met een goed hart

63s,e jaargang nummer 40 woensdag 1 oktober 2008 1,75 euro

a a

___ Voor mensen

met een goed hart

Jk l^ VL echt

WeekbladP608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Volksverlakker nummer één

‘Eenstaatsman in België is een man waarop je geen staat kan maken.’

Een waarheid als een koe, deze uitspraak vanBart de Wever ophet N-VA-congres in Gent,een boutade die het verdientingekaderd inelkehuiskamer tekomen hangen.

Alleen jammerdat Bart en zijn kornuiten nauwelijks een dagna deze scherpzinnige bedenking door de staatslui van CD&Vmet hunneusop dehardewaarheid werden gedrukt: dat je met geitenkwekersuit leper en marathonlopers uit Puurs inderdaad geen staatshervorming die naamwaardig uit debrand kanslepen. Dat het oerinstinct van de tsjeef de kop opsteekt zodraerpostjes in het gedrang komen, en dat “met de doodinhet hart” wordt verguisdwat gisteren nog werdaanbeden. Nauwelijks is GeertBourgeois uit de Vlaamse regering verdwenen, of die Vlaamse regering schrapt uit haar Septemberverklaring de hele passagewaarin de voorwaarden vooreen com­ munautaire dialoog nog eensop een rijtje werden gezet. Hetliefst vanal zoudenPee- tersen c° wellicht alle documenten gewoon vernietigen waarin vandie voorwaarden ooit meldingwerd gemaakt,omdatze verdomd goed weten dat zedie zonder verpin­

ken met de voeten hebben getreden om deN-VA “erafte rijden". Om verder onge­

straft de leugen te kunnenverspreiden dat de N-VA niet wouonderhandelen, en zeker niet bereid was om akkoorden te sluiten (dixit Letermezelve opdeR.TBFnadat hij

‘debladzijdeover zijn kartelpartner had omgedraaid’, wat hem overigens blijkenszijn gelaatsuitdrukkingniet deminste moeite leek te kosten). Leugens die maar al tegraag wordenovergenomen door de PeterVandermeerschen vandezewereld, als hijweer eens een commentaar pleegtom de hoofdredactrice vanzusterkrant LeSoir tebeha­

gen.Leugens diedekomende wekenen maanden herhaaldelijk opnieuw zullen opdui­ ken, omdat demeeste journalisten maar al te blij zijn dathet karteluitelkaar ligt,en ze mee kunnen helpen bij eenrestauratie van het paarse bewind. Letermeen Peeters hebben hun partijbestuurvorige week maandag de arm omgedraaid met de bewering datze van de Franstaligen bijkomende garanties hadden gekregen.

Meernog, Peeters isaan dedeur van zijn kabinetvoor de microfoons gaan verkla­ rendat hij eenmandaat van zijn partijbestuur hadom de dialoog te starten, nog voor­

aleer dat bestuur goeden wel wasingelicht of dekans had gehad om zichgrondig over de zaakuittespreken. Datis vaststellingnummer één,dietrouwens uit CD&V-bron zelf komt en niet van de N-VA. Watdan die bijkomende garanties betreft: erzouden geenparallelle onderhandelingen over Brussel-Halle-Vilvoorde worden gevoerd,aldus meneerkePeeters. Nog geen uur later werden aan Franstalige zijde al tegenoverge­

steldeverklaringen afgelegd.Edoch, niet getreurd, volgens Peeterszouden de Fransta­ ligen inelk geval bereidzijn om voor de verkiezingentot concreteresultaten te komen.

Mogen wijherinnerenaan de regeerverklaring van Leterme Iinde afgelopen maand maart' Daarstond duidelijkin dat er al wetteksten moesten zijn over de tweede fase vande staatshervorming voor dezomervakantie! Nu gaat CD&V wellicht proberen omhet als eenoverwinningvoor te stellen ... dat deborrelnoten van de eerste fase (huurwet, pachtwet, bepaalde verkeersmaatregelen)opnieuwvan onder het stof wor­

den gehaald. Daarnaastgaat men proberenomeen aantal geplande samenwerkings­ akkoorden tussen de gewesten en gemeenschappen voor te stellenalsdoorbrakenop communautairvlak. Overeen vandemeest essentiële voorwaardenom te dialoge- ren, namelijk dathet zwaartepunt van de bevoegdheden naar de deelstaten zou ver­

schuiven, wordt door CD&V enc° met geen woord meer gerept. En het dossierBHV zal netjes over de verkiezingenwordengetild, dat liet Marianne Thyssen nog eens ver­

staanin De Zevende Dag. ‘Wanneer geduld lafheid wordt,is het tijd ermee te kappen’, zei De Weverookin Gent,en hij had overschot van gelijk. En het is heusnietdoor hard te roepen tot een publiek vanstudenten dat Peeters ons zal overtuigen van het tegendeel. (Het was bovendiennog slechte televisie ook.)Moetmen de N-VA verwij­

ten dat er vijftien maanden tijd zijnverspeeld? Dan eerder hetverwijt dat zehun breuk met CD&V beter hadden moeten voorbereiden.De hoop, zo niet de verwachting was grootbijdepartijtopdat CD&V henwel zouvolgen.Detsjeven zullen nietnalaten de N-VA'ers voortdurendte jennen dat zij zelf het kartel hebben opgeblazen, en zelf aande kantzijn gaan staan. De lezer weet beter: al I5 maandenleggen wij de nadruk opde achterbakse manoeuvres vandeliberalen,en de totale onbetrouwbaarheid van Leterme,die net als Verhofstadt alles veil heeft om in de I6 te blijven.DeN-VA lijkt er op dit ogenblik voorte kiezenomeen te zware confrontatie met CD&Vtevermijden, maar halfslachtig oppositie voerendreigt ook een bijzonder moeilijkeevenwichtsoe­ fening te worden. Neen,constant de woordbreukende verlakkerij van deCD&V-top aanklagen,dat isenige consequentelijn.

Weetu trouwens waar het CD&V-congres vanafgelopen weekend onsaandeed denken? Aan dealgemene vergadering vanFortisdie in volledige verblinding de over­ name vanABNAmro goedkeurde, hoeweler toen al levensgrotetwijfels warenover de haalbaarheid en betaalbaarheid ervan. Noggeen jaarlater blijft er van die hoog­

moedweinig over. Wij wensen CD&V danook van ganserharteeen electorale afstraf­ fing van formaat toebij dekomende verkiezingen, endespoedige afgang van Leterme, volksverlakkernummeréén.

Deze week :

• De leugen regeert 2

• En de winnaar is... 3

• Een ongelukje 5

• Een nieuw cordon sanitaire 7

• Historisch 9

De dialoog kan beginnen

LEOKC Z&xT...

W MÉÉR

2i(N WOORD

In Nederlandbewaart de persdeidenti­

teitvan eenverdachte achter initialen. Dat is daar al jarenlang gebruikelijk, want verdacht is nog niet schuldig. Sedert enige tijdvolgt de Vlaamse pers dat goede voorbeeld. Zoals vorige weekwoensdag, toen wein DeMor­ gen volgende paragraaf lazen: “Drie andere bestuursleden van Forcomzijneveneens aan­

gehouden, onder wie sponsor Rudi L,zaak­

voerder van transportbedrijf Lauwers, Dirk S.,zaakvoerder van de gevelschilderwerken- firmaDirk Schoonvlietdie optreedt als een van de hoofdsponsors, en clubsecretaris Chris P."Die laatste, dat zal toch nietChrisPee­ ters zijn zeker? Over de identiteit vande andereaangehouden figuren koesteren we een vermoeden.

Het berichtging overigens over een wit­ wasschandaalrond de zaalvoetbaldub FT Forcom 2000. Die succesvolle zaalvoet- balclub rond SP.a-gemeenteraadslid Karim Bachar wordt door het stadsbestuur in de financiële wattengelegdomdat zede alloch­

tone jeugd van straatmoethelpen houden en een positief rolmodel kan aanbieden.

Wim Delvoye hielp een door familietroe- belen verscheurde adellijke familie uit de penarie door hunmiddeleeuwskasteel Cor- roy-le-Chateau in Gembloers te kopen voor 3,3 miljoen. Enfin, het bedrijf n.v. Delvoy Art wordt eigenaar. Wie Wim Delvoye, al eigenaar van het kasteel Kwatrecht in de omgeving van Gent, niet zou kennen:dat is het genie dat een kakmachine construeerde (Delvoyebehoort tot een speciale soort kun- sten-aars), röntgenfoto’s van vrijende kop­

pelsopde wereld losliet en varkens tatoe­ ëert. Dielaatste activiteitlegt dezeheraut vande progressieve kunst geen windeieren.

Dit jaar gingen er, naar zijn eigen zeggen,al zo'n dertigvandehand tegen een slordige

120.000 euro per stuk.Dure koteletjes toch, samen goed vooreenmiddeleeuws kasteel.

