Basis voor Vlaamse regering N-VA-Vlaams Belang is al gelegd

(1)

€ 2,50

76ste jaargang • nummer 01 • donderdag 9 januari 2020 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

Gwendolyn Rutten gebruikt sinds december haar Twitteraccount niet meer. Het is ook tevergeefs zoeken naar de Open Vld-voorzitter op de belangrijke eerste recepties van het nieuwe jaar. Het lijkt erop dat ze vanuit Aarschot enkel nog haar Facebook-profiel gebruikt. Om de klassieke belegen links-liberale standpunten in te nemen. Holle frasen zoals “verbinden”, “tegen polarisering”, “voor solidariteit”,…

En dan was er die virulente nieuw- jaarsbrief waarin ze Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) frontaal aanviel. De aanleiding is bekend. In een reportagegesprek voor De Tijd liet Jambon zich ontval- len dat het toekennen van kindergeld met terugwerkende kracht aan asielzoekers een probleem is. Dat bedrag kan oplopen tot tienduizen- den euro’s, waardoor men in princi- pe een woonst of minstens een deel ervan kan financieren. ‘Fake news’

volgens Gwendolyn Rutten, die de N-VA in de hoek van het Vlaams Belang duwde. Ondertussen liet Vlaams minister van Welzijn Wou- ter Beke (CD&V) wel weten dat het in extreme gevallen wel degelijk mogelijk is dat asielzoekers een gigantisch bedrag aan kindergeld kunnen binnenrijven.

Jan Jambon gooide daarna olie op de golven en het lijkt erop dat de uithaal van Rutten weinig gevolgen heeft voor de Vlaamse regering.

Voorlopig toch. Want op het niveau van de partijen is er iets gebroken tussen N-VA en Open Vld.

Vlaamse as N-VA-CD&V wordt sterker

Herinner u vorige zomer. Toen was het alle hens aan dek bij de CD&V. Het gerucht deed de ron- de dat N-VA-voorzitter en Vlaams informateur Bart De Wever werkte aan een Vlaamse Bourgondische coalitie van N-VA, Open Vld en sp.a, net als in Antwerpen. N-VA en Open

Vld, sociaaleconomisch op dezelfde lijn, hadden zich aan elkaar vast- geklikt. Uiteindelijk zorgde een te krappe Bourgondische meerderheid er toch voor dat er een Vlaam- se doorstart kwam van de Zweedse coalitie met CD&V.

Snel kwam er echter een haar in de boter. Gwendolyn Rutten had be- loofd toe te treden tot de Vlaamse regering, maar besloot het uiteindelijk niet te doen. Ze zag immers de kans schoon om federaal premier te worden van een paars-groene coalitie. Door intern liberaal verzet en het lekken van de radicaal-linkse nota van Paul Magnette, draaide het anders uit. Bart De Wever was echter woest en de aanhoudende links-liberale kritiek op de N-VA door figuren als Bart Somers en Mathias De Clercq maakten dat het tweespan van Vlaams-nationalisten en liberalen uiteen viel. Rutten, die blijkbaar zwaar gefrustreerd is, gaf vorige week de genadeslag. Het is

‘af’ tussen N-VA en Open Vld. In de Vlaamse regering zal Jan Jambon wel nog een goede professionele relatie onderhouden met de liberale excellenties, maar dat is het dan.

Gevolg is dat de Vlaamse as N-VA-CD&V plots sterker wordt.

Wouter Beke viel Jambon niet af. En Vlaams minister Hilde Crevits, niet direct de rechterzijde van de chris- tendemocraten, kwam de minister-president ook te hulp met een oproep het geruzie te stoppen. Het ziet ernaar uit dat N-VA-CD&V de nieuwe as van de Vlaamse regering voor de komende vier jaar wordt.

Met Open Vld als aanhangsel.

Bart De Wever en Co zijn Open Vld meer dan beu, en die weder- zijdse aversie kan nu al de basis zijn voor een Vlaamse regering van N-VA en Vlaams Belang in 2024. Po- litiek is dat nog een eeuwigheid, maar binnen de N-VA is meer en meer te horen dat men de sprong zal moeten en willen maken om met

De aanvallen van Open Vld-voorzitter Gwendolyn Rutten op Vlaams minister-president Jan Jambon lijken de Vlaamse regering minder te raken dan gedacht. Toch was vorige week een keerpunt. De N-VA is de Open Vld meer dan beu. Nu al wordt duidelijk dat een Vlaamse meerderheid van N-VA en Vlaams Belang in 2024 de basis zal vormen voor een Vlaamse regering. Ook de evolutie op federaal vlak kan helpen.

het Vlaams Belang te regeren. De herhaaldelijke signalen van een Jan Jambon, die zegt zich geërgerd te voelen door het Vlaams Belang dat in een comfortabele oppositiezetel zit, wijzen daarop. Men verwacht de komende jaren ook positieve signalen vanuit het Vlaams Belang. Con- creet: het harde discours wordt wat bijgevijld, wat nu al het geval is. En de figuren waarmee N-VA gemakkelijker door een deur kan (Chris Janssens, Barbara Pas,…) treden meer op de voorgrond.

Een federaal cadeau

De toenadering N-VA en Vlaams Belang zal ook een handje gehol- pen worden door de evoluties op federaal vlak. In de Wetstraat lijkt men wat suf geworden van de vele aftastrondes, het is tijd om te beginnen aan een echte formatie. Bij Open Vld zou het verzet tegen een paars-groene of regenboogcoalitie afnemen. Een meer naar het centrum gerichte nota zou de partij over de streep trekken. Idem met de CD&V. Nu Paul Magnette niet langer formateur is en als PS-voorzitter wat meer naar de achtergrond is verschoven, zou een doorbraak niet langer uitgesloten zijn. Zo’n federale regering is slecht voor het land, maar kan niet anders dan een cadeau zijn voor Vlaams Belang en N-VA. Zij kunnen de verhoopte oppositie voeren tegen een regering die sowieso een reeks anti-Vlaamse maatregelen zal nemen, namelijk meer en nieuwe belastingen.

Dat federaal oppositiefront kan het embryo van een Vlaamse regering worden. Zeker als het federale beleid met de dominante linkse-liberale sekte van Open Vld zal leiden tot het saboteren, ja zelfs lamleggen van het werk van de Vlaamse regering.

