I N F O
Nr 2 van 2020 - halfjaarlijks
58
ein de reeks
Beste lezer,
Eind juni, op het ogenblik dat de vorige editie van de INFO werd afgesloten, leek de gezondheidssituatie in verband met de Covid-19 epidemie, te verbeteren en hoopten we geleidelijk aan bepaalde activiteiten te kunnen hernemen , maar het was grotendeels ijdele hoop. Gelukkig heeft de tijdelijke stap in de goeie richting tijdens de zomer, de cruise van Amsterdam naar Berlijn mogelijk gemaakt. Dankzij de veiligheidsmaatregelen genomen door de organisatoren, is deze reis vlekkeloos verlopen, tot grote tevredenheid van de deelnemers. Deze reis mag dus beschouwd worden als een groot succes, rekening houdend met de bijzondere omstandigheden, waarin ze heeft plaatsgevonden. Daarna werden we echter spijtig genoeg geconfronteerd met een tweede golf van het coronavirus, vanaf eind september, waardoor we opnieuw genoodzaakt werden om geplande activiteiten te annuleren.
De jaarlijkse Algemene Vergadering, oorspronkelijk bijeengeroepen op 26 maart 2020, diende uitzonderlijk per briefwisseling of per e-mail te verlopen en werd afgesloten op 4 september 2020. De stemming per brief of per e-mail heeft uitstekende resultaten opgeleverd, zoals blijkt uit de samenvatting van het proces- verbaal van deze vergadering, gepubliceerd op de volgende pagina’s.
Tijdens de lange maanden, waarin elke vorm van fysieke ontmoeting uitgesloten was, konden we gelukkig nog enigszins contact leggen met jullie via onze website.
We willen hier dan ook iedereen van harte danken, die ons is blijven schrijven of foto’s sturen. Verder in dit nummer kunt u hun schrijfsels lezen.
Het feit is zeker dat internet de ontmoetingen, die niet konden doorgaan, gedeeltelijk kan compenseren maar het kan ze zeker nooit helemaal vervangen. We hebben jullie allemaal heel erg gemist en we hopen eindelijk de pagina van dit slechte hoofdstuk, dat de gezondheidscrisis was, te kunnen omslaan. Aan het einde van de tunnel is er misschien een sprankeltje hoop met de
recente aankondiging van de komst van de diverse vaccins. Dit vooruitzicht geeft ons de moed om het programma voor te bereiden voor het jaar 2021, dat hopelijk een vrolijker jaar zal zijn, dan hetgeen dat nu op zijn einde loopt en waar we zeker niet rouwig om zijn. Als u een of ander idee hebt voor een activiteit of eender welke suggestie, aarzel niet om het ons te laten weten. We zullen het met plezier bespreken en er zo goed als mogelijk aan tegemoet komen.
We wensen u en uw naasten een beter eindejaar, dan de voorbije maanden en bieden u onze beste wensen van geluk en gezondheid aan voor 2021.
De Raad van Bestuur
Twee gepensioneerden in de kijker:
Lisette Erauw en Eddy Lamin
Interview door Marie-France Baeken Wie kent Lisette Erauw en Eddy Lamin niet? Als liefhebbers van grote reizen – meer bepaald de reizen georganiseerd door de Vereniging – en gepassioneerd door fotografie, maken ze prachtige reportages van alle plaatsen, die ze bezocht hebben. Op 2 april laatstleden moesten ze dan ook hun montage over Zuid-Afrika komen presenteren in de lokalen van B.Sports, maar helaas heeft de coronacrisis hier anders over beslist, tot grote spijt van ons allen. Hopelijk is dit enkele uitstel en geen afstel. Ondertussen kunnen jullie enkele ogenblikken genieten van hun gezelschap. Veel leesplezier !.
Dames eerst : laten we beginnen met Lisette. Lisette, kun jij ons in het kort je loopbaan even schetsen ?
In december 1964 ben ik gestart in de dienst «Studiën Statistiek van het Krediet», onder de leiding van Juffrouw Van Poucke, een heel strenge dame die, ‘s morgens binnenkwam op wandelschoenen om geruisloos en ongemerkt te kunnen controleren of haar personeel reeds aan het werk was !
Enkele maanden later, in juli 1965, werd die dienst omgedoopt tot «Analyse en Researchgroep» en ging deel uitmaken van het departement Studiën. In 1966 werd ik overgeplaatst naar de dienst Documentatie, meer bepaald naar de Wetenschappelijke Bibliotheek, om tijdelijk een collega te vervangen. Uiteindelijk ben ik er gebleven tot aan mijn pensioen.
In de loop van al die jaren heb ik een spectaculaire evolutie gezien op vlak van catalogisering. Helemaal in het begin bestond er een fichesysteem, dat het complete aanbod van de Bibliotheek bevatte. Dit systeem was toegankelijk voor het personeel en de economisten via de dienst, terwijl de studenten en andere bezoekers toegang kregen via de leeszaal.
Tengevolge van de aanslagen van de Strijdende Communistische Cellen (CCC) in 1983, werd de Bibliotheek genoodzaakt te verhuizen van de 3de verdieping naar het gelijkvloers.
In 1984 werd de catalogus gedigitaliseerd, samen met de abonnementen op de kranten en de tijdschriften. Vanaf dat moment werden de opzoekingen aangenamer en gemakkelijker.
Op 1 mei 2003, de dag van het « Feest van de arbeid », ben ik met pensioen gegaan met aangename herinneringen aan mijn tijdelijke job.
En jij Eddy ?
Ik ben gestart in 1970 in de Hoofdkas, waar ik 10 jaar gebleven ben. Daar heb ik echter de grootste teleurstelling in mijn loopbaan gekend : de Bank had toendertijd allerlei vaklui beschikbaar en toen de eerste elektronische machines geleverd werden om te worden getest, ben ik op eigen initiatief in avondonderwijs gaan studeren voor elektronisch ingenieur. Op de vooravond van de verdediging van mijn afstudeerproject had de Bank een examen georganiseerd voor elektronisch ingenieur en liet men mij weten dat de diploma’s van avondscholen niet in aanmerking kwamen.
Daarop heb ik mijn overplaatsing gevraagd.
Daarna, gedurende de 10 jaar in de Rekeningen-Courant, in de
Verrekenkamer, is mijn informaticakennis uit het avondonderwijs goed van pas gekomen, vermits een van de eerste pc’s in deze dienst werd geïnstalleerd en mijn volle aandacht kreeg. Vanaf 1990 tot aan mijn pensioen in 2003, heb ik in het Infocenter gewerkt als informatica opleider. Dankzij mijn opleiding als onderwijzer, mijn kennis van de pc en mijn tweetaligheid heb ik een mooi loopbaaneinde gehad.
Gedurende 20 jaar ben ik ook persfotograaf geweest in bijberoep. Ik verzorgde bijna uitsluitend sportreportages, vermits de kranten niet over voldoende fotografen beschikten om alle sportmanifestaties van het weekend te verslaan. In 1990 werd de wet aangepast en om mijn accreditatie te behouden moest ik kunnen bewijzen dat fotografie mijn hoofdbezigheid was, hetgeen uiteraard niet mogelijk was.
De fotografie is niettemin een van je grote passies gebleven. Kun je ons iets meer vertellen over de manier waarop je deze kunst beoefend ?
Toen we naar ons nieuwe huis in Wetteren verhuisden in 1994, wilde ik geen donkere kamer meer installeren. Ik heb mij in de plaats daarvan een filmscanner aangeschaft om zodoende mijn films en dia’s te kunnen scannen om ze daarna op mijn computer te installeren vooraleer ze zelf af te drukken. Toendertijd was dit de enige manier om digitaal te werken. Door mij in te schrijven in de fotoclub « Momentum » in Wetteren, kon ik mijn statische diaprojecties vervangen door diaporama’s.
Reizen is, denk ik, een van je ander passies die je deelt met Lisette … Lisette en ik hebben meerdere gemeenschappelijke hobby’s : reizen, fotografie, wandelen en gastronomie.
Vóór ons pensioen zwierven we hoofdzakelijk door Europa met de auto, om voornamelijk natuurparken te bezoeken en mooie wandelingen te maken, kleine pittoreske dorpjes en hoofdsteden te verkennen. Allebei met ons fototoestel in de aanslag.
Resultaat : een berg foto’s en albums.
Reizen en fotografie zijn twee passies die goed samengaan en die jullie dagen als gepensioneerden goed vullen, veronderstel ik …
Eenmaal gepensioneerd hebben wij ons aangesloten bij de Vereniging van Gepensioneerden. Toen de Vereniging een cruise organiseerde van Moskou naar St.
Petersburg, hebben we ons voor de eerste keer ingeschreven omdat we ervan uitgingen dat we zo’n reis niet onder ons twee zouden maken. Sindsdien hebben we regelmatig deelgenomen aan prachtige georganiseerde reizen.