En bij Humo kreeg je vorigeweek gratis eenleesboekbijgeleverd. De“Godsverdomse dagen op een godverdomsebol" van de hand

van DimitriVerhuist,dejongen die zo han­

dig zijn jeugdtrauma'sweetom tezetten in big business. Diestuntbrengt de oplagevan zijnnieuwewerkmeteenop ruim 120.000 stuks en de nodige persaandacht gedurende een ganseweek.

Elke Humo-koper wint er een boek bij, Verhuist zelf een fortuin. Kleine boekhan­

delaars staan voor schut. Voor zover we de wetop de handelspraktijkenkennen,mogen bij een product overigens alleen hebbedinge­ tjes van zeer geringe waarde gratis worden geoffreerd. Maar Humo en Verhuist blijken er mee weg te komen.

Intussen zakken we weg in een wereld­ wijde financiële enbeurscrisis. Dekritiek op hetkapitalisme enhet systeemzijn dan niet ver weg. Zelfs liberaal Sarkozy schiet met scherp op een ontaard financieel wereldme- chanisme, waar speculantenen opgejaagde CEO’S alleen maar oog hebben voor snel­ lere winsten.

Integratieprojecten, provocerende kun­

stenaarsentegen heiligehuisjes trappende schrijvers staan mee vooraan als er maat­

schappijkritiekmoetgeleverdworden.Maar vorige week leerde dat ze wel allemaalook heel erg veelbelangstellinghebben voor het slijk der aarde. Evenordinaire kapitalisten als de onfortuinlijke leerlingtovenaars in en rond WallStreet ofhetFortis-hoofdkwartier.

EENMANSCOLLECTIEF

Den Blooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijkook via het gewone redactieadres

2

De dingen dezer dagen

Kan dit wereldrecord nog sneuvelen?

Laat me toe even afstand te nemen van de onwaarschijnlijke manier waarop de “grootste partij van Vlaanderen” er andermaal in geslaagd is om haar kie­

zers voor schut te zetten en Vlaanderen de zoveelste Belgische nekslag te laten toedienen door de verenigde francofonie en haar Vlaamse collaborateurs van blauwe en rode makelij. Uit het jongste wansmakelijke pakket verraad van eerst het eigen volk wil ik met name die ene vraag lichten of sommige “hoogwaardig­

heidsbekleders" nu al dan niet het wereldrecord hypocrisie gevestigd hebben zonder veel kans dat het nog ooit scherper wordt gesteld?

Ik zou geneigd zijn om “neen” te zeggen ware het niet dat, naar de wijze woorden van Eddy Merckx, records gevestigd wor­

den om ze vroeg of laat van de tabellen te vegen. Waaraan ik van mijn kant met­

een wil toevoegen dat het van verregaande naïveteit zou getuigen mocht ik terzake het

“talent” van genoemde “hoogwaardigheids­

bekleders” onderschatten. Maar toch ben ik er me van bewust - en ik durf vermoeden U ook - dat de uiteraard “eerbare” politi­

cus of politica die in een nabije of een ver­

dere toekomst zou willen proberen om de heer Bart Somers en de dame Caroline Gennez van hun zojuist veroverde en tevens gedeelde troon van de quasi perfect geëta­

leerde schijnheiligheid te stoten, over volks- verlakkende papieren zal moeten beschikken die het begrip “volmaakt” met lengten over­

stijgen. Maar na wat genoemde dame en heer gepresteerd hebben, geef ik grif toe dat in het politieke bedrijf alles mogelijk is, althans toch als men uit het daartoe voorbestemde hout is gesneden.

Die hypothese neemt niet weg dat de exemplaren Somers en Gennez voorlopig op onaantastbare hoogte zweven na hun onvol­

prezen interventie om, als notoire “Vlaamse”

partijvoorzitters, de kop te eisen van Geert Bourgeois en daardoor te bereiken waar ze, met de onvoorwaardelijke hulp van de insge­

lijks onvolprezen “Vlaamse” media, vijftien maanden lang voor “geijverd” hebben. Met name het kelderen van het ampersands-nive- aans kartel waarvoor ze het al die tijd in de politieke broek hebben gedaan. Want stel U maar even voor dat hun “Vlaamse betrok­

kenheid” van voor de verkiezingen had geleid tot niet eens een onafhankelijk Vlaanderen, maar tot een confederatie, waarin de deel­

staten aan de beleidstouwtjes zouden trek­

ken en de overkoepelende Belgische rege­

ring het met de kruimels zou moeten stellen!

Zonder steun van rode en blauwe bloed­

broeders aan de andere kant van de taal­

grens zou de ramp van verlies aan macht en daaraan gekoppeld profitariaat voor de

“Vlaamse” sossen en blauwen niet te over­

zien zijn geweest.

Pantomime

Het eensgezinde woord van Bartje en

LAAT MET UW WET&J.

2>jN VO£T- VE^ZOItafJCf wow rnwETAMJ

,

Caroline tot het volk via de bevriende medi- akanalen over de noodzakelijkheid van het hoogdringend ontslag van Geert Bourgeois in het belang van “de mensen” zou met veel goede wil nog gerekend kunnen worden tot de specifieke “eigenschappen” die notoire leden van de politieke Belgische maffia nu eenmaal kenmerken. Van een wereldre­

cord hypocrisie was op dat moment nog geen sprake. Dat werd pas met verve geves­

tigd toen Bourgeois zijn kop op het blauw­

rode Vlaamse hakblok had gelegd, het kartel virtueel werd gefusilleerd, het reëel drei­

gende gevaar voor “meer Vlaanderen” in dezelfde moeite deskundig was bezworen en de champagnekurken niet alleen in poli­

tiek Wallonië in het ronde vlogen.

In de media plotsklaps geen spoor meer van Somers en Gennez. Maar het laat geen twijfel dat ze zich voor de volle honderd pro­

cent, zij het stilzwijgend, achter het onverto­

gen woord schaarden van respectievelijk de Vlaamse excellenties Frank Vandenbroucke en Dirk van Mechelen, die in de plaats van hun partijvoorzitters, maar ongetwijfeld met hun oprechte zegen voor de camera’s en dui­

dende pennenridders verschenen om het ontslag van een “bekwame en eerbare col­

lega” te komen “betreuren” en hem “hun medeleven” te betuigen.

Als ik in deze het aandeel van CD&V in de opgevoerde anti-Vlaamse pantomime onbe­

sproken laat verwijs ik naar de inleiding van deze bijdrage en voeg daar voor een goed begrip en de volledigheid aan toe dat het Belgische politieke spel en de onuitroeibare tsjevenstreken blijkbaar synoniemen zijn van elkaar.

Bart de Wever en zijn NV-A hebben dat nu op zijn beurt meer tot hun schade dan tot hun schande mogen ervaren. Nochtans had de NV-A-voorzitter naar eigen zeggen op het menselijk vlak met enkele ampersan- ders “van wie hij de namen nu maar best niet vernoemde” - ik vraag me af waarom niet? - sterke banden gesmeed. Hoe sterk die wel waren, is duidelijk gebleken.

Vaseline

Geert Bourgeois was nauwelijks opge­

stapt of de mensen die zijn ontslag hadden geëist, putten zich voor de camera’s uit in medeleven, aldus een opmerking in Het Laat­

ste Nieuws tot Bart de Wever. Het moet de opmerker van dienst ontgaan zijn dat hij er compleet naast zat met de identiteit van de medelevers. Want mochten Gennez en Somers zelf zijn komen medeleven, dan zou ik de wijze woorden van Eddy Merckx niet hebben geciteerd en het wereldrecord hypo­

crisie als onherroepelijk gevestigd en geho­

mologeerd catalogeren voor eeuwig en drie dagen. Nu kan alles nog altijd beter, zelfs voor politieke creaturen als Somers en Gen­

nez.

Bart de Wever had dat ook kunnen ant­

woorden, maar hield zich bij de boutade dat hypocrisie de vaseline is van het poli­

tieke verkeer. Wel had hij neiging tot bra­

ken ondervonden wanneer hij Anciaux en zijn collega’s had gehoord tijdens hun lofzang aan het adres van Geert Bourgeois. “Bespaar ze mij”, aldus nog De Wever, “die lofzangen van onze coryfeeën. In Ierland staat op een monument geschreven dat de groten der aarde slechts groot zijn als je ze bekijkt van op je knieën.” Aan dat citaat had hij de jong­

ste maanden dikwijls gedacht. En of men hem nu wou excuseren want hij was aan een paar aspirines toe.

Met alle respect voor de verbale alertheid en de aspirines van Bart, maar in het geval van politieke oplichters, excuseer, “groten der aarde” genre Gennez en Somers, lijkt me zijn citaat een “understatement”. Zelf houd ik het in hun geval bij een uitspraak als deze: “Er stopte een wagen voor de deur. Er stapte niemand uit. Het waren Somers en Gennez”. En wat die aspirines betreft, die vervang ik door een onvervalste kotszak.

