Vreugd Godin
bron
De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin. J. Konynenberg, Amsterdam 1718 (herdruk)
Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/_gek002gekr01_01/colofon.php
© 2011 dbnl
Tot de Sangers en Sangeresse.
KOm Sang Godinne al, Wilt de Kroone verçiere, De VREEDE t’zaem Omhelst, Met Kranssen van Lauw’rieren, Nu Spanjen met Neêrland, Zyn t’zaem Verknocht aen een, Twee Machten Overgroot, Maekt Vreugden in ‘t gemeen, Mars die Gebannen leyd, En op syn Zwaerd geslagen, En met een Rouw Gewaed, Leyd hy in deze dagen, Nu dat een ieder vry, Het Land en Zee Beploegd, Heel Spanje is in vreugd, Ia Neêrland is vernoegd.
De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
Victorie Lied, over het sluyten van de Vreede, tot Utrecht den 11. April 1713. ende op den 14. Juny in ’s Gravenhage plegtig gevierd.
Voys: Al wat men doet men kan geen, &c.
KOmt Nederlanders nu met veel pleyzieren, Verblyd u over deze Vreêde goed,
Vlecht groene Mirtus Blaen met Lauwerieren Weest dankbaer voor het geen ons Land ontmoet, Komt Batavieren, Maekt nu goede Cieren, Met Hert en Ziel te zaem,
2. Siet nu den Nederlandzen Thuyn vergroten, Den Leeuw met seven Pylen brullen wreed, Gaet van Nimwegen af beschoud de Loten, Wat dat hy kreeg van Iaer tot Iaer al beet, Wat voor Revieren, Met wat Playzieren, Hy veylig overkwam,
Door hem wast als een Dam.
3. Hy was met d’Adelaer en Brit gevlochten, Als eenen Snoer waer braken sy niet door?
Thien Iaer bekwamen sy al wat sy sochten, En bleven nieuwers met haer Macht staen voor, Fort of Casteelen, Wonnen met Speelen,
Ia Steden sterk en Fier, Dwongen sy door het Vier.
4. Den Adelaer die heeft hem op die Sporen, Gevolgd met eenen kloeke Dapperheyd, Den Eenhoorn kan ook groote Gaten boren, So lang hy wierd van Marlburg opgeleyd,
’t Was als een Wonder, ’t Canon Gedonder, Hoe sterk die Stad of Muur,
’t Week voor syn schrikkelyk Vuur.
5. Den Donauw, Maes en Rhijn, dit nog getuygen Wat Helden Bloed dreef op haer Stroomen heen?
En sy het menigmael moesten in suygen, Maer na tien Iaren so wierd Mars verbeen, Wie kwam Offeren, Mirthus in Cofferen, Hoord wat Mars hier op seyd,
Een Hoorn met Goud bereyd.
6. Het scheen daer door voor ons een tyd van weenen, So hebt gy Vaderen van ’t Vaderland,
Gezien door so veel donker’ Wolken heenen, Met uw Staetkundig Oog en hoog Verstand, Hebt ons een Vrede, Van Klem en Ede, Noch beschikt door Gods Hand, Tot vreugd van ’t gantze Land.
7. Waer door de Koningen met vreugd haer Kroone, En Scepters weer gaen Zwajen als men siet,
Ook gy Hoog en Groot Mogende sal toone, Hoe verre en wyd dat strekt uw Gebied:
Uw Onderdaanen, Een weg nu Baanen, Over Zee nu Playzant, Tot in het warme Land.
8. Als Koningen by de zwarte Indianen, Gaet gy Beheerschen een Rykdom en Schat, Veel Koopmanschap senden uw Onderdanen, Na Vrankryk Spanje en komen weer sat
De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
Met schoone Ware, Over de Bare,
Waer door het Vaderland, Weder werd Florizant.
9. Waerom men nu siet eenen Dankdag Viere Om God te geven de Lof en Eer,
Het Klokke geluy Canon en Mortiere, Dat men hier hoord door Nederland veer, Maer wilt Opmerken, Schoone Vuerwerken, Als nu in ’s Gravenhaeg En sag ik van myn daeg.
10. Staet tot een Wonder op ’t water verheven Komt wandeld maer na ’t Haegze Buyten Hof, De Hollandze Maegd siet die daer na ’t leven, Staen Afgebeeld met Kroone vol van Lof, Den Leeuw daer neven, De Vreê verheven, Honderd Vierpijlen sat, Eenen Koker omvat.
11. De Vyverberg en Vyver die zyn aerdig, Door ’t Vierwerk en groente getransformeerd, Piramide, Warand, Fiston, die waerdig, Te sien zyn, en Wapens niet en mankeerd,
’t Vierwerk in ’t Water, Geeft sulk Geklater,
Mars al syn Oorlogs goed Staet in een brandend gloed 12. De vreugd en blydschap ende vrolikheden, Die men nu siet door heel gants Nederland, Dat God onz’ Hoog Mogende Staet heeft Vreêde, Gezonden hier, ‘k wens uyt syn milde hand, Is niet te schryve, De vreugds bedryve,
God sy gedankt voor ’t goet De Vreê van duer zyn moet.
Een Vermakelyke t’Samenspraek tussen een Jongman en een Jonge Dochter.
Op een aengename Voys.
ZOete Liefjen ik kom ‘er al aen uw deur, En siet uw Minnaer daer,
Die hier staet al voor uw deur,
Met soo’n droef getreur Vol van lyden en misbaer,
En ach zoete Engelin, Dien ik bemin, Boven alle Vrouwen is die schoonste Godin, En daerom Iongvrouw Schenkt myn u Egte Trouw En kom help myn uyt den Rouw.
Iongman laet uw klagen staen Met droef getraen Want ik ben een Ionge Spruyt,
Siet vry na een ander Lief, Tot uw gerief:
Die gy kund maken uw Bruyd,
Want het is noch al te vroeg, Dat ik vernoeg, En myn tyd, En myn tyd,
En myn tyd is jong genoeg:
Want ik ben nu maer Een vyftien Iaer, Daerom staekt al uw droef misbaer.
Zoete Liefje maekt van uw Ieugt Een zoete vreugt En steekt uyt uw Rechterhand,
Stort uyt uwen mond een woord Tot Accoord:
Van den Echten Min Verband,
Want de Liefde is so groot Ia de Dood,
En helpt uw Minnaer, En laet hem niet in nood:
En och Liefje geeft er myn raed En daed op straet, Of ik werder schier desperaed.
Iongman staek uw reden tog, Het is bedrog:
Al het geen dat gy verteld,
Gy hebt een so valzen tong in uwen mond, Daer gy my eylaes mee kweld,
Door uw reden uw geschrey, En uw gevley:
Soekt gy myn te brengen, Maer in de ley:
Daerom acht ik al uw bidden en smeken niet En ik houder myn uyt ’t verdriet.
Ia getuygen zyn d’Sterren Sonnen en Maen, En ook den God Iupijn,
En dat die myn straft van stonden aen, So ik uw ontrouw sal zyn:
Ach myn Lief ontfangd deez’ Diamant, Playzant:
Ontfangd ‘er myn Trouwtjen tot Onderpand, Want de Liefde is so groot, Ik ben in nood:
Doet gy het niet ik sterf de dood.
De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
Iongman vertrekt met al uw vleyery, Want het is ‘er maer vals gelaet:
Ik ben niet van ’t sin op deze ty:
Om met u in den Echten Staet, Te gaen treden:
Want de Iongmans zoet gevley, Brengd ‘er al veele in groot geschrey.
Als gy dan had myn Maegdom met sugt, So begaefd gy u op de vlugt.
