• •
DV
SHELF NUMBER MICROFORM:
Deze film is beschikbaar gesteld door het KITLV, uitsluitend op voorwaarde dat noch het geheel noch delen worden gereproduceerd zonder toestemming van het KITLV. Dit behoudt zich het recht voor een vergoeding te berekenen voor reproductie.
ndien op het originele materiaal auteursrecht rust, dient men voor reproductiedoeleinden eveneens toestemming te vragen aan de houders van dit auteursrecht.
Toestemming voor reproductie dient men schriftelijk aan te vragen.
This film is supplied by the KITLV only on condition that neither it nor part of it is further reproduced without first obtaining the permission of the KITL V which reserves the right to make a charge for such reproduction. IJ the material filmed is itself in copyright, the permission of the owners of that copyright will also be requiredfor such reproduction.
Application for permission to reproduce should be made in writing, giving details of the proposed reproduction.
MMETA 0820
-
c
DOOR
J. VAN MBRLB
[ ,
N.V. DE R.K. BOEK-CENTRALE - AMSTERDAM
TOETJE WALTHER
Zijn haal' wen ehen ver- zooals mijn prin e je het en fOl' h, bulder nde
TOETTE Wl\LTHER.
»1 Toetie tevred n '?
vuld en i d kamer zi h droomd ." VI' eg mannen t m.
»0 Paatje, h t i pra htig! nog veel, y'él mooi 1', dan ik me \'001' t ld. "at zijt u toch go d!" antwoordde e n 11 og temmetje.
» 0 da, allemaal apenk olI"~ ri p de vader, druk doend zijn tem gew ldig uitz ttend.
J oeda, all maal ap nko I!" war n de sto - woorden van d n h er orneli \\ aIther eig - naar v n een der O'root t uik rfabri k n van Java. AI 11 m i t ontro I'd 1[' f era rd , geno gen of Ie d de d, to f hij P n bulderd met bar ehe stem zijn topwoord n uit wat dik·
wijl v rbazinO" n som hilariteit uitlokte. 'Vat hij cr iO"enlijk mee b doeld , wist hij zelf niet;
doch hij verborO" onder zijn ruwe manieren en bar eh uiterlijk een teerg voelicr hart, waar hij zich feitelijk ver chaamd I me nend, dat het
onmann lijk en flauw wa. AI hij zich nu week voeld worden en dat za -ht in hcm opkwam als Ie d hem trof, f i t hem kwaad maakt , zoodat hij banO' wa, dat zijn drift h m z u ov rm ster n, -hre u\ d hij pr t cr n in hopend.
dat men zijn ontr e1'Ïn~ niet zou merken, en ook omdat het h m in zeker n zin v l'li hUe.
Vadel' on kind vormden on 0'1'0 contra t, zooal' zij dnar nun tIkaar tomI n in h t smaakvol ing richt v rt1'ek, dat vo r zitkamer van het docht I'tj b ~temd . eh en. D heel' Walth r had en bnrsC'h (r zicht n gr ote uit- puil nel 0 /l'en n bra d n neus n gODljO' n mond. Zijn v 1 had iet taniO' n \litO' dl' oerd , zooa1 udga telt, die jUl' n nd r d tr pen doorbrenrr n, dat y elal krijcren. Zijn f l' h ge tulte, z or gez t m t e n embonpoint van vervaarlijk n omvang, waar p n zwaal O'oude horlo" kettin cr prijkte, had i t po nicr .
o 0 If .
Het èocht rtj e n mei j vnn t\\'aa par, wa en theri h v I' c!Jijning. }(l in, teor, met een bI k cr zi h tje, 0'1' t \ nk l' 0 cr D, 11
aardi'Y n usj, n n \' rv\ d van goudbl nd haar. Haar li hanmpj ,m cl dunn armpj n b utj::;. cl kl in handj~s.en
voetje~, af ha I' i t hij zond I' t ng 1'5 n 111 t)O' . Maar d uitdl'ukkiu cr d r en maakte het vriend lijke h wel ni~t mooie kindergezic~tje zeer aantr kkelijk n buitengewoon. El' lag let peinzend, weomo dig", ndo rgron~?Hjk.in die
00" n, zooal mon 't zolden bIJ kmderen
aa~treft. Zelf nu, dat zij in haar handjes klappend opg togen d kam I' rondkeek, wa d
3
TOETJE WALTHER
uitdJ'ukkillO' er van niet die van een onbezorgd, blij kindel'ooO'. Plot elin~ werd de deur geopend en een eicyenaardige verschijnin cr vertoonde zich.
Een klein vrouwtje, met hetzelfde magere, bleeke (Yezi htj als haar dochtertje, hoewel veel donk rd r van tint, met prachtig zwart baar, dat in e n zwar n w!'Ong eenvoudig op 't achter- h ofd b \' tiad wa , trippelde met kleine pasjes
·de kamer binnen. Zij wa gekleed in sarong en kabaai, en had rood fluweelon muiltjes, met
0' ud Cl' borduurd. aan de bijz nder kleine, sier.
lijk voetje.
l>Ja toch, Kee, waar blijf jij'? Heb jou wel dri maal eroep~nI" riep ze met zenuwachtiO' h OCl' stem n dion eigenaardigen zangrijken klem.
toon, di d me te Indis he vrouwen eiaen is.
»tTa to h T etie, zoo mooi hiel'I" y rvolgde z , d kam r rondziende. »Papa ve I t Cf km t jou."
»Iaatj h vindt u die palmen. Do n ze ti ni t aall nz n tuin in oel'Ubaia denk n?"'klonk het t I ' , fijne kinder t mmetje.
»Oah! Toetie, oed.! niet ov I' oerabaia pra- ten, dan krijfr ik h imw e. lIi l' alle zoo koud somber en kloin '0 zuchtte het bewegelijke, ten.
g r V I ' lIwtj half 'chrei nd.
» til maar, ~laatjo, als To ti groot i , gaan we nam' Indi" teruO'," troo tte d kleine, haal' armpj JU haal' moedel' laande en haar b _ zo}'cyd aanziend. »Adoe, Maatj, niet huilen, and I' Û t To tie 't ook."
Het cheen wel, dat de rollen hier omgekeerd war n, n Toctie 't moedertje wa , zoo bezorgd keek zo haar :\laatje aan en zoo ang tig klemde J. VAN MERI.E
2
k~raktertrek, vele grappige lieve eigenschappen, dIe maakten, dat, niettegen taande haar "tinkaas,"
zij toch zeer bemind wa .
Toen zij tien jaren getrouwd waren, schonk zij haar man een dochtertje, Jo ephine, meer algem en bekend onder den naam van Toetie, 't lievelingsnaampje haar door haar vader gegeven.
r00' ruim twaalf j aal' na de O'eboorte van hun kind waren ze in Indi" gebleven. De heer Walther had wel dikwijls naar Holland verlangd, maar zijn vrouw, die nog nooit een voet buiten Java gezet had, wilde er niet van hooren. De laatste jaren had hij zich minder wel gevoeld; her- haaldelijk dl' ng d hui dokter er op aan, dat hij eniO'e jaren naar Europa zou gaan om frissche lucht te happ n. Zijn vriend n ri den hem aan, m t het oOIT op d opvoeding van zijn Toetie, dien raad p te volO'en; hij had immers een uit·
tekenden admini trateur, en wa 't al betoei noodig, kon hij altijd even overwippen. De reis naar Java wa tegenwoordig g en bezwaar meel'.
Do toomboot-maat chappijen maakten het hun pa alTier zoo gemakkelijk met die halfjaarlijksche
I' tour.
Niettegen taande hevig verzet en een re ks driftbuien n tinkaas van zijn heer chzuchtig vrouwtje, had hij zijn plan door Tedreven. Zijn kind was hem alle } en het doel van zijn leven haar al dàt te geven, wat haar, volgens zijn opvatting, gelukkig kou maken en goed doen.
Hard had hij gearbeid om zijn toch reeds groot fortuin te v rmeer.ieren, opdat zijn dochter een chatrijke partij zou zijn. Maar dat was hem niet
TOETIE WALTHER 5 J. VAN MERLE
de moeder zich aan haar kind vast, alsof ze er hulp en troost bij zocht.
De familie Walther wa twee maanden gele- den uit Java naar Holland gekomen, om zich in de re identi metterwoon te ye tiO'en. Ruim twintig jaar geleden had de heel' Walther, die als koopvaal'dijkapit in tus chen Java en r eder- land heen en weer voer, te 0 rabaia een vroe- geren hooirnakkeI' teruggevond Il al eig naar van e n d I' grootste suik dabrieken. p zijn verzo k, wijl 't varen h m vervelde, gaf zijn vri nd hem een betrekking op zijn b zitting.