D.Mol

A ^ua /... u)e «BBeÄj 1 ZE vieéiz iM J

pe LOEKExJ

‘--- de ~

“ De leugen regeert”

Zo vat Rik van Cauwelaert de politieke toestand in dit land samen in zijn edi- toriaal van Knack. Dat heeft pijn gedaan bij CD&V, want in een interview met Leterme en Peeters noteert De Standaard in het weekeinde uit de mond van de premier: “Een magazine, hoe heet het weer, Knack...”. Leterme komt wel meer rancuneus uit de hoek.

Maar de scherven in de CD&V-hoek zijn niet meer te tellen. Het kartel is geschiedenis en meteen elk uitzicht op een min of meer redelijke verkiezings­

uitslag. De partij zal tot vervelens toe geconfronteerd worden met oude uitspra­

ken, die ook verder gaan dan de klassiekers “wie gelooft die mensen nog?” 0

“vijf minuten politieke moed”.

De partij zou niet in een regering stappen zonder splitsing van BHV of een grote staats­

hervorming. In een debat op de universiteit van Gent kreeg Gerolf Annemans de lachers op de hand toen hij zei: “Leterme heeft dat een beetje aangepast. Zonder splitsing van BHV of grote staatshervorming gaat hij niet meer uit de regering.”

Er worden deelakkoord met de Fransta- ligen in het vooruitzicht gesteld, maar voor de Vlaamse verkiezingen komt er niets seri­

eus uit de bus.

Die deelakkoorden liggen trouwens al vast in het reeds onderhandelde eerste pakket borrelnootjes. Daar hangt ook meteen een pak geld aan vast voor Brussel, zegge en schrijve 130 miljoen euro.

Ooit dreigde CD&V zowat met een volks­

opstand als Verhofstadt het zou wagen een regering op poten te zetten zonder meer­

derheid aan Vlaamse zijde. Nu klinkt het dat zoiets grondwettelijk niet verplicht is. Klopt, maar wel nooit eerder voorgekomen.

In De Morgen (26 september) zegt Mari- anne Thyssen dat de partij in een dialoog van gemeenschap tot gemeenschap stapt. De Standaard schrijft op 24 september:

“Hij (Kris Peeters) wijst er (in het Vlaams parlement) op dat het helemaal niet om een dialoog van gemeenschap tot gemeenschap gaat. “Want minister-president Demotte (PS) zal er niet bij zijn.” In De Standaard legt Peeters een en ander uit: “In Vlaanderen betekende ‘gemeenschap’ snel de Vlaamse regering met de ministerpresident. In Wal­

lonië maakt men een andere keuze.” Op 31 juli schoof het toen nog kartel CD&V/N- VA zeven uitgangspunten naar voor om te komen tot een zinvolle dialoog. Punt 2: “Om het doel van een confederale staatsstruc­

tuur te bereiken is een dialoog van gemeen­

schap tot gemeenschap noodzakelijk die geleid wordt door de ministerpresidenten van de regeringen van de twee grote taal­

gemeenschappen.” U leest ook het woord

‘noodzakelijk’?

Nu moet CD&V verder met een rege­

ring waarin ze omringd wordt door uitge­

sproken vijanden. Liebeth van Impe had het in De Morgen over het meest dodelijke zin­

netje van de voorbije week: “We moeten CD&V nu helpen.” Opgetekend uit de mond van Laurette Onkelinx.

Logisch dan toch dat volgens een pei­

ling van Gazet van Antwerpen 40% van de CD&V-kiezers aan verhuizen denkt. Een voorstel van de jongeren op het strak gere­

gisseerde CD&V-congres om de regering te verlaten kreeg steun van zowat 30% van het directe partijkader.

Detail: de kleine N-VA kreeg 1.600 leden op de been voor haar congres, bij de grote CD&V kwamen 900 mensen opdagen.

De meest kritische CD&V’ers zagen het zinloze van een tocht naar Brussel op een zonnige zaterdag wellicht zelf in.

Maginotlinie

De jongste dagen mochten top-CD&V ets hun zeg doen in kranten en media. De violen werden intern duidelijk gestemd. Ziehier de verdedigingslijnen die er uit springen.

1) De N-VA brak het kartel. Peeters zeg dat in De Morgen (27 sept.) liefst drie keen De grote kop boven het dubbelintervie*

in De Standaard: “Zij zijn weggegaan, n'e wij.”

2) De aanval is de beste verdedigingen dus probeert CD&V zowaar de geloofwaardig heid uit te spelen. Marianne Thyssen (□"

26 sept.): “De N-VA zou zich toch ook moe ten afvragen wat geloofwaardig is.” Peete,r (DM, 27 sept.): “Geloofwaardigheid in politiek bestaat hierin dat je je aan een l'J houdt.” Leterme op het partijcongres: E woord is een woord; die belofte aan de k|e zer gaan we houden.”

3) CD&V kiest voor het staatsmanschap Peeters heeft het in De Morgen over koe bloedig en standvastig.” en “Och, weet U, heeft iets met moed te maken.” Het w°°

moed valt drie keer.

4) Daaraan gekoppeld: er was geenalte natief. Peeters speelde de internation financiële crisis uit. In zo’n omstandighed opstappen is onverantwoord.

5) Na ons komen de stoute mener Marianne Thyssen (DM, 26 sept.):

Franstaligen moeten nu toch begrijpen als dit niet lukt, ze straks te maken krijg^

met de separatisten, populisten en extr misten.” Peeters (DM, 27 sept.): “Ik h° F dat iedereen begrijpt dat wie nu de dia o afschiet of het toch laat verworden tot e praatcafé, een gigantische verantwoorde i|

heid op zich laadt."

6) CD&V wijkt niet af van het karteJP { gramma. Leterme in De Standaard:

kartelprogramma blijft het ijkpunt.

“Maar het is heus niet zo dat wij daarom water in onze wijn gaan doen en het zo*®

ste compromis gaan aanvaarden.’ ’er nog: “Dit gaat over essentiële e'erne,Ji:|<e van ons samenleven en onze bestuur 'I structuren.”

7) Wek toch geen te grote verwar gen. Peeters in De Morgen: “Ik ga niet fout maken de lat zo hoog te leggen er nooit over geraak.” Onkelinx l'*ustrej3|e dat al meteen. Er kan zelfs over de s°c^jj zekerheid gepraat worden. Ze denkt o’3 aan... de erkenningsvoorwaarden voor r en verzorgingstehuizen” ep.

Maar er was ook goed nieuws te Nog maar pas lag het huwelijk met N-v ( diggelen of Wilfried Martens en Miet trouwden met elkaar. Martens sloot _ mee zijn derde kartel in zijn leven af- van de gelukkigste dagen uit ons leven . S derde evidente Wilfried. Maar of uit tel nog schone kindjes geboren zullen den, valt te betwijfelen. j |C

De dingen dezer dagen

3

Kleine Onvolledige Encyclopedie Voor Ongeletterden En Transintellectuelen

En de winnaar is:

Yves Leterme (ondanks alles)

G

G: Adam die niks met Eva maar alles met joe te maken heeft en wiens familienaam niet voluit geschreven mag worden omdat hij niet Van Themsche heet.

Gamel: eetketeltje van Pieter de Crem als hij ergens bij "onze jongens" op missie gaat eten.

Gammel: oud en vervallen, wrak, in figuurlijke zin gebruikt voor het Belgische scheepje van staat, niet te verwarren met gamel (zie daar).

Gat: hol verschijnsel dat de begrotingen van de federale staat kenmerkt.

Om een oude rot als Yves Leterme nerveus te krijgen, is echt wel meer nodig dan de aankondiging van een verkiezingsnederlaag in 2009. In zijn bijna dertig jaar politieke ervaring zag hij zijn partij meer verliezen dan winnen, hij is dus een ervaringsdeskundige op dat vlak.

Gatkruiper: minister die in het gat van de begroting kruipt om het op te vullen.

Geit: huisdier van Belgische eerste minister die maar niet vooruit wil (de geit).

Geitenkaas: kaas van... die in Vlaanderen zeldzaam is omdat de Vlamingen altijd bij de bok gedaan worden.

Gezelligheid: aangenaam gevoel dat geen tijd kent, evenmin als de splitsing van B-HV.

Goedzak: mythische figuur met de voornaam Lamme, die alles goed vindt wat hem wordt aangedaan als hij zijn worstjes en zijn postjes maar heeft - komt voor in alle Vlaamse sleurpartijen.

Gouverneur: gouwheer, in Limburg gespeld als gauwheer omdat dat postje daar gauw werd ingepikt toen het paste in een socialistische loopbaanplanning, want

"gouverneuren is vooruitzien”; vraag het maar aan Cathy Berx van Antwer pen.