Ia getuygen zyn den snellen water vloed, Van myn lyden en myn smert,
Ia Godin Al van de Min Schoon Engelin, So vermorzeld haer het hert:
Ia den heelen Hemel juygd, En die buygd:
Als dat ik ‘er myn Liefje sou maken verheugd, Want daer geen schoonder Paer
Op aerden waer,
Als ik ‘er u had al tot myn Bruyd.
Iongman is het al opregt, Al wat gy segt?
En schenkt myn opregt uw Trouw, Ik schenk u myn Blom,
En myn Maegedom, En laet varen al uw Rouw:
Want ik heb ‘er verhoord al uw droevige beklagt, En daerom het Ia Woortje,
Niet en verwagt:
Daerom bid ik u en sugt, Niet meer en dugt:
Voor het Werelts ongenugt.
Ach wat blyder dag beleef ik hier!
Al door het zoet geluyd,
Vlecht nu een Krans van Lauwerier, Ter eeren van myn Ionge Bruyd,
’t Sa Speelluy speeld nu een blyde toon, Ter eeren al van myn Liefste schoon, t’ Sa Speelnoots wenst dit lieve Paer, Veel Heyl en Zegen nu te gaer.
Koddige t’Samenspraek, tussen een Pater Gardiaen en een Jongman, over ’t aendoen van de Capuçyners Kap.
Op een schoone Voys.
WIe hoor ik kloppen aen myn deur?
Terstond kwam daer de Pater veur, Deo gratia Mon Peeren,
Is Pater Gardiaen niet t’Huys?
Ik moet hem Salueeren.
Pater Gardiaen die heeft belet, Myn dunkt sit in syn Gebed, Hy sal terstond wel komen, Gaet ‘er na achter al in den Hof, Aenschouwd de schoone Bloemen.
Ik ben al in den Hof gegaen, Terstond kwam Pater Gardiaen, Ik ging hem te gemoete, Ik viel op bey myn knieje neer:
En kuste syne voeten.
Pater Gardiaen ik ben ‘er b’laen, Hoe ’t te Leuven is toe gegaen, Ik ben in groot verlangen, Waer of den Brief so lange blyft?
Op dat ik die ontfangen.
Had gy naer Holland niet gegaen, Gy had ‘er d’Kap wel aengedaen, Maer wilt daerom niet treuren, Want al d’Paters van ons Convent, Die zyn tot uw faveuren.
Pater Capucyn ’t is al ’t groot’ pijn, Men drinkt hier geenen Rinssen Wyn:
En den Toebak moet men derven, Kaerte Spel en ’t Tiktak Bort, Dat moeten wy af sterven.
De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
Oorlof Iongmans wieje mogt zyn, En word toch geenen Capucyn, Het mocht u somtyds rouwen,
Neemt liever een mooy Meysje by der hand, En maekt daer van uw Vrouwen.
Beklag Lied van een Minnaer over de roekeloosheyd van sijn Beminde.
Op een Nieuwe en Aengename Voys.
EN ik Vryden een Meysjen teer, En sy was heel zoet van gratie:
En myn dagt het was myn Partyer, Als ik kwam in haer Comverzatie, En haer vriendelyk wezen bly,
Dat staet’er altyt voor my En nu laet sy myn in de ly.
Och lacie wat een droefheyd!
En is myn nu overkomen?
Ach lacie ik ben ’t al kwyt, Die ik eerstmael heb verkoren, Had verkoren tot myn Vrouw:
Sy beloofden myn haer Trouw, Ach! nu laet sy myn in den Rouw.
En als ik ’t eens overpeys,
Haer schoonheyd en haer zoet wezen, En myn hert werd als een Ys, En sy heeft myn so dik genezen, En haer oogen als Corael, Die lonkten myn so menigmael, Sy was een troost voor myne kwael.
Is het om myn lekkerheyd Of is ’t om myn malligheden, Of is ’t om myn oneerbaerheyd:
Die ik eerstmael heb bedreven, Of is ’t om het Werelts goed,
Dat ik uw alderliefste zoet En daerom verlaten moet.
’t Is niet om myn oneerbaerheyd, Of niet om myn lekkerheden:
Maer ’t is om myn Ouders raed, Die zyn daer niet mee te vreden, En dat ik uw Liefde zoet, Ook daerom verlaten moet, Dat kost nu myn vlees en bloed.
En als ik u derven moet, Dan sal ik moeten vluchten, Och myn Alderliefste zoet, Waer in schept gy dan genuchten?
Als men de Alderliefste zoet, Moet minnen om het Werelts goed, Dan is ’t al verloren moet.
En dat ik ’t u altemael, Eens te kennen moesten geven:
En dat ik met uw Perzoon, Moest sterven ende leven:
En sy stond my niet te woord,
Om datz’ met my maekt’ geen accoord, Want daerom so moest’ ik voort.
En als ik u derven moet, Dan so wens ik u den vreden, Och myn Alderliefste zoet:
Kan ik u niet tot Liefd’ bewegen!
En dan wens ik u eenen staet, Vol deugden en bly gelaet, Die het all’s te boven gaet.
Oorlof Iongmans altemael, Wilt dit Liedeken onthouwen:
Ik segg’ het u in ’t generael,
Wilt geen Dochters meer betrouwen, Want sy zyn alzo gezint,
G’lyk een riet staet in de wind, So men nu aen myn bevind.
De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
Minnaers Klagt, Over de Wreedheyd van sijnen Beminde.
Op de wijs: Van Pater Gardiaen.
Dochter. WIe hoor ik hier met droef getreur, Des ’s avonds laet al voor myn deur,
Iongman segt uw begeeren, Waerom komt gy met vals gevley?
Hier voor myn deur spanceeren.
Jongman. Schoon Lief ik sal ’t uw seggen gaen, Myn Ionkhert is met Min belaen,
Wil ’t myn niet kwalik nemen, Myn stoutheyd die ik hier gebruyk, Want ik het oprecht meene.
Docht. Ik ken de Iongmans loosheyd wel, Toch ’t is voor u maer guychel spel,
Gy soekt myn Blom te plukken, Toch gaet, ey gaet nu Iongman fyn, Het sal u noyt gelukken.
Jongm. Dan straft my self den God Iupijn, So ik voor uw ontrouw sal zyn,
De Goden zyn getuygen, Te zamen van my trouwigheyd, Die ik aen uw betuygen.
Gy zyt die geene zoete Maegd, Die myn hert lang heeft behaegd:
Wilt my weer Liefde toonen, Of anders ik versmelt van rouw, Wilt myne Min beloonen.
Docht. Iongman of gy hier klaegd of niet, Ik schep vermaek in uw verdriet,
En lag met al uw vleyen:
Daerom so staekt uw droev’ge klagt, Want dat sal niet bedeyen.
Jongm. Dan klaeg’ ik ’t aen de Goden al, Die daer zyn in een groot getal,
Venus wilt haer ontfonken,
Want ik in opregte Min En Liefde leg verdronken.
Helaes de stuursheyd van een Maegd, Nu gants myn Hert en Ziel doorknaegd:
Lief wilt uw wreedheyd staken:
En stort nu eens een woordje uyt, Dat myn hert kan vermaken.
Docht. Ik seg Iongman vertrek van hier, Iongman vertrek van hier,
Ik acht geen smeken of getier:
Ik ga myn deurtje sluyten,
Wilt al uw lamentatie toch Gaen op een ander uyten.
Jongm. Kom Dood en haeld myn in het Graf En kerfd myn draed des levens af,
Adieu dan myn Matresse Gy zyt de wreetst’ op der aerd Die myne Ziel ging kwetzen.
De Gestoole Bruyd, Of de Juffrouw in ’t Kyk Kasje van Harlekien.
Op de Wys: Waerom verlaetje myn?
DE Min is seldzaem Kruyd, Haer kragt is niet te temmen,
De Min is seldzaem Kruyd Sy regt veel kuuren uyt:
De Liefde vol vermogen, Ontsteekt het hert en sin:
Sy moet haer lust beoogen En koelen in de Min.