Ongev er een jaar daarna tied de uikerfabrikant onverwacht, en po dier daama h rtl' uwd de weduwe met den laatst aan'e tellen employ' van haar man, den heer "alther.
levrouw "ralther wa het type van een echte nonna, di al haar 1 v 11 in Indi" he ft doorO' - bracht. Ze wa heel lirn, h el druk en b . weO'elijk n h el zenuwachti , wat d Ol' haar vri ndinn n en ct b di nd n m t tinkaa" werd betit ld. Zij wa dol Ol 1 kk l' t n n drink u, en brachtUl' n a htere n d Ol' rn t h t to breid II
van lekk rnij H, die zij in nO' I oflijk gl'oot hoeve Iheden verorb rd. Zij wa buiteng woon goedhartig n gul. Indien Cl' onder haar famili of b kend n n sterfg val plaats had of leed, in welk n vorm ok, h n trof, konden zij cr zek I' van zijn, te pa of onpa , een b zendin IT zelf t bereide lelde rnij Il van haar t krijgen.
wat haar uiting van tra0 t n cha n te zijn. Zij wa ze r driftig en 0l vIi gend en z er onredelijk hierin maar had, b halve cl zen onaan enamell
7
TOETIE WALTHER
ze: • Stil, papa, niet zeggen. Maatje is zoet, Maatje bedoelde t niet zoo, heeft Toetie niet begrepen." En zoodra ze merkte, dat de driftbui bij haar moedertje gezakt wa , ging ze dapper naar haar toe, met nog wel iets angstigs in de oogen, als van een mi handeld dier, maar haar armpjes om haar moeder heenslaande, zei ze vleiend: • iet meel' boo zijn, Maatje, Toetie zal 't nooit moer doen." Roerend was dat zachte, teedere in die diepe, fijn-voelende kinderziel. Het meest leed ze onder de sc' nes, dio tu schon haar ouders voorvielen. Al haar mama in een van haar toomloze dl'iftbui n t gen haar vader raa de, en hij m t buld I' nde tem niet vo l'haar onderdeed, wist 't kind zich niet te bergen van radeloozell ang t. Dan leed ze z 6 hevig, als alleen een te re, onschuldige kindorziellijden kan, die 't kwaad nict kent en r plotsclinO' meedoo·
genloos mee in aanraking wordt gebracht. De tengere handjes krampachtig tegen de oortjes gedrukt, om toch maar niet thoOl'en, zat ze neergedoken in een hoekj te nikken, met een uitdrukking van folterend zielelijden op haar doodsbleek gezichtje. Al haar vader dan driftig het hui verliet, bleef ze nog heel lang, als ver- lamd van chrik, onbeweeglijk zitten, eer ze te voorschijn durfde komen. Sidderend, b vend over al haar leden, ging ze dan naar haar moeder, vorlangend haar te tl·oosten.
Gewoonlijk vond ze haar in de keuken bezig een van haar lievelingsschotels toe te bereiden of in de voorgalerij lui uitga trekt met allerlei lekkernijen om zich heen. Be chermend sloeg J. VAN MERLE
6
genoeg. Zijn prinsesje moest worden zooals die gedistingeerde, begaafde, ontwikkelde mei 'je, waarvan hij zoo gaarne la. Al de lee trommel kwam, greep hij er dadelijk naar, om haa tifT te zoeken, of er weer een roman in wa . die hem leeren kon, hoe hij zijn Toetie moest opvo d n.
Ze mocht niet worden zooaJs haar moeder, dat nooit. u, daar bestond zeer weinig kans op.
Toetie had een mooi, teer, fijn besnaard zieltje.
Als een heel zeldzaam exotisch plantje, was ze tusschen die ongelijke, vreemd 'oortige oud l'S
opgegroeid. Van ldein kind af, van dat zo kon praten en zich uiten, ont napte nooit c n bard of onvriondelijk woord aan die reine kinderlippen.
Nooit kwam ze in verzet, al m n haar iets ver- bood of als haar driftige onredelijke moeder haar beknorde. 'Vel tl'ilden dan haar lipp 11 cn kwam er een uitdrukking van doodelijk n ang ten chrik in die peinzende kinderoogen. Dikke tl'anen big- gelden haar langs de mag re, bIe ke wangetje, maar ze zweeg. ook al had ze gelijk, of niets kwaads bedoeld, zooals mee tal 't geval was met haar heftig opbruisende moeder. Al do vader 't bijwoonde, viel hij woedend uit tegen zijn vrouw, wat haar nog driftiger en onredelijker maakte. Dan nam hij vlug zijn lieveling op den arm, en vluchtte met haar naar zijn kamer.
Haar liefkoozend en streelend, trachtte hij haar dan te bedaren, zeggend: .l\Iama is ook zoo lastig en onredelijk, Toetie meende geen kwaad.
Mijn prinsesje is zoet, mama is stout." Een pijnlijke, ouwelijke trek vloog er dan over dat teere kindergezichtje, en heel ernstig antwoordde
Toetie de armpjes om haar Maatje heen, haar teeder omh lzend, terwijl de moeder, die dat mooie, teere, liefdevolle in de ziel van haar dochtertje niet beareep, haar met zoetigheden overlaadde. Lanazam rhand kwam er dan iets kalmer en ru tiO'er in 't kind, n al z zag, dat haar moed l' goed O'e ·temd wa en weer praatte n lachte, flui terd zij aan haar oor:
) iet m er kwaad tegen Paatj zijn, al hij thuiskomt, 't do t Toeti zoo'n pijn," en Hop dan zonder 't antwoord af t wa lIten vluO' door de tuin n naar de fabriek m haar vad I' te zo ken. 1 tal vond ze h m in zijn kantoor met een v rhit 0' laat en e n O'la ",hi key-soda vó I' zich, zijn O'oli fkoo den drank, \rool'al als hij onaang naamh d n m t zijn vrouw had.
Vertrou w lijk 1,1' op T tie tegen hem p, tot ze op zijn kni zat, n k ok hem meak nd aan.
Hij ntw k di oog n, hij kon ien r renden kind rblik ni t dOOI' taan, wet nd dat hij zich had mo ten b heer ch n en d wij te had moet n zijn. Zijn TOUW wa nu e nmual en onopO'e- voed, onbe. haafd on red lijk driftkopje, e n be- don'en kind, 0' wend altijd in alles haar zin te krijgen. Hoe dik wijl had hij zi h voorgenomen, niet naar haar uitvallen t lui t I' n zi h te beheer chen ter wille van zijn kind. dat er zoo zichtbaar onder leed. Maar zijn vrouw had eeu tergende manier van hem in zijn zwak te tasten, en eer hij er aan dacht, was hij dl'iftig en viel tegen haar uit. Daarom wendde hij den blik af, om die aIlg tige, droeve kinderoogen ni t te ont- moeten. bar zijn arm sloot zi h va ter om zijn
TOETIE WALTHER 9
kind heen, en teeder drukte hij haar tegen zich aan. Dan kwam er een heerlijk. veilig gevoel over Toetie, n zich krampachtiO' aan haar vader va tklemmend, 10 te haar ang 1, schrik, ontstel- teni zi h in een huilbui op, n nikte zij het uit, al of zij niet tot bedaren zou komen. Haar nog ÏIuliO'er aan zijn hart drukkend n zacht liefkoozend, li t de arme "ad r haar stil begaan.
Hij wi t. dat zoo'n tranenvloed haar ont pande en ze daarna kalm en g rust was, maar 0, hij leed zo ontzettend, al hij 't schokken van dat tengere li haampje tegen zich aan voelde, dat hulpz kende zich aan h m va tklemmen. Het verried 11 m den angst n ontstelteniR, die deze arme kind rziel had uitO'e taan.
Daardoor leerde hij zich 1 nO'zam rhand be- heer hen en kwam n di toone 1n mind I' VOl'.
Hij lui t rde O'ewoonlijk maar niet me r al zijn vrotlw een harer driftbuien had. Al. haar
hl' uw n hem t kl'a \Y rd, deed zijn: »,0 da allemaal ap nkool!" 'thui daver n. Dat ont telde Toeti ni t. Zoodra z dat h rd I wa ze gerust,
\\"i t z , dat Paatje ni t driftiO' wa. Dan holde ze naar hem toe, lei haar ld in nietig handje in zijn p otiO' , zware hand, h ar beo t do nde h m mee naar buiten te voeren. williO' liet hij zich wegleiden. Zoodl'u zij buit n 't rt zicht van haar m der waren, drukte zij on tuimig haar lipj op zijn hand, »Lieve, go de Paatje"
flui terend. En de t eder uitdrukking van dat aanvalliO'o kindergezichtj was h m een overvloe- dige belooninO', dat hij zich beh er cht had en de t I'gende uitvallen van zijn vrouw over zich J. VAN MERLE
8
TOETJE WALTHER 11
wist, dat 't verlanaen om chool te O'aan in haar wakk l' werd. Aanvankelijk slo 0' haar vader aeen acht op dien wen eh, menend, dat het een kindergril wa ' Zij biC' f echt l' aanhouden. Toen . teld hij ongemerl<t een ond rzo k naar de zus- terscholen in. Hij hoorde niets dan lof, en ook, dat vele andersdenkenden die bezochten, dat 't feitelijk de b ste jonO'cm i je s hooI van Soera- bai3 was. Daar p reed hij peen moraen met Toetie er h en. De moeder-overste maakt een alleraang naam t n indruk op h m, en deg heele inrichting beviel hem z66 goed, dat hij be loot den wen h van zijn kleintje te vervuIl n. Den volO'enden morgen vorCTezclde Toetie re ds haar buurmeisje naar school.
'fo n zij er enig dar'en wa g weo t, kwam Toeti '8middao- met hitterende oogen en en ongewoon ldellrtj op de ander zoo bleeke wan(J'etje thui. -a haar vader volO' n haar gewoonte hartelijk omhcl d t h bb n, zei ze opgewonden, m t trill nd st m:
»0 Paatje, waarom yerteld u me nooit van God, n van 't lieve Kindje J su~, dat, om ons te redden, in een stalletje w rd g boren '("
Geon antwoord wetend, vroel1' hij:
»Wat w et mijn prin j daar dan van '?"
Toen vert ld ze m t blijd n lach opgewonden alles, wat ze dien dag op school geh ord had, en 't gaf hem een vreemde ontroerino, dat alles. wat hij geheel vergeten was, uit den mond van zijn kind opnieuw to hooren, ' t " as of hij zelf weer kind wa , leunend tegen den schoot zijner moeder, of weer hetzelfde blijde gevoel van toen hem J. VAN MERLE
heen had laten gaan zonder ze te beantwoorden.
