mocht opzitten, d elde hij ok haar verz e m de, om naar de achter-logeerkamer te worden vervoerd.
»Die kamer ligt op 't zuid-oosten, en is dus feitelijk ook beter voor de freule."
TOETJE WALTHER 285 J. VAN MERLE
284
,., at zou mijn prin e j daarmee b do len?' vroeO' haar vader v rbaa d.
De and ren waren ook verwonderd, alleen Mary scheen iet te willen z O'O'en maar, na een blik op den dokter bedacht zij zich, n zweeO'.
Toen de O'enee heer weO' wa zei ze aarzelend:
tIk O'eloof dat ik Toetie' verlangen beO'rijp."
De vraO'ende blilde n der ande en ontmoetend voeer1 z l' aan to :
,Die kamer zi t lilt op den tOl' 11 der Pal'l\.-tl'aatkerk."
,.De woonplaat van.J u hristlls," z i ct he l' Walther, terwij 1 trancn hem in de 000' n
ehot n. Allen boO' n ontr eJ'd h t h ofd.
De laatste w Ic n had e n 0'1' ot ver'anctedn in T etie', vader plaat O'eO'I' pen.
G durend de zi kt van zijn kind, h t di
1'-baal' t. wat hij op aard bezat had de arm vad l' "'1' de folterinO' n uita staan, ontz tt nd gel den. Hij waan h viO' anO' t n n benauwd·
hed 11 t n pro i o'ewee t. l'en a ht reen had hij 0' w l' t ld en <re treden t O'en d wanho p, die hem dreiO'd te vermannon. Doch het O'eb d en cl g nade in d n KeI' tna ht ontvangen, hadden hem taande 0' houd n. Het leed had zijn ontwak nd O'eloof krachtiger, hechter ge, maakt. Hij O'eloofd dat het leven van zijn kind ru tte in Gods hand, en daar v i1ig wa. 'Va Hij niet haar Hemel ho Vader? Wist Hij niet 't be te, wat haar zaliO' was? Beminde Hij haal' niet méér, dan hij dit met mogelijkheid kon'?
Langzamerhand daalde berusting in zijn ge-folterd hart en gaf hij zich meer en meer over
287
TOETJE WALTHER
aan den heiligen wil van God. Zijn groot te troo t waren de ooO'enblikken dat hij met pastoor de ~Iunnik of Herman om ook met E telie n de Raat, over God n O'od dien t prak of de uren, dat hij over zijn cat chismu en theolo-logi che boeken O'ebogen zat, en de eeuwiO'e Waarhed 11 meer en me l' tot zijn ziel door-dl' ngen. Hij leerde beO'rijp n, dat het O'eloof het eenige i , vrat den bepr'oefd n, lijd nden m n eh in banO' lU' n staand houdt. Met al de kra ht van iemand, die zi h all s zi t ontzinken, had hij zich, als aan e n anker, daaraan vastO' klampt.
Het verminderd zijn leed wel ni t, maar honk hem kra ht het te draO'en.
Het opzitten bekwam To ti di n middaa goed.
W 1 bI f d temp ratuur veel te hoog d ch zij wa niet ge t g n. T n ze, 0' huId in en wit flan lJen 0 htendjapon, in n makkelijke rapaud, door ku nonnel' teund, bij het raam zat, liet zij haar Paatje roep n. l'heuO'd spoedde hij zi h naar haal' toe. Doch llauwelijk had hij 'én blik p haar gezi htj g lagen of de blijde lach verd we n van zijn CY laat om voor en uit-drukkina van ont t lteni n mart plaat te maken. T en ze te bed lag, had hij wel opO'e-m ['kt, dat ze wa vermaO'erd en afgevallen, maar nu ze opzat en wa aangekleed, zag hij pas ten volle de wreed verwoe ting, die de ziekte in haar had te weeg gebracht. Gelukkig merkte zij die plotselinge verandering in zijn gelaat niet op.
Blijde trekte ze hem haar kleine, nu zoo .angstig door chijnende handjes tegemoet.
J. VAN l\IERLE
286
Toe, Paatje, kom nu bij me zitt n. Ik geniet.
't Zonnetje chijnt zoo helder, de lucht i zoo blauw, de voorjaar ·bloempje bloeien al zoo lief, en in dnboom "oor 't raam huppelt een m rel tak op, tak af. Alles duidt op de nad rende lente1 En al 't maar eenma&l lente i , h bben we ook heel poedig't blijde Paa chfee t, n dan .... "
In verrukkin cr vouwde ze d handen p haar bol' t te zam n.
