I N F O
Nr 1 van 2019 halfjaarlijks 55
ein de reeks
Koninklijke Vereniging van de Gepensioneerden van de Nationale Bank van België vzw
Beste lezer,
De herdenkingsceremonies voor de landing in Normandië, die recent hebben plaatsgevonden, hebben er ons aan herinnerd dat, anderen in het verleden hebben gestreden, met gevaar voor hun eigen leven, opdat wij de dag van vandaag in vrede zouden kunnen leven. Dus, als wij nu het geluk hebben om te kunnen genieten van ons pensioen en van de talrijke mogelijkheden, die de Vereniging ons biedt, om bij te leren of ons te ontspannen, is het dan tenslotte niet dankzij hen ?
Ook wij houden eraan om de nagedachtenis te eren van zij, die zich voor ons hebben opgeofferd. Zodoende werden op 6 maart in Gent herdenkingstegels geplaatst, ter ere van 12 Gentse weerstanders, die gedood werden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Onder hen waren twee oud-collega’s uit het agentschap Gent, Robert Mussche en Jean Ingels. De Bank, die het initiatief financieel steunde, had de Vereniging gevraagd om iemand af te vaardigen. Mevrouw L. De Pauw, voorzitster van de Vereniging, en de Heer L. Dufresne, in zijn hoedanigheid van afgevaardigde van de Dossinkazerne, waren aanwezig. In het februarinummer van Connect, het personeelsblad van de Bank, was een artikel, met bijgaande foto’s, aan dit onderwerp gewijd. Het artikel schetst een portret van R. Mussche en van J. Ingels, beschrijft het verloop van de ceremonie en legt ook de filosofie uit die aan de basis ligt van het plaatsen van deze herdenkingstegels. Wij nodigen jullie uit om dit uiterst interessante artikel te (her)lezen en vooral om Robert Mussche en Jean Ingels te herdenken en al diegenen die, zoals zij, hun leven hebben gegeven zodat wij in een vrije en vredevolle wereld zouden kunnen vertoeven.
Wij wensen u een mooie zomer toe en hopen u te mogen ontmoeten bij een van onze volgende activiteiten.
De Raad van bestuur
De NBB-gepensioneerden
Enkele cijfersgegevens :
In de loop van 2018 hebben 187 personeelsleden hun loopbaan beëindigd:
Aerts Armand, Aevaliotis Nicolas, Alberdienst Martine, Ameele Patrick, Andries Jan, Antoine Joëlle, Arte Raphaël, Backes Colette, Baquet Marguerite, Baten Michel, Bayet Etienne, Beckers Mady, Beernaert Christiaan, Berghman Greta, Berteloot Maureen, Bieseman Willy, Biron Gisèle, Boeman Ann, Boulangier Patrick, Briers Hubert, Cambron Eddy, Campani Marina, Cariat Alain, Ceulemans Marc, Chevalier Claude, Chrispeels Patricia, Clemens Erik, Cobbaert Geert, Cockx Noëlla, Coene Olivier, Coppens Peter, Cortvrient Michel, Coupé Christian, Danneels Jacques, Debecker Francy, De Bo Jacques, De Bolle Ludo, Debruyn Godelieve, De Buyl Alain, De Cauwer Marleen, De Ceuninck Michel, De Corte Christine, De Gieter Danielle, De Groodt Marina, De Jonge Danielle, De Keukelaere Daniel, Delfosse Ariane, Delgambe Martine, Delvaux Guy, Demain Chantal, De Nolf Rudy, Denuit Roland, Depasse Patricia, Depreter Reinhilde, De Rocker Patricia, De Roeck Linda, Desimpelaere Carole, De Smet Karine, De Smet Patrick, Detombe Geert, De Vos Philippe, Devriese Rik, Diaz Maria Elena, Dontaine Bernadette, Durand Michel, Elias Patricia, Faes Paul, Feron Nadine, Flavegèce Martine, Geeroms Marc, Geeroms Rudi, Gielis Joëlle, Godfroid Pascal, Goovaerts Raphaël, Grégoire Jean, Guns André, Haelterman Ann, Heymans Marc, Holderbeke Frank, Huart Micheline, Hubert Daniel, Hutsebaut Wim, Jacobs Eliane, Jacquemart Christine, Janssens Karin, Janssens Koenraad, Janssens Rosa, Jarbinet Michèle, Josse Guy, Knuts Marina, Laevers Patrick, Langhendries Christiaan, Lanis Nelly, Leirens Johnny, Lejeune Anne- Marie, Lejeune Rita, Lemmel Claude, Liénart Françoise, Lievens Carine, Maes Eddy, Mahieu Rita, Maricq Philippe, Mertens Chantal, Mertens Rudy, Moelants Gilbert, Moens Linda, Mommaerts Nicole, Mont José, Muylaert Marleen, Nguyen
Thanh Phat, Noël Daniel, Normain Monique, Odent Lucile, Ottoy Monique, Palusci Franco, Panneel Johan, Parein Joceline, Parmentier Derry, Pierre Michelle, Pijperzeele Leopold, Pirotte Danièle, Pletinckx Luc, Plumier Michel, Quintin Philippe, Renard Christiane, Renders Dominique, Ronsijn Dirk, Ronsse Ria, Rouer Jean-Marc, Sapart Pol, Schaerlaeckens Marie-Louise, Scheers Nicole, Schelfhof Michel, Scheirlinck Lutgarde, Scherpereel Johan, Schoon Ingrid, Schmitz Nicole, September Marc, Serlipens Ivan, Servranckx Luc, Slaats Dirk, Sonck Erik, Spruyt Ilse, Standaert Monique, Steenhoudt Geert, Sterckx Marceline, Stevens Jan, Swerts Joseph, Temmerman Marc, Tondeur Emmanuel, Tytgat Johan, Ulens Benjamin, Uyttersprot Aleide, Van Breusegem Jean-Pierre, Van Cauwenbergh Hildegard, Vandenberg François, Van Den Bergh Suzanne, Vanden Berghe Patrick, Van Den Bosch Maria, Vanden Brande Michèle, Van Den Haute Martine, Vandendael Godelieve, Vanderhaegen Marianne, Vandenplas Marina, Vande Put Patricia, Vanderelst Annick, Van Der Smissen Carine, Vangoidsenhoven Josiane, Van Loo Rita, Van Nuffel Joris, Van Rompaey Denise, Van Waeyenberge Johan, Veldeman François, Verbist Magda, Verbreyt Martine, Verbruggen Patrick, Vercauteren Linda, Verday Maurice, Verstrepen Marc, Vervaeke Michèle, Victor Jan, Vijls Frans, Voorspoels Karine, Warenghien Jean- Pierre, Warnier Bernadette, Wéry Philippe, Zaïna Patricia
Bron: Connect, februari tot december 2018.
Op 19/06/2019, telde de NBB 1.621 gepensioneerden : 640 vrouwen en 981 mannen. Deze worden als volgt onderverdeeld :
Leeftijd Mannen Vrouwen TOTAAL
60 11 8 19
61-70 438 264 702
71-80 282 217 499
81-90 208 128 336
+90 42 23 65
TOTAAL 981 640 1621
Een gepensionneerde in de kijker:
Denise Sengulen
Interview door M.-Fr. Baeken Wie kent Denise Sengulen niet ? Als u soms eens naar de lunch van de eerste donderdag van de maand komt, hebt u haar zeker al ontmoet. Denise is verantwoordelijk voor een tafel, waar ze zich enthousiast en goedgemutst over ontfermt. Maar, het moet gezegd, dit is maar een klein stukje van al de dingen waarvoor Denise zich inzet. Als een echte duivel-doet-al is ze onvermoeibaar want ze is actief in zoveel verschillende domeinen.
Dit artikel, dat aan haar is gewijd, geeft ons de gelegenheid om haar hartelijk te bedanken voor al wat zij doet voor de Vereniging. Laten we haar nu zelf aan het woord laten …
Denise, kun je ons in het kort je loopbaan bij de Bank schetsen ?
Toen ik op 8 februari 1965 over de drempel stapte van de de Berlaimontlaan 3, kon ik mij niet inbeelden dat dit het begin was van een verhaal tussen de 2de verdieping van de NBB en mijzelf, dat bijna 40 jaar zou duren.
Op die dag heb ik kennis gemaakt met de
« dactylopool » van het B.L.I.W. (het Belgisch-Luxemburgs Instituut voor de Wissel). Enkele jaren later heb ik het secretariaat van de chef van de dienst
« Akkoorden en reglementeringen » vervoegd, wat later « Internationale Akkoorden » werd na de afschaffing van het B.L.I.W., en ik ben geëindigd als
secretaresse van verschillende dienstchefs vooraleer die dierbare 2de verdieping te verlaten om te helpen bij het op poten zetten van de toekomstige prudentiële cel.
Op 1 januari 2005 was het uur van de pensionering aangebroken en begon voor mij een nieuw leven.