Zonde.' dat ze 't zich bewu t wa , had Toetie ook een goeden Ïlwloed op haar moedertje. Deze had de gewoont, na een scèn m t haar man, te mokken in dagen O'e n woord t gen hem te sprek n. Ziende, h e h t kind el' ond l'leed hoe
.
'til n dro yig ze dan door het hui' liep, zonder lu t in 'p 1n, zonder dat haar blijde kinderlach w erkl nk h eve 1 moeite zij zich moe t aan- doen, m aan de pijnlijk-still maaltijden wat te gebruiken, met w Ik een aug t zij haar yoort- durend aankeek, en hoe haar g zondh id er inder- daad onder leed, Ie rd zij zi h lalwzam rhand overwinn n en wende 't zich af.
D famili Walthel' was zo o-enanmd protl3s- tant, ind zijn beve·tiO'in~ had de h er' alther ohter na it 111e('1' en \'0 t in d k rk gez t
11 eh zich m od of rod dien·t b kommerd.
i\levl' uw,,· alth l' wa ui t gedoopt. no h behoo- rend t t oenig kerl, 'eno t cha( - Haar ouder woonden in de binnenlanden, n zoU ongeloovig zijnd voedden zij hun kindoren zonder god dienst op. Tocti wa' e"enmin O'ed opt, n geen van h ide ouder had haar 0 it over d g proken.
Toch kende zij II m sind haar a ht te jaar en llUd Hem met ho I haar on chuldig t er hartje lief.
Een harer buurvriendinnetje ging bij de zus- ter te oerabaia school en reed er dagelijks met de bendy h en en terug, Toen Toetie acht jaar was, hield ze niet op, of ze mo st met dat vriendinnetje mee naar chool. Die kende al zulke mooie li djes en al z66 veel, waar zij niets van 10
TOETJE 'VALTHER 13
prettig vond, was het haar best. Alle n vond ze het grappig, dat het kind v66r en na het gebed een krui je maakte. Toen ze dat ~eneerste?ke~r zag, chaterde ze het uit, maar.zlend~, ~at ~oetIe traantjes in de 0 gen kreeg, hIeld 1.1) zIch 111 en zei niet.
De vader verzette zich daar den eer ten keer ook t gen.
» iet doen, kindje, wij zijn niet katholiek, en kruisje mak n alleen Ro m he kind I'tje ."
De oogen der kl ine vergroott n zich van verbazin cr .
»Maar Paatje, op school do n alle kindertjes het
,
en To tie wil net worden als de andere kindertje 1"»Dat wordt mijn pop ook, maar dat kruisje maken i ni t noodig."
» ah Paatj , 't i wel noodiO'. De zu ter I arde, als we idden m t n w er v' I' en er na altijd r8t 't krui te k 11 Jllak n n zegg n: In den naam des Vad I' n des Zoon n des Heilicren ee te . men."
»Ja maar, lievertje, jij b nt niet Ro m'ch jij ho ft het niet t doen," antwoordde de vad l'
be list.
Peinzend keek T etie hem aan, en d uwelijko trek vertoonde zich we r op haar g zichtje.
Terwijl tranen haar in de 0 gen hoten, vroeg ze: »18 Paatj er boo om'? Dan zal T etie'tniet doen, maar ze wou zoo gl'aag word n al de kindertj Ol chool en al die lieve zu ters."
Ziend , dat ze zou gaan huilen, al hij er op door- ging, nam hij haar teeder in zijn armen, en haal' J. VAN MERLE
12
doortrilde, terwijl Toetie levendig, verrukt, de geboorte van het goddelijk Kind te Bethlehem beschreef.
ind ginO' l' geen dag voorbij, of zij kwam hem vertellen, wat ze op school over God en god dionst hoorde. Zij Vl'O g v66r en na tafel te morren bidden en dikwijl drongen de tranen hem in d oog n, al' het fijne, hooge • tommetj e met inniO'e O'odsvrucht h t. Onze Vader bad, ge- volgd do l' een geb d, dat hij niet kende, en hem eIken dag weel' een vreemde gewaarwording gaf, al zij d laat te woorden er van uit prak:
»H ilige ial'ia, loeder Gods, bid voor on, zondaar, nu en in het uur van onz n do d
,
am n." D n e r t n dag was hij pI t pJing van taf 1 w 0'0' loop n, om zijn ontro rincr te ver- b ra n, Hij kende d l\loeder Gods ni t. had nooit yan Haar aoho rd. D aanvanO' van heto
Wees cr roet verbaa de hem dl aanvankelijk.
To n echter die teere kinder tem O'od,'ruchtiO'n 0 meekte: ,Bid voor ons, 7.Ondaar , nu en in het uur van nzen d od," kl'e cr hij het te kwaad.
Zijn n chuldiO', rein kind no mde zi h zondaar en me kt hulp in 't UUl' vnn haar dood. Dat pakt hem, gaf hem een zonderlinO' ontroerinO'.
Zij wa I' in, on chuldia goed, maar hij'? En eIken keer, dat zij die woorden bad, overviel hem we r die eigenaardige ontroering, Hij O'ing over zijn leven nadenken, en 't maakte hem ern tiger,
Zijn vrouw was er.g verbaasd, toon Toetie vroeg te mog n bidden v66r en na de maaltijd n, Zij bOO'foep er niets van, maar sooda 1 als Toetie tt
'fOETIE WALTHER 15
bet karakter van Toetie meer en meer n io'en tot het katholiel< gelo f, en hoe 'n diepen indruk dat maakt p haar on' huIdige ziel. Hij O'ing er haar ni t in te(f n, ziende, dat zij er gelukkig door was, maar 't aanmoedigen, of in de hand,
werk n, wilde hij t ch ook ni t.
Het af eh id van de zu t I' en scha Ikenni je had T etie y el traantje' 0' ko t, maal' all n b - loofd D, dagelijk vo l' haar te bidden en haar nooit t v rg ten, n ze zouden 1kaal' af n to
chrijv n. Op l' i wa To tic de l'kend lie\' linO' van d (feh 1 bo t. Het wa zo'n aanvalliO' zacht kindj, n oit la tia f dwingeriO', en haal' Hefd v 1 hart wa altijd breid, ander n genoegen t doon, of al ze iemand in 1 od zag, d zen to troo ton. Te Mar eille verliet de familie Walther de boot; zij V rtrokken o'\' I' Milaan n Parij naar' ravonhag, waal' zij aanvankelijk in d Tw t d n af talt n. an daar uit zo ht n zij e n creschikt hui. Mevrouw" aIther wilde ni t in de tau won n, m er buitenaf en in e n villa' n O' woon hui in eon nere stmat wa' haal' t benauwd. To valli( f kwam l' e n lrrooto vjlla op 't PI in 1 13 te k op di haar ze l'bov' I en haar man ter tond ko ht, hlij van h t huiz n
zoeken n kijken af t zijn.
u volgd n drukk weken, om het hui in t richten, het di n tpel' on 1 bij n te 10'ij eren, paarden n rijtuig n aan te haff n, n alle' naal' zin in orde t maken. Den morgen, dat wij d familie in 1'0 ti 's zitkamer bij n tl'off n, hadden zij
juist den avond t VOl' n de villa betrokken.
J. VAN MERLE
14
d?or. lief koozingen bedarend, fluisterrle hij: »Nu, kmdJe, .doe 't dan maar, als je 't prettig vindt, kwaad 1 er toch ook niet bij."
Verrukt loeg 't kind haar armen om zijn hals, met
on~ewonenern t belovend: »Ik zal eIken daO'0 zoo veel v. or u bidden, Paatje, n ok voor !aatje."
De Jaren, dat z bij de zu ter choolO'inO' liet hij haar tillet.je haar gang gaan, denkend: '»'t
r
toch maar kind r pel, dat vergeet z wel weer, al wc eenmaal in Holland zijn, in een andere omgeving komen, al' zij ander indrukk n krijot."
Ook zag hij, dat t zijn do htertje O'elukldg maakte, en dat wa zijn J ven do(~1. Ab zij, uit s hooI thui komond, op zjjn kni kroop, zich als een po sje behav lijk t g n hem aanvlijde, en d nieuwe indrukken di n durf 100edaan, V rtelde viel 't hIntelk ns w er op, dat wat zjj 0\'01' ad en g d 'di n -t 0' h I'll had, 't me 'ot indruk op haar maakte. Dan buld rde hij zijn.R eda, allemaal apenkooi," zond I' dat 't haar Y -l':schrikto of haar vert IJ nonderbrak; zij kond haul' yad r, on \Vi 1, wat ho~ betoekende. Hij d .ed h t m zijn diep ontroerll1g te verb rg n, .\ls zij ,prak ov r den
lan van mart n, die aan 't krui 0'0 torven wa , om alle m n' h n, 0 Ic Paatj , )1 atje en Toetie t.e vel'lo' n dien zij daarom nooit, n oit g no 0' k nden liefh bIJ n, kwam n el' tranen in zijn OOIten, en LuId rde hij zïn topworden som tot dd maal acht l' en uit.
Viel' jaren had zij tot 0'1'0 to tC\Tedenheid der ouder bij de zuster s hoolrrogaan, maal' toch was haar vader in zekeron zin blij, dat hun vcrtrek naar Holland or een eindo aan maakte. Hij zag
kindertjes net zoo klein als ik en nog veel kleiner, en die waren katholiek, waarom Toetie dan niet?
Wat zijn wij dan, en waarom gaan wij nooit naar een kerk?"
Weer vloog een verlegen trek over haar vaders gelaat. »Wij zijn protestant, kindje. _laar in Soerabaia woonden we te ver van een kerk af en was het te warm om er heen te gaan."
»Oah, Paatje, maar hier is 't niet warm, en hier zijn de korken dichtbij, en hier gaan Maatje en u toch ook niet."
)Soeda, allemaal à enkool!" bulderde haar vader, geen antwoord wetend.
