I N F O
Nr 2 van 2018 halfjaarlijks 54
ein de reeks
Beste lezer,
Koninklijke Vereniging van de Gepensioneerden van de Nationale Bank van België vzw
De zomer heeft zijn verwachtingen ingelost en we hopen dat jullie van het mooie weer hebben kunnen genieten zonder al te veel hinder van de hitte ondervonden te hebben.
Op 25 oktober hadden de bij wijlen zwoele temperaturen van de zomer echter plaats gemaakt voor de warme sfeer van het weerzien ter gelegenheid van ons traditioneel herfstfeest, dat dit jaar een speciale editie was aangezien we tegelijkertijd de 90ste verjaardag van onze Vereniging hebben gevierd. We wensen de Vereniging dan ook een lang leven toe en geven u reeds afspraak over 10 jaar om de honderdste verjaardag gepast te vieren ! Ondanks deze vrolijke noot zijn we echter niet uit het oog verloren dat juist honderd jaar geleden de Eerste Wereldoorlog beëindigd werd. Op 8 november hebben dan ook verschillende leden van de Raad van Bestuur de Vereniging vertegenwoordigd op het eerbetoon aan de oud-strijders in de lokettenzaal van de Bank. De ceremonie, opgeluisterd door de aanwezigheid van de Heer Gouverneur en van M. Hoste, ouderdomsdeken van onze Vereniging, was een moment van bezinning en een betuiging van respect voor deze helden van het eerste grote wereldconflict, door wie we vandaag de dag in een betere wereld leven. We zullen de opoffering die zij voor ons brachten, altijd blijven gedenken.
We willen ook nog even stilstaan bij de
Algemene Verordening
Gegevensbescherming (AVB), beter bekend onder de afkorting GDPR, waar onze Vereniging, in de hoedanigheid van vzw, aan onderworpen is. Met de hulp van de Juridische dienst van de Bank, heeft de Vereniging een verklaring opgesteld ivm de verwerking van de persoonlijke gegevens, die aan het volgende beantwoordt : welke gegevens kunnen worden verwerkt, voor welke doeleinden kunnen ze worden verwerkt en wie heeft toegang tot deze gegevens ? Tenslotte wordt er ook gewezen op uw rechten als persoon, van wie de gegevens verwerkt worden. Deze verklaring wordt in bijlage bij dit nummer van de Info gepubliceerd en we nodigen jullie uit om dit document aandachtig te
lezen en bij te houden om er u eventueel later op te beroepen.
Tenslotte, nog een blik in de toekomst : onze rangen zouden binnenkort kunnen versterkt worden met een belangrijk aantal personen, die met pensioen gaan dankzij een vervroegd vertrekplan met speciale voorwaarden, dat momenteel in de Bank van kracht is. Wij zijn hier heel blij mee en verheugen ons op de komst van deze jonggepensioneerden in ons midden.
Er rest ons alleen nog u, uw familie en uw naasten, onze beste wensen van geluk en een goede gezondheid aan te bieden voor het nieuwe jaar.
De Raad van bestuur
Een gepensioneerde in de kijker:
Raymond Boghmans
Interview door M.-Fr. Baeken Is het nog nodig om Raymond Boghmans voor te stellen ? De wandelingen, die hij sinds enkele jaren eenmaal per maand organiseert, kennen een groot succes en worden door menigen onder jullie zeer gesmaakt.
In het interview dat hij ons toestond ontdekken we echter dat Raymond een echte sportieveling is die, naast het wandelen, nog verschillende andere sporten beoefend, zonder dat dit hem belet om ook zijn rol als grootvader waar te maken.
Raymond, kun je ons kort je loopbaan bij de Bank schetsen ?
In april 1975 ben ik mijn loopbaan gestart op de dienst Disconto.
Op het einde van datzelfde jaar vertrok ik voor 12 maanden naar het leger.
Na mijn militaire dienst werd ik bij de dienst
“Internationale Akkoorden” ondergebracht en meer bepaald naar de afdeling van het
BLIW (Belgisch Luxemburgs Instituut voor de Wissel) geleid, waar controle werd uitgevoerd op het juist naleven van de reglementering op de dubbele wisselmarkt.
Een wisselreglementering die in 1990 zou verdwijnen. Mijn dienst veranderde nog enkele keren van naam, om uiteindelijk het departement van de financiële stabiliteit te worden.
Hoe kreeg je de smaak van het wandelen te pakken ?
Einde van de jaren 80 - wij wandelden al regelmatig in gezinsverband - werd mijn aandacht getrokken door een uitnodiging in de “hebdoclub” voor een wandeltocht in de Hoge Venen. Zo kwam ik in contact met de sectie wandelen die toen slechts uit enkele stappers bestond. Twee collega’s werkten in het agentschap van Malmedy, woonden in de streek en namen ons mee langs de mooiste plekjes in de Ardennen. Het is pas later dat ik deel uitmaakte van het Comité om zo sectiechef te worden van de wandelgroep.
Kort nadat ik met pensioen was, werd ik door het Comité van de gepensioneerden aangesproken met de vraag om op regelmatige basis wandelingen te organiseren voor de senioren. Sinds enkele jaren werd dat niet meer gedaan!
Voor de eerste wandeling, in april 2013, nam ik de geïnteresseerden mee naar het Zoniënwoud, ik hoopte een groep bijeen te krijgen van minstens 10 stappers. Het minimum om een groep te leiden, want de voorbereidingen, verkenning en bespreking van de eetgelegenheid zijn dezelfde voor een grote of kleine groep! Had ik dat minimum aantal niet gehaald na 2 pogingen, zou ik ermee gestopt zijn. Maar de formule, een leuke wandeling, 2 verschillende lussen zodat het voor iedereen haalbaar is, gevolgd door een
“lichte maaltijd” sloeg blijkbaar onmiddellijk aan. Uiteindelijk kwamen 38 deelnemers opdagen.
Ondertussen heb ik bijstand gekregen van Guido Suykens voor de organisatie en kan ik ook rekenen op de vrijwillige gidsen die regelmatig instaan om een wandeling te leiden.
Sindsdien, wij hebben net ons zesde seizoen afgewerkt, komen maandelijks tussen 35 en 45 senioren met ons meestappen. Het is een succes, dat zowel het sportief aspect als het sociaal contact combineert.
Beoefen je nog andere sporten ?
Sinds mijn 14 jaar speel ik tennis en op mijn 45 heb ik mij aangesloten bij de cyclotoeristen. Het werd nu tijd voor een nieuwe uitdaging. Als jonggepensioneerde - ik had nu veel vrije tijd - kreeg ik een golfstage van 3 maanden cadeau voor mijn 60ste verjaardag. Ik droomde al lang om deze sport te beoefenen, maar keek op tegen alle proeven die men moet afleggen alvorens echt op de baan toegelaten te worden. Ik had op verlof al enkele malen mijn swingkunst mogen proberen, maar nu werd het serieus. Men start met het aanleren van de basisslagen, waarover een proef dient afgelegd te worden, alsook het doornemen van de reglementen. Ook hierover dient een proef afgelegd te worden. Is men voor beide testen geslaagd, mag men onder begeleiding de baan op. Dit is in het begin nodig om gemakkelijker de spelregels in de praktijk toe te passen. Pas als men zich goed voorbereid voelt wordt het baanexamen afgenomen. Het is pas als men ook voor die proef slaagt, dat we het Golf Vaardigheids Brevet behalen. Dat brevet geeft ons toegang tot de meeste golfbanen in de wereld. Het oogt allemaal vrij ingewikkeld, maar eens men het onder de knie heeft, loopt het vanzelf. Ook het handicap-systeem steekt goed in elkaar en laat spelers van verschillende niveaus samen spelen zonder dat iemand wordt benadeeld. Hoe lager de handicap, hoe een beter speler men is, en hoe minder
“strokes” (slagen) men krijgt om de bal in de hole te “putten”, wat het niveauverschil compenseert.
Ondertussen speelt m’n echtgenote ook.
Men moet er veel tijd voor uittrekken, maar eens op de baan gaat alle aandacht naar het spel en vergeet men al z’n zorgen. Het is ook een gezonde sport, men is in open lucht en stapt, afhankelijk van de baan, tussen 7 en 10 km. Zo trekken wij ook
geregeld in clubverband of met z’n tweeën naar andere banen, en telkens staan wij voor een nieuwe uitdaging. Elk parcours heeft zo zijn moeilijkheidsgraad en z’n specifieke hindernissen.