Had je plannen voor dit nieuwe leven ? Ik vond het nogal vanzelfsprekend dat ik mij lid zou maken van de Vereniging voor Gepensioneerden (KVGNBB) en dat ik zou deelnemen aan verschillende activiteiten.
Een oud-collega, die reeds gepensioneerd was, had mij uitgenodigd voor de nieuwjaarslunch. Ik werd er heel goed ontvangen in een gemoedelijke sfeer.
Enkele maanden later heb ik de fakkel overgenomen en vandaag heb ik een tafel van een twintigtal personen onder mijn hoede.
Later, wanneer de website van de Vereniging in het leven werd geroepen, werd ik door de Raad van Bestuur gevraagd om de lay-out te verzorgen van de verschillende artikels, die hierop zouden verschijnen. Ondertussen zijn de schrijvers van die artikels meer en meer onderlegd geworden in de materie, wat mijn taak duidelijk verlicht, maar ik hou mij daarentegen nog altijd bezig met de lay-out van de INFO, die tweemaal per jaar verschijnt : in juni en in december.
En wat doe je in je vrije tijd ?
In 2006, in het kader van het Mozartjaar, organiseerde de Vereniging een reis, waarin het leven van de beroemde componist centraal stond. Dit was het begin van een lange reeks reizen. Maar ik ga niet alleen met de Vereniging op reis : er is ook de sectie « wijnkunde » van de Club, die ieder jaar een ontdekkingsreisje van 4 à 5 dagen organiseert in één of andere wijnstreek. De bestemming wordt gekozen door een comité waar ik ook deel van uitmaak.
Iedere maand, van september tot juni, hebben wij degustaties rond een bepaald thema in B.Sports (het oud-Clubhuis van de Bank), en hiervoor zijn uiteraard ook helpende handen nodig. Ik stel die van mij dan ook graag ter beschikking om de zaal in orde te maken en de schotels en glazen klaar te zetten. Op het einde van de degustatie en in de daaropvolgende week, neem ik de bestellingen op en volg de leveringen op.
Als ik het goed begrijp, heb je werk tot over je oren. Heb je nog tijd voor andere activiteiten ?
Op een goeie dag…. vertelde mijn echtgenoot, die lid was van de Orde der Vrienden van Manneken-Pis, dat de secretaresse van de Orde ziek was en vroeg hij mij of ik haar niet wilde vervangen.
Ik heb spontaan ingestemd, zonder echter te beseffen waaraan ik begon !
Dit houdt een hoop werk in, zoals vergaderingen, de algemene vergadering, het opstellen van de notulen, het aanvragen van subsidies, enz… maar dit wordt natuurlijk rijkelijk gecompenseerd door alle aangename momenten, doorgebracht in het gezelschap van ons
« Menneke », symbool van Brussel.
Jullie hebben het goed begrepen, mijn beroep van secretaresse heeft mij nooit losgelaten !
En dus verdeel ik mijn leven als gepensioneerde tussen de activiteiten van de sectie wijnkunde, de KVGNBB, de reizen en de uitstappen ter ere van Manneken-Pis.
In 2018 en gedurende de eerste maanden van 2019, betreurt de NBB het overlijden van de volgende personen :
ELSKENS Lucette 15.01.18
Wwe René DEKUYPER
EEMAN Maria 16.01.18
Wwe Robert VERHEYDEN
RENNEBOOG Maurice 23.01.18 Echtg. Augusta SOETAERT
VAN CUTSEM Paul 25.01.18
Echtg. Marie-José VAN SCHANDEVYL
MEERT Frans 27.01.18
MEULEMANS Maria 27.01.18
Wwe Jean-Baptiste ALARDIN
BRASSART André 28.01.18
Echtg. Jeanine DRUINE
LEONARD Henri 31.01.18
Echtg. Antoinette GERIN
DEMOL Herman 04.02.18
Echtg. Karine HENDRICKX
HEYMANS Hugo 14.02.18
Echtg. Maria VERVAET
VIOLON Christiane 18.02.18 Echtg. Jean-Pierre DE JONGE
MOYSON Emile 20.02.18
GRYNBERG Danielle 22.02.18 Echtg. Josef HELFGOTT
LODEWIJCKX Maria 23.02.18
Wwe Albert DESWARTE
SOMMERIJN Elisabeth 25.02.18 Echtg. Georges VAN VLASSELAER VAN NIEUWENHUYSE Pierre 26.02.18
Echtg. Geneviève DUQUENNE
DEBROUX Juliette 27.02.18
Wwe Léopold VANVAL
BARREZ Eliane 02.03.18
Wwe Georges TRIGAUX
BORLON Jean-Marie 07.03.18
DEVROYE Colette 07.03.18
Echtg. Alphonse D’HAUWE
VAN MOERKERKE Marcelle 08.03.18 Wwe André MICHAUX
RANSBOTYN Jean 09.03.18
FURDELL Fernande 09.03.18
Echtg. Jozef CLUYTENS
VAN DEUN Jean 12.03.18
Echtg. Andrée LEROY
DE JONGE Henry 17.03.18
Echtg. Joanna CLOETENS
CUYPERS Paula 19.03.18
Echtg. Alfons BIGARÉ
VERBELEN Maria 25.03.18
Wwe Laurent VAN DEN BERGHE DE GREEF Marie-Josée 26.03.18
Echtg. Marcel MULLENDERS
DE BECKER Joseph 29.03.18
Echtg. Arlette WAYENBERGH
POTLOOT Angela 30.03.18
Wwe Florent JANSSENS
DUERINCKX Romain 30.03.18
Echtg. Anita STAES
DETRY Paul 01.04.18
Echtg. Jeannine DELVAUX
AMERYCK Lucie 05.04.18
DELHEZ Simone 12.04.18
Wwe Albert JASSELETTE
COCKX André 14.04.18
CORVERS Maria 14.04.18
Wwe Pierre MAISON
D’HOLLANDER Paula 17.04.18 VERHELST Wilfried 19.04.18 Wwnaar Anneke Van Cauwenberghe DE MEESTER Marie-Henriette 04.05.18
Echtg. Georges HOEFFLER
MARKEY Irène 06.05.18
Echtg. Jan Baptist SENECA
HELLINCKX Victor 06.05.18
LESPAGNOL Christian 16.05.18 Echtg. Martine DASIN
DE WINTER Iliane 27.05.18
Echtg. Herman DE SAEDELEER
HUYGENS Jeanne 03.06.18
VAN DESSEL Willem 14.06.18 Echtg. Monique VAN MECHELEN
TEERLINCK René 17.06.18
VERHOEVEN Georges 20.06.18 Echtg. Henriette GREGOIRE
KUMPS Elisabeth 23.06.18
Wwe Norbert HUYSKENS
PIRET Jean-Claude 24.06.18 Echtg. Annie MOLORD
GELARD Simonne 25.06.18
Wwe Maurice HASÉ
MEYRER Marie-Thérèse 01.07.18 Wwe Robert DURIEUX
LUX Germain 02.07.18
Echtg. Monique JOLLY
LAMBRECHTS Germaine 08.07.18
BELLEMANS Louis 14.07.18
TOMBAL Jules 17.07.18
LOOKS Fernand 20.07.18
MESOTTEN Louis 01.08.18
Echtg. Paula LAMBRICHTS
DE SMET Lucie 02.08.18
Wwe Gilbert DERMAUT
BERTHOLOMÉ Serge 04.08.18
RAMELOT Emile 13.08.18
Echtg. Christiane DE BOCK
MABILLE Auguste 13.08.18
Echtg. Paulette DELFOSSE
VANFLETEREN Georgette 13.08.18
AERTS Eugénie 15.08.18
Wwe Leo DE PRETER
DESMET Nelly 18.08.18
Wwe Albert WALNIER
JANSON Georges 31.08.18
DANEELS Willy 04.09.18 Weduwnaar Nelly HAEGEMAN
FAUT Paula 04.09.18
Echtg. Maurits VAN DER KELEN VAN DIEVOET Jeannine 04.09.18
Wwe Frédéric MAURISEN
BUGAJNA Irena 06.09.18
GIELEN Julien 12.09.18
Echtg. Antonina RAZIANO
VAN AERDEN Adèle 18.09.18
Wwe Petrus BUELINCKX
HUBERT Franz 22.09.18
DE LANNOY Frans 22.09.18
LAUREYS Robert 25.09.18
Weduwnaar Marie-Louise ARNOUTS
SZELES Györgny 27.09.18
Echtg. Lisette OCTAEF
UYTTEBROEK Marie-Elise 30.09.18 Wwe Albert VANDERTRAPPEN
PATERNOTTE Anne 13.10.18
DE NYS Christiaan 16.10.18 Echtg. Marcella VISSERS
CLAES Louise 18.10.18
LEFEVRE Germania 24.10.18
Wwe Petrus DE MEUTER
TILLIOT Odette 24.10.18
Wwe Marcel MAISSIN
VANDEREET Leontine 31.10.18 Wwe Achiel PYPE
DEHAES Andrée 31.10.18
Echtg. Auguste PARDONS
DE GLIMME Joseph 01.11.18
VANSCHEPDAEL Denise 04.11.18
DUQUENNE Xavier 06.11.18
FROMONT Paulette 07.11.18
Echtg. Alphonse PIERARD
GASPARD Gilberte 09.11.18
Wwe Gérard DELGAMBE
VAN VLASSELAER Georges 10.11.18
POOT René 11.11.18
CHENIAUX Raymond 12.11.18
TAYMANS Albert 15.11.18
Echtg. Marie-Thérèse VAN STICHEL
DE GEYTER Guido 15.11.18
Echtg. Rosa WECKHUYSEN
DECUYPER Henri 16.11.18
Echtg. Thérèse MARION
CRAMA Danielle 17.11.18
Echtg. Alain SMETS