Graaien: het zich voor eigen vertier en dat van de vrienden onwettig toe-eigenen van gemeenschapsgelden, naar hartelust vooral in de praktijk gebracht door politici in het zuiden des lands, de zogenaamde Graaiende Hanen.

Graffiti: eigengemaakte grafschriften voor talentrijke kunstenaars als Wim Delvoye, Jan Fabre, Tom Lanoye, Eddy Wally en andere groten.

Groen: politieke kleur die met paars gemengd bruin wordt en zónder paars kleurloos.

Gucht: scherp voorwerp dat door de VLD-top wordt gebruikt om open debatcultuur te beoefenen: “Zwijg of ik gebruik de gucht!"

Guldensporen: Feest van de Vlaamse Gemeenschap dat in Brussel ontspoort.

Guy: voornaam van de grootste leugenaar en bedrieger - door zijn collaborale partijge­

noten de grootste staatsman genoemd - die ons land de

jongste 50 jaar mismeesterd heeft, maar die nu naar de kroon wordt gestoken door Yves.

Echo ’ s uit de Koepelzaal

Zandmannetje Peelers______

Het zal ook wel met de context te maken hebben gehad, maar de septemberverklaring (van wie is die prachtige vondst van de 'Trois Suissescatalogus’?) van de Vlaamse regering bij monde van Kris Peeters was een bijzonder saaie en - zelfs letterlijk - slaapverwekkende aangelegenheid.

Menige kijker zal het via de televisie kun­

nen zien hebben hoe vrijwel niemand onder de fameuze koepel luisterde (laat staan: aandach­

tig luisterde). Ze waren allemaal met zichzelf of met elkaar bezig: de gazet of de gsm, blackberry

°f laptop scoorden weer hoog. Dat was ook ‘Het Laatste Nieuws’ niet ontgaan.

Zij brachten op dinsdag 23/9 een foto van een parlementslid, slapend met het hoofd op de bank. Hoewel de man onherkenbaar is, wist de krant - wellicht uit sympathie voor de N-VA - volstrekt foutief te melden dat het om Jan Peu- nians ging. Ook Herman de Reuse (VB) ont­

kende expliciet. En de anderen?

W/Wvv. vlaamscheleeuw.com

Of bel 03-385 81 90

het Vlaamsche Leeuw bier

ordt gebrouwen door de r°uwerij Van Steenberge

Zandmannetje Peeters (2)

Peeters begint de politieke stiel ondertussen al behoorlijk onder de knie te krijgen: het lie­

gen alsof het gedrukt staat! Zo ontkende hij dat de tekst van die septemberverklaring nog inhoudelijk werd bijgestuurd na het ontslag van Geert Burger. Volgens ex-minister Geert Bour­

geois zaten een aantal essentiële elementen die in de beslissing van de Vlaamse regering van 5 september over de communautaire dia­

loog zaten, niet in de septemberverklaring: het zwaartepunt om de bevoegdheden bij de deel­

staten te leggen, concrete timing en engagemen­

ten, BHV en het Nederlandstalig karakter van Vlaams-Brobant.

En wat zegt Peeters (na zijn ontkenning dus):

‘Er was inderdaad vrijdag op de gewone Vlaamse regering een eerste versie van de september­

verklaring beschikbaar die in de loop van het weekend werd aangepast rekening houdend met de begrotingsbeslissingen genomen door de Vlaamse regering en met het gegeven dat de Vlaamse regering aan de Gemeenschaps- dialoog zou deelnemen. De tekst werd daar­

bij ook, wellicht nog te weinig, ingekort’. Ja, wat de een essentieel vindt, is voor de ander maar bladvulling...

Pittig debat_______ ________

Woensdag bleek alleszins dat de verhuis naar de oppositiebanken van de N-VA de Vlaam­

sche Parochieraad wat pit gegeven heeft - en dat mocht ook wel. Fractieleider Jan Peumans kwam voortdurend tussenbeide en we hoorden hem zelfs zeggen dat hij zich veel comfortabe­

ler voelt in deze rol!

Natuurlijk braken de oppositiepartijen de Septemberverklaring af. Dot is niet alleen hun rol, daar was ook reden toe. ‘Geen visie, alleen kléine snoepjes voor iedereen’, vond Jurgen Ver­

strepen (LDD). Ook Filip Dewinter was in goe­

den doen. Met diabolisch genoegen citeerde hij uitvoerig de Franstalige kranten en politici die de fameuze ‘extra garanties’ aan de Vlamingen weglachen. 'Wie gelooft u nog?’, vroeg hij aan Peeters. Die kon er niet mee lachen!

Als hij zich een paar jaar geleden enga­

geerde om drie verkiezingen op rij te winnen, was dat een berekende gok: de gewestver­

kiezingen van 2004, de gemeentelijke verkie­

zingen van 2006 en de nationale verkiezingen van 2007 lagen dicht genoeg bij elkaar om in één lange adem te winnen. En tegelijkertijd was het trio zo gekozen dat op geen enkel beleidsniveau twee verkiezingen gewonnen moesten worden: nergens zou een zittende regering dus beoordeeld worden door de kiezer, want in 2004 zat CD&V zowel Vlaams als federaal in de oppositie, leperse Yves doet dus geen gekke beloften, en kondigde nooit aan dat een uittredende regering mét CD&V een verkiezing zou winnen.

En, last but not least, de verkiezingen van 2009 kunnen Leterme eigenlijk niet sche­

len. Kort en goed: het zullen de verkoze- nen in het Vlaams Parlement zijn, de Ludwig Caluwé's, de Eric van Rompuy’s en de Johan Sauwensen, die de rekening zullen betalen voor de fratsen van Leterme en zijn federale ploeg. “De federalen” zullen op de avond van 7 juni weliswaar een lang gezicht trekken, maar in stilte eigenlijk blij zijn dat hun man­

daat nog duurt tot 2011. Dat verklaart ook waarom Kris Peeters, tegen alle regels van de voorzichtigheid in, toch gedwongen was zich op het gladde ijs van de federale onder- handelingen te wagen, terwijl hij toch gerust de luwte van het Martelaarsplein had kunnen blijven opzoeken. Peeters zal immers, willen of niet, volgende lente campagne moeten voeren over die federale onderhandelingen, en de enige manier om dat met wat succes te doen, is resultaten tonen.

Wacht even, zal u me zeggen, we krijgen toch gewestelijke én federale verkiezingen in 2009! We zullen zien, zei de blinde. De levensverzekering tot 2011 geldt niet alleen voor de christen-democratische kamerleden en senatoren, maar ook voor hun collega's van blauwe en rode kleur. Ook voor deze partijen staat de electorale barometer niet op “aanhoudend mooi”. Integendeel, de SP.a slaagt er niet in uit het dal te kruipen, en al lukt de Open VLD er voorlopig nog in haar mandatarissen weg te houden van het sire­

nengezang van jean-Marie Dedecker, het­

zelfde geldt zeker niet voor haar kiezers.

Anders gezegd: een (bescheiden) pak slaag bij de Vlaamse verkiezingen is ook voor deze partijen onvermijdelijk, maar het lijkt weinig waarschijnlijk dat ze het masochisme zo ver zullen drijven dat zij ook een federaal pak slaag zouden willen.

Kortom: vanuit zijn persoonlijke visie, en die van zijn federale vrienden, is de keuze van Leterme om voort te doen volstrekt begrij­

pelijk. Of ze een goede zaak is voor Vlaande­

ren, is natuurlijk een andere vraag.

Domme beslissing

Want door zijn handelwijze is Leterme inhoudelijk definitief een marionet van paars geworden. Het is de laatste dagen aandoén­

lijk om te zien hoe de partijtop van CD&V aandacht vraagt voor “de socio-economi- sche problemen". Tiens, waren dat niet de problemen die volgens Open VLD en SP.a verwaarloosd werden door het kartel? De

boodschap is duidelijk: als de beloning is dat men in de regering kan blijven en de pre­

mier mag blijven leveren, is CD&V bereid het beleid van paars uit te voeren.

Wie zich wel zorgen moet maken, is de N-VA en met name haar voorzitter. Om met die laatste te beginnen: zijn naam is der­

mate verbonden met het kartelexperiment dat het amper denkbaar is dat hij nog lang het voorzitterschap op zich zou nemen in een constellatie waar de N-VA zelfstandig verdergaat. Dat is jammer, zowel omdat we een intelligente stem in de politiek voortijdig dreigen te verliezen, als omdat de kandidaat- opvolgers niet talrijk zijn, en niet noodzake­

lijk - laat ons beleefd blijven - tot het puik van het politieke personeel behoren.

Wat N-VA zelf betreft, is de situatie het perfecte spiegelbeeld van die van CD&V.