Een Heer van groote Schat, Een Koopman wilt aenhoren:
Woonagtig in de Stad, Die eenen Dogter had:
Syn Vrouw was Overleden Hy was een Weduwnaer Syn Dochter fraey van Zeden
Nam het Huyshouden waer.
Deez’ jonge Iuffer schoon Wierd op die tyd gevreden Van een ryk Burgers Soon Heeft haer syn trou geboo’n Godin uw fiere leden: En uw volmaekt gezigt:
Syn waerd om aengebeden Gy zyt myn Son en Ligt.
De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
Haer Vader dit Vernam Die heeft haer opgesloten, Dat niemant by haer kwam
Daer sat die schoon’ Madam, De Liefde wierd weerhouwe, Sy schreef aldaer een Brief,
De dienstmeid goeder trouwe Die bragtse aan haer Lief.
De Minnaer heeft den sin Haest uyt den Brief begrepen:
Als dat syn Ziels Vrindin Belet wierd in haer Min;
Hoord wat hy heeft besloten Ten dienste van syn Lief:
Dat liet hy onverdroten Haer weten in een Brief.
Toen liet de Iongman fyn,
Haest een Kyk Kasje maken Daer toe een Kleed certyn Puur als een Harlekyn: In ’t Kasje was te kyken, De Stad Ieruzalem, Toen ging hy heenen stryken, En Riep met luyder stem.
Tot voor syn Liefjes deur De meid die dee straks open Het was maer om de Fleur Sy vroeg aen haer Sinjeur Of haer Iuffrouw Annatje, Ieruzalem mogt sien:
En kyken door dat gaetje Dat liet Papa geschie’n.
Men riep de Harlekien In Huys en in de Kamer:
Om dat Iuffrouw midsdien: Ieruzalem sou sien;
Hy doet syn Kasje open En sag syn Liefste aen, Sy is daer ingekropen En straks weer toe gedaen.
Iuffrouw sonder gekug Sat stil in het Kyk Kasje:
En Harlekien seer Vlug Die nam het op syn Rug:
Ging so ten Huys uytstryken Het was gelukt aen hem De Iuffrouw sat te kyken Binnen Ieruzalem.
Hy droeg haer na begeer In’t vallen van den avond, Tot van haer huys so veer, Toen setten hy haer neer:
Iuffrouw kwam uyt ‘er muyten:
En heeft haer Lief gekust Sy hebben tot besluyten:
Op Trouw haer Min geblust.
Sy trokken t’zamen voort, Na Zeeland wilt aenmerken,
Alwaer sy met accoord Getrouwd zyn so ’t behoord:
Nu zyn sy weer gekomen Als Echte Luyden t’zaen, Nu heeft myn Heer vernomen Hoe het is toe gegaen.
Myn Heer die niet en wist Die komt voort inde kamer Heeft syn Dochter gemist Hy vroeg de Meyd met list, Waer Iuffrouw is gestorven?
De Meyd die sprak met klem,
Myn Heer ik sou geloven, Noch in Ieruzalem.
Herders Vryagie, En Bruylofts Lied, tusschen Leander en Flora.
Voys: Ik Vryden een Meysje teer.
Leander. LIef ik sie de Morgen Son, Steekt het hoofd al uyt de Baren, Laet ons hier aen deze Bron:
Onze Schaepjes doen vergaren, Komt myn Flora waerde Bruyd, Hoord het Nachtegaeltje Fluyt, Laet uw Schaepjes in het Kruyd.
De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
Flora. Wel Leander ’t is noch tyd,
‘k Heb myn Stal al gaen ontsluyten, Ik heb uwe Komst’ verbeyd:
Om myn Vee te dryven buyten, In de groene Klaver Wey, Door de Bossen, Berg en Hey, In deez’ aengename Ty.
Leander. Ia myn Lief zyt onbeschroomd Laet ons gaen langs deze Beeke,
Onder ’t Bladerryk Geboomt’, Onderwyl van Liefde spreken, Gy weet dat ik lange tyd, U myn Flora hebt Gevryd, Met een hert vol trouwigheyd.
Flora. Ik weet dat uw trouw gemoed, Myn steeds liefde ging betoonen, Ik sal u myn Herder zoet, Weer met Wedermin beloonen:
Als gy myn aenbied uw Trouw,
‘k Sal uw helpen uyt de Rouw:
En myn voegen tot uw Vrouw.
Leander. Flora daer ’s een Diamant, Wilt die dan op Trouw ontfangen, Steektze aen uw Rechterhand, Lief ik kus uw Rooder Wangen, En uw Honing zoete Mond, Uyt oprechte liefdens grond, Tot onz’ Echte Trouw Verbond.
Flora. Ik sal op het selfde pas, Voor myn Lief Leander vlechten, Eenen Krans van jeugdig Gras, En die op syn Hoofd gaen hechten, Dan sal ik die groene Kroon, Cieren met veel Bloempjes schoon:
Dat hy schijnd Appolloo’s Soon.
Leander. Nu dat ik de zoete Min, Van myn Flora mach gebeuren, Sal ik ook met hert en sin:
Op myn Riet een Deuntje neuren:
Met een Muzikael geluyd, Voor myn Lief en waerde Bruyd, Dat het door de Velden stuyt.
Besluyt. Komt gy Herders van het Woud, Met uw Nimphjes vol manieren,
Yder wenst te zyn Getrouwd:
Wilt onz’ Bruylofts Feest vercieren;
Slacht een Lam van ’t vetste soort, Eet en Drinkt so dat behoord:
Maekt te saem een zoet Accoord.
Een Nieuw Liedje, Tot Lof van de Beroemde en Uytmuntende Vreugde Theaters, of de Tempels van Janus, die in ’s Gravenhage in de Vyver staen opgeregt, en wat daer op is te Aenmerken, als mede voor het Stadhuys, ende op den Tooren, als de Vreugde wierd gevierd over den geslote Vrede, tussen Vrankryk en de Heeren Staaten Generael; op den 14 Juny 1713.
Voys: Ik Drink de Nieuwe Most, &c.
JUygd Batavieren t’zaem En looft des Heeren naem Die ons alhier een vaste Vreede geeft,
Waer door onz’ Nederland op nieuw herleefd:
Waer door d’Hollandze Thuyn, Gecierd is, en de Maegd haer Kruyn:
Nu steeds met Lauw’ren is beladen,
Nu men in Vree herleefd Het geen ons vreugde geeft.
Gy die ’t nieusgierig oog Wel eertyts sloeg om hoog Beschouwd nu eens het Ne’erlands Lust Prieel, Het Haegje zoet, waer in dat men nu veel,
De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
Rariteyten kan gy sien ’t Geen ‘k u alle hier bedien
’t Geen hier waerdig is t’aenschouwen,
Seer Konstig ende schoon Dat Cierlik staet ten toon.
Waer heeft oyt Menschen Hand, Diergelyke meer Geplant,
Als dit Theater alhier Principael,
’t Geen gy hier siet van den Staet Generael, Een vreugde Tempel net,
Die siet men daer op ’t Kost’lykst hier op let:
Met Wapenen seer fraey en aerdig, Van de Provencies al Tot seven in ’t getal.
Het Sinnebeeld seer net Op den Tempel gezet, Betekend ons de Langgewenste Vree,
En dat het Bloedig Zwaerd rust in de Schee:
Op dat een ieder een,
In Vree hier leefd tot Welstand van’t gemeen:
Komt siet aen d’ander’ kant eens vaerdig, De Godin Pallas aen Daer op ’t Theater staen.