»Kleine mei jes mogen niet zoove 1vragen; als ze groot zijn, begrijpen ze dat allemaal van zelf, maar ze mogen nooit la tig zijn en zeuren, dat weet j wel."
Het kind keek hem p inzend aan, onvoldaan, teleurge teld, bedroefd doch zij zweeg. Zij be- greep er niets van, maar Paatje scheen boos, en ze mocht niet lastig of ongehoorzaam zijn.
Maar dikwijls welde de vraag in haar op, waarom papa en mama protestant waren, en wat dat wa , waarom er thui nooit gebeden werd, en zij 't niet meer hardop doen mocht. Eenige weken v66r ze aan bo rd gingen, had haar vader gezegd:
»Kleintje, op de boot mag je ni t hard p bidden v66r en na 't eten, anders lachen de kindertjes, met wie je samen eet, je uit. Je mag van nu af aan ook aeen kruisje meer maken. dat anderen 't zien. Je weet toch nog wel, hoe Maatje er om moest lachen, toen zij 't den eersten keer zag?
Nu, dat zouden andere men. ch n ook doen, en 17
TOETIE WALTHER
Il.
Toen de Walthers op orde waren, was h t reed begin Juni, en b loten ze tot na de groote vacantie te wachten, om Toetie naar school te zenden. Zij had den wen eh geuit weer op zuster cholen te gaan, maal' dit weigerde haar vadel' besli t. Hij red neerde met haar, trachtend haal' te doen begrijpen, dat 't in Holland heel iets ander wa dan in IndP. Te oerabaia waren nu eenmaal de zu tersch 1 n de b te yoor jongemei je , maar in d n Haag vol trekt niet· bovendien, Toetie moe t nu een go d be- grijpen, dat zij noch haar ouder katholiek war n, en zij dus op geen zuster chool thuis behoorde.
Wat zijn papa, mama en Toeti dan?" vroeg het kind verbaa d en teleUl'O'e teld.
Verlegen krabde haar "adel' zich achter 't001'.
Ja, wat waren zij eiO' nlijk'? dat wi t hij zelf ni t.
»Al mijn prin e je O'rooter i, mag ze zelf kiezen, wat ze word 11 wil," antwoordde hij ontwijkend.
»Dan wordt Toetie katholiek," zei ze besli t.
»Maal' waarom kan dit nu al niet ?"
»Omdat ldndertje ni t ki zen kunnen, die zijn te dom, en mo ten rst een heelen boelleeren n groot zijn."
»laar, Paatj, op chool waren de andere
19
TOETIE WALTHER
peelden, op het Kurhaus dansten, en de vacantie zoo prettig mogelijk met elkaar doorbrachten.
Toetie was de lievelinO' van 't clubje. Niet om- dat haar gastvrije vader in den uitgestrekten tuin achter d villa tennis- en croquet-velden liet aanleggen en een der salons in een danszaal veranderde, of wijl haar gulle, goedhartige moeder de kinderen onder hun spel met lekkernijen over- laadde, maar omdat Toetie zelf, door haar zachte bescheidenheid en hartelijkheid, door haar edel- moedig, liefdevol hartje, aller harten stormender·
hand veroverde. Nooit stelde zij zich op den voorgrond, of liet zich als gastvrouw gelden.
Integendeel was 't grappig te zien, met hoe veel tact en juistheid zij haar rol begreep. Ontbrak er één aan 't clubje, zoodat er een ongelijk aantal spelers waren en er én overschoot, wist Toetie 't altijd z66 in te richten, dat zij dat was. Waren er oneenighed n of kibbelarijen, dan was 't Toetie, die vergoelijkend als middelares optrad en niet rustte alvorens de vrede werd hersteld. Beschul·
digde men een van knoeien of valsch spelen, en wilden de anderen dien van 't spel uitsluiten, was 't weer Toetie, die overtuigend pleitte, dat hij of zij het zoo niet bedoelde en men 't maar door de vingers moest zien; 't zou heusch niet meer voorkomen. En z66 groot was de invloed, die van haar uitging, dat 't werkelijk niet meer gebeurde.
Haar vader was er trotsch op, dat zijn dochtertje z66 bemind scheen, en 't was eigenaardig, hoezeer haar invloed op hem toenam, hoe veel zachter hij werd in het beoordeelen zijner vrouw, en hoe J. VAN MERLE
papa wil niet, dat zijn klein mei je wordt uit- gelachen."
Met dien vreemden, ouwelijken trek had ze hem peinzend bedroefd aangekeken, zonder te antwoorden. Op school komend, ging ze regel- recht naar de zuster, die haar bidden leerde, en met tranen in de oogen, stortte zij haar hartje bij deze uit. Waarom mocht ze niet hardop meer bidden~ Waarom lachten de menschen, als zij een kruisje maakte? Op school deed iedereen het toch, en daar lachte niemand.
Meewarig keek de zuster het kind aan, en met veel tact gelukte 't haar Toetie te kalmeeren en te doen begrijpen, dat de menschen niet allemaal ván O. L. Heertje houden, noch allemaal in Hem gelooven. Daarom was Hij immers zoo wreed mishandeld, gegee eld, met doornen gekroond en aan 't kruis gestorven. Op school waren de meeste kindertjes katholiek en die moesten een kruisje maken, maar op de boot waar chijnlijk niet en ze moest papa ook gehoorzamen. Als ze alleen was kon ze zoo veel bidden als ze wilde,
, .
en vooral al ze opstond en eer ze slapen gmg.
Gekalmeerd, hoewel niet overtuigd, legde Toetie er zich bij neer. Doch heel dikwijls dacht ze er
in haar eentje over na.
Zoodra de familie " alther op orde was, stroomde het bezoeken. Enkele familieleden, maar het meest Indische kenni sen, die Of tijdelijk in Holland vertoefden, Of, net als zij, er zich voor goed gevestigd hadden. Weldra vormde T~e~ie het middelpunt van een clubje jongens en meI les van haar Ie ftijd, die tezamen tenni den, croquet 18
TOETIE WALTHER 21
uitgaan, toilet maken of aan haar kookkunst wijden.
Te midden van haar zorgen had Toetie één grooten troo t. Dat was haar liefde tot God en het gebed. aarmate zij ouder werd, dacht ze hoe langer hoe meer na over alle, wat zij in die vier jaren bij de zu ter::; geleerd en gezien had.
oms kon een machtig verlangen naar dien tijd haar overvall n. \Vat was zij toen op een heer- lijken. vertrouwelijken voet met haar vader!
Sinds ze in Holland woonden, wilde hij niets me r ovor God of godsdien t hOOI'en, en als ze er over b gon, buld rde hij z66 luid zijn stop- wo rden uit, dat hij haar over chreeuwde. Daar- door had ze iets ge lotons O'ekr 0' n, Alleen in brieven aan de zu ters of aan 1\1ary de Raat, die haar vriendinnetje wa gebleven, stortte ze af en too haar hart uit. Bij het afs heid had Mary haar al ouvenir een boek gegeven: De navol- ginO' van Je us Chri tu , door Thoma à Kempis.
Dit wa haar lievelingsboek g worden. Later hreer Mary haar ns: )Al j bedroefd bent f 0'0 n raad weet, . la dan dat boek willekeurig open, 11 j zult zien, dat je altijd dàtO'ene treft, wat je het b st zal troosten en helpen." Ze had dien raad gevolgd, en waarlijk, lary had gelijkI ind ging l' geen dag voorbij, dat ze er niet in la .
Zoo vel'li pen er vijf jaren zonder dat er in- O'rijpende veranderingen in Toetie's leven plaats vonden. Zij wa nu zeventien jaar en inds eenige weken voor goed van school thuisgekomen. Zij was nog even tenger en etheri eh al in haar J. VAN MERLE
zeldzamer hij zijn toevlucht nam tot zijn whiskey- soda. Toetie had hem eens gezegd, dat ze bang voor hem was, als hij zoo rood zag en zijn oogen zoo vreemd schitterden, dat ze daarom een afkeer had van sterken drank. De uitdrukking van angst en af chuw op dat teere kindergelaat bleef hem bij, en de g dachte, dat zijn klein meisje bang voor hem was, vond hij z66 vreeselijk
dat hij 't zich afwende. '
a de vacantie. begin September, ging Toetie naar school. Aanvankelijk was haar alles wel vreemd, maar met haar eigenaardige zachtheid en aanpassinO'svermogen, was zij spoedig gewend en eer er drie maanden verliepen, was zij de ver:
klaarde lieveling der geheele school zoo wel van de kinderen als van de
onderwijzer~ssen.
Toch was Toetie, niettegenstaande haar vele voorrechten niet gelukkig, en genoot ze geen onb zorgd jeugd. Daarvoor was zij te diep aangelegd, te teer besnaard, daarvoor voelde zij te fijn. Het lijden van anderen voelde zij als eigen leed. Als ze zaO' wat haar moedertje uit- stopd door onaangenaamheden en zorgen met het dienstpersoneel, waarmede deze in het O'e- heel niet overweg kon, tobde ze daarover,
al~of
h~t haar per oonlijk aanging. 'a een jaar emdeloo sukkelen en onophoudelijk veranderen d?r booien, had ze haar vader gesmeekt, een mcht van hem als huishoudster aan te stellen opdat Maatje niet meer zoo veel leed en
soes~
zou hebben. Dit was gebeurd, en sinds had mevrouw 'Valther oen veel prettiger leven gekregen en kon zich weer onverdeeld aan 20
23
TOETIE WALTHER
kerk ch te zijn. Hij vreesde, dat, als Toetie aan die neiging toegaf, zij nooit de aanzienlijke partij zou doen, die hij voor haar droomde.
