■> met een goed hart

62s,e jaargang nummer 40 woensdag 3 oktober 2007 1,65 euro

a

x\ Voor mensen

■> met een goed hart

JJ ^{I ci J c C ic I jexrc * h}

Heden Mosselen

‘Ja, ik ben als Vlaming nog uitgescholden in een warenhuis in Sint-Genesius-Rode, maar ik wilde niet toegeven aan mijn woede en consternatie daarover. Een kleine groep Franstaligen begrijpt het wél, streeft naar een goede verstandhouding (...). Ik zoek graag aansluiting bij hen, al blokkeert het inderdaad vaak door een gebrekkige kennis van de tweede landstaal.'

Aan het woord is Stefan Hertmans, gevierd auteur, dichter, essayist, docent aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent, en een Olympisch voorbeeld van wat Mare Platei als ‘Vlaamse lamlendigheid' bestempelt en wij als prototype van de slijkmossel. Uiteraard heeft de heer Hertmans met nog een aantal culturo’s de fameuze petitie ondertekend ‘Red de Solidariteit’. Daarin kijkt "het kruim” van de Vlaamse intel­

ligentsia vol dédain neer op iedereen die principieel Vlaamsgezind is, die domme plat­

telandsboeren dus die twee industriële revoluties achterstaan en koppig blijven vast­

houden aan hun eigen identiteit.

Daarbij wordt een griezelverhaal opgeroepen van oude menskes die plots beroofd zullen worden van hun pensioen, gehandicapten van hun opvang, stoflonglijders van hun invaliditeitsuitkering, enkel en alleen omdat de communautaire scherpslijpers uit Vlaan­

deren (uit Vlaanderen!) het hele land in een wurggreep houden. CD&V zaait angst! N- VA zaait angster! Vlaams Belang is angst buiten categorie! Alle Ware Belgen naar de training samen met Kim Gevaert, om zo snel mogelijk weg te kunnen lopen van deze nachtmerrie! Binnenkort I l/l l-concerten voor de solidariteit, samen met Luc de Vos van Gorki wiens hoogste levensdoel erin bestaat na optredens zoveel mogelijk cham­

pagne te zuipen op kosten van de organisatoren (transfer). Dit alles luid toegejuicht door de mosselen van de Vlaamse pers, die voortdurend het gekraai van de Franstalige gazetten overnemen en de RTBF om raad vragen, uit schrik dat ze als potentiële split- sers zouden worden beschouwd. Weg met dit debat uit de vorige eeuw!

Maar tot spijt van die 400 Franchimontezen en hun trawanten zullen wij het in koeien van letters blijven herhalen: 12 miljard euro aan geldstromen per jaar, dat is geen soli­

dariteit, dat is GEORGANISEERDE DIEFSTAL, die mee in stand gehouden wordt door vakbonden die voornamelijk uit zijn op macht en op reclame voor de sociale ver­

kiezingen van volgend jaar. Dat is GEORGANISEERDE DIEFSTAL die mee in stand wordt gehouden door de voorzitter van het Hof van Cassatie, die ons als een arrogante hofnar bezweert onmiddellijk een regering te vormen omdat anders de magi­

stratuur niet hervormd geraakt, de magistratuur die vol zit met adelborsten en loge- broeders. en zich al decennialang vanuit haar ivoren toren tegen Vlaamse autonomie en tegen veranderingen verzet.

Dat is GEORGANISEERDE DIEFSTAL die mee in stand gehouden wordt door Brusselse waterhoofden als Tielemans en Picqué die plots ontdekken dat Vlaanderen de wegen naar Brussel systematisch doet aftakelen, en door het paleis dat de onver­

holen aantijging de wereld instuurt dat Albert aan deze crisis dreigt te bezwijken, door de schuld van de Vlamingen, uiteraard. Welnu, dieven moet men opsporen en vastzet­

ten, en niet verdedigen in petities ter bescherming van het profitariaat. En wij zullen daarvoor blijven pleiten, alle Hertmansen en consorten ten spijt.

111 dagen heeft CD&V het been stijf gehouden en kunnen weerstaan aan interne krampen om zo snel mogelijk “staatsmanschap” aan de dag te leggen en aan de staats­

hervorming te verzaken. Maar nu Leterme zich in een kamikazemissie heeft gestort, mogen we het ergste verwachten. Voor Leterme is er nu helemaal geen weg meer terug:

of hij vormt een regering, of hij gaat de politieke woestijn in. Dat, gekoppeld aan de druk die alsmaar zal toenemen vanuit de salons van de macht, vanuit Franstalige hoek, en dus vanuit de media, leidt rechtsreeks naar een fasenplan waarbij communautaire hervor­

mingen zoveel mogelijk worden vermeden en verwezen naar de Griekse kalender.

Het heet dat Leterme enige tijd heeft geaarzeld alvorens hij het vergiftigde geschenk van het paleis en van Van Rompuy aanvaardde, maar dat is een onbelangrijk detail. Feit is dat hij eens te meer niet aan de aandrang heeft kunnen weerstaan om Jeanne d'Arc te spelen en het visioen van de 800.000 stemmen te volgen, met het risico dat hij straks aan de tegenpartij wordt overgeleverd en de zaak die hij geacht wordt te verdedigen, op de brandstapel belandt.

Tot nu toe was er nog de druk van de N-VA en de schrik om in 2009 door de achter­

ban genadeloos te worden afgestraft. Daardoor kreeg het stappenplan van Van Rom­

puy afgelopen week van de meesten binnen CD&V nog een onvoldoende. Maar met het aanvaarden van het nieuwe formateurschap heeft Leterme nu aan de Franstaligen het duidelijke signaal gegeven dat hij tot zware compromissen bereid is om uiteinde­

lijk de titel premier te mogen voeren. Ze zullen hem erop afrekenen, en bijgevolg nog minder geneigd zijn om toegevingen te doen.

Maar ook wij zullen de tsjeven hierop afrekenen, en ook de N-VA als die het in haar hoofd zou krijgen Leterme in allerlei dwaasheden te volgen. Nog harder en nog luider dan vorige week: druk uitoefenen op CD&V! Op alle Vlaamse onder­

handelaars, maar nog meer op die van CD&V, want daar liggen sleutel en scharnier.

Woord houden, nondetjeef!

TlïCfîidjÉxftfi.

l€0K€ Z-Ç&T-.

Deze week:

• Wie beduvelt wie? 3

• Van Severen blijft boeien 5

• Het raadsel van 6 september 8

• De nacht van de lange messen 9

• Insolvabel België 14

Tricolore kreten

De Standaard kwam vorige week vrijdag bijzonder kunstzinnig uit de hoek. Niemand minder dan Luc Tuymans mocht wat komen bijklussen als vormgever van de krant. Het initiatief was interessant, want leerrijk.

Voor de centen moet Tuymans dat inte- rimjobke niet aanpakken. Twee jaar gele­

den werd een schildertableauke van de man bij Sotheby’s verkocht voor 1,1 miljoen euro.

Een persoonlijk record, maar zijn ander werk gaat ook vlot over de toonbank.

Tuymans is een man met duidelijke maat­

schappelijke opvattingen. We grijpen bij wijze van voorbeeld even terug naar een interview dat Knack van hem afnam voor de jongste gemeenteraadsverkiezingen. Daarin trekt hij, zoals in vele andere vraaggesprekken, zwaar van leer tegen het Vlaams Belang. Wegens wat er in de oorlog is gebeurd en zo.

Hij vertelt ook dat hij een aanbod afwees van de Partij van de Arbeid om op de lijst te staan. Om principiële redenen? Oh neen.

"De PvdA heeft geen enkele impact meer.

Dan kies ik liever om pragmatische redenen voor de partij die nog wél iets tegen het VB kan doen." Inhoudelijk zegt de maoïstische PvdA Tuymans dus wél iets. De geknipte man dus om op te komen voor democratie en ver­

draagzaamheid.

Ook een pleitbezorger voor echte solida­

riteit. “Als Vlaanderen zich zou afscheiden, betaal ik hier geen sociale zekerheid meer en verhuis ik meteen", zegt hij in Knack.

Vlaamse gepensioneerden, gehandicapten of steuntrekkers kunnen hem dan gestolen worden.

En een geloofwaardige heraut van waar­

den en normen. “Volgens mij is de val van Willy Claes een belangrijk moment geweest.

Die man werd op de brandstapel gezet toen hij secretaris-generaal van de NAVO was.

Hoe de politieke wereld zoiets kon toela-

ten, gaat er bij mij niet in. Als je zo’n figuur opoffert, dan creëer je de totale onbetrouw­

baarheid." Claes, toen tot aan zijn oren ver­

wikkeld in de grootste naoorlogse politieke fraudezaak, staat natuurlijk symbool voor betrouwbaarheid. Tuymans is ook een over­

tuigde Belg. "Ik moet toegeven dat ik mis­

schien de laatste belgicist ben”, laat hij in 'zijn' Standaard optekenen. Dat hebben we geweten ook. Hij druk in de krant vier keer dezelfde foto af van een Brussels apparte- mentsblok waar aan menig balkon tricolore vaandels wapperen. “Ik vrees ervoor dat de sociale zekerheid en de internationale posi­

tie van België.”, maakt hij zijn visie aan de lezer (on)duidelijk. Hij vindt het idee van een staatshervorming totaal ongepast. Enkele bladzijden verder krijgen we weer een over­

dosis zwart-geel-rood te verwerken. "Het spook van het separatisme duikt onvermij­

delijk weer op", kreunt hij.

