Dialectiek in mogelijke problemen in de opvoeding

Vier thema’s kwamen aan bod en in elk van deze thema’s werd de discussie gevoerd of het nu beter is duidelijke regels te stellen dan wel om kinderen vrij te laten:

(1) Meegaan met de materialistische trend of niet?

- Een Wij. Dat is zo’n console op uw pols en ge kunt vechten op een TV scherm komt dat dan. Aan de andere kant, vorig jaar moest hij iets anders hebben en daar heeft hij dan voor gespaard, hij mocht dat kopen

- Maar maakt ge der consumptiemonsters van? Maar als je de zaak eens op een andere manier bekijkt, los van dat consumptie, dat maatschappelijke gaan ze ook een ander kijk ontwikkelen

- Ja! Ja! Met die vriendjes… ge merkt op school van verschillende opvoedingstypes dan kiezen wij bewust voor niet te materialistisch te zijn en dan wil zij dat wel want die en die en die en dan is zij bang om uitgesloten te worden. Ik vind dat wel heel moeilijk van, waar zoekt ge de grens als ouder

- Ik heb toch wel beetje een probleem met de samenleving. Dat ze bepaalde dingen die ik – ja, voor het ogenblik is er een rage met bepaalde kaartjes en iedereen heeft dat en als ge dan ziet hoeveel dat dat kost, dan zegt ge allez, wat heeft dat eigenlijk voor zin? Allez, dat samenleving zoveel koopt en geeft aan de kinderen en daar heb ik problemen mee, ge moogt uw kind niet tekort doen, ge moet ook iets geven, maar als ge doet zoals velen doen, dan is dat niet meer opvoeden, he? En dat is zo een beetje de struggle met de omgeving

- Maar bij hun moeder hebben ze ook x-box, ze hebben TV, ze hebben onbeperkt internet, noem maar op. Het is niet aan mijn beperking gelegen om hen nog eens die bilocatie te doen aanvoelen, snapt ge?

- Nu ja, als we samen kijken naar het een of naar het ander, dan zitten we daar ook wel over bezig. Nog niet zo slecht, maar kom

(2) Communicatie en technologie: storend of een zegen?

- Als we ‘s avonds allemaal thuis zitten, dan zitten ze op hun GSM.

- Zoveel GSM en computer, dat interfereert met huiswerk

- Dat is de manier waarop ik communiceer met de kinderen, via chat, ook als ik op reis ben

- Ik denk dat het ook wel belangrijk is om te zeggen, dat kan wel en da kan niet. Om daar alleen maar die controle op uit te oefenen… Het is ook belangrijk dat het hen een keer gezegd wordt, vind ik. Maar soms zijn er dingen waarvan ge zegt, als ge er mee geconfronteerd wordt, wat moeten we daar nu mee doen? Ge wordt daar de hele dagen mee geconfronteerd, dat die computers dingen te voorschijn toveren dat die mensen nooit gedacht hadden dat ooit op het internet te zien was, he? Dan komen ze daar mee af.

- Voor een kind alleen is dat niet zo gemakkelijk, he? En dat gebeurt ook, he? Ge speelt met uw kind… en ze vraagt dat zelf… ge zit zelf op de computer en dan komt ze vragen mag ik ook eens

- Ze mogen op de computer spelen of zo, het enige wat dat ik graag wil is dat ze zelf creatief genoeg worden om op zoek te gaan naar wat ze leuk vinden en niet dat ze iets uitpikken uit het gigantische aanbod dat er is.

- Technologie geeft ook een vorm van ondersteuning op bepaalde momenten, denk ik. Door het feit dat ge een GSM bij hebt, kunt ge al een keer van huis weg gaan en als er iets is, kunnen ze ons bellen. Terwijl, mochten ze ons niet kunnen bereiken, zouden we dat ook niet durven - Ze kunnen bellen. Voor mij is dat een geruststelling

- Communicatiemiddelen zijn ondersteunend omdat ze vrijheid geven. Die vrijheden, voor de zoon is dat wat minder, maar vooral voor de dochter is dat. Dat zou heel wat minder zijn, mocht die niet kunnen… Weten, een bepaalde gevoel van vrijheid hebben

(3) Roken, drugs, drinken en uitgaan: gevaar of deel van de jongerencultuur?

- Ze moeten dat eens ondervinden, ze leren het zo wel - Drugs zijn overal

- Dat is iets dat wij bewust probeerden doen, dat is de kinderen vanuit hun zelf proberen dat ze niet willen roken. Niet omdat ze niet mogen roken, van ons zouden ze mogen, maar we hebben ze zodanig ver gekregen dat ze alledrie zeggen doe die sigaretten uit als er iemand rookt, bij wijze van spreken

- Dat is ook wat er in onze maatschappij gebeurt. Ge kunt de kinderen bewust zijn van bepaalde zaken die gebeuren, zodanig dat ze zich bewust zijn van bepaalde zaken en problemen rondom roken. Ik kan al zeggen dat mijn vader een verstokte pijproker was. En ik daar dan bepaalde zaken van aanhalen die mij stoorden, zonder dat ik dan zeg tegen de kinderen, zie maar dat ge ook niet rookt. Maar zij krijgen dan een beeld van wat roken betekent en op die manier zorg ik ervoor dat zij vinden

- Mijn zoon is nu 16, mocht naar een fuif, ik vond het heel belangrijk dat hij die avond thuis kwam, mijn vrouw zag al van dat komt hier niet goed. Ik zei tegen mijn vrouw, laat hem maar doen, laat hem maar eens goed overgeven. Dan weet hij wat het is en achteraf, wees er niet boos om, zeg gewoon leer het! En dat was puur omdat hij te veel had gedronken

- Om concreet te zeggen, weet ik dat drugs zeer gevaarlijk voor de kinderen is. Ik denk de kinderen worden geconfronteerd met drugs, te vroeg. Dus als de kinderen zijn, 13, 14 jaar, ze beginnen zonder te beseffen hoe gevaarlijk het is voor de gezondheid. Dus dat is mijn grootste angst. Ik zeg altijd tegen mijn oudste, want de anderen zijn nog te klein, nooit aankomen. Nooit! Nooit! Nooit! Ik hoop dat het helpt

(4) Vrienden: opportuniteit of risico?

- Daar zijn wij toch ook redelijk wat mee bezig. De vriendengroep van ‘t school en zo. Wat gaat dat worden. En ge hebt dan toch liever niet dat ze met die jongens omgaan, want die hebben dan andere waarden en zo

- Ik heb schrik naar hun puberteit als ze in een slechte vriendengroep terechtkomen. Ik sta in het onderwijs en ik zie dat sommige groepen, als mijn kinderen daar zouden terechtkomen, dan weet ik niet zeker of dat wel goed gaat komen. En ge houdt dat in uw achter hoofd, maar ik ben niet helemaal zeker. Die sociale druk van de groep, dat dat toch sterk gaat zijn

- Dat heeft uiteraard ook te maken met in welke vriendengroep dat ze terechtkomen, he? Ik denk ook, gelijk hij zegt, dat ge daar geen controle kunt over hebben of dat ge daar niet echt iets voor tegen kunt doen. Allez, gelijk dat ge zegt, als ge ze stuurt en ze willen iets anders doen, en dan des te harder zullen ze de andere richting uitgaan, he

- Vrienden, dat vind ik echt belangrijk, veel vrienden. Met welke mensen dat je in contact kan komen. Het kan een enorme verrijking zijn voor de kinderen, als ze andere kinderen leren kennen die al eens anders denken, dat ze weten dat het niet overal zo is gelijk thuis