In Mei 1911 ging ik naar Holland, als kapitein afgekeurd voor den actieven dienst wegens mijne verwonding.
AI flaneerentle langs de Prom nade in d 'n Haag ontmoette ik n lotgenoot mede "pen ioenan", kapitein d.V., ok wegens ver-wonding af edreven.
Op een der banken lan s den wandelweg gezeten en over het v rl den boornende, zei d.V. opeens:
Kijk daar aan onze re hterzijde zit een baboe; nog wel in sarong en kabaja!"
- " og wat bijzonders?
(Ik kon haar ni t goed zien door een boom tam tussch n on in).
- ,. een, O'cen lonkje of knipoogje waard, hoor!
Zoo'n afgerafelde, gehaaide zeebabo , die ook cognac lust, met minstens 10 zeerCÎzen tussch n Indi" en Holland en die in Wiesbaden, Bru sel, lic enz. tien weg beter weet dan haar jo-nja en Toean met verlof.
- 107
-- "jal11mer! Ander zoo'n fijne sarong en kabaja doet zoo'n gevoel van h il11wee opkomen naar de petillante vrouwtjes in on
chool'1 In ulinde!
- "Stil! Daar komt de Koningin met de kl ine Juliana aan de hand. En geen gevolg".
u speelt zich het volgend toon cl af:
Op een ti ntal pass n der baboe gekomen zegt de Koningin, blijkbaar met de bedoeling 0111 haar kindje iets van Indië bij te bren en:
"Kijk daar zit eene vrouw uit Indië. Ga naar haar toe, zeg
"tabeh" en geef haar en handje."
juliaantje dri belt naar de baboe en reikt haar de hand.
Deze e r t verbaa d, pakt het kindje be t, draait het om en
0111, tilt het op en zegt dan hart lij k, en naar ns ziende:
"K6h zoo loet jo h ja disse! Sèh daan, daa tata!"
Waarop ju liaan tje b grijpelij kerwijs niet reageert.
Losgelaten huppelt zij naar Hare Moeder die dat toone Itje glimlachend heeft aangezien.
Verder 10 pend pa s erde H.M. de babo . - "Tabeh Nja I"
- "Tabeh bab '" klonk vriendelijk de welluidende stem d r Koningin.
Bij Hare nad ring waren wij opgestaan.
Een eerbiedige buiging, hoed in de hand en daarna de mili-taire houding.
De Koningin ging voorbij, beantwoordde onzen gr et met een glimlach en bevallige hoofdneiging; juliaantj wuifde met het handje.
Toen beiden voorbij waren, kwam de baboe zeer geagiteerd naar ons toe.
- "Menir, U opstaat poor di mepro, sapa dia?"
- "Dat i de Koningin met haar d chtertje, het prinsesje juliana.
- "Astaga pirlaj en ik paak Prinsesje, apa mamanja !ida marah ?"
- "Natuurlijk niet, zus. De Koningin h eft immers gelachen, toen Zij zag dat jij Haar Kindje zoo knuffelde?"
Gerustgesteld en met vele, daank U weel'" en "trimah kas i toean!" ging onze baboe heen.
"Wel een half sleetje, maar toch een goerl menschje!" aldu d.V.
In mijne herinnering van 30 pril dit jaar:
"De geboortedag van H.K.H. Prins s juliana 27 jaar geleden."
geplaat"t in dit blad, be loot ik mijn artikel met den w nsch:
- 108
-,Onze Prinses Juliana geluk zij Haar deel!"
En nu is haar H.K.H. het groot geluk ten deel gevallen.
Moge dit G luk tot in lengte van jaren bestendiad blijven voor Onze Prinses en Haren Gemaal!
H il on Oranje-Hui ! Heil Groot - ederland!
I. Treffende moederliefde en zorg in de rimboe!
J. Orang-oetan tegen Krokodil.
\905.
Kreeg ik als kapit in den post BajcuÎ!n-thans opgeheven in tjeh 's 00 tku t.
H t wa hier een rustig gebied.
Zoo trok ik 'en5 lJlet I brigade \'ln 19 man naar het bronge-bied van de Bajeuën-rivier, dat nog nooit was hezocht.
Den 4den lllarschclag \\,('rd tegell 3 tI.n,m., bivak betrokken in de nabijheid van den hovl.:llloop van genoemde rivier.
Het heuv lach tig ti ichtbegroeid terrein \\ a. grondig onderzocht, nl t verdachts aangetroffen l'n de troep zeer vermoeid.
Na alle voor den nacht "eregeld te hebben, ging ik aan den ocv r der rivier op een steen wat zitten philosofeerell Met de steile rotswanden aan w erszijden van het water was h t een sombere, dreirrende omg ving!
± 20 111 bovenstroOI11 zat een dwangarh id 'r wat ko(}kgerei I reinigen.
Plotseling gaf hij mij een \\enk en ik slil naar hem tot!. Zon-der iels Ie zeggen, wee. de man op en reusachtige orang-c) t1.11, die in een boom, op een overhangende tak gezeten, naar haar jong k ek, dat zich aan d n kant der rivier in het waler rmaakte,
Hel bee t zag ons niet.
Toen wc s de ving r naar n donker stipje aan <.Ie opper-vlakte van het wat r, <.lat h el, heel langzaam van boven kwam afdrijven in de richtin rr van het jon .
Wij bleven, g cl v rborgen, to kijken.
a enk Ie minuten el:l1 h vig gegil en ge hreeuw; het klonk of e n kind aan het jammer n wa .
,...
.... \
/" "
'-
'"
'"
.0 ..>0:
C QJ
"0
o c
-
109-Een paar machtige krokodil kaken had het onderlijf gegrepen van het apenkind dat zich met vertwijfeling vasthield aan een tak van den oever.