In het Islamic Centre van Maida Vale in Londen was er een her- denkingsplechtigheid, waarin hij een “geëerde bevelhebber” werd genoemd. De zaal zat stampvol.

Allemaal verdraagzame, zacht- moedige moslims natuurlijk.

Maar zij kwamen wel eer bewijzen aan een massamoordenaar.

En natuurlijk kon ook Molenbeek niet achterblijven. Daar werd een affiche verspreid voor een her- denking op 3 januari, met een ge- idealiseerde foto van Soleimani.

De tekst was volledig in het Ara- bisch en het enige wat we konden lezen was de vredelievende leu-

ze “An entire world will avenge you”. En het adres: rue de Bonne 101, Molenbeek. Op dit adres is een feestzaal gevestigd waar elk weekend moslim-trouwfees- ten plaatsvinden (met de nodige overlast voor de omwonenden).

We herinneren hier terloops even aan een artikel in De Mor- gen uit 2017 over een onderzoek in Molenbeek, waarbij 8.600 hui- zen en 22.668 inwoners waren gecontroleerd. Van de 1.600 orga- nisaties en bedrijfjes hadden er 102 verdachte bindingen met het misdaadmilieu en 51 met terreur- groepen.

Verering en wraak

Basis voor Vlaamse regering

N-VA-Vlaams Belang is al gelegd

De liquidatie van de Iraanse generaal Qassem Soleimani was voor vele moslims weer eens een kans om te bewijzen dat zij ter- rorisme goedkeuren, toejuichen en bewonderen. In het Canadese Toronto werd op straat een geïmproviseerd schrijn gebouwd ter ere van Soleimani.

Lees het volledige interview met Werner Niemegeers en Bart De Meulenaer (Vlaams FvD) op blz. 11

“Veel Vlaamse journalisten zijn kuddedieren”

In de Vlaamse pers, bij de debatten over het milieu, de regeringsvorming, de belastingen, de genderkwestie blijft

het politiek correcte denken boven water. Het Vlaams Fo- rum voor Democratie verweert zich tegen dat verstikkende

eenheidsdenken. De nieuweling rust op de schouders van mensen die verwant zijn met N-VA en het liberale denken

en handelen. Een gesprek.

(2)

Actueel 9 JANUARI 2020

2

Een recente studie van Federaal Agentschap voor de Kinderbijslag of kortweg Famifed (“De kinderen in België zonder Belgische kinderbijslag”) uit 2017 geeft immers een duidelijk antwoord: er zijn inderdaad Vlaamse kinderen die de kinderbijslag onterecht niet ontvangen. Famifed is ondertussen Famiris geworden.

Grote verschillen tussen de gemeenschappen

Er waren wel grote verschillen qua verdeling over de deelentiteiten. In de Duitstalige Gemeenschap had bijna 1 op de 4 kinderen geen Belgische kinderbijslag en in Brus- sel (correcter: de GGC of Gemeen- schappelijke Gemeenschapscom- missie van Brussel) was dat op dat moment 1 op de 10. In de andere deelentiteiten waren de percenta- ges volgens Famifed kleiner. Toch waren er dus ook in Vlaanderen op dat ogenblik gezinnen die geen kinderbijslag kregen terwijl ze er recht op hadden. Dat deze kinderen geen Belgische kinderbijslag krijgen, betekent niet dat ze helemaal geen kinderbijslag krijgen. Zo is uit de studie gebleken dat een deel van deze kinderen kinderbijslag ont- vangt uit een buitenlandse regeling en anderen uit een internationale regeling.

Door deze laatste groep kinderen uit de oorspronkelijke groep weg te

Na de leerrijke discussie over de kinderbijslag voor asiel- zoekers, stelt een andere maar aanverwante vraag zich.

Krijgen Vlaamse gezinnen die recht hebben op kinderbij- slag, wel allen die toelage? Het lijkt op het eerste zicht een evidentie, maar dat is het niet.

filteren, komen de onderzoekers tot een groep zonder kinderbijslag van 11.169 kinderen. Maar deze groep bestaat volgens de onderzoekers nog wel voor een deel uit kinderen die geen recht hebben op kinderbijslag “omdat ze niet voldoen aan bepaalde voorwaarden”. De werkelijke restgroep zal dus nog kleiner zijn.

Minstens 5.461 kinderen onterecht zonder bijslag

Een ondergrens volgens de studie van Famifed is zeker 5.461 kinderen. Anders gesteld: zeker 5.461 kinderen hebben recht op kinderbijslag (omdat ze voldoen aan alle wettelijke voorwaarden), maar krijgen deze niet. Famifed: “Men kan ervan uitgaan dat de effectieve restgroep (kinderen die recht hebben op kinderbijslag, maar ze niet ontvangen) in realiteit tussen de beide waarden zal liggen, dus tussen 5.641 kinderen en 11.169 kinderen.” Deze restgroep is de zogenaamde non- take-up: er is wel degelijk recht op kinderbijslag, maar dit recht wordt niet opgenomen.

Als we de helft van deze twee pa- rameters nemen, komen we hypo- thetisch uit op 8.405 kinderen die de kinderbijslag zouden moeten ontvangen. De werkelijke groep kan iets hoger of lager liggen. De mogelijke verklaringen voor dit fenomeen kunnen onder andere zijn

dat de ouders niet op de hoogte zijn van het recht op kinderbijslag of dat ze het administratief te complex vinden om de kinderbijslag aan te vragen. Een deel van deze duizen- den kinderen woont in Vlaanderen.

Volgens extrapolatie zal het dus om enkele honderden Vlaamse kinderen gaan die onterecht geen kinderbijslag ontvangen.

Vlaams onderzoek wenselijk

Aangezien de kinderbijslag nu een bevoegdheid is van Vlaanderen, kan het interessant zijn om deze studie opnieuw uit te voeren op Vlaams niveau. De vraagstelling is dezelfde:

Zijn er Vlaamse kinderen die recht hebben op kinderbijslag, maar deze niet krijgen? Ik kijk uit naar de resultaten. Indien er daadwerke- lijk Vlaamse kinderen zijn die nog steeds geen Vlaamse kinderbijslag zouden ontvangen, dan moet het de politieke wil zijn om deze groep zo snel mogelijk naar nul te brengen.