Daer nevens aen Mercuur, Die steeds van Stond’ en Uur:
Ons Tyding brengd wat dat ‘er al paszeerd Voorts siet gy al het geene gy begeert, Twee Fonteynen seer klaer,
Die siet men loopen op ’t Theater daer, Rondom bezet al met Vier Werken,
Kostelik en seer schoon Dat hier steeds spand de Kroon.
’t Theater van Holland Is dat niet wel Beplant?
Aenschouwd eens t’zaem de Hoeken alle vier,
’t Is als men ’t siet een aengenaem pleyzier:
Den Tempel Wonder schoon, Van Ianus staet daer ten toon:
Om aen hem Offerhand’ te geven,
Voor ’t lang gewenste goed Dat hy ons Neerland doet.
Hy die den Tempel sluyt Scheid met den Oorlog uyt Maekt Twist en Twedragt nu te saem tot niet,
Aen de vier Hoeken men vier Maegden siet,
’t Zyn de Bevalligheen,
Of de vier Gracien seyd men in ’t gemeen;
Die zyn Gecierd heel Net en Aerdig,
Al op het Rooms Fatzoen Gelyk men plag te doen.
d’Hollandze Maegd in top Siet men daer boven op, In haren Thuyn sitten als een Godin,
Daer sy steeds heeft Geplant de Vryheyd in, En is gevlochten net,
Met eenen Krans om hare Kruyn bezet:
In haer Thuyn met bevalligheden, Daer is s’ haer selfs vermaekt, Terwyl den Leeuw hier waekt.
Siet toe eens met Pleyzier Den Leeuw spoegd Vlam en Vier,
’t Oorlogs Getuyg van Mars dat werd verbrand,
’t Canon dat hoord men hier aen alle kant:
Snaphanen met geluyd,
Harpauk, Trompet, Simbaale ende Fluyt:
Dat hoord men heden Triumpheren,
Al over deze Vree Tot rust van Land en Stee.
De Vyver staet in brand Door ’t Vier aen alle kant Siet de Piktonnen op de Staken staen,
Wyl ’t Vierwerk zich alhier laet hooren aen:
Een Yders hert verheugd,
De Vyver Goden die scheppen mee vreugd, Aen d’ander’ kant so siet ook mede,
Het Buyten Hof eens aen Piktonnen brandend staen.
Ey hoord wat zoet gerugt Vuurpijlen in de Lugt,
’t Hollands Hof dat schijnd hier in den brand, Wyl men hier doet aen Iupijn d’ Offerhand:
Het Haegs Stadhuys niet min
Dat is Gecierd als ’t Hof van een Godin, Twee Oyevaers staen daer beneven,
Een Leeuw tussen haer leyd Met grote moedigheyd.
Spoegen het Bachus Nat, Dat ons maekt vol en sat,
De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
Terwyl men siet al op den Tooren hoog, Lantarens die in ieder menschen oog:
Alhier seer netjes staen Zeer deftig met ligt wel belaen, Dus is den Haeg vercierd heel aerdig,
Met vier aen alle kant ’t Schijnt hier als in den brand.
Gaet nu de straten door Geef op ’t gemeen gehoor, Wyl dat men hier te samen singd en springd,
Dat haer geluyd door ’t drift der Wolken dringd:
Veel Vier aen alle kant,
Dat siet men heede alhier in den brand;
En drinken de Gezondheyd samen, Al van ons Neerlands Staet,
‘k Wens dat het haer wel gaet.
Besluyt. Gedankt sy God den Heer, Die ons van boven neer;
Deez’ Zegen nu alhier op aerden geeft, En onzen Staet die langen tyden heeft, Gezogt voor het gemeen,
Een Vree voor all’ ’t zy groote ofte kleen:
Die men alhier nu heeft verkregen,
Deez’ lang gewenste vreugd Dat Nederland verheugd.
Een Nieuw Amoureus Liedjen.
Op een Aengename Voys.
IK voer lest uyt Holland Te Eng’land aen de kant, Te Londen aen de Strand:
Daer vond ik een Meysjen fier,
’t Was een so nobelen Dier:
Het was een Engelze Dant Pleyzant, Geboren al uyt Holland.
Sy was‘er geblanket Een Kuyfje fraey op gezet, Sy meende sy was ‘er so net,
Sy wenkte ons met een oog, Daer ons jong hert na doog Want sulks en waren wy niet gewend,
Sy was ‘er ons onbekend.
Dan varen wy over plas Al over den teemschuer ras Te Lambury in ’t groene gras,
Daer kusten ik met pleyzier Dit mooje Meysje fier, Tot dat ‘er den avond ons overviel,
Die ons daer buyten hiel.
’t Meysjen heeft ons gebragt,
In ’t midden van de nagt Daer sy te slapen plagt:
Daer dronken wy met pleyzier, Toebak en Engels Bier:
Wat liet sy daer te Pand, Pleyzant, Twee Ringetjes van haer Hand.
Doe namen wy ons afscheyd,
Dat Meisje heeft ons geleid Wy hebben adieu gezeid;
’t Scheyden dat dee ons een pijn, Van ’t Hollands Meysje fyn:
Sy sey, sy was‘er so gaeren by myn, Wy dronken de koele Wyn.
Die dit Liedje heeft gedicht,
Dat was een gezelletje ligt Hy heeft het alzo gestigt:
Hy song het in ’t generael Al in die Engelze Tael;
Hy maekt het ook in ’t Duyts Rojael, Sy konnen ’t niet altemael.
Herders Klagt.
Voys: Stild uw Wreedheyd God der Minne.
SIlvia myn Ziels voogdesse,
Eenig leven hoogste lust Zal myn heete minne bresse Noyt door Weermin zyn geblust
Sult gy Nimphje dan gestadig My verstote sonder reen Schone zyt my eens genadig En versagt u hardigheen.
Stild eens Nimph myn heete vonken,
Hebt tog deernis met myn pijn Laten uwe lieve lonken My toch eens genadig zyn Laten deze Claverdalen, Eens uyt schateren dat myn rou,
En myn al te bitt're kwale Zyn versagt door uwe trou.
De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
Laet dien Dwingeland der Goden,
U eens raken in de ziel Elk moet volgen syn Geboden, Niemant sig daer van onthiel:
Zelf Iupijn die met syn donder, Al het Aerdryk vreez' aenbrengd:
Buygd sich williglyk daer onder, En syn Dwingelandy gehengd.
Meend gy hem alleen t'ontvluchten?
Daer hier in dit groote Rond, Niet en is of 't wil graeg suchten, Onder 't Minnelyk Verbond:
Van dien kleynen Voogd der harten, Gy en kond hem niet ontgaen;
'k Bid dan schoone heeld myn smarten, En laet eens dit vluchten staen.
Gy zyt al te schoon Geschapen, Om te ontgaen de kragt der Min, 'k Sie syn flikkerende Wapen, Dringd u reeds ten Boezem in;
'k Sie uyt uw tintelende oogen, Reeds uytstralen synen brand:
Hebt dan eens met myn meedogen, Kroond my met uw Houw'lyks Band.
De Amsterdamse Wegwyser.
Op de Wys: Van Liere boe la.
JOnge Meysjes luysterd toe, Zyt gy 't Werken nu maer moe;
Laet het voor den duyvel varen, Ik weet een Ambacht vol vermaek, Daer gy Schatten mee kond garen;
Is het niet een schoone saek.
Myn dunkt dat gy met myn lacht, Vraegd gy wat dat wezen magt:
Daer gy Schatten mee kond garen,
Luystert ik sal 't singe gaen En u netjes gaen verklaren Blyft hier maer een weynig staen.
Hebt gy niet van 't Spel gehoord, Daer men by de naers in boord:
Daer kond gy veel geld mee rapen, 't Is geen moeyte maer pleyzier,
Lekker eten lang te slapen En gekleed gaen na de zwier.