Op een warmen September-moraen reed Toetie met haar dogcart, tegen koffietijd, het hek der villa binnen. Zij mende zelf en zag er bekoorlijk uit in en flan I c tuum van onberispelijken snit, de groot hoed overladen met klaprozen op het blonde krulhaar. auwelijl\ hi ld ze stil, of haar vader trad van uit zijn kamor, do l' de UjJ n·
laande ram n, haar I v ndig teO'emoet, met een geop nd n bl'i f zwaaiend,
)POP, de Fran .chemail i aan, en bracht een brief van de Raat, m t bericht n, di je tege- lijkertijd zullen v rblijden en b droev n."
VraO'end k ek '1'0 tie haar vad l' aa11.
~Ov I' tw w k n kunn n ze hier zijn " rring hij vo rt. »D J v rkwaal van d Raat chijnt plot eling t O'enOlUel1. Zijn VI'OUW chdjft, dat de dol-ter 7.oide, dat hij onmidd llijk naar Europa moe t vertrokken. Toevallig waren er nog vier plaat en be chikbaar op d \ iJl m I, die drie w ken nadat zij mij chl'e f uit Batuvja v rtl' k.
Zij vraagt mij, v ol'1oopig kam r voor hen in en ru tiO' hót 1 of p n i n t b. t 11 n. Daal' komt natuul'1ijk niet van in, ze m ten maar hier log eren. Mama i , g I of ik, ter tond al aan het s hoonmaken gegaan, of hoon zo eer t na ruim twee W ken hi l' kunn n zijn, Ik zal ze tot Mar eiU t rr moet reizen. Men kan nooit weten, hoe d zeer i don zi ke ekomt, 11 wellicht heeft d arme vrouw hulp noodig."
»Lief, rr d vadertje!" riep Toetie ontroerd, J. VAN MERLE
kinderjaren, met een sierlijk, rank figuurtje, en kleedde zich met veel smaak. Het blonde haar was nu in tal van krulletj s opgestoken. Doch de weemoedige oogen maakten nog teeds de grootste aantrekkelijkheid van het teer O'ezichtje uit, waarvan de bleekheid, ind ze in Holland woonde, door een zachten blo wa vervangen.
Haar vader was grappig trot h op zij n prin- se je, en maakte allerlei plannon om haar een aanzienlijk huwelijk te doen sluit n, G ld kwam er niet op aan, dat had hij in ovorvlo d, maal' zijn vuriO' t streven wa, om zijn kind in de adellijke kringen der re identie to zi n opge- nomen, en haar een chtgenoot t bezorg n, die graaf of baron wa. In tob l' wilde hij haal' op een chitterend fee t in de uitO'aand kringen voor t llen. Hij von 1 e n gema 'kerd bal het aardiO' te; in den vo ravond zoud nT eti n haal' clubgenootjes dan Lovend Be lden" opvo ren.
Het mo t vooral veel opzi n bar n n n fee.. t zijn, waarover noO' JanO' {Fe proken werd. 't lct kwam l' niet Ol aan, al h t maar de alg m en aanda ht 1 '1'0 ti v tiO'de. Hij was blij, dat z van chool wa, en ho pt , dat h t f -t n d niou\V indl'ukken, dif\ h t m t zich bl'a h t. haal' gedachten zoutlen afl id n van die neiO'incr naar dat god dien tirre, dat haar van kind af igen wa g w t, maar haar d n la:1t t n tijd merk- baar m er bezirr hi ld, zo al hij lIit d antw 1'-
den op haal' bri v n aan d zu -t l' te 0 1'abaia opmaakte. Niet, dat hij it· t gen g d 'di n t of geloof had maar het wa teO'enwoordig uder- wetsch en geen mod meer om geloovig en 22
vertrouwelijk haar arm door dien haar vaders stekend: Wat zijt u toch goed en meevoelend,"
»80eda, allemaal apenkooI!" bulderde hij druk doend.
»Zou Jos ph het al weten'?" vroeg Toetie bezorgd.
»Zijn moeder vraagt mij in haar bri f, het hem per oonlijk te gaan meedeelen; zij is bang, dat een brief hem te veel ontstelt. Dadelijk na de lunch ga ik er heen."
Eer ToetiA kon antwoorden, trippelde haar moeder de kamer binn n. Zij was in die vijf jaren niets veranderd, Weer was ze in sarong' on kabaai en op muiltje met hoooe hakjes, die bij eIken tred eigenaardig klikklakten.
»Ka ian, To tie, die arme de Raat. Papa moet maar dadelijk einen, zij hi l' mo ten 100'eel'en.
Zea, kindje, wil jij je laapkamer met l\Iary dee- len'?" ging zij bedrijviO' in één ad'm .oort, .dan richt ik de uite ~boven voor den zieke in, en Paul moet zich maar met een zold rkamer be- helpen,"
»Zek 1', mama,~graag. Arme Mary! û! wat is zoo'n af~tand toch naar nu kunnen we ni t eens schrijven of h n troo ten v66l'zij inMar eille zijn."
»Kom, Lientje, kunnen we lunchen?" vroeg de heer 'Valther. »Tcgen tweo uur vertrekt er een trein."
»'Veet niet, Kee , denk w 1. Adoe, Toetie, vraag aan nicht Betsy, of wij komen kunnen,"
EeniO'e oogenblikken later zaten ze in de eet- zaal om den welvoorzienen disch. Er werd niet voel ge proken, allen waren onder den indruk.
De familie de Raat waren te Soerabaia hun naaste buren, en j aren hadden ze dagelijks vriend- schappelijk met elkaar verkeerd. Dokter de Raat was hun huisdokter.
De familie de Raat bestond uit den dokter, zijn vrouw, en drie kinderen, twee jongens, Paul en Jo eph, en een dochtertje, Mary. Zij waren katholiek. De oud te zoon had van kind af den wen ch te kennen gegeven prie ter te worden.
De O'eloovige ouder verh ugd n zich z er over zijn keu, n O'een opofferinO' was hun te aroot om die in v rvullinO' te doen O'aan. E n jaar ge·
leden wa hij onder hoede van een der pa toors, die om gezondheid redenen naar Europa moest t rugkeer n naar Holland g komen, om op een del' eminarie zijn studie te beginnen. De Walthers noodigden hem telkens dringend uit, de ,acanties bij hen door te bl'enO'en, maar tot hun verwondering en spijt, had hij beleefd, hoewel beslist, bedankt.
•Kindje, ga je vanmiddag mee? of ben je
"bezet?"
»ûm drie uur komt onze club bijeen, om af te preken o\'er de ,Levende Beelden," maar wat nu?
Als mijnhe l' de Raat hier ziek komt te liO'gen, kunnen we toch onmogelijk n fee t O'even?"
» oeda, all maal apenkooI! Het duurt noO' een heel tijdje, eel' het seizoen opent, en wij kunnen on fee t wel tot Decemb I' uit tellen. " llicht moet de Raat ook wel naar arl bad of naar een andere badplaats, en komen alleen fary en Paul hier."
»Ja maar, papa, hoe kunnen we repeteeren en 25
TOETJE WALTHER
J. VAN MERLE
24
over een feest spreken, als die arme Maryen Paul hier logeeren en er treurige berichten van hun vader komen'? bovendien is 't best mogelijk, dat mijnheer de Raat zich liever hier door een spe- cialiteit laat behandelen, en u weet, hoe luid·
ruchtig ons clubje is. Hoe kan dat nu, als we een zieke in huis hebben, en," liet zij er langzaam op volaen, ,hoe kan ik nu pleizier hebben in zulke dingen, als ik weet, dat mijn oude vrienden in leed verkeeren?"
)Adoe, '1'0 tie, jij niet zoo entimenteel!tI riep haar moeder boos.
»,
ij moeten toch jou entrée in de wereld vieren, en ik b telde bij precher 't souper al en ga zelf lekker gobak en hvee- kwee klaar maken. e n, dat f e t moet bepaald doorgaan."1\1 t n zu ht keek To tie zwijg nd nicht Bet y aan.
:Ni ht Bet y wa een oude joncJ'ojuffrouw van bijna ve rtig j aar. Het wa e n alledaagsche vel' chijning m t n typi h bUl'rrerlijk er zicht.
Het haar in 't midd n ere. h iden wa op het a llt I'ho fd 11 I tijf in vi ht n opa token.
Haar mani I' van zi h t kleeden' wa 'makel 0 ,
wat naa t de er di tinO' cl'd To tie des te meer in 't 000- viel. Zij had n d g lijk (yo d karakter en een onver toorbaar prettiO', opgewekt humeur.
Met eiO'enaardiO' n tact O'ing zo met haar VI' emd·
'oorti en n f n nicht om. 1'0 it nam zij hun iets kwa lijk, of 1'0' rd zich ov l' de tinkaa en om delijko buien harer nicht, n ch v I' hrikten haar d bal' he uitval1 n van haar neef. Voor Toetie had zij en gl'Oote bewondering opgevat,
27
TOETJE WALTHER
en het, teergevoelige meisje hartelijk lief gekregen.
Waar zij 't maar kon, Rtond zij haar bij of nam haar partij, als zij zag, dat Toetie uit eerbied en ontzag voor haar ouders zweeg, al drui chten haar wen chen reg Ir cht tegen de hunnen in.
Ook nu begreep zij Toetie's blik, en met haar prettige, opgewekte stem zei ze op kalmen toon:
)Maar nicht, uw bedoeling is toch, Toetie door dat bal genoegen te doen, n al zij in leed n zorg v rkeert ov l' haar vrienden, kan 't immers geen pleizier voor haar zijn '?"