Destijds maakte Willy Buekenhoudt zeer mooie films van de reizen, waaraan hij deelnam. Aangezien men te weten kwam dat ik diaporama’s maakte, werd mij gevraagd om dit samen met de films voor te stellen.
Vanaf dat ogenblik hebben wij diaporama’s samengesteld van alle reizen, waaraan we deelnamen, in samenwerking met Daniël Debadts. Met drie fotografen (Lisette, Daniël en ik) is het moeilijkste bij de realisatie van de diaporama’s, een selectie te maken uit het aanbod van foto’s, dat varieert tussen de 4000 en de 8000. De selectie moet zo compleet mogelijk zijn, representatief voor de reis en van een aanvaardbare tijdsduur. De muziek wordt meestal ter plaatse aangekocht. Onze diaporama’s worden doelbewust niet van stemcommentaar voorzien om zodoende de tweetaligheid te vrijwaren. Ik ben uiteraard nog altijd in het bezit van alle diaporama’s. De eerste jaren konden die enkel afgespeeld worden op de pc, eventueel via een projector. Sinds kort kunnen ze gelezen worden door elk type computer alsook op tv-toestellen met plat scherm.
Tenslotte maak ik van iedere reis (NBB of privé) ook een papieren fotoalbum. Dus geen tijd om mij te vervelen.
Dank u wel Eddy voor deze zeer interessante uitleg. Heb je er nog iets aan toe te voegen voor onze vrienden van de Vereniging ?
De lockdown in de lente heeft me de mogelijkheid geboden om alle oude diaporama’s om te zetten naar MP4 formaat, leesbaar op elk type computer en op recente tv-toestellen.
Alle diaporama’s blijven beschikbaar voor de geïnteresseerden.
Een lijst van alle reizen, samen met enkele foto’s, zijn te bekijken op mijn portfolio : https://eddylamin.myportfolio.com
Indien het u interesseert, aarzel niet om mij te contacteren
eddy.lamin@gmail.com GSM : 0475 93 01 94
In 2020 betreurt de NBB het overlijden van de volgende personen:
Hieronder hernemen we de lijst van de personen overleden in 2020, die niet werden opgenomen in de lijst verschenen in de Info van juni 2020. Deze inlichtingen zijn uittreksels van de site afternbb.be en zijn niet volledig. We zullen een volledige lijst van de overledenen van 2020 publiceren in de eerste Info van 2021.
PHILTJENS Monique 02.04.20 Echtg Valère SCHEPERS
GHYSELEN Yolanda 05.06.20
LEROY Jean-Marc 09.06.20
HEMELEERS Maria 17.06.20
LEBON Anny 18.06.20
BRAEM Paula 19.06.20
Echtg Willy VERCAUTEREN
PACHE Martine 20.06.20
Echtg Guy MAIRE
BELLENS Felix 26.06.20
MOSSELMANS Jacqueline 13.07.20 Wwe Johan SWALENS
SAEY Robert 19.07.20
BRACMYN Maurice 23.07.20
VANNEROM Irène 25.07.20
BILLEN Evelyne 26.07.20
Wwe Roger VAN MALDEGHEM ZWAENEPOEL Michel 27.07.20
HAEGEMAN Nelly 06.08.20 Wwe Willy DANNEELS
CAMMAERTS Maria 09.08.20
Wwe Jean-Baptiste LEUNIS
BIGARE Adolf 12.08.20
LIEVENS Jacques 17.08.20
Echtg Annie DE SMEDT
COPPENS Jean-Pierre 17.08.20 Wdn Raymonde MERTENS
VANDENDAMME Danielle 19.08.20
SEYNAEVE Berthe 01.09.20
SEYNAEVE Xavier 02.09.20
Wdn Françoise ROSSIER
HAERIGS Jean 07.09.20
LUFFIN Monique 08.09.20
HOSTE Marcel 15.09.20
Echtg Yvette LUYPAERT
GABRIELS Mariette 28.11.20 Wwe Jozef DE MAESSCHALK
JANS Louise 15.09.20
Wwe Robert VAN DER BIEST
DORK Marie 16.09.20
Echtg Raymond BOROWIAK
CORNELISSENS François 17.09.20
VAN AELST Frans 18.09.20
Echtg Renata SYMOENS
VAN DROOGENBROECK J. 19.09.20 VAN STICHEL Marie-Thérèse 23.09.20
Wwe Albert TAYMANS
MAES Monique 30.09.20
Partner Marc DIERINCK
ORNELIS Claude 11.10.20
VANNIEUWENHUIZE André 21.10.20 Echtg Lina BLOCKMANS
VANDERVORST Jean-Baptiste 22.10.20 Echtg Lucia VAN ASCH
DE BRANDT Denise 23.10.20
Wwe Jean ANDRIES Partner Francis NISOL
KINETJoel 28.10.20
Partner Marie-Louise LELIE
GOOVAERTS Raymond 28.10.20 Echtg Adrienne VAN ZEEBROECK
DENAYER Yvonne 29.10.20
Wwe Jean RUTH
STUCKENS Ghislaine 05.11.20 Echtg Joseph VAN NUFFEL
VAN DEN STOCKT Eddy 09.11.20 MARTIN Marie-Thérèse 09.11.20
VERVOORT Laura 10.11.20
Wwe Gentil PAUWELS
DELVAUX Jeannine 11.11.20
Wwe Paul DETRY
VAN DEN BORRE Maria 12.11.20 DEHENAIN Marie-Thérèse 16.11.20
ARNOUTS Marie-Louise 16.11.20 Wwe Robert LAUREYS
VAN CAMPEN Paula 16.11.20
Wwe Jul VAN AGTMAEL
DE CUBBER Jeannine 18.11.20
VAN EYCKEN Laure 18.11.20
Wwe Marcel DE MOT
PICQUEUR Anne-Marie 23.11.20 Wwe Vital CRABECK
VER EYCKEN Victor 25.11.20 Echtg Monique DEJAEGHERE
Eerbetuiging aan Marcel HOSTE Op 15 september 2020 is Marcel Hoste, ouderdomsdeken
van onze
Vereniging, van ons heengegaan op 104-jarige leeftijd. Zijn loopbaan in de Bank speelde zich af van 8 oktober 1941 tot 1 december 1978. In de loop der jaren vervulde hij verschillende functies, vooraleer hij de sectie mecanografie van de dienst Statistiek ging leiden vanaf 1 januari 1948. Om die functie te kunnen uitoefenen,ging Marcel cursus volgen bij IBM en maakt hij dus deel uit van de informatie pioniers vande Bank. Op 1 juli 1965 wordt de mecanografie een autonome dienst, die op zijn beurt op 16 mai 1967 afgeschaft wordt om opgeslorpt te worden door de nieuwe Electronische dienst, waar Marcel zijn loopbaan zal beëindigen.
Daarna volgt de opstart van een nieuwe loopbaan als penningmeester van de Vereniging, een functie die hij gedurende acht jaar zal vervullen.
Deze en andere feiten kunt u terugvinden in het artikel «Een lid van de Vereniging in de bloemetjes», dat aan hem gewijd was in de Info n° 1 van 2014 (45ste van de reeks).
Op 26 augustus 2016 heeft de Vereniging trouwens, in een zeer warme sfeer de honderdste verjaardag gevierd van onze gepensioneerde, ons vandaag spijtig
genoeg ontvallen. Een artikel, van de hand van Paula Buekenhoudt, onze voormalige voorzitster, en verschenen in de Info n° 2 van 2016 (50ste van de reeks), brengt verslag uit van deze gebeurtenis.
In zijn hoedanigheid van voorzitter van de sectie oudstrijders van de Bank, maakte Marcel Hoste er een punt van om ieder jaar aanwezig tezijn bij het huldebetoon in de Bank ter nagedachtenis van de slachtoffers van de beide wereldoorlogen. Hij was er nog bij op de laatste ceremonie in november 2019.
Wij verliezen in de persoon van Marcel Hoste een sterk en toegewijdfiguur, die zijn stempel heeft gedrukt op de geschiedenis van de Bank en de Vereniging.
Jaarlijkse algemene
vergadering
Tengevolge van de problemen door het coronavirus, diende de Algemene Vergadering van de Koninklijke Vereniging van de Gepensioneerden van de Nationale Bank van België, oorspronkelijk gepland op 26 maart 2020, geannuleerd te worden.
Aangezien de gezondheidssituatie sindsdien niet gunstig genoeg verbeterd was en de wettelijke termijn voor de organisatie van deze vergadering niet verlengd werd, werd de Raad van Bestuur zodoende genoodzaakt om uitzonderijk over te gaan naar een algemene vergadering per briefwisseling of email, die afgesloten werd op 4 september 2020.
Het merendeel van de effectieve leden (48 op 50) hebben de inlichtingen en het stembiljet via email gekregen op 17 augustus 2020.
Dezelfde briefwisseling werd opgestuurd op 18 augustus 2020 via de Post, naar de 50 effectieve leden.
Op 19 augustus is één van onze effectieve leden spijtig genoeg overleden.