In zijne poging om den buit mee te sleepen kwam de krokodil met zijn kop omhoog op het droge.
AI een bliksemschicht wa echter cle oude aap op dien kop neercyekolTl n; zijne handen omvatten den hal van den vijand en ter-wijl zijne achterpoolen zich va thaakten aan een dunnen boomstam vlak achter hem, trok hij den krokodil, reusachtig sterk als hij wa , op het droge.
Het joncy bleef nog in den bek vastgeklemd.
Toen gebcurde er iet onwaarschijnlijk!
ndenkbaar vlug greep één hand den boven - de andere den ond rkaak va t.
De geweldig armen gingen langzaam van elkaar en krakend werd de bek van den belager van één ge ch urd tot aan dCIl nek.
H t apcnjong, zwaar tewond, was bevrijd.
Er volgde een ontroerend toon el!
Met zachte licfkoozcnde geluiden nam d moeder het kind in hare armen en Iikle de \ onden choon.
Het jong schreeuwde niet meer en legde het hoofd tegen d moederbor t.
Door het geheele bivak nagezien, verdween de orang-o tan 111et kind in het oerwoud, telke!1s zachte geluiden - ware mart en troost kreten - uitstootende.
De ruim 3 111 groote krokodil lag machteloos te spartelen.
"Kapit in, zal ik dien sloeber een kogel door zijn hersens jagen? Hij is nog in slaat zijn kakcJllent b ter te krijgen" stelde sl'rgeant Jan en voor.
ccoord en het monster werd doodgeschoten.
's vond werd nog wat nageboomd in h t bivak over de "tjin-la IJ 'nar" en "koewat sekali" van ti orang-o tan "Ja. maar als het jonlt :liet in leven gevaar was geraakt, lan was de oude ook niet zoo sterk ge we t" beweerde de heele diepzinnig.
ZI'O was het!
Treffende moederliefde . . . . en zorg in de rimboe.
11. Neushoornvogel tegen boompanter.
1908.
Kreeg ik het commando van den kapitein post Lam-Meulo, in het hartje d r Pedie-Vall i- oordku t van Atjeh.
H _I was toen nog een vrij roerig gebied.
-
110-i3eschietingen over dag hadden niet meer plaats, maar in het donker mcer dan on lief wa .
u en dan krec.ren nze hinderlagen en nachtpatrouille's enke-le vijandelijke schutter te pakken en dan was VOor e nia maanden
het sp liet je uit. h
0111
dan op vervelend> wijze weer te beginnen en beëindigd te worden.liet land chap hoofd van clat gebied, Toekoe bin Tit ik, wa.
el1 fanatiek keulllp 'nie-hater; daarmede was alles g zegd.
Later heeft hij al lid van de moesapat (Atjehs hc rechtbank tijdens eene zitting te 'igli, den voorzitter, den braven ('11 alom bell1indell Overste ' heepens, in een driftbui dood ge taken.
Door de aanwe7ige gc\\apcnde oppassers werd hij onmiddellijk als cen dolle h nd afgemaakt.
Op 4 lIIoeilijke daglIlar chen van Lam M ulo lag binnenwaarts in h t zware bcrgterrein het va, te bivak Geuillpang.
(Thans kOl11t men langs cen mooie Auto-weg in cen paar uren van dc ecne naar de andere plaats).
In renoemd bivak \\ a gelegerd een deel der bezetting van Lam Meulo met periodieke aflo. singen.
Zoo trok ik eens mct I hrigade van 18 l11an naar Gellll1pan<1 voor de k 'llnismaking llIet dat deel van mijn gebicu. De enkele schot n dic van uit d' verte op on, werden gelo t, 1110 hten geen naam hebb n.
Tijdcns ecn der Il1ar.chdagen trok in de stiltc cler natuur het ang tig en doordringend gerocp van een neushoornv gellIlijn aan-dacht.
Evell halt gehouden.
aa t het ho chpad stond een reuzenhoom, \\ aarvan op 40 111 hoogte de kale takken zich uit. preidden. 11 ierorn heen fladderde een ncushoornvogel en loktc met zijn geroep tw e jOI1LYen nilar het uit inde cl r .takken. De Iwc. tj s konden nog niet vliegcl7, do h volg-den met kleme huppel-pa Jes d' moeder cn hlcv'n voorloopig
hui-ten h ,t ber ik van hlln vervolger, die hen trachtte te vangen.
De laatste leek, zoo van den grond gezien, \"cl op een heel
"roote kat of lJloesang.
Herhaald lijk viel de l11oeden'ogel den vijand aan en trachtte helll lJIet kra htige ,navclhl uwen L'n vleugel lagen op de vlucht te krijgen, maar vergeef '.
Hij naderd al IJleer en 111eer zijn prooi.
- 111
-To n werd de Inland che hlseli I' Karto, scherpschutter, voor-geroepcn. Eén 'chot en de b lager der 2 jonge vogels tuimelde op den grond. Het was een bool11pan ter, van kop tot staart\'. ortel 1,50
J1l een mooi beest.
Toen alle I nlandsche soldaten aan het uittr kken der kop- en snorharen.
Een vreemd gedoe!
"Bocat bikin obaU" zeiden enkel I(rol11o' op mijn vraag.
Was het een jubel- een juichtoon, die de neu hoornvogel liet hoorelI, toen de vijand cr niet meer was?
I k meende zoo!
Toen ik omhoog keek zat moeder nCllshoorn vredig tus chen hare beide kinderen en bracht har vceren in orde.
a uit natuur-bedrij f maar wecr v orwaarts!