De sportbeoefening neemt dus een grote plaats in in je leven. Maar is er nog tijd voor andere activiteiten ?
Als “op rust gestelde” wordt men natuurlijk ook gesolliciteerd als opvang voor de kleinkinderen. Een “job” die wij met volle goesting doen. Men haalt er zoveel plezier uit.
In 2018 betreurt de NBB het overlijden van de volgende personen :
Hieronder hernemen we de lijst van de personen overleden in 2018, die niet werden opgenomen in de lijst verschenen in de Info van juni 2018.
Deze inlichtingen zijn uittreksels van de site afternbb.be en zijn niet volledig.
We zullen een volledige lijst van de overledenen van 2018 publiceren in de eerste Info van 2019;
DEBROUX Juliette 27.02.18
Wwe Léopold VANVAL
VERBELEN Maria 25.03.18
Wwe Laurent VAN DEN BERGHE
DELHEZ Simone 12.04.18
Wwe Albert JASSELETTE
COCKX André 14.04.18
CORVERS Maria 14.04.18
Wwe Pierre MAISON
D’HOLLANDER Paula 17.04.18 VERHELST Wilfried 19.04.18 DE MEESTER Marie-Henriette 04.05.18
Echtg Georges HOEFFLER
MARKEY Irène 06.05.18
Echtg Jan Baptist SENECA
HELLINCKX Victor 06.05.18
LESPAGNOL Christian 16.05.18 Echtg Martine DASIN
DE WINTER Iliana 27.05.18
Echtg Herman DE SAEDELEER
HUYGENS Jeanne 03.06.18
VAN DESSEL Willem 14.06.18 Echtg Monique VAN MECHELEN
TEERLINCK René 17.06.18
VERHOEVEN Georges 20.06.18 Echtg Henriette GREGOIRE
KUMPS Elisabeth 23.06.18
Wwe Norbert HUYSKENS
PIRET Jean-Claude 24.06.18 Echtg Annie MOLORD
GELARD Simonne 25.06.18
Wwe Maurice HASÉ
MEYRER Marie-Thérèse 01.07.18 Wwe Robert DURIEUX
LUX Germain 02.07.18
Echtg Monique JOLLY
LAMBRECHTS Germaine 08.07.18
BELLEMANS Louis 14.07.18
TOMBAL Jules 17.07.18
LOOKS Fernand 20.07.18
MESOTTEN Louis 01.08.18
Echtg Paula LAMBRICHTS
DE SMET Lucie 02.08.18
Wwe Gilbert DERMAUT
BERTHOLOMÉ Serge 04.08.18
RAMELOT Emile 13.08.18
Echtg Christiane DE BOCK
MABILLE Auguste 13.08.18
Echtg Paulette DELFOSSE
VANFLETEREN Georgette 13.08.18
AERTS Eugénie 15.08.18
Wwe Leo DE PRETER
DESMET Nelly 18.08.18
Wwe Albert WALNIER
JANSON Georges 31.08.18
DANEELS Willy 04.09.18
Wwe Nelly HAEGEMAN
FAUT Paula 04.09.18
Echtg Maurits VAN DER KELEN VAN DIEVOET Jeannine 04.09.18
Wwe Frédéric MAURISEN
BUGAJNA Irena 06.09.18
GIELEN Julien 12.09.18
Echtg Antonina RAZIANO
HUBERT Franz 22.09.18
DE LANNOY Frans 22.09.18
LAUREYS Robert 25.09.18
Wwe Marie-Louise ARNOUTS
VAN AERDEN Adèle 18.09.18
Wwe Petrus BUELINCKX
SZELES Györgny 27.09.18
Echtg Lisette OCTAEF
UYTTEBROEK Marie-Elise 30.09.18 Wwe Albert VANDERTRAPPEN
PATERNOTTE Anne 13.10.18
DE NYS Christiaan 16.10.18 Echtg Marcella VISSERS
CLAES Louise 18.10.18
LEFEVRE Germania 24.10.18
Wwe Petrus DE MEUTER
TILLIOT Odette 24.10.18
Wwe Marcel MAISSIN
VANDEREET Leontine 31.10.18 Wwe Achiel PYPE
DEHAES Andrée 31.10.18
Echtg Auguste PARDONS
DE GLIMME Joseph 01.11.18
VANSCHEPDAEL Denise 04.11.18
DUQUENNE Xavier 06.11.18
FROMONT Paulette 07.11.18
Echtg Alphonse PIERARD
GASPARD Gilberte 09.11.18
Wwe Gérard DELGAMBE
VAN VLASSELAER Georges 10.11.18
POOT René 11.11.18
CHENIAUX Raymond 12.11.18
TAYMANS Albert 15.11.18
Echtg Marie-Thérèse VAN STICHEL
DE GEYTER Guido 15.11.18
Echtg Rosa WECKHUYSEN
DECUYPER Henri 16.11.18
Echtg Thérèse MARION
CRAMA Danielle 17.11.18
Echtg Alain SMETS
PARLONGUE Guy 21.11.18
Echtg Danielle WILLEMS
PIVETTA Pierre 21.11.18
Echtg Arlette COBUT
VERVAET Rachel 24.11.18
Vrije tijd
De hierna vermelde activiteiten zijn chronologisch gerangschikt.
Voorbije activiteiten
In België (jaarlijkse activiteiten, tentoonstellingen en/of ééndaagse excursies )
Wandeling te Fumal (21.06.2018)
Door Raymond Boghmans
Het aantal stappers voor deze wandeling was iets beperkter dan wat we gewoon zijn.
Velen hadden zich waarschijnlijk laten afschrikken door de afstand !
Voor de meeste was deze bestemming onbekend; Fumal (in de buurt van Hannuit) in de provincie Luik, wie had daar al ooit van gehoord?
De deelnemers die zich ook niet hadden laten afschrikken door het zeer winderige en frisse juni-weer kregen een aangename en rustige wandeling voorgeschoteld onder leiding van Nadine en Jean.
Het zeer heuvelachtige landschap leverde ons prachtige vergezichten op van bossen, weilanden, akkers en jawel zelf wijngaarden. Het is een weinig bewoonde streek, waar men nog kan genieten van de pracht van de natuur, en dat hebben wij allen gedaan.
Onderweg kregen wij wat geschiedkundige uitleg van onze gidsen om zo meer te vernemen over kastelen en grote vierkante hoeven die langs het parcours lagen.
Zoals altijd werd er achteraf nog veel nagepraat bij een goed glas en een lekker etentje.
Wandeling te Gooik (19.07.2018)
Door Francis Muizers Al dagen “la canicule” in België en ja, ook op 19 juli, onze maandelijkse wandeldag, hadden de goden niet op een graadje warmte min of meer gezien. Maar onze gepensioneerden, gehard door dat vele werk in hun verleden, lieten het niet aan hun hart komen. En aanwezig waren ze, met een vijftigtal, wat een hele prestatie is,
vooral gezien de verlofmaand, en met de deelneming van een paar “nieuwelingen” is de sectie stilaan aan het boomen….
Deze keer was het golvend “Pajottenland”
de streek van afspraak, en meer bepaald een van de parels ervan : Gooik. Geen probleem om de wagens op de ruime parking kwijt te raken, en stipt om 10.00 verhief Guido zijn stem, en zoals traditioneel de gewoonte, verwees hij de
“geharden” naar Wolfgang, architect van de wandeling, en gids van de 12km. De
“toeristen” mochten dan mee met Mia voor de kortere wandeling.
Super mooie streek met een golvend parcours, steeds afwisselend, met dan eens passages langs paden tussen de akkers of weiden, en dan weer door een strook bos, als welgekomen afwisseling om even te verkoelen. Gelukkig waren er een paar stops, waar gretig de meegenomen flesjes water soldaat gemaakt werden.
Onze organisator had op voorhand de lange wandeling “ingekort” tot een tiental km, gezien de temperatuur. Eigenaardig genoeg moesten velen bij aankomst vaststellen dat we toch aan die 12km kwamen…die gps-en en stappentellers kennen er dus blijkbaar niks van….