ZwijO' nd had haar vad l' zi h na, t haal' n er-crezet, met g w ld kampt hij t gen zijn ont·
1'0 rincr. 0 God! wat wa ze v randerd! Ho dool' hijnend wa haar toch al zoo t er crelaat!
Hennatuurlijk gr ot eh ncn haar altijd Jl er
wond rbaar-m oi oOITen, hoe ing vallen haal' wanO'en! Ollgeru t VI' 0' hij teeder :
lHoe vo lt mijn prin E' je zich ?,.
:tBe t, Paatje dankb ar en blij. Alleen wat mve, maar dat i zeker "an 't aankl den en onlYewone dat zal mot den duO' wel beter cyaan!
Heeft d dokt r u v rteld, dat ik mi chien d volgende we k naar de acht r-logeerkamer ver-vo rd mag worden?'
Ja, Toetie."
lBegreep Paatje, waarom ik dat zoo gaarne wou '?"
lJa, omdat je vandaar uit de kerk kunt zi n.
niet waar '?"
:tJuist, vadertje, dat 's nu eens héél knap ge-raden. Vindt u 't goed, en begrijpt u het?"
lIk vind 't best, en begrijp je:'
Innig, stak ze haar arm door den zijne:
:t roet u On Heer wel da elijk uit mijn naam, aL u Hem bezoekt?"
.Ja kindje, eIken dag."
En zegt u Hem dan w 1 wat ik u opdroeg?
f ik P edig weer bij H m ma er komen, al. h t Zijn wil i ten min t ?"
...ra
p p," klonk 't hee ch van zijn tril! nd lil p n. Tod. Zou zij wel 0 it weer in de kerk'omen'?
Dan is t O'oed. Nu b n ik mo , 0 zoo m e!"
D Zu·t I' keek p de klok.
. U zijt pas een kwnrti I'tje p, doch wilt u
1aar bed, fl'eule?"
:t.fa, Zu ter, liever wel," en mat 1 ot z de
0'" n. ünO'eru t k ek haal' vader de Zu t I' aan:
. D freule i zwak, en zoo'n eer te ke r valt nooit meeti telde ze hem ererust.
uwelijks wa ze weer t b d crebracht of z vif'1 in een diepen laap. T g n den avond, ontwaakte ze v rkwikt n na geget n te hebben
wat lken dag n conflict tu ehen haar n d hU truitlokte, ze kon haa t niet naar binn n krijerell vroeO' ze naar E te1l .
hU ter, j. mijnh el' van elz n er al '?"
:tIk z u 't U niet kunnen zegg n freul !"
:t Toe wilt u Hua dan een b Hen '?"
Toen deze antwoordde, datmijnheel' van lz n en zijn moeder ben den war n zond ze haal' naar binnen, om te vrag n of E t lIe en Herman
wat bij haar kwamen.
De ziekte van Toetie had over h t geluk van Estelle en Herman een sombere chaduw gewol'-pen. Ze hielden zoo veel van haar, en de angst '.l.
1~
2 '1' ETJE WALTHER
J. VA IERLE
288
en zorO'en, over haar uitO'e taan hadden datblij·
de, zonnige van hun cr luk wecrgenom n.
Ze war n en bijzond I' ern tig paar v rIoof·
d n, 't wa of. zo lang hun lievelincretj in gevaal' v rk erd ,z niet O'elukkig durfden zijn. H nen wa. 't echter en f tdag. Toetie had ,. or h t e r t mogen pzitt n, en her wa haal' go d b komen. D el' t tap tot b ter chap was du g z 1. Nu mo hten ze weer blij n aelukkiO' zijn.
Met 't/'alend 0' zi hten traden ze aearmd aan haar bed. 'Vetend, ho veel Toeti van bloemen hi ld, had Horman n bouquet meegebra ht, zoro'\'uldig in vlo ipapiE'1' o-ewikk ld. Blijde, 'tak Toeti de handj. I' naar uit n maakt het papier verhf'ugd 10 '. l' n d bloem n zichtbaar werd n, kwam " en pijnlijk, martelijk tt'ek op haar gelaat, n tl'anen hoten haal' in d oogen. D bouqu t b , t nd uit enkel witte blo . men: erinlYen. n uwball n marlYari t n, wiU roz nknopp n, Dezelfd bI m n. die zij al.
laat 't n ul'O t op TAddy' bol' t had n del'lYeJcgd.
