I N F O
Nr 1 van 2020 halfjaarlijks 57
ein de reeks
Koninklijke Vereniging van de Gepensioneerden van de Nationale Bank van België vzw
Beste lezer, beste lezeres,
2020 … Het jaar kondigde zich mooi aan voor de Vereniging en haar leden met het vooruitzicht op een reis naar China in oktober en andere mooie projecten…Maar dan, spijtige samenloop van omstandigheden, de maand januari was nog niet ten einde of het nieuws deed de ronde over een mysterieus virus in Wuhan, meer bepaald in China, waardoor de bevolking van deze stad in lockdown moest. Het vervolg kennen we helaas allemaal maar al te goed : het virus waarvan sprake, ondertussen omgedoopt tot coronavirus of Covid-19, is enkele weken later Europa binnen geslopen via Italië en heeft daarna alle continenten bereikt en duizenden slachtoffers gemaakt.
We hopen dat u in goede gezondheid gebleven bent, evenals uw familie.
De lockdown, afgekondigd in België op 18 maart door de Nationale Veiligheidsraad, heeft de Vereniging genoodzaakt om vanaf die datum activiteiten te annuleren of uit te stellen naar een latere datum. Onder deze uitgestelde, maar niet geannuleerde activiteiten, is uiteraard de jaarlijkse Algemene Vergadering (AV), oorspronkelijk gepland op 26 maart. Op dit ogenblik kunnen we nog niet met zekerheid meedelen wanneer deze vergadering zal plaats hebben. Veel hangt af van de beslissingen, die de Nationale Veiligheidsraad binnenkort zal nemen, maar een datum in begin september lijkt ons het meest waarschijnlijk voor de organisatie van de AV. We zullen niet nalaten om u op de hoogte te brengen van zodra we meer informatie hebben over dit onderwerp.
De plotse en onvoorziene gebeurtenis, die de pandemie van het coronavirus is, creëert een onuitgegeven situatie waar we ons hebben moeten aan aanpassen en waarvan dit nummer van de Info een afspiegeling is. Tijdens de lockdown hebben jullie massaal jullie indrukken over deze uitzonderlijke periode met ons gedeeld en we willen jullie dan ook bedanken voor de mooie teksten, doorspekt met poëzie, humor en veerkracht, die we van jullie kregen. We
hebben het genoegen ze hier op de volgende pagina’s te publiceren.
Vandaag verbetert de gezondheidssituatie en de exitstrategie is aan de gang. We hopen dat het tweede semester beter zal zijn als het eerste en we beetje bij beetje bepaalde activiteiten zullen kunnen hernemen. In afwachting van het plezier om u terug te zien bij een van deze gelegenheden, wensen we u een goede gezondheid en een mooie zomer.
De Raad van bestuur
De NBB-gepensioneerden
Enkele cijfersgegevens :
In de loop van 2019 hebben 146 personeelsleden hun loopbaan beëindigd:
Anseeuw Martine, Baert Tony, Baeyens Geert, Bal Françoise, Baleau Philippe, Baten Ingrid, Benoot Christine, Berckmans Martine, Blanckaert Richard, Bleys Mark, Bonneu Anita, Bossant Claudine, Boulanger Jean-Yves, Boulton Roland, Bourtembourg Benoît, Boykens Liliane, Callebaut Johan, Callebaut Marie-Claire, Cartiaux Claude, Cattin Danielle, Chin Wu Miling, Cnapelinckx Lutgarde, Coene Claudine, Cornelis Luc, Courteaux Dirk, Crèvecoeur Philippe, Darche Danny, Das Willy, Debacker Frank, Debecker Jan, De Bie Jean-Pierre, De Boeck Roger, Decamps Pascale, De Cock Christine, Decramer Carine, De Landtsheer André, Delhaye Andrée, De Maeyer Luc, De Moitié Jozef, De Muylder Astrid, De Nollin Anne- Marie, De Nooze Alain, Depraetere Catherine, Depuydt André, De Ridder Georges, De Rogge Dina, De Soete Rik, Detrémerie Christine, Devarrewaere José, De Wit Martine, De Wolf Marie-Rose, D’Haene Christelle, Dubuisson Martine, Eemans Marleen, Feller Christine, Gahy Philip, Geerts Conny, Guery Viviane, Hanssens Eric, Haubert Brigitte, Hautman Henri, Hävecker Vera, Holler Jean-Marc, Hubin Chantal, Jacobs Danny, Janssens
Geert, Ladang Luc, Lanis Béatrice (Béa), Lequeux Marianne, Leybaert Michel, Lichtert Herman, Lissens Jean-Marie, Lycke Jan, Maggi Philippe, Maguin Annie, Mahieu Christian, Malmendier Michel, Marchal Suzanne, Martin Myriam, Merckaert Dirk, Meulemeester Dominique, Meyers Josette, Michaelly Christiane, Michaux Linda, Mulkers Frieda, Muylaert Luc, Noppe Marc, Parmentier Patrick, Parpinel Patricia, Pauwels Patrick, Peeters Patrick, Pilette Eric, Roete Jan, Rooselaer Marc, Salesse Maurice, Salmon Annette, Sas Luc, Schaeybroeck Theo, Scheerlinck Guido, Scheirlinck Ignace, Serville Henri, Sevrin Serge, Smekens Danny, Spellemans Dirk, Stevens Luc, Stevens Rita, Sunnaert Hilda, Swanet Marc, Taeckens Filip, Taelemans Daniel, Timmermans Dominique, Tkint Danny, Tuyns Raymonde, Vaerewyck Annie, Valaert Karin, Van Aelbrouck Eric, Van Berckelaer Erwin, Van Damme Daniel, Van Damme Luc, Vandenberghe Johan, Van Den Borre Herman, Van Den Bossche Luc, Vandenbussche Martine, Vanden Neucker Anne-Marie, Van den Wijngaert Walter, Vandeputte Anne-Marie, Vander Auwera Greta, Van der Biest Nadine, Vander Eeckt Danny, Vander Eeckt Sonia, Vanderjeugd Liliane, Vanderstichelen Luc, Vandorpe Ann, Van Ghysegem Greta, Van Haudt Pascale, van Keymeulen Erwin, Vanoverschelde Vera, Van Wilder Brigitte, Vermaeren Patrick, Vermeulen Etienne, Vlasschaert Henri (Rik), Vos Gerard, Vrijdag Hilde, Waegeman Eddy, Willekens Ivo, Winants Philippe.
Bron: Connect, februari tot december 2019.
Op 11/06/2019, telde de NBB 1.659 gepensioneerden : 650 vrouwen en 1.009 mannen. Deze worden als volgt onderverdeeld :
Leeftijd Mannen Vrouwen TOTAAL
60 5 7 12
61-70 482 297 779
71-80 266 201 467
81-90 208 120 328
+90 48 25 73
TOTAAL 1.009 650 1.659
Een gepensioneerde in de kijker:
Raymond Thirion
Interview door M.-Fr. Baeken Vertaling : Martine Beydts We hopen dat tegen de tijd dat jullie dit lezen, het coronavirus ons zal verlaten hebben en jullie allemaal in goede gezondheid achtergelaten heeft. Na de lange weken van lockdown, die het ons heeft opgelegd, stellen we voor om eventjes te ontsnappen in het gezelschap van onze vriend Raymond Thirion, die ons met de geestdrift en de humor, die hem eigen zijn, verschillende facetten van zijn leven zal schetsen : zijn loopbaan in de Bank, zijn werk in de schoot van de Club en vooral zijn passies, te beginnen met deze voor zijn kinderen, die hem op een bepaald ogenblik de bijnaam van “vaderkloek”
hebben opgeleverd.
Raymond, laten we als je het goedvindt, beginnen met je loopbaan in de Bank, die zich hoofdzakelijk in het domein van de Informatica heeft afgespeeld, als ik mij niet vergis …
1964 ! Gestart als klerk op de Boekhouding : dagelijkse boekhouding en de balans van de Bank afgewerkt op 31 december, de avond zelf, dus werk tot de balans klopte en geen oudejaarsviering !
In het informaticacentrum in de tweede “ pool” in 1964
Na enkele jaren kreeg een kleine ploeg programmeurs het perspectief op een informaticaloopbaan. In die tijd was informatica nog een grote onbekende : geen school, geen referenties, niet algemeen verspreid, niks ….De grote sprong in het onbekende en zijn mysteries.
Vanaf dan werd het voornaamste aspect van mijn loopbaan, het aanleren en het opvolgen van de uiterst snelle en permanente evolutie van de nieuwe technieken. Om een klein idee te geven, de eerste computer waar we mee werkten beschikte over 16.000 geheugenposities (ttz cijfers, letters, instructies enz.) en kon amper binnen in mijn keuken, terwijl vandaag een ordinaire usb-stick van 32 GB over 32.000.000.000 posities beschikt en je er verschillende van op zak kunt hebben.
De toenmalige periode had echter ook een aantal voordelen en niet van de minste.