Het tellen van de stemmen
Op datum van 4 september 2020 werden 42 stembiljetten ontvangen.
De effectieve leden dienden zich uit te spreken over de 4 punten, hierna vermeld.
a) Goedkeuring van het verslag van de algemene vergadering van 28 maart 2019, waarvan de samenvatting gepubliceerd werd in de INFO nr 55.
Het verslag van de algemene vergadering van 28 maart 2019 wordt goedgekeurd met 42 “ja” stemmen (op 49 effectieve leden).
b) Goedkeuring van de rekeningen en kwijting aan de beheerders en de verificateurs
De rekeningen van het jaar 2019 en het budget voor het jaar 2020 worden goedgekeurd en kwijting wordt gegeven aan de beheerders alsook aan de verificateurs, met 42 “ja” stemmen.
c) Nieuwe verificateur
De heer J.-M. Jacquemin, voorgedragen als verificateur, ter vervanging van de heer J.-P. Dumont, waarvan het mandaat ten einde loopt, wordt in deze hoedanigheid aangesteld vanaf 4 september 2020, en dit voor een periode van 3 jaar, eindigend op de algemene vergadering van 2023, met 41
“ja” stemmen en 1 onthouding.
d) Raad van bestuur
Mevrouw S. Zonios wordt verkozen tot beheerder, vanaf 4 september 2020, en dit voor een periode van 3 jaar, eindigend op de algemene vergadering van 2023, met 41
“ja” stemmen en 1 onthouding.
Vrije tijd
De hierna vermelde activiteiten zijn chronologisch gerangschikt.
Voorbije activiteiten
In België (jaarlijkse activiteiten, tentoonstellingen en/of ééndaagse excursies)
Alle activiteiten van het tweede halfjaar werden afgeschaft wegens de coronacrisis.
Ter vervanging van de verslagen van de activiteiten die niet plaats konden hebben publiceren we teksten die door leden van de Vereniging werden geschreven.
Le bruit du silence Door Alain Delcourt
Interruption plus ou moins longue De l’infiniment petit ou grand Comme le marteau frappe le gong Casse le silence et puis le temps Rêves d’artiste ou d’arlequin Mélange confus un bruit qui court Telle la cloche instrument d’airain Brise le calme sur mon parcours Vitesse du son bruit incertain Pendule de bois tic-tac ingrat Le chat ronronne comme un félin Prête l’oreille ce sont mes pas Musique douce ou pleine d’entrain Le chien appelle gémit se plaint L’écho rappelle dans le lointain Le calme précaire du matin L’homme est parfois tempétueux Dit des paroles maladroites
Un coup de tonnerre dans les cieux Réveil local de la rive droite
Sur les chemins siffle la bise Et de l’hiver je saisis l’effroi Ouïs les cieux car ils nous grisent De leurs couleurs de leur grand froid Sur le pavé de mon école
Fort et longtemps je m’égosille L’avare n’entend que son pactole L’infirme claque des béquilles
“Gedroomd“ Verslag van het verblijf aan de Semois
Door Francis Borceux
De zon streelt je gezicht met haar eerste stralen. Ik open mijn ogen : wat ben je mooi.
Iedere dag is weer een dag van nieuw geluk als ik naast jou wakker wordt. Ach ja, je hebt gelijk, vandaag vertrekken we naar de Semois. Tenminste, dat was het plan, want een lelijk virus heeft daar een stokje voor gestoken.
Deze morgen zouden we ons laten meeslepen door de heldendaden, te bloeddorstig naar mijn zin, van Godfried van Bouillon. En ons daarna onderdompelen in de sobere sfeer van zijn kasteel. Jij zal mijn kasteelvrouw zijn, mijn prinses : we zullen ons opsluiten alleen in de slottoren van onze tederheid. We zullen samenspannen om deze onzichtbare vijand, die ons wekenlang heeft opgesloten in elkaars armen, te verschalken. En terwijl we in mekaars ogen kijken zullen we dromen van de medeplichtige discretie van een diepe kerker, die onze intimiteit zou beschermen.
De nacht heeft ons bedekt met een mantel van friste en milde nabijheid. Deze morgen zouden we slenteren langs de oevers van de Semois, tot aan de verrassende houten loopbrug en de oude Saint-Lambertbrug.
Dit water, fonkelend in het licht, dat kabbelt tussen het riet en de rotsen, is de rustige allegorie van ons leven met twee, dat zich afspeelt met vertrouwen tussen de oevers van geluk. In mijn gedachten zie ik ons naar mekaar toe lopen over deze wankele loopbrug. Als mijn blik jouw ogen als horizon kiest, kan ik geen misstap begaan, heb ik geen schrik om te vallen.
‘s Anderendaags zou het landschap veranderen, de inspanning groter worden.
De heuvel van Frahan nestelt zich onder zijn dekbed van groen, in de armen van een meander van de Semois. Laat mij die rivier zijn die jou in mijn armen neemt. Laat mij één worden met jou in de volle glorie van het leven en van de natuur. Laat ons samen de mooiste panorama’s van het bestaan veroveren. Laten we hand in hand de met bloemen bezaaide hellingen van onze romance beklimmen. Laten we de hoogste toppen van de liefde veroveren.
Ons verblijf eindigt, of moest geëindigd zijn, op een schapenboerderij. De vertederende liefelijkheid van de schapen moest ons omringen. Jij zal dus mijn geliefde herderinnetje zijn, dat samen met mij een vertederende blik werpt op onze kleine familiekudde. Onze kinderen omringen ons met zoveel attenties en warmte. Wat is het leven mooi met jou, mijn herderinnetje, nog eens temeer als we opgesloten zijn in mekaars hart.
De lockdown, wat een mooie gelegenheid om, op ieder moment, voor mekaar te leven. Wat een aantrekkelijke uitdaging om nog meer van mekaar te houden.
Mijn lieve Corona
Door Walter Dewispelaere
Telkens ik jouw naam uitspreek doet u me denken aan een Spaanse schoonheid die, op het strand gezeten en mijn hand vasthoudend, kijkend naar de onder- gaande zon mij uitnodigt voor een gesprekje. Dit kader leek mij ideaal om met jou de huidige situatie te overlopen. Eerst en vooral bent u, zonder voorafgaande toestemming, in ons leven binnen- gedrongen en hebt u, zonder voorafgaande verwittiging, ons dierbare leven op zijn kop gezet. U zult begrijpen, lieve Corona, dat wij deze handelwijze niet kunnen goedkeuren en daarom stellen wij het volgende voor:
“Wanneer gij “goesting” hebt ons nogmaals te bezoeken, wat wij uiteraard NIET wensen, wees dan zo hoffelijk ons te verwittigen zodanig dat onze mensen de nodige voorzorgen kunnen nemen om u waardig te ontvangen”.
Enkele vragen moeten mij toch van het hart. Waarom hebt u zovele mensen laten sterven, waarom hebt u geen ogenblik medeleven betoond met de lieve helpers van het verplegend personeel, waarom hebt u voor al deze ellende gezorgd ?. Mijn nichtje werd zopas achttien jaar en jij hebt haar verjaardag verknald, jij hebt mijn geliefkoosd biljartspel afgenomen zoals ge gedaan hebt met de hobby's van mijn vrienden.
De laatste dagen gaat het gelukkig beter:
men ziet mensen lachen, praten met mekaar, mekaar helpend en dat is een ook een beetje jou verdienste.
Corona, gij verdient het niet meer “lieve”
genoemd te worden, daarvoor hebt gij ons te veel pijn gedaan. Vergeet echter niet dat wij samen sterk zijn en u zullen verslaan.
En wanneer gij toch van plan bent ons nogmaals te bezoeken, gedenk dan dat wij klaar zijn om u kapot te maken`
Het gaat u niet goed, Corona!
Coronamijmeringen (deel 2) Door Erwin Van Biesen
Het is 5u30 en ik word wakker van het kraaien van onze hanen. Ik had een onrustige nacht, want ‘s nachts koelde het met moeite af. De hittegolf laat zich volop voelen en dat is geen goede combinatie met een tweede coronagolf. Of het nu een tweede golf is of niet (in de media lopen de meningen daarover uiteen) maakt niet veel verschil: het voelt toch zo aan!
Toen de eerste golf aan het wegdeemsteren was en de versoepelingen van de lockdown-maatregelen ons eind juni weer heel wat meer bewegingsvrijheid gaven, dacht ik ‘oef, joepie, tof... laten we voorzichtig de draad weer opnemen en opnieuw meer gaan leven en beleven’.
‘Grote’ buitenlandse reizen lagen niet meteen in het vizier maar zo’n midweekjes kunnen ook heel tof zijn en het hoeft niet ver weg te zijn om ervan te kunnen genieten. En de etentjes met groepjes familie en vrienden ter gelegenheid van de 65ste verjaardag van mijn bieke kunnen misschien ook opnieuw gepland worden ...? Het leek simpel.