PARLONGUE Guy 21.11.18
Echtg. Danielle WILLEMS
PIVETTA Pierre 21.11.18
Echtg. Arlette COBUT
MONIN André 21.11.18
BOMBLET Hubert 23.11.18
Echtg. Viviane GOBERT
VERVAET Rachel 24.11.18
GORDTS Georges 05.12.18
INGELS Adrien 08.12.18
COMYN Jan 08.12.18
Echtg. Carolina WILlEMS
LIBBERECHT Josianne 09.12.18 Wwe Georges DELIVEYNE
PLATTEAU Louis 12.12.18
BUEKENHOUDT Elza 24.12.18
Wwe Joseph Van Den Broeck
SIMOENS Simonna 24.12.18
BRODKOM Jean 28.12.18
Echtg. Germaine VANTRICHT
OTTOY Oscar 11.01.19
Echtg. Marcelle GHOBERT
VAN DELM Jos 14.02.19
Echtg. Goedelieve BUYTAERT
D’HAENENS Monica 22.03.19
Wwe Daniël DE BAETS
DE MEYER Adolphe 06.04.19
Echtg. Marie-Thérèse VAN DAELE
DENDAUW Jean-Luc 13.04.19
Echtg. Jie YU
VAN KEYMEULEN Roger 21.04.19
KUSSÉ Hubert 30.04.19
Wwe Marie-Thérèse DELEGER ROELANDTS Jacques 06.05.19
Wwe Geneviève NICAISE
VAN BEVER Claudine 07.05.19 Echtg. Roland BENTEIN
VAN DAELE Marie-Thérèse 13.05.19 Wwe Adolphe DE MEYER
Jaarlijkse algemene vergadering
Op donderdag 28 maart 2019 had de Algemene Vergadering plaats van de Koninklijke Vereniging van de Gepensioneerden van de Nationale Bank van België in B-Sports, het oude Clubhouse van de Bank, gevestigd in St Agatha Berchem.
Om 10u47 opent Mevr. L. De Pauw, de voorzitster, de vergadering.
Een minuut stilte wordt in acht genomen ter nagedachtenis van de leden die ons verlaten hebben in de loop van het jaar 2018.
Er wordt geen enkele opmerking gemaakt over het proces-verbaal van de algemene vergadering van 29 maart 2018, waarvan een samenvatting gepubliceerd werd in de Info nr 53, en zodoende wordt het unaniem goedgekeurd na een stemming bij handopsteking.
De dames L. De Pauw en D. Vansteenwinckel brengen verslag uit over de belangrijkste gebeurtenissen in 2018. Een overzicht van alle activiteiten, die georganiseerd werden in 2018, werd naar alle effectieve leden opgestuurd.
Mevr. M.-F. Baeken somt vervolgens alle activiteiten op die reeds op stapel staan voor het jaar 2019.
Wat de financiële situatie betreft, merkt de heer F. Pirsoul, penningmeester, op dat het meest markante feit in 2018, de verandering in het beheer van de reserves van de Vereniging was.
Gezien de daling van de intrestvoeten, die zelfs de inflatie niet meer compenseren, zijn wij van een zeer voorzichtig beheer in kasbons overgegaan naar een discretionair beheer, toevertrouwd aan de Bank Delen.
We streven uiteraard naar een reëel rendement zonder al te grote risico’s.
Het andere markante feit is de verhoging van de toelage gestort door de Bank, maar dit werd al aangekondigd in de Algemene Vergadering van 2018.
Met betrekking tot de alledaagse verrichtingen valt er te noteren dat :
1) de middelen van de Vereniging onderschat werden omdat de toelage van de Bank nog niet juist gekend was wanneer het budget opgesteld werd en bovendien was de toename van het aantal nieuwe leden dit jaar (93) hoger dan de gebudgetteerde toename (50);
2) de kosten van de bestuursorganen lager waren dan het voorziene bedrag door minder deelname aan de lunches na de vergaderingen van de Raad van bestuur;
3) de administratiekosten te hoog werden ingeschat. Voortaan zullen de bloemen en geschenken of de postzegels
opgenomen worden in "diverse kosten”;
4) de receptiekosten hoger zijn dan gebudgetteerd door het succes van de halfjaarlijkse feesten en de andere ontmoetingen (b.v.: eerste donderdagen, medewerkers of jubilarissen);
5) de sportactiviteiten meer gekost hebben door een grotere deelname aan de wandelingen. De verschuiving in de betalingen van de kostennota's van de leraar turnen (3 betalingen in 2017, tegen 4 in 2018) heeft ook een rol gespeeld. Het petanquetornooi heeft meer gekost door een verhoging van de prijzen van B-Sports en door minder inkomsten.
6) wat de culturele activiteiten betreft, het recordaantal deelnemers (met name bij het bezoek aan de Bank) aanzienlijk meer uitgaven teweeggebracht heeft;
7) de reizen naar het buitenland minder hebben gekost, omdat het ging om kortere reizen. Anderzijds moet men rekening houden met het feit dat in 2019 een groot bedrag werd terugbetaald aan de deelnemers van de reis naar Campanië. De winst moet hier verminderd worden met 6.000 €;
8) de bankkosten dalen maar ze houden geen rekening met de kosten van de rekening bij Bpost, die pas in 2019 betaald geweest zijn. Deze rekening is nu ondertussen afgesloten. Indien de bankkosten, zoals te verwachten, dalen tot ± 100€, zullen ze voortaan onder "diverse kosten" opgenomen worden.
Het thesauriesaldo is ongeveer 12 000 €.
Het budget voor 2019 houdt rekening met al deze ontwikkelingen en men stelt een deficiet van min of meer 700 € vast.
De heer J.-P. Dumont, verificateur, bedankt en feliciteert de heer F. Pirsoul voor zijn werk, waardoor de verificatie gemakkelijk verloopt.
Op de enkele opmerkingen die gemaakt werden, hebben de verificateurs een afdoend antwoord gekregen.
De heren J.-P. Dumont en E. Van Biesen gaan dan over tot het voorlezen van het officieel verslag van de verificateurs en stellen daarna voor aan de Algemene Vergadering om de rekeningen goed te keuren zoals ze opgemaakt zijn.
De rekeningen, alsook de kwijting aan de beheerders worden unaniem goedgekeurd, na een stemming bij handopsteking.
Mevr. N. Vanden Hoof vraagt of de Vereniging in regel is wat betreft de wetgeving ivm het UBO register.
De heer J.-M. Jacquemin legt uit dat de toepassing van het ministerie van Financiën nog niet operationeel is.
Er dient genoteerd dat de uiterste datum voor de registratie van de gegevens, in het UBO register uitgesteld werd van 31 maart tot 30 september 2019.
Mevr. L. De Pauw deelt de Algemene Vergadering mee dat 3 leden gevraagd hebben om effectief te worden. Het betreft de dames D. De Jonge, M. Huart en de heer M. Temmerman.
Mevr. L. De Pauw deelt mee dat er geen enkele verandering te melden is wat betreft de verificateurs, die nog altijd bestaan uit de heren J.-P. Dumont, E. Van Biesen en Mevr. L. Moens.
Mevr. L. De Pauw deelt de Algemene Vergadering mee dat :
- Mevr. M. Beydts uittredend maar herverkiesbaar is. Na een stemming bij handopsteking, wordt het voorstel ter verlenging van haar mandaat eenstemmig aanvaard door de Algemene Vergadering.
- Mevr. S. Zonios kandidaat- beheerder is.
De heer W. Lambrecht vraagt of de verzekering burgerlijke aansprakelijkheid, waarvan sprake is in het verslag van de
Raad van Bestuur, ook geldt voor de organisatoren van de activiteiten.
Mevr. L. De Pauw geeft hem een bevestigend antwoord.
De voorzitster sluit de Algemene Vergadering om 11u35
Vrije tijd
De hierna vermelde activiteiten zijn chronologisch gerangschikt.
Voorbije activiteiten
In België (jaarlijkse activiteiten, tentoonstellingen en/of ééndaagse excursies)
Wandeling te Zottegem (22.11.2018) Door Marleen De Cauwer Laatste wandeling van het seizoen 2018.
