Ik ontmoette de jonge David met zijn kleine gestalte voor het eerst in Den Haag. Ik keek met verbazing naar zijn zelfbewuste optreden, terwijl hij de Kamerleden toesprak om zijn zorgen kenbaar te maken over de mensenrechtensituatie in Eritrea. De VN Commissie van de Mensen-rechten had juist een resolutie aangenomen over de Misdaden tegen de Menselijkheid die in Eritrea nog steeds plaatsvinden.
Dit was op de dag dat de Tweede Kamer debatteerde over Eritrea. Hoewel David pas kort hier was, sprak hij al goed in het Nederlands, lezend van zijn briefje. De Kamerleden spoorden hem bemoedigend en bewonderend aan. Hij riep op om de invloed van de Eritrese autoriteiten in Nederland te stoppen, dezelfde machthebbers voor wie hij op de vlucht is.
Een paar weken geleden kwam ik hem weer tegen. Dit was nadat er ophef was ontstaan over een bijeenkomst van de Eritrese jongerenpartij. De bijeenkomst was georganiseerd door het regime voor honderden Europese Eritrese jongeren van de tweede generatie in de diaspora. Door de vluchtelingen worden de bijeenkomsten van de jongerenpartij beschouwd als mechanismes om de surveillance op de vluchtelingen te organiseren. Voor de nieuwe vluchtelingen betekent de bijeenkomst een bron van onderdrukking door het regime dat ze zijn ontvlucht. En voor de deelnemers aan die feesten, zijn de bijeenkomsten een teken dat ze nog bij Eritrea horen, en ze genieten van het samenzijn, de muziek, het dansen, het eten.
Deze bijeenkomsten worden door de nieuwe vluchtelingen beschouwd als een krachtmeting. Het is een strijd tussen de Eritrese vluchtelingen-jongeren versus de jongeren die hier zijn opgegroeid en die Eritrese ouders hebben.
De nieuwe vluchtelingen reageerden met woede en frustratie. Hoe kan het zijn dat wij hierheen vluchten en dan achtervolgd worden door die lange arm, riepen ze in mijn telefoon, die roodgloeiend stond. Ze begrepen er niks van. Waarom laat de Nederlandse regering dit toe? Op mijn messenger liet David me in bijna perfect Nederlands weten: “Ik word altijd bang van die terroristische partij van het Eritrese regime.”
Pas op het allerlaatste moment werd openheid gegeven over de plaats van de bijeenkomst van de jongerengroepering: in een NH Hotel in Veldhoven. Toen het nieuws bekend raakte was er geen houden meer aan. Tientallen vluchtelingen uit Rotterdam, Amsterdam en andere steden trokken naar het hotel in Veldhoven om daar hun onvrede kenbaar te maken. David was één van hen.
Het was de eerste keer dat deze vluchtelingen openlijk hun mond opendeden, en dat nog wel in publiek onder het oog van vele camera’s. Toen het op een gegeven moment wat al te wild werd, maakte de politie er een eind aan en werden de demonstranten met busjes afgevoerd. Op datzelfde moment maakte Burgemeester Mikkers van Veldhoven bekend dat de conferentie geen doorgang kon vinden vanwege de grote veiligheidsrisico’s waarover door de organisatie geen vooroverleg was geweest. De gemeente had zich ook verbaasd over het grote aantal (60) privé-veiligheidsmensen die de organisatie had ingehuurd zonder de gemeente hierover te informeren.
Afgevoerd in busjes naar het politiebureau in Eindhoven; daar werden alle arrestanten kort verhoord en vervolgens buiten gezet. Ik ging maar even kijken. Het was midden in de nacht en koud. Vrouwen hadden Hollandse boterhammen met jam aangeleverd voor de hongerige ex-demonstranten. Deze stonden met bivakmutsen te koukleumen en keken daas voor zich uit, moe van de eerste politieke demonstratie in hun leven.
En daar was David. Hij keek me totaal verward aan. Hij maakte zich vreselijke zorgen. Een arrestatie in Eritrea is immers over het algemeen geen sinecure.
“Ik begrijp het niet”, stamelde hij. “Wij strijden voor mensenrechten en wij zijn gearresteerd?” Ik probeerde uit te leggen dat dit is hoe democratie werkt in Nederland. Hij nam het niet echt op. “Ik begrijp het niet” herhaalde hij steeds weer, “ik begrijp het niet.”
De volgende dag, na een paar uurtjes slapen was de twijfel geweken en meldde hij zich weer vastberaden in messenger: “Mevrouw, we gaan niet stoppen onze demonstratie tegen Lang arm regime.”
naam website doel
Africa Monitors https://africamonitors.org/ Africa Monitors is een Eritrese mensenrechtenorganisatie met informatie in enegels en tigrinya Amnesty Nederland http://www.amnesty.nl/ Informatie over landen van herkomst
en acties binnen Nederland ASKV Steunpunt Nederland http://www.askv.nl/ Hulpverlening voor uitgeprocedeerde
asielzoekers, ook bijvoorbeeld bij staatsloosheid
Art. 1 http://www.art1.nl/ Kenniscentrum voor bestrijden en voorkomen van discriminatie Beyond Borders http://www.beyondborders.nu/nl Ondersteuning voor AMA’S en
ex-AMA’s Centraal Orgaan opvang Asielzoekers
(COA)
https://www.coa.nl/ Opvang, begeleiding en uitstroom
Centrum ’45 https://www.centrum45.nl/ Hulpverlening bij zware psychische klachten als gevolg van vervolging, geweld en oorlog
Eritrea Expertise Centre https://www.tilburguniversity.edu/ about/schools/humanities/dcu/ gaic-network/Eritrea-Expertise-Cen-ter/
Het Eritrea Expertise Centrum stimuleert, begeleidt en coordineert onderzoek en advisering voor ondersteuning van vraagstukken van vluchtelingen, migratie-vraagstukken en diaspora van Eritrese oorsprong.
EEPA https://eepablog.wordpress.com/ Kennisinstituut over Europees beleid,
met veel kennis en expertise over Eritrea
Gave http://www.gave.nl/ Een christelijk-georiënteerde stichting
die helpt met contact leggen tussen Nederlanders en christelijke asielzoekers.
Gezondheidscentrum Asielzoekers http://www.gcasielzoekers.nl/ Landelijk gezondheidscentrum waar asielzoekers terecht kunnen voor gezondheidszorg
GGD Kennisnet http://www.ggdghorkennisnet.nl/ Informatie over gezondheidszorg vluchtelingen en asielzoekers Human Rights Watch https://www.hrw.org/ Mensenrechten organisatie