, oeda, nicht Betsy, jij Toetie ni t zoo toe·
gev n, zij al entim nt el O'eno g. 't 1 nog lang, eer't ctober i', Zoal mijn man zeO't, de v r·
gad rinO' moet vanmiddag d rgaan. Zult u fram·
boz n troop n fl'r nadine in 't ij zetten. n in de di p n vindt u e n 0T oten trommel ll"ebak om te pI' sent er n.'
,Moe j we h bb n heu h ' middao- liever the ," opperd Toetie aarzel nd.
,Gah! zulk tottoh m t j lui th e in di hitte!
icht Betsy, 11 hoort, wat T eti zegt. \ ilt u du Y Ol' th z rO'en '?"
,~laak u maar ni t onO' rn t, nicht, all zal in O1'de zijn. Vo l' u zal ik fram1>ozenstr op 11 grenadin in 't ij zetten, v or Toeti n haar gasten thoe. Zijt ti v 61' taf I thui , neef? of moeten wij lat I' ten?"
, aan jelui maar j 0- W n n ganO', ni htje.
Ik eet w 1 ['rr n ond rwell", want h t is ct vraag, of ik Jo ph t I' ton 1 kan preken. 1\1et welken tI' in ik thui kom, weet ik evenmin.
Wellicht den laat ten. Je kunt dan zek I' wel J. VAN MERLE
26
maken, dat ik een soupeetje klaar vind'? Niets bijzonders hoor, maar eenige schotels."
»Goed, neef, ik zal er voor zorgen. icht, kunnen Max, Impie en Affie nu komen lunchen, ik hoor ze voor de deur janken?" vroeg ze spottend.
»Wacht nog e\'on, nicht; vóór het honden- theatre binnen komt, heb ilc de eer de dames te groeten. Lientje, tot vanavond, zoo gauw mogelijk ben ik weer thuis." Toen Toetie op 't voorhoofd kussend, fluisterde hij haar in 't oor:
»Niet bedroefd zijn, pop, we zull n wel zi 11, wat we doen, al de Raats er eenmaal zijn,"
Daarna vervolgde hij op luid n toon: »Zeg aan je vrienden, dat ik rop ta, dat jelui aardige tableaux ki 't. Zij moO'en de co;,tuum voor mijn rekeninC7 bij Kühne of madam Jan en bestellen."
Met een hartelijk knikje tegen nicht Betsy verli t hij 't v rtrek. 'f en hij de deur open deed, vlogen drie honden do kamer binnen.
't E l' t l\Iax," een reu achtige lmerdog. In twee pl'onC7 n wa hij bij Toetie, di zijn mee - ter wa ,zijn hrander n k p tijf teuen haar aan drukkend en haar met zijn trouwe oogen vrall'end aanziendo. Achter hem aan dribbeld n, alJerkluchtigst om te zien, two kleine hondje, ,Affie," n dwer'I inchel'tj, n Tmpie," een toy- terrï'r, die de verw nde li v linll'en van mevrouw Walther waren. Dadelijk nam zij beiden op haar scho 1. 't Wa indordaad grappig, dat tengere vrouwtje in sarong en kabaai met die kleine, fijne di rtjes te zien ollen, ze om bem·ten om 't hardst liefkoozend. ffi was donker grijs met een ouwe-
lijk fijn snoetje en kleine glinsterende kraaloogjes.
Hij had een smal gouden halsbandje om en was de lievelinO' zijner mee teres. Impie was "black
b d'
and tao," met een slim kopje en lieve, verstan 1ge oogen. Hij droeg een zilveren halsband met belletjes en tond bij mevrouw,. Walth~r lang niet zoo hoog in gunst, hoewel hl) veel hevel' en goediO'er wa dan de verwende, vinnige Affie.
Zij wbaren zeer goede maatje met Max, die hen altijd met eon dwaas oort van ontzagbehandel~?;
want hoe klein ze waren, konden ze vervaarh)k keffen en veni)'niO' uit chieten en grauwen.o Of-••
schoon hij hen makkelijk met één slag van zIJn krachtige pooten of 'én beet van zijn ~~duchten bek on chadelijk kon maken, had hl) ontzag voor hen. Mevrouw Walther was eigenlijk bang voor den dartelen, wilden l\lax, en ginO' hem, waar ze 't kon, uit den weg. Eenige jaren ge- leden had haar mail hem voor Toetie gekocht, om haar te be chermen, al zij alleen wandelde, en haar te v rgezell n, al zij in de ,'roegte v6ór schooltijd haar morg nrit deed. Hij was voor haar en de bui genoot n trouwen goedig, maar voor vreemden lang niet mak. Daardoor had mevrouw , alther een onredolijken anO'st voor hem opgevat. Als zij hem in huis teC7enkwam, vloog ze luid schreeuwend op een drafje weg, en hoe harder ze gilde, hoe darteler Ma.' tegen haar opsprong, meenend, dat zij met hem speelde.
Luid keffend kwamen Affie en Impie dan toe- geschoten, en als Max zijn grove basstem er tusschen mengde, was 't een helsch lawaai, dat hooren en zien verging. Gewoonlijk eindigde
TOETJE WALTHER 29 J. VAN MBRLE
28
het, dat zij buiten adem in een stoel neerviel, in doodsangst Max met haar kleine handjes afwerend, die hij onstuimig likte, terwijl Affie en Impie trachtten door pringen den schoot hunner mee teres te bereiken, wat hun nooit lukte. De honden hadden elk hun eigen mand. 's achts kropen Affie en Impie echter dicht tegen Max aan, en wa het een allerzotst gezicht, om dat ongelijke drietal zoo vertrouwelijk bij mekaar in slaap te zien.
~Nu, da0' Maatj e, u lwmt toch straks bij ons? Ik ontvang in do zaal; daar is 't zoo lekker koel."
~Neen, Toetie, jelui zulke tottohs, drinken liever thee dan stroop."
~Nu maar, mama, nicht Betsy brengt immers grenadine of troop v or u. We vinden 't zoo prettig, als u komt," eindigde ze vleiend, haar arm om haar moeder heen laande en haar hartelijk ku end.
Verteedel'd keek haar mama haar aan.
_Soeda, Toetie , dan zal ik komen. Ik wil, jij in de tubleaux de hoofdpersoon zijt, en zal dat aan de anderen zeggen."
_Neen, mama, ik bid u, doe dat niet. Ik ben immers de ga tvrouw, dat pa t me niet," ant-
woordde Toetie, ver chrikt.
~Soeda, wij betalen alle, du jij hebt er 't recht toe, en papa en ik willen 't betoel hebben. Kunnen Affie en Impie er ook niet in voorkomen ?" vroeg ze met kluchtigen ern t.
~Ik vrees, moe je, dat ze niet stil blijven zitten,"
lachte Toetie. ~En nu, tot straks. Dag, nicht Betsy, l{un ik ook iets voor u doen'?"
~Dankje, kindje, ik zal goed voor je gasten zorgen, hoor," antwoordde deze verteederd.
Met een hartelijk knikje verliet Toeüe met Max 't vertrek.
TOETIE WALTHER 31 J. VAN MERLE
30
greep haar, kende haar, zooals ze inderdaad was.
Niemand in den Haag wist, dat de verwende, beminde, bevoorrechte To tie Walther zich eigen·
lijk eenzaam, onvoldaan en niet gelukkig voelde.
Haar diepyoelend, liefdevol hartje, dat zoo'n groote behoefte had, wat voor anderen te zijn, te doen, werd nooit begrepen. Alleen Mary de Raat kende, begreep haar gelijk ze was. Die dacht en voelde net als zij.
Mary was \'001' haar h t ideaal, zooal' zij zich de vrouw voorstelde, het zonnetje in hui , overal vreugde brengend, en, waar zij zich vertoont, blijde gezichten te voorschijn roepend. Mary, met haar I vendig geloof en innicre liefde tot God.
Diep in haar rein, on chuldig gebleven hart had Toetie al een ko tbaren parel, de herinnering aan haar chooltijd te Soerabaia bewaard, en ereen dag O'ing er voorbij zonder dat z in haar ochtend- en avondO'ebed zich bij God uit prak, maar ... :lij kende Hem zou weinig, ze wi·t bijna niets van Hem, en wat ze \Vi t. hoorde zij door haar omgeving vaak meedoocrenloos bespotten.
Wat had ze geleden, toen zij van haar school- kennisjes en clubgenooten hoorde, dat er geen God be~tond. Dat het geloof in Hem een sprookje wa , wat alleen domme men chen geloofdon. Wie wat in de wereld beteekende, wie waarlijk hooO'·
d . 0
taan wa, WI t beter. Toen VI' g zij in doods·
ang 1, met tranen in de oog n: :tMaarvoelenjelui dan niet in je hart, dat er e n od b ·tuut, dat Hij tot jelui preekt'? K nn n, O'el ov n jelui dan de geschiedeni niet van Chri -tu ? Van zijn ge- boorte te B thlehem en zijn madelijken dood aan
a lIl.
Zoodra zij de deur achter zich ge loten had, onderging Toetie's gelaat een geheele verande·
ring. Zonder te letten op de jolige sprongen van Max, die haar als 't ware tot spelen uitlloodigde, liep zij peinzend met een droeve uitdrukking op 't teere gelaat de trap op. Op de eerste verdieping lag haar zitkamer met drie ramen op 't Plein 1813 uitziende. De kamer binnentredend, bleef ze een oogenblik als in geda hte staan, toen zonk ze op een toel neer en steunde 't hoofdje met de hand. l\1ax strekte zi h languit aan haar voeten, baar verbaasd aanstarend. Wat cheelde de vrouw, dat ze geen woord, geen liefkoozing voor hem overhad'? De treurige, onverwachte tijding over Mary's vader had Toetie diep ge- schokt. Zij hield veel van l\1ary en van de heele familie de Raat. Als kind had zij er veel vriendschap en hartelijkheid genoten, en trouw waren zij al die jaren in briefwis ling ge·
bleven. Feitelijk waren 't de eenige m n hen, van wie zij, uitgenom n haar ouders. v el hield en die zij vertrouwde. Toetie gaf zich Hiet gauw en hechtte zich zelden. ~iettegen taande baar liefdevol, goed hartje, en zij de lieveling van baar omgeving was, voelde zij zich vaak zeer eenzaam en had onder haar schoolkenni jes en clubgenootjes geen enkele vriendin. iemand be-
TOETJE WAL'rnER 33
het kruis '?" Schaterend noemden de vroeg-rijpe, waanwijze mei jes haar een dom, onnoozel ding.
