56
~Ik weet niet, of Toetie zich wel voor zoo'tl d ·coll tée leent." Die woord n openden mijn oogen, ik za cr rond naar dander n, di Cl' zich wel toe leenden en el' niet in vonden, n 0 Paatje! toen voelde ik me zoo eenzaam en diep treurig, en het was me, of iets goeds, iet heel mooi n teer uit mijn leven wccrging, en or iets leelijk en ombers voor in de plaat kwam, dat me benauwde, drukte en ongelukkiO' maakt n.,."
Hier belette een vloed van tranen haal' v rd l' te preken.
Verschrikt keek de heer WaIther haal' aan.
Zij had haar hoofdje aan zijn bol' t veru 1'0' 11,
doch hij hoorde haar dl' eve . nikken n
"0
1 e~hoe zij beefde en trilde.
»Arme, kleine, te re pop. Mijn lief, z nniO' prin e je! Is 't werkelijke leven tot je doorg . drongen on verschrikt n beangst je het leelijke en ruw I' van? 0 h, de menschen zijn niet zoo goed n zoo rein al mijn Tootie zelf, zooal zij hen <la ht on droomde. Mijn kindje is ook een uitzondering. Vooral in den tegenwoordiO' n tijd.
'Velliht i' 't toch wel O'ocd, <lat de oogC'nje op ncrinO'en, al doet 't nu pijn n telt j telem', maar men kan toch niet droomend dool' 't leven O'aan:'
~Neen papa, dat kan ook niet. h bt uelijk.
Ik ben ook dankbaar dat ik gew kt W rd, m. al' toch doot het zoo'n pijn. Ik kan e hter ni taan die tableaux deelnemen. Onmogelijk. Ook niet langer in on clubje blijven, kunt u dat niet beO'l'ijpen ?"
» oeua, allemaal apenkooI! ~u overdrijf je.
59 TOETJE WALTHER
Al je nu betoeI wat op die plaat tegen hebt, zal ik er niet op aandringen. Kies dan maar een ander, die je beter aanstaat maal' om nu uit de club te gaan, i. be pottelijk. Daal' komt niets van in. Bovendien, Teddy zou troo teloo zijn."
Verschrikt keek ze hem aan en bloosde hevig.
Lachend gin0' bij voort:
~B1oos maar zoo niet, kleintje, papa is ook jon creweest, en beO'rijpt be t, wat er in dat hartje omgaat."
\ eer O'leed de ouwelijke, pijnlijke uitdrukking over Toetie's gezichtje, en met ong wonen em zei ze zacht:
~ borrrijpt mij niet. Er gaat ni t in mijn hart om, waar Teddy i t, mee t mak n he ft. Hij heO'rijpt mij evenmin al de anderen en nam O'i ter mama' partij. Ne n, ik hoor niet bij hen.
Paatj . el' i'Z 0 vel, wat m drukt en bonauwt."
nthllt t keek de vader haal' aan. 'Vat was zijn lie\' ling toch teer en rein yall gemoed. Zoo totaal niet..., chikt voor hot le\"en, met zijn mee·
doocrenlooze, ruwe werkelijkheid. Hij nam haar in zijn armen, haar als een kindjo wiegend en u end zi h afvragend, hoe hij haar troo ten en gel'u t tellen kon. Zij had gelijk! Die clubrrenooten varen g en kenni en voor haar. Di Vl'O orijp jongelui en waanwijzo mei
i
war n creen ge-zel chap \,ror zijn t er olJschuldic, kindj. ! dat hij zelf ni t eerder had in"czien dat hij het pa besefte, nu het te laat was, n zijn kleintje er door g chokt wa . Dat had hij mo ten YO rkom n.Hij k n zelden haar verlangen. weer taan, maar d ze w n h wa zoo mo ilijk. Hoe )wn hij J. v. N 1\IEHLE
58
plotselinO' dat clubje ontbinden? Vooral nu, dat hij hun een feest beloofd had en zij er zich al op verheugden? En dan .. ,. Wat zouden de ouders wel zeggen? en hij gaf zoo veel om 't oordeel van Jhr. Be ier en baron Duboi . Hij wilde het beslist weigeren, zeggen, dat ze overdreef, dat 't niet kon. , .. Daar ontmoette hij die droeve oogen, die \"01 tranen stonden.
lIHoor eens, kindje, papa moet er over nadenken maar al je lievel' uit de club gaat, zal het na-tuurlijk gebeuren. Alleen moet je wat rreduld hebben. Ik moet een oorzaak zoeken, waardoor het i':ond l' opzien baren of aanleiding tot praatje gebeuren kan. I' dit l.U alles, mijn arm pl'in esje"(
or
h b je nog wat p j hartj t·Ja. papa, nog e n 'TaalT. Weet u nog, dat 1.1
mij zeide, toen we pa hier waren, dat als ik volwa sen wa. ik ki 1. n mocht, tot welk "eloof ik wild behooren?"
