maandenlang de Mexicanen gevolgd heeft op hun reis bezoekt hij de boer in Idaho waar ze ieder jaar gaan werken. Daar blijken realiteit en de verhalen van de Mexicanen van elkaar te verschillen.
"I felt I knew a lot about Edwards already, but much of what I was seeing confounded my expectation. To Mexicans he was "el patrón," a name which conjured in my mind images of a vast hacienda or plantation. Sure, Edwards was wealthy, but hardly a highroller."235
Op deze manier kan Conover ook zijn eigen objectiviteit vast stellen. Hij hoort beide kanten van het verhaal. Met het bezoeken van deze boer heeft hij bovendien een verklaring voor het immer terugkeren van de Mexicanen om zwaar en laagbetaald werk te doen in de Verenigde Staten, en waarom de boeren hen aan blijven nemen:
"At first I didn't like the idea of Mexicans - we'd always had regular farm hands around, and local kids to help out with the harvest. But now it seems all the kids are in school or something, and I don't know what happened to the farm hands. Mexicans underpriced 'em, I guess. Everybody was starting to use Mexicans. And so when Plácido came down the road, I said okay."236
4.6 Deelconclusie
Als we kijken naar de verschillende technieken die Conover en Dash gebruiken om werkelijkheid te construeren dan zien we dat ze veel gebruik maken van referentialiteit. Dit doen ze door te verwijzen naar bepaalde plaatsen, personen en gebeurtenissen in de werkelijke wereld. Ondere andere door
234 Conover, 58
235
Ibidem, 249
65 specifieke plaats- en straatnamen weer te geven maar ook door officiële documenten zoals politieverhoren of wetenschappelijke theorieën toe te voegen. Zo verweven ze verschillende vormen van discours met elkaar die samen voor meer geloofwaardigheid zorgen. Uitgebreide details en spreektaal, die duidelijk het resultaat zijn van observatie, versterken de werkelijkheidsconstructie. Daarnaast manifesteren Conover en Dash zich expliciet in de tekst. Dit is van groot belang voor immersion journalism waarbij het draait om de observatie van de journalist. Doordat we kunnen zien welke vragen de journalisten stellen en wat voor invloed hun aanwezigheid heeft op de gebeurtenissen krijgen we een duidelijker beeld. Maar de zichtbare aanwezigheid is ook van groot belang omdat die ons bevestigt in het idee dat de journalist dat wat hij beschrijft ook daadwerkelijk heeft waargenomen. Een voorwaarde om de referentialiteit in de tekst op de juiste waarde te kunnen schatten.
Op verschillende manier worden journalistieke technieken in de tekst verweven. Zowel Conover als Dash verwijzen binnen de tekst naar hun werkwijze en passen hoor- en wederhoor toe door verschillende personen over dezelfde kwestie aan het woord te laten.
66