Zottegem, gelegen in de heuvelachtige Vlaamse Ardennen (hoogte tussen 20m en 90m). Aantal inwoners : 26 373 waarvan 51,28% vrouwen en 48,72% mannen.
Ik ben vast van plan om een landkaart van België te kopen want ik heb er geen idee van waar Zottegem ligt. In Sint-Niklaas had ik een toffe collega (LDS) die in Zottegem geboren en getogen was, de verhalen over zijn stad en haar inwoners waren altijd hartverwarmend en volgens hem was dit de mooiste streek van België... ik ben benieuwd! We vertrekken goed op tijd.
Links de opkomende zon, rechts zien we de dauw langzaam optrekken en de industrieterreinen tot leven komen. Onze GPS begeleidt ons en blijft maar zeggen - doorrijden – doorrijden - maar dat lukt niet, van langzaam rijdend verkeer gaat het
even naar vlot verkeer, om dan in een file terecht te komen. Aan de afslag Zottegem staan we zelfs stil! Vandaag moet iedereen hier zijn zeker? Net op tijd komen we aan op Buke 107. Maar... da’s raar, nog geen bekenden! ’t Is niet waar hé! We zijn een week te vroeg! De streek is prachtig en de zon straalt, we kunnen niets anders doen dan er eens goed om lachen. Hopelijk is het volgende week ook zo’n mooie dag.
22 november, rekening houdend met de verkeerssituaties van vorige week vertrekken we nog wat vroeger. Een fel oranje zon vergezelt ons. Boven de velden, wit van de nachtvorst, hangen nevelslierten die de laatste geheimen van de nacht verbergen. Vandaag geen langzaam rijdend verkeer, geen files, maar vlot verkeer. Veel te vroeg komen we aan op onze bestemming. De thermometer geeft een buitentemperatuur van 2° aan, een beetje te fris om gans de tijd te zitten wachten, een eerste kop Zottegemse koffie zal deugd doen. Kwart voor 10, de parking van bistro Vink loopt aardig vol.
47 deelnemers allemaal warm ingeduffeld en benieuwd naar 10 km wandelplezier doorheen de Egmontstede. Via een landweg wandelen we richting kasteel van Leeuwergem. Rechts van ons een hele hoge tuinmuur, ik vraag me af welke geheimen hierachter verborgen liggen, maar het zal een mysterie blijven, onze gidsen wandelen gewoon verder. Enkele honderden meters voor de grote ingangspoort van het kasteel ligt links een bescheiden graf. Volgens onze gids Nicole zou de grootvader van de huidige kasteelheer hier doodgeschoten zijn door de Duitsers of mogelijks door Zottegemse collaborateurs... (ik heb de geschiedenis van de familie er op nagekeken, maar 99 blz. familiegeschiedenis... dan zou dit verslag pas in 2019 af zijn). Het kasteel van Leeuwergem (1762) is gebouwd in Lodewijk de XVI stijl - classicistische barok en is nog steeds in het bezit van de familie della Faille d’Huysse.
Tegenwoordig worden er in de Engelse landschapstuin recepties gehouden en in de orangerie worden diners en avondfeesten gehouden (meestal huwelijksfeesten). Eenmaal per jaar, tijdens de jaarlijkse tuindagen in september kan de tuin bezocht worden. Op de aangrenzende vierkantsboerderij is de tijd blijven stilstaan, wanneer we even op het erf willen kijken laten twee boerenfokken ons weten dat we hier niet welkom zijn. We wandelen verder via Rijkbos, waar men dit jaar gestart is met een sociaal-ecologisch samentuinproject. Verder door een doolhof van bedrijven met links van ons de spoorweg om even later weer even door een dorpskern te wandelen. Wanneer we bejaardentehuis Buggenpark passeren zie ik enkele bejaarden aan hun tafeltje zitten eten, alleen en eenzaam, ik word er even stil van. Via frituur de Brug (voor frietjes is het nog wat vroeg) langsheen jeugdhuis de Muze, in de beginjaren een metalcafé met een slechte reputatie, nu een huis voor en door de Zottegemse jeugd waar alles wat met kinderen en jongeren te maken heeft een plaats vindt.
Verder naar het Beislovenpark (park dat steunt op 3 pijlers: jeugd-cultuur-milieu) waar een mooi beeld van een ijsvogel staat, volledig samengesteld uit oud-ijzer.
Prachtig! Samen met Patricia neem ik even de tijd om het te bewonderen.
Wanneer we terug op de weg komen zien we de laatste wandelaars nog net de hoek omslaan! We haasten ons. Gelukkig is de groep nog niet ver weg, ze zijn verzameld rond een grote picknicktafel waar we even pauzeren en ons mogen opwarmen aan een traktatie van Nicole en Marc. Een Jagermeister ( da’s jaren geleden dat ik dat nog gedronken heb) of een lekkere zelfgemaakte likeur, straf spul! (geperst appelsap - Mandarin Napoleon - zuivere alcohol en suiker, de juiste verhouding zijn een goed bewaard geheim!) Iedereen geniet.
Nicole en Marc hebben nog een verrassing in petto! Ze hebben een bezemwagen voorzien voor diegenen die niet meer verder willen of kunnen. Maar na ZO een pitstop is iedereen uitgerust en in topvorm om de laatste kilometers af te leggen. We wandelen verder naar het Egmontkasteel, nu de stadsbibliotheek (Egmontkasteel?
Van het Egmontpact - de splitsing van België? - Neen, dat was ‘t Egmontpaleis).
De oorsprong van het Egmontkasteel loopt terug tot de 11de eeuw. Tussen 1957 en 1965 koopt de stad Zottegem het kasteel aan en doet forse inspanningen om het zijn vroegere charme terug te geven. Voor de
uitbreiding van de bib wordt In 1986 aan de zuidgevel een nieuwbouw opgetrokken die in fel contrast staat met het oude kasteel.
In 1993 wordt nogmaals met restauratiewerken gestart. Een paar scherpe ogen ziet dat de restauratie niet met de authentieke steen gebeurd is, maar met een goedkopere versie, spijtig, Dat heet dan ‘willen maar niet kunnen’.
Verder via de winkelstraat waar ik mijn ogen snel de kost geef, om een of andere reden ben ik achterop geraakt en is er dus geen tijd om te windowshoppen. Snel kennis maken met het station van Zottegem. In de directe omgeving van het station is men residentiële assistentieflats aan het bouwen, aan de omheining hangt een bord “verboden tegen de omheining te leunen”. Hebben ze in Zottegem last van hang-ouderen? Verder, straat in, straat uit, naar domein Breivelde. Het mooiste heeft men voor laatst gehouden. Een beschermd domein met arboretum, 10 vijvers, wandelpaden en prachtige inheemse…en exotische bomen. De zon staat hoog aan de hemel en streelt met haar gouden vingers de boomtoppen. Het glooiende landschap, bedekt met goudgeel-oranje bladeren lijkt wel een tafereel uit een barok schilderij. Het kraken van de verdorde bladeren onder onze voeten, klinkt als muziek in de oren. De eenden en watervogels lopen boos weg omdat wij hen komen storen, ook zij houden van de rust!
Het valt me op dat het waterpeil in de vijvers
heel hoog staat (bij ons in het park staan de vijvers en sloten nog quasi droog). Hier heeft de droogte van de afgelopen 7 maanden precies geen invloed op het waterpeil? Blijkbaar komt dat omdat de vijvers met elkaar verbonden zijn en hier veel natuurlijke waterbronnen zijn.
Het kasteel in Neo-Renaissance stijl uit 1904 baadt in de zon. Hier een aperitiefje drinken zou ik wel zien zitten, maar we moeten verder. We nemen een groepsfoto en wandelen dan terug richting bistro Vink.
Onze magen beginnen te protesteren.
Onderweg passeren we nog een lokale brouwerij waar men reclame maakt voor 5 streekbieren. Ik probeer de namen te onthouden zodat ik straks bij het eten een streekbiertje kan proeven (oude Zottegemse (3 soorten) – Egmond - oud Kriekenbier). Bij bistro Vink staan de tafels mooi gedekt, iedereen zoekt een plaatsje en zoals altijd wordt het aperitief aangeboden door de Vereniging. Ik vraag een lokaal streekbiertje, maar ze hebben enkel een “lokale pils”. Neen, dan liever iets anders en uitgerekend in Zottegem raadt men mij een Deugniet aan, een “Antwaarps streekbiertje?”.
Het eten is lekker en er wordt gezellig over en weer gepraat. Voor we er erg in hebben is het vier uur gepasseerd. Stilaan tijd om terug naar huis te gaan. Ik mag meerijden met de gebroeders Suykens, ik mag zelfs in het midden van de driezitsbank zitten...
volgens de broers de veiligste plaats! Heel dankbaar nestel ik me tussen hen in.