Onderweg uiteraard vele leuke gesprekken, en toen we onze aankomstplaats naderden, keek iedereen, moe maar gelukkig, naar dat mooie restaurant. Een aangeboden drankje in de zetels in de tuin, vakkundig afgeschermd van de zon, spoelde al dat stof weg, en de vermoeide spiertjes waren binnen de kortste keren vergeten. Apotheose was de lunch…klasse Wolfgang, en bedankt.
Dagwandeling aan de kust (21.08.2018) Door Marleen De Cauwer In de voormiddag 11 km, daarna voor de
"Die-Hards" nog een lus van 6km.
Ik ben een van de nieuwkomers en blijkbaar is het traditie dat een nieuwkomer een verslagje maakt. Als inwijding bedoeld? Gelukkig wist ik dit niet vooraf !
Mijn eerste deelname, en ik moet toegeven, ik heb onrustig geslapen! Tegenwoordig is de conditie van de gepensioneerden vaak beter dan die van de werkenden en aangezien ik nog niet zo lang thuis ben, vroeg ik me af of ik het tempo wel zou kunnen volgen...
We verzamelen aan het station van Oostende (al enkele jaren een bouwwerf waar men probeert om oud en nieuw samen te laten gaan, maar zo mooi als Antwerpen-Centraal, dat kan niet !)
De sfeer zit er al direct goed in, iedereen verwelkomt mij (ook al ben ik voor de meesten een onbekende), wanneer de groep voltallig is vertrekken we.
Met de gratis overzet steken we over richting Oostende Vismijn. We moeten twee wandelaars achterlaten want er mogen max 50 personen op de overzet. We proberen nog even te onderhandelen, maar 50 is 50! De twee achterblijvers zijn getrainde wandelaars en halen ons snel in.
We laten de viswinkeltjes en de oude depots voor wat ze waren, bewonderen in de verte de skyline van het nieuwe Oostende (binnen 10 jaar zal dit the place to be zijn) en wandelen via de dijk richting Bredene/Twinsclub (de surfers). Hier houden we onze eerste plasstop. De uitbaatster vindt het spijtig dat iedereen gebruik maakt van de gratis toiletten, maar niks consumeert! Ik ken haar en beloof de volgende keer iets extra te consumeren.
Via het duinenpad passeren we enkele van de mooiste plekjes van Bredene. Ik vraag me af of de groep voldoende oog heeft voor deze prachtige omgeving, de duinen hier in Bredene zijn echt uniek! Iedereen lijkt in zijn ritme te zitten en volgt de gids...
Op het eind van het duinenpad, ter hoogte van Bredene/Hypodroom zetten we de weg verder via het naaktstrand richting Klemskerke. Het getij is nog maar net aan het terugtrekken en het is hard labeur voor diegenen die willen pootje baden... maar het zilte water en het schurende zand tussen je tenen voelen is zalig! (een gratis voetscrub).
De echte wandelaars houden hun schoenen aan en wandelen op de rand van het droge vaste zand. De zon breekt door de wolken en vergezelt ons op de wandeling, de glimlach op ons gezicht wordt nog ietsje breder!
In Klemskerke krijgen we de keuze, ofwel verder via het strand, ofwel via "het bos".
Het grootste deel kiest voor het strand (via het bos is het 600 m extra). Ik kies voor het bos! Alhoewel je de benaming bos toch met een korreltje zeezout moet nemen...maar toch heel goed gevonden van de organisatoren, mocht het vandaag zo heet geweest zijn als in juli, dan had dit stukje bos voor verkoeling gezorgd.
Wanneer we het bos uitkomen en het mooiste 'tramkotje' van de Belgische kust zien weten we dat we in De Haan zijn.
Tussen de mooie villa's door wandelen we naar de pizzeria. De strandwandelaars hebben de pizzeria ook gevonden en zijn al gezellig aan het aperitieven. Wij sluiten aan en genieten van een lekkere pizza of pasta.
Tijdens het eten is het even heel stil, wat wil zeggen dat het lekker is.
Na de maaltijd zit het er voor mij op, voor een eerste deelname is 11 km genoeg ! De echte 'getrainde wandelaars' doen nog 6 km extra, via een lus zullen ze het mooie Wenduine ontdekken om daarna moe en voldaan, allemaal samen deze mooie dag af te sluiten bij een heerlijke maaltijd.
Ik ben er zeker van dat dit extra deel ook heel fijn zal geweest zijn.
Ik heb er alvast heel erg van genoten en kan het iedereen aanraden !
EN...het ritme is goed te doen.
6de petanquetornooi Camille Matagne (13.09.2018)
Door Claudette De Cleyn 13 september, 10 uur, 31 deelnemers staan klaar om met het jaarlijks petanquetornooi te starten. Dankzij Paula Buekenhoudt, die zich kandidaat stelde om als strenge, maar rechtvaardige scheidsrechter het individuele spel te leiden, konden tien teams gevormd worden.
Het is ook dit individuele spel dat later zal bepalen wie de nek aan nek race zal winnen voor de eerste prijs. Vijf deelnemers zijn tot het bittere einde in de running.
Het zijn uiteindelijk Gerard Champagne, bij de heren, en Ann Mouton, bij de dames, die de magnum fles mee naar huis mogen nemen.
Nog een woordje van dank voor Gilbert Van de Velde, die zonder de hulp van zijn PC, de puntentelling tot een goed einde bracht.
Passendale (21.09.2018)
Door Paula Buekenhoudt Na een uiterst hete en droge zomer, is het onder een forse regenbui dat de deelnemers aan deze uitstap de bus opstappen, maar onder een stralende zon aankomen in het Memorial van Passendale.
Van 1914 tot 1918 is dit gebied in de Westhoek het decor geweest van een uiterst bloedige stellingenoorlog. Het
museum accentueert op frappante wijze de evolutie van de uniformen en de wapens, waardoor wordt aangetoond hoe vindingrijk mensen zijn om mekaar te doden. Zo zien we o.a. dat de befaamde piekhelm van de Duitsers in vroegere conflicten vooral diende om de sabelslagen af te weren en nu rap werd vervangen door een helm die ook de nek beschermde. Anderzijds hebben we de niet minder bekende rode broek van de Fransen, die in de Napoleontische gevechten een teken van herkenning was tussen de strijdenden, maar nu, in de modder van de loopgraven, een gemakkelijk doelwit vormde voor de Duitse troepen.
Hetzelfde gold voor de bewapening.
Jammer genoeg is het in deze slagvelden dat gifgas voor het eerst werd ingezet en het is zeker geen toeval dat het meest dodelijke gas de naam ieperiet kreeg,
aangezien hiermee werd
geëxperimenteerd in de streek rond Ieper.
Na de oorlog zijn echter door de landbouw op deze velden, omgewoeld door de vele obussen, veel restanten uit het dagelijkse leven van de soldaten opgegraven : pijp, tabaksdozen, paternoster, medailles, legerschoenen, gamellen enz… Enkele weken geleden nog, werden de resten van twee soldaten, afkomstig uit Nieuw- Zeeland, teruggevonden, gestorven zo ver van huis in de Vlaamse velden.
Het hoogtepunt van dit bezoek was een parcours in een gereconstrueerde loopgraaf, waardoor ieder van ons zich het leven van de soldaten kon voorstellen. Bij het verlaten van hun schuilplaats was er geen ander alternatief dan de bloedige aanvallen te trotseren, waardoor soms een heel regiment werd uitgeroeid. De hele regio is trouwens bezaaid met militaire begraafplaatsen.
In de namiddag bezochten we een kaasmakerij; de woorden stremsel, wrongel, pekel en pasteurisatie hebben geen geheimen meer voor ons. Na een degustatie in een gezellige sfeer was het weeral tijd om de terugweg naar Brussel aan te vatten.
Wandeling in Schellebelle (27.09.2018) Door Nicole Diependaele O Schelde, o schone Schelde,
heil en leven brengt ze mee o machtige, prachtige vloed...
Dit zijn enkele woorden uit een oud studentenlied en om te zien of die woorden ook met de waarheid stroken trokken 44 stoere stappers op 27 september naar Schellebelle.