Zeker pop, waarom?"
»Omdat ik gaarne meer wilde lCeI'en en weten o,'e1' de Katholieke Kerk. Ik heb daal' zulke heer-lijke, blijd . herinneringen aan behouden, en weet ill' zoo heel weiniO' ,-an af."
Een telem'gestelde, bezorgde trek vloog over mijnheer Walthers gelaat. Hij dacht aan het
"oornam huw lijk, dat hij voor Toetie op 't ooe, had, maar al zij aan zulke neigingen toegaf, was -daar alle kans op verkeken.
Hij zu hU . Maar de liefde VOOI' zijn kind be-lli Id de overhand. Haar geluk ging hem boven alles, en dat zij
nu
ni t gelukkig was, 7.ag hij maar al te duidelijk.»Bij wie zou je dan willen leeren, kindje?'~
vroeg hij, haar teeder teg n zich aandrukk nd, l>Ik k n hi r geen prie ters, papa, maar zouden wij er vanmiddag pastoor de Munnik uiet over-kunnen raadplegen '?"
Een oogenblik bleef haar vader in gedachten verdiept; to n zei bij aarze~end:
»Mi schien wel, we kunnen in alle O'oval zijn raad inwinnen. Eén voorwaarde stel ik je, kindje-lief : zeg voorloopig nog niets aan mama van dezen wen ch, no h ,ran je voornemen om uit de club t treden. Ik zal haar zelf wel zeggen, dat ik bij nadenken die tableau x ook niet heel geschikt vind. Dat we veel mooiere zullen kiezen, waar Affie en Impio in mee kunnen doen, dan is Maatje tevreden. Over dat andere mo t ik eer t ern tia' nadenkon. Is dat nu betoei alles, kindje?"
~Ja, papa, alle. Och, wat zijt u toch goed en hartolijk. Wat ben ik blij, dat ik u weer alles kan toevort1' uwen. Een tijd lang was ik bang voor u en durfde 't niet te doen."
Foei, kindje, hoe kom je erbij, Waarom bang'? Je moe t toch wet n, dat mijn vurigste wen ch is, je O'elukkig te zien. Beloof me nu ern tig, met al je lief en leed bij me te komen, opdat ik je met alles kan help D,raden en troosten.
Vergeef je armen vader, dat zijn verlangen, je gevierd en in voorname krin "en te zien, hem zoo lang blind maakte en hij je daardoor deze mar·
telijke teleurstelling berokkende."
Onstuimig sloeg'1'0 tie haar arm om zijn forschen nek en ku te hem hartelijk:
»Ik beloof 't u, Paatje. !'iet zal ik u meer
ver-'rOE'rIE WALTHER 61 J. VA. IERLE
60
nIet le\'endige gebaren met haar moeder spreken.
Deze knikte voortdurend met h t hoofd. Toetie moest lachen, ziende, hoo de witte veel'en op haar toque, bij eIken knik, heen en weer fladder-den. Zich toen "001' den spiegel plaat end, zette Toetie vlug een eigenaardig gebol'en, reu·
achtigen hoed p van vuurrood troo, met eon ovel'Vloed van zeer natuurlijk nagemaakte keI' 'en, die en allerlief t relief gaf aan haar dof linnen japon. Toon zij zich in den tuin weor bij hanr olldel's voegde, zag haar moeder er opgewektel' en vri ndelijker uit, maar yroeg noch zei meer iets over het aanstaande feest, Met 'en bowonde-renden blik monstel'de zij haal' dochtertje van top tot teen. »Jij moe t mem' rood dr'agen, '1'0 tie, staat jou zoo go d."
»Maak ons prinsesje niet ijdel" lachte de heer Walth r. »Gauw Lientje," ginO' hij voort, "daar komt de tram, al je vlug loopt pak je ze no"
aan d halte."
Lachend keek hij haar na.
WaarachtiO' net twee zu je
r'
dacht hij hardop.Hebevallig wa to h zijn Toetie, en hoe aardig deed die roode hoed met afhangende kersen op het goudblonde haar.