Gaet na Lysje Engelbregt,
Die sal uw helpen te regt En u geven Kost en Kleeren Gy werd daer seer wel onthaeld,
U sal daer geen wyn ontberen Alles wert voor u betaelt.
Of heeft die geen plaets voor uw, Gaet maer voort en weest niet schuw, Vraegd maer eens by Ryntje Sanderts, Of by Mary Alexanders fyn,
Of vraegd maer by iemand anders, Daer zyn Winkels by 't Douzijn.
Brabands Treesje of Bosse Maegd, Pokke Robus, Fem of Aegt;
Poezel wit of zwarte Aeltje, Grietje Teeuws, Anna Godyn, Sparzie Vreester, Schadet Petje, Manke Meu of Zeeuwtje Kleyn.
Branjebaerd of schoon' Waerdin, Wyntje Vos of de Gravin;
Utrechts Bruyn of bleeke Mietje, Haegs of Iansje Carpentier, De Maszeurs of Mevrouw Tietje, Iuffrouw Flaming daer 's de Zwier.
Maeg’re moord of roode Tiet,
Zwarte Lys of dolle Griet Rossen Oli of Margootje Rotterdammer of Bosse Mie,
De Moffin of noch een Sootje, Daer ik schier geen end aen sie.
Als gy u dan hebt besteed, Aenstonds werd gy fraey gekleed:
En dan gaet gy sitten pryke Tot ‘er komt een fris gesel Mamma die laet u bekyke En dan begint ‘t minnespel.
De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
Als gy werd Gecarreszeerd, Dan werd braef uw borst gesmeerd, Wel wat kond gy meer verlange, Is het niet een schoone pret,
Billen roeren geld ontfange Alle dagen set op set?
So gy wat bevallig zyt Ligt’lik wert gy wel gevryd Of ten minste aengehouwen Van een heele of halve gek Die gy dan wel kool kond brouwen,
En hem loopen laet voor spek.
Let op Iuffrouw Alida Hoe dat sy haer grutte sla, Parel Snoeren, mooje Ringen,
Orlejetten fyn Coelang Zyde Kleeren dat zyn dingen Het schijnd wel een Vrouw van Rang.
Melkt so braef jou Mainteneurs, Streeld en Kust de goe Sinjeurs, Om maer aen haer Poen te raken, Terwyl een Frisze Treuzelaer:
U ter sluyp wat komt vermaken, Siet so blyft gy altyd klaer.
Past maer snedig op uw lyfOp dat gy tot elks geryf U g’rust kan laten Clisteeren,
Pist en Veegd en droogd fraey aen, En wilt somtyds eens Purgeeren, En over suyver water staen.
Vreest niet te worden met een Kind Schoon gy kust die gy bemind, Laet u dan maer digt Clisteeren,
Sevenboom en Bakelaer Sal het alles doen paszeeren Siet so blyft gy altyd klaer.
Oorlof Ionge Meysjes al, Wacht niet na een Trouw geval, Van een Lapper of een Snyer, Of een and’re slechten bloed, Werd eerst met Pleyzier wat wyer, Dan zyt gy voor haer noch goed.
t'Zamen Gesang, Tusschen een Herder en Herderinne.
Stemme: Astré waer wilt gy vluchten.
COridon was zoet van Minne, En hy groet syn Galathe,
Dat sal ik u wel betonen Betonen, betonen, Hoe dat ik u nu bemin.
Astré waer gaet gy vluchten,
Voor uw zoete Coridon Aenhoord uw dienaer suchten, Ia suchten, ja suchten Ik bid u siet tog eenmael om.
Kan ik dan geen troost verwerven,
Van myn zoete Herderin So moet ik van rouwe sterven Ia sterven, ja sterven En van rouw ik heel verdwyn.
Coridon wat doet uw klagen, Is dat door uw Trouwe Min?
So gaet gy my dan navolgen Navolgen, navolgen, Sien of ik u weer bemin.
Wel wat legt gy nu te klage Van uwe getrouwe min Gaet dan vry aen de Valeye Valeye, Valleye,
Daer de Bloempjes staen playzant.
Gaen ik aen de Valeye, Daer de Bloempjes staen plyzant, Daer kan ik myn brand niet blussen,
Niet blussen, niet blussen Als ik u daer niet en vand.
Kond gy uwen brand niet blussen, Gaet maer aen de waterkant, Daer sult gy dat vuer wel blussen,
Wel blussen, wel blussen Als gy maer daer sitten vand.
Het zyn uw aerdige leden En uw deftige Cieraed, Die doen myn Ziel verkwikken,
Verkwikken, verkwikken En myn hertje vreugde baet Coridon gy gaet flatteren Gelyk al de minnaers doen Gy soekt maer uw begeren Begeren, begeren,
Daerom is 't u al te doen.
De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
Zy het niet door Trouwe Minne, Dat ik u so waerdig acht,
Gy zyt steeds in myn sinne Myn sinne, myn sinne, Och waer het toch in myn macht.
Coridon houd op van klagen, Ik hebb' uw smeken wel verstaen, Ik sal het myn Moertje vragen,
Ia vragen, ja vragen Of ik u sal nemen aen.
Coridon was moe van ’t Iagen, Hy ging rusten aen een Fonteyn,
Om syn brand te verkoelen Verkoelen, verkoelen, By syn Alderliefste reyn.
Coridon had lust te drinken, En het werd hem noyt gebragt:
‘k Sal u den beker vol schenke Vol schenke, vol schenke Want gy hebt het myn verzogt.
Dat ik van sulken Princesze,
Nu een Herder mogte zyn So soud gy zyn een voogdesse Voogdesse, Voogdesse Uwen Dienaer sou ik zyn.
Toen hy hadde gedronken, Sprak hy tot syn Lief uyt Min,
Nu is myn brand gezonken Gezonken, gezonken, Och myn zoete Herderin.
Coridon uw zoete Minne En uw lieffelyk vermaen Die trekken nu so myn sinne Myn sinne, myn sinne Dat ik u sal nemen aen.
Coridon ik moet nu scheide Met het dale van de Zon Ik sal myn Vee ook t’Huys leiden,
t' Huys leiden, t’ huys leiden Morgen kom ik wederom.
Ik dank u seer Vriendinne, Daer op geef ik u myn Trouw,
Ik sal u weer beminne Beminne, beminne, Als een deugdig Man syn Vrouw.
Oorlof dan myn Voogdesze O myn zoete Herderin Gy sult zyn myn Matresze Matresze, Matresze, Want ik u op eer bemin.
De Uyterste Wil of Testament, Nagelaten van een Linne Naeyster, zynde een jonge Dochter, genaemd Cornelia Saryn, dewelke vyf en twintig Jaren oud zynde, van Liefde is gestorven.
Voys: God groet u goeden morgen Herderinne.
GY Dochters die noch zyn in ’t Maegden leven, En lyden door de Liefde veel Torment,
Hoord wat u tot een leerling is gegeven, En is Beschreven in een Testament, Van een reyn Maget Die haer beklaget,
Om dat sy sterft vol rouw Sonder te zyn een Vrouw.
Deez' Maget was al vyf en twintig Iaren, En wierd verzogt al van meenig Minnaer, Uyt reyne Min en Liefde om te Paren:
Terwyl haer groene Ieugd in ’t bloeyen waer:
Maer door ’t beminnen Van veele sinnen, Wist sy in dit geval Niet wie sy kiezen sal.
Sy wierd so hevig hier door Liefde bestreden, So dat sy raekten krank van ’t Minne Vier, Al wat Doctoor of Apotheker deden, Haer Drank en Kruyden baten niet een sier, De Medecynen Kon niet verdwynen De pijne die haer let Waer van sy lag te bed.
Sy liet by haer straks een Notaris komen, En deed’ hem Schryven daer een Testament.