De terugreis naar Antwerpen verloopt vlotter dan verwacht. Iets voor zessen zet Guido mij af aan de tramhalte te Zwijndrecht en een beetje later zit ik al op de tram richting Deurne. Wanneer ik in Deurne afstap kijkt de volle maan streng op
mij neer, je komt toch nog naar huis? Ja, Janneke maan, jij weet perfect wanneer jij opkomt en ondergaat, ik weet enkel wanneer ik ga, nooit wanneer ik thuiskom...
Allemaal bedankt voor deze fijne dag.
Bezoek aan de tentoonstelling Theodoor van Loon (07.12.2018)
Door Nicole Vanden Hoof Ongeveer 25 gepensioneerden tekenden present op vrijdag 7 december 2018 voor een geleid bezoek aan de tentoonstelling Theodoor van Loon in Bozar in Brussel.
Theodoor van Loon wordt geboren rond 1582 in Erkelenz (Spaans-Gelre), maar tengevolge van de pestepidemie wordt zijn familie gedwongen om te verhuizen en gaan ze in het huidige Brabant wonen, dat op dat moment onder het bewind staat van de aartshertogen Albrecht en Isabella, in de naam van Spanje.
Niemand weet waar hij schilderkunst studeerde en het is dankzij zijn vele reizen naar Rome dat hij deel uitmaakt van de Vlaamse kunstenaars, erkend door de aartshertogen. Hij verbleef ook in Brussel, wat blijkt uit een brief, die zijn beste vriend Puteanus hem stuurde ter gelegenheid van zijn verblijf aan de Leuvense universiteit, waar hij Justus Lipsius verving, eveneens een vriend van van Loon.
Hij laat zich inspireren door de Italiaanse schilders, waaronder Caravaggio, van wie hij de werken ziet in de vele kerken van Rome.
Theodoor van Loon krijgt talrijke opdrachten voor religieuze schilderijen van zijn Spaanse mecenassen, door de tussenkomst van Wenceslas Cobergher, schilder en architect. Hij werkt er waarschijnlijk in de ateliers van deze laatste en krijgt de hulp van schilders uit die tijd om er zijn monumentale doeken te maken, die hoog moesten opgehangen worden, zodat de gelovigen ze konden bewonderen.
De kapel van het kasteel van Tervuren, dat vandaag niet meer bestaat, was versierd
met kleinere doeken met Maria afbeeldingen, die tot op de dag van vandaag niet teruggevonden zijn.
Het ontwerp van zijn doeken volgt diagonalen die een indruk van diepte geven. De afgebeelde gezichten zijn bleek en contrasteren met de kleuren en de schitteringen van de kledij van de personages. De landschappen zijn vaak somber en laten zo de gezichten tot hun recht komen in de schilderijen. Deze gezichten worden in profiel geschilderd terwijl de hoofdpersonages recht vooruit kijken om de aandacht te trekken.
Talrijke doeken werden ook besteld door de Brusselse kloosters, die ondertussen verdwenen zijn.
De kerk van Scherpenheuvel, gebouwd naar de plannen van Cobergher, herbergt nog altijd hele mooie doeken van van Loon, die de zevenster van het grondplan, besteld door aartshertog Albrecht, omringen. Deze laatste overleed echter vooraleer de kerk werd ingewijd onder de auspiciën van de aartshertogin.
Wat ons heel erg beviel tijdens ons bezoek was de video, die de restauratie van verschillende werken toonde, de reiniging en herstelling van het doek, alsook de zoektocht naar de pigmenten, die toendertijd gebruikt werden. Een werk van lange adem …
Van harte dank aan Jean-Pierre en Claudette, die het mogelijk maakten om deze uitzonderlijke tentoonstelling in de best mogelijke omstandigheden te bezoeken.
Beyond Klimt, een tentoonstelling die aanspreekt (18.01.2019)
Door Michel Faucq Klimt is een magische naam. De kunstenaar geldt als het meest prominente lid van de Wiener Secession door zijn vrije stijl en zijn kleurenpalet. Maar hier betekent Klimt vooral een uitnodiging tot ontdekking, een vuurtoren te midden van een onstuimige zee. De Duitse titel “Klimt ist
nicht das Ende” (Klimt is niet het einde van een cyclus) verwoordt meer hetgeen tentoongesteld wordt. In België zijn Klimt en zijn tijdsgenoot Kolomon Moser vooral gekend voor de realisatie van de mozaïeken in de eetzaal van de villa Stoclet op de Tervurenlaan. De twee tentoongestelde werken getuigen niet van het immense talent van deze twee kunstenaars. Het zelfportret van Egon Schiele daarentegen maakt deel uit van de honderden zelfportretten die hij in de loop van zijn korte loopbaan maakte. De duivelse kant van sommige van zijn werken komt hier niet tot uiting.
Klimt, Moser en Schiele overlijden alle drie in 1918. Ze zullen de grote veranderingen niet meemaken die, na het stopzetten van de vijandelijkheden, plaatsgrijpen in Centraal en Oost-Europa ten gevolge van de vredesakkoorden, opgelegd aan de verliezers. Duitsland verliest zijn kolonies, Hongarije en Turkije moeten enorme delen van hun territorium afstaan. Anderzijds ontstaat een modern Polen en evenals Tsjechoslowakije worden dit onafhankelijke staten. Gelijklopend met deze territoriale reorganisatie worden ook nieuwe kunststromingen geboren en de tentoonstelling “Beyond Klimt” is hier een goed voorbeeld van. Zo is Frantisek Kupka een voorloper van de abstracte kunst. De kunstenaar laat het onderwerp wegvallen, of het hier nu een personage of een voorwerp betreft. Alleen de vormen en de kleuren blijven over. Onze gids legt uit dat meerdere beoefenaars van deze nieuwe tendens aanhangers zijn van de theosofie.
Deze leer beschouwt de kunstenaar als een uitzonderlijk persoon en houdt er een mystieke visie van de kunst op na.
Alfons Mucha wordt terecht beschouwd als de grootste affiche “art nouveau”
kunstenaar van de Belle Epoque. Maar in Praag is hij ook gekend voor de creatie van het Slavisch epos. Hij heeft er een twintigtal grootse composities over gemaakt. De tentoonstelling toont enkele ontwerpen.
Met Oskar Kokoschka triomfeert het heruitgevonden expressionisme. In een tentoongesteld werk verraden de felle kleuren de emoties van de kunstenaar op
het moment van de creatie van zijn schilderij. Bij andere schilders leidt de zoektocht naar overeenkomsten tussen de gebruikte kleur en de muziek naar een
“symfonisch” concept van de schilderkunst.
Zoals men ziet wordt veel gedurfd en het wordt ook getolereerd.
Zeer vlug ontdekt men dat Praag, een Fransgezinde stad, een hoofdrol speelt in het opborrelen van nieuwe ideeën en artistieke zoektochten. Bohumil Kubista interpreteert het kubisme op zijn manier. Bij hem is de derde dimensie, namelijk het dieptezicht, altijd aanwezig, terwijl het bij Picasso werd verbannen. In Praag wordt het kubisme ook vertaald naar de architectuur.
De tentoonstelling reserveert ook een plaatsje voor de “oorlogskunstenaars”. Het zijn rekruten, met schilderstalent, die van de politieke leiders de opdracht krijgen werken te maken ten behoeve van de militaire propaganda. Alois Schramm geeft een heroïsche kijk weer op de “Slag der Karpaten”, terwijl het in werkelijkheid, zoals in Verdun, om een verschrikkelijk bloedbad gaat, ttz een ander woord voor totale oorlog.
In de onmiddellijke naoorlogse periode zijn de verliezers hun traditionele aanknopingspunten kwijt. In sommige tentoongestelde werken komt de verwarring en het verlies van de eigen identiteit tot uiting in de uitgebeelde thema’s.
Het laatste deel van de tentoonstelling laat ons een groot stuk van de artistieke diversiteit zien die ontspruit in het ex Oostenrijks-Hongaarse rijk. In 1919 ontstaat in Weimar het Bauhaus, een school als geen andere. Leraars en leerlingen realiseren hier samen zeer innoverende werken. Design wordt geboren. Er worden zaken gemaakt bestemd voor het grote publiek waarin men onuitgegeven materialen gebruikt.
Bauhaus wordt opgedoekt in 1933. De ongeveer 500 betrokkenen zullen emigreren en de ideeën van Bauhaus internationaal verspreiden. Zonder Bauhaus zou Ikea waarschijnlijk nooit hebben bestaan.
Als het surrealisme al is ontstaan in Parijs met André Breton, dan is er in Praag een echte rage voor deze nieuwe school.
Sandor Bortnyik volgt slaafs deze stroming.
Zijn leerling, Vasarely, imiteert hem. Hij wordt ook beroemd in Parijs. In de tentoongestelde werken is duidelijk de invloed van de psychoanalyse en zijn Weense meester, Sigmund Freud, te zien.