Een kleine ploeg verzorgt de minimale verdeling van de taken en laat op die manier toe om zich quasi alleen bezig te houden met alle aspecten van de toepassing. De administratieve regels, nota’s, dossiers, enz. waren tot een minimum herleid. Het beoogde doel was toen om een grote variëteit aan kleinschalige projecten te hebben, die ook nog eens beperkt waren in de tijd. Voor mij waren dat de statistieken, trekkingen en verzet op effecten, vlottend uurrooster, enz Nieuwe technieken, nieuwe programmeermethodes, nieuwe programmeertalen verplichtten ons voortdurend om te evolueren. Zo zijn we overgegaan van de geperforeerde kaarten naar de magnetische banden, naar de harde sequentiële schijven (± 5kg per stuk), naar de directe toegang, naar de terminals (40 en later 80 karakters), naar kleur, naar
printers met voorgedrukte formulieren op los papier, daarna op laser, enz…Er stond nooit een rem op deze evolutie.
De techniek evolueerde maar ook de complexiteit van de systemen en de werkmethodes en zodoende ook het aantal deelnemers aan een project. Als in het begin de informatie alleen moest gedeeld worden tussen de gebruiker, een analist, een programmeur en een operator, dan werden nu de ploegen heel vlug uitgebreid en het aantal deelnemers opgevoerd.
Vanwaar de behoefte voor een betere communicatie tussen de deelnemers van eenzelfde project en het opmaken van lijvige dossiers. Dit betekende het einde van hetgeen ik de “belle epoque” van de pioniers zou noemen en het begin van de projectploegen.
De “pioniers” omringen onze honderdjarige M. Hoste in 2018 Ik heb het geluk gehad om regelmatig van functie te kunnen veranderen en constant in innovatieve projecten te mogen werken en minder “administratief”, door onder meer organisatieanalist te worden.
Midden de jaren 70 ziet de voorloper van de euro het licht : de ECU, vergezeld van de muntslang. De bestaande spanningen tussen de verschillende munteenheden, de verdediging van de Belgische frank en de noodzaak om de hele dag door in real time de evolutie van die muntslang te volgen, hebben de hiërarchie dringend doen beslissen om een informaticasysteem op poten te zetten voor het beheer hiervan en hiervoor toegang te geven aan de hele hiërarchie, van de “Wisseldienst” tot aan de Gouverneur. Een nooit geziene ingreep ! Heel vlug moesten de toepassingen voor het beheer van de gegevens ontwikkeld worden, alsook een toegangssysteem voor
personen, voor wie informatica nog altijd iets mysterieus en volkomen onbekend was. Er moest ook rekening gehouden worden met de prioritaire esthetische en praktische vereisten, bijv. de installatie van scherm en klavier in de strikte sfeer van het bureau van de Gouverneur. Met een kleine, zeer hechte en positief ingestelde ploeg, waarvan ik het genoegen had deel uit te maken, met de hulp van talrijke leden van de technische diensten van de Bank (timmerlieden, elektriciens, stoffeerder …) en materiaal, voorzien van de laatste snufjes, zijn we er in geslaagd binnen de vooropgestelde termijn. Ik had de verantwoordelijkheid over de ontwikkeling van de meertalige toegangsdialoog (ook
“Menu” genoemd, wat zij die mij kennen niet zal verbazen) en de materiële integratie hiervan in het bureau van de Gouverneur. Het was een prachtig, moeilijk en veeleisend project, waar ik de beste herinneringen aan overhoudt. Ik heb nog altijd het in leder gehulde klavier, dat de Gouverneur gebruikte en dat enkele jaren later werd gevonden in de vuilnisbakken van de Bank.
Dit geleidelijk veranderende klavier volgde de evolutie van de noden van de Gouverneur : in het begin waren enkel de gekleurde toetsen zichtbaar en toegankelijk. Na de benodigde tijd om zich het systeem eigen te maken, werd hem de toegang tot de cijfers en later tot de munten gegeven. De andere klassieke toetsen werden nooit onthuld, want ze waren nutteloos op zijn niveau.
Daarna was er de komst van de databases.
Het werk met een ploeg gespecialiseerde consultants was zowel op professioneel als op menselijk vlak bijzonder leerrijk. Als
sommigen ons veel hebben geleerd, dan waren anderen echte oplichters.
De informatica nieuwigheden op de grote computers maakten het mogelijk voor de niet-informatici om rapporten te maken aangepast aan hun noden. Dit was het begin van de afdeling Infocenter, waar ik verantwoordelijk voor was. Gericht op de eindgebruiker, werden de tools en de gegevens ter beschikking gesteld van de gebruikers, die hun toepassingen ontwikkelden en het onderhoud ervan verzekerden. Het Infocenter stond in voor de opleiding, de assistentie en de technische ondersteuning van de eindgebruikers. De snelle ontwikkeling van de informatiseringscapaciteit, oorspronkelijk eerder beperkt, lieten ons toe verder en verder te gaan. En dit tot aan de komst van de pc’s, die wij in de Bank hebben geïntroduceerd, ondanks ernstige
obstakels. De bestaande
kantoorinformatisering, dwz de tekstverwerking op hiervoor bestemde computers werd er daarna in geïntegreerd.
Dit werk heeft mij de kans gegeven om met talrijke personen, kaderleden en bedienden, in contact te komen, hun noden, bezorgdheden en wensen te weten te komen. Zeer verrijkend !
Het succes van het Infocenter bij de gebruikers was enorm maar had ook zijn schaduwzijden (afgunst enz.). Er werd mij een andere functie voorgesteld, maar ik had absoluut geen zin om het Infocenter te verlaten. Om problemen te voorkomen en aangezien de Inspectiedienst informatici zocht, heb ik de sprong gewaagd. Tot mijn grote spijt en ondanks de vrienden die ik er gemaakt heb, kon de werksfeer er mij niet boeien. Een anekdote hieromtrent zal jullie toelaten het te begrijpen. Als verantwoordelijke op inspectie naar een agentschap gestuurd, stel ik vast dat in een kassa met honderden stukken van 5 BF één muntstuk mankeert. Bij het verschuiven van de kassa vond ik een muntstuk dat er onder gegleden was, logisch gezien uit die kassa gevallen. Ik heb het muntstuk terug in de kassa gelegd. ’s Anderendaags werd ik, verklikt, bij de dienstchef geroepen om me te verantwoorden voor het niet naleven van
de “procedures”! Ik had een rapport moeten opmaken voor het ontbreken van een muntstuk en een tweede voor het teveel van een muntstuk !
Iets later werd ik informatica correspondent in de Risicocentrale. Een werk met het oog op de informatisering en aanpassing aan de nieuwe wetten van de controle van de kredieten voor particulieren. Niks speciaals te melden, buiten het feit dat de werksfeer heel aangenaam was met een hiërarchie en interessante collega’s waar ik een goeie herinnering heb aan overgehouden.
Eenmaal deze analyse beëindigd, zat mijn werk er dan ook op.
Het is in deze periode dat ik het geluk heb gehad uitgekozen te worden om deel te nemen aan een opleidingsprogramma in management op zeer hoog niveau samen met vertegenwoordigers van andere centrale banken, gespreid over verschillende jaren in verschillende landen.
Ik heb mijn loopbaan beëindigd in de dienst Personeelsbeleid als informatica correspondent. Een zeer starre en zeer traditionele sfeer. Resultaat : van informatisering is er bijna geen sprake geweest ! De functiebeschrijvingen daarentegen, dat wel ! Een ingewikkelde procedure om functie per functie het personeel van een dienst te analyseren en zodoende te bepalen welke categorie hieraan werd toegekend. Er moest met alles en iedereen rekening gehouden worden : de gelijkwaardige functie elders in de Bank, het werkvolume, de complexiteit, het advies van de bediende, van zijn gehele hiërarchie, het advies van de vakbonden, de globale doelstellingen opgelegd door de Directie, enz.. Eeuwige discussies, de enen wilden een hogere, de anderen een lagere categorie, op bijna elke vergadering werden de beslissingen van de vorige in vraag gesteld, enorme verslagen enz…Zonder duidelijke regels noch autoriteit om een beslissing te nemen, moeilijk voor de deelnemers om objectief te blijven en onmogelijk om iedereen tevreden te stellen.
Gelukkig voor mij heeft de Europese Centrale Bank, opgericht in 1998, een hoop activiteiten overgenomen van de nationale
banken, die zodoende met een overschot aan personeel opgezadeld zaten.
Vervroegde uittredingsplannen werden opgemaakt, eerst voor het uitvoerend personeel en in 2001 voor de kaderleden.
In juli 2001 heb ik het beroepsleven vaarwel gezegd, blij met het gedane werk en blij met het feit dat ik quasi heel mijn loopbaan interessant en gevarieerd werk heb mogen doen, samen met talrijke bekwame en aangename mensen.
Een rijkgevulde loopbaan dus
…Misschien wordt het nu tijd om je activiteit in de schoot van de Club te verduidelijken
En ondertussen …..was ik lid van de Club, met als voornaamste activiteit fotografie (het eerste beroep dat ik wilde uitoefenen), schaken en bowling. Ik ontwikkelde mijn zwart-wit foto’s op zeer groot formaat en nam deel aan verschillende fotografiewedstrijden. De heer Directeur Vloeberghs, groot fotografieliefhebber en verantwoordelijk voor het departement Informatica, had dit opgemerkt en als verantwoordelijke voor de festiviteiten en de tentoonstelling ter gelegenheid van de 125ste verjaardag van de Bank, vroeg hij me om de foto’s te maken voor deze tentoonstelling. Twee leden van de fotosectie en ikzelf hebben alle diensten en agentschappen van de Bank afgelopen en alle activiteiten gefotografeerd, die de verantwoordelijken voor de samenstelling van de tentoonstelling wensten. Dit ging van het goud in de koffers en het drukproces van de biljetten (onderhevig aan een strenge censuur) over een zogezegde luchtfoto, genomen vanuit de dakgoot van het Administratief Centrum naast de Bank, met de 2 collega’s, die me bij de benen vasthielden, brrr…
Iets later vroeg M. Nagant, de voorzitter van de Club, mij om deel te gaan uitmaken van het algemeen bestuur van de Club, hetgeen ik aanvaard heb. Naar aanleiding van de inhuldiging door het Directiecomité van de uitbreiding van de lokalen naar de opleidingszalen en de uitbreiding van het restaurant, heb ik als verantwoordelijke van de sectie Kunst & Ontspanning, en veeleer dan de gebouwen kaal te laten, een
culturele en artistieke tentoonstelling op poten gezet in de lege lokalen. Een dertigtal personen hebben er aan deelgenomen.