Waar de Vlaams-nationalisten op 7 juni 2009 ongetwijfeld zullen kunnen rekenen op een resem sympathiestemmen, is het alles behalve zeker dat de kiezers die N-VA dan willen belonen voor haar standvastige hou­

ding, hetzelfde zullen doen bij de federale verkiezingen van 2011. Daar dreigt N-VA opnieuw geconfronteerd te worden met de kiesdrempel, en dus in minstens één, allicht zelfs twee of drie provincies, haar verkoze- nen kwijt te spelen.

Bart de Wever is verstandig genoeg om te weten dat zijn partijcongres een domme beslissing heeft genomen. Zeker, hij kon op applaus rekenen bij het verlaten van de fede­

rale meerderheid, maar hij had nog meer applaus kunnen oogsten, en vooral nog meer druk kunnen zetten op zijn kartelpartner, wanneer hij dit had gedaan naar aanleiding van een latere fase van de onderhandelin­

gen. Want zeg nu zelf, vertrekken omdat geen vooruitgang wordt geboekt, is nog iets anders dan vertrekken omdat - bij wijze van voorbeeld - Linkebeek bij het Brussels Gewest wordt gevoegd. Die kans heeft de N-VA nu laten liggen.

Pyrrhus

Leterme als lachende derde? Ik zou er toch niet al te zeker van zijn. Binnen CD&V heeft het kartel iets veranderd, en als Frans- taligen zeggen dat het “nationalistische virus” de oude staatsdragende CVP heeft besmet, hebben ze geen ongelijk. Wie de laatste weken de partij-interne actualiteit wat volgde, heeft kunnen vaststellen dat de onafhankelijkheidsgedachte een nieuwe woordvoerder heeft gevonden. Niet langer de onbesuisde Eric van Rompuy, die steeds op het laatste moment tot de orde kon wor­

den geroepen door zijn oudere broer, maar wel de bezadigde Tony van Parys, voorma­

lig minister des konings, pleit dezer dagen voor een eindrekening. Hij doet dat op zijn eigen manier, maar is er niet minder duide­

lijk om. Hij kan dat met des te meer gerust­

heid doen omdat hij weet de steun te genie­

ten van vele kaderleden, lokale verkozenen en militanten. Op termijn heeft de familie Coburg dus een Pyrrhusoverwinning bin­

nengehaald. Maar de tijd van Yves Leterme zal het allemaal nog wel duren.

Léopolo Lamiroy

4

De dingen dezer dagen

De Reconquista

Vorige week refereerde KNIN al kort aan het boek “De islam in Europa: dia­

loog of clash?” samengesteld door Johan Sanctorum en verschenen bij uitgeverij Van Halewyck (die zo goed was me na aandringen van de samensteller een pdf- document met de tekst te bezorgen “want de recensie-exemplaren waren uit­

geput”; zeker als een journalist van *t Pallieterke iets vraagt aan een uitgeverij met wortels in het extreemlinkse Kritak). Samensteller Sanctorum is de laatste tijd doorgebroken als de filosoof van ‘het gezond verstand’. Op Wikipedia noemt men hem o.a. (en ik verdenk hem ervan zelf de auteur te zijn): “een hybride post­

moderne intellectueel met een creatief artistieke poot en een filosofisch-weten- schappelijke, vooral beïnvloed door de Franse filosofie”. M.a.w. zijn teksten zijn interessant, maar met veel moeilijke woorden en geregeld een verwijzing naar andere filosofen of schrijvers die eruditie moeten bewijzen.

Eerst op respectabele leeftijd (54) begint hij wat bekender te worden bij een groter publiek. Dat zal wel iets te maken hebben met een van zijn vroegere vijanden: de tijds­

geest die nu langzamerhand in zijn richting begint te draaien. Op zijn website "Visionair België" en in zijn artikels bewijst hij geregeld dat hij (nog) niet bij ‘het wereldje’ hoort. Bel­

gië kan hem gestolen worden evenals het artistiek-intellectuele wereldje dat op kosten leeft of geleefd heeft van de belastingbeta­

ler en in ruil over Vlaanderen en de Vlamin­

gen spreekt op de toon die Goebbels voor de Joden reserveerde.

Sanctorum heeft mooie bladzijden gewijd aan een oplichter als Gerard Mortier en zijn plannen voor een Gents muziekcentrum of een bullebak als Ivo van Hove en zijn regie van Wagners Ring.

En hij kijkt al lang verbaasd naar de knie­

val van zogenaamde linkse intellectuelen voor een barbaarse ideologie als de islam.

Hij wordt nu geleidelijk salonfähig en ver­

zamelde enkele auteurs met essays rond de problemen die de islam veroorzaakt.

Eerlijk gezegd mis ik een beetje een rode draad in het boek. In het eerste stuk van B. Barnard valt zelfs het woord islam niet, want het is een zes jaar oude erg literaire lezing over de Joodse invloed op onze Wes­

terse beschaving. Barnard heeft Czernowitz bezocht (nu Chernivtsi in Oekraïne) waar ooit 77 synagogen waren in een stad die een smeltkroes was van Joden, Duitsers, Roeme­

nen en Hongaren. En hij koppelt die vroegere multiculturele stad van het koninkrijk Hon­

garije aan de een paar honderd kilometers

Linkse Leugens

Ziehier de rijke oogst van de week (vooral dank aan De Morgen).

-’’Meerderheid van journalisten stemt progressief’(Belga 25.9): Uit een onderzoek van de Vlaamse Vereniging voor journalisten leert men dat bij de federale verkiezingen van 2007 34% van de Vlaamse journalisten voor Sp.a-spirit heeft gestemd en 20% voor Groen. M.a.w. de meerderheid van de jour­

nalisten heeft niet progressief maar aarts­

conservatief gestemd.

-"De Wever had zijn baby meegenomen. Je laat geen 1600 bloedhonden blaffen over een ongevormd trommelvliesje...Van harte spuug ik het CD&V van mevrouw Thyssen onder. Haar wil ik nog enigszins sparen, frêle om niet te zeggen tuberculeuze wicht als ze is. Maar de paljassen om haar heen moeten door de smurrie." Hugo Camps in De Morgen (23.9). Die CD&V’ers zullen eerder door het braaksel van deze erkende zuipschuit moeten waden.

-"Wij zijn een voorbeeld voor heel veel men­

sen”. Jean-Marie Pfaff in GvA (13.9) Om ook artikelen uit winkels mee te nemen zonder te betalen’

-Programmering voor oktober en novem­

ber 2008: 16 dansavonden; I concert en I expositie, 3 toneelvoorstellingen in het Engels; 20 toneelvoorstellingen bilingue in het Frans en het Nederlands; I (één) voor­

stelling in het Nederlands. Welk theater?

Koninklijke VLAAMSE Schouwburg Brus­

sel.

-"De jongeren die bij de dood von Guido Demoor betrokken waren, kregen de antiter­

reureenheid op hun dak. Je kunt bijvoorbeeld niet zeggen dat we hier soft zijn in België.”

Mohammed Chakar in De Morgen (26.9) en hij meent het nog ook.

-”Als we CD&V niet helpen, zijn we straks allemaal verliezers.” Laurette Onkelinx in De Morgen (26.9). Met zo'n vrienden heb je geen vijanden meer nodig.

-”Wat kun je anders verwachten van een groupuscule dat daar in het fiere Gent op her­

senloze zondag met rood aangelopen hoofden Vliegt de blauwvoet staat te zingen? Wat kan je verwachten van de geestesgenoten van die ongeschminkte clown die onlangs ergens in een

verder geboren Joseph Roth en zijn bekende roman over de verdwenen dubbelmonar­

chie. Het is allemaal nogal artificieel en Bar­

nard heeft er blijkbaar geen idee van dat dit de stad van een meer representatieve Jood was: Joseph Schmidt, de jonge cantor die de populairste Duitse tenor van zijn tijd werd vooraleer hij moest vluchten naar Wenen, Brussel en Zuid-Frankrijk om op zijn 38ste in Zwitserland te sterven.

Verkeerde argumenten, juiste conclusie

Het tweede essay over de hoofddoek­

jes van Geert van Istendael is wel midden in de roos. Van Istendael slaagt er nog­

maals in om met de verkeerde argumen­

ten de juiste conclusie te trekken. In zijn

‘Het Belgisch Labyrinth’ hekelde hij terecht de lamentabele Vlaamse mentaliteit; voor hem een gevolg van eeuwen van zogenaamde vreemde bezetting; een belachelijke legende die alleen bewijst dat Van Istendael nooit één historisch artikel las. In een bijzonder goed geschreven stuk windt Van Istendael zich vreselijk op over de hoofddoekjes die gelei­

delijk Brussel overspoelen en die het gevolg zijn van brutale islamitische dwang; ook en vooral bij meisjes die zeggen dat ze vrijwil­

lig voor een statuut als sprekend vee kiezen.

