Vraag nr. 49
van 10 december 1999
van mevrouw PATRICIA CEYSENS
Gehandicapten – Terugbetaling hulpmiddelen Het Vlaams Fonds voor Sociale Integratie van Per-sonen met een Handicap (VFSIPH) betaalt heel wat hulpmiddelen terug aan gehandicapten. To c h lijkt een aantal materiële hulpmiddelen onvoldoen-de te woronvoldoen-den terugbetaald.
Zo wordt een anti-decubituskussen dat 16.000 frank kost, voor slechts 5.000 frank terugbetaald. Een degelijke rolstoel kost 100.000 frank, m a a r wordt slechts terugbetaald ter waarde van 60.000 f r a n k . Een handbike wordt redelijk goed terugbe-t a a l d , maar omdaterugbe-t men die besterugbe-t nieterugbe-t op de dagda-gelijkse rolstoel plaatst wegens de slijtage, moet er nog een rolstoel worden aangekocht die niet wordt t e r u g b e t a a l d , omdat men maar om de vier jaar een rolstoel mag vernieuwen.
Uiteindelijk blijken nog heel wat kosten ten laste te vallen van gehandicapten, ofschoon het kosten betreft die nodig zijn om de gehandicapte in condi-tie te houden.
Bovendien zijn een aantal voordelen voor gehandi-capten verbonden aan zijn inkomenssituatie, z o a l s bijvoorbeeld een aangepaste woning. Nochtans zijn het soms voordelen die een essentieel onderdeel uitmaken van de integratie van deze personen in de maatschappij.
1. In welke mate wordt bij de prijszetting van een rolstoel en bij de terugbetaling rekening gehou-den met het hele kostenplaatje, dit wil zeggen : rolstoel, handbike, anti-decubituskussen ? 2. In welke mate is het nog wenselijk om voor het
toekennen van voordelen die essentieel zijn voor de integratie in de maatschappij, r e k e n i n g te houden met het inkomen van de gehandicap-te ?
3. In welke mate is het in rekening brengen van het inkomen van een gehandicapte bij het toe-kennen van een voordeel niet ontmoedigend voor die gehandicapten die de inspanning heb-ben gedaan zich opnieuw te integreren in de maatschappij ?
Antwoord
Het basisbesluit van individuele materiële bijstand, het besluit van de Vlaamse regering (BVR) van 31
juli 1992, voorziet niet in de tenlasteneming van ap-paratuur voor medische en paramedische behande-ling of in de tenlasteneming van apparatuur voor onderhoud van de fysieke conditie (artikel 4). De maximale tegemoetkoming voor een anti-decu-bituskussen bedraagt 14.503 frank (inclusief BTW). De tenlasteneming door het Vlaams Fonds van een elektronische rolstoel, gemotiveerd door een attest van een revalidatiearts, laat 2 % van het verschil tussen het factuurbedrag en de ZIV- n o m e n c l a t u u r-waarde van de rolstoel ten laste van de aanvrager als deze recht heeft op de sociale franchise. N a a r-gelang betrokkene al dan niet behoort tot de doel-groep van de ZIV, gebeurt de vergoeding van de Z I V-nomenclatuurwaarde van de elektronische rolstoel zelf door de ZIV of het Vlaams Fo n d s. (ZIV : ziekte- en invaliditeitsverzekering – red.) De toekenning van een tegemoetkoming voor een hulpmiddel of een aanpassing gebeurt bij het Vlaams Fonds op basis van het principe van de "meerkosten" die de persoon met een handicap heeft door zijn handicap, en niet op basis van zijn inkomenssituatie.
Zelfs het in de bijlage bij het BVR van 31 juli 1992 opgenomen onderhoud en herstel van hulpmidde-len (bv. r o l s t o e l e n ,b r a i l l e l e e s r e g e l s, ...) gebeurt uit-sluitend op basis van het "meerkosten-principe". Enkel bij "onderhoud en herstellingen van een lift of traplift" is de tenlasteneming afhankelijk van het gezinsinkomen van de aanvrager, dat het ge-middeld minimummaandinkomen niet mag over-schrijden.
De tegemoetkoming voor de "aanpassing van een w o n i n g " , bij nieuwbouw of bij verbouwing, is bij het Vlaams Fonds dus niet verbonden aan de inko-menssituatie van de aanvrager.
1. Bij de bepaling van een tegemoetkoming door het Vlaams Fonds wordt rekening gehouden met de "gemiddelde meerkosten" die het hulp-middel of de aanpassing vraagt.
Voor de rolstoelen kan het Vlaams Fonds dus niet aan prijssetting doen.
2. De toekenning van tegemoetkomingen voor hulpmiddelen en aanpassingen noodzakelijk bij de sociale integratie van een persoon met een h a n d i c a p, staat los van het inkomen van die per-soon.
De filosofie van het hulpmiddelenbeleid van het Vlaams Fonds stelt het begrip "meerkosten" c e n t r a a l . De meerkosten die de persoon met een handicap ervaart uit hoofde van zijn/haar handicap moeten integraal door de samenleving kunnen worden gecompenseerd, ongeacht de i n k o m e n s p o s i t i e. Deze benadering wordt conse-quent gehanteerd in de regelgeving "individuele materiële bijstand". De tegemoetkoming in on-derhoud en herstellingen van een lift of traplift vormt hierop de enige uitzondering.