Enfin, Tuymans wilde ons middels zijn foto- keuze wat wijsheden bijbrengen. De slechte beeldverstaander kreeg er tekst en uitleg bij. Brengt ons bij de les van die dag. We wil­

len ons wel eens storen aan het gebrek aan objectiviteit bij onze journalisten. Maar Tuy­

mans heeft ons geleerd dat het allemaal nog een heel stuk grover kan. Die ene Tuymans- krant heeft ons geleerd hoe een krant er kan uitzien als elke vorm van journalistieke déon­

tologie aan de kant wordt geschoven.

We hebben ‘s anderendaags genoten van de Tuymans-loze krant. Veel meer dan van de doorsnee weekeindkrant.

Dank u, Luc.

EENMANSCOLLECTIEF

Den BlootenKooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

Plankzeil naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus

België ontploft

3 oktober 2007

Alle hens aan dek!

Erik Suy, de vroegere vooraanstaande Bel­

gische topambtenaar met krachtige Vlaamse reflex, zei na de publicatie van het Waran- demanifest nog niet zo lang geleden dat het rapport en de realiteit één waren. Hij voegde daar ook volgende nuchtere opmerking aan toe: “Toch zal dat rapport niet volstaan om de discussie rond grotere mogelijkheden voor Vlaams zelfbestuur veel nieuw leven in te blazen. Het zal wel van onschatbare waarde zijn zodra er zich bij de bevolking een scharniermoment meldt dat de bewust­

wording van de eigen identiteit én daaraan verbonden rechten onomkeerbaar maakt.”

Op de vraag hoe men zich dat scharnier­

moment precies moest voorstellen, ant­

woordde hij dat elke benadering even goed was als alle andere. Ik heb niet de preten­

tie om te beweren dat de huidige politieke impasse dat scharniermoment is of kan wor­

den. Maar wat ik wel beweer - omdat het zo helder is als glas - is dat allen en iedereen die profijt hebben bij het overleven van de belgi­

tude alle hens aan dek hebben geblazen om het “gevaar” van een splitsing te bezweren.

De gesubsidieerde linkselende intellectuele en culturele sector, de politieke “wijzen” van vorige generaties, de politiek correcten van vandaag, de vakbonden, het franskiljonisme met Laken op kop en, "last but not least", de regimemedia, doen er in roerende eensge­

zindheid alles aan om het "establishment", en dus in de eerste plaats zichzelf, overeind te houden. Vooral dan de reactionairbelgi- cistische vakbonden ACV en het ABVV die zowaar een actie in elkaar staken tegen wat ze neerbuigend “de splitsingshype” noemen en voor het "behoud van de solidariteit", wat dus eigenlijk wil zeggen: voor de jaarlijkse transfer van 11 miljard Vlaamse euro’s naar Belgofonisch Wallonië en Brussel. Ze heb­

ben daarvoor vierhonderd “prominente Bel­

gen" - BB’s - bereid gevonden om zich daar­

mee akkoord te verklaren. Onder hen de onvermijdelijke Hugo Claus, het onontbeer­

lijke quorum rode rakkers genre schrijvelaar Paul Goossens en de schare niet weg te den­

ken BB-hulpjes - onder wie Wim Opbrouck, Els Dottermans, Axelle Red. Wannes van de Velde en zowaar ook Kim Gevaert - van wie verondersteld wordt dat ze “diepe impact”

hebben op de publieke opinie.

Het zal geen verwondering wekken dat de belgicistische collabogazet De Morgen - die zich beter "Belgisch Volk en Staat” zou noemen - het voortouw nam in het aan­

prijzen van dit "significante signaal" waarin genoemde BB’s zich enthousiast solidair ver­

klaarden met het Belgische statusquo, zoals geëist door Franstalig België. Inclusief dus de (ongecontroleerde) transfers naar het zuiden van het land waarvoor elke Vlaming dagelijks 4,5 euro ophoest. De Morgen als extremistische Belgische bron citeren en overstappen naar de rest van de "Vlaamse”

media is maar een kleine stap.

Omdat geen enkele zender of krant het tot op heden aandurft een Vlaams alterna­

tief te vermelden, laat staan promoten, voor de Belgische karikatuur zoals die ongenees­

lijk duidelijk uitgetekend en ingekleurd is als nooit voordien door het huidige politieke collectief. Enerzijds zou het vanwege de VRT al een heel stuk eerlijker overkomen om met onmiddellijke ingang de letter V te schrap­

pen en terug te keren naar de B. En ook de Vilvoordse pretzender, hoewel op de rails

gezet door wijlen Jan Merckx, een Vlaming in hart en nieren, zou zich beter tot BTM herdopen. Het ergerlijkste is anderzijds de manier waarop de collabokranten met het Belgische regime - andere zijn er helaas niet - proberen om een blijkbaar aanzwellend tij alsnog te doen keren door het ridiculise­

ren van wat er momenteel en onweerleg­

baar beweegt. Zo kon Le Standaard het niet laten om een overzicht te publiceren van de kemels die buitenlandse kranten geschoten hadden bij hun verslaggeving van wat ze als het einde van België zagen. In detail treden is gezien mijn beperkte plaatsruimte overbo­

dig. Laat het volstaan te zeggen dat het spot­

tende toontje waarmee buitenlandse corres­

pondenten het "bruin hadden gebakken” of

“orakelden” of "nog een “andere parel” (van dommigheid) hadden geproduceerd", sche­

ring en inslag was bij de “duiding”.

Wat wel onvermeld bleef in het “hilarische overzicht” was het feit dat voor de eerste keer in de Belze geschiedenis de problemen van dat kunstmatige land aan bod zijn geko­

men op een immens breed internationaal platform. En niet beperkt zijn gebleven tot het laatdunkend benoemde “beperkt clubje van separatisten en nationalisten”. Daar gaat het om en niet over het zich vrolijk maken over een gebrek aan kennis van Belgische absurditeit(en) bij buitenlandse waarne­

mers. Afsluitend wil ik nog even herhalen wat ik hier al eerder stelde. Geen betere manier om aan de weet te komen wat er

“onder de mensen leeft" dan de lectuur van lezersbrieven in een krant. Vandaar dat die in regimegazetten rechtstreeks in de prul­

lenmand belanden als irrelevant, tenzij hun auteurs opkomen voor “de solidariteit”. In iets minder dan onvoorwaardelijk aan la belgitude verknochte gazetten worden van­

daag de brieven pro en contra op een apo- thekerschaaltje afgewogen, kwestie van het

"juiste” evenwicht te vinden. Dat daar het volledige potentieel pro dient voor aange­

sproken en de helft van de contra’s even­

eens in de prullenmand belandt, hoeft geen betoog. Wij krijgen hier in onze weelderige kantoren kopieën van tientallen brieven bin­

nen die geweigerd werden. Onderschrijft de dalende lijn van de Vlaamse pro's en de stij­

gende van de contra’s t.o.v. la Belgique dat het scharniermoment zich heeft gemeld? Dit zal wel het enige krantje zijn dat dit niet a pri- ori zal ontkennen en tegelijkertijd realistisch genoeg is om te stellen dat de tijd het wel zal

uitwijzen. D.M^ol

Deze titel koos het Bormshuis voor zijn nieuwe tentoonstelling. De vierendertigste tentoonstelling in het Bormshuis draagt de titel Voor volk en taal, de taalstrijd vroeger en nu. Bij de opening op zaterdag 29 sep­

tember had Herman Suykerbuyk het in zijn gelegenheidsrede over de huidige situatie van het Nederlandse taalgebruik in Vlaan­

deren en Europa.

Hij beklemtoonde dat taal meer is dan communicatie of, om een klassieke uit­

spraak te citeren; "De taal is gans het volk”. Hij verwees ook nog naar een andere oproep, die van het Leuvense KVHV: "Meer­

talige Vlamingen, eentalig Vlaanderen”.

In zijn inleiding had Bormshuisvoorzit-

Dit op apegapen liggend apenland

Wie beduvelt wie?