Helaas, helaas, helaas, wij zijn in snelheid genomen door het virus dat alles opnieuw op zijn kop zet! Want plots stopte de dalende trend van besmettingen, begon de curve weer te stijgen en dat zullen we geweten hebben. De kleurencodes van sommige regio’s (en landen) wisselen van dag naar dag: van groen naar oranje, naar groen, naar rood, naar oranje, naar groen
met oranje stippen... of hoe was het nu ook weer? In ieder geval op een manier dat het moeilijk leek om op reis te vertrekken zonder ongerust te moeten zijn over hoe de coronamaatregelen daar en hier zou evolueren. Het is niet simpel.
Dan maar kiezen voor een vakantie in eigen land. Er is zelfs een nieuw woord voor bedacht: ‘staycation’ of de samenvoeging van to stay (blijven) en vacation(vakantie). Maar waar vroeger de instanties voor het kusttoerisme er alles aan deden om de toeristen naar onze kust te lokken, is het nu, zacht uitgedrukt, heel verwarrend. De boodschap van aangeslagen horeca-uitbaters en verhuurders van vakantieverblijven was: “U bent meer dan welkom, kom aub naar de kust zodat wij nog een beetje van het seizoen kunnen redden”. Even later werd dit :”Let op naar welke badplaats je naar de kust zou gaan (met ook hier kleurencodes)”. Daarna: “Reserveer op voorhand een plaats in het restaurant en op het strand”. En nog wat later: “U bent nu niet meer welkom, als dagtoerist wordt u geweigerd, maar kom aub later toch maar terug”. Dit is niet echt simpel.
Het is ook niet simpel voor de, door toeristen, erg gewilde bestemmingen zoals Venetië, Barcelona, Brugge... waar vorig jaar de inwoners nog protesteerden tegen de toevloed van toeristen. De boodschap klinkt nu van: “Beste toerist, het is zonder u heel rustig in onze stad.Er zijn meer vogels en er zwemmen meer vissen in onze kanalen waarvan wij nu zelfs de bodem kunnen zien. Maar zonder u hebben velen onder ons geen werk en dus geen inkomen.
Wij vragen u dan ook om terug te komen!”
Ondertussen is het in Antwerpen ook heel rustig. De uitbraak in enkele volkswijken, striktere coronamaatregelen, de culturele sector die in coma ligt en de oproep van de provinciegouverneur en enkele virologen om Antwerpen te mijden, zorgen ervoor dat de binnenstad economisch stilvalt. Los van de miserie die de Covid-19-patiënten meemaken voel ik mee met diegene die in de horeca- en cultuursector hun boterham moeten verdienen. Dit is opnieuw niet simpel.
De komst van een vaccin worden steeds meer naar later verschoven. Eerst was er sprake van september, dat werd vervolgens het einde van het jaar, dan begin 2021 en volgens de laatste berichten:
ten vroegste eind april of zelfs tegen de zomer van2021. De ontwikkeling van een vaccin is niet simpel.
Voor mij voelt het aan alsof 2020 voor ons een ‘verloren jaar’ zal zijn door de onzekerheid bij het reizen, de ongerustheid door het wisselvallige besmettingsverloop en het steeds meer naar de toekomst verschuiven van een vaccin tegen Covid- 19. En dit is geen prettig gevoel.
Naargelang je ouder wordt stijgt het
‘gewicht’ van een jaar. Elk jaar wordt kostbaarder, want je hebt er steeds minder over en dit zeker in relatie met de gezondheid. Zo’n verloren jaar vind ik dus heel spijtig! Maar helaas is hier weinig aan te verhelpen. Tracht te genieten van alles wat je op je weg tegenkomt, doe het nu en wacht niet tot morgen. Je verricht er een goed werk mee want je steunt onze middenstand.
Carpe diem (en dit kan simpel).
De familie Guido Suykens heeft zijn bubbel verhuisd naar “le Canal du Rhône à Sète”
Door Guido Suykens
Wij vertrokken op 24 juli met een busje van 8 en eentje van 3 richting Montpellier. We hadden een tussenstop in Tournus met een verkwikkende afkoeling aan een zwembad.
De volgende dag ging het richting Lattes, onze vertrekhaven voor een weekje op “le Canal du Rhône à Sète”. Vooraleer we
aankwamen hadden we toch nog redelijk veel file gehad op de Autoroute du Soleil.
Onze aankomst was voorzien om 13u ipv.18u. De gezichten van de kleinsten helderden op wanneer ze onze boot zagen.
Na de nodige papieren ingevuld te hebben konden we rond 19u vertrekken naar Palavas-les- Flots waar we gezellig konden gaan eten langs de ‘Rive droite’. De volgende dag ging het richting Grau-du-Roi waar we met de kinderen konden gaan zwemmen, wat welkom was in deze hitte.
We hebben bijna elke dag temperaturen gehad van30° en meer niet simpel om te slapen ‘s nachts.
Nadien ging het richting Aigues-Mortes met de gezellige ‘versterkte’ stad die druk bezocht werd en waar weinig aandacht was voor corona...gelukkig was er onze bubbel op de boot.
Woensdag ging het richting Gallician en St- Gilles waar we wat konden vissen maar Belgische pieren kenden ze hier niet en ze hadden er geen goesting naar…
Er was weinig verkeer op het kanaal ook weer door het fenomeen Covid-19, maar dit maakte het voor ons o zo rustig en zalig en
aan eten en drinken ontbrak het zeker niet.
Er werd al wel eens gekookt aan boord maar toch was het altijd een feestje als we aan wal gingen eten.
Verder ging het richting Etang de Thau met als aanlegplaats Mèze, een gezellig vissersdorpje met lekkere oesters…
En dan was het alweer vrijdag en tijd om onze terugvaart aan te vatten naar Lattes en om terug te kijken op een gezellige, ontspannende en gezonde trip op het zeewater.
De terugreis verliep vlotjes met een tussenstop in Epernay niet om er champagne te kopen maar wel om te overnachten. De volgende dag hadden we nog een 330 km te rijden. We kwamen voldaan thuis. Voor kinderen en kleinkinderen was het een hele belevenis waar ze hopelijk nog lang kunnen aan terug denken.
LA VIE
Door Alain Delcourt
Fertile aventure remplie d’embûches D’un zèle outré pour quelques hommes Nos petites manies sont fanfreluches La vie naquit de par la pomme
Cette faim d’amour, cette faim de gloire Ressemble un peu à nos besoins Ils sont parfois l’unique joie Qui cohabite avec chagrin Même le pardon est simple vœu Il compatit et rend joyeux
Le synonyme du nom de Dieu Est pour le monde un bien précieux
Ce don de vie n’est que trésor Fort difficile à bien gérer
Il n’est sans doute pas l’extrême port Mais une étape pour s’adapter Ce court instant d’arrêt sur terre Emploie-le à de bons desseins Il fait reculer la misère
Et change parfois les pires destins Secrets, replis et subterfuges L’incidence triste de l’être humain Souvent ils deviennent le refuge De l’exclusion rejet certain Et puis il y a la mère nature Et son cortège de faveurs Rengaine paisible pas de rature On ne triche pas avec saveur Puisque la vie est créature
Et que l’homme devrait être un laquais Je rêve de paix de bon augure
De fol espoir sous d’autres quais
BELGE
Door Alain Delcourt
Senteur des bois aux coquillages J’ai galvaudé de page en page Avec ou sans le moindre nuage
J’suis l’autochtone de toutes les plages Le mélomane des jours heureux
En souvenir d’instants joyeux
Rien que pour mon roi si Dieu le veut Je resterai, c’est mon seul vœu Tes trois couleurs nationales Sont pour mon corps un bel habit Ton hymne entier chant fédéral Le réconfort mon seul crédit Tu es un coq ou un lion Pour la splendeur de l’unité
Tu es le meilleur des compagnons Quelle que soit ton identité
Ton beau théâtre de belgitude Et le reflet de tes conflits Tu l’entretiens par habitude Avec des gestes déconfits
De tes Ardennes au littoral À chaque région, son bel accent Pour tous les Belges, la seule morale Restons unis éternellement
S’il n’y a que les joies et les malheurs Qui font chez toi la cohésion
Évite surtout la grosse erreur Abstiens-toi de toute opinion L’affinité de deux cultures Si différentes mais très vivantes De l’indulgence sans fioriture L’entente cordiale, l’issue savante
Maskerade : gelegenheidsonnet
Door een Anonieme gepensioneerde Verrast in hun fratsen, neerslachtig en van streek,
Blikken zoekend naar een horizon, de mensen,
Geesten en lichamen verstoord, worden lijkbleek,
Verweesd bij het verlies van grillige wensen.
Geschminkt in Ensor stijl, met wijsheid ingekleed,
Veel kundige maskers, op glimmende schermen,
Grijnzen alleswetend in hun geleerde preek,
Om schijnheilig hun vrees domweg te verbergen.
Witte geesten spoken op het gemaskerd bal,
Spuiten duellerend met het lugubere Zwaard, onhandig tegen het akelig voorval, Op treurige noten uit de Danse macabre, In de pantomime naar het leven hierna Langs de opstapeling van kisten Corona.