E teil n 11 l'man, die hier ni t van wisten, zag n haar ver hrikt aan, niet w t nd. wat
do n.
Wat i er, lieveling tje '(,. vroeg E t He hart lijk, Toctie antw ordde ni 1. Z becron zacht l
s hl' ien, met dl'o ve nikj
Ontsteld, keken E ot JI en Hel'lllan de Zu t r aan:
• tisschien i de freul t moe geworden, van middag, en i 't bete,', al u morg n uw bez ek hervat," zeide d ze.
Zwijgend v rlieten ze, op de teenen luipend
2.1
TOETJE 'VAl.THER
cl kamer, zond I' dat Toetie h t s h en te mE'r-k n. Z wa in smartelijke herinneringen \' ", di pt. een! Zij had die banO' oO'enblikk n aan T ddy\ st rfbed ni t v rcreten al prak z er lli t o\' r. Intecrend I! 11 el haar 7.i kte do ", of Zl waakte of droomde had di ang t ( v I'
T d ly" 7.i I haal' v rvolg l.
In dood 'anat hud ze 7.i h afcrevruaad: Zou zijn ziel (rered zijn'( Zij ho pt het zoo vuriO', maar 7. had z 0 w'inicr m I' vOor h m kuun n
00 '1, Zijn antwoord n war n zoo vaag 0' W H
hij was 001< zoo zwak, zo v r re d hen, 11
d tijd 7.00 )<Ol't! T n z tOl'ker werd. had 7.
t <'h lIi~t over h m dun' n 11' ken \ I'e zend dal ' haar t v I van tI' ek zon mak n, Zij
\'0 Id , dat zij zich dan ni t zou knnn n goed, h ud \11, n z wa altijd z bcn'(' d haar Pa, tj t o n t t 11 n n b dl' Vl"n, Di . blo m n ('ht I' hadd n ct \\' mI pijnlijk op 110' r t Tl.
• -adat d Zu t "haal' en kalm er' nd drankj hao inO'e a ven en zij tot b dal' n wa gekomen,
"1' eg 7.e nam' haal' vad r.
PZ • do delijk n ru t ov I' wat E't II 11
H rman h m ha ld 11 V I't ld, kwam ijlin cr to-I! l';neld.
Wat. i. I' pop?" "I' eO' hij anO':tig, zich hij h 1.
u
d ned I'zettend.•IJ'eft tontc1'0 tie 1I v r chrikt, He ftE telle v 'I't Id, hoe hun blo m n me pijn deden?" en
7-nam den bouqu t op, die n g op haar deken lag.
• •aar herinneren ze u aan Paatje'?" Ze la in zijn oOlYen, dat hij. evenals zij. 't zich herinn rd ell 't hem pijn deed,
,T. "A' tERl.E 2!IÜ
~Aall Teddy, ui t waal' Paatj '( Arm T ddy.
1'tel mij een ovel' zijn ud 1'.. Ik denk zoo veel aan h 11, zou ik ze niet 111oO'en zien?'
V rra t, zaO' haar vad I' haar aan.
,r
meende toch niot, dat ik Teddy n I n v rgctel1 wa? n n! ik denk \' el aan hen!"Toen vel'teld z hem, waal'om z l' ni t ov l'
had durven pr ken doch ho blij z wa.'t nu t Imnn n doen.
• VI'aaot II nu m I' 11 aan den dokt I'. f z m moO'en bezo k n'~ H t zal m heu h 0'0 n kwaad cl en."
Ot11 volO'enden daO' ginO" opzitten b ti'. '1' n de cltJkter om twaalf uur kwam, was z n t W I' t led, mind l' m dan d n voria n da. Hij wa' t vreden n z id , dat z 'middaa A 11
uurtj mocht pkomen. Van n b zo k vall cl Il h"el' en me\TOUW Br Wil wild hij ht I' Ili ts
hoo\' n.