Die O'eschiedenis van Christus was immers een fabel, een SpI' okje, IT en werkelijkheid. Geen van haar wa O'edoopt of ging naar d kerk, want haar ouder geloofden niet. Kaarmate de menschen zich meer ontwikkelden n de weten- schap vooruitging. was het geloof meorverd~·enen.
Nog veel, heel veel, wat Toetie tot in 't diepst van haar hart kwetste en schokte, hadd n zij hieraan toegevoegd. Bleek, :til, in zichzelve gekeerd.
was zij thuis gekomen. Haar bezorO'de vader vroeO' haar ter tond, wat haaro cheelde? Ont·
wijkend had ze O'eantwoord. Maar toen ze' avond.
eindelijk alleen op haar kamer wa, had zo 't uitgesnikt in folterende pijn. Wa dan 't eenige, wat in haar oogen het leven waarde gaf en mooi maakte, niets dan een sprookje'? Neen! dat kon.
dat wilde ze niet gelooven, dat wa te vl'eeselijk.
Toen dacht ze aan de Raats, die va tonwrikbaar in .Je u hri tus, als den VerIo ser der wereld, geloofden. aan de g ede zu ters, bij wie ze had choolgegaan. en 't werd kalmer in haar ontstelde ziel. De zuster had haal' immer. al gezegd, dat velen niet in hri tu geloofden, en Hij daarom zoo wreed mi handeld was n den smadelijken kruisdood moe. t t rven. Haar omgeving be- hoorde du ook tot diegenen, die Christus niet liefhadden, Hem vervolgden. Haar eigen vader en mOAder behoorden daartoo, nicht Betsy, haar club- genooten, ja in don Haag kende zij niemand, die zijn partij opnam, die Hem liefhad, aanbad, in Hem O'eloofde. Heviger dan ooit overweldigde
TOETIE WALTIIER
.baar toen dat eenzame, troo telooze gevoel, dat bewustzijn. dat niemand uit haar omgeving voelde zooals ::ij noch haar begreep. En op dion avond maakte zij het va te be luit, zich nooit meer teO'en een van hon allen te uiten on doorb haar vragen geen' ('od lasteringen uit t lokken.
Zij zou naar Indi"" s hrijven, naar de zuster en naar Mary, en bij dezen haar hart uit tOl·ten en raad vragen. Haar vader had haar immer. be- loofd, als zij volwa sen wa, mocht z kiezen.
Zo wilde ernstig h t katholieke geloof onder- zoeken, dat geloof, waaraan zij zulke blijde heer- lijk herinneringen had behouden. Kort geleden kwam .Jo eph de Raat naar Holland om voor prie ter te tudeer n. Hoe gaarne had Toetie hem geyraa(rd: 'Vat is dat eigenlijk, prie ter zijn~ Hij nam e bter de uitnoodiging om hij hen te komen log er n niet aan, en toen zij mot haar vader hem op 't seminarie bezocht, prak z heUl ge n oogenblik alltjen. In een brief had ze or Mary toen naar gevraagd, en de god- vruchtige lary, met haar krachti~,le,-endig ge- loof, had haar ecn enthousiasten brief geschreven o\'er de ycrhe\'enh id van het priester chap, en welk een COl' on \'001'1'0 ht het wa \'001' Jo' ph, dat God hem daartoe riep. Mary weidde uit ovel' de heerlijke roeping, priester te zijn en al be- greep 'foetie niet alle, t eh be eCte zij ze I'goed, dat in de katholieke Kerk de priester, staande tusschen od n den men ch, niet kan worden gelijkge teid met een 1 ek, en begreep zij, waar- om zij celibatail' bloven. Nog goen maand ge- leden bad zij di n brief ontvangen en nu waren J. VAN MERLE
34
die arme de Raats in leed en zorgen, n haar vader zou zoo aanstonds Joseph die ernstige, droeve tijding mededeelen. Hoe zou bij het kunnen dragen? De tranen choten haar in de oogen bij de gedachte aan zijn mart. De zusters en lary schreven in eIken brief, dat ze dagelijks voor haar bleven bidden. Die gedachte troo",tte en verkwikte haar dikwijl. in eenzame buion, n van haal' toel oprijzend, knielde ze neder zooals ze het bij de zusters O'el eru had, n tortte haal' v elb wogen hart bij 'od uit, haal' vriend n vurig hij Hem aanbevel nd. Vreemd, altijd ol ze bad, kwam dat vredig en kalme oyor haar.
, Ik en O'oheimzinnig troo t en kracht ging r toch uit van 't O'ebed! To n de p ndul halî urie sloeg, ehrikto ze op. Ov r en ha}! uur kwam haar clubje. Haa tig op pringend, beO'af zo zich 11aar haar Iaapkamer en yel'wi cl lde haal' tronO' tailleur costuum V001' en lu iltig noteldoekje, zacht blauw van tint, met veel crême tus chen·
zet els en afgezet met blauw satijnen biezen. In de kleine oortjes chitterden groote brillanten, en om de tengero polsen sloten zich de breede langen van Indisch goud, defgeel, met oogen van chitterende maragden. die zij nooit aflegde.
Ev n vóór dri betrad zij de groote zaal. Het was el' heerlijk ko I. De vier ramen stonden wijd open, doch de groene zonneblinden we I'den n·
vel'biddelijk elk zonnestr'aaltje, dat nieuwsgi rig naar binn n wilde gluI' n.
Het ruime vertrek was igenaardig ingericht, in lI[oors hen stijl, met l~arakt ristieke muurver- i ringen van veelldeuricre kralen en Bjaals. In
37
TOETIF. 'VAL'fIlER
'1 midden dor zaal hing een vreemdsoortige kroon in den vorm van een reusachtige halve maan en lang den Wc nd tal van stervormige lampje.
In een der hoeken wuifden machtig waaierpal- men en hooge varens achter een vleugel vau Ibach. In een hal ven cirkel daaromheen stonden Turk che divans en zetels met bont gekleurde 00 ·ter cho stoffen bekleed. Op den gecireerden par 'otvloe1' lag een kostbaar veolkleurig karpet.
In epn anderen hoek stond de theetafel gereed met den (T zellig dampenden bouilloir, naast een eigellaardiO' 1001' ch buffet, waarop tal van lek·
kernijen en de zilveren koel mmers met verfl'is- ehende dranken gereed stonden. Nauwelijks had Toctie rondgekeken om zich te vergewissen, da alle: in orde was, of de deur word geopend en drie jonge mei je rui chtell vroolijk lachend de zaal binnen. Het wllr n d mei je' Be ier, tw e zusje.., Wally n ~Iinnio. en Est Ue du Brieux, die, me Toetie, de vrouw lijk leden der club uitmaakten. De f['culetje Besiel' waren mooie mei je" met slank , ranke figuurtje, donker haar en fonkelende, zwarte OOfT n. Haar geheele uiter- lijk toonde aan, dat zij zich haal' 'choonh id beo
wu~t waren en er zich veel op lieten voorstaan.
Zij waren eender gekleed, in1'0 mousselinen ja·
ponnetje" naar de laatste mode opgemaokt met -overv]o d van kleine plooitje en golvende kant.
E telle du Brieux was van Fran ehe afkom t.
Haar vader, Chevalier du Brieux, was een beo roemd schrijver. Haar moeder een nonnaatje, zu ter "all me\TOUw Be ier. Estelle was buiten-
<r w on mooi, en e nopvallende yorschijnin"',
.T. "AN IERLE
36
beschouwde men hem als den aanbidder van Toetie. Van zijn kant was dit ook inderdaad zoo, maar ofschoon zij hem zeer gaarne mocht, gelijk ze al haar lubgenooten aardig vond, was hij haar toch uiets méér dan de anderen. Zij was v I te on chuldifJ', te argeloo voor die soort van flirt, die tegenwoordig onder bakvischjes mode is O'cworden. De tweede, die haar begroet·
te, 'as H nri du Sauyagis, het type van een injo, m t donker teint, blauwzwart haar, fonkelen·
d oogen, en dikke lipp u, waarboven een kranig snor!' tj prijkte. Hij was klein, mager, on even als alle viel' de lubgenooten onberi pelijk ge- kl d. Hij wa een we, en tudeerde te Delft voor O.r.ambtenaar. Op levendige wijze wis el- de hij oenige b leefdheidsphrases met Toetie, en snelde toen haa t.ig naar' Minnie Be ier. Aan de teedere manier, waarop die twee elkaar begroet- ten, kon men ter-tonà zien ho het tu chen hen beid 11 ,t nd.
D derde. bal' n Otto Duboi , was e n blonde jon"e man die el' v el ouder uitzag dan zijn vrienden. Hij wa lang, gezet, met een kna p hoewel onb duidend g zicht, waarover iet ge·
blaso rds lag. Zijn goed verzorgde knevel en goudblond haar, in 't midden ge cheiden, gaven hem iet verwijfd. Hij studeerde voor diplomaat en wa de zoon van en lid der Eer t Kamer.