En inderdaad daar stonden we aan die mooie stroom met eb en vloed. Geen brug om aan de overkant te geraken waar de wandelingen starten. Geen nood, je hoeft niet te zwemmen, je hoeft niet zelf te roeien want een vriendelijke man neemt je mee op zijn Belleboot. Een beetje naar achter, een beetje naar voor, een beetje opzij en je staat gewoon aan de overkant.
Dirk heeft ons dan meegenomen langs goed begaanbare wandelpaden. Het zonnetje scheen en de lucht was blauw. Op sommige plaatsen was het ook heel stil.
Natuurpunt heeft daar goed werk geleverd.
Ganse gebieden zijn gewoon overstromingsgebieden. We hebben er zelfs een heel eind over vlonders gewandeld, net zoals in de Hoge Venen.
In Wichelen nam Dirk ons mee naar een kerkhof maar we konden er nog geen plaats reserveren want een stem liet ons verstaan dat we eerst nog veel moeten wandelen.
Op dat kerkhof vind je ook een put. Dit was vroeger een bedevaartsoord genoemd naar een heilige die uit Normandië kwam.
Dat water was goed tegen allerlei kwaaltjes. Volgens de overlevering moest je gewoon met je handen wat water nemen en dan aanbrengen op die plaatsen waar ieder voor zich dacht dat het nodig was.
Gelukkig voor ons stond die put, na de lange hete zomer van dit jaar, droog want anders stonden we daar nog...
Bezoek "Antwerpen Barok" (02.10.2018) Door Marleen De Cauwer Vandaag Antwerpen Barok onder leiding van Dirk Vermeiren, vroeger hoofd van de dienst Interne Audit en nu erkend gids bij de stad Antwerpen + Grote betoging van de ambtenaren tegen de pensioenhervorming en de te hoge werkdruk (in een nog niet zo ver verleden zou ik mee betoogd hebben)!
Wanneer ik om 9u30 naar 't stad vertrek is er nog vlot bus-en tramverkeer.
In A'pen Centraal wacht ik op Astrid, een nog werkende collega die voor deze geleide wandeling speciaal een dag verlof genomen heeft. Terwijl ik haar opwacht wordt het station overrompeld door militanten in rode, groene en blauwe jassen.
Wij zijn nog veel te vroeg en hebben dus nog even tijd om een koffie te drinken in het mooie stationsbuffet.
Net op tijd gaan we naar de lokettenzaal waar de groep al staat te wachten. We maken kennis en ik ben blij dat ik al enkele personen herken.
Er ontbreken nog een aantal deelnemers, dat kan gebeuren als je gebruik maakt van de NMBS en dus wachten we nog even.
Met een beetje vertraging beginnen we aan de tocht, het regent licht en verdoken onder paraplu's en kappen gaan we naar het Koningin Astridplein. We bezichtigen en ontdekken de voorgevel van het Centraal Station, waar alle kenmerken van barok in terug te vinden zijn: veel reliëf, veel verschillende en weelderige materialen, tweezijdige symmetrie, ingewikkelde patronen en heel veel versieringen.
Sommigen vinden het bombastisch, ik vind het getuigen van een prachtige grandeur!
EN onze gids is direct mijn beste vriend wanneer hij zegt dat dit het mooiste station van België is, misschien wel het mooiste van de wereld!
Via de Keyzerlei en het vernieuwde Operaplein wandelen we naar de Meir waar de statige naamgevels onze aandacht vragen. Ook hier veel grandeur, sommige
details hebben zelfs geen functie...ze dienen enkel om te imponeren.
De prachtig gerestaureerde stadsfeestzaal is het volgende pareltje van barokke schoonheid. Telkens ik hier kom word ik even stil, dit weelderig decor waar economie en schoonheid hand in hand gaan! Een blijvend commercieel succesverhaal...
Speciaal voor het Barokjaar heeft de stad 4
"streetart" kunstenaars een werk laten maken met kenmerken van barok. Op de zijgevel van de C&A (Kolveniersstraat) kijkt een creatie van Smug neer op de kooplustige wandelaars. Wat verder in de Gramayestraat heeft El Mac een zwart-wit/
licht-duisternis creatie ontworpen. hier zijn de meningen opnieuw verdeeld, de ene vindt het prachtig, de andere een flauw aftreksel van...
Via Kipdorp naar het H. Conscienceplein.
De Sint-Carolus Borromeuskerk is een en al propaganda voor het katholieke geloof, de Jezuïeten wisten hoe ze hun zaak moesten verkopen.
De voorgevel is een altaar op zich, zelfs als je niet binnen gaat weet je dat je voor een belangrijke kerk staat. Binnen wordt je overvallen door een gevoel van ruimte en harmonie. Het hoofdaltaar functioneert als een beeldscherm voor de gelovigen. Drie verschillende schilderijen (535 op 400 cm) kunnen via een vernuftig systeem verwisseld worden in functie van de katholieke kalender. De Mariakapel, het hoogtepunt van de kerk straalt zoveel visuele overvloed uit dat je niet weet waar eerst kijken.
Om 12u30 sluit de kerk haar deuren. We genieten nog even na op het mooie Conscienceplein, ondertussen is de zon ook van de partij en via bekende en minder bekende straten vergezelt ze ons naar de Wapper waar we in de Rubens Inn worden verwacht voor de lunch.
Iedereen zoekt een plaatsje en er wordt druk nagepraat over de geslaagde voormiddag. Het eten is heel lekker, de bediening vlot en er worden afspraken gemaakt voor de vrije namiddag. Astrid
maakt via mijn krantenartikel: duurste Rubens -De kindermoord van Bethlehem- komt even naar huis, reclame voor het Rubenshuis...Uiteindelijk zullen we met genoeg deelnemers zijn om tegen groepstarief binnen te kunnen gaan. Maar de kassa is gesloten, ten gevolge van "de grote betoging" is het Rubenshuis vandaag slechts gedeeltelijk te bezichtigen! Maar wat een geluk, wat we willen zien, kunnen we zien! En zelfs gratis! Dat noem ik nog eens een geslaagde betogingsactie.
Dirk, dompelt ons op professionele wijze onder in de barokke schilderkunst en wijst ons op details die alleen een kenner ziet.
Hij laat ons in alle rust genieten van de prachtige kunstwerken en wijst op verschillen tussen de werken van De meester Rubens en De leerling Van Eyck.
Na een korte wandeling door de tuin van het Rubenshuis wordt het tijd om de dag af te sluiten.
Ik vergezel Astrid naar het Centraal station en zet haar aan het juiste perron af.
Wanneer ik terug richting roltrappen stap zie ik nog enkele dames juist op tijd toekomen...die hebben geluk want de trein heeft geen vertraging.
Blijgezind wandel ik naar de bushalte.
Volgens de signalisatieborden heb ik binnen 2 minuten een bus. De man naast me vraagt waar ik naar toe moet, hij staat al 20 minuten te wachten op een bus richting Wijnegem. Wat verder staat iemand al bijna 30 minuten te wachten en hij is gaan kijken naar de trams, maar die komen er ook niet door!
Ik besluit dan maar de snelbus te nemen tot de grens Borgerhout-Deurne (Stenenbrug) en van daaruit verder te voet naar huis te gaan.
Mijn 10 000 stappen zal ik vandaag zeker halen...
Allemaal bedankt voor de fijne dag.
Wandeling te Houtain-le-Val (18-10-2018 Door Raymond Boghmans Bijna traditiegetrouw trokken de stappers naar Houtain-le-Val voor onze oktober wandeling. Een klein rustig dorpje in Waals Brabant, waarvan de meeste onder ons nooit gehoord hadden. Francis, onze gids, heeft daar verandering in gebracht door ons er mooie wandelingen te presenteren.
Voor de 35 deelnemers was het weer genieten van de stilte en de rustige wegen en paden door de weidse landschappen, waar de gewassen reeds geoogst waren, en de gronden klaar lagen voor komend seizoen. Hier en daar slingerde de weg langs mooie oude boerderijen. Het was alsof de tijd hier was blijven stilstaan.
Ook qua gastronomie komen wij hier ruimschoots aan onze trekken in het sympathieke en goed aangeschreven restaurant “la Meunerie”.