Dat zou pas goed beleid zijn.

THIERRY DEBELS

Honderden Vlaamse gezinnen laten kinderbijslag onterecht liggen

Redactie & beheer:

Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41,

2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17 Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland

3 maanden: 32,50 euro 6 maanden: 65,00 euro 1 jaar: 130,00 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres:

BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel

Stichter 1945-1955: Bruno de Winter Hoofdredacteur 1955-2000: Jan Nuyts Hoofdredacteur 2000-2010: Leo Custers Hoofdredacteur 2010-heden: Karl Van Camp Verantw. uitgever: Karl Van Camp

Abonnement buitenland:

Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Krijgsgevangenen

en de heropbouw na 1945

De snelle economische heropleving na WO II in België is vooral te danken aan het Marshallplan dat voor een Amerikaanse financiële injectie zorgde. Maar dat is slechts een deel van het verhaal. Het economisch herstel is ook een gevolg van het spotgoed- koop inzetten van Duitse krijgsgevangenen in de koolmijnen. In die tijd was de steen- koolsector nog een van de pijlers waarop de nationale economie steunde.

De economische geschiede- nis van België kort na WO II is ge- meenzaam bekend. Net als tal van West-Europese landen genoot het via het Marshallplan snel van de miljardeninjectie uit de Verenig- de Staten. Daarnaast telde vooral Vlaanderen veel goedkope ar- beidskrachten, wat van de regio een aantrekkelijk investeringsge- bied voor Amerikaanse multinati- onals maakte. De Antwerpse haven was net als de rest van de economische infrastructuur minder zwaar uit de oorlog gekomen dan die in de buurlanden. Samen met de opstart van het sociaal overleg zorgde de invoering van een systeem van sociale zekerheid voor sociale stabi- liteit. Bovendien kon het land reke- nen op de inkomsten uit de kolonie Congo, die grotendeels buiten het conflict bleef. Ook de steenkoolmij- nen waren relatief ongeschonden uit de oorlog gekomen, waardoor de zogenaamde “Kolenslag” mogelijk werd, het versneld opvoeren van de steenkoolproductie om zo de energetische basis te leggen voor de economische heropbouw. België kwam de tweede wereldbrand snel- ler te boven dan de buurlanden.

Kolenslag

Eén aspect van die relatief snelle economische heropbouw is de voorbije decennia bijna onder de tafelmat geveegd: het inzetten van Duitse krijgsgevangenen voor de Kolenslag. De socialistische premier

Achiel Van Acker was de drijvende kracht achter de kolenslag. Zijn bij- naam Achiel Charbon kwam er niet toevallig. In de economische histo- riografie heeft men het vooral over het verbeteren van de arbeidsvoor- waarden om de Kolenslag mogelijk te maken. En over het aantrek- ken van Italiaanse gastarbeiders.

Maar cruciaal was de rol die Duitse ex-soldaten speelden, zo blijkt uit een onderzoek van twee UCL-vor- sers, Pierre Muller en Olivier Des- camps.

Duitse krijsgevangenen werden na 1945 tewerkgesteld in de mijnen van de Borinage en Limburg. Vooral in de provincie Henegouwen werd een beroep gedaan op deze man- kracht. Het toeval wou dat het groot- ste Belgische interneringskamp voor Wehrmacht-krijgsgevangenen zich in Erbisoeul in de Borinage be- vond. Van de 64.000 Duitse krijgsgevangenen passeerden er 52.000 via dat kamp. Zij werden dus de nieuwe mijnwerkers. Wie te zwak was om onder de grond te werken, ging aan de slag in de metaalsector en in de Ardense bossen.

De UCL-onderzoekers namen de voorbije jaren interviews af van de laatste getuigen van deze gedwon- gen tewerkstelling. Ook afstamme- lingen van de krijgsgevangenen werden bevraagd. Een aantal van de Wehrmacht-soldaten bleef achteraf in België en trouwde hier zelfs.

Aanvankelijk was het wantrouwen

tussen de Duitse Wehrmacht-mijnwerkers en de lokale arbeiders groot, maar er groeide al snel een solidariteit tegenover strenge over- sten.

Minder eten, minder loon

Mulle en Descamps stellen zich in hun studie “Les barbelés de la ven- geance?” (“De prikkeldraad van de wraak?”, Ed Weyrich) de vraag of deze verplichte tewerkstelling niet in strijd was met de internationale conventies rond krijgsgevangenen. Het antwoord is dat België op de limiet zat, maar niet diametraal inging tegen deze akkoorden. (On- der)officieren moesten bijvoor- beeld niet werken.

Wel was de huisvesting onder- maats en kregen ze minder te eten dan de andere mijnwerkers. Aan- gezien ze gevangenen waren, ontvingen ze geen gewoon loon. De helft van het salaris ging naar de regering, de andere helft was gewoon zakgeld. Sommige bedrijven betaalden te laat of onvoldoende. Er was dus wel zeker sprake van een zekere vorm van uitbuiting. Eind 1948 vertrokken de Duitse krijgsgevangenen naar huis en de Belgi- sche economie had hier een bonus gerealiseerd. Van alle Europese landen kende België tussen 1945 en eind 1946 de sterkste economische groei. Met dank aan de Wehr- macht-soldaten die deelnamen aan de Kolenslag.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

Van Eetvelt verklaarde in een interview in De Morgen te denken aan een nieuwe burgerbeweging. “Want,” aldus Van Eetvelt, “in de Wetstraat leeft men nog in 1980.” Op termijn zou de ‘burgerbeweging’ kunnen evo- lueren naar een nieuwe partij. De Franse beweging “En Marche” wordt daarbij een beetje als voorbeeld gebruikt. De nieuwe partij zou dan het antwoord moeten zijn op de populistische partijen zoals PvdA en Vlaams Belang.

Mocht Van Eetvelt inderdaad een aantal mensen rond zich krijgen die mee de kar willen trekken voor een nieuwe partij, dan is dat eerder slecht nieuws voor de traditionele partijen, denk ik zo. Overigens, in een niet zo ver verleden werd Karel ook al eens gepolst om op een verkiezingslijst te staan. Zowel CD&V, N-VA als Open Vld trokken aan zijn mouw. In september vorig jaar werd zijn naam nog genoemd als mogelijke kandidaat-voorzitter van CD&V.