Haar yeerkrachtige tred, met die za ht-golvende, eiO'enaal'di rre heupb weaina n, deed hem aan deno 0 Cl 0 sierli]'ken O'anO' del' Javaan che vrouwen denkeI\.o Met kleine pasjes trippeld0 zijn vrouwtje haar klnchti a achterna, haar be t doend om '1'0 tie bij te houden. Ziezoo ! Ze pakte ze nog. Hartelijk wuifde zijn prins sje van 't achterbalkon, ... nu waren zij weg, Behagelijk strekte hij zich in eon
T ":TIE WALTHER 63
bel'gen, al mijn lief en leed zal ik u mededeelen!"
Ze was zoo d:mkbaar, Nu Paatje haar begreep en zo hom weer alle 1. ggen mocht was ze niet eenzaam n verlaten m er. En ! ze mocht meer gaan Ie l'en ov I' God en over den Jan van marlen. In haal' hart welde een dankO'ebed op.
»Daa.r komt mam~, wees nu ver:standig en zeg haar met . VOOrlOOplg moet dit alle een geheimpje tusschen on beidjes blijven" zeide haar vader ziende, dat zijn vrouw uit 't huis kwam en nan;
hen toe trippelde.
. Tot zijn verbazing wa zij met deze OIldragelijk hitte al gekleed om uit te gaan in een blauw foulardje met oranje zijde gebor'duurd. Haar witte toque met wuivonde trui veer n w dij v rde in ve,rblindend wit met haar sterk O'eblanket O'elaat.
foch wel een kranig wijfje! En wat zag ze el' nog go duit! Haa t ongeloof lijk, dat zij de moedor van Toetie was.
.Goede morgen. mama," riep d 7. en li I haar' terremo t om haal' een morO'enku t a V 11.
,Adoe,To tie, niet doen!" antwoordde zij t kelirr.
haal' met Leide handjes afwerend. »1 de bui :ezakt? Lc~rde papa je, wat geh orzamen i ? Zet gauw ]e hoed op, wij gaan bood chappen doen. 't. 1 t warm voor de paarden, wo zullen de electrl eh maar nemen, '
»Heel goed, mama," antwoordde ToeUe. haa -tiO' naar binnen ijlend, blij, dat zij d andere vragen niet hoefde te beantwoorden, en haal' vader dat nu wel gedurende haar afwezigheid doen zou.
Op haar kamer gekomen, keek zij uit het raam.
Hoe zou mama 't opnemen'? Ze zac' haar vadel'
s.
V.\X ~IERLE65
TOETJE \\ AJ.TIIF:1t
waren uitgestald. Daarna staken zij het Plein
O\"OI' naar de Lang Poten, Bij mai on Ponboi
O'ckomen, en der eer te Haags he modi te.., kreeg mevrouw Walth)' en inval om een ho d te koopen.
»Maar ~faatje, u hebt er pas drie van ~Iad:lIne
Ponboi' thui gekregen," zoi Toetie verbaa d.
)Doet niet • Toetie ; laat on eens gaan kijken, of r nict nieuw:> is uitgekomen."
Weer vloog de ouwelijke, pijnlijke trok over 'foetie' gezichtje. 0, 't wa - haar zoo pénible met haar moeder te wink I n, te zien, hoe de winkeljuffrouwen achter mama's r'uO' elkaar knip-oogje:; IYayen, haar uitlachten en betnamen.
.. laar zij ging trouw mede, al t haal' fYe\'raagd werd. dapper haar best doende haar mama voor ciien pot te vrijwaren, haar t be chermon, en door haar tegcnwoordigheid t voorkomen. da me n haal' al te zeer bedroog.
Het was onuitstaanbaar warm in het we lderi
·terk geparfumeerde magazijn, en 1'oE'ti \'oelde•
iets al' laperiuheid over zich kom n. 1..0 m zette zij zich op e n der opha's ned r.
,Oah, madame, he 1 leelijk, ho kunt u mij zoo iets aanraden?" chrikte ct Z Jluwa htig :t m hur'er moeder Toetie p.
Mevrouw \Valther zat in een makkelijken zet 1 voor d n reu achti.yen piegel, nmadame Ponbois hield en zwarten hoed m t kolos al
trui veer n boven haal' h ofd.
,Maar, mevrouw, dil i· een z }' mo i ho d, n kleedt u uitmuntend ..
JJ. fi, madame, dat vind ik niet, ik wil 'l'een
i,
·J. VAN MERLE
bamboe chomrnel toel uit, en achleloo ' de kr'anten terzijde s huivend, ,raf hij zi h aan zijn gedacht.en o\"er.