Een groot succes en dat heeft mij aangespoord om meer nieuwe activiteiten in de Club te organiseren.
Als peter ben je verantwoordelijk voor verschillende sportieve of culturele secties en word je bijgestaan door de sectiecomités, verantwoordelijk voor de activiteiten van één enkele sectie. Ik heb secties kunnen kiezen, waar bijna geen buitenlandse verplaatsingen aan te pas kwamen. Dit interesseerde mij om zodoende meer tijd te kunnen doorbrengen in gezinsverband met mijn kinderen. Ik ben dus peter geweest van de secties schaken, fotografie en kunst & ontspanning. Later zijn daar nog voetbal en squash bijgekomen. Ik heb ook nog de sectie Bits
& Bytes gecreëerd aan het begin van de verspreiding van de pc’s onder het grote publiek.
Met de hulp van de leden van de sectie Kunst & Ontspanning werd de tekenwedstrijd voor kinderen georganiseerd. Kort daarop werd dit uitgebreid naar een Sinterklaasfeest in de vereiste vorm, nadat de Bank afzag van de organisatie hiervan. Dit feest brengt gewoonlijk zo’n 150 kinderen en hun ouders samen. Dit is reeds 30 jaar een succes en gelukkig is de opvolging nu verzekerd.
Regelmatig werden wandelingen van enkele km in België georganiseerd. Als liefhebber van bergwandelingen in gezinsverband sinds vele jaren en na de privéorganisatie van een wandeling rond de Mont-Blanc met collega’s van de Bank, werd een sectie sportief wandelen opgericht. Het succes hiervan was
ontegensprekelijk en mondde uit in een belangrijke activiteit, die verder werd uitgebreid naar de Vereniging voor Gepensioneerden.
Als liefhebber van goede wijn, maar zonder specifieke kennis, wilde ik mijn niveau opkrikken. Heel vlug voelde ik dezelfde nood in de sectie Kunst & Ontspanning. Na een schuchtere start is dit, met de hulp van externe specialisten, heel vlug een volwaardige sectie geworden. Aan de regelmatige degustaties en de reizen ter ontdekking van de wijndomeinen met een groep van ± 30 personen, houd ik prachtige herinneringen over. Deze sectie zet zijn talrijke activiteiten voort sinds 30 jaar.
Een andere interessante, maar spijtig genoeg afgevoerde activiteit : de culturele avonden. Samen met de sectie Foto-Ciné waren dat avonden in het thema van een land met een projectie (dia’s of film), een typische maaltijd en een folkloristische activiteit. Er was tussenkomst van de culturele afvaardigingen en de ambassades van de landen werkten hieraan mee. Een aantal avonden waren onvergetelijk : o.a. Brazilië, Portugal, Rwanda en India. De eerste organisaties hiervan lokten zo’n 200 personen.
Het werk van een lid van het algemeen bestuur is niet beperkt tot het organiseren van bepaalde activiteiten met de secties.
Hij is ook verantwoordelijk voor de goede werking van de Club, geholpen door de waardevolle bijstand van het Clubsecretariaat, en moet alle beslissingen nemen, die nodig zijn voor de goede werking van de Club op organisatorisch, budgettair en disciplinair vlak. De ontmoetingen met de andere Europese Centrale Banken werden zodoende fors uitgebreid voor bijna alle secties. In mijn functie van schatbewaarder heb ik dan ook een systeem van financiële tegemoetkoming ingevoerd voor iedereen.
Een moeilijk op punt te stellen principe rekening houdend met de verschillende noden van de secties in functie van de frequentie, de duur en het soort verplaatsing en de deelnemingsgraad van de leden aan de activiteiten. Ik denk dat deze principes nog altijd van kracht zijn.
Ik heb de Club verlaten op het ogenblik van mijn pensionering in 2001. Juist op tijd ! Sindsdien hebben mijn opvolgers en hun collega’s te kampen gekregen met enorme veranderingen waaraan ze zich hebben moeten aanpassen : de verkoop van de lokalen en de terreinen van de Club en de legale veranderingen in de reglementering van de verenigingen. Ze hebben enorm veel werk verzet en ik wil hier van de gelegenheid gebruik maken om hen te feliciteren dat ze deze kapen genomen hebben en dat ze, in de mate van het mogelijke, de activiteiten en de spirit van de Club hebben kunnen handhaven.
Zowel in het beroepsleven als in de Club kan men niets alleen verwezenlijken. Alles wat hieruit is voortgekomen is het gevolg van teamwerk geweest. Ik heb het geluk gehad om te werken en allerlei zaken te organiseren, die geslaagd zijn en waar ik fier op ben, dankzij de hulp en de samenwerking met bekwame, efficiënte mensen met veel goede wil en waarin ik volop vertrouwen kon hebben en ik bedank hen dan ook hiervoor.
Laten we het tot slot hebben over hetgeen ontegensprekelijk waarschijnlijk het belangrijkste is voor jou : je gezin en je passies.
Mijn leven buiten de Bank en de Club is even gevarieerd en boeiend geweest. Ik wil jullie niet alles vertellen maar ik had één absolute prioriteit : mijn kinderen ! Sommige collega’s hebben mij op een bepaald moment “vaderkloek” genoemd, dat zegt genoeg.
Nog vóór de Bank een passie : de fotografie. Als lid van clubs buiten de Bank, heb ik deelgenomen aan talrijke wedstrijden met zwart-wit dia’s en foto’s, die ik zelf ontwikkelde in mijn donkere kamer vóór mijn huwelijk (tot 1m x 0,60m) en in mijn badkamer erna ( tot groot ongenoegen van mijn vrouw !). Ik wilde beroepsfotograaf worden maar ….”jammer genoeg” slaagde ik in het ingangsexamen van de Bank !
Mijn vader was een grote doe-het-zelver en ik heb zijn voorbeeld gevolgd. Bij de bouw van mijn huis heb ik, wat men zou kunnen
noemen de grenzen en de deskundigheid van een gewone klusser ruim overschreden. Betegeling, plafonneerwerk, elektriciteit, loodgieterij, schrijnwerkerij
….ik heb van alles gedaan. Gedurende verschillende jaren heb ik er mijn weekends en vakanties aan opgeofferd. Het is waarschijnlijk daardoor dat ik zo op mijn huis gesteld ben.
Na een bezoek aan Chamonix toen de kinderen nog klein waren, ben ik verliefd geworden op de bergen. Gedurende een aantal jaren deden we kleine wandelingen in gezinsverband, gevolgd door dagen per mountainbike (specialiteit van mijn dochter). Tenslotte hoger en hoger en moeilijker, terwijl het steeds in het kader van wandelen bleef (geen bergbeklimmen) tot op meer dan 3000 m hoogte samen met het gezin (voor de moeilijkste wandelingen samen met mijn zoon). Dit is automatisch uitgemond in wandelingen van meerdere dagen van berghut naar berghut, voor de mannen, terwijl de dames iets meer comfort op prijs stelden. Dikwijls in de Alpen, maar ook in de Cantal, het Massif Central, Oostenrijk, de Pyreneeën, de Dolomieten.
Het mooiste aandenken was de tocht rond de Mont-Blanc. Buiten de wandelingen had ik altijd een beetje tekenmateriaal bij (Chinese inkt en aquarelverf) om mij bezig te houden bij slecht weer. Als het goed weer was, geen enkele tekening ! De laatste wandeling in de Pyreneeën kort voor mijn pensioen is spijtig genoeg geëindigd met een ernstig probleem voor mij, wat het einde van het wandelen betekende.
Gelukkig had ik vervangingspassies die rustiger waren.
Na mijn pensionering heb ik mij ingeschreven voor teken- en schildercursussen in het cultureel centrum van mijn dorp. Ik had eindelijk de tijd om mij de technieken eigen te maken, die mij konden toelaten vooruitgang te boeken in dit domein. Ik zet deze activiteit voort in mijn klein atelier. Diegenen die willen zien wat ik doe, nodig ik uit om een kijkje te nemen op mijn blog : http://thirionray.blogspot.com/
Ik heb ook van mijn vrije tijd gebruik gemaakt om enkele reizen te maken met de auto in Europa : Spanje van Noord naar Zuid, de complete ronde van Portugal, de prachtige regio’s van Frankrijk, enz., en het mooiste : de Noordkaap en Lapland (1 maand en 10.000 km).
Tijdens mijn leven heb ik zeer veel ongelukken en gezondheidsproblemen gehad. Toen ik bij mijn pensionering gepolst werd om in de raad van bestuur van de Vereniging voor Gepensioneerden te gaan zetelen, verkeerde ik niet in de allerbeste staat en heb ik de uitnodiging afgeslagen. Gelukkig maar, want iets later hebben grote problemen mij bijna het leven gekost. Nu leef ik vooral van dag tot dag en probeer ik te genieten van alle aangename opportuniteiten die zich voordoen.
