Laat ons, myn ziel, met aandacht eens bemerken, Of Godt den mensch, het hooftstuk zyner werken,
Zoo gansch verkeert en boos geschapen heeft. Of hy hem heeft geschapen met de vlekken Die eeuwig hem tot smaat en oneer strekken;
Waardoor hy vreemt van Godts gemeenschap leeft. 2 Brengt Godt, uit wien de wereldt is gesproten, Door geene magt verzelt van hulpgenooten,
Zal d' Opperheer, die 't licht heeft tot een teken, Den mensch van 't licht der zaligheit versteeken,
Zoodat hy zelf is duister uit den aart? 3 'tZy verre dat zulks iemant ooit zou denken. Godt quam den mensch zyn hoogste gaven schenken,
Zyn Evenbeeldt, vol glans en heiligheit, Wanneer hy hem heeft voortgebragt uit d' aarde; Die nimmer weer zoo schoon een schepzel baarde,
Ooirspronkelyk ter zaligheit bereidt.
4 Dus is de mensch, als 't duidlyk wordt vernomen, Oprecht en rein uit Godes handt gekomen,
In zuiverheit van kennisse volmaakt,
Die in 't verstant van Godt was ingegeschreven: Gelyk de wil de kracht was ingedreven,
Waardoor de ziel van hemelliefde blaakt. 5 Dus zietmen klaar Godts scheppinge te strekken, Dat hy den mensch ter zaligheit zou trekken,
Opdat hy hem zou leeven zonder end: Om zynen lof in eeuwigheit te zingen, Met d' Engelen, volmaakte Hemelingen,
Dien hy zyn' glans in 't wezen heeft geprent. 6 Doch waar uit is het misdryf dan gerezen, Naardien van Godt, als 't allerzuiverst wezen,
Geen onrecht komt, of immer komen zal? Godt kanmen niet verzoeken tot het quaade; Ook strydt het met zyn deugden en genade
Dat hy den mensch zou storten in den val.
Ruste.
7 Neen, zondaar, neen; gy moet het Godt niet wyten, Datg' u niet kond in uwe pligten quyten,
Maar 't is uw schuldt daar gy de straf van draagt. 't Komt uit het quaadt van uwen eersten Vader,
En Moeder: als des menschdoms oirsprongsader, In wier bedryf g' u dagelyks behaagt.
8 Klaagt, klaagt dan niet ô Adams lotgenooten, Dat gy zyt van Godts heerlykheit verstooten,
Als of hy u niet handelde naar 't recht. In Adam hebtg' uw kroon en recht verloren, In Adam werdg' een voorwerp van Godts toren,
In Adam is Godts vloek aan u gehecht. 9 Is dit geen recht, ja 't hoogste recht te heeten, Dat, na de mensch Godts juk heeft afgesmeeten, Hy word berooft van zyn volmaakten staat?
Hoe! zal de mensch Godts wraakzwaardt niet gevoelen, Die tegen Godt vol trots bestaat te woelen?
En ongetrouw des Heeren wet verlaat?
10 Godts doen is recht; zyn wegen zyn rechtvaardig, Hy straft alleen hen die de straf zyn waardig,
Vertreeders van zyn wet en heiligheit.
Den zondaar komt zyn gramschapsvier verteeren; Den zondaar wil hy van den zegen weeren,
Dien hy zyn volk en erfdeel heeft bereidt.
11 Maar hoe! Is 't licht dan gansch in ons versturven? Zyn wy dan zoo naar ziel en lyf bedurven
Dat in ons hart geen straal van deugden blinkt? En wy ons zoo aan 't misdryf overgeeven, Dat wy ons zien berooft van hoop en leven,
En onze ziel in haare schuldt verzinkt? 12 O Ia. Zoo wy door Godt niet zyn herboren Zynw' eeuwiglyk in ongena verloren,
Dat 's duidelyk het Evangelywoordt.
De Heilige Geest moet ons verstandt verlichten, En onzen wil voor 's Heeren wil doen zwigten;
Z I E L Z U C H T
13 Geduchte Godt van hemel en van aarde, Uw heiligheit, die gy eens openbaarde
In 't schepzel dat gy met uw beeldt beschonkt, Kond gy geensins bevlekken noch verzaaken, Zoodat gy 't quaadt, datg' in uw wet komt wraaken,
In 's menschen hart ooit wekt' of hebt ontvonkt. 14 Uw heiligheit had gy hem ingeschreven, Waardoor hy tot uw heerlykheit kon leeven,
O heilig Godt, in dien volmaakten staat. Hy droeg uw beeldt, uw kroonsieraadt, en wapen, Waarmee gy ons in hem ook had geschapen,
Bevrydt van leet, en alle strafbaar quaadt. 15 Maar, och! de mensch is in zyn pligt bezweken, Waardoorw', ô Godt, van u zyn afgeweken,
Zoodat wy gansch zyn van uw licht berooft. O droeve val, dien Eden zag gebeuren,
En 't menschdom moet eeuw in eeuw uit betreuren, Als hierin mee betrokken met zyn Hooft!
16 Wy worden, Heer, in 't misbedryf geboren, Dus zynw', eilaas! een voorwerp van uw' tooren,
En onbequaam tot onzen waaren pligt. Wy zyn onnut om eenig goedt te pleegen, Terwyl wy zyn tot alle quaadt genegen;
Ten zy uw Geest ons harte tot u richt.
*****
17 Beschenk ons dan met uwen Geest van boven; Genadig Godt, om 't quaadt in ons te dooven,
Het wortelquaadt, dat onzen geest ontsiert, Waardoor wy zyn doemwaardig in uw oogen: Laat uwe kracht dan daalen uit den hoogen,
Opdat uw naam geëert word' en geviert. 18 Koom, Heer, in ons het niewe leven werken. Laat uwe Geest zoo onze zielen sterken,
Dat zy zyn kracht gevoelen dag op dag. O Geest, ontsteek in ons den gloet van binnen, Waardoor wy Godt vereeren en beminnen;
Naardien uw kracht het alles hier vermag!