.~og niO' w kon Wc chtCll zulk<, m ti ~
zijn te \' I v I' haar,' antwoordd hij d n h )'
\r Ithel',
h n w k lao(" O'inO' all . , hijnbaul' g ed. ril ind lijk brak de mOl'O'en aan, dat Toeti nafll' d a hterkamer zou worden \' rvo rd. D Ol' ti h:ll'telijk ZOl'O' n van lL1 vrouw de Raat, E ,t 11 n Mary n die d l' van Vel7. Il. wa de k' m "
kwi -ti met r ukelooze blo m n v rsierd. D dokter had wel zijn h ofd 0' 'chud, n 't
<1all-'ankelijk vel'boden, doch to n d mei je h lil
verzekerden, dat z , zoodl'a Toetie weer te b ti lag, de bloemen en planten zouden verwijdel'en, dat 't alle n maal' was, om haar een fee.. telijk
blijden indruk te O'eyen, had hij or in b ru t.
Hij had echter b dongen, dat al de patient wel'd ov r'y draO'en, alle n haar vader en de Zu ter l'
bij t' Jenwo rdiO' ma ht n zijn. n zij vooral zoo l,alm Ol gelijk mo st wOl'den g houd n. lug dro
,r
de Zust l' haar Oy l' en zette haal' in e n ru t toel. toon nam z d jaal, die 1'0 i ' ho f i n ~ laat b d kte, W 0', Haar er te blik"aid cl ramen, D 0' rdijnen war 11 hoog
opge-'"tI' kken, en n blijd la h ,'1000' oyel' haal' g -Iaat. Daal' verr , d toren ct l' t. Ja obuskel'k v Ol' haar v rlang 'nd n blik, »Eind lijk!" v
1'-;I,u(,htt . z. Ontro 1'0. ,I cl vadel' zijn kind
~ad . Z wal' cr h el in haal' g da ht n. wellicht
g
1JE'd n, \' rdi I t, Ze zag ni tf: vn,n de ~.rtistiek bI mver, i rino', In tal \'an vaasjes prijkten cll',-te v l'ja. l' bloempj 111 hout n bakk n
VOOI' ct' v n. t I' koesterden zich in 't warm
lentezonnetj<'. 1'0 d-purp ren yclam n, paal' '1'0.'
primula-y ri~ en 'n ·tl\vklokj '. EeniO' potten
"ozemo d azalia',. In t w ('ld riO' Y 11 bi m·
,I' n n, ,t nden bij haal' I'U t toel.
Kindj kijl, nn e n naaI' d bi men, di
ct hal'telijkheid vall \Ti nd n ja zond," zei haal'
" dt'l'.
Tel"tond v Id ti ;I, aan zijn "erz k, en nd l' opg tor 11 uitroe} U, del ze aan zijn arm d rondt d l' d kamer, itl ' put, z 11k zo in haal' rnst toel n der. Toen z wat wa bijg·
k ll1 n, bl'a ht cie Zu t I' haar t bed, en toen z el' in was, kwamen E te11 n Mal'y om de Zuster te helpen de hloemen zoo spoedig mag lijk te vel'\vijderen.
2, :J T F.TlE \\ ALTHEH
J. v.\N ~fERLE
292
Hoc heerlijk: "an uit haar bed, kon ze die goed zien, Tel'\vijl d Zu ter ned rknielde, en aar CJ'etijrlen begon te bidd n, laO' T etie trak daarh en te kijken, W t wa z gelukkig n dankbaar! ~Io ht z dan al niet naar Hem toe, z kon t eh van verl' zi B, waal' Hij woonde,
\ at wa ze w el' m e, zoo VI' md moe! Z had 't niet dUl'ven z ggen uit vl'e , dat ti dokter ni t zou hebben t ge taan, dat z vei"
"0 rd wel'd, maal' met d n daO' voelde ze zi-h
zwakk I', matt I': vermo id alle' haal' meel', Hoe zou dat to h komen? Ze g bruikt toch zoo "eel versterk nde midd 1 n, m Ik, ei l'en, 'on ommé, kippetje, en toch voelde z zich ni t t rker
W I'den. En, 0 God, z wilu zo ziel graaO' spo·
<lig bot I' zijn, Het Paa chfe t kwam I' ed nader, en dan moe t z ez nd zijn. En al ze nou te zwak wa om uit t kunnen ,'aan"(' I' haar rlierbaar t wensch n l1i t i11 v I'vulling konden komen? Een hevier anO' t st g in haal' op, en zij. di nimmer de hU t I' in haar 0' b den
~t ord , f'Ïep nu gejaaO'd:
-Zu t J'!"