Eer haer Verstand en Kennis was benomen, Op dat haer Wil op ´t lest sou zyn bekend:
Haer Nicht tot Erven Eer sy sou Sterven, En voorts Gelegateerd So als sy het begeert.
Aen veertien Dragers die haer soude dragen, Na ’t Graf wanneer de Dood haer Mond beklemd, Van goed fyn Linnen na haer wel behagen, Voor ieder Drager een Bruygoms Hembd, Die sy ging maken Hoord wat voor saken, Gemerkt met letters jent De namen die sy kent.
De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
Als sy dit alles so had doen beschikken, Is sy Gestorreven niet lang daer aen,
Men heeft haer Kist met Bloemen gaen Bestikken:
En voort besteld wie haer sou dragen gaen, Het stond te leezen Wie het sou weezen?
In ’t Testament bekwaem Een ieder by syn Naem.
De Dragers die het Lyk droegen ter aerden, Het waren Minnaers van de doode Bruyd, Die haer wel eer hielden in groote waerden:
Een ieder was bedroefd om deze Spruyt;
Haer Minzaem wezen Wierd noch geprezen,
Haer leden heel volmaekt Wierd van niemant gelaekt.
Sy hebben op haer Uytvaert eens gedronken, En kregen toen het Loon voor haer bereyd,
Aen ieder wierd een Bruygoms Hembd geschonken:
Waer door deez’ Maget haer genegentheyd, Klaer is gebleeken Dit is het Teeken,
Waer door sy allegaer Wierden bemind van haer.
Daerom gy Dochters als gy werd Gevreden, Wilt so veel Minnaers toch niet staen te woord, Op dat gy niet door Liefde werd bestreden, En door de Dood raekt in de Min versmoord, Sonder te Paren Uw Ieugd en Iaren,
Verslyten so alleen Uw beste tyd gaet heen.
Een Aengename Minne Sang.
Op een Nieuwe Voys.
IK bender gegaen aen een groene kant, Om te gaen soeken mynen beminde, Die ik dan op het laetste vand, Maer so dra ik haer wierd gewaer, So nam sy 'er de vlucht van daer:
Het was om dat de groote liefde, Niet sou komen in 't openbaer.
En al wat ik riep en niet en riep, Coridon bleef 'er gestadig in 't Iagen, Sy was doof en hoorden 't niet, Sy sloeg haer Oogjes na de lugt, En riep met een droevig gezugt:
Cupidootje wilt door schieten, Het Hertje van Vrouw Venus Wigt.
Ik bender gekomen aen eenen Stroom, Ik ben gegange om myn te verhange, Van disperatie aen eenen Boom, Cupidootje die sprak myn aen, Weest daerom so niet bela’en, Ik sal haer met myn Pylen schieten, Als ik voor dezen wel heb gedaen.
Cupidootje die nam 'er syn boog, Al met syn Pylen en hy ging schieten, Dat het door haer Hertje vloog:
Toen riep sy in al haer pijn,
Och! waer mach 'er myn Minnaer zyn?
Daer ik eens by plag te vluchte, Och! mocht ik 'er eens by hem zyn.
Toen hiel sy stil en sy zeeg neer, Ik sprak beminde schoone Clarinde;
Laet ik eens boeten myn begeer:
Want gy werd ‘er van myn bemind, Hoe kond gy ‘er soo’n Eerbaer Kind:
Laten sterven sonder te minnen, Een die u eertyds heeft gemind.
Daer op so schoot sy myn een Lag, Haer Kaken bloozen als roode Roozen, Dat verheugde myn gemoed,
So ik aen haer weezen sag:
Haer Oogjes zyn vol minne gloed, En het deed myn hert en sinnen, Haken na de Liefde zoet.
De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
Sy was verwonnen door de Min, En liet myn smaken haer rooder Kaken, Na myn volle lust en sin,
Iongman sey sy staek uw smert, Gy hebt verwonnen myn jong Hert:
Ik sal u weder Liefde toonen, Want ik ben in Min verwerd.
Toen hebben sy in zoete lust, Malkander omvangen met verlangen, Tot sy raekten in de rust:
Door de zoete Minne kragt, Daerom Cupido niet veragt,
Hy doorschiet uw Hertje van binnen, En doet uw buygen voor syn magt.
‘tZamenspraek, Tusschen een Jongman en een Jonge Dochter.
Stem: Myn Ziel maekt groot den Heer.
HEt was een jonger Helt Syn hert was hem gestelt Op een Iongvrouw seer schoone,
God groet u jongvrouw fyn Gy staet in’t hert van myn Boven all’ spand gy de Kroone.
Ionger Held laet ’t vryen staen Het is voor u gedaen Gy kond my niet verheugen Een ander moet dat zyn, Dat sig vervrouwet myn Gy moet wat lager bouwe.
Iongvrouw spreekt niet so stout,
’t Gebeurd wel menigfoud,
Dat hooge bergen dalen Al staen uw Roosjens fier, De Ryp kan komen schier Verniele altemaele.
Myn Roosjens seg ik saen Die zyn seer wel gedaen Sy staen op groene struyken,
Al kwam de Ryp by nagt En beneemtze haer kragt, Nochtans sult gy ’s niet pluyken.
Een weynig tyds na dien Heeft men haer treure sien Sy heeft consent gegeven In haer liefs armkens blank Lag sy een tyd niet lank Des magze treurig leven.
Nu segt my Iongvrouw fyn, Waer nu uw Rooskens zyn?
Dien ik niet moeste pluyken Te niet zynze gebragt;
Vergaen is al haer kragt Sy staen op dorre struyken.
Myn ongeluk end’ eer Heeft my bedroevet seer Lief wilt my niet verlaten Een woord had ik gezagt, Dat gy my in schande bragt Lief wat mogt u dat baten
Iongvrouw gy sprak so stout, In hoogmoet menigfout:
’t Werd namaels wel gewroken, Ik bood uw Trouw en Eer:
Doe dagt het uw oneer Nu is ’t uw opgebroken.
Het is wel myne schuld Nu hebt met my geduld, Verschoond my nu ter eere Ik was nog jong ende slegt Ik verstond de saek niet regt,
Dies rouwd myn Liefde seere.
Had gy ’t verstaen in ’t goed, Doe ik uw Trouwe bood:
So had gy eer verkregen Nu is’er niet geschied, Nu leefd gy in’t verdriet Nu is’t my niet gelegen.
De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
Beklag Lied.
Op een aengename Voys.
LIeven Heer wat ly ik plagen, Sint dat ik nu ben Getrouwd:
‘k Heb een kwaed Wyf die myn wel klouwd, Ik plag te wezen vrolik alle dagen,
Maer nu ly ik door dat boos vel, Meerder pijn als in de hel.
2. Mogt ik maer een pintje drinken, Gelyk ik van te vooren plag,
Ik heb geen geld voor myn gelag:
Sy weet myn broek wel so te luyzen, En sy maekt myn beurs so pluys, Dat ik vind geen munt noch kruys.
3. Wacht ik maer een half uurtje, By myn Vrinden alzo laet,
Dat verneemd sy met ‘er daed, Dan komt daer dat Venus postuurtje, En sy haelt ‘er myn uyt ’t gelag, Daer ik alzo zoet by was.
4. Dan komt sy myn noch verwyten, Dat ik alle dagen drink,
Maer wist ik waer sy gisteren ging, Toen kwam sy t’Huys gelyk een Varken, En sy maekten een groot getier,
Is dat voor myn geen pleyzier?
5. Lag sy in de hel begraven, Verdoemd tot in der eeuwigheyd, Dan waer ik die kwade Hoer kwyt:
Dan soude ik doen gelyk te vooren, Drinken en klinken den gantschen nacht, Gelyk ik van te vooren plagt.