Onze leperse geitenboer krijgt dus zoals verwacht een herkansing. Als we de geruch­

tenmolen mogen geloven, vond zijn partij het eigenlijk nog veel te vroeg om hun electo­

raal boegbeeld nu al naar zijn tweede kans­

examen te laten strompelen. Naar haar aan­

voelen was het na zoveel weken afkoelen en verbale gevechten in de Wetstraatloop- grachten beter om eerst nog een Franstalige kandidaat-premier een nutteloze ereronde te laten lopen om pas na diens mislukken hun “redder des vaderlands” de arena in te jagen. Om aan de anderen te kunnen zeggen, zie je wel dat je het met onze Yves zult moe­

ten doen. Bij l’ancien CVP weten ze natuur­

lijk ook dat “de anderen" Leterme liever van­

daag dan morgen zien struikelen. Maar goed, de grootste Vlaamse partij heeft zich neerge­

legd - een eerste keer! - bij de oekaze van de anderen: nu al Leterme formateur en daar­

mee uit. Meteen ging de ex-CVP een eer­

ste keer onder de stilaan beruchte lat door, voor de anderen een eerste fameus winst­

punt. Of Leterme slaagt of niet, daarover hebben zij het beslissende woord. Als het CVP-boegbeeld ook nu weer uit de bocht gaat, dan is hij natuurlijk definitief uitgeran­

geerd. De Franstalige gazetten en omroepen zullen overigens niet nalaten de opeenvol­

gende verbale stommiteiten van de forma­

teur telkens opnieuw in herinnering te bren­

gen en zo het duo Reynders-Milquet dag na dag, uur na uur op te zwepen. Leterme was vorige zaterdagavond nog niet eens bij de koning of de Franstalige omroep had het voorlopig laatste gefilmde Leterme-incident over dat extra geld voor de Franstalige scho­

len al op uitzending. Het zal niet de laatste keer zijn dat de man uit de Westhoek daar­

aan herinnerd wordt. Of dat een illustratie is van dat “voldoende vertrouwen” voor een nieuwe start, is natuurlijk een andere vraag waarop elke lezer(es) zijn of haar eigen ant­

woord mag geven.

Zoals Wilfried

Tweede vaststelling: de voorbije weken mocht Leterme niet rechtstreeks mee aan tafel zitten. Het tegendeel zou natuurlijk verbaasd hebben, maar dat betekent ook dat Leterme alles wat onder de vier + I gebeurde alleen van horen zeggen weet. Hoe serieus dat voldoende vertrouwen is, of dat ook zijn betwist persoontje betreft, dat zal hij de komende dagen moeten ondervinden.

Hij is met andere woorden geen echte for­

mateur van een nieuwe regering, hij is niets meer dan de uitvoerder van wat anderen onder tien ogen bekokstoofden of straks dachten overeengekomen te zijn. Hij kreeg zondagavond een koninklijk marsbevel opge­

steld door "anderen”, hij kreeg wellicht van zijn partijgenoot-“explorateur" een monde­

linge samenvatting van wat die aan sire heeft verteld. Hij kent met andere woorden de krijtlijnen waarbinnen hij zich als formateur mag bewegen, hij mag het lastenboek con­

creet invullen maar ook niets meer. Om te weten hoe groot zijn formerende bevoegd­

heid is, moeten we alleen maar wachten.

Leterme is dus een formateur uit “maar" de Iste provinciale.

Het scenario doet denken aan wat zijn partijgenoot Wilfried Martens in 1979 óver­

kwam. Nieuwkomer Martens werd toen na vervroegde verkiezingen ook meteen tot kandidaat-premier vooruit geschoven, de Franstaligen wilden immers met om het even wie rond de tafel zitten als het maar niet Martens’ partijgenoot en uittredend premier Leo Tindemans was, de man van de I miljoen

ter Bob Hu/staert ook al verwezen naar de uitspraak die vele ouders hun kinderen vroeger voorhielden: "Men is zoveel keren man als men talen kan”. Verwijzend naar het taalgebruik bij de Europese Unie onder­

streepte Herman Suykerbuyk dat de nood­

zakelijke meertaligheid zijn prijs heeft, maar hij pleitte uitdrukkelijk voor deze oplossing.

Want onderhandelingen kunnen enkel ern­

stig gevoerd worden als iedere gespreks­

partner zich in zijn eigen taal kan uitdruk­

ken.

De strijd tegen de gelijkschakeling zal in praktijk vooral een strijd tegen de veren­

gelsing betekenen. Het aspect ‘actie tegen de verengelsing’ komt in de tentoonstelling aan bod. met materiaal van de verschil-

De dezer dagen

Europese voorkeurstemmen. Zelfs Laken was Tindemans, de man die het Egmont- pact liet mislukken, meer dan slechtgezind.

Nieuwkomer Martens was dus welkom, maar ook hij mislukte, en dat door het gebrek aan dezelfde stielkennis die ook Leterme de das om deed. Uiteindelijk werd de toenmalige meester sjacheraar en overgangspremier ter hulp geroepen niet als verkenner, maar als dienstdoende premier-informateur en feite­

lijke formateur alles in een en dezelfde per­

soon om Martens aan boord te hijsen. Van- denboeynants onderhandelde onder meer in de ondergrondse bar van zijn huis ergens in een donkere laan midden de Brusselse uit­

lopers van het Zoniënwoud. Discreter dan discreet. Daar vertelde hij op nacht aan mij en mijn veel te vroeg gestorven collega Luc Neuckermans - de enige twee die buiten op wacht stonden - dat hij eigenlijk “voor Wilfried werkte”. Van hem kreeg Wilfried na verloop van tijd het bericht dat er “vol­

doende vertrouwen” was tussen de partijen die met hem als kapitein scheep wilden gaan.

Martens mocht toen ook alleen uitvoeren wat anderen afgesproken hadden zonder dat hij zelf bij het maken van die afspraken betrokken was geweest.

Dat is nu ook Leterme zijn lot: deze twee­

derangsacteur kan straks succes boeken, maar hij kan vooral ook opnieuw misluk­

ken. Over die al dan niet slaagkansen zul­

len zijn politieke schoonmoeders beslissen, de vier partijvoorzitters en aan zijn discrete zijde, de koninklijke verkenner. Zij weten het immers allemaal veel beter dan hij. Met zijn bijna achthonderdduizend stemmen kreeg Leterme een Pyrrusoverwinning, zijn her­

kansing is een vergiftigd geschenk waarmee

"de anderen" hem van harte beduvelen.

BHV?

Of we ons dan alleen maar zorgen maken over dat “voldoende vertrouwen”? Uiter­

aard niet, dat is trouwens Leterme en zijn partij hun zorg, niet de onze. Wij voelen ons integendeel intriest omdat we weer eens over de ganse lijn gelijk krijgen! Hoeveel keer hebben we hier in de meest uiteenlo­

pende bewoordingen niet geschreven dat er van die veelbesproken staatshervorming >

la Leterme-De Wever nooit iets in huis ^zok komen. We weten dat de ex-CVP nu al door de knieën ging: van de zo vaak herhaald belofte dat de partij niet in een regering z°u stappen zonder voorafgaande staatshervor­

ming komt niets in huis. Meer nog, diezelfd«

staatshervorming is niet eens een zorg v0°r de formateur die geen formateur mag z'in' de verkenner zal die klus wel klaren, rnaar dan wel veel later.

De bijna 800.000 Vlaamse kiezers *°°r Leterme worden beduveld. Het duo Van- deurzen-De Wever zal ons de komend*

dagen om de oren slaan met stoere verkw' ringen dat ze ijzersterke garanties °P . hebben dat het wel zal gebeuren, maar ino®r daad niet zoals nochtans zo vaak beloofd- ' mogen natuurlijk zichzelf beduvelen zo*®*

ze willen, bij ons lukt dat niet.

Oh ja, er is nog BHV! ,e

Laten we heel eerlijk zijn: wij zijn in Vlaamse rand rond Brussel onvoorstelW*' bang. Zeker als Joëlle Milquet zo breedgl'1^

lachend en vooral discreet tekeergaat t«

wijl de N-VA-opperbaas blijft hameren r de "onverwijlde" splitsing.

Vlaanderen, let meer dan ooit op zaak!

M^arc P^l**1

lende Taalwerkgroepen die Vlaanderen 1 is. Verder wordt met foto’s, knipsels, ches en andere documentatie een bijna honderd jaar strijd voor het van eigen taal en cultuur gegeven. U'terOry is er ruime aandacht voor de figuur van Grammens maar ook de Franse Pre^en^

kustactie, de strijd om Voeren en de s«1 van Komen worden getoond.

De tentoonstelling blijft geopend t°

met zondag 13 april, dag van de Bormsherdenking te Merksem. Het B°

huis (Volkstraat 30 Antwerpen) beZ°*Ml is mogelijk op dinsdag, woensdag en (Cl van 14 tot 17 uur, op zaterdag von

16 uur en voor groepen ook op °is') (031238 33 99).

A

De dingen dezer dagen

Red de solidariteit

Terwijl intussen Vlaamsgezinden zitten te wachten op het moment waarop de Vlaamse politici dan toch door de knieën zullen gaan, beginnen de belgicisten ‘hem’ serieus te knij­

pen. Vooral establishmentkringen vertonen ernstige tekenen van paniek. Tijd om de grote kanonnen in te zetten. De vakbon­

den staan altijd graag klaar om het Belgische status-quo - en de eigen privilegies - met kracht te verdedigen. Ze beschikken over voldoende middelen om zwaar uit te pak­

ken en vorige week deden ze dat, weliswaar vanuit de achtergrond. Er werden zo’n vier­

honderd fellow trovellers gevonden om in de frontlinie te treden en uit te pakken met een petitie ‘red de solidariteit'. Het lijstje voor­

trekkers is dus lang en we beperken ons tot een handvol namen van redders des vader­

lands: zanger Arno, de meisjes die naar zil­

ver spurtten op de estafette 4X100 meter in Osaka, Hugo Claus, Luc Cortebeek van het ACV, good old Georges Debunne, zan­

gers Luc de Vos en Will Ferdy, Paul Goos- sens (sterk dat een actieve journalist aan dit soort dingen meedoet), Kristien Hemme- rechts, Gerard Mortier, Axelle Red, Geert van Istendael, Walter Zinzen. Een journalist had het over de usual suspects, het gekende ons-kent-onsmilieu.