Ik laat het laatste woord aan mijn zoon, die mij zegt, wanneer ik soms klaag over de dingen die ik niet meer kan : “Papa, je beseft niet wat je allemaal gedaan hebt in je leven !!!”.
Van het oneindig kleine naar het oneindig grote
In 2019 en gedurende de eerste maanden van 2020, betreurt de NBB
het overlijden van de volgende personen :
NIJS Roger 01.01.19
Echtg. Maria ROBBERECHTS
VAN PAGÉ Mathilde 02.01.19 Wwe Léon COPPENS
HEYLENBOSCH Irma 04.01.19
Wwe Theodoor SCHROOTEN
NAGELS Jeannine 07.01.19
SAELENS Marie-Louise 08.01.19 DE KEYSER Margareta 09.01.19
Echtg. Herman GIBENS
ENGELS Joseph 09.01.19
OTTOY Oskar 11.01.19
Echtg. Marcelle GHOBERT
PAUWELYN Charlotte 17.01.19 Echtg. Alfred BEVERNAGE
VAN EYCKEN Georges 20.01.19 Echtg. Marie RAXHON
DEVROEDE Odette 20.01.19
Wwe Marcel DEMARET
VAN DE KEERE Alice 23.01.19 Wwe Victor RASSCHAERT
RONDEAUX Marie-Louise 30.01.19 Wwe Felix VAN AVONDT
DERBAUDRENDHIEN Paule 30.01.19 Wwe Gérard BERNUS
VAN HECKE Marie-Christine 01.02.19 Echtg. Alain Delcourt
LEJEUNE Jean 03.02.19
Wdn Odette VAN MELKEBEKE
PAUWELS Gentil 04.02.19
BUELENS Anna 08.02.19
Wwe Willem MAES
WAUTERS Clémentine 08.02.19 Wwe Jean VOETS
DIERAERD Suzanne 09.02.19
Wwe Léon SCHOLLIERS
IPPERSIEL Michèle 10.02.19 Wwe Léon ROELANDT
VAN DELM Jozef 14.02.19
Echtg. Godelieve BUYTAERT
STERCKX Fernand 19.02.19
Echtg. Ghislaine DEVIS
RONSSE Gilbert 20.02.19
JULIEN Herman 25.02.19
DE BACKER Georgette 02.03.19 Echtg. Jean MOERENHOUT
BEKE Simonne 05.03.19
CORTVRIENDT Raoul 05.03.19 Wdn Suzanne ROELANDTS
WEYTS Angela 06.03.19
STROMPERS Nicole 07.03.19
Echtg. Ivan DELBRUYERE
TOURNEUR Fernand 13.03.19
DEVOS Anna 13.03.19
Wwe Maurits TYTGAT
SWENNE Andrée 18.03.19
Wwe André PAUWELS
HENDRICKX Nelly 20.03.19
Wwe Pieter VAN DUREN
BIERNAUX Mariette 20.03.19 Wwe Jacques CRIJNS
D’HAENENS Monica 22.03.19
Wwe Daniel DE BAETS
RODRIC Pierre 22.03.19
Echtg. Arlette VAN DER STICHELEN
LEYSSENS Suzanna 23.03.19
SCHOONDERWOERD Paulette 27.03.19 Wwe Hubert DUHAMEL
SMETS John 28.03.19
Wdn Frieda DE WIT
VERMEESCH Denise 29.03.19
DE FRAINE Leo 30.03.19
Wdn Gilberte Roeland
MATTHYS Marie-Jeanne 31.03.19 Echtg. Armand VANBEKBERGEN
KEUPPENS Odilia 06.04.19
Echtg. Leo BOES
DE MEYER Adolphe 06.04.19
ROLLÉ Raymonde 08.04.19
Wwe Pierre BAUKENS
LOPPES Blanche 09.04.19
Wwe Fernand BLOT
DOBBELAERE Sylvere 09.04.19 Wdn Christiane VAN DOORNE
AGNEESENS Roger 13.04.19
Echtg. Aline BORREMANS
ALLEYN Odette 17.04.19
Wwe Ferdinand PENNINCK
VAN HOECKE Mariette 18.04.19 Wwe Petrus VAN DAMME
HARDY Jean-Marie 20.04.19
VAN KEYMEULEN Roger 21.04.19
KAESEMANS Victor 25.04.19
DEWANNEMAEKER Germaine 27.04.19 Wwe Noël BERNARD
KUSSÉ Germain 30.04.19
ROELANDTS Jacques 06.05.19
BENTEIN Claudine 07.05.19
Echtg. Roland BENTEIN
VAN DAELE Marie-Thérèse 13.05.19
DE GEEST Lucille 15.05.19
Wwe Georges DEFRANCE
SWIGGERS Marcel 20.05.19
Echtg. Maria BELLEKENS
VAN HOECK Leona 28.05.19
MOLIE Rose 28.05.19
Wwe Joseph CARLIER
COSTA Jacques 04.06.19
Echtg. Marie OPSOMER
PHILIPS Yvonne 04.06.19
Wwe Herman VAN MOSSEVELDE
THYVIS Agnès 06.06.19
Wwe Antoine HESBOIS
VERMEIR Pierre 13.06.19
Echtg. Clementina CAUDRON
GHEERAERT Marie-Henriette 14.06.19 Wwe Raoul DEXPERT
LIENNE Edmond 18.06.19
Echtg. Madeleine GRANDJEAN
WALNIER Gérard 19.06.19
FREYS Gaston 20.06.19
Echtg. Céline CLAESSENS
COUCK Antoon 06.07.19
VAN PARIJS Werner 15.07.19 Echtg. Eliane SCHEPENS
WECKHUYSEN Margueritte 24.07.19 Echtg. Alexander WILLEMS
OEYEN René 01.08.19
Echtg. Callège LUDA
BATEN Josephus 06.08.19
Echtg. Simone BOUCHIER
ANNOYE Jules 07.08.19
Echtg. Cécile MOURANT
QUISTHOUDT Marie-Louise 07.08.19 VERSCHUEREN Wenefrida 09.08.19
Echtg. Lucien DE BAST
ROMBAUTS Gaston 12.08.19
Echtg. Maria PEETERS
SCHEIRLINCK Lutgarde 13.08.19
MEYNAERTS Maria 21.08.19
Wwe Ignace HERROELEN
VERHAEGEN Marcel 25.08.19
Echtg. Christiane LECOCQ
BASTAERTS Charles 29.08.19 Echtg. Denise DE LOOF
VERDONCK Pierre 29.08.19
Echtg. Catherine VAN EECKHOUDT VANDENBERGHE Simonne 01.09.19
Wwe Alfons VAN DIEST
GOFFIN Suzanne 02.09.19
FREDERICKX Jacques 04.09.19 Echtg. Hélène THEUNIS
VANDER LINDEN Marguerite 09.09.19 Echtg. Joseph COLETTE
BRAUNS Juliette 10.09.19
Wwe Jozef SMETS
KELDERMANS Lisette 12.09.19 Wwe Omer WOUTERS
WICKEN Jean-Marie 14.09.19 Echtg. Noëlle DELVAUX
BOTERDAEL Rosina 24.09.19
BRULS Astrid 25.09.19
Wwe Franciscus PAS
DESMET Simonne 02.10.19
BEYNS Elvire 07.10.19
Echtg. Felix BELLENS
DESMET Hélène 14.10.19
MARINO Carmella 15.10.19
VANHERBRUGGEN Denise 15.10.19 Wwe Willy DUCHENY
CLEMENT Silvette 24.10.19
Echtg. Serge COUPE
ROBBERECHTS Marie 09.11.09 Wwe Roger NIJS
DELANGHE Eliane 14.11.19
Echtg. Raoul VANMAEKELBERGHE
VRANCX Hubin 28.11.19
Echtg. Odette LEBLANC
DESMET Madeleine 01.12.19
Wwe François RAYMAKERS
CRABBE François 02.12.19
Echtg. Josée STOCKMANS
MICHIELSEN Jan 05.12.19
Echtg. Carla MENNES
VAN BEVER Margriet 14.12.19 Wwe Michel BAEYENS
MOENS Maria 20.12.19
SINNAEVE Guillaume 24.12.19 Wdn Fernande FELIX
COOMAN Florine 25.12.19
JOYE Raymonde 29.12.19
Wwe Jean BRIAMONT
GIELIS Josiane 30.12.19
DECOUX Germaine 31.12.19
DESTREE Gérard 03.01.20
Echtg. Anne-Marie BEGUIN
VANDERKELEN Elisabeth 03.01.20 Wwe Marcel DE RIDDER
VERHEYDEN Jeannine 06.01.20 Wwe Georges DELIVEYNE
BLYKERS René 08.01.20
Echtg. Liliane CLERENS
MOERENHOUT Jean 08.01.20
Wdn Georgette DE BACKER
VYT Germaine 14.01.20
Echtg. Paul DEKNOP
KEGELS Joseph 17.01.20
Echtg. Michèle PARLON
ROELANDT Jeannine 18.01.20
MOREELS Roger 20.01.20
Echtg. Rosette VERDIJEN
PUTTEMANS Simonne 24.01.20
DERMON Jean 25.01.20
Echtg. Andrée DE COCK
DUQUESNOY Louis 27.01.20
Echtg. Rachel Marg.SLEUWAEGEN
VERDIJEN Rosette 29.01.20
GILLAIN Joël 02.02.20
Echtg. Christiane HAYOIS
RYCKBOSCH Antoinette 07.02.20 LEGRAND Marie-Louise 07.02.20
PUIS Godfried 08.02.20
VAN DELM Jos 14.02.20
Echtg. Goedelieve BUYTAERT
MAES Eduard 17.02.20
Echtg. Jeannine TIELEMANS
VAN OVERWAELLE Paul 18.02.20 Echtg. Christine MOULART
ROGIER Willy 19.02.20
Echtg. Denise BOYKENS
LETEN Louisa 20.02.20
CHILOT Jeannine 25.02.20
Wwe Jean VANDENREWEGS
DECUBBER Maria 27.02.20
VAN DE VELDE Simona 02.03.20 Wwe Gilbert VAN DEN STEEN
CAMBIER Lutgarde 03.03.20
POLAK Zofia 05.03.20
Echtg. Léonard PIRARD
MEDAER Aloïs 06.03.20
Echtg. Lea GENOE
BOUCHIER Simonne 09.03.20
VAN OBBERGHEN Joanna 11.03.20 Wwe Pieter CNOPS
VAN DER VELDE Louis 14.03.20 VAN DE VELDE Clément 16.03.20
COOLS Maria 19.03.20
Echtg. Willy STOOP
CAUHIE Nelly 22.03.20
DIEUDONNE Elisabeth 22.03.20 Wwe Albert VANDER STRAETEN DICKENS Florentinus 24.03.20