Verschillende artistieke stromingen bestaan naast mekaar in de naoorlogse jaren. De grote verdienste van deze tentoonstelling bestaat uit de evocatie van de overvloed aan opzoekingen en innoverende benaderingen weg van de Parijse scène. Zonder de historische leidraad zou het moeilijk zijn om de sfeer van de economische depressie en de sociale malaise, waarvan de werken van het begin van de dertiger jaren doordrongen zijn, te begrijpen.
Vanaf 1933 heeft de opkomst van het nazisme dramatische gevolgen voor sommige Duitse kunstenaars. Terwijl in de
”roaring twenties” de intellectuelen en de artiesten hun ideeën en opvattingen enthousiast konden delen, dwingen allerhande vervolgingen, ingevoerd door de nazi’s, de meesten onder hen tot emigratie.
Hun lot is dan nog benijdenswaardig als men het vergelijkt met dat van zo’n 60.000 Duitse burgers, die de eerste concentratiekampen zullen gaan bevolken onder de noemer “Nacht und Nebel”.
In de kantlijn hiervan is het ook een uitnodiging tot nadenken over de voorspelbare gevolgen van de nieuwe nationalistische tendensen die zich aftekenen in Oostenrijk, in Hongarije en in Roemenië. Het slotwoord klinkt als een waarschuwing : van het humanisme naar de barbaarsheid, langs de weg van het nationalisme. Naar aanleiding van dit laatste kan men François Mitterrand citeren die zei : “ het patriottisme is de liefde voor het eigen volk, het nationalisme is de haat tegenover de anderen”.
Hartelijk dank aan de organisatoren van dit bezoek. Eens temeer hebben ze ons laten ontdekken wat het zien waard was.
Wandeling te Dendermonde (21.03.2019) Door Raymond Boghmans Het begin van de lente was meteen ook de start van ons wandelseizoen. Na de vele regen en wind van de voorbije dagen wisten wij niet goed welk weer ons op die eerste lentedag te wachten stond, maar zoals gewoonlijk (!) waren de weergoden ons blijgezind en hebben de 45 deelnemers kunnen genieten van een heel mooie dag.
Het is met een opvallend kleine groep stappers dat Guido vertrok voor de korte lus. De meerderheid van de stappers had duidelijk gekozen voor de langere afstand.
Zo vertrokken wij dus met meer dan 35 moedigen voor de grote tocht. Luc, onze gids, nam ons mee langs de Schelde, de Dender en de oude Dender om zo terug naar de startplaats te keren. Het was een volledig vlakke rit, maar ideaal als seizoenstarter. Onderweg kregen wij van Patrick, deelnemer en streekgenoot, interessante uitleg over het ontstaan van Dendermonde en het afsluiten van de oude Dender, toen deze onder andere voor de scheepvaart werd rechtgetrokken.
Ondertussen kon iedereen genieten van het prachtig landschap dat al z’n lentebloei toonde.
Traditiegetrouw werd de rit afgerond met een smakelijke lunch in restaurant Cinemangé, waar ook veel werd nagepraat.
Bezoek aan de tentoonstelling Bernard van Orley in Bozar (23.04.2019)
Door Nicole Vanden Hoof Wie kent Bernard van Orley, illuster kunstenaar in zijn tijd, maar sindsdien in de vergetelheid geraakt ?
Zijn Brussels atelier, gesticht vóór 1490, genoot de steun van de regentessen Margaretha van Oostenrijk en Maria van Hongarije, tot aan zijn dood in 1541.
Aangezien zijn mecenassen grote kunstverzamelaarsters waren, werd hij beïnvloed door de schilders van de Duitse
en Italiaanse Renaissance zonder Brussel zelfs te moeten verlaten en zonder de Vlaamse tradities te verloochenen. De Duitse schilder Albrecht Dürer bracht hem trouwens een bezoek in 1520.
De tentoonstelling begint met de wandtapijten, die geweven werden op het Sint-Gorikseiland, op basis van de tekeningen van van Orley, die eveneens door hem ingekleurd waren, zodat de wevers uit de Marollenwijk en de wijk rond de Grote Markt in Brussel getrouw de desiderata van de schilder konden reproduceren. Het ging hier hoofdzakelijk om bestellingen met religieuze onderwerpen.
Bernard van Orley ontwierp ook glasramen.
Zijn schilderijen, waaronder portretten en zichten van het Zoniënwoud en van Brussel (vanop de hoogten van de Warande, toekomstig park van Brussel), werden indertijd heel erg gewaardeerd.
Spijtig genoeg werd ons bezoek afgebroken door een electriciteitspanne en konden we de rest van de tentoonstelling niet meer zien, met uitzondering van de wandtapijten.
Zij die niet dringend naar huis moesten, maakten dan maar van de gelegenheid gebruik om iets te drinken in de Resto van Bozar, voorbehouden voor groepen.
Ter info, Bozar heeft de prijs van ons ticket integraal terugbetaald.
Hartelijk dank aan Jean-Pierre en Claudette voor hun initiatief.
Wandeling in Denderwindeke (25.04.2019)
Door Francis Muyzers Donderdag wandeldag, en dus keken we dagen ervoor naar de nationale weerberichten. Schitterend weer, maar hoe dichter de dag van onze uitstap kwam, hoe pessimistischer de weerman werd.
Maar blijkbaar hebben onze gepensioneerden daarboven een speciale
heilige, die ervoor gezorgd heeft dat de regen zo goed als uitbleef, op de laatste kilometer na, waar een mals buitje de vermoeide deelnemers van de lange rit heerlijk verfriste…onze patroonheilige kende blijkbaar zijn vak…
Aan de start 58 deelnemers, wat voorwaar een topper is in de analen van het aantal sportievelingen van de wandelsectie. Théo nam een veertigtal stappers onder zijn begeleiding mee, terwijl Jeannine de genieters onder haar hoede nam. En gezwind ging het van start onder een aangehouden cadans wat de “fanaten”
betreft. Schitterende velden en akkers passeerden de revue, soms afgewisseld met een passage door een of ander bos, waar in deze periode de hyacinten te bewonderen vielen. Théo vertelde hierbij vele verhalen van uit zijn jeugd in deze streek…en onomwonden schetste hij het verhaal van de nu afgebroken kapel, waarachter hij zijn eega de eerste kus gaf…
een wandeling kan dus ook met romantiek doorspekt zijn.
Moe, verfrist door dat buitje, was het restaurant een zeer welgekomen verschijning, en onnodig te zeggen dat die eerste pint zalig smaakte, en het eten ons aantal calorieën een duwtje gaf. De keuze van het restaurant door Linda, was zoals altijd prima. Voldaan vertrokken we huiswaarts, uitkijkend naar de volgende wandeling op 16 mei in Maasmechelen.
Wandeling te Maasmechelen (16.05.2019)
Guido Suykens We waren met 15 dappere wandelaars die de terrils van Maasmechelen kwamen opzoeken in het natuurreservaat Connecterra. Dit is de oude mijnsite van Eisden, waar de natuur terug de bovenhand heeft.
De meeste onder ons kwamen wat vroeger toe om het shopping Village te frecanteren of als pakjesdragers.
De verdeling was niet evenredig, Raymond had 2 stappers voor de 14 km en Chris De Glimme had er 11 voor 9 km.
Het koude weer van ‘s morgens verdween lichtelijk in de namiddag, zo konden we het Natuurpark met af en toe zon, zalig bewandelen. Een mooie afwisseling van hoogtes, bospaden, meren en een prachtige natuur.
We kwamen bijna allemaal samen aan in De Karboenkel, een eetcafé waar onze maaltijd gretig werd opgegeten met een streekbiertje.
De terugreis was nog een lange weg, maar Kaatje en Guy bleven nog genieten van een nachtje in het rustige Limburg.
Uitstap naar Ronse (04.06.2019)
Door Ingrid Mussche en Walter De Wispelaere 0p dinsdag 4 juni 2019 stond een daguitstap naar Ronse op het programma.
De weersvoorspellingen waren verre van optimaal, maar….in plaats van regen was de zon de ganse dag onze trouwe gezel.
Met 44 man (en vrouwen) begonnen wij aan onze verkenning van Ronse, een stad die meer dan een bezoekje waard is.
Gegidst door Yves Foucquet, een man waar het enthousiasme zo afdroop en met een fenomenale kennis van zijn Ronse, vertrokken wij om 10 uur voor een tocht die ons naar de Sint Martinuskerk, de Sint Hermescrypte en het textiel museum MUST leidde. Wij onthouden vooral dat de Sint Martinuskerk een neogotische kerk is, dat de glasramen prachtig zijn en dat er twee Sint Martinuskerken waren. In de crypte van de Sint Hermesbasiliek worden de relieken van de heilige Hermes bewaard en deze worden ieder jaar rond de stad gewandeld in de Fiertelstoet (32 km lang).
De voormiddag werd afgesloten met een bezoek aan het MUST museum, waar de gids enkele weefgetouwen deed werken.