Herfstfeest en 90ste verjaardag van de Vereniging (25.10.2018)
Door Jean-Jacques Louckx Op 25 oktober, de dag van het herfstfeest, tekenden 174 gepensioneerden present in Sint-Agatha-Berchem om onder andere de 90ste verjaardag van de Vereniging te vieren.
Het sombere weer, de herfstwind en vooral het beperkt aantal parkeerplaatsen konden het enthousiasme van onze krasse gepensioneerden niet temperen. Bij het aperitief, aangeboden door de Vereniging, wordt het een gezellig weerzien onder het gebruikelijke geroezemoes dat dit herfstgebeuren met zich meebrengt.
Wanneer we aan tafel gaan, zetten de twee
muzikanten een aangenaam
achtergrondmuziekje in. Iedereen vindt uiteindelijk zijn plaatsje, een hele opgave voor de organisatoren, en dan krijgen we niet minder dan twee voorgerechten, een hoofdgerecht en een dessert voorgeschoteld, onder het alziend oog van Sébastien.
Er wordt heftig heen en weer gepraat en nu en dan weerklinkt gelach.
Na het eten kunnen de dansliefhebbers zich uitleven terwijl de anderen verder keuvelen in de cafetaria.
Voor de organisatoren is het doel bereikt : de goede relaties onder onze gepensioneerden in stand houden en hen een luisterend oor bieden.
We wensen de Vereniging nog een lang leven toe want dankzij de Raad van Bestuur en het dynamisme van haar leden worden een brede waaier aan activiteiten en reizen georganiseerd.
Lunch van de Jubilarissen (16.11.2018)
Door Marie-France Baeken Tijdens de lunch van de jubilarissen waren dit jaar niet alleen de koppels aanwezig, die hun gouden bruiloft vierden, maar ook zij die een diamanten bruiloft vierden, zij die 55 of 65 jaar huwelijk op de teller hadden staan en zelfs een echtpaar dat hun platina bruiloft (70 jaar huwelijk) mocht vieren.
Na de toespraak van de Voorzitster werden de dames in de bloemetjes gezet met mooie orchideeën. Vervolgens werd er aan tafel gegaan. Sébastien en zijn ploeg hadden een mooi menu samengesteld dat door iedereen erg werd gesmaakt. Ze waren dan ook talrijk om ons te zeggen hoeveel ze hadden genoten van het weerzien en de gezelligheid onder oude bekenden. Ze zullen gegarandeerd nog lang een mooie herinnering overhouden aan dit zeer geslaagd feest.
We willen ze hier dan ook nog eens allemaal hartelijk feliciteren – ook zij die er niet bij konden zijn die dag – en hen het allerbeste toewensen.
Reizen
Oezbekistan (van 18 tot 28.04.2018): het verslag van deze reis zal in de Info van juni 2019 gepubliceerd worden.
The Cotswolds, Engeland op zijn mooist (van 10 tot 14.06.2018)
Door Claudine Van Peteghem 1ste dag – zondag 10 juni 2018 : Brussel – Cheltenham
Vroeg in de morgen vertrekken we met een groep enthousiaste KVG NBB-leden vanaf de personeelsingang van de Nationale Bank te Brussel en via Gent en Loppem naar Calais, waar we oversteken richting Dover. Middagmaal bij aankomst. Het bleek iets verder te zijn dan dat. Na de maaltijd met kippenleverpaté als voorgerecht en een Yorkshire pudding (een soort gebak waar normaal de saus en de groenten en/of vlees wordt ingedaan, dus geen
‘blackpudding’ = bloedworst) met varkensgebraad en groenten gaan we de tocht door de Cotswolds aanvangen.
We rijden door tot de Cotswolds: een streek in centraal Engeland met veel heuvels en glooiende velden. We brengen onderweg een bezoek aan Chiddingstone, een dorpje uit de 15de-16de eeuw, diep verscholen in de Weald van Kent. We rijden door hopvelden en zien de voormalige eesthuizen om het dorp te bereiken. Een wandeling langs enkele vakwerkhuizen, opgenomen in ‘the National Trust’, en een landwegje brengen ons naar de befaamde
“Chiding Stone” (to chide = verwijten, beschimpen), een zandsteen gevormd rond ongeveer 135 miljoen jaar geleden.
De steen waarop de geschillen werden uitgepraat en ten berde gebracht door de leider van de gemeenschap. We bezoeken er eveneens het pittoreske kerkje “St Mary the Virgin”. ’s Avonds komen we laat aan in Cheltenham en we gaan meteen aan tafel. We verblijven er vier nachten in het Jurys Inn Hotel Cheltenham.
2de dag – maandag 11 juni 2018 : Cheltenham - uitstap in de Cotswolds Na het ontbijt beginnen we onze dag met een wandeling door Cheltenham.
Cheltenham, een stad en tevens de naam van het district waarin de stad ligt, in het graafschap Gloucestershire. Cheltenham
ligt op de rand van de Cotswolds en heeft een imago van voornaamheid en weelde.
De rivier Chelt loopt door de stad - voornamelijk ondergronds - en veroorzaakt regelmatig overstromingen. Cheltenham is een historische stad met kuuroord in Engeland, dat begon met de ontwikkeling in de vroege 17de eeuw met de ontdekking van het helende water, een alkalische bron.
We starten aan de promenade van Cheltenham met de stadsdiensten (kantoren) en de Neptunus fontein. We wandelen langs de Imperial Gardens en de Town Hall, de plaatselijke schouwburg en het Park Montpellier.
Vervolgens bezoeken we de tuinen van Rodmarton Manor. Dit is één van de laatste grote landhuizen die in de streek werden gebouwd (1909) in de beste traditie van de “Arts-and- Crafts” beweging. Alles is er nog met de hand gemaakt in lokale steen, hout en andere materialen; en gerealiseerd door lokale ambachtslui. De aangelegde tuinen, ongeveer 32.000 m² groot, van dit landgoed, onderverdeeld in verschillende buitenkamers, zijn op hun mooist vanaf de maand juni en worden beschouwd als één van de mooiste van Gloucestershire. We ontmoeten er de jongste Biddulph voor enige uitleg… en met een plannetje in de hand gaan we de mooie Engelse tuinen binnen. Iedereen geniet met volle teugen, dit ook mede het stralende weer. De lunch is voorzien in een originele pub “the Heart Inn”. Nadien rijden we naar Bibury, waar we een mooie wandeling langsheen de 17deeeuwse Arlington Row maken.
Arlington Row is een rij huisjes, gebouwd als “Almshouses” (= “Godshuizen” of
“Maisons Dieu”). Bibury ligt in de Cotswolds en werd door William Morris, de voorman van de Arts-and-Craftsbeweging, omschreven als het mooiste dorp in Engeland. In de honingkleurige 17de- eeuwse stenen huisjes met steil hellende daken woonden vroeger wevers.
De doeken die zij maakten werden in de nabijgelegen Arlington Mill verwerkt tot vilt.
Deze molen herbergt nu een streek- en landbouwmuseum. Verder langs de romantische route, een bindmiddel tussen alles wat de Cotswolds zo aantrekkelijk maakt. Een aaneenschakeling van schitterende dorpjes waar de goudkleurige stenen en kerken boekdelen spreken. Via het mooie Burford waar we een bezoekje brengen aan het kerkje arriveren we dan in Stow-on-the-Wold, één en al marktplein, een dorpje met 2.794 inwoners. Het marktplein zou het kruispunt van handel in de Middeleeuwen zijn geweest.
We keren terug naar Cheltenham… voor aperitief, avondmaal en overnachting.
3de dag – dinsdag 12 juni 2018:
Cheltenham – 2de uitstap in de Cotswolds We starten met een mooie rit via Stanway, waar we even onze aandacht schenken aan de unieke en merkwaardige gevel van het Stanway House. Het poorthuis, wat wij dus konden zien van buitenaf werd gebouwd in 1630. Het poorthuis zou zijn gemaakt door een lokale metselaar, Timothy Strong, die ook aan St Paul’s Cathedral werkte met Sir Christopher Wren. Momenteel is, naar het schijnt, veel in restauratie voorzien voor nog een aantal jaren.
Daarna komen we terecht in Stanton, het meest typische dorp van de Cotswolds. We starten aan het kerkje St-Michiel en wandelen dan verder in het dorpje zelf. Het is er aangenaam. We kuieren langs de hoofdstraat van het dorp. Nadien houden we halt te Broadway, volkomen terecht een parel van de Cotswolds genoemd.