Echtg. Josepha OOMS
STEENWEGEN Jeanne 27.03.20 Wwe Henri BARBÉ
KNIPPER Roger 28.03.20
Echtg. Marie-Louise DIRICK
VAN DER ELST Roger 31.03.20 Echtg. Edwige DOCKX
SCHERPEREEL Johan 01.04.20 Echtg. Catherine BRAL
DAENEN Antoine 09.04.20
MARCHANT Gisèle 10.04.20
TEIRLINCK Jean 10.04.20
Echtg. Claire MASSIN
DE PESTEL Gilbert 11.04.20 Echtg. ) Monique DECALUWÉ
DE TOBEL Suzanne 12.04.20
CARLIER Ignace 15.04.20
BOLLEN Jeanne 17.04.20
Wwe Gaston RAMAEKERS
LIEKENDAEL Liliane 18.04.20
Echtg. Charles BROECKX
PEETERS Camille 19.04.20
Echtg. Elvire CLERENS
DE LEEUW Marie-Louise 21.04.20
DUHAMEL Hubert 21.04.20
Wdn Paulette SCHOONDERWOERD
CRAPS Simone 24.04.20
Wwe Georges DAINEFFE
DERNICOURT Reine 25.04.20
Wwe Theodore FELIX
VANDEN EYNDE Françoise 29.04.20
COLLIJNS Miriam 29.04.20
VERRAES Eric 02.05.20
Echtg. Mia COUDENYS
CUSTERS Marie-Louise 03.05.20 Wwe Luc VAN DER JEUGHT
VANOPPHEM Annie 08.05.20
DE CLERCK Hélène 14.05.20
Wwe Joseph VAN DE KERCKHOVE
SWAELENS Agnès 17.05.20
HANSSENS Monique 18.05.20
BARY Jacques 20.05.20
Echtg. Simone LEBICHOT
SCHRAUWEN Viviane 30.05.20
Jaarlijkse algemene vergadering
De jaarlijkse algemene vergadering die voorzien was voor 26 maart 2020 werd naar een latere nog te bepalen datum uitgesteld.
Vrije tijd
De hierna vermelde activiteiten zijn chronologisch gerangschikt.
Voorbije activiteiten
In België (jaarlijkse activiteiten, tentoonstellingen en/of ééndaagse excursies)
Bezoek aan de tentoonstelling KEITH HARING (20.02.2020)
Door Claudine Van Peteghem Een groot aantal gepensioneerden meldt zich op 20 februari 2020 aan voor de tentoonstelling in Bozar over Keith Haring, een Amerikaans kunstenaar, geboren op 4 mei 1958 en overleden op 16 februari 1990.
Zijn carrière speelt zich vooral af in de jaren 1980 en zal kort maar krachtig blijken.
Zijn motto is “Art is for everybody” en alles kan beschilderd worden. Hij wil dat zijn werk voor iedereen herkenbaar en te begrijpen is. Het publiek heeft recht op kunst. Kunst moet de ziel bevrijden, de verbeelding aanwakkeren en de mens aanmoedigen om verder te gaan.
Al op jonge leeftijd is hij aan het tekenen en dit ook onder invloed van zijn vader Allan, die hem introduceert in de stripwereld die hijzelf vooral tekende. Zie zijn blaffende hond getekend met één lijn in cartoonstijl.
Keith zal de blaffende hond blijven tekenen, hetzij als een waarschuwing, hetzij uit woede.
Hij zal eveneens een logo nemen dat hij overal zal gebruiken als zijn handtekening.
De “radiant” baby duidt ook op zijn liefde voor kinderen. Hij waardeerde vooral hun oprechtheid en eerlijkheid. De aanwezigheid van de baby in zijn werken is eveneens te zien als zijn teken van optimisme in zijn werken.
Hij studeerde aan de Ivy School of Professional Art in Pittsburgh maar hield niet van het commerciële aspect van deze opleiding en verlaat de school. In 1976 vindt zijn eerste tentoonstelling plaats en deze is vooral abstract en de figuren lopen in elkaar over om de enorme ruimtes op te vullen. In Pittsburgh was de invloed van Alechinsky en Jean Dubuffet (vooral als schrijver) duidelijk zichtbaar. Christo sprak hem aan in: ‘kunst is niet alleen voor de elite, maar voor iedereen’. De mens moet zelf invullen waarover Keith zijn werk handelt. Hij zal geen titels meegeven.
Op 19-jarige leeftijd gaat hij naar New York en begon hij te reageren op graffiti in die in de eindjaren 1970 zo verloederde stad. Hij begint te tekenen op metromuren en openbare ruimtes. Dit in een periode waar
de trend conceptueel is en waar men altijd een elitaire uitleg nodig heeft. Daar gaat Keith tegenin. Tussen 1980 en 1985 maakte hij duizenden tekeningen met krijt op de zwarte vellen die over oude reclame waren aangebracht.
Wanneer hij naar New York gaat kiest hij nog 2 jaar voor de SVA (School of Visual Arts). Hij experimenteert met verschillende disciplines in de kunst omdat hij ook heel gedreven en leergierig is en alles uitproberen is zijn idee. Hij tekent snel en precies, figuratief en heel krachtig (niets kan fout gaan en moet nergens aan beantwoorden) en dit alles met een treffende eenvoud. Hij tekent ook op harde muziek en kan dit uren uithouden. Zijn grote werken volgen een stijl van een Jackson Pollock, action painting, maar met lijnen en figuren.
Hij begint in een taal van pictogrammen, hiërogliefen, Maya-tekens en Chinese en Japanse kalligrafie. Chinese inkt komt ook in zijn werken voor. Hij zal duizenden werken bij elkaar tekenen overal in de stad en dit vooral op de voor reclame voorbehouden ruimten in de metro (de weg van de pendelaars). Men zal, tegen de tijd dat hij ermee stopt en van streetart naar de galerie (Galerie Shafrazi met eerste expo in 1982 met schilderijen, beelden, beschilderde stukken doek en on-site) overgaat, in de rij staan om het werk te bemachtigen tegen het moment dat hij de laatste lijn heeft getekend… Door deze ganse periode zal de fotograaf Treng Kwong Chi honderden foto’s van Keith Haring maken en hem zo nog meer bekendheid geven.
Hij heeft ook soms extra hulp van andere graffitikunstenaars waaronder “LA2” (little Angel/Angel Ortiz)
Na de expo in Galerie Shafrazi in 1982, waar de belangstelling voor zijn werk heel groot was, ging hij de jaren hierna exposeren over de hele wereld. Zonder enig werk mee te nemen. Hij maakte ze ter plaatse.
Keith Haring beschouwde een kunstenaar als ‘een woordvoerder voor de maatschappij op een bepaald moment in de
geschiedenis’. Hij hanteert een eenvoudige iconografie om de thema’s in de wereld aan de kaak te stellen.
Wat zal hij met activistische affiches allemaal aan de kaak stellen ? : racisme, angst voor kernoorlog, uitspattingen van het kapitalisme, en het misbruik van de religie om mensen te onderdrukken. Zijn strijd gaat tegen etnische en seksuele discriminatie, crack, kernwapens en uitsluiting. Hij was tegen de kerk en de houding van kerk en paus tegen o.a.
homofilie en aids: Homofilie werd gezien als een geestesziekte, vooral in de jaren ’80 en mensen geloofden toen ook echt dat een homo de enige persoon was die aids kon krijgen. Homofobie groeit door het fenomeen aids. Geloof was voor hem wel ok en dit was voor elke mens persoonlijk.
Hij schildert niet alleen op metrowanden.
Zijn muurschilderingen in instellingen zoals weeshuizen en ziekenhuizen zijn ook bekend. Als activist gaat hij na zijn besmetting met aids een stichting oprichten die zijn naam draagt. Deze staat in het teken van kinderen, kansarme jongeren.