Bent u ook voor solidariteit en krijgt u de neiging om mee te handtekenen? Lees dan eerst de tekst grondig.

Wie dat wil doen, kan altijd terecht bij de trouwe internetvriend Google. Tik 'red de solidariteit' in en je komt terecht op de webstek van... zattevrienden.be. Of hoe een computerprogramma verrassend verlichtend uit de hoek kan komen.

In De Zevende Dag werd aan het thema een debatje gewijd. Peter de Roover kwam er vertellen dat hij meteen wilde tekenen, de tekst heeft opgeroepen en merkte dat het eigenlijk een actie 'red België’ betrof, de oproep nog eens herlas en begreep dat het eigenlijk nog verdergaat: 'red het status quo’.

Of, zoals hij het anders formuleerde, “negeer de democratische wens van de kiezer die tot uiting kwam in die echte grote petitie op 10 juni”. De Roover noemde één en ander een vorm van “misleidende reclame".

Bange blanke Belg

Vreemd is natuurlijk dat wordt opgeroe­

pen de 'solidariteit’ (lees 'degeldstroom') van Vlaanderen met Wallonië in stand te houden, want geen enkele partij aan de onderhande­

lingstafel vraagt om die stop te zetten.

Maar volgens de initiatiefnemers is dat wel de verborgen agenda van de regeringson- derhandelaars. Wij zouden het amper dur­

ven hopen.

Zij hopen de mensen daarmee bang te maken voor een staatshervorming. Want het belgicistische tegenoffensief probeert een klimaat van angst te scheppen. Als Bel­

gië splitst, stopt de tram in Tervuren, moet Albert II naar de dokter wegens overver­

moeidheid, zullen we stoppen met het fabri­

ceren van chocolade (een advertentie in de gratis Zondagskrant bij de bakker zinspeelde daar zowaar op) en wordt de sociale zeker­

heid bedreigd. Schilder die staatshervormers dan nog wat af als onverantwoorde ruziezoe­

kers (in de petitie gaat het over "wedijver en

Echo’s uit de Koepelzaal

Present/___________________

Gekozen vertegenwoordiger zijn van het soevereine (nou ja...) Vlaamsche volk in de schelpachtige schaduw van het Belgische par­

lement: het is een echte hondenstiel! Stel je voor dat ze vorige maandag maar eventjes van 15.05 tot IS.51 - dat is volle 46 minu­

ten van elk 60 seconden! - moesten aanwe­

zig zijn (in min of meer deftig pak en zelf ook gewassen en gestreken) om daar te luiste­

ren naar de verklaring van minister-presi­

dent Kris Peeters 'betreffende de algemene Maatschappelijke situatie en betreffende de krachtlijnen van de begroting 2008'.

En toen was de slag in het water gegeven

®n konden de uitdijende krinkeltjes ervan nun beklijvende sporen nalaten in Terzake en zo nog wat ongerief. Zo althans denkt het

*vettelijke land erover.

Maar weet u, als werkelijk land, ook nog maar één krachtlijnige sikkepit of maatschap­

pelijk greintje van die fameuze regerings-

*erklaring? Ach ja, dat was de schuld van de aterling Reynders natuurlijk, die justekens

egoïsme”, “tegen elkaar opzetten”, “muren optrekken tussen mensen"). In de hoop dat de bange blanke Belg zich vastklemt aan het vertrouwde vaderland.

Er wordt gemikt naar honderdduizend handtekeningen. “Als we dat cijfer halen, organiseren we een grote bijeenkomst op de Grote Markt in Brussel”, zegt woord­

voerder Hendrik Vermeersch van de socia­

listische vakbond.

Tja, we hopen voor hen dat ze dat getal halen. We lezen dat 10.000 vakbondsaf­

gevaardigden worden ingezet om het ding ondertekend te krijgen op de werkvloer. De twee grote vakbonden tellen samen zowat twee miljoen leden. Als ze op die 100.000 handtekeningen stranden, amper S% van de eigen leden als er geen buitenstaanders mee­

doen, mogen de syndicaten zo stilaan de eigen representativiteit in vraag gaan stel­

len.

Schelden als argument

In elk geval zijn de petitievoerders wel zo vriendelijk het debat over het onafhankelijke België in het middelpunt van de belangstel­

ling te plaatsen. Deze inzet van middelen en mensen is maar verantwoord als dat scena­

rio echt ernstig wordt genomen.

Nu wordt het debat niet door iedereen even ernstig gevoerd. Een bloemlezing van de argumenten die bekende medeonder­

tekenaars in de pers rondstrooiden, zou alleen maar plaatsvervangende gêne kun­

nen opwekken. We beperken ons tot Josse de Pauw, een dijk van een acteur overigens, maar die in zijn maatschappelijke analyse niet verder komt dan: “Waarom ik de petitie getekend heb? Omdat ik Belg ben. Dat staat toch op mijn paspoort. Dit is mijn land en ik zou niet graag zonder komen te staan. De laatste tijd hoor je vaak de metafoor van het huwelijk. Scheidingen die draaien rond geld zijn de smerigste. In die metaforen is Vlaan­

deren dan de man, Wallonië de vrouw en Brussel het kind. Als ik een man hoor zeg­

gen dat de vrouw het kind mag houden dan vind ik dat een klootzak.”

Voilà, andersdenkenden zijn klootzak­

ken.

Van debat moeten onze supersolidairen trouwens niet zo veel hebben. “Vlaams-radi- calen bestormen website van Kim Gevaert", konden we in meerdere kranten lezen. Wie niet de moeite neemt om op die webstek te gaan kijken, kan de indruk hebben dat lieve Kim vermorzeld wordt door verbale skin­

heads. Niets is minder waar. Enkelen laten weten dat ze niet akkoord gaan met Gevaert en sommigen verklaren dat ze geen fan meer blijven. Van verbale agressie gesproken. Die is overigens wel te vinden op Kims gasten­

boek. Van de kant van de belgicisten. Maar daarover zwijgen onze media zedig.

Toch deze slotbedenking: als onze regi- mesupporters die solidariteit zo hoog in het vaandel voeren, zouden ze misschien beter oproepen tot een brede staatshervorming.

Want Vlaanderen kan die miljardenstroom maar blijven voeden als het economisch goed gaat en niet als we gebonden blijven aan het Belgische immobilisme. Maar dat is wellicht een beetje te ver gedacht.

J.K.

op diezelfde dag ook een mededeling had afgescheiden...

Present (2)!________________

Twee dagen later was het weer van dat- tem! Nadat in de voormiddag de commissies waren samengesteld, kon de bespreking aan­

vatten van voornoemde regeringsverklaring.

En daar zegde de hoofdman der Bozen toch wel niet exactement hetzelfde zeker! Hij deed zulks door Wilson de Pril, directeur- generaal van Agoria Vlaanderen, te citeren die ‘s maandags in de krant had verklaard:

'Als je aan de gewone man vraagt waar de Vlaamse Regering mee bezig is, dan kan er niemand op antwoorden.’ Dewinter vergat er wel bij te zeggen dat dat ook geldt voor de naam en de functie van de weledele heer De Pril... Maar dat kan de democratische pret van het parlementaire schimmenspel niet drukken.

Op dreef ___________________

Maar de demonische VB-fractieleider

Aan Bettina Geysen Bien Aimée

Lierke Plezierke

ai ai

Gij Zeer Zichzelve,

Zozeer was Bert Anciaux onder de indruk van uw klassemadamuitstralings- gehalte dat hij meteen intern decreteerde dat uw figuur de harten van Vlaanderen moest en zou gaan veroveren. En ver­

mits dat volgens de heilige Spiritbeginse- len op basisdemocratische manier dient te gebeuren, wordt gij als enige kandidaat voor de functie van partijvoorzitter naar voor geschoven. Dejoëlle Milquetvan Spi­

rit, zij het in blonde versie, en zonder zelfs maar een zweem van respect voor Bart de Wever. Want 'laat ons de strijd aangaan met het angstige en verkrampte Vlaamse denken van Vlaams Belang, CD&V en N- VA’. Meteen kennen we dus al één eigen­

schap waar gij goed in zijt: meehuilen met de wolven in het bos. Een manager moet nu eenmaal politiek correct denken als hij of zij het maatschappelijk ergens brengen wil. Het heet dat gij gedreven wordt door een vurig engagement. Vandaar dat gij bij Spirit een wedde uitbetaald zult krijgen gelijk aan die van een parlementslid. Want ge hebt wat kinderkes te onderhouden en een nederig stulpje in het centrum van Lier en het is ver van duidelijk of uw kantoorke Bettina Geysen Consulting dat allemaal wel kan dragen. Te merken aan de foto waarop gij uitdagend achter de vitrine van het Spirithoofdkwartier in Brussel hebt postgevat, kunt gij inderdaad een en ander beter aan de man brengen dan pakweg Els van Weert of Geert Lambert die niet echt gezegend waren door moeder natuur. Spi­

rit heeft duidelijker boegbeelden nodig, zo luidde de analyse na de recente verkie­

