Als ik terug kijk op mijn onderzoek was het meer werk dan dat ik verwacht had. En dan heb ik het niet over het lessen geven maar over de informatie en kennis die je nodig hebt. Ik ben zelf katholiek maar ik heb de bijbel niet in mijn hoofd zitten. Ik heb veel tijd besteed aan het lezen van Bijbelse verhalen en parabels. Ook heb ik gemerkt dat ik van de verhalen altijd maar een deel in mijn hoofd had zitten. Ik haalde veel door elkaar en was het moeilijk om verhalen na te vertelen of om op te zoeken. Ook mijn thema was lastig, het thema was acceptatie. Wanneer je gaat lezen in de verhalen en parabels komt acceptatie terug maar het lijntje is dun tussen acceptatie, begrip tonen, klaar staan voor een ander. In de verhalen van Jezus is het hoofdthema dat je de ander moet behandelen als je naaste. Het heeft allemaal met elkaar te maken. Daarom is het moeilijk om duidelijk over te brengen wat je bedoeld. Het zoeken naar afbeeldingen en verhalen werd daardoor moeilijk want had je wel de juiste boodschap uit een verhaal gehaald. Was jouw interpretatie van een verhaal hetzelfde als dat de schrijver bedoeld had.
Ik heb tijdens mijn onderzoek ook vragen aan mensen om me heen gesteld. Dit heeft me wel geholpen om vragen duidelijk te krijgen. De discussie over acceptatie in de maatschappij was interessant. Iedereen had een andere mening en ook de visie liep uiteen. Door de gesprekken ben ik er achter gekomen dat acceptatie lastig is. Jij hebt als individu een mening, je hebt normen, waarden en eigen ervaringen die jouw mening vormen. Aan de hand van die ervaringen heb je een kijk op het leven. Tijdens mijn gesprekken kwam ik er achter dat de mensen die een godsdienstige achtergrond hadden veel positiever naar de vraag keken en daarbij ook een positief antwoord gaven. Ook was het voor deze mensen makkelijker te kijken naar het thema acceptatie. Ze vonden dat iedereen geaccepteerd moest worden maar dat wel specifieke geloofseigenschappen behouden moesten blijven.
Wanneer je dan iemand sprak die niks met geloof had kwam het steeds weer uit op de godsdienstige verschillen die we nu hebben in deze maatschappij. Ze waren resoluut en vonden dat alles wat anders was dan de Nederlandse nationaliteit zich maar moesten aanpassen. Alle antwoorden die gegeven werden waren negatief en ook in het gesprek hing een negatieve sfeer.
In de klas was er een andere sfeer. De kinderen op deze school zijn allemaal katholiek ingesteld en de school besteedt daar ook aandacht aan. De school heeft in een schooljaar 4 opvoeringen in de kerk die te maken hebben met kerkelijke gebeurtenissen. De kinderen kennen de verhalen en ook vanuit thuis worden in sommige gezinnen veel aan het christelijk geloof gedaan. Toen ik hier begon aan de lessen waren de kinderen geïnteresseerd. Dit kwam ook grotendeels omdat ik wel het geloof benadrukte maar op een andere manier.
Op de Peppel wordt gewerkt met de methode hemel en aarde. In deze methode wordt er veel gedaan aan de hand van een verhaal met daarbij werkbladen.
Als ik kijk naar wat het met mij gedaan heeft als leerkracht is dat het volgende:
Van huis uit ben ik katholiek opgevoed ben naar de kerk gegaan. Maar heb me vaak verzet tegen het geloof. De verhalen deden me niet veel en kon me soms niet vinden in de bedoelingen van de verhalen. Rond kerken had k altijd een beetje een griezelig gevoel en voelde me er niet thuis Nadat ik het boek van Jef de schepper nog een keer gelezen had en daarbij ook de vermeldingen naar de bijbel ben ik beter gaan kijken naar het geloof. De parabels hebben me aangegrepen en hebben een andere kant laten zien van het geloof. De parabes vertellen je hoe je met andere om kan gaan en hoe dat Jezus dat deed. De verhalen vertellen niet hoe het moet maar hoe het ook kan. Ik denk ook dat, dat de boodschap is geweest in mijn lessen. Je hoeft niet te doen wat er geschreven staat als je er maar over nadenkt hoe het ook zou kunnen.