Ook in het teken van de strijd tegen Aids, de ziekte die hem in 1990 fataal zal worden.
Keith Haring en kinderen: kunst maken voor iedereen, dus ook voor kinderen. Hij zal hen niet als gewoon publiek beschouwen maar als medewerkers (vb:
spandoek Vrijheidsbeeld heeft hij met 1000 New Yorkse jongeren gemaakt en in 1989 de 150m lange muur in Chicago met behulp van ongeveer 500 jongeren).
Hij organiseert in East Village in downtown Manhattan - waar hij woont en waar de goedkope huurprijzen de wijk als een
magneet een diverse
kunstenaarsgemeenschap aantrekt - eigen galerieën met o.a: Club 57- die zich bevindt in de kelder van een Poolse kerk. De zangeres Madonna is meer verbonden met de Paradise Garage. Haar doorbraak song
“like a Virgin” werd gelanceerd op één van Harings beroemde ‘Party of Life’-feestjes.
Het is een uitbundige wereld en de kunstscene is daar te vinden. Disco en house (ofte garagemuziek) zijn er schering en inslag. Hij maakte er ontwerpen voor de
platenhoezen voor artiesten zoals o.a.
Malcolm McLaren en Sylvester.
In 1983 gaat het van Street Art naar Pop Art en hij heeft nu ook het voorbeeld Andy Warhol gevonden. Werk vermenigvuldigen en commercialiseren. In 1986 opent in Soho – Lafayette 292 zijn Pop Shop.
Ook in Japan en vooral in Tokio is hij ondertussen zeer populair.
Knokke wordt één van zijn liefste stekken om tot rust te komen op het einde van zijn leven.
Enkele van zijn andere symbolen en werk:
De stier met knipoog naar Picasso in opdracht van Galerie Shafrazi
De roze driehoek in Silence = Death uit 1989 werd in de jaren terug geclaimd van nazi’s in Duitsland, die het gebruikten om homo’s, biseksuele mannen en transvrouwen in de concentratiekampen te identificeren. Deze driehoek met Silence=Death werd het icoon van de activistengroep Act Up.
Racisme: Kolonialisme met een groot rood kruis. Anti-apartheid affiche zonder kruis.
70ste verjaardag Nelson Mandela uit 1988:
gebroken ketting van de halsband.
Hij maakt de modelijn voor Madonna: “the witches collection” en Grace Jones laat zich door hem beschilderen.
Hij was ook een tijdje lid van de commune
‘Jesus Movement’.
Hij heeft 2 vaste partners gehad: zwarte Juan en latino Juan Rivera.
“Mijn leven in 17 beelden” over zijn leven en homo zijn en aidskanker…
Symbool “horen, zien en zwijgen” – Ignorance = fear.
“Safe Seks” van 1987 voor de “Coming out day” van 1988
Hij gaat schilderen naar Hieronymus Bosch en Fernand Léger in zijn werken over de Apocalyps.
Zijn laatste muurschildering “Tutto Mundo”
uit 1989 bevindt zich in Pisa op een buitenzijde van een kerk en het is in marmertinten geschilderd.
Andere terugkerende symbolen zijn:
- Nucleair-teken: aanleiding: tijdens de Cubacrisis vond in 1979 het ergste kernongeval uit de geschiedenis van de VS plaats op Three Mile Island, een honderdtal kilometer van zijn woonplaats Kutztown.
- TV en kruisjes daarover.
Waarschuwing aan de wereld Amerika- Rusland… “Fake News”?
- Three-eyed face: per ongeluk ontworpen door Keith Haring. De buitenwereld gaf een spirituele interpretatie aan het fenomeen en hij besloot om het ook zo te gaan gebruiken.
Keith Haring Foundation: Dit fonds wordt opgericht door hemzelf op het einde van zijn leven. Het bevat de werken die niet verkocht werden. Het is een ‘non profit’
fonds voor steun aan Aidsbestrijding en kansarme kinderen.
Hopelijk hebben jullie er allemaal weer eens van genoten. Dit mede door onze uitstekende gids.
Ik kijk al uit naar een volgende prachtige tentoonstelling.
Ingevolge de coronacrisis werden de volgende activiteiten afgeschaft :
Wandeling in Moerzeke (19.03.2020) Wandeling in Ronse (23.04.2020) Daguitstap naar Roubaix (28.04.2020) Lunch voor de nieuwe leden (07.05.2020) Wandeling in Antwerpen (12.05.2020) Verblijf in Alle-sur-Semois (van 09 tot 12.06.2020)
Ter vervanging van de verslagen van de activiteiten die niet konden plaats hebben publiceren we teksten die door leden van de Vereniging werden geschreven gedurende de lockdownperiode :
HOOP
Door Marleen De Cauwer
Geef elkander hoop wanneer je elkaar mailt of schrijft
Geef elkander hoop dan voelt alles goed Geef elkander hoop niet met dure woorden of een bijzonder geschenk
Geef elkander hoop met een lieve glimlach een welgemeende dank U wel
Geef elkander hoop EN
wedden dat je door dit klein gebaar jezelf ook plots veel beter voelt
Geef elkander HOOP.
Bedenkingen van een gepensioneerde in lockdown.
Door Paul Tellier Vertaling : Liliane De Kock Tv-journalisten troepen samen voor de NBB. De Nationale Veiligheidsraad vergadert in de Bank. Misschien komt gouverneur Wunsch ons straks vertellen welke schadelijke gevolgen de coranapandemie zal hebben voor de economie en de overheidsschuld.
De lockdown verplicht ons om binnen te blijven (in ons kot). Onze leefwereld wordt beperkt tot thuis. Gedaan met familie- en vriendenbezoeken,
ontspanningsactiviteiten, ritjes naar Oostende of elders. De brandstofprijzen zijn lager dan ooit maar wij rijden niet meer met de wagen...
Mevrouw heeft strikte naleving van de lockdownmaatregelen bevolen. De boodschappen worden gedaan door de schoondochter die onze bestellingen
toevoegt aan haar eigen
boodschappenlijstje. Ze laat onze aankopen achter op de stoep en haast zich vervolgens weg alsof wij de pestlijders van Jaffa zijn. Wat doen alleenwonenden zonder familie om zich te bevoorraden?
Gelukkig komt de solidariteit geleidelijk op gang in de wijken.
In het begin lukte het nog een beetje. Wij trachtten ons bezig te houden met lezen of het herschilderen van een muur dat al zolang werd uitgesteld. Dankzij het vroege lenteweer dat de natuur liet herleven, konden wij ook in de tuin aan de slag, tenminste als een gure noorderwind daar geen stokje voor stak. Wij wilden zeker niet vastgekluisterd zitten aan de TV en ons laten overspoelen door de aanhoudende stroom van hopeloze berichten over de gevolgen van de epidemie.
Het moeilijkst om dragen is het gemis aan levensechte familiale en sociale contacten.
Wij hebben besloten om gebruik te maken van de moderne communicatiemiddelen.
Mevrouw die regelmatig wordt geraadpleegd voor medisch advies heeft het alleenrecht op de vaste telefoon en de
“iphone”, voor mij rest de PC. Uurroosters worden opgesteld : op DIT tijdstip op de hometrainer, om DAT overeengekomen uur contact met DIE persoon of
“whatsappen” met de kleinkinderen in Frankrijk.
Sommige nieuwsberichten maken ons bezorgd. De zelfstandige zoon heeft zijn activiteit moeten staken, werkt niet meer maar de spaarcenten zijn niet eindeloos.
Een oudere broer die aan zee woont, heeft gezondheidsproblemen en de geplande behandeling is uitgesteld. Strubbelingen tussen adolescenten en ouders ontploffen.
Het telewerken van ouders met kleine kinderen die hun voortdurende aandacht opeisen, loopt niet altijd van een leien dakje. Wat doen families die opgesloten zitten in hun kleine appartementen in de grote steden?
Alleen onze katten lijken zich er niets van aan te trekken. Gelukkige katachtigen die dag en nacht kunnen gaan en staan waar ze willen.
Ik ga het hierbij laten want "de accu is bijna leeg" waarschuwt de PC.
Zorg goed voor uzelf en de anderen.
De impact van het CORONAVIRUS op mijn dagelijkse leven.
Door Denise Sengulen Vertaling : Liliane De Kock De huidige toestand doet mij terugdenken aan de vele westernfilms uit de jaren 60 waar de "slechterik" aankwam in een kleine
stad. Alle handelszaken, bars, banken en andere sloten de deuren in afwachting van de aanval. Na afloop lag alles er verlaten bij met uitzondering van enkele lijken hier en daar.
Vandaag heet de "slechterik"
CORONAVIRUS. In onze stad is alles gesloten en zijn de straten leeg als gevolg van de lockdown. De doden en gewonden bevinden zich in het ziekenhuis en enkelen zullen ook eindigen zoals in bovenvermelde films.
De kleine dame die aan multiple sclerose lijdt en met wie ik een kopje koffie ging drinken... nu stuur ik een sms of bel ik haar.
De wandelingen? Ze zijn herleid tot ochtendlijke verplaatsingen naar Delhaize voor bevoorrading.
Sébastien van B.Sports zou op donderdag 2 april voor het laatst bedienen: ik had hem willen bedanken en tot weerziens zeggen...