Van Istendael herinnert zich zijn katholieke kinderjaren bij de nonnen en verklaart van daaruit de verinnerlijking van deze slaver­

nij. Maar daarmee stelt hij het katholicisme jaren 50 onterecht gelijk met de islam. Van Istendael verwart zijn voorbeeldfunctie als zoontje van de katholieke coryfee en minis-

drassig veld het spreekgestoelte beklom om - wellicht helemaal stoned van zes boterhammen met geperste kop- zonder blikken of blozen te beweren dat Brussel dringend ingelijfd moet worden bij het Vlaams gewest.” Mare Didden, gesjeesde filmregisseur van wie iedere film vervelender was dan de hele Franse nou­

velle vague bij elkaar en die sindsdien in het afvalputje van de filmgeschiedenis is beland.

In De Morgen (26.9).

-"Met veel daders van zware feiten kom je een heel eind zonder opsluiting...wat in ons jar­

gon, herstelgericht groepsoverleg heet,afgekort hergo. Het idee is dat jonge daders zelf met een oplossing op de proppen moeten komen...Als ze (de ouders van Joe) toen goed waren opge­

vangen en intensief begeleid, was er zeker een goede kans geweest om de zaak via hergo te behandelen.” Criminoloog HugoWalgrave in Humo (23.9). Zonder commentaar.

-’’Iets anticonceptiefs? Proberen l’t Spoelt de vagina met zure melk en loten van de acacia.

‘t Steekt kwintappels en dadels en honing in haar liefdesspier. En als ook dat niet helpt, dan smeert ‘t haar hele warme binnenkant vol met in azijn gedrenkte kamelenmest.” Dimitri Ver­

huist in Godverdomse dagen op een godver- domse bol (p.35). De literaire sensatie van het najaar volgens de kwaliteitsmedia. 186 pagina’s oeverloos gezwets.

***

En wat mochten de Vlamingen deze en vorige week niet lezen, horen of luisteren!

De bekende linkse Italiaanse feministe en journaliste Oriana Falacci stak haar kop niet in het zand en haalde de laatste jaren van haar leven vernietigend uit naar de islam.

Haar vrienden hebben dit jaar de Oriana Falacci-prijs toegekend aan...Filip de Win­

ter. Volledige stilte in de Vlaamse media.

En Adam Dabrowski, latere naam Adam Giza (officiële naam volgens de VRT = Adam G.) heeft Joe van Holsbeeck niet ver­

moord. Zijn kompaan heeft dat volgens het gerecht wel gedaan maar beelden bewijzen dat hij arme Joe met geen vinger heeft aan­

geraakt. Toch is Joe dood. Conclusie: Van Holsbeeck heeft zelfmoord gepleegd. JAL (ookietsgelezenofgezien? jal@live.be )

ter van staat August met het leven van de doorsnee katholieken. De helft van de Vla­

mingen was toen al niet meer katholiek en iemand die zijn geloof verloor, werd niet ver­

moord. In sommige colleges heerste mis­

schien een keihard regime, maar een goed deel van de katholieke ouders zonden hun kinderen naar officiële of minder fanatieke katholieke scholen.

In dit essay dat de hysterische razernij opriep van zogenaamde progressieven (een afvallige is altijd erger dan een heidene) legt Van Istendael wel de klemtoon waar deze echt gelegd moet worden. Of meisjes een hoofddoek mogen dragen op hun werk is een futiliteit vergeleken met de echte vraag:

“mogen moslima’s straks nog wel zonder hoofddoek gaan werken?”

Na Van Istendael neemt Sanctorum zelf het woord in misschien het beste proza dat ooit in Vlaanderen verscheen over deze gif­

tige heilsleer en over de Vlaamse idioten die deze schurkenideologie verdedigen. Sancto­

rum slaagt er zelfs grotendeels in moeilijke woorden uit de weg te gaan. Hij vertrekt van concrete dingen zoals de voetbalwedstrijd België - Marokko, de Sinterklaasaffaire in Zurenborg en de laffe uitzendingen van Ley- ers en diens weg naar Mekka waar hij geen stap durfde zetten. Hij wijst op het feit dat deze dappere zijn echte opinie uitventte in de kranteninterviews bij de reeks en niet in de programma's zelf. Dat is een opstap naar het hart van zijn betoog: “dat we ons niet te tolerant mogen opstellen tegenover een reli­

gie die zelf absoluut onverzoenlijk is en haar gelijk bij voorkeur met geweld afdwingt"; dat we moeten stoppen met moskeebouw toe te laten, want dat is geen neutraal gebouw, maar een veroverde plek die onomkeerbaar aan de islam toehoort. En dat de behande­

ling van vrouwen de lakmoesproef wordt in de strijd tegen de islam. En Sanctorum aar­

zelt niet het woord "reconquista" te gebrui­

ken om de islam terug te rollen. Kortom, u moet dit zelf maar lezen.

Enerzijds, anderzijds

De rest van het boek is onvermijdelijk een anticlimax. De brave Ludo Abicht is er eentje uit de school van “enerzijds" en “anderzijds"

en herhaalt nog maar eens de achterhaalde clichés over “armoede en achteruitstelling”

Roddels uit de Wetstraat

Ongewoon op vrijdag

Het is ongebruikelijk in de praatbarak, maar vorige vrijdagnamiddag troepte men er samen voor het debat met woordbreker en premier der Walen Yves Leterme. Een ple­

naire vergadering was door Herman kardi­

naal van Rompuy niet toegestaan. Dus moest men het met beperkte spreektijd, maar bin­

nen de tijdspanne van een commissie flik­

ken. Met een grote glimlach arriveerde de woordbreker uit leper en liet zich gewil­

lig op de gevoelige plaat vastleggen. Vooral de oppositie had zich opgemaakt om met scherp geschut op de geitenboer te schie­

ten. Woordbreker Leterme liet het allemaal van zich afglijden, gesterkt en gesteund als hij zich wist door de Walen die hun marionet geen strobreed in de weg legden.

Oude schema’s

De eerste spreker, boze Gerolf Annemans,

terwijl islamterroristen meestal goed opge­

leide middenklassers zijn. En iemand die de

“gebrekkige kennis van geschiedenis” hekelt, moet dringend een kleine studie lezen over de echte verhoudingen tussen moslims en dhimmis in het middeleeuwse Cordoba.

Het stuk van Mimount Bousakla behan­

delt de eerste vrouw van de uitvinder van de islam en bewijst zogenaamd dat hij het niet zonder haar kon. So what? Wat helpt dat in de dagelijkse praktijk hier en nu?

Interessanter is het enigszins taaie essay van Jan de Pauw. De auteur neemt de koran onder de loep en gaat na hoe imams die tek­

sten interpreteren nu de Westerse cultuur met hun eigen (gebrek aan) beschaving botst- De Pauw bewijst met verschillende voor­

beelden dat zowat iedere moslim alles en nog wat uit de koran kan pikken wat op enig moment in zijn kraam past, want door het gebrek aan een echte hiërarchie, de achthon­

derd jaar versteende afkeer van tekstkritiek en origineel theologisch denken is de ideo­

logie gescleroseerd.

Zijn conclusie is wat omfloerster dan die van Sanctorum, maar komt feitelijk op het­

zelfde neer “Een islam - in eerste instantie m de diaspora - die zich beroept op de burger­

lijke vrijheden en wettelijke garanties van het gastland om aldus het eigen exceptionalisme te legitimeren, is onhoudbaar.” In gewoon Nederlands: moslims eisen hier niet alleen alle rechten op, maar nog flink wat voor­

rechten ook en we zouden wel gek zijn om die toe te staan.

En dan is het tijd voor antigif met de mening van de voorzitter van het Humanis tisch Verbond, de mantelvereniging *an e irreguliere loge: Rik Pinxten. En hier krijgen we dan het andere uiterste: politieke cor rectheid recht uit 1990 alsof er geen aansla­

gen in New York, Londen en Madrid gewees zijn; alsof Bouyeri alleen maar “doei" tege Van Gogh zei. Geen probleem als hij zijn ste lingen even radicaal, beeldig en terzake zou verwoorden als Van Istendael en Sancto rum. Dan kan de lezer zich eens flink kwaa^

maken. Jammer genoeg is dit een essay 1 het houten taaltje van de linkse kerk; in woordenbrij waarbij je meelij krijgt met

broeders" die zo’n werkstukken in de wer plaats moeten ondergaan. JanNecke",5

legde meteen de vinger in de wonde. H'J dat Leterme geen millimeter verder st°^

dan koninklijk verkenner Herman van R®

puy een jaar geleden. Die had toen ook dialoog van gemeenschap tot gemeenst voorgesteld omdat er eigenlijk feitelijk n1 anders mogelijk was. Ook toen knikten Franstaligen al instemmend. Bovendien Boze Gerolf dat het Waalse applaus toe nu ondersteund werd door het ACW en de tsjeven daardoor terugkeerden na3 oude schema’s van de oude machtsparti)- Vlaamse verkiezingsbeloften ten spijt-

Groenrode oppositie?___

Spallochtoon Peterke van Veltho zoontje van..., Meloen Meryem |.

de Waalse groene Nollet hielden een,S°ntef' economisch betoog over ontslagen, de nationale financiële crisis en dies me®1”’ /J

Lees verder bli-

De dingen dezer dagen

5

“ Splitsing BHV was een ongelukje”

Half oktober stelt Mare Platei zijn nieuw bek voor. “België op zijn kop” heet het en als verduidelijking voegt hij eraan toe: “De hopeloze zoektocht naar een nieuwe Belgische regering”. Uiteraard begint Mare Platei zijn verhaal op die gedenkwaardige I0 juni 2007 met, aan Vlaamse kant, de eclatante overwinning van het kartel CD&V/N-VA. Intussen weten we dat Yves Leterme zijn “regeer­

periode” (zo zullen we dat maar noemen) begon met een kolossale woordbreuk.