1) I' lilYieu e lei haal' 0' tijdenb ek n el' n
\,Ido naar het bed,
Wat is I' freule, hebt u naar cr~droomd ~
ziet Cl' z ontst ld uit."
»Zu ter, als men ziek i, zwak, n men kal ni t naar de kerk, wordt men dan, als men
't verlanot, aan hui g doopt?1t
De religieu ,di haar plann n kend , keek , 1'\)aaMd op:
) WIn en, freule, dan wacht Dlen tot men J. VA I :\lERLE
~Zijn die bI emen van mij ~,. tuitte Toeli zo in hs.!!r bedrijvigheid,
~Zeker, lievelingetje," antwoordde E t lIe eenigszins verbaa d.
~ Vaar brengen jelui di naai' toe~"
~~aar de err : al j dan b neden k mt. zijn z noO' mooi."
~1I n n niet lIaal' de l'l'e," zei '1'0'ti· n t
\' rlangonden blik naar dramen,
~Waar dan heen?" VI'O g Estell , \' I'baasd.
\Veer dwaald n Toetie' oOO'en naar 't ven.":t I',
~1ar)' bel'reep,
~Zull n we z1 naar de kerk tUI' n '1'0 i ~"
Een blijde lach verhelu rd haal' gelaat.
~,Ja, ~fary, na31' Hem al. Paatje 't goedvindt."
~'t Zal gebelll' n," antwoordde i\lal'y, bewolr 11.
Wanneer kom pastoor de MUnllik we l' hui:-~
H f> lanO' is hij I' d weg?"
an 't ind d r w ek wOI'dt hij thui yel'·
wacht, du' \' l'mOl'O'en waal',' hijlltijk. Ho lang hij op reis wa'? Ruim dl'Î weken, d eh IJu blijft hij tot na Pa eh en in d tad. '
~ '.lod ank! Ik b O'in 1'0' naar h m te \' I'lan-I'en, n om mijn Ie 11 t hervatten.'
O( een \\' nk del' Zu, tI'\' rti ten
u
lil h:j . rl kamer,~~u moet u zi n wat te 'lap 11, [['eli Ie, ;.:al ik d kamer donker maken '('''
.Goed, Zuster, maar dat l'aam 15 huin y I' mijn bed, moet u laten gelijk het i I l
~Hindert 't licht u d311 niet '?"
~O, 't doet me zoo go d, Zuster," antwo ,t Ie
Toe tie, met stralenden blik naar de torenspits.
T ETJE WAL'rIlER 2~5
terk o-enoeg i' om naar d kerk t o-aan."
»En al 't lang duurt."
Da w et ik h usch niet, doch ik 0' loof, dat men alleen aan hui wordt gedoopt, al m n in
t rven 0- vaar v rkeert."
~Dank u ni t boo zijn d~t ik IJ t rde, ik zal 't niet me I' ti 11.'
T en de Zu tel' w el' in haal' g b den vel'.
diept wa, hervatt Toetie haar g da hten ang.
.z
zou dus zek I' nog moet n wa hten, want zooal ze zich nu vo lde zoo zwak n moe, zou 't onmog lijk wezen op t staan, zich te kleeden zulk moti s te door taan. Een hevig dro fheidteeg in haal' p. oO'-langer-wacht n. Zij vo lde zich indo d n Korstna ht red, 7.00 mi.'.
d eld, maal' d g da hte aan 't Paa hf e t had haal' ge terkt, getl'o t, en nu weer uit tel. Maal' z wilde niet . hrei n. ze moe t dat pijnlijkl)
martelijke. dat in haar p t e m t O'ewe]c1 b . dwingen. \ at zei pa tOOI' d Munnik ook altijd~ 't Eenig tI:'. wat wij men chen op aarde te doe1 hebb n i }od.. \Vi I t ven'ullen al ko~t h t
on' nog zoo v l. al 'alt h t noO' zo zwaar.
Zij moe zich du will 0 aan Hem v rgeven, h tzij in dui t mi n I d, in z nne hijn f yreugd.
! daar wa het we 1', 't eer t inel haal' 7.Î k·
t. Daar hoorde ze weer die inwendi stem:
»]{ m!" Z wild immers niet liever, maal' ho k n z di roep tem volgen? haar moeheid en zwakte hielden haar te bed.