Vreugden Lied, Op het Teekenen van de Vreêde, tussen den Koning van Spanjen, en de Hoog Mog: Heeren Staaten Generael der
Vereenigde Nederlanden; geteken tot Utrecht den 26. Juny 1714. waer op den 27. dito in ’s Gravenhage groote Vreugden is bedreven.
Stem: Ik Vryden een Meysje teer.
MAekt nu vreugd aen alle kant, Kom gy Oude Batavieren, Steekt Piktonnen in den brand, Laet nu de Vuurwerken zwieren, Dankt den Heer met veel ootmoed, t’Zamen voor het groote goed, Dat hy nu ons Neerland doet.
Kom Mercuur en maek geluyd, Fama blaest op de Trompetten, Dat de vreugde toch klinkt uyt:
Nu dat Mars syn Oorlogs Wetten, Gants verbroken zyn tot niet, Over al men vreugde siet, Door het Nederlands Gebied.
Nu de lang gewenste Vree, Weer met Spanjen is gesloten, Tot blyschap van Land en Stee:
Ia tot vreugd van kleyn en grooten, Koopman schept nu goede moed, Laet uw Schepen vol en soet:
Nu Uytvaren met ‘er spoed.
Na het Oosten ende West, Na het Noorden ofte Zuyden, Daer gy ’t maer kond vinden best, Om te halen schoone Kruyden,
Ende Vrugten abondant De Negotie nu voort plant, Wederom aen alle kant.
De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
Spaenze Wynen goed van smaek, Haeld die nu naer uw begeeren, Waer mee sich den mensch vermaek:
U sal nu geen vyand deeren Ia ook vyge wonder schoon En Rozyne fraei ten toon d’Appel Ciena spant de kroon
Spaenze Wolle groot geacht, Wilt die daer te Land gaen halen, Op dat de Wevery met magt, Voort gezet werd in deez’ Palen:
Waer door dat den Ambachts Man,
Nu in veele Steden dan Wederom Floreeren kan.
Texel, ’t Vlie, en ook de Maes, Zyn veel Schepen om te varen, Klaer met meenig nobel Baes, Om steeds door Nephtunis baren, Te Zeylen na veel Havens aen, Met haer Waaren zwaer gelaen:
Nu de Vree is op de Baen.
Zeeman weest nu heel verheugd, Gy kond nu sonder bezwaren, En met een volkomen vreugd, Nu de gantsche Zee bevaren:
Geeft de Heer uw goede wind, Gy wel haest een Have vind:
Daer gy inkomt als een Vrind.
Dankt nu t’zaem den God van Al, Voor de Vreêde ons gegeven, Op dat wy in ’t Aerdze Dal:
Hier noch lang in Vrede leven:
Met het Ryk van Spanje schoon, Die tot Utrecht fraey ten toon, Is Gesloten met die Kroon.
Nu sal men in korten tyd,
Veel schoon Vuurwerk af sien steken, Een ieder toond sich heel verblyd:
’t Schijnd de Goden zyn bezweken,
Dat den Staet van Nederland, Met Spanje aen d’ander kant, Sluyten t’zaem den Vreêdens Band.
Een Nieuw Amoureus Liedjen.
Op een Nieuwe en Aengename Voys.
MYn Lief is niet als ik gezint, Sy sal niet licht van Liefde sterven, Sy is contrarie als de Wind,
Nochtans kan ik haer kwalik derven.
Want haer bywezen is myn so zoet, Dat sy my dikwils treuren doet.
Als ik haer om een Kusje kwel, Dan seyd sy Lief laet ons wat praten, Het weygeren staet haer wonder wel, Nochtans kan ik geen Kussen laten, Want haer bywezen is myn so zoet, Dat sy my dikwils Kussen doet.
Ik hebb’ haer nu so lang Gevryd, Indien ik dorst ik sprak van Trouwen, Als ik denk om de Liefste myn, Kan ik myn van geen Kus onthouwen, Want haer bywezen is myn so zoet, Dat sy my dikwils treuren doet.
Ik wil, ik sal, ik mach, ik moet, In Eeuwigheyd niet van haer scheyden, Als sy maer seyd gaet heenen doet, Dan gaen ik datelyk myn bereyden:
Contrarie is het mogelik,
Als ik om ’t scheyden denk ik schrik.
Ik seg dat Philis waerde Maegd,
‘k Sal altyd Liefde tot uw dragen, En toonen dat ik ben jouw Slaef, So wel by nachten als by dagen, Want u afwezen is myn niet goed, Want gy myn dikwils treuren doet.
De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
Eer sal het Water staen in brand, Eer sal het Vuur van kou bevriezen, De Lucht met boomptjes zyn beplant, Eer ik myn Liefde sal verliezen, Eer sal de Hemel zyn de Hel, Eer ik haer uyt myn sinnen stel.
Tieter uw woorden zyn konstant, Daerom kom ik u nu te baten, Toond myn uw Trouw tot Onderpand, So behoefd gy geen meer te praten, Als gy myn dan altyd blyft by, Hebt gy uw Philis aen jou zy.
Myn Lief ik zweer jou by de Goo’n, Dat ik nimmermeer sal derven, Ik blyf dankbaer voor uw Perzoon:
Wy hoopen saliglyk te sterven, Blaest met Basuynen overluyd, Dat Philis is myn waerde Bruyd.
O Heer wy danken u te saem, En bidden dat gy uwen Zegen, Wilt geven over ons bekwaem:
Op dat wy salig mogen leven, Blaest met Bazuynen overluyd,
Sy is myn Vrouw maer niet myn Bruyd.
Kermis Lied, Of de Begeerige en Vermakelyke Vrysters Vryery.
Op een Aengename Voys.
JAn Kooptmen een Kermis, Moy Meysje ik heb ‘er geen geld, Ik sou u wel een Kermis kopen,
Maer ’t geld is door myn broek gedropen, Ian koopt men een Kermis,
Ach Meysjen ik heb ‘er geen geld.
Ian kooptmen een Kermis, Moy Meysje ik heb ‘er geen geld, Ik sou uw Cupidootje geven, Maer de krachten zyn verdreven, Ian kooptmen een Kermis, Ach Meysje ik heb ‘er geen geld.
Ian kooptmen een Kermis, Moy Meysje ik heb ‘er geen geld, Ik sou u wel een Roosje plukken, Maer ’t Bloempje mocht verongelukken, Ian kooptmen een Kermis,
Ach Meysje ik heb ‘er geen geld.
Ian kooptmen een Kermis, Moy Meysje ik heb ‘er geen geld, Ik wou uw liever Carizeeren, En met uw Roosje Kwinkeleeren, Ian kooptmen een Kermis, Ach Meysje ik heb ‘er geen geld.
Ian kooptmen een Kermis, Moy Meysje ik heb ‘er geen geld, Myn beste Pandje is verzet, Ach Liefje op myn woorden let, Ian kooptmen een Kermis, Ach Meysje ik heb ‘er geen geld.
Ian kooptmen een Kermis, Moy Meysje ik heb ‘er geen geld, De Waaffel Kramer wil niet borgen, De Tapper seyd komt overmorgen:
Ian kooptmen een Kermis, Ach Meysje ik heb ‘er geen geld.
Ian kooptmen een Kermis, Moy Meysje ik heb ‘er geen geld, Ik sou met u wel eens vrolik zyn, Maer de Schyven leyden pijn, Ian kooptmen een Kermis, Ach Meysje ik heb ‘er geen geld.
De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
Ian kooptmen een Kermis, Moy Meysje ik heb ‘er geen geld, Ik sou u wel een Fluytje kopen, Maer ’t geld is gisteren al verzopen:
Ian kooptmen een Kermis, Ag Meysje ik heb ‘er geen geld.