zingsnederlaag. Te oordelen naar de bestu­

deerde manier waarop gij in de studio van Terzake kamerbreed bleeft glimlachen bij elke vraag, en in een steeds terugkerende pose uw uitleg met samengebalde hand­

gebaren onderstreepte, beheerst ge in elk geval het onderdeel verkooptechnieken een stuk beter. De vraag is natuurlijk wit gij gaat verkopen, in een romppartijtje dat tot nu toe maar één programmapunt heeft gehad, met name de politieke carrière van Bert Anciaux. Gij noemt dat ergens in een interview een cynische opmerking, maar als gij inderdaad een beetje manager zijt, dan moet gij allang hebben begrepen dat Spirit alleen maar Spirit heet omdat de naam Bertennest al door een of andere vereniging in de Vlaanders was gepaten-

sprak niet alleen in het algemeen: Steven Vanackere (die hij met 'mevrouw' aansprak vanwege het blijkbaar nog nazinderend hoog vrouwelijkheidsgehalte van Inge Vervotte) kreeg een schot voor de boeg inzake de nog steeds ellenlange wachtlijsten in de zorgsec­

tor en de schertsministerretjes Van Brempt en Anciaux werden eveneens aangepakt op hun respectievelijke bevoegdheden. Vooral 'Bert de Speelgoedzaaier' werd - volkomen terecht - hard aangepakt! Met een zekere wellust citeerde Dewinter uit een rapport van de Inspectie van Financiën van vorige week, die het ontwerp van Participatiede- creet van de ‘wilde weldoener' van deze regering op de korrel had genomen: 'Anci­

aux bouwt fa;ades.

Echt aardig, ook qua prijskaartje, maar voor de rest valt er niet zoveel mee te doen. (...) ‘Flankerend’ is een hedendaagse bestuurskundige term voor beleidsmaatre­

gelen die de omgeving helpen te verfraaien en in het slechtste geval enkel decoratieve elementen, Potemkindorpen of fa^ades aan­

brengen (...)'

Salvo______________________

Maar Dewinter citeerde niet alleen ande­

ren! Bijzonder creatief vonden we van zijn eigen hand volgende zinnen: ‘We kennen ondertussen de vele goede werken van onze ‘decorateur-minister’; de 60.000 euro voor de promotietournee van Kate Ryan, de ombouw van de luchthaven van Zaven- tem tot een sportcomplex voor de Olympi­

sche Spelen, we hebben hem aan het werk gezien in - zowaar - Mongolië.

Deze regering kiest de plaatsen toch wel

teerd. Wat gaat gij daar dus gaan doen?

Men fluistert ons in dat we u enig voor­

deel van de twijfel moeten gunnen, omdat gij op de VRT bekend stond als “Moeder Theresa” die mee aan de basis lag van het hele gedoe rond “Allemaal SAM”.

Maar juist dat maakt ons zo wantrou­

wig, want die hele campagne was zo opge­

blazen en opgefokt dat het veel mensen na een mum van tijd de strot uitkwam, ‘t Was wel een manier om uzelf te positioneren in uw blitse mars door de instellingen, van radiomedewerkster tot de nummer één van Een, beetje geholpen weliswaar door de keuze van de juiste hiërarchische part­

ner, Bien Aimé Van Hecke, zodanig zelfs dat toen die relatie bekend werd, er voor u ... een nieuwe directiefunctie en een fei­

telijke promotie uit de bus kwam. Na de val van Mary en Van Hecke was het even­

wel met die steile klim gedaan, en toen gij ook nog eens als zogenaamd onafhanke­

lijk kandidaat op de lijst van Spirit gingt staan bij de gemeenteraadsverkiezingen, was voor velen bij de openbare omroep de maat meer dan vol.

Gij werdt geen lid meer van het hui­

dige superdirectiecollege en dus kon de hele VRT waaraan gij beweerde zo ver­

knocht te zijn, daarna snel de boom in.

Andere horizonten wenkten, zoals dat heet, want managersbloed, dat spreidt zo breed. Vandaar dat we het niet eens zijn met de commentator van Het Laatste Nieuws die meent dat gij u verveelt en dat het rap gedaan zal zijn met Spirit en dus met uw politieke intrede. Het komt ons voor dat gij op de eerste plaats een nieuwe kans hebt gezien om uw eigen persoontje in de belangstelling te werken en de koers van uw aandelen op te drijven voor het geval Spirit volledig Sparit zou gaan wor­

den. In welk geval we nu al uitkijken naar de toekomstige houding van Bert Anciaux, die net zoals veel andere politici niet duldt dat iemand anders over zijn hoofd springt.

Met hoeveel klasse en stijl dat ook gebeurt.

Van Anciaux is bekend dat hij fameus kan brullen, bijten en snauwen als hij zijn goes­

ting niet krijgt.

Laat dus alvast uw nagels groeien om hem op zijn beurt een facelift te geven.

Het kan zelfs zorgen voor een extra scheut populariteit.

uit: de zoo voor het lanceren van VIA, minis­

ter Anciaux in Mongolië voor het eten van urinekoeken en deze zomer het plaatsen van speciale stembushokjes op de Mont Ven- toux.

Waar haalt u het om telkens zo origineel uit de hoek te komen?’ Bertje zat er maar bleekjes bij...

Slot

Vooral de slotwoorden van de Antwerpse volksvertegenwoordiger verdienen het gememoriseerd te worden, en niet enkel in de annalen van de Vlaamse schelp. Hij ver­

wees naar de rede van Elio Di Rupo (in ‘Le Soir Magazine') over de misschien nakende Vlaamse onafhankelijkheid en die de verge­

lijking had gemaakt met een opstijgend vlieg­

tuig. Dewinter: 'Mijnheer de minister-pre- sident, zorg ervoor dat Tavion s’en va’! En zorg ervoor dat u niet in de bagageruimte zit wanneer ‘l'avion s’en va', maar dat u in de cockpit zit, als piloot van het Vlaamse vlieg­

tuig. Kies voor onafhankelijkheid. Kies ten minste voor het in handen nemen van ons eigen lot en onze eigen toekomst. Doe wat de Schotten, de Tsjechen, de Kroaten, de Slovenen, de Oekraïeners, de Catalanen en zovele andere Europese volkeren de jong­

ste jaren, het jongste decennium hebben gedaan: neem op dit cruciale, historische moment met de Vlaamse Regering zelf het heft in handen. U kunt vandaag voor uzelf een plaats in de geschiedenisboeken ver­

werven: kies voor Vlaamse zelfstandigheid!’

Dient het nog gezegd dat daarvoor alleen applaus weerklonk op de banken van het Vlaams Belang?

3 Oktober 2007

De dingen dezer dagen

Correcte in de plaats van

politiekcorrecte geschiedenis

Roddels uit de Wetstraat

Eind januari van dit jaar sloot de tentoon­

stelling over homo’s in nazi-Duitsland en bezet Nederland in het Amsterdamse Verzetsmu­

seum. Er werden allerlei cijfers genoemd en natuurlijk werd de nazi-vervolging van homo’s aan de kaak gesteld. En toen schreef Theo van der Meer een brief naar Het Parool, de Amsterdamse stadskrant van de Vlaamse “De Persgroep”. Niet iedereen was er gelukkig mee, maar Van der Meer is nu eenmaal een autoriteit, ook internationaal, op het ter­

rein van de geschiedenis van homoseksua­

liteit. en dus moesten de politiekcorrecten wel zwijgen. Op de tentoonstelling werd o.m.

het voorbeeld gegeven van een inval op een Haags gemaskerd bal voor homo’s. De poli­

tie viel binnen en arresteerde alle mannen die vervolgens een zware werkstraf kregen. Van der Meer citeerde het politierapport waar­

uit duidelijk blijkt dat iedereen om vier uur in de morgen werd vrijgelaten, en dat was het dan. In totaal werden tijdens de oorlog in heel Nederland honderd mannen vervolgd wegens homoseksueel contact met minderja­

rigen tussen 16 en 21 jaar: een getal dat lager lag dan het aantal vervolgingen voor de oor­

log. In Amsterdam werden zelfs drie homo- barretjes geopend.

Maar nog altijd kan men lezen dat de nazi’s zo'n S00.000 homo’s vermoordden tijdens de oorlog. Dat cijfer is een fantasietje uit de jaren 70 toen meer en meer homo’s ronduit voor hun geaardheid uitkwamen. Het hielp om er dan de oorlog bij te sleuren. Men had een en ander bij de Israëli's geleerd die aan­

vankelijk minachtend spraken over de zoge­

naamde lijdzaamheid van de Europese Joden, maar die na het Eichmannproces ontdekten dat de shoa hen een enorm politiek kapitaal gaf in hun strijd met de Arabieren. Homo's konden zich ook als slachtoffer van de nazi’s presenteren (in het verleden of in de toe­

komst) en iedereen de mond snoeren die van oordeel was dat homoseksualiteit een ziekte of een besmetting was die men tijdens de kin­

derjaren had opgelopen. De tegenstander van homorechten kreeg uiteraard de vraag of hij/

zij sympathiseerde met de toestanden in de oorlog. De realiteit was al gruwelijk genoeg zonder die overdreven cijfers. In totaal wer­

den zo'n 100.000 Duitse homo’s opgepakt.