Hij drukte T etje op een belachelijk gemaakte manier de hand, zacht lispelend: »Ma belle, verrukt je te zien." Hoog hoffelijk voor de Besiertje, en zich diep over Estello' hand buigend, ke k hij haar met een veelbeteekenenden 89
TOETIE WALTHER
.T. "VA}I; :;\hmLE
Zij wa zeer lan", eeniO's7.in oezet, en had een·
prachtig figuur. Zij kleedde zich uit tekend, met die zek re verfijning, die sommiO'e vrouwen eigen i . en haar ter tond van haar medezusters onder·
'h idt. Haar O'ela3.t was pikant, voornamelijk door haar fri ch teint en de drieste uitdrukking in haal' eigenaardige grij groene oogen. Ro d- blond haar om~af in weelderige ondulatie. het meestal lachende gezicht. Haar japon van donker·
blauw voile viel in klein plooien over een tafzijden onderkie d, ze l' nauw om het middel, zo dat haal' mo ie vormen op 't V'oordeeliO'st uitkwamen. Jaar de heerschende mode ontbrak de kraag aan haar toilet en vielen de m')u wen in ierlijke plooien wijd neder tot aan de ellebogen zoodat haar prachtig hals n armen verblindend tegen 't donker blauw van haar japon uitkwamen.
~ aast deze drie opvaJl nde zelfbewu. te mei je zag Toetie in haar lichtblauw japonnotje, met haar tenO'er fiO'unrtje n on chuldig, teer ~elaat,
er uit als en nederig verO'eet-mij-nietjc tusschen pralende tulpen en hya inth n.
Do begroetinO' der mei je wa zeer hart lijk.
Terwijl zij de laat te nieuwtje bespraken: traden vier jongelui binn 11, waardoor h t clubje vol·
tallig was. Hartelijk op To tic toetredend, beo groette haar 't eer teen lanke jonge man van ong veer neO'enticn jaar, met een schrander gelaat, Ted a Ue Brown genaamd, meer algemeen bekend onder den naam Teddy. Hij was de eenige zoon van rijke Amerikanen, die cdert vele jaren reed in den HaaO' woonden. Sind. e n jaar tudeer- de hij te Leiden in de re htsgeleerdheid. Algemeen.
blik in de uitdagende oogen. Er wa iet weerzinwekkend in de manier, waarop deze twee jongelui, bijna nog kinderen, lkaar aan- keken n met elkaar omO'ingen, dat de r ine, onschuldige Toetie, zonder dat ze begreep waar- om, onaangenaam aandeed. De vierde, .Tohn d Vrie, had een prettig, baardeloo gelaat, n of.
schoon hij achttien was, zag hij r ni t ouder dan zestien uit. Hij ging op de handel ~chool en moe t zijn vader, die araanhand laar wa,,, opvolgen. Hij wa de erkende aanhidd I' yan
'VaHy Be iel'.
Tadat men had plaatsgenomen, n terwijl Toetie thee schonk, ging Teddy rond m t bon- bons en gebak. Het eerste uur yerliep ondel' opgewekt gebabbel, gelach en O'eflirt, onder het genieton van O'em'iO'e thee, 't knabbelen d l' lekkernijen, en 't rooken van Rus is 'he i~al'etjes,
waarvan cie mei je 't voorbeeld "a" n. Er w rd heel wut onzin verkocht, en dwaasheden uitg . kraamd. Toen de pendule vier sloeg, stond Teddy, die yooJ'zitter der club was, met grappirr n om t op en eon klein hamertje uit zijn zak nomend, 10 g hij 0:' drio deftige slagen me op de I 'unill()' van zijn cl'apaud, dio natuurlijk onhoorbaar WUI' n.
Ev 11 daarna, herhaalde hij t op zijn th ekopje.
NieuwsO'ierig richtten aller blikken zi h to hem.
),Dame, en heel'en, volgens afspraak mo ten heden middllrr de "Levende Beelden," die we in October zullen opvoeren, worden "a tgosleld.
Wie heeft er over nagedacht en plat n III ()-
gebracht. ..
Terstond ree Otto Dllbois van den divan Olll-
41
'l'Ol;;'1'[E WAI.THER
hoog, waarop hij vertrouwelijk naa·t F. telIe had gezeten, en li pelde met gemaakte ·tem:
-Zouden jelui 't niot aardig vinden, al onz vrouwelijke clubgcnooten de vier jaargetijden
voorstelden~) Onze beminde gastvrouw met haar tengere gestalte zou een liefelijke lente wezen in een luchtig, wazig kleed, aan wolkjes gelijk, bezaaid met voorjaarsbloemen, op 't hoofd 't ymbool der lente: eenige zwaluw n. Estelle,", n hiel' richtte 7.ijn blik zich brandend op zijne buurdame, »lmn on eeu heerlijken zomer geven, in een gOlldkleUl'ig ewaad, rijpe korenschoven op de blanke chouder:; tor end, en een ovel'vlo d yan purperen rozen in 't roodblonde haar, een levend gedicht in 1'0 d·gouden vlammen. \VaUy al herf t, iu een grijs-tullen, nevelig kleed, Yer-
ierd met wijnranken en druiv ntro en, n Hnnie, e n b k ol'lijke winter, in 't wit bont, en ij mut je op 't hoofd, op schaal~en te midden van d warr - lende neeuwvlokken en hooO'o ij chotsen."
Er volgden daverende toejuichinO'en. Toen't til werd, klonk Toetie' zangerige stem: ,Papa drukt mij op 't hart, jelui te zegO'en, dat hij er zeer op ge teld is, dat wo mooio tableauX"
kiezen, de costuums mOll'cn wij vo I' zijn r k . ninO' bij Kühne of mndame Jan en be tellen."
Xu klom
ue
g ~tdrift ten top, en allen riep n n praatten door en. Teddy spreidde intuss h n de platon uit, die hij had m orrebracht. Wie zou de rollen yel'deelen? Het algemeen oordeel was, dat dit To tic toekwam, wijl zij uitstekend childerde, cn een juist oog l' voor had. Zij w i rd, macnand, dat het betel' wa ,het aan den .J. VAN ~fERLE40
)Zijn de tableaux al bepaald't' vroe" haar hooge, zenu waehtige stem.
Estelle v rtelde nu het voorstel van Otto Duboi . Dit keurde mevrouw \Valther terstond om'oor- waardelijk (Toed. Die Otto wa cen baron, zijn vader lid del' Eerste Kamer. Eigenlijk zag ze daarom tc"en hem op, en vond zijn geblaseerde en gemaakte manier van prat n het toppunt van deftigheid. Vroegel' hadden zij en haal' man de hoop t)'ekoe t rd dat Otto belang 'telde in hun Toetie, maal' weldra merkten zij, dat hij alleen o gen had yoor E telle, en zij dezen wen eh moe ten opO'even.
) Ho lief van u en mijnheer, ,"oor onz \ co tuums te willen zorgen," "leide Wally Be ier.
Wat hebb n jelui O'ekoz n? krij t mijn Toetie de hoofdrollen'~" "1' e m vrouw Walth l' klu h·
ti~ naïef.
:oz
keI', mevrouwtje," hertilt Teddy. ~Ikvind, dat To tie n ik de hoofdpersonen in deze plaat p ons moeten nemon," en lachend ontrolde hij en groot lJlaat, die ,een bruiloft ond r 't Direc·toir " "oor telde.
Verrukt klapte mevrOll w Walth l' in de kleine met jnwe I n overlad Jl handjes, en opgetoO'en
bekeek zij de plaat.
)Oa11, T ddy, hoe mooi! dat is heerlijk, wat een mooi toilet, dat zal opzien baren."
» en, moe je, Teddy hertst maar, daar komt niets van mijn figuurtje is cr yeel te nietig'"001'.
Bekijk di plaat maar een goed dan zult u zien, dat de Bruid een lanO'e ge, talt heft n ik el veel te klein \'001' b n."
TOE1'lE \VALTIIER 43 'hildcl', uie hun raad zou geven, over te laten.
Terwijl zij hierover druk beraadslaagden, voegde mevrouw" alther zi h bij hen. Het maakt altijd
enigszins indruk op haar, in 't gezel chap van f'reulctjes te komen, en kIe dde zij zic}~ daar bijzonder mooi voor. Zoo was zij nu in en lw tbaar ldeed van keI' rood atijn met tal van chitterende paillett s geborduurd, dat W rkelijk zeer maakvol wa, doch eer geschikt voor een avondpartij dan om 's middag in te ontyangen.
Iraar tengel' figuurtje wa veel te nietig VOOI' het zware atijn en gaf haar daardoor iets op- geschikts en overladen. Oranje wa haal' m eJil
Ir liefkoo de kleur, en h t was iud rdaad nd nk- lJaar :r.ich me"rouw \Valth l' voor te tellon, zon-
<.1<'1' een oranje lint om den hals. Zij me nde, dut dit bij haar donl{el' t int en blau w-zwart haal' bijzonder goed stond. Zoo had ze ook nu
w el' een oranje lint om den hal, "esloten met en kostbare juweelen bro he wa af chuw lijk tond bij het kersrood van haar japon en het ef! et r van goh cl bedierf.
H t wa.. all rO'l'tll'pig t, haal' t zien binnen- k \TI n, haar lJ t do 'nde el' tati., uit te zien u indruk t maken, wat door llaar nietig figuurtje natuurlijk nooit lukt. Het e r t lJ groette ze E tell du Brieux, \"001' wio zij een levendige bowond rin~ gevoelde cn die zij Tocti steed tot ,"oorb cId telde. All n l{wamen haal' hal't lijk log moet. Zij hield n van het g edharticre "rou wtje.
<.lat altijd zoo gul bereid W3S, hun wen ellen te vervullen of bij haal' mlln l{rachtig te onder- 'teunen, cn die hen zoo heerlijk tra t eren kon.
J. VAN MERLE