Yves Leterme had zijn kiezers beloofd dat hij niet in een regering zou stappen zonder staatshervorming en zonder splitsing van BHV. Plateis verhaal houdt op die andere gedenkwaardige dag, I5 juli 2008, de dag nadat Leterme zijn ont­

slag ging indienen bij de koning. Ongetwijfeld komt er een vervolg op zijn ver­

haal. Maar wie in de loop van de voorbije vijftien maanden niet alleen het noor­

den, maar alle windstreken heeft verloren, krijgt van Platei een getrouw verslag hoe dit land sinds I0 juni 2007 op zijn kop stond. Vandaag geven we u ene proef- bedje en wel zijn verhaal over nog een gedenkwaardige dag - 7 november 2007 - de dag dat de Vlamingen voor de eerste keer in heel de Belgische geschiedenis hun democratische meerderheid gebruikte om in de commissie Binnenlandse Zaken de splitsing van BHV door te duwen.

Met die titel - “Splitsing BHV was een ongelukje” - bevestigde De Standaard (DS I4 02 08) later het vermoeden dat de dag van het gebeuren al ontstond, dat de BHV-stem- ming van 7 november 2007 niets te maken had met het respecteren van de parlemen­

taire democratie, zeker niets met het vrij laten van de Vlaamse numerieke meerder­

heid in het Belgische parlement, het was zelfs geen goed georchestreerde opvoering, het was een ongelukje met nauwelijks meer dan wat oppervlakkige blikschade.

Veertien dagen vroeger waren Leterme, de vier voorzitters en Herman Van Rompuy overeengekomen om BHV “uit de parlemen­

taire molen te halen” (DS I4 02 08) Het Kar­

tel - voorzittersduo Vandeurzen - De Wever liet terzake al in zijn kaarten kijken in een gezamenlijk gesprek met Gazet van Antwer­

pen van 27 oktober. “Als er voldoende per­

spectief is op een oplossing, stemmen we niet." Zo zegde de CD&V-voorzitter toen.

Maar wat als dat perspectief er niet is, werd daarop uiteraard gevraagd: “Dan stemmen we.” (id.) Duidelijke taal die men nog moei­

lijk kon herroepen “Doorbraak op 7 novem­

ber of geen oranjeblauw”, zo titelde de Ant­

werpse krant boven het dubbelgesprek.

De Vlaamse liberale partner wilde ook niet weten van uitstel: de partij kon zich immers niet veroorloven het Kartel met de commu­

nautaire pluimen te laten lopen. De partij wilde ook doen vergeten dat ze nog tijdens de tweede regering Verhofstadt tot grote Vlaamse toegevingen bereid was om van het BHV-dossier af te geraken. Dat ging toen niet door omdat Spirit, (l) toen nog kartel- partner van SP.A een mogelijk akkoord op de valreep onmogelijk maakte. Intussen had­

den de Franstalige onderhandelaars van toen genoteerd dat de Vlaamse bereidheid om het gesplitste BHV te “kopen" bijzonder groot was. Met minder dan wat nu binnen hand­

bereik lag, zou men hen niet meer naar huis sturen, zo werd toen na het afspringen van die onderhandelingen aan Franstalige kant beklemtoond.

Bijna een halve eeuw oud

Het probleem BHV ontstond in de eerste belft van de jaren zestig van de vorige eeuw.

n een zoveelste poging om het Vlaams- tanstalig conflict op te lossen werd het land

°Pgedeeld in taalgebieden, het Nederlands­

talige Vlaanderen, het Franssprekende Wal- Or|ie, het tweetalige Brussel en de Duitse taalgemeenschap. Daarmee werd ook de aalgrens een definitief feit. Dat waren maat- J^gelen die deel uitmaakten van wat als de ertog'nnedalafspraak in de geschiede­

nisboeken terecht kwam. Met daarin niet ineen de invoering van de taalfaciliteiten zes Vlaamse gemeenten rond Brussel,

°°k de overheveling van Voeren van bij1 . nstalige Luik naar het Vlaamse Lim- kf rg én het behoud van de tweetalige kies- d?ng Brussel-Halle-Vilvoorde, een arron-

<jwSernentele kieskring waar de taalgrens no^rs d°orbeen loopt. Vlaanderen had jaren van °m te begrijpen dat het laten bestaan Hall aAtWeetalige arrondissement Brussel- corr ''V00rde een aanfluiting was van een gre ecte uitvoering van de vastgelegde taal- 'n taS|6n wettelijke indeling van het land den jgeb'eden. Uitgerekend de taalgebie- de 'e het basisargument vormden voor sing vaarT|se eis tot integrale vernederland- orn"ian de Leuvense universiteit, de strijd

BHV UV6n Vlaams "•

ste Werd brandend actueel toen de eer- be$iistarse regering Verhofstadt in 2002 Lieskp6 bestaande arrondissementele vervann^en d°°r provinciale kieskringen te

&rabaJ’en’ a"een in de provincie Vlaams- z°u men met twee kieskringen blij­

ven werken, het eentalige Nederlandstalige Leuven en het tweetalige BHV. Bij federale en Europese verkiezingen kunnen Fransta­

lige partijen daar stemmen ronselen in 35 Vlaamse gemeenten en dat binnen de eenta­

lige provincie Vlaams-Brabant. Een campagne die zij zonder aarzelen in het Frans (mogen) voeren. Bij de verkiezingen van 2007 sprok­

kelde het MR-FDF van Reynders daar meer dan 40.000 stemmen bijeen, een pakket dat de liberale partijvoorzitter natuurlijk niet zomaar kan opgeven.

In 2003 kwam er een stevige kink in deze zoveelste Belgische kabel: het Grondwet­

telijk Hof, het vroegere Arbitragehof, wees de voorgestelde regeling als ongrondwette­

lijk van de hand. Die was immers strijdig met het grondwettelijk vastgelegde gelijkheids­

beginsel: in de andere Vlaamse provincies krijgen de kiezers alleen een provinciale lijst voorgelegd, in Vlaams-Brabant is de keuze­

mogelijkheid van de kiezers in het arrondis­

sement Leuven beperkt tot Nederlandstalige lijsten, in BHV zijn er Vlaamse én Franstalige lijsten, een ongelijkheid tussen burgers van één zelfde provincie bij het uitoefenen van hun kiesrecht. Een dilemma waarvoor poli­

tiek België volgens het Grondwettelijk Hof ten laatste voor de federale verkiezingen van juni 2007 een uitweg moest vinden. Die verplichting wist politiek Brussel con brio te omzeilen door de normale verkiezingsdatum met veertien dagen te vervroegen zodat het op 10 juni 2007 toch nog mocht, de ultieme datum is intussen al lang voorbij.

Wekenlang zocht de paarse regering Ver­

hofstadt II naar een uitweg, maar die heeft ze, zoals reeds aangestipt, niet gevonden.

De tweede paarse regering heeft het dos­

sier dan maar opgeborgen en doorgescho­

ven naar de regering, die na de verkiezingen van 2007 het levenslicht moest zien. Van­

daag is het probleem helemaal niet meer te ontwijken: Mare Bossuyt liet er in een toe­

spraak bij zijn ambtsaanvaarding als nieuwe voorzitter van het Grondwettelijk Hof half november 2007 geen twijfel over bestaan dat de kwestie moet opgelost worden voor­

dat nieuwe federale verkiezingen op het programma kunnen staan. Doet men dat niet, dan kan elke administratieve maatre­

gel voor de organisatie van de verkiezingen daarvoor, bijvoorbeeld de oproep tot kan­

didaten, geschorst of vernietigd worden."