De helft werd veroordeeld en 15.000 eindig­

den in een kamp in plaats van in de gevangenis.

Het aantal vermoorde homo’s bedraagt onge­

veer 9.000. Toch moet dat cijfer misschien wat genuanceerd worden. Met enige discretie kon men, zoals zoveel Duitse tegenstanders van de nazi’s, aan de aandacht van de Ges­

tapo ontsnappen. Maar als men te openlijk tezelfdertijd zijn geaardheid en zijn weerzin voor het regime toonde, viel de verschrikke­

lijke bijl. Blijft de vraag of al deze slachtoffers allemaal wel homo waren, want in die jaren werden ook pedofielen gemakshalve bij die categorie mensen gerekend. Van der Meer zelf heeft onderzoek gedaan naar de castra­

tie van homo's en hetero’s (zedendelinquen­

ten) tijdens en na de Tweede Wereldoorlog in Nederland. Die castratie gebeurde vrijwil­

lig, want ze werd gezien als therapie en niet als straf. 400 Nederlanders werden gecas­

treerd onder wie 160 zogenaamde homo’s.

Uit onderzoek blijkt dat nauwelijks 20 onder hen echt homoseksueel waren; de ande­

ren zouden vandaag in de pedofiliecategorie vallen.

Feiten in plaats van legenden

In tegenstelling tot het Vlaamse histori­

sche wereldje, kijken de Nederlandse his­

torici meer en meer genuanceerd naar de gebeurtenissen van de Tweede Wereldoor­

log. Hier is het normaal dat iemand die lid geweest is van de maoïsten en dus een aan­

hanger van een ideologie die vijf maal meer mensen vermoord heeft dan de nazi’s, de redactie verzorgt van "Gewillig België; Over­

heid en Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog”. En dan het bekende toontje gebruikt van: "Waarom keken al die politici in de jaren 30 niet in hun kristallen bol?” In tegenstelling tot die politici had Van Door- slaer in zijn jonge jaren zelfs geen kristallen bol nodig. Die moorden waren al gebeurd toen hij een aanhanger van die schurkenide- ologie werd.

In Nederland kan De Volkskrant het zich veroorloven onder de titel "Foute idealisti­

sche mensen" een artikel over drie nieuwe boeken over de collaborerende NSB te beginnen met: "In de serieuze geschied­

schrijving worden fascisten allang niet meer gezien als psychopaten, maar als verontruste gewone burgers." In Vlaanderen wachten we nog altijd op boeken over de motieven en vooral het dagelijkse leven van gewone leden van het VNV en DeVlag.

Nog iemand die feiten belangrijker vindt dan legendes, is de Amerikaan Mark Moyar. In een geruchtmakend boek ("Triumph forsaken, The Vietnam War, 1954-1965") haalt hij een en ander onderuit. Moyar heeft de regels van het huidige historische spel niet echt begre­

pen. Hij haalt het in zijn kop ook bronnen in het Chinees en het Vietnamees te raadple­

gen in plaats van zich te beperken tot een paar zorgvuldig geselecteerde Engelse verta­

lingen van Chinees-Vietnamese propaganda zoals de meeste historici doen. Ene Chris­

tian Appy ("Vietnam, the definitive oral history told from all sides”) heeft het in zijn zojuist verschenen boek wel begrepen. Aan Ameri­

kaanse zijde komen voor- en tegenstanders van de oorlog aan het woord, deserteurs inbegrepen. Aan Noord-Vietnamese zijde interviewt hij uitsluitend waardige vertegen­

woordigers van leger en partij en uiteraard heeft hij daar geen enkele dissident gevon­

den, want in Noord-Vietnam was per defi­

nitie iedereen akkoord om 30 jaar oorlog te voeren. Geen offer was blijkbaar teveel om het Zuiden in te lijven.

En dan komt Mark Moyar, docent aan de Universiteit van het Marinekorps en dus bij voorbaat verdacht, met Vietnamese en Chi­

nese bronnen die een ander verhaaltje ver­

tellen. De heer Ho Chi Minh bijvoorbeeld was bepaald niet de zachtmoedige oom Ho die in feite meer nationalist dan communist was zoals E. Troch en zelfs Mark Grammens ons in de jaren 60 probeerden wijs te maken.

Uit alles blijkt dat Ho een echte Komintern- boef was die kruiperig de wensen van zijn Russische en Chinese broodheren gehoor­

zaamde. Ho’s grote tegenstander Ngo Dien Diem, president van Zuid-Vietnam, was veel minder een buiksprekerpop van de Amerika­

nen dan Ho van de Sovjets. De Amerikaanse ambassadeur, de WASP Henry Cabot Lodge, had echter een hekel aan Diem omdat hij niet altijd naar het pijpen van de ambassadeur wou dansen. Daarenboven was Diem een katholiek, iets wat verafschuwd werd door de vele Boeddhisten in het land. Nogal wat communisten vermomden zich als monnik en waren de eersten om andere monniken aan te zetten om zich met benzine te over­

gieten en zelfmoord te plegen wat dan spec­

taculaire beelden en foto’s in de westerse media opleverde. Cabot Lodge en de onno­

zele Kennedy gaven het groene licht voor een staatsgreep van Zuid-Vietnamese mili­

tairen die Diem vermoordden en vervolgens de hele oorlog tegen de geïnfiltreerde com­

munistische legers verknoeiden.

Belgische canard

Maar ook het groene hout vertelt af en toe nog politiekcorrecte en zelfs belgicis- tische verhalen. De eerbiedwaardige Frans Crois schrijft in Trends van 10 september:

Als gevolg van eeuwen tweederangsbur­

gerschap onder Spanjaarden, Oostenrij­

kers, Fransen en Franstaligen missen wij het lef en het internationalisme dat volwassen gemeenschappen siert. Een van de kenmer-

Georchestreerd

De zitting van de commissie Binnenlandse Zaken zou na een flinke procedureslag einde­

lijk uitmonden in de aanvang van de behande­

ling van de splitsingsvoorstellen BHV. Dacht men. Het verzamelde persleger was dan ook present alsook de politieke hoofdrolspelers in de Kamer. Grote afwezige was Kamerlid Bart de Wever, ook onderhandelaar in de oranjeblauwe club van bleukes. Was het een strategische zet nadat in de pers de “denk­

pistes" over het in(uit)schrijvingsrecht waren uitgelekt? Boze Filip de Man deed er nogal schamper over. Niveaan Bart is natuurlijk geen lid van de commissie, maar ja, het ging toch over de kiesbelofte van de N-VA: geen regering zonder splitsing BHV. Waren wel present voor de N-VA: Jan Jambon en Flor van Noppen. Van beiden is geweten dat ze de CD&V niet echt in hun hart dragen. Lui­

zen in de de tsjevenpels?

Poging____________________

PS en MR trokken meteen van leer tegen de agenda van de commissie. Zij vonden dat ook de Franstalige voorstellen tegelijk moes­

ten behandeld worden. We denken dan bij­

voorbeeld aan het voorstel van de PS om de Randgemeenten bij Brussel in te lijven, gemeenten rond Brussel met minstens 10%

Franstaligen hetzelfde lot te laten onder­

gaan en tenslotte Voeren naar Luik over te hevelen. Met andere woorden: zij wilden de agenda verdagen tot na de plenaire vergade­

ring van 9 oktober, wanneer hun voorstel­

len ontvankelijk zouden verklaard worden.

Deze vlieger ging echter niet op, want Filip de Man herinnerde de voorzitter er aan dat er ook nog zoiets bestaat als een Kamerregle­

ment. En daarin staat duidelijk dat voorstel­

len die ontvankelijk zijn verklaard, eventu­

eel met hoogdringendheid, meteen moeten behandeld worden en andere niet. Hij vroeg zich overigens af waar we naartoe gaan als besprekingen pas zouden kunnen aangevat worden als van beide taalgroepen tegelijker­

tijd wetsvoorstellen op tafel moeten liggen.

De Belgofonen beten in het zand.

Truc van de foor

Commissievoorzitter Pieter de Crem haalde een oude parlementaire truc boven door aan de Franstaligen te suggereren hun voorstellen bij wijze van amendement toe te voegen aan de Vlaamse voorstellen. Dan kunnen ze meteen behandeld worden. Dat de Franstaligen daar niet op wilden ingaan, bewees dat het hen eigenlijk alleen maar te doen was om vertragingsmanoeuvres uit te lokken. De Vlamingen bleven op hun punt om de BHV-besprekingen meteen aan te vat­

ten. “Onverwijld".

ken van dat onderdanige is de vrees om in alle omstandigheden de stem te verheffen en zich te tonen." Dat van die Fransen en Frans­

taligen klopt, maar zelfs Crois gelooft in die Belgische canard dat er ooit een Spaanse of Oostenrijkse bezetting geweest is. Dat is een sprookje van Charles Rogier ("Après des siècles d’esclavage, le Belge sortant du tom­

beau” zoals zijn versie van La Brabançonne luidt) De koninklijke Nederlanden zijn nooit bezet geweest tot de verovering van 1794.