Intuss hon "onden mevrouw Walthel' en haal"
dochtertje met moeite nog een plaat 'je in de open electri che tram, '1'0 n de conducteur het geld kwam innen, nam mevrouw "alther uit een ierlijk tas 'hje, dat aan haar arm bengelde en bankje van ze tig gulden, cn z i vriendolijk naief:
Tw I' tour!", en cen dubbeltje voor jou,"
B leefd tikte tJe onduet UI' dankend tf'gen lijn pet:
~Dank u, mo\'1'OUW, maar ik h b ni t van 7. tig
"uld n torll", kunt u 't ni t kleiner pas -en?"
» ah! Jelui toch zoo la ti(y! Ik heh belo I
"'e 'n andor ~old bij me, je moot maar wi selen."
De me lopas (1'l'i l'R b 'gonnen t, gJimlaehen, he-nieu wd hoe 't zou afJoopen,
Haastig nam d blozende Tooti m~t een I,ijn-lijk n trek op h t t el' gelaat. haal' bUI',j uit don zak, en betaalàe den condu 'teur zwijg lid, t rwijl haal' mama O'edurende den vord r n dt bIe f mopperen.
Arm Toetie! Zulke tooneelen waren haal' Z 0
pijnlijk en haa telkon keer, dat zij met haar mama in do tram I' >ed, herhaalden zich deze.
Meestal had mevrouw Walth r alleen bankpapi r bij zich, dat zij ,ja zoo'\"eol makk lijkeI' vond dan ,po ie."
Op het Plein teO'en ze uit, en wandelden naar Monchen. Na eenige doozen marquis-chocolude te hebben gekocht, dronken zij ij ·limonade n noepten van de lekkernijen, die in 't magnzijn
zwarte. Maakt mij te oud, ik wil iets lichts met d . t'2"
oranje of geel. Hebt u at m~..
»Zeker, mevrouw, maar Wl) leverden u dez~n zomer reeds drie witte creatie in geel en oranje.
Barone Dubois be telde gister dezen hoed, daar-om liet ik hem u het eer t zien."
Toetie zag, boe madame Ponboi haal'
winkel-juffrouw een knipooaje gaf. .
»Wat zegt u madame'( Be telde barones DubOl dien zwarten' hoed? Laat nog eens zien! Ja, is toch wel chic! Kan bij alle toiletten gedragen, niet waar? Zet hem noO' een op."
»0 mevrouwtje, hij taat u à ravir," riep de modi' te g affecteerd, druk doende. »Hij heeft een eigenaardig cach t, en d et bij dit toilet bepaald
b "
uper e. ..?"
:tJa madam he 1 hic'( Hoeveel ko t hl] .
»Deze i niet te koop, mevrouw. Barone Dubois heeft hem O'ekocht voor zeventig O'ulden. Goedkoop, niet waar? Maar het is het eindo van 'tsei1.oen."
Weer zag Toetie den veelbeteokenendenbli~,die lachend achter den rug harer mo der gewl's~ld werd. 0 ze had wel kunnen huilen! Waarom het Maatje toch ook altijd haar zwakke zijde zien'?
Waarom lachten de men chen haar uit, en namen haar beet? \\'aaro111 wa men toch zoo wreed, elkaar te bespotten? Hoe heerlijk ware 't leven, indien er meer onderlincre liefde heerschte! Weer voelde ze di pijn en teleurstelling, als ze iet leelijk in de menschen ontdekte., ..
Intu 8chen stond mevrouw 'Valther ZiCh met
w IbehaO'en in den piefTel te bekijken.
t::> t::> •• d"
»Madame maak mij 7.00'11 hoed, staat mI) goe .
:tZeker, mevl'ouw, adorable! Doch. gelijk ik u {jeed opmerken, deze behoort aan barones Duboi .
"e hoeven hem echter pas over twee weken af te leveren, de barones i naar haar buiten. Zal ik hem na laten maken? Dan zal hij echter wel conteu er worden. dat genre "eeren heb ik niet meer voorhanden. 'Vel duurdere."
oeda, madame, kan mij niet chalen, schrijf maar op de rekening, wat u toekomt, is mij best."
u hield 'foetie het niet 1anO'er uit.
»~'laar, Maatje, u mo t dien hoed niet nemen, hij is werkelijk geen zeventig O'ulden waard. Kie liever een anderen. Zie! daar hanCTen noO' meer zwarte. " i l ik u een helpen uitki zen '("
»'fida Toeti bemoei je ni t met mijn 7.aken!
Ik wil dezen hoed n aeon and r," zei mevrouw Walther op taand, en zich nog 0 n verrukt in d n 'pi I bekijkend.
»:\ladame, tUllr den ho d maar thui al hij kIaa)' i." Fluk' 1.ette ze haar witte toque weer -op, en met een genadig knikje tegen de diep buigende madame, rui chte zij heol voldaan het mac'azijn uit, geyolO'd dool' de neer lachtige 'foetie.