Tijd voor een lekkere maaltijd in De Pepermolen , waar een zeer enthousiaste directeur zijn personeel voorstelde.
Onthoud vooral dat De Pepermolen een sociaal restaurant is waar iedereen welkom is en waar de prijzen zeer gematigd zijn.
In de namiddag kregen we, onder leiding van gids Michel Faucq, een Art Deco wandeling door de straten van Ronse:
textielbaronnen bouwden huizen in de meest trendy stijlen, vooral art Deco en art Nouveau.
De mooie dag werd afgesloten met een koffie en een Bommelke, een typisch Ronse’s gebak.
Ronse is een mooie stad die zeker en vast een bezoekje waard is. Bedankt, Linda en Martine, voor dit mooie initiatief.
Reizen
Oezbekistan, Parel van de Zijderoute (18 tot 28 april 2018)
Door Marie Claude Schmitz Voorwoord
Dit reisverslag, een samenraapsel van anekdotes, informatie en persoonlijke indrukken heeft niet de ambitie om
volledig te zijn (een boek zou nog niet volstaan), noch objectief.
In feite is alles verre van ideaal in Oezbekistan (zoals overal zeker ?).
Maar onze reis was er uiteraard op gericht om het mooie en het positieve te tonen en dit verslag is dan ook een logisch gevolg hiervan.
Iedere deelnemer aan de reis zal het kunnen verbeteren en aanvullen, naar eigen mening en in functie van zijn eigen indrukken.
Er was eens ….een land op de kruising van West en Oost, een mozaïek van Arabische, Mongoolse, Perzische, Griekse en Russische culturen : Oezbekistan heeft voor ons zijn deuren geopend op een frisse nacht in april 2018.
De meesten onder ons kenden dit land niet; sommigen hadden zelfs enige bezorgdheid geuit over hetgeen ze zouden gaan ontdekken en vooral over wat ze zouden te eten krijgen.
En dan volgt de kennismaking met onze Oezbeekse gids Elena ! Een kleurrijk personage ! Ze stelt zich voor : “Beste vrienden, ik ben Elena en ik zal jullie mijn prachtig land leren kennen!” Groot van gestalte, gekleed in een zwarte lange broek, een gewatteerd vestje in zwart fluweel, versierd met borduursels in groen, paars, okergeel en framboosroze, en op haar hoofd een kalotje, ook met fijn borduursel, kastanjekleurig haar met rossige schakeringen, lichte ogen, een blik zowel oprecht als evenzeer schalks, een arendsneus, een mooi afgelijnde mond en volle lippen. Een pittige dame, en dat zullen we regelmatig kunnen vaststellen !
Onze gids-vertaler Adelin - en niet Aladin, zoals sommige van onze
dierbare vrienden hem graag noemden – vulde met kennis en humor de deskundige uitleg van Elena aan en plaatste het in de juiste context.
Onder hen beiden vormen ze een geolied en super efficiënt duo, dat ons meenam in de voetsporen van de grote veroveraars die Alexander de Grote,
Dzjengis Khan en Tamerlan (of Amir Temur of Timour)waren. Met legenden en waargebeurde verhalen hebben ze ons de karavaansteden laten ontdekken, waarvan de namen tot de verbeelding spreken : Tashkent,
Khiva,Boukhara en Samarkand,getuigen van een meer dan 2000 jaar oude geschiedenis !
Eerste etappe : Tashkent
Ook een eerste verrassing ! We verwachtten ons niet aan zo’n grote, moderne en propere stad ! Tashkent, hoofdstad van Oezbekistan, gelegen in een groene oase, telt niet minder dan 16 parken ! Rechtlijnig ingedeeld door brede lanen, afgezoomd met prachtige moderne gebouwen lijkt koning auto er heer en meester ! Ze zijn er ook voor het merendeel wit en van het merk Chevrolet.
Tashkent symboliseert de Oezbeekse moed. Het Monument van de Moed herdenkt de verschrikkelijke aardbeving, die op 26 april 1966 een groot deel van de stad heeft verwoest.
De woorden van Elena aanhalend : “ De schok was zo groot dat de Oezbeken aan oorlog dachten !” “Beste vrienden, we hebben zeer donkere jaren gekend onder het Sovjetbewind !” Ze herinnert ons ook aan de “grote zuiveringen” door Stalin in 1937-1938. “Maar het dient gezegd dat de Sovjets er een erezaak van gemaakt hebben om het Oezbeekse volk ter hulp te snellen en er een symbool van de wil tot heropbouw van te maken. Alle Sovjetrepublieken hebben bijgedragen tot de heropbouw van Tashkent !” Ze voegt er ook nog aan toe dat de islam een doelwit was van de Stalinistische repressie, door het feit dat Stalin de Sovjetunie atheïstisch wilde maken. Volgens haar hebben de Sovjets Oezbekistan voor zo’n 60% goede
“zaken” bijgebracht. Gedurende de hele reis zal ze ons blijven herinneren aan de Sovjeterfenis. “Weet u, beste vrienden, de bolsjewistische erfenis was niet erg exotisch ! Tenslotte hebben de bolsjewieken en daarna de communisten, die zeer afkerig stonden tegenover het geloof, vanaf 1919 de scheiding tussen Kerk en Staat ingevoerd. Ze hebben meer bepaald maatregelen genomen ten opzichte van het statuut van de vrouw, opgelegd door de islam. Ze hebben de sociale en economische bevrijding vooropgesteld en dit op een radicale manier : de burgerlijke wetboeken en rechtbanken vervingen de rechtbanken van de charia; gelijkheid voor alle burgers, onafhankelijk van hun geslacht, werd de regel; ze kregen stemrecht en recht op verkiesbaarheid op alle niveaus; de afkoop van een verloofde en de polygamie werden verboden en de minimumleeftijd voor het huwelijk werd vastgelegd op 16 jaar voor de meisjes en 18 jaar voor de jongens (ipv 9
en 16 jaar); de hoofddoek werd eveneens verboden !” Een echte revolutie !
Sinds de onafhankelijkheid (1991) heeft de eerste Oezbeekse president Karimov (overleden op 2/9/2016, die het land in een stevige greep had, dat waarschijnlijk dat gevoel van veiligheid verklaart, dat we gedurende de hele reis konden ervaren) een grootschalig reconstructieplan op poten gezet dat de tradities van de islamarchitectuur verenigt met het monumentale classicisme, de Sovjeterfenis : deze mengeling van stijlen is dan waarschijnlijk ook bedoeld om te dienen als politiek en religieus symbool van een republiek in wording. Om dit laatste te
“rechtvaardigen” werd Tamerlan gekozen als vertegenwoordiger van de
“renaissance” van de huidige Oezbeekse natie, om in zekere zin aan te tonen dat dit een vervolg is van een lange geschiedenis, waarvan de Sovjetperiode maar een klein intermezzo was. M.A. Kasinov, de toenmalige architect van de heropbouw, verwoordde het als volgt : “De nieuwe gebouwen, verbonden met het verleden door hun functie aan de ene kant, en de nieuwe monumenten, opgericht ter ere van historische personages, aan de andere
kant, bevatten elementen van de Timoeride architectuur, maar aangepast aan de
huidige tijd.” Veel openbare gebouwen zijn dan ook versierd met een blauwe koepel, verre verwijzing naar deze die in de 15de eeuw in Samarkand werden gebouwd door de grote Tamerlan en zijn uitgerust met aardbevingsbestendige technieken.
Dit idyllisch beeld moet echter gerelativeerd worden : dagelijks zijn er namelijk water- en stroomonderbrekingen in grote delen van de stad.
Voorouderlijke knowhow en Oezbeekse tradities komen weer boven :
“Weet u, beste vrienden, tijdens de bolsjewistische / Sovjetperiode waren de vrouwen nuttiger op de katoenvelden dan bij het borduren van een stuk stof” vertelt Elena ons.
Tashkent, dat is ook zijn bijzondere metro, waar we een jonge student hebben ontmoet die perfect op de hoogte was van ons Belgisch voetbal !
Zijn markt, de Chorsu bazaar ondergebracht onder een enorme groene koepel.
We flaneren tussen de kleurrijke kramen.
De hal is fris, netjes en goed georganiseerd. We kijken onze ogen uit naar de grote hoeveelheden uitgestalde groenten en fruit, de grootte van de radijzen en de augurken, de grote teilen met aardbeien. Hier begroeten de vrouwen mekaar, drijven ze handel en slaan ze een babbeltje onder mekaar in een werveling van lange, geborduurde, lokale jurken en zijden sjaals. Het parfum van de kruiden is hemels !
Bij de beenhouwers worden enorme bollen schapenvet trots op de koeltoog uitgestald.
Bij het zien van onze verbaasde blikken, stelt Elena ons gerust : dit vet, evenals de katoenolie wordt enkel gebruikt in de keuken van de Oezbeken ! We zijn toch een beetje opgelucht : het is niet zeker of onze magen deze delicatesse zouden gesmaakt hebben !