Broadway is een dorp in het Engelse district Worcestershire. Het telt 3.025 inwoners.
Het was een drukke postkoetshalte op de weg van Worcester naar Londen. In Broadway vestigden zich kunstenaars en schrijvers, zoals Elgar, John Singer Sargent, J.M. Barrie, Vaughan Williams, William Morris. Verder gaat het naar Chipping Campden, alweer een hoogtepunt tijdens ons bezoek aan de Cotswolds: we bezichtigen de mooie botermarkt.
We brengen ook een bezoek aan de schitterende wol-kerk St James. ’s Namiddags, na de lunch gaat het naar Cirencester, de hoofdstad van de Cotswolds waar we het zeer interessante Corinium museum bezoeken. We laten er de 21ste eeuw achter ons en ontdekken de lange geschiedenis van de Cotswolds en meer in het bijzonder één van de grootste collecties uit de Romeins-Britse tijd. In de 4de eeuw was Corinium Dobunnorum, het huidige Cirencester, de tweede stad, na Londinium/Londen, van het Romeinse Groot-Brittannië.
4de dag – woensdag 13 juni 2018:
Cheltenham - uitstap naar Oxford en Woodstock
We rijden naar Oxford vandaag. Tijdens een stadswandeling ontdekken we de mooiste plekjes met een lokale gids. Het centrum wordt gedomineerd door de
University colleges waarvan Trinity, Balliol en Christ Church de voornaamste zijn. We bezoeken er Christ Church college wat ook de kathedraal van Oxford oplevert.
Natuurlijk komen we langs het Ashmolean Museum, het Playhouse Theatre, de Bodleian Library. Toch blijft er zeker nog één en ander over om er nog eens terug te keren.
Middagmaal in het Blenheim Palace toeristencentrum in Woodstock. In de namiddag gaan we met een plaatselijke gids het Blenheim Palace bezoeken.
Het “optrekje” van de Hertog van Marlborough werd ontworpen door architect Sir John Vanburgh, en het is één van de mooiste paleizen in Italiaanse barok uit het begin van de 18de eeuw, gelegen in een schitterende landschapstuin, ontworpen door de beroemde Capability Brown. Tevens is het de geboorteplaats van Winston Churchill en er wordt een ruimte aan hem gewijd in het paleis. Het interieur is buitengewoon en de bibliotheek is heel bijzonder. Tijd om de tuinen in te gaan blijft er niet over, maar we gaan er langs en kunnen vanop afstand al dat moois bekijken.
5de dag – donderdag 14 juni 2018 : Cheltenham - Canterbury - Brussel
Na het ontbijt beginnen we onze terugtocht en rijden eerst naar Canterbury. Van oorsprong een belangrijke Romeinse nederzetting. De stad was tot aan de tijd van Hendrik VIII eveneens de belangrijkste stad van het katholieke Engeland en is Engelands beroemdste kathedraal en de zetel van de aartsbisschop van Canterbury, de primaat van de Anglicaanse Kerk.
De geschiedenis van de kathedraal gaat terug tot het jaar 597. In dat jaar bracht Sint- Augustinus, gestuurd door paus Gregorius I, het christelijke geloof naar het Angelsaksische Engeland. St. Augustinus stichtte een kerk en werd de eerste aartsbisschop. In 1170 werd aartsbisschop Thomas Becket in de kathedraal vermoord en vanaf die tijd groeide Canterbury uit tot een belangrijk bedevaartsoord. In de Canterbury Tales van Geoffrey Chaucer zijn pelgrims onderweg van Londen naar deze kathedraal. De tombe van Eduard, prins van Wales, ofwel de Zwarte Prins, in 1376 gestorven, is heel belangrijk in de nabijheid van het graf van Thomas Becket.
Hij werd bewust ook niet in de crypte ondergebracht. De prins ligt in volle wapenuitrusting en pantserhandschoenen, met riddersporen die hij tijdens de slag van Crécy had gewonnen. Hij heeft de helm op en een hond zit bij hem. Op de schilden van de graftombe zijn de drie struisvogelveren der vrede afgebeeld, die nu nog altijd “de veren van de prins van Wales” worden genoemd, nu nog altijd als symbool gebruikt.
De graftombe werd niet in de crypte geplaatst maar dichter bij de plaats van St.
Thomas graf of sterfplaats en ‘het Zwaardaltaar’. Verder is daar natuurlijk nog heel veel moois te zien… we kunnen nog altijd eens terugkeren.
Na het middagmaal beginnen we onze terugtocht naar Dover voor de oversteek naar Calais. We komen laat aan in Brussel wegens vertraging van de ferry.
Door de drukke agenda hebben we ook pas tijd om op het achterdek van de boot een groepsfoto te maken… al bij al een geslaagde tocht. De sfeer van de groep was uitstekend en maakte het natuurlijk ook tot een aangename reis. Tot een volgende.
Bezoek Morgat in Bretagne (van 25.08 tot 01.09.2018
Door Peter Bobyr Dit is geen gedetailleerd reisverslag, wel een neerslag van enkele persoonlijk opgedane indrukken van deze geweldige uitstap.
Om 7 uur stipt vertrokken we met een groep van 25 ex-werknemers van de Bank in de richting van het uiterste puntje van Bretagne, naar Morgat. Nee, geen
“boerengat”, wel een mooi plekje op het schiereiland Crozon, aan de baai van Douarnenez. Het middagmaal werd genuttigd in Yvetot. De aperitief, vis- of vleesschotel annex dessert werd er met een echte franse flair geserveerd:
langzaam maar zeker en zeker niet te rap!
Dit verplichte onze co-reisleider Guy naar het hotel in Morgat te bellen om te zeggen dat we de voorziene aankomsttijd niet zouden halen, wat op enige wrevel werd onthaald. Hoe onze chauffeur Stefaan ook zijn best deed – binnen de wettelijke snelheidslimieten – we kwamen uiteindelijk pas om 22:30 uur in “Le Grand Hotel de la Mer” aan. We werden linea recta naar het restaurant ontboden alwaar tussen “de soep en de patatten” de kamerindeling werd geregeld.
De volgende dag hebben we geen hond gezien: het was dan ook geen weer om een hond door te jagen, we werden de ganse dag getrakteerd op motregen en een stevige bries. Toch kregen we een mooie uitstap voor de wielen naar het plaatsje Sizun met zijn indrukwekkende kerk en bedevaartsbeelden. Het middagmaal
“crepeerden” wij in Brest, met drie gangen crèpes en begoten met cider. Na enig overleg werd besloten – uit veiligheid – geen bootrondvaart te maken gezien de woelige baren.
‘s Avonds werd er door een dame een
“Diaporama” gepresenteerd over de mooiste plekjes van de regio. Enig probleem: de snelheid waarmee de zinnen uit haar mond rolden: een Bretoense waterval, zelfs voor franstaligen onder ons moeilijk om volgen.
Maandag 27 augustus vertrokken we naar de abdij van Landevennec waarbij de weergoden ons welgezind waren, we zagen dan ook weer honden opdagen. In de namiddag ging het dan richting Quimper met een tussenstop in Menez Hom, het hoogste punt van de regio: 300 meter. Nu begrepen we hoe fascinerend Guy’s hobby is: het vliegen met telegeleide vliegtuigjes, enkel gedragen door de wind. We zagen er modellen van meer dan 3 meter, tussendoor parasailers en in de verte legerhelicopters in oefening.
Op de terugweg stelde onze gids Remi een alternatieve route voor waardoor we een geweldige indruk kregen van de woeste kust, rotsen afgewisseld met stranden en badende mensen.
In het hotel werden we door de gérant getrakteerd op een ciderdrankje en de geschiedenis van het hotel, afgewerkt in 4 jaar in 1912. De bouwheer was niemand minder dan Armand Peugeot, inderdaad, de autobouwer. Tijdens de eerste wereldoorlog werd een deel van het hotel vernield doch later weer hersteld. Het mocht vele beroemdheden onder zijn gasten tellen, o.m. generaal De Gaulle, Jean Gabin, Edith Piaf en ons natuurlijk. De volgende morgen trokken we naar het in het schilderswereldje welbekende Pont Aven, de bakermat van het impressionisme, met als meest bekende kunstenaar Paul Gauguin. Er waren zelfs meer kunstgalerijen te zien dan op de ganse zeedijk van Knokke-Heist!