En ons "Manneken Pis"? Hij is helemaal verloren; geen toeristen meer, geen ceremonies. Hij wil het virus graag verdrinken met zijn kleine pipi.
Genoeg melancholie. Als ik een luchtje wil scheppen begeef ik mij op mijn terras op de 11de verdieping met zicht op het kanaal. En daar realiseer ik mij dat het leven gewoon doorgaat: aken varen de hele dag op en aan en ook mijn planten komen opnieuw tot leven... het virus heeft hen niet getroffen.
Joepie, de lente en de zon zijn daar. Wij zullen het virus overleven.
LE CORONABISOU
Door Alain Delcourt Dans ce monde en léthargie, j’en suis
infecté et bien heureux
Et je redouble d’attention pour ceux que j’avais gentiment oubliés
J’ai décidé de multiplier le coronabonheur, et je serai généreux
Comme jamais, pour vous injecter à petites doses l’antidote approprié Et nos joies du passé délaissées ressuscitent, reprennent goût à la vie Dans une certaine simplicité que nous avions depuis trop longtemps négligée Car nous sommes de nouveau des Homo
Sapiensdans un épisode de survie Et discrètement dame nature nous rappelle, nous ordonne d’être ses obligés Mais nous resterons sereins et optimistes
car nous avons l’ardeur de vaincre Surtout l’envie de vivre et cette immense
volonté d’aider le monde entier Et j’y mettrai toutes mes forces, quelques
quatrains pour vous convaincre Que la chaleur et la beauté d’un regard
peuvent faire briller tant d’amitié Et nous longeons le même chemin transis
de peur, bordés d’un beau soutien Des anonymes, des oubliés de ceux sur
qui l’on peut toujours compter Et le réveil est éloquent de solidarité, parce que ce monde nous appartient Il nous file entre les doigts et, un jour ou
l’autre, il faudra bien le raconter Et tout à coup nous nous sommes réveillés dans un univers plus solidaire Au beau milieu d’individus soudain plus
attentifs et incroyablement généreux Mais dans le mélodrame, l’humain se réinvente, redevient fabuleux légendaire Fait ressurgir nos belles valeurs comme un peuple uni et terriblement chaleureux Nous avons ressorti nos livres de prières
que nous avions discrètement ôtés Et nous nous sommes promis, juré pas mal de choses si Dieu venait à nous aider
Et nous fîmes un solennel serment que plus jamais nous ne le laisserions de côté
Car quand nous le voulons, rien n’est impossible et l’homme peut tout concéder
Heureux d’avoir contracté le coronabonheur dans le seul but d’aimer
autrui
Et j’ai pour preuve ces maux d’émotion, quelques larmes et cet excès de fièvre Le confinement de nos valeurs et cette
volonté sans faille qui reconstruit Car nous nous battrons avec courage, le
virus se meurt, son histoire s’achève Ayons aujourd’hui une pensée pour les habitués de l’écartement et de l’isolement Parce que tout à coup, nos journées sont
blêmes sans ces faveurs de liberté Nous sommes en manque de ceux qu’on
aime, mais il nous reste le dévouement En attendant des jours meilleurs, avec nos
yeux créons un bel espace de clarté.
Mijmeringen tussen mondmaskers en latexhandschoenen
Door Jean-Marie Swerts In een mensenleven zijn er beelden die onuitwisbaar in het geheugen gegrift blijven.
Hallucinant, een nachtelijke colonne legervoertuigen met stapels doodskisten die richting ‘t kerkhof van Bergamo rijden.
De hel van Dante digitaal!
Zonder treurende familieleden, zonder tranen die parelen op het gladde vernis van het blinkende deksel, zonder een laatste bloem in het vers gedolven graf te kunnen werpen. Enkel haastige, gemaskerde grafdelvers. Eenzaamheid in kwadraat!
Het deed ons misschien denken aan de begrafenis van Mozart in de film Amadeus.
Een volle kar lijken in een massagraf bestrooid met kalk, zonder laatste getuigen.
Enkele dagen later…Hart Island in New- York bevestigt!
In een tijdperk waarin Marsreizen gepland worden, atoomwapens geproduceerd die op enkele uren de hele mensheid
vernietigen, 3-D-printers, 5G-netwerken, precisieoperaties door robots op duizenden kilometers afstand, niets leek nog onmogelijk.
En plots …een microscopisch klein wezentje uit Wuhan dat de wereld doet stilstaan. Het economisch leven wordt platgelegd, de beurzen storten in, miljoenen mensen werkloos, hamsterwoedes, de overlevenden die elke dag de cijfers van de overledenen bijhouden.
Ondanks onze negen ministers van Volksgezondheid, sluipt het virus ook ons landje binnen! Scholen, universiteiten en crèches sluiten, naast bedrijven, horeca, ministeries of financiële instellingen, lockdowns…
In klinieken en rusthuizen voert een leger van blauwe en groene soldaten een ongelijke strijd tegen de onzichtbare vijand.
Virussen laten zich nu eenmaal niet sussen. Pest, cholera, ebola, HIV, Sars, influenza, ondanks onze hoogontwikkelde beschaving, lijken onuitroeibaar.
Zelfverklaarde experts betwisten het nut
van mondmaskers in elke
nieuwsuitzending, niemand geeft iets toe…
want dan ben je expert af, hé! Maggie De Block legt al haar gewicht, en dat is heel wat, in de schaal en spreekt het historisch, hilarisch zinnetje: ” Blijf in uw kot ”!
De sprinkhanenplaag die het Afrikaanse continent bedreigt, de oorlog in Syrië, de vluchtelingen aan de Grieks-Turkse grenzen of de Brexit, lijken plots verdwenen.
De rusthuizen voor uitgetelde en afgedankte politici, de Europese instellingen, je hoort ze plots niet meer. De chaos van honderden verschillende maatregelen in iedere staat, gewest, regio, benadrukt de wanorde en verdeeldheid.
Wie ooit ernstig ziek geweest is zoals ondergetekende, weet het wel; de gezonde
1 Sinds 18 april mogen de doe-het-zelfzaken opnieuw hun deuren openen.
mens heeft honderden dromen, de zieke mens slechts één, terug gezond worden.
De sultan van Oman die in de kerstperiode voor een kankerbehandeling naar ons land kwam, had er graag zijn immens fortuin voor gegeven, helaas! Gezondheid is niet te koop.
En zo komt het dat we heden, op een beperkt aantal vierkante meters van ons
“kot”, eens de tijd hebben om in ons eentje te filosoferen over de redenen van ons verblijf op aarde. Zonder een flesje cava bij de vrienden op een gezellig terrasje, zonder snelle hap met de collega’s in een overvolle brasserie, zonder haagoverschrijdend babbeltje met de leuke buurvrouw, zonder wekelijks bezoekje aan je oude moeder in het rusthuis, zonder vitrinelikken in drukke winkelstraten.
Iedereen gevangen in zijn kleinste leefwereld… de woonkamer. Zeeën van tijd! Eindelijk misschien je zolder opruimen, je archieven klasseren, die ene klus aanvatten die je al jaren onder allerlei voorwendsels wilde uitstellen, tenminste als je het nodige materiaal in huis hebt, want de Brico blijft dicht 1.
Och, laat het even vallen en mijmer even over onze dunne levensdraad.
Plots lijkt alles terug naar de essentie gebracht.
Dat de wereld volgens de meest recente wetenschap 4,5 miljard jaren bestaat en dat we met heel veel geluk, daar misschien 100 jaar mogen op vertoeven of misschien maar 60 jaren, 40 jaren verschil toch, maar zo belachelijk verwaarloosbaar in die ruimtetijd.
In de meetkunde van het leven moet je de lengte verwaarlozen, alleen de breedte of de intensiteit waarin je geleefd hebt, moet tellen!
Dat hooggeleerde economen nu al berekenen wat ons deze crisis gaat kosten, hoeveel kapitaal er verloren gaat in die
lockdowns, hoe de wereldgroei stagneert…
laat staan dat ze dit virus wel overleven, toch blijven ze het leven in dollars en euro’s tellen!!
Dat gerenommeerde wetenschappers op satellietbeelden met verdwenen vervuiling boven industriegebieden, nu plots terug hoop krijgen voor ons klimaat, de worstcasescenarios lopen nu weer wat vertraging op.
Dat farmabedrijven en labo’s over heel de wereld koortsachtig zoeken naar een vaccin tegen Covid-19 terwijl nr 20 al aan de poort wacht, doet ons beseffen dat men weer achter de feiten aan holt.
Maar vooral, dat de gewone mens even een rustpunt vond in zijn gejaagd bestaan, terug het gezang van de merel ontdekt in een lente die nooit zomer meer lijkt te worden. De vochtige geur van het ontluikende veld opsnuift bij zijn dagelijkse, gezapige wandeling, die nu het spurten naar de overvolle trein vervangt. De meewerkende moeder die eindelijk de tijd vond om eens zelf een brood of taart te bakken in de duurbetaalde, ongebruikte stoomoven van de designkeuken, gekocht met verplichte overuren en prestatiepremies.
De gestresseerde hond die het verplichte, avondlijke blokje om, plots vervangen ziet door kilometerslange wandelingen, heerlijk toch! Het verliefde koppeltje op de doorgezakte bank in het stadspark, wiens prille passie sterker lijkt dan de opgelegde 1,5 m afstand, streng gecontroleerd door een stijve, boomlange koster met poedelkapsel uit Aalter!