:.\Iary had gist r haar nog pa gez gd, dat ze z k I' twee jaren, zoo niet lanl7er, zou moeten
2~ 7
T ETJE \\ AI.THKI{
wa ht n alv r n haar bie htvader haar zou to . ta 11. d n l'elltl'iAU en staat te omhelzen. Aan b k erlinO'en wel'd nooit veroorloofd, zoo t
r-t nd, onder den indruk van het nieuwe en v r·
w I lil7ende ZOO'11 ern tig be luit te nemen, En
1 eh klonk duid lijk en teed luider die t m in h al' hart: »Kom!"
.J. "AN MERLE
...96
hem op t wekken. rder mo t z toverlaten aan Gorl n bopen op Zijn Barmhartigheid, T en hij haal' v rli 1, wa' de vr de n ru t we I' in '1'0 tie' hal'tje wed rg'ekeel'd. Hij ont!'ied haal',
d ud 1" van Toàrly te ntvangen, zoolan" z
zoo zwak wa . Z mo t om haar Paatje d nken ti' hten, zoo 'poodig m g lijk beter t wOl'den.
Eonige darren na zijn t l'Ugko I' vond pa toor
ct' :\[unnik op en mOl'" 11, bij ct Walther:
kom nd, d villa in I'ep n l' el'. To ti had e n flauwte ~ kreO'en, di UI' n uanhi ld. De Jokter keek h 00' rn tig do h Y. i ni t~, Hij wa n t we I' l1l t haal' vader hij de zieke toen de pa tt Ol' kwam. Del',: vel'Zocht m vrouw de Raat, den doktor in e n afzon I rlijk kam r te mo(l' n opwacht n. Hij had, in zijn onO'eru theid vel' haal'. zijn maat!' gel n g n men, al 7. zo bIe f verminderen. d noodige p I'mi .i t v I'hij·
(' 'n m haal' aan hui.. t d op n n haat' ".:Ite H. ('ommuni t laten do n,
•rReen kwal'ti rtj g wacht l h buen. tI'aden Ol' dokt I' en mijnh I' \ :lUh I' bij h m binn n.
V <>1' dat hij nO(1 iet. k n z ~(l'en f vra,!.{en,
'I.li d 11 I' Walth 1', di lo d 'bl ek zu rr :
• Doktel' ik meek u, ze mij do waarh id."
~[ ewarig, keek cle " n 0 he r h Ol aan.
;>Dokter, i de to tand \'all mijn kind hop '.
100 ?" klonk 't in hoYiO'en ang t van zijn lipp Il.
Met denzelfden m waria n blik boog de dokter bevo:stigend 't hoofd. Wild I'reep de heel'
Walther zijn hand,
;>Kan 't BOg lang duren 'f'
~een mijnheer."
x ,
~jlHls T ti naar d achterkamel' wa' verhui'(!, had z n g maal' . én kcOl' 0pO'cz ten, Dat had haal' zû6 v I'm id, dat z al 11 f1unst aan d n dokte)' v I'Z eht. in bed te mogen blij" n, tot ze
""M'k I' wa " I' cd(\lijk had hij hierin to
[.!e-SluJlHl. ron lang la o' ze Htil naaI' buit n t tUl' n, in haal' g dat'ht n Jl treb len v I'ui .pt, Past t'
d )funnik waR we I' in cl sta(1. n 1> z cht haal' ar, lijk~, :\j('1 ang.. tigI i': ~'g 'I e~!' hij haal' gad ' )Zal zij h(>1 I auschfe t 110f.! W J
u
I v n :)"v"oeo' hij zi 'h Illlg l'U·t af. Bij zijn er'te h'zo k, hat! T ~tiv d ZlI:t I' Yl'aan'd, d kamer tI' verlntf'l!. Z wille m t df'Jl lwi \~tel' aIl n zijn. AI haal' ang-·t n ,11 Ie rI 0" r T ddy',' zi I had 7. h m U'~ IJ nhaal'd. Hij had O'Atnl ht haal'
v"oeo' hij zi 'h Illlg l'U·t af. Bij zijn er'te h'zo k, hat! T ~tiv d ZlI:t I' Yl'aan'd, d kamer tI' verlntf'l!. Z wille m t df'Jl lwi \~tel' aIl n zijn. AI haal' ang-·t n ,11 Ie rI 0" r T ddy',' zi I had 7. h m U'~ IJ nhaal'd. Hij had O'Atnl ht haal'