Vluchten tijdens lockdown.
Door Guido Suykens
Kaatje en ik hadden in maart ons jaarlijkse reis naar Spanje geboekt maar door corona werd deze geannuleerd en kregen we vouchers voor een volgende boeking. Om van het ‘garantiefonds’ te kunnen genieten hadden we onze reis direct verlegd naar eind oktober met de hoop dat covid-19 ingedijkt zou zijn, maar niks was minder waar.
Met toch een beetje schrik zijn we dan op 22-10 vertrokken met een volle vlieger richting Orihuela, iedereen verklaarde ons een beetje ‘zot’. We hadden al gehoord dat de provincie Valencia oranje kleurde en dat er heel weinig toeristen waren. Eens aangekomen bleek het ook zo te zijn, wij zaten alleen in een gebouw van 15 appartementen en rondom ons waren bijna alle rolluiken naar beneden, toch een beetje een spookwijk.
Gelukkig was er tijdens de dag beweging door het volk dat naar de golf ging maar ook veel minder dan andere jaren. Onze dagelijkse wandelingen op het strand
waren zalig en er waren heel weinig mensen, tijdens de herfstvakantie was er wel iets meer beweging. Het fijne van het verlof was dat we onze eigen bubbel hadden. Winkels en restaurants waren open, een masker dragen was een must.
Wij gingen dan ook altijd ‘s middags ‘buiten’
eten met een temperatuur van bij de 24°, zalig weertje. We hebben ook veel zelf gekookt, waar ik me dan telkens kon laten gaan met de lokale producten.
Op de vlieger heerst er een echte discipline, er is nog altijd niet bewezen dat het een broeihaard is van besmettingen, je moet steeds je masker dragen, je moet blijven zitten bij aankomst en de rijen worden afgeroepen om het vliegtuig te verlaten. Dat zouden ze altijd moeten toepassen. Onze vijf weken zijn voorbij gevlogen alhoewel ik mijn ‘vliegtuigjes’ wel miste vooral om het daar altijd vlieg weer was.
Reizen
Op cruise in coronatijden
de belevenissen van de begeleiders Claudette en Jean-Pierre
Door Jean-Pierre De Jonge
Toen de vereniging medio november 2019 de reis publiceerde, was er van corona nog geen sprake. Binnen de 36 uur waren onze
19 kajuiten volgeboekt. Wij hebben zelfs een wachtlijst moeten aanleggen. Tien personen kwamen hier op te staan. Een groot succes dus.
Eind december kwamen de eerste berichten binnen over een nieuw virus dat opgedoken was in Wuhan (China).
Niemand maakte zich zorgen het was toch maar “een klein griepje”.
Alle activiteiten van de vereniging werden vanaf maart 2020 geannuleerd na beslissingen van de Belgische overheid.
Ook onze oktoberreis naar China sneuvelde om begrijpbare redenen.
Bleef dan nog de cruise. De eerste vragen of de cruise wel zou doorgaan, doken op in april. Nog geen paniek. Het was nog 4 maanden voor ons vertrek. De eerste zonnedagen zouden het virus wel doen wegsmelten. Dat gebeurt toch jaarlijks ook met het griepvirus. Niet dus.
Medio mei komen de eerste vragen over de betaling binnen. Wat met het voorschot?
Komt er een annulering? De kosten voor annulering belopen reeds 50%.
Wij contacteren begin juni de ingeschrevenen. Niemand trekt zijn inschrijving in.
De eerste annulering komt binnen medio juni. Wij hebben nog een wachtlijst en vinden probleemloos vervangers.
De coronacrisis woekert in Europa.
Iedereen wordt onzeker. Ook CroisiEurope, de cruisemaatschappij. Alle cruises worden geannuleerd tot medio juli 2020.
Eind juli beginnen enkele van onze deelnemers ernstig te twijfelen. Sommigen om persoonlijke gezondheidsredenen, anderen om familiale redenen. Uiteindelijk haken 9 deelnemers af. Hun inschrijvingsgeld is verloren.
We naderen de dag van het vertrek. We nemen contact op met ICTAM, onze tussenpersoon, en CroisiEurope. Er is geen reisverbod naar Nederland. De reis kan dus doorgaan.
Wij krijgen wel de opdracht van de busmaatschappij om een buszitplan te maken. Er moet steeds een rij vrijgelaten worden. Gelukkig hebben wij een dubbeldek bus zodat deze “social distancing” geen probleem mag stellen.
Ook de mondmaskerplicht geldt in de bus.
Niemand mag van zitplaats veranderen.
Tevens moeten we de adressenlijst met een telefoonnummer doorgeven om contacttracing mogelijk te maken.
Er wordt ons medegedeeld dat er zal gestopt worden langs een snelwegparking maar niet in de Provincie Antwerpen want dit is rood gebied. Stoppen is daar niet toegelaten.
Wij hadden de voorbije weken reeds contact opgenomen met de dienst Veiligheid en Toezicht om toegang te vragen tot het lokaal vakantiekolonie om daar te wachten op de bus. Dit wordt toegestaan. We mogen evenwel de Bank niet betreden en moeten op weg tussen de parking en de boulevard alsook in het hogervermelde lokaal een mondmasker opzetten.
Ook de dienst Algemene diensten draagt zijn steentje bij want zij zorgen dat we de toiletten kunnen gebruiken alsook dat er een waterfontein beschikbaar is.
Wij krijgen ook nog een telefoontje van de arbeidsgeneesheer van de Bank om ons op de coronamaatregelen binnen de Bank te wijzen.
De dag van het vertrek is aangebroken.
De bus vertrekt op 3 augustus 2020 om 13h45.
Iedereen is ruim op tijd aanwezig.
De medische fiche wordt opgehaald. Wij gebruiken deze fiche al enkele jaren daar steeds iemand ziek kan worden en wij dan alle nodige gegevens kunnen doorgeven aan de lokale artsen. Ook de gegevens van de reisverzekering worden genoteerd.
Corona en hygiëne. Twee onlosmakelijk verbonden woorden. In deze tekst zal u nog veel lezen over handgel en mondmaskers.
Iedereen is goed gehumeurd en blij dat de cruise toch doorgaat. Iedereen heeft ook een kopie gekregen van de
coronamaatregelen die de
cruisemaatschappij voorziet. Een lange lijst. Hierover verder meer.
We krijgen nog een telefoontje van CroisiEurope. De bagage moet het kajuitnummer vermelden want we mogen onze bagage niet zelf op de boot brengen.
Deze moet ontsmet worden buiten de boot en zal door het boordpersoneel naar onze kajuiten gebracht worden.
Het is ongeveer 17H. We komen aan bij de aanlegkade van de boot in Amsterdam.
Gelukkig is het mooi en droog weer. Voor de boot staat een tafel met 3
personeelsleden van de
cruisemaatschappij. Onze namen worden gecontroleerd en een verpleegster neemt onze temperatuur met een digitale speciale thermometer. Gelukkig heeft niemand een te hoge temperatuur.
Op naar de boot.
De Victor Hugo omvat 45 kajuiten en is geschikt voor 90 passagiers. Wij stappen de loopbrug op. STOP. Eerst de handen ontsmetten aan een grote handgelpomp.
Deze handgelpomp wordt onze goede vriend. Telkens wij aan de receptie van de boot passeren, naar de bar of het restaurant gaan moeten wij onze handen ontsmetten. Er staat steeds een personeelslid bij. Als er iemand zijn handen vergeet te ontsmetten, wordt hij onmiddellijk tot de orde geroepen.
Wij worden vriendelijk begroet en ook uitgenodigd om de welkomstcocktail te nemen in de bar, nadat we onze handen nogmaals ontsmet hebben !
Even naar de kajuit om op te frissen. Wat staat daar : flesjes handgel. Op naar de bar.
Een welkomstwoord met een ganse reeks coronamaatregelen. Wij moesten een tafelplan opstellen. Wij hadden rekening gehouden met de wensen van iedereen.
Wij vernemen aan boord dat aan elke tafel maximaal 4 personen mogen zitten en de zitplaats is voor de ganse cruise dezelfde.
Nu moest het tafelplan herschikt worden.
“Le commandant de bord à l’hygiène” doet dit snel. Twee tafels met respectievelijk 5 en 6 tafelgenoten worden door een eenvoudige streep herleid tot 4. Iedereen van onze groep is begripvol.
Tijd voor ons eerste diner. Opnieuw handen ontsmetten en ons begeven naar de ons toegewezen tafel. Geen buffet ! Alles wordt aan tafel gebracht. Voorbeeldig vriendelijk bedieningspersoneel.
Na het diner, nog even naar de bar of het zonneterras. Genieten van onze eerste dag. Dan naar de kajuit voor de verdiende nachtrust. Vergeet de handgel niet !!!