Ian kooptmen een Kermis, Moy Meysje ik heb ‘er geen geld, Ik sou u wel een Popje schenken, Maer het mochte uw Leden krenken:
Ian kooptmen een Kermis, Ach Meysje ik heb ‘er geen geld.
Ian kooptmen een Kermis, Moy Meysje ik heb ‘er geen geld, Want ik moet haest na Indiēn varen, Al door Nephtunis woeste Baren:
Ian kooptmen een Kermis, Ach Meysje ik heb ‘er geen geld.
Ian kooptmen een Kermis, Moy Meysje ik heb ‘er geen geld, Ik moet een Zieltje op gaen soeken, Ian Calis sit in al myn broeken:
Ian kooptmen een Kermis, Ach Meysje ik heb ‘er geen geld.
Ian kooptmen een Kermis, Moy Meysje ik heb ‘er geen geld, Ian Credit en wil niet borgen,
Moy Meysje laet myn niet meer sorgen:
Ian kooptmen een Kermis, Ach Meysje ik heb ‘er geen geld.
Een Nieuw Liedeken
Stemme: Het best op Aerd is een gerust Gemoed.
MYn Philis wil niet korten myn elend, Schoon dat myn trouwe Min haer is bekend:
Sy haet my toch ik kan geen gunst verwerven, Kom Atrop kort myn lyden doet myn sterven:
Maer neen gy vreest te schieten op een hert, Het welk d’Min verteerd met dubbele smert.
Schoon dat ik myn al vly met valze schijn, Seg wrede Nimph wat het in ’t Eynd sal zyn!
Niet anders als vergroting myner plagen,
‘k Ben des gezind niet meer van Min te klagen:
‘k Ban voor altyd die weg uyt myn’ gemoed, God Liber is ’t die in ons vreugde voed.
Syn smakelyk Nat en Onvervalste Wyn, Geneest onz’ Hert van Minne Siekt’ en Pijn:
Daer ’t Lieven niet en geeft als sugten en klagten, Weg Philis, Bachus leefd in myn gedagten:
Hy jaegd daer uyt de droefheyd pijn en smert, Waerom hy blyft Regeerder van myn Hert.
De Dolende Minnaer.
Op een Aengename Voys.
ONlangs gele’en ging ik bedroefd van sinnen, Al langs een bos daer ik so eenzaem was, Ging heen en weder al door ’t bedoude gras:
Al om te sien of ik haer vinden kan,
Daer ik om sterf en nimmer voor geen ander.
Gy Bos en Velde komt toch met myn treuren, En ’t Pluym Gediert’ dat hier so geestig kweeld, Myn hert moet scheuren om uw schoone beeld:
Daer ik om ley al deez’ bedroefde pijn,
Toch ‘k sterf om haer en nimmer voor geen ander.
Adieu O Werelt ik ga u nu verlaten!
Om dat myn Schoone myn niet meer en acht, O Schoone Beeld veranderd in de nacht!
O Dood wilt myn toch helpen uyt de pijn!
Toch ‘k sterf om haer en nimmer voor geen ander.
Terwyl dat gy alleen om my wilt sterven, En seggen dat ik u niet meer en acht, So bidd’ ik u laet varen all’ uw klacht:
De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
Ik sal u nu gaen helpen uyt de pijn,
En leef voor u maer nimmer voor geen ander.
Gy roept aen Bos en Velden om te treuren, En ’t Pluym Gediert dat geen gehoor en heeft, Maer komt tot myn die u haer herte geeft, Ik sal u nu gaen helpen uyt de pijn,
En leef voor u maer nimmer voor geen ander.
Blyft in de Werelt en komt tot myn treden, By een die uw aenbied haer Rechterhand, Daer is myn Trouw om dat gy blyft Constant:
Ik sal u nu gaen helpen uyt de pijn,
En leef voor u maer nimmer voor geen ander.
Myn doode Ziel begint nu weer te leven, Om dat myn Engel myn aenbied haer Trouw, Kniel ik voor u neder O Schoon Jongvrouw, Om dat gy myn komt helpen uyt de pijn, Leef ik voor u maer nimmer voor geen ander.
t’Zamenspraek, Tusschen een Herder en Herderin.
Stemme: Van de Muyzeval.
HErderinne weest verblyd,
Met deez’ zoete Lente, Lente, Lente,
Herderinne weest verblyd Met deze zoete Lente tyd, Myn Uytverkoren, Engel wilt horen:
O Lief gy bent myn tweede Ziel geboren;
Kleed u dan ras myn schoone Bruyd, Dat wy dryven ons Schaepjens uyt.
Hoor ik myn lieve Herder daer, Ik sal myn voort aenklede, klede, klede, Hoor ik myn lieve Herder daer,
Myn dunkt ik werd syn stem gewaer:
Toefd wat Filander, Ik min geen ander:
Wy sullen t’zamen zoetjes met malkander, Dryven terstond ons Schaepjes voort, Al na de groene weyden, weyden, weyden, Dryven tersond ons Schaepjes voort, Filander u toch niet en stoord.
Waerom sou ik myn stooren gaen?
Aen u myn zoeten Engel, Engel, Engel, Waerom sou ik myn stooren gaen?
Nu gy uw haest om op te staen:
O Herderesze, Myn Ziels Voogdesze!
Gy bent myn liefste Lief en myn Matresze:
Komt met myn in het groene dal,
Wy sullen t’zamen ruyze muyze, muyze, muyze, Komt met myn in het groene dal,
Het Muysjen raekt licht in den Val.
Sal ik dan uw Matresjen zyn?
En gy myn lieve Herder, Herder, Herder, Sal ik dan uw Matresje zyn?
En gy den lieven Herder myn,
Wy sullen beyden Met groot verbleyden,
In ’t groene Veld onz’ Schaepjes t’zamen weyden:
Ey lief Filander blyft wat staen, Ik sal myn so gaen klede, klede, klede, Ey lief Filander blyft wat staen, Ik sal trekken klederen aen.
Ey mynen Engel komt dan ras, Alida Uytgeleezen, leezen, leezen, Ey mynen Engel komt dan ras, Ik wens dat ik daer by u was:
Komt uyt ’er Muyten Liefjen na buyten:
En hoord hoe dat de Vogels fluyten, Het Nachtegaeltjen zoet van klank,
’t Leeuwerkjen dat singt tiere, liere, liere, Het Nachtegaeltje zoet van klank, De Koekoek singt al eenen sank.
De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
Met opend Alida haer deur,
Daer sag sy haer beminde, minde, minde, Met opend Alida haer deur,
Daer sag sy staen haer Serviteur, Die met verlangen Haer heeft ontfangen, Gaf haer een Soen op hare roode Wangen:
Hy nam haer in syn armen bly,
Begon met haer te dansse, dansse, dansse, Hy nam haer in syn armen bly,
En traden t’zamen in de Wey.
Sy praten t’zamen van de Min, Terwijl haer Vee ging graze, graze, graze, Sy praten t’zamen van de Min,
Filander met syn Herderin,
Onder een Linden Met syn Beminden, Gingen deez’ twee Geliefjens haer verbinden:
Van vreugd Filander speeld een Lied, Ter eeren van syn Herder Herderinne, Van vreugd Filander speeld een Lied, Heel zoetjes op syn Herders Ried.
En Alidaetje song seer bly,
Terwyl Filander speelden, speelden, speelden, En Alidaetje song seer bly,
Ter eeren van de zoete Mey, Sy zyn Egalen Haer Vee gaen halen, Terwijl de Son so laeg begon te dalen:
Hy heeft syn Liefjen t’Huys gebragt,
En ging haer Schaepjes sluyten, sluyten, sluyten, Hy heeft syn Liefjen t’Huys gebragt,
En Kust’ haer vriend’lyk goeden nagt.