O! alles in haar chr eu ",de als 't waro om wraak o\'er zoo'n afzetterij, en dat dan bovendien haar ijdel moedertje werd uitgelachen en bespot! Ze had in tran n kunnen uitbal' ten. Zij voelde 't onrecht·
yaardiO' en I elijko altijd zoo diep en zou het zoo (Taurne \'oorkomen hebben, maar zij stond er een·
youdig ma htoloo bij." ellicht meendon die mo-di te en haarjuffrouw'took niet zoo kwaad, en haar moed r O'af zelf aanleiding, dat men haar beet nam, door haar 7.wakheden bloot te goycn, Zij zou maar
'f ETJE WALTlIEP. 67
J. VAK MERLE
66
tra hten het weer te vergoton en dat drul~kcndet dro ve van zich afschudden. Z wa zó6 in O'edach·
ten verdi pt, dat ze niet merkte, dat haar moeder was achtergebleven, doch toen ze haar wat wilde zeggen, mi te zij haar. Omkijkend, zaO' zij haar staan praten met pastoor de Munnik en IlOg een geestelijke. Een blos van vreugde overtoog Toetie' gelaat. IJlings op haar chreden terugkeel'cnd, begro tt ze hartelijk, met blijden lach, den pastoor en neeg bevallig V001' den vreemden prie ·ter, di haar al' patel' ?\Iarez werd vo r re teld.
:o;ls 't moO' lijk?" riep de pa toor, ToeH op joviale wijze de hand l' ikend. "Is dit de kleine To tie? Maar, kindje, wat b n je cen jonge damo geworden!"
.Ja, pa to 1', kleine ldnderen worden Ol'OOt "
lachte mevr uw Walther. • aat u nu me naar huis," drong zij hartelijk, gul ann, .om rij t·
tafelen'? En pastoor larez, u natuurlijk 0 l-!
Kent u rij ttafel? Kiet? u, 't zal u best bevallen."
Terwijl de laatste een verontschuldiging mom·
pelde, klonk de preUiO'e tem van pastoor de Munnik:
,Neen dank u! mevrouwtje, de rij ttafel met al zijn sambals is mij verboden .. laar heel gaarne kom ik u eens opzoeken. Vanavond ben ik belet.
maar hoe denkt u over morO'enavond'?'.
»Uitstekend, pastoor, maar kom dan liever eten.
Wij dineeren kwart over ze' à half zeven, en zal ik zorO'en er niets sterks op tafel is."
:tNeen, mevrouwtje, het gaat werkelijk niet. Ik eet thuis in 't middaguur, maar morgenavond tegen een uur of zeven kom ik graag eens praten.
TO~:TlE \\ .\LTHf:11
Tot moraen du," on beleefd O'roetend wilde hij zich verwijderen.
)Kom, pa toor, loop noO' oen eindje mee op,"
drong meyrouw Walther kluchtig naïef aan, tot hrik van pat r l\1arez en O'root vermaak van den pa ,toOI'. Hij zag zich al door de pui traat wandel n, met dit gl'appige, opvallende vrouwtje.
La h
nu
antwoordde hij:l>ünze ochtend is bezet, dus vandaag niet, me-vrouw," en met vriendelijken groetnamhij afscheid.
); au \\' lijks waren zij eenige huizen verder, of tot ni uwen chrik "an pater Iarez kwam Toetie hun plotseling achterop, en don pastoor vertrouw -lijk aanziend, vroeg ze zacht:
>Pagfoor. kunt u papa en mij om drie uur ont"an~ren? We wilden u o\'er iet ernstigs raad·
pIcaen."
Heel gaarne, Tootie tot traks dus," en mot een <roedharticr knikje ging hij verder.
Wat hadt jij daar noer aan pa toOI't vragen '(' vroeg mevrouw Walther, toen T etie, buiten adem door 't hal'de loopen. haal' we I' had ingehaald.
;) Zoo maal' wat, ~laatje" zei Tootie verl O'en.
Zij jokte nooit, nam nimmer haal' toevlucht tot leuO'ontjes en nu moest ze op verlangen "an haar papa het toch voor haar mama verbergen. dat zij m t haal' vader naar pa toor toeaing.
:tor
hadden jelui ·t over de Raats~' V1'O g haal' mama yerder.Eer Toetie kon antwoorden, zaer zij het gelaat harer moeder verhelderen. Haal' schitterenden blik volrrend, zag zij OUo en Teddy aankomen,
Eer Toetie kon antwoorden, zaer zij het gelaat harer moeder verhelderen. Haal' schitterenden blik volrrend, zag zij OUo en Teddy aankomen,