Onze eerst dag is voorbij. Iedereen heeft genoten en is heel tevreden dat de cruise toch kan doorgaan. De gemiddelde leeftijd van onze groep is boven de 72 jaar met
meerdere alleenstaanden. Wij zijn allen tevreden dat we dit jaar toch een reis kunnen maken.
Uiteindelijk blijken er 43 passagiers aan boord te zijn. De boot is dus nog niet voor de helft bezet. Voor de excursies waren er steeds 2 bussen voorzien nl. 1 voor onze groep en 1 voor de anderen.
Vermits 9 van onze deelnemers afgehaakt hebben, zijn hun kajuiten vrij. Wij vragen aan de “commandant de bord à l’hygiène”
(een hele mond vol) of we deze niet mogen gebruiken. Zij zijn toch betaald. Zij staat dit toe. 4 personen uit onze duo-cabines gaan op het voorstel in. Zij krijgen dus meer ruimte.
Elke dag komt een poetsvrouw de kajuiten reinigen. Ook hier beschermings- maatregelen.
De volgende dagen zijn een afwisseling van ontbijten, uitstappen, lunches, animatieactiviteiten, diners en bar- of zonneterrasbezoeken. Iedereen leeft op.
Er wordt veel gelachen. Meer dan de helft van de “sportactiviteiten” worden door onze groep gewonnen. Wie kent niet sjoelbakken of kegelwerpen ! Wij zijn sterk in oude caféspelen.
Een van onze leden gooit zelfs een strike.
Beginnersgeluk ? Nee hoor, want bij de volgende speelronde gooit hij de kegel met nummer 5 er zo maar uit. Hij wint grandioos het spel !
Een vrouwelijk lid kroont zich tot prinses van het sjoelbakken. Zij wint met een straat voorsprong op de andere deelneemsters.
Elke winnaar wordt beloond met een fles wijn of Crémant d’Alsace. Er wordt door de groep beslist al de gewonnen wijn in de koelkast van de boot te plaatsen en deze flessen mee te nemen op de trein en daar als afsluiter te ontkurken. Pech voor de vliegtuigreizigers. Zij mogen geen flessen mee aan boord nemen.
Het mondmasker moet op de boot overal gedragen worden met uitzondering van het zonnedek. Ook op de bus tijdens de excursies moet het mondmasker gedragen worden. Wens je de bus op te stappen, dan moet je eerst je handen ontsmetten. Gaan we een gebouw binnen, dan moet het mondmasker op.
Hetgeen misschien nog vergeten werd de eerste week, is tijdens de tweede week van de cruise een vanzelfsprekendheid geworden. Indien iemand van onze groep toevallig vergat zijn handen te ontsmetten of zijn masker niet goed droeg, werd deze onmiddellijk door een ander lid van onze groep tot de orde geroepen. Het was een waar genoegen om met deze gedisciplineerde groep op stap te zijn.
We ontvangen tijdens de tweede week een mail van ICTAM. Onze plaatsen in het vliegtuig zijn gewijzigd. We moeten iedereen verwittigen. Ons reisschema heeft inderdaad veel veranderingen ondergaan sedert we aan boord gegaan zijn. Onze treinreis werd vervroegd van 11u43 naar 10u50 maar vooral onze terugvlucht werd verlaat van 11u45 tot 18u45. Dit betekende dat we nog een activiteit moesten vinden voor de laatste dag.
Stilaan komen we op het einde van de reis.
Nog 3 dagen Berlijn en omgeving. Berlijn was voor bepaalde delen een rode of
oranje zone geweest voor het coronavirus.
Speciale voorzorgen moesten genomen worden om geen besmettingen op te lopen.
Iedereen was zich hiervan bewust.
We hadden veel volk verwacht in Berlijn.
Niets van aan. Waar er normaal voor de Brandenburger Tor massa’s volk staan, waarbij het onmogelijk is een goede foto te maken, was het nu heel gemakkelijk een goede foto te maken. Ook het bezoek aan de Bernauer Strasse met het oorlogsmuseum verliep heel vlot. Er was op 13 augustus een herdenking van de plaatsing van het eerste muurelement met veel hoogwaardigheidsbekleders. De toegang tot het museum verliep wel druppelsgewijs. We mochten slechts 2 per 2 binnen. Dat nam dus vrij veel tijd in beslag.
Ons laatste bezoek was de East Side Gallery met al zijn graffiti of muurschilderingen. De kus van Breznjev met Honecker is daar een publiekstrekker.
Hier ook geen drommen volk.
Onze laatste dag op de boot betekende ook het invullen van het PLF. Wat is dat nu weer? Het “Passenger Locator Form” moet toelaten de naar België reizende personen te traceren indien er een besmetting zou zijn. Vanuit België hadden we een voorraad lege formulieren meegenomen.
Dit bleek heel nuttig want de toegang tot de site van de FOD Volksgezondheid liep niet van een leien dakje. Het wifi signaal op de boot of de 3G en 4G ontvangst bleek te zwak. We hebben dan maar aan de commandant gevraagd of we zijn computer mochten gebruiken. Dit werd toegestaan.
We moesten dus 23 aanvragen indienen.
Gebruiksvriendelijk is de toepassing niet.
Per persoon duurde het ongeveer 8 minuten vooraleer het volledige proces doorlopen was. Voor iedere persoon afzonderlijk moest een formulier ingevuld worden, dus ook voor koppels. Daar kwam de QR code op de smartphone ! Sommigen hadden evenwel geen smartphone of zelfs helemaal geen GSM.
Wij besluiten dan ook dat iedereen een papieren versie moet invullen, een print krijgt van de QR code, een mail met de QR code en een elektronische versie van de
QR code van Volksgezondheid. Dit laatste lukte niet altijd. Wij wensten evenwel zeker te zijn zodat iedereen probleemloos zou kunnen terugreizen naar België.
De laatste dag. Wij nemen afscheid van de boot en de crew. Wij hadden een heel aangename tijd op de boot. Onze bagage wordt naar de bus gebracht. We mogen ze niet aanraken : coronamaatregel ! De bagage wordt opgesplitst tussen de treinreizigers en vliegtuigpassagiers.
Op naar het Hauptbahnhof. De bagage wordt uitgeladen en er wordt afscheid genomen. De vliegtuigpassagiers moeten de dag nog volmaken. Hun vlucht is maar om 18u45. We besluiten de KaDeWe als bestemming te kiezen. Groot warenhuis, gelegen dichtbij de Kurfürstendamm, de
“Nieuwstraat van Berlijn”. Van hieruit kan een goede wandelaar ook het Tiergartenpark bereiken en zelfs de Brandenburger Tor. Keuze voor iedereen.
Afspraak wordt gegeven aan de bus om 16u00. Meer dan 5 uren shoppingplezier wacht.
Onze treinreizigers zijn ondertussen op weg naar Keulen. De reis verloopt vlot. Tijd om een eerste aperitief te proeven. Om 12u30 wordt de laatste fles ontkurkt. De sfeer is uitgelaten. Iedereen had een toffe vakantie. De overstap in Keulen verloopt vlot. Stipt om 17u35 bolt de trein het station van Brussel-Zuid binnen. PLF: niets gezien.
Niemand heeft iets gevraagd of is het document komen ophalen.
Nu nog snel naar de Bank om de auto op te halen in de parking. Inmiddels zijn ook onze vliegtuigpassagiers op de luchthaven van Berlin Tegel aangekomen. Bij de check
in moeten we ons PLF voorleggen. De geprinte versie van de QR code wordt getoond. Een beetje discussie met de bedienden van Brussels Airlines want wij leggen de geprinte versie voor en niet de elektronische email van de FOD Volksgezondheid. Wanneer wij uitleggen dat we een groep zijn en dat niet iedereen een smartphone heeft wordt de geprinte QR code aanvaard. Oef, een zucht van verlichting.
Door de bagage- en identiteitscontrole:
temperatuurscan. Niemand heeft een te hoge temperatuur. Nu nog wachten op het vertrek.
Het instappen in het vliegtuig verloopt vlot indien je je QR code kan voorleggen.
Meerdere passagiers worden teruggestuurd om een papieren formulier in te vullen. Zij hadden allicht een online check in gedaan waardoor ze aan de incheckbalie niet moesten langsgaan.
We landen in Zaventem. De reis is voorbij.
Nu nog de bagage ophalen.
Hola, niet zo snel ! Vooraleer wij aan de bagageband geraken moeten we eerst nog een temperatuurscan ondergaan. Niemand heeft een te hoge temperatuur.
Vooraleer wij vertrokken uit Berlijn hadden we met de deelnemers afgesproken dat zij ons zouden inlichten indien ze ziek werden na hun thuiskomst. Wij zouden dan CroisiEurope en de andere deelnemers inlichten zodat zij zich ook zouden kunnen laten testen.
Op de dag van ons vertrek waren er in Duitsland gemiddeld 12 besmettingen per 100.000 inwoners en we waren op weg naar Brussel stad met 87 besmettingen per 100.000 inwoners.
Voorzichtigheid was dus zeker geboden bij de terugkeer in België.