Ook iets wat me opgevallen is tijdens dit werkstuk is dat de meningen en normen en waarden erg uiteen lopen. Iedereen heeft een andere visie op het leven en leeft daar dan ook naar. Acceptatie is iets moeilijks en het gaat om jou als persoon wat je er mee doet. Wel denk ik als je positief in het leven staat dat het makkelijker is om mensen en andere ideeën te accepteren dan dat je negatief in het leven staat. Als ik kijk naar het woord acceptatie en naar Madelon als persoon denk ik dat ik wel redelijk wat accepteer als het maar uitgelegd wordt. Ik ben iemand die tastbare bewijzen nodig heeft om te kunnen geloven en begrijpen. Ook praten over een onderwerp vind ik belangrijk. Mijn mening en visie is meerdere keren veranderd na de lessen die ik gegeven heb. Als leerkracht ga je een les in met een lijn die je wilt volgen. Deze lijn heb je uitgelegd aan de hand van jouw ideeën en normen en waarden. Tijdens de lessen en gesprekken met kinderen veranderd soms je mening of je inzicht. Hierbij denk ik wel dat het belangrijk is als leerkracht dat je open staat voor andere antwoorden en een andere kijk op het verhaal dat je wil vertellen.
Als leerkracht ben ik iemand die leert door dingen te doen en als het enthousiast gebracht word blijft het hangen. Zo heb ik dan ook verhalen proberen te zoeken die mij raken en die ik dus met enthousiasme kan vertellen. Ook de methodes en verschillende lessen heb ik gekozen bij mij als persoon. Ik werk graag met mijn handen en breng graag iets over aan de hand van afbeeldingen. In de lessen die ik gegeven heb merkt ik dan ook dat de kinderen aan mijn lippen hingen. Elke les die ik gegeven heb, heb ik goed voorbereid en gekeken wat er fout kon gaan. Dit deed ik omdat het lessen zijn waar kinderen vrij moeten kunnen praten over wat ze bezighouden en wat ze vinden. Heb je dit niet goed voorbereid wordt het onrustig in de
Onderzoeksvraag:
Ik wil onderzoeken in de bovenbouw van de basisschool hoe de kinderen denken over acceptatie van kinderen die in hun ogen “anders” zijn dan zij. Daarbij wil ik ook praten over de acceptatie van geloven die in de klas aanwezig zijn.
Het onderwerp acceptatie sloeg goed aan in de klas. De kinderen waren enthousiast en deden goed mee. Er zijn veel dingen gezegd in de klas waar leuke en interessante discussies over zijn ontstaan.
Ik hen in het begin van de lessen cyclus gevraagd waar de kinderen aan dachten bij het woord acceptatie daar was het volgende uit gekomen:
Aan het einde van de lessen heb ik ze 1 zin op laten schrijven waaraan aan ze dachten bij acceptatie. We hebben toen alle briefjes voor gelezen en hebben er 1 zin van gemaakt zo als deze klas over acceptatie denkt. De volgende zin is er uit gekomen.
Het maakt niet uit hoe je er uit ziet of waar je vandaan komt, ook je geloof en je normen en waarden zijn niet belangrijk om als verschil te zien, praten over het geloof, normen en waarden is belangrijk als je de ander maar behandelt zo als je
zelf ook behandeld wil worden.
Ik denk dat dit wel weergeeft over hoe de klas denkt over acceptatie. Wel geven ze ook aan dat het moeilijk is om alles te doen wat ze opgeschreven hebbe en dat je vaak niet eerst nadenkt over wat je zegt en doet. Hierdoor komen ruzies en meningsverschillen.
Ik ben erg blij met wat er uit de lessen is gekomen. Ook de kinderen hebben nu meer na gedacht over hoe dat zij zich gedragen in de klas. En aan het einde aan het school jaar merkte je wel dat de kinderen bezig waren met elkaar accepteren. Dit vind ik een mooie afsluiter van mijn onderzoek