Alleen, de Kamer van Volksvertegenwoor­

digers kan die juridisch ongrondwettige ver­

kiezing “ondanks alles, geldig verklaren, net als de vorige twee keer in 2003 en 2007 . (DS 14 11 2007) Nadien kan het Grondwet- tellijk Hof wel alle beslissingen van die rege­

ring opschorten voor zover daartegen klacht wordt ingediend. Volgens juristen mag men dan een “onvoorstelbare juridische guer­

rilla verwachten, anderen hebben het over toestanden uit bananenrepublieken.” (DS 25 10 2007)

Woensdag 7 november, de dag waarop de Kamercommissie zou stemmen, naderde in ijltempo. De Vlaamse media waren dui­

delijk: een eenzijdige Vlaamse goedkeuring van de Vlaamse BHV-voorstellen betekende zo goed als zeker het definitieve einde van oranjeblauw. Aan Franstalige kant werden de te verwachten grote woorden uit de Belgi­

sche letterkast gehaald, de dreiging met een stemming was niets minder dan een Vlaamse oorlogsverklaring! Daags voor de ultieme datum maakten twee opiniepeilingen - met alle gebruikelijk voorbehoud - nog maar eens duidelijk hoe haaks Vlamingen en Frans- taligen tegenover elkaar stonden. In een Vlaamse peiling stelde 64% van de onder­

vraagden dat de Vlamingen zeker geen wijn meer in hun water moesten doen. Op een gelijkaardige vraag maar dan via een Fransta­

lige peiling stelde meer dan driekwart van de bijna 3000 ondervraagden dat de Franstali- gen al evenmin iets mochten toegeven.

Gezegd werd dan Leterme intussen wel een “menu” voor een BHV - oplossing klaar had:

- splitsing van BHV, maar met electoraal inschrijvingsrecht voor de inwoners van de zes faciliteitengemeenten:

- extra armslag voor de Franse Gemeen­

schap op het Vlaamse grondgebied;

- meer geld voor Brussel dat een nauw keurige samenwerking op poten moet zetten met de Vlaamse randgemeen­

ten;

- splitsing van het gerechtelijk arrondis­

sement BHV,

- de omzendbrieven Peeters en andere blijven overeind, aan het benoemings­

recht van de Vlaamse bevoegde minister wordt niet geraakt ook de federale kies­

kring duikt weer op.

Voor de N-VA was dit te veel van het allerbeste, ook al was het maar een “menu”

waaruit men dus kon kiezen. (DS 14 02 08) Als Vlamingen en Franstaligen met dat raamwerk konden instemmen, was verder praten mogelijk en kon men de stemming in de Kamercommissie “afwentelen”. Met een kartelpartner die niet mee wilde, keek de formateur uit naar de reactie van zijn Frans­

talige partners, die zoals verwacht zonder meer komaf maakten van het voorstel. “Dit is niets meer dan een Vlaamse inventaris, geen compromis”, aldus Reynders. (DS 14 02 28) De definitieve clash van 7 novem­

ber leek dus onafwendbaar, alleen hadden de twee liberale partners afgesproken om meteen na de stemming door te gaan, maar dan voor een sociaal-economische regering

Leterme deed toch nog een inspanning en veranderde enkele punten en komma’s aan zijn menu van ‘s morgens. In de vooravond bracht hij zijn Vlaamse partners nog eens samen, ook de N-VA mocht er bij zijn. “Om tactische redenen, na het Franstalige "neen", gaat N-VA nu toch akkoord.” (idem) Gezegd wordt dat het aangepaste menu inderdaad anders was dan het menu van ‘s morgens, maar hoe anders werd er niet bijverteld.

Woensdag 7 november, 8.45 uur.

“Ik werk aan oplossingen, ik ga geen grote verklaringen afleggen.” (DS 08 II 07)

De formateur is kort van stof als hij die ochtend in de Wetstraat arriveert. Het begin van een woelige dag, waarvan de buitenwe­

reld dacht dat dit het einde van het Leterme- verhaal zou zijn. Wat die buitenwereld niet wist, was dat Reynders zou proberen het zinkende schip toch drijvende te houden; Hij bevestigde toch nog eens over “een" staats­

hervorming te willen praten, vraagt een nieuwe ontmoeting van de vier voorzitters met Leterme, Somers van Open VLD geeft zijn Franstalige liberale collega een ruggen­

steuntje en dus zitten de onderhandelaars in de late voormiddag weer samen. Tot Bart De Wever een en ander doorkruist door aan de buitenwereld te laten horen dat er na de middag in de Kamercommissie gestemd wordt. Kijkend Vlaanderen krijgt de mede­

deling “heet van de naald” tijdens het mid­

dagjournaal op televisie en zit dus aan zijn stoel voor de beeldbuis gekluisterd, de com­

missievergadering over BHV wordt recht­

streeks uitgezonden.

De CD&V Kamerfractie was intussen bij­

een, de vergadering “verloopt rumoerig en militant. Het ene vurige pleidooi pro stem­

ming volgt het andere op. Inge Vervotte komt tussen:”nu stemmen betekent dat onze over­

winning van heel korte duur zal zijn.” Maar de fractie volgt niet. Leterme, de enige die het tij nog kan keren, komt niet opdagen."

(DS 14 02 08) Tegen de avond zal ook de buitenwereld beseffen dat de voorbije uren niets meer dan “cinema” was. Nog in de late avonduren van die “historische” 7de novem­

ber liet CD&V voorzitter Vandeurzen weten dat Leterme als formateur gewoon verder kon werken aan een “ambitieuze” oranje- blauwe regering die ook voor de staatsher­

vorming gaat. (DS 08 II 07)

Even voor half drie, nog altijd die woens­

dagnamiddag 7 november 2007, kondigt com­

missievoorzitter De Crem in de Kamercom­

missie van Binnenlandse Zaken “het begin van de stemming" over de het Vlaamse split- singsvoorstel aan. Zoals vooraf aangekon- digd verlaten de Franstalige commissarissen meteen de vergadering. Om 15.13 uur is de klus geklaard, BHV was gestemd, maar van een splitsing was nog lang geen sprake. Nog diezelfde namiddag vergaderde, zoals vooraf aangekondigd, het parlement van de Franse Gemeenschap om de procedure voor een belangenconflict te beginnen. Meteen was de verdere parlementaire afwikkeling van de BHV-splitsing voor lange tijd geblokkeerd.

De parlementaire behandeling van de voor­

stellen werd meteen gestopt, verschillende instanties moesten zich nu over het dossier buigen en proberen een uitweg voor te stel­

len tot de regering aan de beurt was om vast te stellen dat er ...inderdaad geen oplossing was. Half april 2008 zou men pas weten of het BHV-wonder geschied was. Indien niet, dan ging het betwiste dossier terug naar de federale Kamer van Volksvertegenwoordi­

gers die dan het voorstel verder kon afhan­

delen, tenminste zo stond het in het boekje.

Eens zo ver mogen de andere parlementen van de deelstaten immers elk om beurt een belangenconflict beginnen. Het BHV-einde was nog lang niet zicht. De Brusselse Wet­

straat kreeg dus maandenlang ademruimte om een mouw te passen aan het BHV-pro- bleem. Juist zoals de zogenoemde alarmbel en de paritaire samenstelling van de fede­

rale regering, werd het belangenconflict uit­

gevonden om te voorkomen dat een parle­

ment of een meerderheid in een parlement een voorstel zou kunnen doordrukken als een ander parlement of een minderheid in dat parlement van oordeel is dat zijn of haar belangen door dat voorstel geschaad wor­

den.

Tegen de avond al zal de buitenwereld vra­

gen beginnen stellen over zin en onzin van die "vijf minuten Vlaamse politieke moed"

op die 7de november 2007, al snel begint men te beseffen dat het allemaal “cinema”

was. “En wat als deze crisis nu eens getele­

foneerd was?” zo vroeg Yves Desmet zich ‘s anderendaags af. (DM 08 11 07)

De onderhandelingen werden officieel stil gelegd, maar Leterme vroeg zijn vier “grote"

voorzitters toch om samen te komen in een Brussels vijfsterrenhotel. “Al snel bleek dat iedereen verder wil met oranjeblauw. De CD&V-kopman stelde nu voor om de staats­

hervorming in een breed kader te organise­

ren en daarnaast een sociaal-economische regering te lanceren. De Liberalen die op dat scenario aanstuurden, gaan meteen akkoord .... ”(DS 15 02 08) Een paar uur later laat de CD&V-voorzitter weten dat er van een noodregering “met alleen een sociaal-econo- misch programma, en weinig of geen staats­

hervorming, geen sprake is.” (id.)

Onder de titel "Stop dit theater” gaf de krant Het Nieuwsblad van 8 november een gebald overzicht van de politieke tussen­

stand:

BHV gestemd maar niet gesplitst, Franstaligen starten vertragingsoperatie, Staatshervorming wellicht voor jaren op de lange baan,

CD&V wil geen noodregering maar Oranje blauw gaat gewoon verder met het palaver.

Marc Platel

1 Intussen omgedoopt tot Vlaamse Pro- gressieven

2 Hugo De Ridder, Sire, geef me honderd dagen, 263 blz. Davidsfonds, 1989

“België op zijn kop”

is een uitgave van het Davidsfonds