En dit zegt Van Eetvelt nog in De Morgen: “De man in de straat moet weer het gevoel krijgen dat hij meetelt, door hem expliciet zijn mening te vragen. Het oude middenveld heeft afgedaan. Echte inspraak moet het antigif tegen het populisme worden.” Tja, er zijn natuurlijk ook nog verkiezingen, nog altijd de beste afspiegeling van wat er leeft bij de bevolking. Maar ja, als dan 800.000 mensen duidelijk aangeven dat ze een ander beleid willen, dan wordt dat straal genegeerd door de andere partijen. Was de verkiezingsuitslag van 26 mei niet ‘expliciet’ genoeg soms?

Als Van Eetvelt pleit voor “echte inspraak” en voor “meetellen van alle burgers”, waarom pleit hij dan niet voor de afschaffing van het cordon sanitaire? Denkt hij echt dat hij met een wollige burgerbeweging die misnoegde en boze Vlaams Belang-stemmers naar zijn kant kan trekken?Mag ik trouwens de heer Van Eetvelt aanraden om het interview met hem te herlezen dat het VVB-blad Doorbraak publiceerde in februari 2012: “Ik ben niet Vlaamsgezind opgevoed, integendeel, er was altijd veel respect voor het federale België in mijn familie.

Ik ben flamingant geworden door mijn job bij Unizo. Ik ben altijd zeer geïnteresseerd ge-

weest in de sociale zekerheid, de pijler van ons welzijn. (…) In de jaren van het overleg tussen de Groep van Tien en de federale regering ben ik veel Vlaamsgezinder geworden. Ik zag hoe de dynamiek van Vlaande- ren werd afgeremd door de federalen.”

Het interview is acht jaar oud, maar is ook vandaag nog actueel. Ja, Van Eetvelt maakt juiste analyses, maar ik betwijfel of zijn burgerbeweging de juiste antwoorden gaat leveren…

Karel Van Eetvelt, voormalig topman bij Unizo en van- daag voorzitter van Febelfin (belangenorganisatie van de financiële sector), heeft zich de voorbije dagen in de kijker gewerkt.

Tijd voor nieuwe partij?

ECONOMISCHE ZAKEN

Een belangrijk punt is dat de studie gemaakt werd toen de kinderbijslag nog een federale materie was. Vandaag is deze bevoegdheid overgeheveld naar de deelstaten. Op 1 mei 2015 - de momentopname - waren er liefst 96.231 kinderen jonger dan 18 jaar en gedomicilieerd in België die geen (Belgische) kinderbijslag ontvingen. Dit komt neer op 4,14 procent van het totale aantal 0- tot 18-jarigen dat toen gedomicilieerd was in België.

(3)

Actueel

9 JANUARI 2020 3

In stilte gehuld

Mijnheer de samenlever,

Medio november brandde in Bilzen een toe- komstig asielcentrum af. Gij waart in alle sta- ten en gij tempeestte dat het geen naam had.

Zonder enig bewijs richtte gij heel gemakke- lijk en goedkoop uw beschuldigende vinger in de richting van uw politieke aartsvijanden, die zich op zijn allerzachts gezegd vragen stellen bij de immigratiepolitiek die de regeringen van dit land voeren, maar die hun protest wel- iswaar altijd verbaal en democratisch ventile- ren. Mag het nog, ja?! Gij hadt bloed geroken en gij kwaamt in de media en in de Vlaam- se Koepelzaal - als opperste ‘deuger’, Gut- mensch en moraalridder - orakelen dat zij op zijn minst de verantwoordelijkheid daarvoor dragen en onbehouwen refereerde gij indirect naar de Rijksdagbrand in Duitsland in 1933.

Een slechte en ongelukkige vergelijking als ge ’t mij vraagt, want heel wat historici zijn het erover eens dat het regime toen zelf de boel in de fik stak om zo zijn politieke tegenstrevers te treffen… Verbinden, leren samenleven, kansen geven, tolerantie, respect,… en nog een hele vracht van goedkope slogans werden rond de oren van de ‘onverdraagzamen’ geslingerd.

Tot op vandaag is er evenwel nog steeds geen dader gevonden en stellen zich meer en meer mensen de vraag of er niets anders aan de hand is… Maar gij hadt uw punt gemaakt in de welwillende linkse media en genadeloos ingehakt op uw critici. Hoewel, veel Vlamingen vinden dat uw reactie er ver over was en zelfs buiten alle proportie.

Maar gij zijt ziende blind, zoveel is duide- lijk. Want dezer dagen zijt gij stil, heel stil als men in Brussel, Gent, Antwerpen, Berlijn, Parijs, Straatsburg en nog andere Europese steden de wonden likt na de honderden branden- de auto’s van onschuldige mensen tijdens de nieuwjaarsnacht, het grauwe spoor van vernie- lingen en ruig vandalisme. Beleefdheidshalve naamt gij daar afstand van en daar bleef het bij, zo in de zin van “loere, loere, dat is niet flink en dat mag niet”. Geen tirades en be- schuldigingen aan het adres van de zichtbare en vaak herkenbare daders - of spreken we beter over kansenparels? - die onze samenle- ving echt verzieken en om zeep aan het helpen zijn. Geen vingerwijzigingen naar al die jonge gasten met een migratieachtergrond die de haat tegen het Westen uit hun thuislanden hier gewoon overnemen, ook nadat ze uit onze gul- le hand alle mogelijke sociale voorzieningen krijgen. Geen kritiek op de negatieve balans van de migratie en het buitenlands asielcra- puul - en ik wil absoluut niet veralgemenen, verre van! - dat partijen als de uwe hier on- gehinderd op onze samenleving losgelaten hebben. Geen herhaling van uw uitspraak in het Vlaams parlement vanuit uw ivoren en multiculturele walhalla-toren: “Als we het ern- stig menen met onze humane waarden en de beschaving met de westerse waarden, dan staan we op het moment dat die worden aan- gevallen samen recht en verdedigen we die.”

Niets daarvan. Het was en is oorverdovend stil.

Gij kijkt de andere kant uit en laat u niet zien.

Bewust. En dus: medeplichtig aan de multicul- turele ellende die onze eigen mensen treft.

