Familie: onvervangbare praktische en emotionele steun

Verbondenheid met familie is belangrijk en de familie is een belangrijke bron van steun.

Met de familie wordt voor praktische en emotionele ondersteuning zowel de ouders bedoeld als de broers en zussen (van de ouders, dus de tantes en nonkels van de kinderen). Ouders geven ook aan dat verbondenheid in het gezin, een goede relatie hebben met de eigen kinderen heel belangrijk is in het voorkomen van problemen (bvb.

met drugs). De praktische steun van de familie is onvervangbaar omdat het vaak onconditioneel is en inspeelt op de nood aan flexibele opvang, bvb. wanneer de kinderen ziek zijn. Familie is ook onvoorwaardelijk en de verbondenheid met de familie (de emotionele steun) is uniek. Schrik om de familie te overbelasten of het generatieverschil zijn redenen om geen beroep te doen op familie.

Familie (en vrienden) nemen een unieke plaats in in de opvoedingsondersteuning, ook en vooral omdat hun steun vaak onvoorwaardelijk is. Dat geldt zeker voor familie en speciaal voor grootouders. Ouders blijven altijd ouders en kinderen blijven altijd kinderen en zoals de ouders in de focusgroepen aangaven dat ze alles zouden doen voor hun kinderen, geven ze ook aan dat hun ouders alles zouden doen voor hen. En dat onvoorwaardelijke, dat vertrouwen is ondersteunend. Ook in andere gezinnen waar schoonouders ex-schoonouders worden, maar nog steeds de grootouders van de kinderen.

Eén moeder in een ander gezin gaf aan hoe ze zich ondersteund wist door haar

ex-schoonouders omdat zij aangaven haar te vertrouwen. Die onvoorwaardelijke steun in moeilijke momenten maar ook in plezierige momenten is niet te vervangen door

‘professionele’ ondersteuning. Familie en vrienden zullen ook ondersteunend zijn in goede momenten. Verschillende ouders gaven aan dat steun vaak enkel komt als het moeilijk is, terwijl het heel erg ondersteunend kan zijn als iemand eens zegt dat het goed gaat, dat ze het als ouders goed doen, dat hun kinderen het goed doen. Familie en vrienden hebben zo’n positieve rol en zijn daarom onvervangbaar.

De praktische steun van familie is onvervangbaar:

- Mijn vrouw haar ouders, die cijferen zich iets te veel weg naar mijn goesting.

Vind ik, maar dat is een keuze die zij maken, maar wij konden daar altijd bij terecht. Omdat wij in het begin nogal veel dokters moesten en ge kunt die niet altijd meepakken naar de dokter, daar hebben we veel ondersteuning van gekregen, vind ik

- Ja, even een uur komen babysitten. Of een stuk strijk komen doen als het even te veel werd of zo, dat vond ik wel leuk. Of als uw gras te lang was, mijn schoonvader kon dat niet zien, dan begon die het gras af te rijden. Op zich vond ik dat niet erg.

- Qua ondersteuning, de schoonouders. Zeker als de gasten een keer ziek waren.

Dat is een grote toeverlaat geweest.

- Wij hebben dat gemist. Wij konden op niemand beroep doen. Wij hebben echt voor alles alleen gestaan.

- En als ge dat van sommige mensen hoort, mijn mama die komt helpen, dat mist ge toch

- Ik heb het voordeel dat ik nog twee schoonzussen heb, die 200 meter en 1 km van ons huis wonen en die zijn niet getrouwd. Dus met momenten vochten die om een keer te kunnen oppassen

- Heel concreet, wij zijn op reis geweest, mijn zoon was 18, die was groot genoeg, die wil niet meer mee. Maar schoonouders, die wonen in Brussel, wij wonen iets meer in het groen, die komen iedere keer als wij op reis gaan, komen die inwonen

En de emotionele steun van familie—de verbondenheid—is eveneens onvervangbaar:

- Een sterkte van ons gezin is de verbondenheid met de familie

- Bij ons, de familiale band. Mijn vrouw die zijn met drie thuis, ik ben met drie thuis, de familieband is vrij groot. Wekelijks gaan we naar mijn schoonmoeder, die is alleen nog en die komen wekelijks samen. Op dat vlak is dat een hele steun. Dus als er iets is, ge weet dat ge daar terecht kunt.

- Ik weet nog in de vakantie, op een gegeven moment heb ik de telefoon gepakt, heb ik naar mijn moeder gebeld en zo van, kom nu alstublieft af, want ik begrijp dat er af en toe kinderen tegen de muur vliegen. Weet wel?

- Ik heb enorm genoten van, elke woensdag na de bevalling van de tweeling is mijn moeder mij elke keer bij mij geweest en die was er concreet en die zag dan hoe de oudste jaloers reageerde op die andere en dat was dan concreet omdat ze erbij was.

- Ja, ik zie dat ook zo, als we in Marokko op bezoek gaan. Daar zijn ook verschillende generaties in huis aanwezig. Ik weet niet of ik het zou kunnen met mijn moeder samenleven. Maar dat zou fantastisch zijn

- Bij mij is dat vooral bevestiging en het gekke is, ik kreeg dat meer van mijn ex-schoonouders, maar die zitten nog altijd in mijn leven. Die hebben mij ongelooflijk veel vertrouwen gegeven. Zo van wij vertrouwen u, ge gaat dat goed doen en mij bevestiging geven

- Als ge ziet van, wie was het die het zei, mijn moeder, eigenlijk hebt ge toch een gelukkig kind, ze dartelt zij door het leven en dan heb ik zoiets van, dat doet deugd

En toch...

Er is het generatieverschil: voor de ene ouder positief, voor de andere een barrière:

- Ja, ik kan mijn moeder alles zeggen, maar dat is een andere generatie en dat generatieverschil, zit daar toch in

- Mijn zus is een grote steun, makkelijker dan mijn moeder. Ja, ook. En… ik vind uw zus komt ook veel – allez bij ons toch – bij u thuis, dus zij kent uw dochter ook goed. Zoals ze gewoon is.

En de schrik voor overbelasting:

- Elke dinsdag moeten die er zijn om vier uur en ik kan dat niet, ik wil dat niet vragen aan haar. Mijn schoonmoeder zou dat wel doen, maar ik vind dat niet tof.

Dat moet zijn voor de occasionele dingen, vind ik. Ik vind dat heel moeilijk - Mijn moeder kan niet met de auto rijden dus, we vragen dat dan ook liever niet te

veel want dat zijn ook al oudere mensen, dus dat is voor ons wel een probleem