Na het schilderachtige Pont Aven ging het naar een visserstadje waarbij we in het plaatselijk visserijmuseum een boeiende uitleg van onze gids voorgeschoteld kregen over het wel en wee van een moeilijk vissersleven. Het museum werd afgerond met een bezoek aan een echte visserssloep, weliswaar op het droge zodat niemand zeeziek werd.
Woensdagnamiddag ging het dan richting Argol, midden in het regionale natuurpark voor een bezoek aan het museum voor oude, vooral levendige ambachten, het plaatselijke “Bokrijk”. We botsten er zelfs op een Nederlands koppel dat actief betrokken is bij de demonstraties van deze ambachten.
De volgende dag was een vrije dag; de meesten van ons profiteerden hiervan om de omgeving van het hotel wat beter te leren kennen. Op aangeven van de gids werd een bos- en rotsweggetje gekozen voor een steile wandeling langs de kust met een mooi zicht op het stadje Morgat en zijn haventje volgepropt met plezierboten. En dat je van zo’n wandeling honger krijgt zullen we geweten hebben. Ook op aangeven van gids Remi bezochten we een restaurant in Morgat gekend om zijn visspecialiteiten. Het werd een culinaire smulpartij; het restaurant deed zijn faam alle eer aan: halve kreeft, vissoep, coquilles Saint Jacques …. Alles overgoten met lekkere wijn maakten er een echt maritiem eetfestijn van!
De voorlaatste dag lieten we ons nabij Brest een ganse dag onderdompelen in het grootste aquarium van Europa, Oceanopolis. We kregen een mooi overzicht van wat er zich onder, op en boven de wereldzeeën bevindt, van het allerkleinste, plankton , tot het allergrootste, de walvis.
O ja, tussendoor werd nog een opkomend tafeltennistalent ontdekt, niemand minder dan onze Gaston, 93 jaar!
Zaterdag 1 september: helaas, de terugreis naar Brussel na dit onvergetelijk bezoek aan één van de mooiste streken van Europa.
We kregen als groep nog een mooi compliment cadeau van onze chauffeur Stefaan, hij zou graag nog eens met zo’n gezellige, aangename groep op reis vertrekken.
Napels, de Vesuvius en de Amalfitaanse kust (van 24.09 tot 01.10.2018)
Door Jean-Marie Plisnier Op maandag 24 september waren we met 40 plus Ludo, de begeleider-historicus- vertaler van ICTAM, vroeg uit de veren om te verzamelen in Zaventem. Sommigen waren misschien in de veronderstelling dat ze zouden kunnen uitrusten de volgende dagen, maar ze zouden rap een toontje lager zingen !
Dezelfde namiddag al, bezoek aan het Romeins theater in Pozzuoli, ten noorden van Napels, en een eerste Napolitaanse belevenis : de plaatselijke portiers aanvaarden enkel kleine coupures van contant geld en dus lenen we allemaal 20€
van Ludo.
Om ons voor te bereiden op het bezoek van de Romeinse resten, bedolven onder de meters lagen as, uitgespuwd door de Vesuvius in 79, krijgen we ’s avonds een uitgebreid, maar droog avondmaal voorgeschoteld : bij het bereiden van het menu was de kok van ons hotel waarschijnlijk de saus vergeten. Een mooi hotel met een prachtig zicht op de Vesuvius, dat wel, maar we hebben nooit de gelegenheid gehad om van de geneugten van het zwembad of het privé strand te genieten; het hotel, hoofdzakelijk voor groepen, bevond zich ver van alles, hieronder verstaan we, ver van welke winkel dan ook.
De volgende dag vertrekken we in een kleine bus voor de beklimming van de Vesuvius, langs een kronkelende en smalle weg; en dan worden we gedropt voor de laatste 200 meter met een hoogteverschil
van 100 meter : het programma vermeldde een gemakkelijke wandeling; in werkelijkheid, een ferme pelgrimstocht, met momenten één per één achter elkaar, een felle en koude wind trotserend, maar beloond door het panorama op de top;
vaststelling, de krater is inactief…..momenteel.
In de namiddag, bezoek aan de mooie en imposante Villa Poppaea en daarna een gedeeltelijk bezoek aan de kleine, maar opmerkelijke site van Herculanum.
Woensdag dan het bezoek, waar lang naar uitgekeken is, aan Pompei, een uitgestrekte site, waarvan slechts een deel zichtbaar is. Het is 9 uur maar de groepen toeristen verdringen zich al talrijk in de lanen. Hoewel we ook hier maar een vluchtig overzicht van de site te zien krijgen, is het toch al 13u45 wanneer we aan tafel gaan onder de indrukwekkende gewelven van een restaurant, in de nabijheid van de site. Hier kunnen we eens temeer vaststellen dat de organisator ervoor gezorgd heeft om bijzondere plekken uit te kiezen en ons vooral typische gerechten uit de regio voor te schotelen.
Deze culturele dag wordt afgesloten met een bezoek aan het archeologisch museum van Napels (Neapolis, de nieuwe stad voor de Griekse kolonisten).
’s Anderendaags, opstaan om 6 uur om om 7u30 te vertrekken naar de haven van Castellmare di Stabia en daar in te schepen met bestemming Capri. Maar er is nogal wat deining en we moeten onderweg overstappen op een grotere boot.
Nauwelijks tijd om zeeziek te worden ! Bij aankomst stappen we in kleine busjes, die de kronkelige en smalle wegen van het eiland de baas kunnen. En nu begrijpen we waarom we zo vroeg moesten (en nog zullen moeten) opstaan : de groepen worden in de boten en bussen geladen in
volgorde van aankomst en het wachten kan lang duren. Maar dit kan ons goed humeur niet bederven.
We klimmen tot in Anacapri en bezoeken de Villa San Michele. Maar voor ons moet het ontspannendste moment nog komen;
een kleine excursie met de boot tot aan de beroemde Faraglioni rotsformaties.
Op vrijdag staat een bezoek aan Napels op het programma. Pas op : de Napolitanen steken rechts voorbij en houden nauwelijks rekening met de verkeerslichten, hetgeen, volgens onze gids, in hun voordeel heeft gespeeld tijdens de recente black-out : niet één ongeval in Napels gesignaleerd, terwijl er blijkbaar talrijke waren in Rome en Milaan. We bezoeken het klooster van de basiliek van Santa Chiara, met zijn banken en kolommen versierd met majolica; de Sansevero kapel met zijn gesluierde Christus en we slenteren door de oude stad langs de via San Gregorio Armeno met zijn winkeltjes met santons; kijk hier zien we er eentje van Leuvenaar Dries Mertens, speler bij SSC Napoli.
Na de lunch gaan we naar de Posillipo heuvel voor een prachtig zicht over Napels en onderweg hebben we vluchtige blik kunnen werpen op het Castel Nuovo en het Palazzo Reale.
Spijtig genoeg rest er ons daarna geen tijd meer om nog naar de stad terug te keren voor de vrije tijd, voorzien in het programma : we kunnen de boodschappen (wijnen!) vergeten; we zullen moeten terugkomen, hetzelfde geldt voor de sites van Herculanum en Pompei voor een meer uitgebreid bezoek.
De volgende morgen, opstaan om 5u30 om te vertrekken om 7 uur naar de Amalfitaanse kust.
Ook deze keer ruilen we onze bus voor twee minibusjes, nadat we het schiereiland van Sorrento hebben overgestoken : de wegen op de bergpassen van de Alpen zijn autostrades in vergelijking met de wegen die we hier nemen, uitgesneden langs de flanken van dit massief in het nationaal park dat werelderfgoed is. Onderweg bewonderen we het prachtig landschap, met zijn rotsen, waar de legendarische zeemeerminnen zich verscholen.
De laatste honderd meter worden te voet afgelegd in het kleine haventje van Positano, dat helemaal uit trappen bestaat.