Enkele weken geleden was er in het Vlaams parlement een interpellatie van het jonge

nieuwe parlementslid Sam van Rooy waarin hij u onder meer waarschuwde voor de nieuw- jaarsnachtrellen van de ‘jongeren’ die gij zo stevig pampert. Gij zat erbij en haalde uw schouders op. Meer nog: gij lachte de jonge- man in zijn gezicht uit alsof hij populistische fa- beltjes stond te verkopen. Hij had gelijk en gij wist dat ongetwijfeld. Maar ja, zult gij gedacht hebben, ik heb daar geen last van, het zal niet mijn auto zijn die ze in brand zullen steken, want op oudejaarsnacht laat ik mij niet zien in de multiculwijken, laat staan in buurten die al helemaal ‘omvolkt’ zijn.

In Bilzen waart gij er als de kippen bij om ter plaatse te gaan, om met de burgemeester te gaan praten en zelfs een soort ‘verbindingsof- ficier’ aan te duiden. Zijt gij ondertussen al in Molenbeek geweest en met uw collega Mou- reaux gaan praten? Hebt gij vanuit de Vlaamse regering al stappen ondernomen ten aanzien van uw Brusselse collega’s om hen te overtui- gen van het verbindende heilsmodel van de beste burgemeester ter wereld? De vragen stellen, is ze beantwoorden.

Ik kan u zeggen, mijnheer de minister van Samenleven, dat Vlaanderen de migratieover- last en de daaraan gepaard gaande kosten die in de miljoenen lopen, beu is. Vlaanderen wil dat het stopt en dat wie hier keet komt schop- pen, met zijn klikken en klakken buitenvliegt, en onze nationaliteit verliest. Jawel, er zijn vele inwijkelingen die zich voorbeeldig gedragen, die onze taal leren, die hun lot aan het onze verbinden en een respectabele bijdrage aan onze samenleving leveren. Zo doen de Vlamin- gen dat ook in het buitenland; en zo hoort het ook.Het wordt dan ook hoog tijd dat gij uw oogkleppen gaat afdoen en niet meer op de boodschapper ‘schiet’, maar wel op het jan- hagel dat onze steden onveilig maakt, onze ei- gendommen vernielt, ons besteelt en voor het minste een mes trekt of anderszins agressief is.

Leer hén maar eens samenleven met ons.

Toegegeven, op het eerste gezicht is het verband voor een keer minder ver- gezocht. Warmte en droogte zijn wel degelijk bevorderlijk voor vuur. Helaas, voor allen op zoek naar simpele verklaringen, is de werkelijkheid, zoals steeds bij de relaties tussen klimaat, weer en natuurrampen, heel wat complexer.

Geen enkel record gebroken

Ten eerste - we hebben er ook al moeten op wijzen naar aanleiding van de klimaatklaagzangen over de branden in het Amazonegebied - zijn er nu niet meer bosbranden dan een eeuw geleden. Er zijn er zelfs veel minder. Alleen al sinds 2013 is de jaarlijks door branden ver- woeste oppervlakte afgenomen met 25 procent. En dat is niet omdat er minder bomen te verbranden vallen: de globa- le beboste oppervlakte neemt al 35 jaar toe, vooral door menselijk toedoen.

Ten tweede is de droogte in Australië niet uitzonderlijk, eerder integendeel.

De gemiddelde neerslag in het land ligt een stuk hoger dan een eeuw geleden.

De jongste jaren waren wel de droogste in enkele decennia, maar vallen onder de normale variaties die elke klimaatzo- ne ondergaat. Ook de gemeten temperatuur bereikte dit jaar geen record: de gemeten 48,9 graden Celsius in Penrith moet het nog steeds afleggen tegen de 51,7 graden van 1909 (1889 was mogelijk nóg warmer, maar de toenmalige meet- apparatuur was minder betrouwbaar).

Het is, ten derde, ook niet evident om de temperaturen als hoofdschuldige aan te duiden wanneer de branden zich helemaal niet voordoen in de ongewoon war- me gebieden van Australië, het zuiden en het westen, maar in het noorden en oosten, waar gewone seizoenstempera- turen van kracht zijn.

Tenslotte zijn de branden van dit jaar dan wel zwaarder dan de afgelopen jaren, maar nog steeds niet zo catastrofaal als Zwarte Zaterdag in 2009, toen 173 Australiërs omkwamen (tegen 24 in de huidige branden) of zo omvangrijk als het vreselijke inferno van brandseizoen 1974-75, toen minstens tien keer zoveel hectaren bos in de vlammen opgingen.

Waarom krijgt u deze info, die wat nu ge- beurt in perspectief plaatst, nergens te horen? Omdat spectaculair nieuws ver- koopt en omdat op simplistische klimaat- theorieën in onze pers geen enkele rem meer lijkt te bestaan.

De schuldige mens

De waarheid is dat bosbranden het re- sultaat zijn van een complexe veelheid van factoren, zoals temperatuur, wind- kracht, windrichting, vegetatie, droogte, oceaantemperaturen en de El Niño-cy- clus. Als die allemaal gaan samenspan- nen, krijg je de ‘perfecte’ vuurstorm. Dan hebben we het nog niet over de meest variabele factor, die ook al niets met klimaat vandoen heeft: de meeste branden zijn aangestoken.

Dat de klimaatverandering geen verklaring kan bieden voor de Australische

‘bushfires’, betekent dus helaas niet dat de mens geen schuld treft. De ergste brandstichters zijn echter niet de pyro- manen, maar zitten tussen de Australi- sche beleidsmakers.

De Aboriginals, de oorspronkelijke bewoners van Australië, wisten al dat ze elk jaar zelf kleine branden moesten

aansteken om hun woongebieden te beschermen en grotere, spontane branden te voorkomen. Abel Tasman, de Neder- landse ontdekkingsreiziger, rapporteer- de al in de 17e eeuw over de brandlucht en het zwartgeblakerde landschap dat hij overal aantrof.

De methodes van de Aboriginals werden overgenomen en verfijnd door de kolonisten, die op gecontroleerde wijze de grassen en het lage struikgewas af- brandden of door vee lieten afgrazen, om zich zo te beschermen tegen grote, ongecontroleerde branden. Recentelijk werden deze praktijen echter ernstig aan banden gelegd onder groene druk.

