Cocreatie als sprong in het diepe

In de voorstelling van Kiosk Monterey legde ik uit dat dit project zich situeert binnen het bredere verhaal van het Citadelpark. Na de wereldtentoonstelling in 1913 werd het park steeds meer verwaarloosd. Door tal van zedenfeiten kreeg het een imago van gevaarlijke en donkere buurt waar je ’s avonds beter niet komt (dst, 2013). Er wordt al lang gepraat over de opwaardering van het Citadelpark. Helaas bleef het lange tijd geen politieke prioriteit waardoor er weinig tot niets gebeurde. Sinds 2010 zijn er hier en daar kleine ingrepen gedaan. In 2012 werd er een klankbordgroep in het leven geroepen waar op regelmatige basis met alle betrokken actoren overleg wordt over de toekomst van het Citadelpark. Op 7 december 2017 stelde Stad Gent er hun beheerplan voor (Stad Gent, 2017). De grootste deelprojecten zullen tegen 2024 uitgevoerd worden (Stad Gent, z.j.e). Kiosk Monterey is niet opgenomen in dit beheerplan maar staat op de website van Stad Gent wel vermeld als één

56 van de deelprojecten die al uitgevoerd zijn. De timing van het Burgerbudget sloot dus goed aan bij de plannen van het Citadelpark.

Ondanks de goede timing kan het project van de Kiosk beschouwd worden als een sprong in het diepe. Volgens Emile en Basile verliep de opstart van het project heel chaotisch. Hun project werd verkozen maar eigenlijk moest er nog super veel geregeld worden. Ze hadden nog geen horecavergunning, terrasvergunning, watervoorziening, sanitair, elektriciteit, … . Er lag wel al een blauwdruk klaar maar er was nog niets concreet. Ze waren dus nog helemaal niet klaar om al van start te gaan. “Dat was zeer chaotisch. Zeker ook omdat we altijd achter de feiten aanholden” (De Schryver & Norré, persoonlijke communicatie, 17 april 2019). Je zou van een faciliterende overheid kunnen verwachten dat ze burgers hierin begeleiden. Maar door de overvloed aan projecten was daar tijdens de campagne van het Burgerbudget weinig tijd voor. Na de verkiezing hielp de Dienst Beleidsparticipatie wel om hun weg te vinden in dit doolhof.

De administratieve complexiteit van dit project komt ook doordat ze alles behalve te situeren zijn binnen één stadsdienst. Ze bevinden zich op een kruispunt tussen de Dienst Monumentenzorg, de Dienst Cultuur, de Dienst Facilitair Management, de Dienst Evenementen, de Groendienst, … . De Dienst Beleidsparticipatie positioneerde zich in dit project dan ook zeer expliciet als buffer tussen burgers en stadsdiensten. Zij vingen de vragen op, masseerden, vertaalden en trokken hier en daar is aan een mouw.

Op een bepaald moment belde een collega naar Evelyne om te zeggen dat ze hoorde dat er mensen de Kiosk aan het verven waren. Het gaat om een beschermd monument dus de alarmbellen waren al aan het rinkelen. Daarop belde Evelyne naar Emile om te vragen wat er gaande was. Emile antwoordde dat ze niet aan het verven maar aan het vegen waren. Blijkbaar had een buur de veegborstels verward met verfborstels en dan maar de dienst Monumentenzorg gebeld. Dit soort misverstanden gebeurde ook vaak in omgekeerde richting. Meer dan eens moest de Dienst Beleidsparticipatie escalatie voorkomen. (Deceur, persoonlijke communicatie, 7 mei 2019)

Een andere belangrijke partner van de Kiosk was de Vlaamse amateurmuziekorganisatie of Vlamo vzw. De Kiosk kon een kantoor van hen huren aan de Charles de Kerkhovelaan, recht tegenover het park. In vorige projecten met Freehouse vzw ervaarden ze namelijk het belang van een productielokaal. Ze hadden een plek nodig om mensen te ontvangen, om de financiën te regelen en om de administratie te verzamelen. In ruil voor de huur zou Vlamo een inhoudelijke bijdrage leveren door van mei tot september elke zondagochtend een band te voorzien op de kiosk. Vlamo hielp ook om hun begroting te concretiseren en professioneler te maken. Zo merkten ze gaandeweg dat de 45 550 euro die ze oorspronkelijk

57 begroot hadden een grote onderschatting was. Achteraf gezien zouden ze eerder 80 000 of 90 000 euro aangevraagd hebben. (De Schryver, persoonlijke communicatie, 17 april 2019) Mede door de ondersteuning en expertise van Vlamo kwam de sprong in het diepe al iets minder hard aan.

Eén van de eerste dingen die moesten gebeuren om de Kiosk gebruiksklaar te maken was een grote opkuis. Daarvoor kwam de enthousiaste medewerking van JES vzw goed van pas. JES noemt zichzelf een Stadslabo voor kinderen en jongeren. Daarmee bedoelen ze dat ze een plek willen zijn om te experimenten, vrije tijd zinvol te besteden en jongeren een stem te geven. Ze lazen dat Kiosk Monterey verkozen was en contacteerden de werkgroep om te bespreken of ze ergens bij konden helpen. Emile was onmiddellijk enthousiast. Hij vond het een fantastische ervaring om samen met die jongeren zeer resultaat gericht te werken en de Kiosk proper te maken.

Uiteindelijk kon Kiosk Monterey op 30 juni 2018 officieel van start gaan maar intussen moesten ze nog hals overkop hun programmatie voor de zomer op punt stellen. Wim en Ilja, twee vrienden uit de buurt, trokken zich dit aspect aan. Zij hadden al een uitgebreid netwerk in het artiestenmilieu en slaagden er in om soms zelfs tot twee weken voor een evenement nog artiesten te boeken. Emile en Basile vertelden dat er in die periode af en toe wel is strubbelingen ontstonden. Bijvoorbeeld toen tijdens een filmavond op het laatste moment bleek dat er nog geen HDMI-kabel geregeld was. Naast hun job nog elke avond zo een project in goede banen leiden kon er wel eens voor zorgen dat de stress en vermoeidheid er teveel aan werd. Het kwam dan ook goed uit dat Emile in het midden van de zomer een reis gepland had waardoor Basil het project even alleen trok en daarna omgekeerd. Die ademruimte deed duidelijk deugd. Daarna viel alles wat in zijn plooi. Ze slaagden er in om de planning aan te vullen en betere onderlinge afspraken te maken.

“Die eerste zomer was zalig maar ook wel heel intens.” (De Schryver, persoonlijke communicatie, 17 april)