Hebben we nu door dit virus tijd verloren of misschien gewonnen, dat moet ieder van ons voor zichzelf uitmaken. De mens is zeer veerkrachtig en inventief, misschien wat kort van geheugen, maar hij redt zich wel. Alles komt goed.
Maar in onze mijmeringen onthouden we misschien de zeer wijze woorden van de Dalai Lama; ”De Westerse mens offert zijn gezondheid op om veel geld te verdienen
en vervolgens geeft hij het uit om zijn gezondheid terug te krijgen. Door altijd maar met de toekomst bezig te zijn, beleeft hij het heden niet! Hij leeft dus noch in het heden, noch in de toekomst. Hij leeft alsof hij nooit zal moeten sterven en sterft alsof hij nooit geleefd had “.
Corona zal misschien de geschiedenis ingaan als het virus dat honderdduizenden de ogen voor eeuwig sloot, maar ook miljoenen ogen eindelijk opende.
Carpe diem, pluk de dag, geniet van elk moment!
Covid 19 en onze huurders
Door Paula Buekenhoudt Vertaling : Linda De Pauw Een nestkastje op ons terras heeft ons isolement werkelijk opgefleurd.
Lang voor de komst van het coronavirus naar België, hadden twee meesjes ons nestkastje uitgekozen om er hun kleintjes te verwelkomen.
Met de mooie lentedagen van het Paasweekend, werden de meesjes gewoon aan onze aanwezigheid op het terras, enkel een bruusk gebaar kon hen nog storen. Wij woonden dus het onophoudelijk aanbrengen bij van materiaal om een nest te bouwen en dan, op een morgen, trok gepiep onze aandacht.
Eén… twee… hoeveel kleintjes er, zonder ophouden, bedelden om voedsel zullen we nooit weten, maar de activiteit van de ouders werd wel zeer intens. Het was een constant ballet in scheervlucht boven onze hoofden. Enkel het applaus om twintig uur om het personeel in de zorgsector, de vuilnismannen, de kassiersters, de leveranciers enz…te eren, stoorde hen in hun onophoudelijke aanbreng.
Op een dag werden we gealarmeerd door een ongewone stilte. Onze huurders waren weggevlogen, het hemelruim in. We hopen dat dit welwillend voor hen zal zijn! Maar vertrokken zonder het huurcontract op te zeggen, zonder de huur te betalen maar wel een nette plek achterlatend….
Inderdaad, nadat we een eventuele terugkomst afgewacht hadden, hebben we het dak van het nestkastje opgeheven om er een klein nestje te ontdekken, bijna geometrisch ineengestoken met twijgjes, haar en stofvezels. Maar wat ons nog het meeste verbaasde geen restje van eierschelpen, geen spoor van uitwerpselen, ondanks de aanwezigheid van talrijke kinderen, werd het huishouden ten gronde gedaan!
Wat Covid 19 onder andere veranderd heeft, is onze notie van tijd. Nooit, tot nu toe, hadden we zoveel tijd gespendeerd aan de aanwezigheid van onze meesjes en te midden van de dagelijks opeenstapeling van slecht nieuws, hebben zij ons gedurende verschillende dagen, een ogenblik van vrede gebracht, en ons eraan herinnerd in deze moeilijke tijd, dat de lente, in al haar pracht, altijd een vernieuwing van het leven is.
Een tekstje van Diependaele Nicole en echtgenoot Marc Clement Dag iedereen van de wandelclub,
Ik begin jullie enorm te missen hoor. Je moet maar zoals Marc en ik bij 3 wandelclubs aangesloten zijn en dan nu in ons kot.
Ik heb zo van die dagen dat ik zo lui en moe ben als een hond en dat ik een ganse dag niets doe en zelfs mijn wandeling uitstel omdat het toch maar altijd hetzelfde is.
Vandaag voel ik mij weer prima en zal niemand mij horen klagen. Onze tuin is zo mooi in het voorjaar, die eerste bloemen met hun mooie kleuren en de fruitbomen hebben ook prachtig gebloeid.
Op zo'n dagen trek ik dan ook mijn schoenen aan en de deur achter mijn gat dicht. Ga ik naar rechts dan wandel ik langs het kasteel van Leeuwergem. Ga ik naar links dan kom ik in het domein Breivelde en telkens denk ik dan terug aan de wandeling
die ik met jullie hier gedaan heb in november 2018.
Wij maken er hier ook het beste van en zoals je zegt het weer zit eigenlijk goed mee.
Ik ben wel benieuwd hoe we hier gaan uit komen. Ik heb al enkele keren tegen ons kinderen gezegd: “we gaan terug naar het leven zoals het was toen wij jong waren”.
Heel veel groetjes, ook van Marc
Uitstapje in coronatijden
Door Linda De Pauw Vandaag hebben we nog eens een uitstapje kunnen doen met de paarden. Het weer was niet zo mooi als voorbije week, maar toch, het doet deugd om buiten te kunnen. En gelukkig wonen we op de buiten zodat deze ritjes momenteel geen probleem zijn.
Alles ligt er op zijn mooist bij. Overal staan de bloemen in volle bloei, alle voortuinen (en waarschijnlijk ook de achtertuinen) zijn mooi onderhouden. De meesten hebben nu tijd zat om in de tuin te werken en dat merk je! De boeren zijn volop op hun akkers aan het werk, sommigen zijn nog aan het gelijktrekken om te zaaien, anderen hebben de mais al geplant, nog anderen de aardappelen. Ik denk dat we volgend jaar veel aardappelen zullen kunnen eten, als we zien hoeveel velden aangebalkt liggen.
Vandaag gaat onze rit via de Congoberg, grondgebied Vollezele. We wonen aan de rand van het Pajottenland en zijn dus verwend wat het landschap betreft.
De Congoberg is één van de getuigenheuvels van het Vlaamse Heuvelland. De Congoberg dankt zijn exotische naam aan de mijnwerkers die hier vroeger woonden. Rond 1900 was dit een afgelegen gebied met armtierige lemen huisjes (Er staat er zelfs nog ééntje). De mijnwerkers pendelden elke dag met de trein naar de steenkoolbekkens van de
Borinage. Ze stonden om 4 uur ’s ochtends op om de trein te nemen in wagons zonder enig comfort. ’s Avonds keerden ze zwart van kolenstof terug. Vandaar de naam Congoberg. Ze gingen daar aan de slag omdat er een gebrek was aan werk in eigen streek. Na de sluiting van het Waalse mijnbekken doofde deze tewerkstelling volledig uit.
Vanop de Congoberg heb je een heel mooi zicht op de omgeving: je ziet de molen en de kerk van Denderwindeke en bij helder weer zie je een deel van de Dendervallei en kan je kijken tot het land van Aalst. Als je langs de andere kant door het bos rijdt zie je de kerktoren van Edingen staan en kijk je naar de glooiingen van de Waalse velden.
Een monumentaal beeld “De ontvoering van Europa” van Koenraad Tinel siert de top. Je ziet het van ver staan, het is acht meter hoog en bijna negen meter lang gemaakt uit plaatstaal. Tinel zelf heeft zich gevestigd aan de voet van de “berg”.
Vollezele kende vroeger ook veel stoeterijen waar het Brabantse trekpaard gekweekt werd. Nu nog zie je op de weiden langsheen de Congoberg deze Brabanders lopen.
Vanop de Congoberg dalen we af richting Galmaarden. Langs smalle wegen rijden we voorbij kleine en grote hoven. Sommige van deze grote boerderijen werden gerestaureerd en deels ingericht als B&B.
Een rustige omgeving om even op adem te
komen, want we bevinden ons hier in het Stiltegebied Mark en Dender. Je kan hier uren wandelen via uitgestippelde wandelwegen of via wandelknooppunten.
Ook fietsers komen hier zeker aan hun trekken, maar je hebt wel regelmatig kuitenbijters te verwerken.
Het is erg kalm tijdens onze uitstap, weinig fietsers, een eenzame wandelaar die het waagt in korte broek buiten te komen. Wij zitten nochtans goed ingeduffeld op de koets, want warm is toch iets anders… er waait een venijnig windje.
Na ongeveer anderhalf uur rijden zijn we terug thuis. De paardjes hebben weer hun benen kunnen strekken en dat zal hen deugd hebben gedaan. Ze zijn blij dat ze hun stal terugzien, na deze inspanning en hun hooi en bietjes liggen hen op te wachten. En wij?? Wij hebben recht op een aperitiefje (om op te warmen!), gezien er onderweg geen stops meer mogen…
Coronamijmeringen
Door Erwin Van Biesen Corona … ik lig nog wat te rusten op het bed (ik kan daarvan genieten en geef toe:
wij hebben nu toch extra veel tijd) en denk plotseling aan de berichten die leden van onze vereniging op de website zetten.
Ook al voel ik mij niet meteen geroepen om ook wat te schrijven toch dwalen mijn gedachten af naar wat ik (eventueel) zou schrijven over … Corona?
Automatisch denk ik dan terug aan de eerste berichten over het uitbreken van het covid-19 virus in China. Ver weg van ons, waarom ons zorgen maken, we kunnen er, stel dat het hier opduikt, toch weinig aan doen, ... je zegt het maar.
En dan is het plots 13 maart: de laatste dag dat we nog op restaurant konden (toen toch voorzien tot 4 april)! Het is ook de verjaardag van mijn bieke, Ingrid, die 65 jaar wordt. De planning voor deze gebeurtenis is strak: tijdens het voorjaar