Ecologisten beklaagden zich erover dat de gecontroleerde kaalslag negatieve gevolgen zou hebben voor de “fragiele ecosystemen” en vonden met hun we- reldvreemde theorieën gehoor bij het beleid.

Protest van de boeren en zeer duidelij- ke waarschuwingen van gespecialiseer- de brandbestrijders werden genegeerd.

Een Australische boer kreeg zelfs een boete van 100.000 pond omdat hij toch de ‘bush’ rond zijn huis had afgebrand.

Een jaar later ging de hele regio in de vlammen op. Slechts één boer werd gespaard: zijn boete bleek een goede in- vestering.

Overal in Australië konden plant- aardige brandversnellers welig tieren.

De gevolgen van het groene fanatisme zijn vandaag zichtbaar. Het is bepaald wraakroepend dat precies vanuit ecolo- gistische hoek met een beschuldigende vinger naar klimaatverandering wordt gewezen.

De onzin regeert

Het totale gebrek aan achtergrondin- formatie over de Australische branden in onze media en het belachelijke gemak waarmee een complex gegeven wordt gekoppeld aan klimaatverandering, zeggen opnieuw veel over de belabber- de staat van het debat over dat laatste.

Branden zijn natuurlijk spectaculair en het is normaal dat de media er veel aan- dacht aan besteden. Wie echter de indruk geeft dat bosbranden over de hele wereld toenemen, misleidt. Wie zonder grondige studie een oorzakelijk verband legt tussen natuurrampen en klimaatverandering, is een charlatan.

Eén ongeïnformeerde stem klonk vorige week wat luider dan de rest: die van acteur Russel Crowe. Deze inwoner van Australië liet er zondag in een boodschap op de uitreiking van de Golden Globes geen misverstand over bestaan: de branden waren het gevolg van klimaatverandering. De geloofsbelijdenis van Crowe en de prachtig gespeelde droefheid over de bosbranden vanwege andere ac- teurs maakten geen indruk op een nog radicalere collega die op het evenement het woord kreeg: Joaquin Phoenix noem- de zijn collega’s hypocrieten die veel te weinig deden voor het klimaat. Het op- bod van deugdvertoon onder filmsterren kan ongenadig zijn.

Ik vergeef het Crowe. De man man die zo schitterde als Maximus Decimus Me- ridius in Gladiator mag van mij al eens klimaatonzin verkopen. Het hoort tegen- woordig bij de beroepsvereisten. Op termijn komt de waarheid over klimaatverandering wel naar boven, Russel, “in this life or the next”. JURGEN CEDER

Australische branden: wat u moet weten

Het was te denken. Telkens wanneer er iets scheefloopt op deze we- reld, zijn er die een verband zien met klimaatverandering, de heden- daagse vervanger van God en de duivel als verklaring voor elk onheil dat de mensheid treft. In 2019 werd het klimaat onder andere verant- woordelijk geacht voor obese paarden, kleinere trekvogels, depressie bij kinderen en de aanvallen van ijsberen op dorpen in Siberië. Dat de branden in Australië voer zouden zijn voor klimaatalarmisten, was dus vreselijk voorspelbaar.

BRIEFJE AAN BART SOMERS

LUIKERSTEENWEG 244 F 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT

GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F

GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F

(4)

Dossier 9 JANUARI 2020

4 Space Force en NAVO voeden

spanningen tussen Oost en West

Rusland en China zijn niet echt gelukkig met de creatie van een Space Force door de VS en de beslissing van de NAVO om nu ook de ruimte als afzonderlijk actiedomein te beschouwen. Bovendien kon- digen zich in Europa vanaf februari grootschalige manoeuvres aan waarbij meer dan 20.000 Amerikaanse militairen zullen versast wor- den naar vooral Polen en de Baltische landen. Wie provoceert wie ei- genlijk? En is zoveel militaire beweging volledig vrij van risico’s?

’t Pallieterke was wellicht het eerste blad in dit land dat berichtte over het idee van president Trump om een Space Force op te richten (’t Pallieterke van 13 juni 2018). Wat aanvankelijk een grap leek, is amper anderhalf jaar later een feit. Het Amerikaans congres keurde de nodige wetten goed en de rekrutering van 16.000 militairen is gestart, die de overgang zullen maken vanuit het burger- leven en de Air Force naar de Space For- ce. Wie behoort tot andere Amerikaanse strijdkrachten kan voorlopig de overgang niet maken.

Noodzaak

Volgens de Amerikanen was de oprichting van die zesde gewapende macht een noodzaak, vooral nadat China in 2007 onaangekondigd een eigen afgeleefde satelliet in de ruimte vernietigde. Daar- bij werd trouwens een hoop ruimtepuin gecreëerd. De voormalig staatssecreta- ris voor Defensie, Jim Mattis, stelde nog vorig jaar dat de VS de absolute superi- oriteit in de ruimte willen behouden en dat het land niet kan toelaten dat andere landen aanvalscapaciteit ontwikkelen om satellieten uit de ruimte te halen. Trump herhaalde die boodschap bij de onderte- kening op 20 december 2019 van de wet die de oprichting van Space Force toelaat en de financiële middelen daartoe vrij- maakt. Die andere landen zijn dan voornamelijk China en Rusland. De VS willen niet alleen militaire satellieten beschermen, maar ook gps- en weersatellieten, communicatiesatellieten en alle ander ruimtetuig met belangrijke economische en/of wetenschappelijke waarde. De Amerikaanse autoriteiten benadrukken wel dat het niet de bedoeling is om de ruimte te militariseren of om (nucleaire) wapens in de ruimte te brengen.

Suprematie

Toch heerst bij China en Rusland – en deels ook in Europa – de vrees dat het ruimteavontuur tot een nieuwe wapen- wedloop kan leiden. Niet ongegrond, want in november 2019 kondigde NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg aan dat ook de NAVO de ruimte gaat beschouwen als operationeel terrein, naast het land, de zee, de lucht en de cyberruimte. Niet minder dan de helft van alle satellieten zou afkomstig zijn van NAVO-landen, met uiteraard de VS op kop. De beslissing van de NAVO lijkt in die zin logisch en sluit aan de bij de bekommernissen van de Amerikanen. China en Rusland beschouwen de intenties van de VS en de NAVO echter als een bedreiging en een regel- rechte inbreuk tegen eerder gemaakte internationale afspraken om de ruimte als een vredevolle plek voor iedereen te beschouwen, niet militair te exploiteren en zeker wapenvrij te houden. De vraag kan gesteld worden wie hier provoceert.