Tashkent : zijn grootse monumenten, waaruit de fierheid van zijn geschiedenis spreekt, zijn theaters, zijn hotels, zijn restaurants, een moderne stad, mooi afgelijnd, proper, veilig, bijna Europees aandoend, zijn metrostations, echte kunstwerken, staan zonder enige moeite zij aan zij met de oude monumenten : hammams, mausolea, moskeeën, madrassas met imposante koepels, prachtig versierd met turkooizen mozaïeken.
Tweede etappe : Khiva, “een openluchtmuseum”
Na een vlucht van twee uur met Uzbekistan Airways landen we in Urgench onder een stralende zon. Een fanfare en charmante danseressen lijken er ons welkom te heten.
Bij aankomst in Khiva, in het midden van de oase ( en het oude koninkrijk) van Khorezm, zijn we onder de indruk van de imposante dubbele ommuring rond de stad.
Vanuit ons hotel, binnen de eerste ommuring gelegen, begeven we ons naar de oostelijke poort van de tweede ommuring : daar werd in de 17de eeuw de grootste slavenmarkt van Centraal Azië gehouden. De Turkmeense krijgers waren er de leveranciers : ze kidnapten Russen, Iraniërs en Azerbeidzjanen en voerden ze naar de khanaten (het rijk van de khan).
We lopen via de Pakhlavan Kori, de hoofdstraat, die Khiva doorkruist van oost naar west en ons naar het hart van de Ichan Kala brengt.
Vanop de Islam Khodja minaret kunnen we duidelijk de twee delen van Khiva onderscheiden : Dichan-Kala, de buitenstad waar de huidige bevolking leeft en Ichan-Kala, de binnenstad die een architecturaal okerkleurig geheel vormt, bezaaid met turkooizen mozaïeken.
We slenteren in de nauwe straatjes op zoek naar de schatten van Khiva. Minaretten, moskeeën, madrassas (Koranscholen) wedijveren in pracht en praal. We ontdekken de prachtige minaret van de Djuma moskee, 33 meter hoog ! Wie minaret zegt, zegt moskee ! Maar waar is die? We wandelen langs een lange bakstenen muur, zandkleurig, zonder enige versiering. Geen koepel, geen boog of toegangsportaal, enkel een zware houten dubbele deur, prachtig gebeeldhouwd met arabesken.
Daarachter, in het schemerdonker, verrijzen 213 kolommen uit gesculpteerd iepenhout in een immense zaal, telkens een echt staaltje van houtsnijkunst. Ze zijn
niet allemaal even oud en met verschillende motieven; iedere kolom heeft zijn eigen geschiedenis, zoals deze uit India. Ze zijn afkomstig uit verschillende giften, van rijke handelaars op bezoek in Khiva, maar evenzeer van inwoners. Een opening in het dak, een soort “glazen dak- impluvium” laat een beetje licht binnen.
Deze plaats straalt stilte,rust en respect uit.
De islam verbiedt elke menselijke of dierlijke voorstelling, nochtans kan men op één ervan iets onderscheiden dat aan een menselijke vorm doet denken, een boeddha ? Sommige kolommen dateren nog uit de 10de of de 11de eeuw, maar de tand des tijds en het werk van de houtwormen (vandaag de dag wordt het hout behandeld) hebben ervoor gezorgd dat de meeste stap voor stap vervangen werden.
Iets verder, nog een moskee : de witte moskee, ook heel eenvoudig van architectuur. Aangrenzend zijn de baden van Anusha-Khan. En dan is er de vrouwengevangenis ! Aan de buitenkant zien we alleen de koepels, bekroond met kleine openingen die het zonlicht doorlaten.
De rijke verbeelding van sommigen onder ons ziet er een paar borsten in, met de openingen als tepels …
Tussen de stadspoort en de overdekte markt, de madrassa van Allakouli Khan, een van de oudste koranuniversiteiten van Khiva. Men onderwees er de geschriften van de koran maar ook de exacte wetenschappen.
Het architecturaal geheel mag dan al simpel ogen, het bovenste gedeelte en het gewelf van het portaal, de bogen van de verschillende nissen zijn delicaat versierd met blauwe, turkooizen en witte mozaïeken.
Daarna ontdekken we het Seyid Ala Ad- Din mausoleum, een van de oudste monumenten van Khiva en het meest gerespecteerde ! Bescheiden, helemaal opgetrokken in baksteen, zoals de meeste monumenten van de stad, is het gedeeltelijk ingegraven en bekroond door een koepel, eveneens in baksteen.
Nog altijd in het oostelijke deel, “het paleis van steen”, de Tach Khaouli” : een echte citadel in het midden van de stad. De bouw ervan nam 8 jaar in beslag (1830-1838), terwijl de architect verondersteld werd de klus te klaren in twee jaar ! We bezochten niet de binnenkant van dit “compacte”
architecturaal geheel, maar wel de drie binnenkoeren, die elk hun eigen functie hadden. Men bereikt elk van deze binnenplaatsen via een iwan met een centrale kolom (typisch portaal van Oezbekistan).
Op de binnenplaats van het publiek, bevindt zich een rond platform waar men in de winter een joert optrok. Dit was iets comfortabeler om gasten te ontvangen en gemakkelijker te verwarmen dan de 250 kamers in het paleis.
Op de binnenplaats van het gerechtshof kon de khan recht spreken en de zaken beslechten die hem werden voorgelegd.
Op de binnenplaats van de harem, in rechthoekige vorm, staan twee hoofdgebouwen recht tegenover mekaar.
Aan de ene kant, 4 iwans met een houten, prachtig gebeeldhouwde kolom, rustend op een marmeren sokkel.
Deze 4 iwans gaven toegang tot de appartementen van de 4 wettige echtgenotes van de khan. Een vijfde, grootser, is gereserveerd voor de khan zelf en verbindt de twee gebouwen. Ze zijn allemaal in dezelfde bouwstijl opgetrokken:
een hoge open loggia, naar het noordoosten gericht voor de zomer en een gesloten aangrenzende kamer voor de winter; de houten plafonddecoraties zijn echter allen verschillend : een echte kaleidoscoop van bloemmotieven in warme kleuren zoals rood, oranje, geel en groen.
Het andere gebouw, zonder iwan, versierd met panelen van blauwe en witte majolica, was bestemd voor de concubines en de meiden. En Elena vertelt ons over het leven in de harem. Onze verbeelding slaat op hol naar een ver verleden, mysterieus, ten tijde van de verhalen van Duizend en Eén nacht.
“U moet weten, beste vrienden, dat de harem een vervaarlijk broeinest was !”
Onderling gegiechel… We zien ze voor ons kibbelen om de gunsten van de khan, het vermoorden van de mannelijke baby’s aanwakkeren om zodoende hun kroost te vrijwaren. Maar als we tenslotte lucht krijgen van het bestaan van de “Kharem”, een harem voor kleine meisjes, amper geslachtsrijp (jongelingen werden ook erg geapprecieerd) verstomt het gelach...
Gelukkig waren de meeste van de talrijke anekdotes en moppen van Elena, die ze vertelt met haar geweldig accent, veel plezanter.
Vertrek naar Boukhara : doortocht van de woestijn van Kizil Kum
We verlaten Khiva op zaterdag 21 april en we dompelen ons onder in de woestijn van Kizil Kum (rood zand) voor een lange doortocht (ong. 550 km). De woestijn beslaat 2/3de van Oezbekistan.
Aanvankelijk is de weg uitstekend. Later wordt het iets minder. Een immense zandvlakte strekt zich voor ons uit zover we kunnen kijken aan beide zijden van de weg.
Het landschap, eerder monotoon, wordt her en der onderbroken door kleine massieven, kleine duinen en hier en daar een beetje begroeiing. Op bepaalde plaatsen was zelfs gras te bespeuren. In de zomer is de plantengroei veel zeldzamer.
Aangename picknickpauze in een klein
“restaurantje” vooraleer we de “autostrade”
opnieuw oprijden.
We laten ons wiegen door het denderen van de bus. De oogleden worden zwaarder en zwaarder. Nu en dan onderbreken onze gidsen de kleine dutjes om uitleg te geven over het leven in Oezbekistan en over de bijzondere fauna en de flora in deze woestijn. Foto’s van planten en dieren worden in de bus doorgegeven. We speuren de horizon af op zoek naar een gazelle, een jakhals … niks. We besluiten even te stoppen om de benen te strekken en op zoek te gaan naar de planten, waarover men ons heeft verteld. Spijtig genoeg is het vooral in mei dat de klaprozen, de irissen, de tamaris en de tulpen (aan wie hij zijn naam van rode woestijn te danken heeft) bloeien; maar nu moeten we ons tevreden stellen met doornige struiken. Bizar : iemand onder ons is er toch in geslaagd om zijn hoofd te stoten en zich licht te bezeren aan een boom (?) – in volle woestijn !