Tevens zouden wij hen bellen op 25 augustus om te zien of hun gezondheid nog steeds in orde was. Indien het zo was, dan zouden ze coronavrij uit Berlijn teruggekeerd zijn.
Vandaag is het 25 augustus. Niemand heeft zich ziek gemeld. De cruise is dus coronaproof verlopen.
Dit is te danken aan de inzet van alle deelnemers alsook de coronamaatregelen die door alle tussenpersonen voorzien werden.
Zouden wij de reis nog begeleiden : zeker maar voorzichtigheid is geboden.
Cruise Amsterdam – Berlijn (van 03 tot 14/08/2020) Door Marc Heymans
Maandagmiddag 3 augustus tekenden 23 deelnemers present voor de cruise Amsterdam – Berlijn. Alhoewel we reeds op voorhand ingelicht waren betreffende de veiligheidsregels rond corona stonden de reisbegeleiders, Jean-Pierre en Claudette, erop deze nog eens duidelijk te herhalen en aan te vullen met de laatste nieuwe wijzigingen. We wisten dat deze reis hierdoor niet gewoon, maar een beetje anders zou zijn dan anders. De covid 19 regels zouden als een rode draad constant door de hele reis meereizen (zie verslag op cruise in coronatijden). Uiteindelijk konden we met de autocar vertrekken richting Amsterdam waar we stipt om 17u30’
aankwamen bij het cruiseschip MS Victor Hugo, waar we hartelijk werden ontvangen.
Na de voorstelling van de crew werden we al verwend met een welkomstdrankje. Heel even tijd om ons op te frissen en het avondmaal te nuttigen, want om 21u00’
hadden we al onze eerste afspraak, voor een rondvaart met een toeristische boot op de Amsterdamse grachten.
We vaarden via de “Haven van Amsterdam” (beroemd door het liedje van Jacques Brel) en de beroemdste kanalen het “Amsterdam by night” tegemoet waar we de prachtige architectuur van menige gebouwen en zijn bruggen konden bewonderen.
Een mooie afsluiter van de eerste dag.
De volgende ochtend om 8u00’ zitten we al op de bus die ons via Schiphol (luchthaven), Leiden (de bloemenveiling en zijn universiteiten, ook de geboortestad van Rembrandt van Rijn), Wassenaar (één van de rijkste gemeenten van Nederland) en
Scheveningen (vroeger een vissersdorpje, nu gekend om zijn strand) naar het centrum van Den Haag (officiële naam, ’s- Gravenhage, na Amsterdam en Rotterdam de derde grootste stad van Nederland) brengt.
De Nederlandse regering en het parlement zijn er gevestigd. Hier bevinden zich ook bijna alle ambassades en ministeries, evenals het internationaal strafhof, die we vanuit de bus verkennen.
We stappen af voor een rondleiding aan het Binnenhof, het middelpunt van de Nederlandse politiek (o.a. de minister- president heeft hier zijn kantoor). Een interessant weetje: de rijke inwoners van Den Haag noemden zich vroeger Hagenaren en droegen hoeden, de armen noemden men Hagenezen en droegen petten.
In de namiddag rijden we naar Zaandam, gelegen aan de oever van de Zaan, voor een bezoek aan de Zaanse schans.
Een openluchtattractie van historische houten huisjes en pakhuizen die nu kleinschalige musea zoals een kaasmakerij, e.d. herbergen en een reeks industriële windmolens waaronder een houtzaagmolen, oliemolen, korenmolen, …
Vandaar gaan we verder naar Volendam.
Na een wandeling in dit vissersdorpje aan de oever van het IJsselmeer bezoeken we een kaas- en klompenmakerij waar ons deze oude Hollandse tradities haarfijn worden uitgelegd en gedemonstreerd.
Nadien rijden we verder naar Lelystad waar ondertussen onze boot is aangemeerd.
In de vooravond vindt er nog een aangekondigde reddingsoefening plaats op het bovendek van de boot. Bleek dat er één persoon was vermist. Na controle van alle kajuiten door het cabinepersoneel werd één van onze collega’s in vol ornaat aangetroffen in haar kajuit. Ze was de oefening vergeten en nam juist een douche. Dus toch geen man overboord.
Na het dagelijks aperitief werd de avond ingezet met een overheerlijk diner. Nadien volgde de dagelijkse quiz.
Woensdag 5 augustus, dag 3. Na het ontbijt rijden we met de bus naar Groningen waar we de hele voormiddag vrij kunnen doorbrengen. Bij het opstappen van de bus blesseerde onze tijdelijke vermiste van de vorige avond zich aan haar been. Voor de gids, die ook een ervaren EHBO-er bleek te zijn was het een koud kunstje om dit te verzorgen. ’s Middags met de bus terug naar de boot die ondertussen was doorgevaren richting Delfzijl. De namiddag werd doorgebracht op het bovendek waar de gidsen animeerden met sjoelbakken. In een wedstrijd tegen onze medereizigers uit Frankrijk (er was een groep van een 10-tal Fransen eveneens aan boord) hadden de mannen een complete off-day. Gelukkig waren de vrouwen in topvorm.
De volgende morgen bij het ontbijt wou een collega aan onze tafel die verlekkerd was op de kleine Franse broodjes (uit de overvloedige broodmand, dagelijks gevuld met verschillende soorten koeken e.d.) weten hoe dat broodje eigenlijk noemde, zodat we konden vragen deze dagelijks in onze broodmand te voorzien. Na verwoede pogingen in alle mogelijke talen (de Hongaarse dienstmeisjes waren de Franse - en/of Engelse taal niet echt machtig) en nadat hij er bij de derde bestelling in slaagde om het broodje toch voorgeschoteld te krijgen, vroeg hij naar de naam van het broodje. Antwoord van de dienster “Petit pain”. Hilariteit alom. Na het ontbijt rijden we naar Papenburg voor een bezoek aan de Meyer scheepswerf.
Ondertussen vaart het cruiseschip verder naar Duitsland.
Meyer, opgericht in 1795, is de grootste scheepswerf van Europa wat betreft de bouw van de modernste en meest luxueuze cruiseschepen ter wereld. Ze bouwen eveneens gastankers, containerschepen, e.d. Ze stelt ongeveer 3.500 mensen tewerk en de bouw van één schip neemt drie jaar in beslag. Een gedeelte wordt binnen in een grote hangar gebouwd, andere delen buiten. Eigenlijk bestaat zo een schip uit grote blokken die nadien in elkaar worden gezet. Het aanschouwen van deze bouw is indrukwekkend, enkel al door zijn enorme omvang. De werf ligt aan de rivier de Eems, op 40 km van de zee, een bijkomende moeilijkheid. Eénmaal het schip klaar, wordt het naar zee gesleept. Dit gebeurt achterwaarts. Aangezien de Eems niet zo breed en diep is dient een gedetailleerde operatie met de sluizen
uitgewerkt te worden om het water in de rivier te laten stijgen en moet het andere verkeer worden stilgelegd. Eenmaal aan zee wordt het in een zeehaven afgemeerd, waar de laatste hand aan de bouw wordt gelegd en de proefvaarten plaatsvinden.
Na onze passage op de werf is er nog een mini rondleiding in een kleine haven waar de eerste fabriek van Meyer was gevestigd.
In de namiddag trekken we naar Oldenburg voor een vrije namiddag.
De volgende dag wordt aangevangen met een vrije voormiddag aan boord van het schip terwijl we verder varen naar Bremen.
De cruisegidsen entertainen onze turners.
De rest geniet van de zalige, rustgevende stilte van het varen en het zicht op de omgeving.
Zo varen we langs o.a. de werven van Lürssen (bouw van jachtboten), werven met de boten van de Küstenwache en de fabrieken van Kellogg’s. Tegen de middag zorgen de reisleiders voor bubbels voor de viering van onze helden in diverse animatie disciplines en een jarige. De namiddag brengt ons naar Bremen, gelegen aan de
Wezer, waar we ondertussen zijn aangemeerd. Twee gidsen leiden ons rond in deze prachtige Hanzestad.
We starten in de oudste volkswijk Schnoor met zijn kleine steegjes, charmante vakwerkhuizen, een klein hotelletje dat plaats biedt voor één romantisch koppel.
Vandaar gaan we richting Marktplatz (met bezoek aan de Dom van Sint-Pieter) en het prachtige stadhuis, waar we aan de achterkant, het beeld van de beroemde Bremer Stadsmuzikanten, naar het verhaal van de gebroeders Grimm, aantreffen.
En dan maakt de hitte een einde aan de rondgang. Onze gids ziet het niet meer zitten nog verder te gaan. Zonder tegenspraak ploft de ganse groep zich neer op een terras. Oef, eindelijk wat schaduw.
Het is sinds ons vertrek in België uitzonderlijk warm. Enkelen van de groep vinden nog de moed om vrij de stad verder te verkennen, de rest wijkt niet van het terras. De dag wordt afgesloten met de mogelijkheid tot een vrije avondwandeling in de stad.