Het is namelijk geen geheim dat de drie grootmachten ondertussen over de mo- gelijkheid beschikken om schade toe te brengen aan elkaars ruimtetuigen in vlucht. Op alle vlakken hebben de VS blijkbaar nog steeds de suprematie, maar de technologie ontwikkelt zich met rasse schreden. Poetin dweept er ondertussen mee nummer één te zijn met hypersoni- sche raketten, die meer dan 30.000 km per uur halen, uiterst wendbaar zijn en daardoor een onvoorspelbaar ballistisch traject kunnen volgen. Bovendien is de

explosiekracht exponentieel in vergelijking met klassiek wapentuig en de gekende kernwapens, zonder gevaar evenwel voor radioactief afval of straling.

De Russen ontplooiden naar verluidt een eerste dergelijke raketteneenheid rond de jaarwisseling in het Oeralgebergte.

Volgens Poetin is geen enkel ruimteschild bestand tegen deze technologie.

Defender-Europe 20

Terwijl Rusland en China een ver- manende vinger opsteken naar de VS, kondigde de NAVO voor de komende maanden grootse manoeuvres aan in Europa. Vanaf februari start de militaire oefening ‘Defender-Europe 20’ waaraan 18 NAVO-lidstaten deelnemen. De oefening geldt als de belangrijkste sinds 25 jaar en brengt 37.000 militairen en meer dan 13.000 voertuigen in beweging in Europa. Het doel is het testen van snelle ontplooiingsmogelijkheden van grotere Amerikaanse eenheden via Duitsland naar Polen en naar de Baltische staten.

Een volledige Amerikaanse divisie, goed voor 20.000 soldaten met tanks en voertuigen, zal tussen februari en juli heen en terug de oversteek van de Atlantische Oceaan maken. Ze zullen aan land gaan in zes verschillende Europese havens, waaronder wellicht ook Antwerpen en Zeebrugge. Maar vooral aan Duitsland zal een sleutelrol worden toebedeeld tijdens de feitelijke manoeuvres in april en mei 2020. Het land zal een belangrijke transi- tieplek zijn van het militair verkeer, maar ook een groot logistiek steunpunt en een plek waar zich – althans volgens het ma- noeuvrescenario - mogelijk gevechten ontwikkelen. Gedurende de eerste helft van 2020 zullen bovendien andere militaire oefeningen in ‘Defender-Europe 20’ worden geïntegreerd. We hebben het hier dan over simulaties van cyberoorlog, stafoefeningen en – wie weet – ook ruim- teoorlog.

Zenuwachtig Kremlin

Vooral op het digitale slagveld is het volgens kenners niet uitgesloten dat Rus- land, en mogelijk ook China, een beetje mee zal oefenen met de NAVO. Niet toevallig organiseert Rusland tegelijk ook enkele militaire oefeningen langs de Poolse grens en de grenzen van de Bal- tische staten. Dit alles is niet van aard om de spanningen tussen de NAVO-landen en Rusland te milderen. Sinds de Russi- sche aanhechting van de Krim in 2014 zijn er regelmatig incidenten en provocaties langs Oost-Europese grenzen. Hier wijzen de NAVO-landen voornamelijk met een beschuldigende vinger naar Rusland.

Tijdens een toespraak in december 2019 beschouwde generaal Valery Gerasimov, chef van de Russische generale staf, de komende NAVO-manoeuvres dan weer als voorbereidingen op een langdurig conflict, waarbij een misverstand soms tot ernstige crisissituaties of zelfs tot oorlog kan leiden. Volgens hem baart de uit- breiding van de militaire structuur van de NAVO naar het Oosten het Kremlin zorgen, en een zenuwachtig Kremlin kan nooit goed zijn voor Europa of voor de vrede in het algemeen. Wellicht zullen de manoeuvres aan beide zijden ‘hoffelijk’

verlopen, maar uit de krijgsgeschiedenis blijkt genoegzaam dat dergelijke oefeningen nooit risicovrij zijn.

RIRO

Citaat van de week > Bart Maddens (KUL)

Professor Bart Maddens van de KU Leuven liet zijn licht schijnen over de aanslepende federale regeringsvorming en kwam tot enkele rake vaststellingen. Hij ziet dat het einde van België nadert: “Met elke stembusgang komt het einde van België dichterbij, weet de politieke elite. En dat klopt ook. Het zijn de kiezers die, via een perfect democratische dynamiek, België steeds verder doen barsten.” En nog: “Het is twijfelachtig of de noodzakelijke systemische hervorming van België nog mogelijk is van binnen uit, langs een constitutionele weg. Wellicht zal men dat enkel kunnen doen buiten de bestaande Grondwet om.” En dan komt het Vlaams parlement in beeld… Als de Vlaams-nationale partijen daar in 2024 een overtuigende meerderheid kunnen halen en even buiten de grondwettelijke lijnen kleuren door te dreigen met soevereiniteit, ligt het einde binnen handbereik. Zijn visie sluit overigens naadloos aan bij wat ex-VB’er en nu N-VA’er Karim Van Overmeire samen met VB’ers Gerolf Annemans en Luk Van Nieuwenhuysen in hun “Project Vlaamse Staat” al veel jaren geleden vooropstelden: de sleutel ligt in het Vlaams parlement en bij de Vlaamse regering.

“Het einde van België komt dichterbij.”

HOMOPROTEST IN GENT

Eind december kregen twee jonge homo’s rake klappen tijdens een avondje uit. Plaats van het gebeuren: Gent, hoofdstad van linkse tolerantie. Naar eigen zeggen werden de twee aangevallen door drie mannen. Die laatsten worden wel opgespoord, maar zijn nog niet gevonden.

Voorbije zaterdag kwamen een kleine 500 mensen aan de Kouter in Gent bijeen om te pro- testeren tegen alle vormen van geweld tegen andersgeaardheid. De actie kwam er naar aan- leiding van de agressie tegen een homokoppel vorige week. In de toespraken werd meerdere keren uitgehaald naar de rechterzijde. “Men- sen roepen op tot ‘gay-free zones’, zoals in Po- len, en de rechtse partijen bij ons verzetten zich daar niet tegen”, luidde het onder meer.