Dat van die onderdanigheid en gebrek aan lef is wel juist. Maar dat hebben wij voor een groot deel te danken aan de H. Moe-

Met 11 Vlamingen - zelfs Tinneke van de geitewollensokkendragers - tegen 6 Fransta­

ligen werd beslist om de besprekingen aan te vatten. De PS verliet balsturig de zaal. De Belgofone Hervormers (MR) en Humanis­

ten (cdH) bleven zitten. Deze vreemde vast­

stelling deed menigeen besluiten dat er een speciaal manoeuvre op til was en dat er geen verrassingen te vrezen waren.

Toch geen stemming_______

Hadden de Vlamingen gewild dat er snel een stemming zou volgen, dan zouden zij hun sprekers een minimum aan tijd hebben laten spreken. De Vlaamse Bozen deden dat als eersten bij monde van Bart Laeremans.

Ook VLD hield het kort en zelfs Zean-Marie DD. Alleen Michel Doomst, CD&V-burge- meester uit BHV van dienst, en Carl Devlies begonnen met een lange tussenkomst. Anne- mans vroeg zich schertsend af waarom Doomst begon te filibusteren... Toen Waalse Hervormster Corinne de Permentier voor­

stelde de vergadering te schorsen teneinde naar de Waalse feesten te kunnen trekken, kwam de aap uit de mouw. Er was een dui­

delijke afspraak tussen oranjeblauw om ten behoeve van de Vlaamse CD&V-kiezer te kunnen zeggen dat de besprekingen van de BHV-voorstellen eindelijk waren aangevat en ten behoeve van de Franstalige kiezer dat het Waalse feest niet zou gehinderd wor­

den door palavers in de Kamer. Om 17 uur sloot De Crem de vergadering na een merk­

waardige stemming. De Ampersanders stem­

den mee met de Franstaligen om de werk­

zaamheden te staken. Niveanen stemden samen met de Bozen, LDD en SP.a tegen. Rik Daems stemde eerst ook voor, maar na een fakkel van zijn kompaan Van Biesen, werden het twee onthoudingen voor de VLD. Daems is de nieuwe meerderheid duidelijk nog niet gewoon. Jarenlang de slippen dragen van de Franstaligen, laat duidelijk zijn sporen na.

Doomst vertraagt zelf ______

De tsjeven blijven trouw aan zichzelf doof dit soort fratsen te dulden en te ondersteu­

nen. Stel u even voor dat Pietje nog in &

oppositie had gezeten. Het kot zou te klein geweest zijn! Alles wees er op dat vanuit het partijcenakel het ordewoord was gegeven dat er nog niets moest beslist worden, ten­

einde de koninklijke verkenner niet te storen en de Franstaligen in die context niet vo°r het hoofd te stoten. Op die wijze heeft '$P^

Nu!'-burgemeester Michel Doomst - a*1') op de eerste rij in Splits Nu!-betoging®n’

eregast op Zangfeesten en aldaar steeva5 stormachtig toegejuicht - zelf een en and®

fel vertraagd. Deze week wordt de voortgezet. Hoogstwaarschijnlijk verder °P het tempo van verkenners. (in)formateu of andere royale bemiddelaars. Besluit:

CD&V blijft de aloude kronkelpartij.

Aandoénlijk...

... was het hoe blauwzuren en tsjeven.

kens als de Franstaligen van hun oren m®3 ten, zij met nadruk zegden en herdaal dat zij niet bang hoeven te zijn dat de B voorstellen iets te maken zouden kunn^

hebben met het splitsen van België. Integ®

deel, beweren zij, het heeft alles te mai met het versterken van de federale l°7a teit en het verbeteren van de evenwic 1 tussen de Gemeenschappen. Of met an woorden: dat 'méér Vlaanderen’ van b’i verkiezingen, was maar om te lachen.

"versterken van de federale loyaliteit het “verbeteren van de evenwichten tuis5^

de Gemeenschappen” betekent immers n anders dan nog meer cadeaus voor &e°et foon België, zoals dat trouwens hoort in Belgische regime.

derkerk in samenwerking met adel en h°^

burgerij die eeuwenlang “braaf zijn geP dikt hebben.

JanNeckJ NB. Dank aan de velen die mijn °Pr°er beantwoord hebben voor informatie 0 de familie van Renaat Verbruggem lezers hebben me inderdaad de coor ten bezorgd en het contact is er. En melomane lezer merkte fijntjes op ^at jus mijn Luc Famaey-artikel de liederen®/

van August de Boeck "Le Cuisinier" n°e^ jt In de werkelijkheid zijn dat teksten Brusselse dichteres Jeanne Cuisinier-

Op de praatstoel

Joris van Severen blijft boeien

HetVerdinasowerd geschiedenis. Op eenuitzondering nazijn alle ledenuit die beweging ondertussen overleden. De tijd van de grote Joris vanSeveren-herden- kingen diede militanten van toen tot voor enkele jaren geleden organiseerden, ligt daarmee achterons.Niettemin bleef een scharegeïnteresseerdenuit de jon­

geregeneratiesactief in het historische werkrond Van Severen, zijn gedachten, zijntijd en zijn beweging. Een van hen is de onvermoeibare MauritsCailliau, lei­ dende en bezielende kracht achter het Studiecentrum Joris vanSeverendat tel­ kens weer een ‘Jaarboek Joris van Severen’uitgeeft.Met hem bespraken we de jongsteevolutiesin de studie overJoris van Severen.

Vooraf nog dit: de artikelreeksen die ‘t Pallieterke ooit wijdde aan Joris van Severen en zijn beweging - het Verdinaso - zijn legio.

Meestal waren zij van de hand van E.d.V., het pseudoniem waaronder de betreurde Arthur de Bruyne tekende. Ze zouden trou­

wens de basis vormen voor de eerste ver­

dienstelijke grote biografie Joris van Severen - Droom en Daad, die De Bruyne in 1961 publiceerde en die jaren later aan een her­

druk toekwam.

*t P.: En na wegvallen vanArthur de Bruyne?

M.C.: Het wegvallen van deze verdien­

stelijke medewerker betekende overi­

gens niet het einde van de belangstel­

ling die het blad voor de persoon en het werk van Joris van Severen betoonde.

Daarvoor getuigt onder meer de drie­

delige artikelenreeks (respectievelijk in de nummers van 25 juli, I en 8 augus­

tus 2001) over de persoon en de rol van de ondertussen overleden Jef Werkers.

Daarin werd terecht de nadruk gelegd op de verdiensten van Jef Werkers, die met zijn Nationaal Studie- en Documentatie­

centrum Joris van Severen de grondslag legde van wat uiteindelijk het Archief Joris van Severen binnen de bibliotheek van de Leuvense universiteit zou worden.

‘t P.: Welkerol speelde jef Werkers in dit verband?

M.C.: Jef Werkers wist niet alleen de bijeengebrachte documentatie te verwer­

ven en te ordenen, maar vond daarnaast ook de weg naar een veilig onderkomen van zijn verzamelingen, in een midden waar ze voor historici vlot consulteer­

baar zijn binnen het kader van hun opzoe- kings- en studiewerk. Van 1988 tot 1996 gunde hij menig belangstellende een kijk op de rijkdom van zijn collecties middels het door hem uitgegeven kwartaalblad Ter Waarheid over Joris van Severen.

'tP.:Enwat na 1996?

Het verdwijnen van Ter Waarheid, het orgaan van Werkers Documentatiecen­

trum, ging gepaard met de oprichting van het Studiecentrum Joris van Severen - vzw, waarmee hij meteen de fakkel doorgaf aan een jongere generatie.

In de statuten van deze vzw wordt haar doelstelling omschreven als volgt: “...de stu­

die omtrent het leven en het werk van Joris van Severen te bevorderen, te coördineren en alle daartoe nuttige gegevens, informatie en documentatie in de meest ruime zin bin­

nen een fonds samen te brengen. Het Cen­

trum kan daartoe studiedagen inrichten en publicaties uitgeven." De jongere genera­

tie die de fakkel van Jef Werkers overnam, opteerde voor een andere formule: in plaats van een studietijdschrift zou voortaan een jaarboek uitgegeven worden. En aldus ver­

scheen in 1997 het eerste Jaarboek Joris van Severen. Tien jaar later - zopas - verscheen ondertussen het I IeJaarboekJoris van Seve­

ren.

't P.:Misschien ten behoeve van de jongere lezers even de levensloop van Joris vanSeveren schetsen?

M.C.: Mede tengevolge van de teloor­

gang van het geschiedenisonderwijs is dit niet overbodig. Joris van Severen wordt

°P 19 juli 1894 in het West-Vlaamse akken geboren in het gezin van notaris Edmond van Severen en Irma van de Male.

Zijn middelbare studies volgt hij aan het Gentse jezuïetencollege “Sainte Barbe".

Mij leest er Van Cauwelaert en Vermey- en en wordt er “Vlaamsgezind". In 1912 aat hij zich inschrijven aan de universi- Feit van Gent, faculteit Letteren en Wijs­

begeerte, voorbereidend op de rechten.

Mij is er zeer actief in het Vlaamse stu-

^ntenleven.

&ij het begin van de oorlog 1914-1918

**ordt hij opgeroepen voor het leger en staat eldra als sergeant aan het front. Hij is zeer Degaan met het lot van de Vlaamse soldaten en vertegenwoordigt weldra de llle leger­

divisie in de geheime Frontbeweging. Eens officier staakt hij die activiteit niet; het kost hem strafkamp en degradatie. Op eigen aan­

vraag staat hij tegen het eindoffensief weer aan het front.