Op zaterdag 8 augustus vaart ons cruiseschip om vijf uur ’s morgens al af richting Nienburg (Nedersaksen) om daar tegen de middag aan te meren. De voormiddag wordt andermaal opgeluisterd met dansanimatie die om de haverklap wordt onderbroken omdat we onder verscheidene lage bruggen dienen door te varen. Een bezoek in de namiddag aan dit klein stadje leert ons dat deze ook de “rode stad” wordt genoemd, omwille van de rode bakstenen die gebruikt worden bij de bouw van huizen en aanleg van straten.
De stad is ook gekend voor de teelt van asperges en zijn grote glasfabriek van confituur- en conservenpotten. We wandelen vanaf de aspergefontein, langs schilderachtige oude vakwerkhuizen, de Sint-Martinuskerk (daterend uit de 13e eeuw), het raadhuis en het oude postkantoor de binnenstad in tot aan het bronzen beeld van de kleine Nienburgerin, gemaakt ter gelegenheid van het 950-jarig bestaan van de stad, geïnspireerd naar het oude liedje “Ich bin die kleine Nienburgerin”.
Nadien zoeken we terug ons cruiseschip op om door te varen tot Minden en de dag nadien te vervolgen naar Hannover, de hoofdstad van Nedersaksen. We gaan op sightseeing in de stad om nadien een bezoek te brengen aan de beroemde barokke tuinen van Herrenhausen. Na de terugtocht wordt ons door de gids in het vernieuwde stadhuis de geschiedenis van de stad geschetst.
Die avond wordt er aangemeerd ter hoogte van de VW fabrieken in Wolfsburg waar we allen de kans kregen om op de terreinen van de fabriek rond te kuieren, behalve een collega die op het binnendek van het schip was gevallen en er een paar gekneusde ribben aan over hield.
De volgende dag brengt ons in de namiddag naar Maagdenburg, eveneens een voormalige Hanzestad, met o.a. zijn oude stadhuis, het standbeeld van de Gouden Maagdenburgse ruiter, zijn rijzige, gotische kathedraal. Het was keizer Otto I die er een bisdom stichtte. Tijdens WO II werd Maagdenburg vrijwel geheel verwoest. Tot 1990 behoorde de stad tot de DDR en werd er erg weinig hersteld, enkel de Dom werd gerestaureerd. Maagdenburg is ook gekend om zijn Maagdenburger halve bollen waar in de 17e eeuw voor het eerst de vacuümtechniek werd ontwikkeld.
Het hoogtepunt was het bezoek aan de Groene Citadel van Maagdenburg, de laatste architectonische composities van de Oostenrijkse kunstenaar F.
Hundertwasser. Het kunstwerk is vooral een woon- en kantoorgebouw, waarin geen raam of deur dezelfde afmetingen heeft.
Het is een kleurrijk geheel doorspekt met
gastvrije binnenplaatsen, tuintjes en terrasjes. De kunstenaar stierf een paar jaar voor de werken werden beëindigd.
Dinsdag 11 augustus brengt ons naar Potsdam aan de rivier de Havel, de hoofdstad van de deelstaat Brandenburg.
Ons bezoek begint met een wandeling in de tuinen van Sanssouci (zonder zorgen). De tuinen omgeven het Slot van Sanssouci.
Het was Frederik De Grote, de Pruisische koning, die het liet bouwen. Hij was op zijn zachtst uitgedrukt een bizarre kerel. Zo wou hij geen trappen naar zijn terras omdat hij niet graag trappenliep, liet een grote fontein onderaan het terras bouwen, die hij nooit heeft zien werken, want ze vonden geen manier om het water naar het hoogste punt van zijn domein te krijgen. Was niet gesteld op kerken, noch vrouwen. Liet op het terras van het kasteel een grafkeldertje bouwen voor hem en zijn geliefde honden.
We vervolgen onze wandeling naar Cecilienhof voor een korte wandeling rond het kasteel. Het Cecilienhof is bekend vanwege de Conferentie van Potsdam die
daar in 1945 plaatsvond en waar de geallieerden onderhandelden over de verdeling van het verslagen Derde Rijk. Het akkoord van Potsdam werd uiteindelijk ondertekend door Truman, Churchill en Stalin.
’s Avonds volgt het galabal van de kapitein met een heerlijk diner.
De volgende dag is onze laatste vaardag waar de MS Victor Hugo ’s middags aanmeert in Berlijn Spandau, onze eindbestemming. Het zicht over de omgeving vanaf het zonnedek van het cruiseschip is deze voormiddag adembenemend mooi. Iedereen is enthousiast.
Na het verjaardagsaperitief voor een collega en het middagmaal gaat het richting de Duitse hoofdstad Berlijn. Na het grootste paleis van Berlijn, Slot Charlottenburg dat stamt uit de tijd van de Pruisische vorsten, maken we kennis met het Reichstaggebouw (het Duitse parlementsgebouw).
Tot in 1933, toen het gebouw zwaar werd beschadigd door een brand, zetelde hier de Rijksdag, een voorganger van het huidige parlement, de Bondsdag. Het is toen dat Hitler de noodtoestand uitriep en zijn nazipartij de macht kon overnemen. Tijdens de oorlog werd het gebouw nog gebruikt als kraamkliniek. In 1945 werd er zwaar om het gebouw gevochten, aangezien beide strijdende partijen er een symbool van de macht over Duitsland in zagen. Na de splitsing van Berlijn werd de Rijksdag, dat in de Britse sector lag, al snel een symbool van de Duitse eenheid. Het gebouw, vervallen tot een ruïne, werd in de jaren '60 deels gerenoveerd. De Duitse Volksvertegenwoordiging, de Bondsdag, was van 1949 tot 1999 gevestigd in Bonn.
Na de Duitse hereniging besloot de Bondsdag om het Rijksdaggebouw weer in gebruik te nemen. Het bouwwerk werd grondig gerenoveerd en herbouwd met de constructie van een transparante koepel op het midden van het dak. Sinds de heropening in 1999 is de Rijksdag weer de zetel van het federale Duitse Parlement.
We trekken verder langs de zestig meter hoge Siegessäule (overwinningszuil) naar de enige, meest belangrijke, bewaard gebleven stadspoort van Berlijn, de Brandenburger Tor. Het was de stadsgrens van het centrum en deed dienst als tolpoort.
Ze werd tijdens de tweede WO zwaar beschadigd. In de jaren 60 van de 20e eeuw werd de Berlijnse Muur aan de westzijde langs deze poort gebouwd. Ze stond in de Russische sector en het was dertig jaar lang niet mogelijk om onder de poort door te lopen, ook niet vanuit oostelijke richting in verband met de toenmalige grensbeveiliging. Na de val van
de Berlijnse Muur werd de Brandenburger Tor gerenoveerd. Heden ten dage is de poort het symbool van de Duitse eenheid.
De loop van de Muur is met stenen in het wegdek aangegeven.
Vandaar gaat het via de moderne Alexanderplatz met zijn beroemde televisietoren en één van de bekendste pleinen van Berlijn, de Gendarmenmarkt, met zijn imposant concertgebouw omgeven door twee protestantse Domkerken (In een zijstraat bevindt zich de Belgische ambassade), naar de Bebelplatz.
Hier had in 1933 de boekenverbranding plaats door de Nazi’s. Ze werden verbrand omdat ze verwerpelijk werden geacht. Een monument ter nagedachtenis aan de feiten is nog in het midden van het plein in de grond ingewerkt (een ruimte met lege bibliotheekkasten).
Tot slot komen we aan bij de oudste grensovergang tussen de Russische en Amerikaanse zone, de toenmalige controlepost Checkpoint Charlie, ingesteld in 1961, een doorgang van de Berlijnse Muur. Het was de enige controlepost waar het corps diplomatique en overige
buitenlanders (iedereen behalve West- Berlijners, West-Duitsers en inwoners van de Geallieerde landen) via de weg Oost- Berlijn konden betreden. Kort na de opening van de muur in 1989 werd het checkpoint opgeheven.
Bij het vallen van de avond vertrekken we opnieuw richting centrum voor het andere gezicht van “Berlijn by night”. We bezoeken o.a. Potsdamer Platz, het futuristische Sony Center, het Centraal Station en de Brandenburger Tor.
De voorlaatste dag, donderdag 13 augustus, start met een bezoek aan Bernauer Strasse waar je grotendeels nog in originele staat, stukken van de 4 meter hoge Berlijnse Muur (het symbool bij uitstek van de Koude Oorlog) kunt bezichtigen en een van de plekken waar je het meest realistische beeld krijgt van hoe de Muur eruit heeft gezien, evenals een wachttoren welke nog intact is. Vanop het documentatiecentrum-gebouw is nog een stuk van het grensgebied en een oude wachttoren te zien. Op het terrein achter de muur is een “Fenster des Gedenkens”
aangebracht ter nagedachtenis van de 192 personen die hier om het leven kwamen bij hun vluchtpoging naar het Westen.