Het is 9u30 en de enige kade ziet al zwart van de toeristen. Hoe kan al dat volk op één enkele boot geraken ? En toch varen we af om 11uur; geen wolkje aan de lucht, de zee is kalm en we hebben geenszins de indruk dat we op elkaar gepakt zitten. De boot geeft ons de gelegenheid om de prachtige kliffen van deze mooie kalksteenkust van op zee te bewonderen en ongeveer drie kwartier later meren we aan, niet ver van de monumentale trap onderaan het kerkplein van de kathedraal van Amalfi, een duomo met Byzantijnse en Moorse invloeden.
Er is een ceremonie op til; de bruidegom, een militair, krijgt een erehaag van de
carabinieri, in galakledij en we worden de toegang tot de kathedraal ontzegd…
Maar via een zijdeur komen we terecht in het klooster en vandaar in de crypte, waar de relieken van Sint Andreas worden bewaard. Daar bewonderen we het weelderige interieur in wit marmer, ingelegd met zwart en paars marmer en goud, typisch voor de stijl van de Napolitaanse barok. En van daaruit bereiken we het middenschip waar de huwelijksceremonie zich voltrekt.
We verlaten de kust en onderweg rijden we nog langs Ravello, waar we de villa Rufolo bezoeken, waarschijnlijk bekender door het muziekfestival ter ere van Wagner, die er een bedrijf van Parsifal componeerde, dan door de pausen die er ooit verbleven.
Neen, zondag was geen rustdag. We rijden naar Paestum om er de site van de Griekse stad en handelsplaats Poseidonia te ontdekken, 6 eeuwen vóór onze jaartelling gesticht. In het museum dat zeer rijk en goed uitgebouwd is, krijgen we een groot aantal fresco’s te zien, die de wanden van de grafzerken van de Griekse necropolis versierden en de Etruskische invloed laten zien.
Na een uitstekende lunch op een boerderij, waar we onze Napolitaanse gids Nicola en onze begeleider Ludo bedanken, stoppen
we onderweg nog in Salerno voor een bezoek aan de indrukwekkende kathedraal en haar mooie crypte in Napolitaanse barokstijl (zie hoger) waar Sint Mattheus begraven ligt.
Met het hoofd (en onze fototoestellen) vol onvergetelijke beelden en vol van mooie herinneringen, die we konden ophalen met onze oud-collega’s, verlaten we ’s anderendaags deze regio, op het kruispunt van verschillende beschavingen en vorm gegeven door talrijke invasies en veranderingen van heerschappij.
Als het hotel al nu en dan een aantal mankementen vertoonde (koud water in de douches, mieren, geen hangkast), dan werden de maaltijden altijd maar beter met het verstrijken van de dagen en,
zoals de ontbijten, waren ze uitgebreid, gevarieerd en “typisch”. Eén uitzondering weliswaar : om een ….Napolitaanse pizza te eten moesten we wachten tot we terug in België waren.
Hartelijk dank aan onze begeleiders en organisatoren, die altijd klaar stonden voor hun kudde schapen en meer bepaald aan Tony, waarvan het de laatste reis was die hij op zich nam.
En we zullen niet vlug de woorden van Nicola vergeten : Dames en Heren : andiamo !
Recente activiteiten
In Belgïe
Wandeling te Zottegem (22.11.2018) Tentoonstelling « Theodoor van Loon, A Caravaggist painter between Rome and Brussels (07.12.2018).
Reeds geplande toekomstige activiteiten
(onder voorbehoud)
In Belgïe
18 januari 2019 : Tentoonstelling “Beyond Klimt”
24 januari 2019 : nieuwjaarsfeest 28 maart 2019 : Algemene vergadering 4 april 2019 : lunch voor de nieuwe leden 1ste semester van 2019 : bezoek aan de Drukkerij van de Bank
April of mei : dagbezoek te Ronse, met Michel Faucq
Reizen
van 01 tot 10 februari 2019 : verblijf te Sonnenhof-Kronplatz
1ste semester 2019 : 2 dagen in het Noorden van Frankrijk
Van 21 tot 27 mei 2019 : Madeira, het bloemeneiland
september 2019 : kort verblijf in Nederland van 7 tot 24 oktober 2019 : lente in Zuid- Afrika
BIJLAGE 1
Verklaring verwerking persoonsgegevens
De Koninklijke Vereniging van de Gepensioneerden van de Nationale Bank van België vzw, met zetel te 1000 Brussel, de Berlaimontlaan 14, hierna de “KVGNBB”, verwerkt uw persoonsgegevens voor de volgende doeleinden: ledenadministratie, dienstverlening aan leden, het organiseren van activiteiten, het informeren van en communiceren met (toekomstige) leden. Desgevallend kunnen ook persoonsgegevens worden verwerkt van niet-leden die aan de door de KVGNBB georganiseerde activiteiten deelnemen, zoals familieleden. Afhankelijk van het concrete verwerkingsdoeleinde steunt de verwerking van persoonsgegevens op artikel 6.1, (a), (b), (c) en (f) van de Algemene Verordening Gegevensbescherming1. De KVGNBB treedt op als de verantwoordelijke voor de verwerking van deze persoonsgegevens.
Volgende persoonsgegevens kunnen worden verwerkt:
- uw identiteits- en contactgegevens, met inbegrip van geboortedatum en het nummer van uw identiteitskaart of paspoort, alsook deze van eventuele partner;
- uw personeelsnummer binnen de Nationale Bank van België, hierna “NBB” en eventueel dat van uw partner;
- uw interesse met betrekking tot de door de KVGNBB georganiseerde activiteiten;
- burgerlijke stand en eventueel uw huwelijksdatum of datum van samenlevingscontract;
- uw foto.
Bepaalde van deze persoonsgegevens kunnen van de NBB zijn ontvangen.
Deze gegevens zijn enkel toegankelijk op een need-to-know-basis voor een beperkt aantal KVGNBB- leden die instaan voor de realisatie van de hierboven vermelde verwerkingsdoeleinden. Uw persoonsgegevens kunnen op een need-to-know-basis worden meegedeeld aan derden in het kader van het organiseren van activiteiten (met inbegrip van het afsluiten van verzekeringen) of voor een andere dienstverlening. Afgezien van de verstrekking van persoonsgegevens aan dergelijke derden, zullen uw persoonsgegevens niet worden verstrekt aan derden, tenzij de KVGNBB daartoe verplicht is krachtens de wet- en regelgeving. De persoonsgegevens worden, in functie van de aard van de gegevens waarover het gaat, zo lang bewaard en anderszins verwerkt als strikt noodzakelijk is voor de KVGNBB om de hogervermelde doeleinden van de verwerking te bereiken.
Voor zover wordt voldaan aan de voorwaarden die de toepasselijke wet- en regelgeving in dit verband voorziet, heeft U het recht om:
1) toegang te krijgen tot deze gegevens en deze gegevens eventueel te verbeteren;
2) bezwaar te maken tegen deze verwerking om redenen die verband houden met uw bijzondere situatie;
3) het wissen van deze gegevens of de beperking van de verwerking van deze gegevens te bekomen;
4) deze gegevens in een gestructureerde, gangbare en machineleesbare vorm te verkrijgen, en deze gegevens aan een andere verwerkingsverantwoordelijke over te dragen;
5) klacht in te dienen bij de Commissie voor de bescherming van de persoonlijke levenssfeer indien u van mening bent dat deze verwerking inbreuk maakt op de toepasselijke wet- en regelgeving.
Om de rechten uit te oefenen die onder de punten (1) t.e.m. (4) worden opgesomd, kan u een e-mail sturen naar arrnbb.kvgnbb@gmail.com .
1 Verordening (EU) 2016/679 van het Europees Parlement en de Raad van 27 april 2016 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens en tot intrekking van Richtlijn 95/46/EG
BIJLAGE 2
KENNISGEVING
Wij herinneren er u aan dat u ons kunt volgen op onze internetsite : http://www.afternbb.be waar u zich kunt inschrijven om zodoende alle nieuwe artikels, die gepubliceerd worden, automatisch op uw persoonlijk emailadres te ontvangen. U kunt eveneens toegang vragen tot Extramuros door een mail te sturen naar extramuros@nbb.be met vermelding van uw naam, voornaam en stamnummer.
Verantwoordelijke uitgever : voor KVGNBB Linda DE PAUW
Voorzitter Nijken 56
9400 Denderwindeke