Na de oorlog hervat Van Severen zijn stu­

dies te Gent, maar wijdt zich in hoofdzaak aan de Vlaamse strijd en aan Ter Waarheid, een maandblad met internationale allures.

Op aandringen van Cyriel Verschaeve neemt hij in 1921 voor de Frontpartij deel aan de par­

lementsverkiezingen en wordt tot volksver­

tegenwoordiger verkozen; wat hij tot 1929 blijft.

Intussen is hij vooral in West-Vlaan- deren actief: hoofdman van het Katholiek Vlaams Nationaal Verbond en uitgever van De West-Vlaming. Bij iedere evolutie bin­

nen het Vlaams-nationale leven is hij betrok­

ken en verdedigt hij zijn persoonlijke visie.

Dat brengt hem in conflict met andere voor­

aanstaanden in de Vlaamse Beweging. Uit­

eindelijk gaat hij in oktober 1931 een eigen weg met het Verdinaso (Verbond van Dietse Nationaal-Solidaristen) dat evolueert naar een Heel-Nederlandse staatsvisie en een soli­

daristische maatschappelijke ordening. De West-Vlaming heet voortaan Hier Dinaso!

Niettegenstaande zijn loyale houding tegenover België en de instructies aan zijn volgelingen om te strijden tegen iedere aanvaller, wordt hij bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog als “staatsge­

vaarlijk” aangehouden en naar Frankrijk weggevoerd. Te Abbeville wordt hij, bij een poging een einde te stellen aan de moord op zijn lotgenoten, zelf neerge­

schoten. Daar ligt hij begraven naast de arbeiderjan Rijckoort, zijn medewerker, samen met hem vermoord op 20 mei

1940.

‘tP.:Zijn tragische dood ligt welhaast een mensenleven in het verleden?

M.C.: Inderdaad. Joris van Severen en zijn beweging kwamen reeds in talrijke historische werken aan bod. Geen enkele andere voorman uit de brede Vlaamse beweging in de jaren van het interbel­

lum kon en kan op zoveel aandacht en belangstelling rekenen. Dat hangt uiter­

aard samen met de boeiende persoon­

lijkheid van Van Severen en het unieke opzet van zijn beweging, die in de eerste plaats als een vormingsbeweging van hoog gehalte dient gezien te worden.

Onze jaarboekenreeks wil door middel van publicaties van studies, getuigenissen en bronnen over Joris van Severen, zijn per­

soon, zijn gedachten, zijn invloed en zijn werk de Van Severen-studie bevorderen en aan­

moedigen.

leder jaarboek bundelt een aantal essays over Joris van Severen - zijn persoon, zijn gedachten, zijn invloed, zijn werk, zoals de ondertitel van de reeks luidt. Een uitschie­

ter in de reeks vormde wel het omvangrijke negende jaarboek. Onder de titel Die ver­

vloekte oorlog werd daarin Van Severens integrale dagboek van de Eerste Wereld­

oorlog opgenomen.

't P.:Beperkt het Studiecentrum zich tothetuitgeven van een jaarboek?

M.C.: Geenszins, hoewel de jaarboe­

ken zonder twijfel het "blijvend” - “scripta ferunt annos - wat geschreven is, weer­

staat de jaren” - element vormen. Het Studiecentrum Joris van Severen tekent daarnaast ook verantwoordelijk voor de tweejaarlijkse colloquia rond Joris van Severen, waarvan het vijfde zal plaats­

vinden op 6 oktober 2007 in de abdij van Zevenkerken. Ook de colloquiumrefe- raten vinden uiteraard hun schriftelijke neerslag in de jaarboeken.

Naast het jaarboek publiceert het Stu­

diecentrum ook nog een driemaandelijkse Nieuwsbrief Joris van Severen, een beschei­

den periodiek die bedoeld is als contactor­

gaan tussen de leden, tevens jaarboek- abonnees en waarin kortere bijdragen, mededelingen, personalia en memorabilia

opgenomen worden. V.T.

Elfde jaarboek en vijfde colloquium

Dit jaarboek dat traditiegetrouw in de voorbije maand mei is verschenen opent met een lang en diepgravend artikel van Kurt Ravyts over de literaire voorkeuren van de nog altijd omstreden en mythische Verdina- soleider aan het front van de Groote Oor­

log (1914-1918). Zo kan de in de geschie­

denis geïnteresseerde lezer in dit telkens ook mooi geïllustreerde jaarboek met eigen ogen ondervinden dat deze notariszoon en edelfascist niet zomaar een utopische dwe­

per en demagoog was en al zeker geen ordi­

naire populist.

Ook Luc Pauwels die doctoreerde op de ideologische evolutie van deze charismati­

sche en paradoxale leidersfiguur wijdde in het vierde hoofdstuk van zijn als derde jaar­

boek uitgegeven boek al een hoogst inte­

ressante studie aan de oorlogslectuur en gereconstrueerde bibliotheek van Joris (Georges) van Severen. Kurt Ravyts doet dit in een haast uitputtend essay. Zijn arti­

kel wordt afgerond met het besluit: "Tegelij­

kertijd is het intellectueel-cultureel wedervaren van Joris van Severen tijdens de Eerste Wereld­

oorlog een illustratie en voorafbeelding van zijn verankerd zijn in de Europese beschaving, de bedding in dewelke de Vlaamse Beweging zeker voor Joris van Severen diende te vloeien.”

En trouwens afgesloten met niet min­

der dan 118 onvermijdelijke maar belang­

rijke voetnoten zodat het geheel alles­

zins een indrukwekkend beeld geeft van de belezenheid en de niet aflatende zoekende leeshonger tijdens de schok­

kende vormingsjaren van deze kleine (van gestalte, niet van statuur) West-Vlaming uit Wakken bij Tielt.

Medewerkers

Voorts is er nog een bijdrage over de

‘Dinaso-studentenactie in Nederland’ van de jonge Nederlandse historicus Ruud Bruijns en een bijdrage over een Vlaams Huis in Poe- ringe van de al even jonge historicus Kris- tof Papin. En zeker niet te vergeten is de aanwezigheid in dit jaarboek van de stok­

oude, maar eerbiedwaardige, voormalige hoogleraar prof. Piet Tommissen die in aca­

demische kringen een groot aanzien geniet wegens zijn wetenschappelijke verdiensten en die ook hier opnieuw zijn kennis en zijn archief ten dienste stelt van het zo noodza­

kelijke historische onderzoek. (Hij is o.m.

een bekende deskundige van het werk van de Duitse rechtsgeleerde Carl Schmitt).

Ten slotte is er een postume bijdrage van

Jef Werkers (nomen est omen beweerden de Goede Ouden) die pas drie jaar geleden overleed. Het is een bijdrage die Maurits Cailliau, de onvolprezen secretaris en bezie­

lende samensteller van dit jaarboek, niet lan­

ger in portefeuille kon houden en die handelt over de ware feiten i.v.m. de hardnekkige en legendarische en nu wel opnieuw zeer actu­

ele uitspraak of uitroep van Van Severen: “La Belgique? - Qu’elle crève!"

En ook dit keer wordt dit jaarboek tra­

ditiegetrouw afgerond met een passend gedicht, hier een in memoriamgedicht van de helaas al grotendeels vergeten katholieke dichter en essayist Henri Bruning (broer van de te jong gestorven Gerard Bruning).

Vijfde colloquium

En om in dezelfde historische aandachts- sfeer te blijven: op zaterdag 6 oktober e.k.

start het Se colloquium Joris van Severen op het mooie en rustige (beboste) domein van de benedictijnenabdij Zevenkerken te St.-Andries bij Brugge (oude baan naar Tor­

hout, vlak bij Loppem ) waar vanaf 9.30 uur in de abdijhoeve diverse deskundige spre­

kers (Vik Eggermont, Pieter Jan Verstraete, Ruud Brijns, Luc Pauwels en Romain Van­

landschoot) ongetwijfeld opnieuw relevante referaten zullen houden. De conclusies en het slotwoord zijn dan in de late namiddag voor Kurt Ravyts die ditmaal als moderator deze dag het laatste (verlossende) woord zal hebben.

DE BRAVE HENDRIK

JaarboekJorisvanSeveren II (2007);

aldaardiedagook verkrijgbaar, uitge­ geven doorhet Studiecentrum Joris van Severen. Gen., 208 pp., ISBN978- 90-76057-10-1. Ledenprijs: 25 €; niet- leden: 30 € (+ 3 € verzendkosten).

Rekening 000-1705814-69 t.n.v. Studie­

centrum Joris van Severen,8900leper.

Verdere info wordt u graagverstrekt door het secretariaat van het Studie­ centrum Jorisvan Severen, Paddevij- verstraat 2, 8900 leper, tel. 057-204 194;E-post: secretariaat@jorisvanse veren.org en maurits.cailliau@skynet.

be Webpagina’s: www.jorisvanseve- ren.org

Voor het colloquium dient men 8 euro (als lid)en 10 euro (voor niet- leden)testortenoprek.000-1705814- 69t.n.v. hetStudiecentrum Joris van Severen te leper.