Dat zijn straffe uitspraken, want wij hebben nog nergens zo’n oproep voor homovrije zones in Vlaanderen gehoord. Bovendien is er tot he- den geen bewijs dat de kloppartij werd uitge- voerd door rechtse of rechtsradicale mannen.

Als de daders inderdaad uit die hoek kwamen, dan waren ze al lang opgepakt. Maar waar men ook nu weer zedig over zwijgt: in één bepaal- de bevolkingsgroep is men zeer intolerant te- genover homo’s. Men wil die het liefst vanop hoge gebouwen naar beneden smijten. We zijn benieuwd of er ook in die richting gezocht wordt…

ASIELZOEKERS IN KOKSIJDE

In 2015 vroeg Fedasil aan de verantwoorde- lijken van de legerbasis in Koksijde of er plaats was om circa 300 asielzoekers onder te bren- gen. Na onderzoek en onderhandelingen kon en mocht Fedasil twee leegstaande blokken en een polyvalent gebouw in gebruik nemen voor asielzoekers. Defensie heeft toen kunnen voorkomen dat ook andere voorzieningen wer- den afgestaan, aangezien deze actief gebruikt worden door de gekazerneerde militairen.

Er kwam tevens een nieuwe afsluiting dwars door de kazerne evenals een aparte ingang voor het asielcentrum. Een asielcentrum op grond van een militaire basis, dat zorgt voor

een extra veiligheidsprobleem en dus werden ook andere maatregelen genomen en betaald door Defensie. De aanwezigheid van honder- den asielzoekers leidde in 2015 reeds tot een zeker ongenoegen onder het personeel van de legerbasis. Daar waar investeringen in de ka- zerne reeds jaren tot een minimum herleid wa- ren vanwege de onzekerheid over de toekomst van de legerbasis, werden plots kosten noch moeite gespaard om het gedeelte dat in con- cessie aan Fedasil werd gegeven, weer tiptop in orde te brengen. Een aantal militairen werd door sommige asielzoekers gefotografeerd aan de ingang, wat door hen als intimiderend werd aangevoeld.

Nu wilde minister De Block er 400 asielzoe- kers onderbrengen, dus een honderdtal meer dan in 2015. Dit leidde wederom tot groot on- genoegen van de lokale bevolking en van haar Open Vld-partijgenoot, burgemeester Vanden Bussche; Het gedeelte van de kazerne dat in concessie aan Fedasil wordt gegeven valt im- mers niet onder de militaire bevoegdheid; bij problemen wordt de lokale politie ingescha- keld. Het is tekenend dat een Open Vld-burge- meester in verzet gaat tegen een beslissing van een Open Vld-minister. Na onderhandelingen tussen gemeentebestuur en ministerie werd het aantal uiteindelijk op 300 asielzoekers gezet.

Hoofdzetel:

Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

5 minuten

persoonlijke moed!

Voor een Vlaamse

sociale zekerheid!

Bel gratis 0800 179 75 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

Word lid van het VNZ

(5)

Actueel

9 JANUARI 2020 5

Vlaamse autonomie vergt vast-

beradenheid, maar ook souplesse

De verkiezingen dateren al van 26 mei. De Belgische boot is vastgelopen. Of het nu gaat over mobiliteit en verkeer, klimaat en milieu, veiligheid, migratie, ener- gie, economische aanpak, vergrijzing, mobiliteit, begroting, enz… Het klopt dat dit land niks meer geregeld krijgt. Allemaal dossiers met een communautaire kleur. Het Vlaams Parlement moet zijn taak vervullen.

De vervelende verschillen tussen noord en zuid – cultureel, sociaal-economisch en politiek - werden in dit surrealistische land al bijna twee eeuwen lang verdrongen of wegge- stopt, onder meer in trage wetgeving, kromme compromissen en (zes) staatshervormingen, die al achterhaald bleken toen ze werden doorgevoerd.

De kloof werd alleen maar groter. Vlaams- gezinde partijen gingen resoluut voor meer Vlaanderen. Over snelheid en einddoel waren die het vaak oneens, maar de Vlaamse trein reed. Vooruit. Zo wilden het ook de traditionele partijen. Het probleem voor de stoet van federale formateurs is dat dit vandaag ook voor CD&V en een aanzienlijk deel van Open Vld de essentie blijft.

De kloof leidt in crescendo tot conflicten en geruzie, vooral bij verkiezingen en rege- ringsonderhandelingen. Regeringsvormin- gen (na de jongste wereldoorlog gemiddeld zo’n drie maanden) werden almaar moeilijker (194 dagen in 2007 met Leterme, 541 in 2010 met Di Rupo, 139 in 2014 met Michel… en we naderen de 250 na de verkiezingen van mei 2019).

“De tendens is dat het zwaartepunt verder naar de gemeenschappen en de gewesten verschuift, waar efficiënter kan worden be- stuurd”, bevestigde Yves Leterme de visie van velen in zijn partij. Voor zover we weten sprak CD&V zich zelden of nooit uit voor het herfederaliseren van bevoegdheden. Dit ge-

reutel hoorden we alleen van sommige jongeren of een of andere oude krokodil (Martens, Eyskens …)

Franstaligen

Kort voor Nieuwjaar veinsden de Franstali- gen in een eindejaarsgesprek met Le Soir dat ook zij een staatshervorming wilden. Toonden ze zich hiermee plots vatbaar voor zoiets als voortschrijdend inzicht? Natuurlijk niet.

Met titels als “Franstaligen willen staatshervorming, maar eentje die N-VA niet lust”, probeerden de kwaliteitskranten de argwaan te minimaliseren. Alsof alleen de partij van De Wever tegendraads was. Maar de geoefende lezer weet dergelijke heuglijk nieuws meteen wel te plaatsen. Die leest bij nader toezien dat de Waalse partijpresidenten in hun bede niet veel meer doen dan het minimaliseren van de eigen problemen (door links gestuurd federaal en regionaal beleid (onderwijs, (jeugd) werkloosheid, financiën, economie, handel, migratiekost, sociale zaken…) en vooral pleiten voor meer België (herfederalisering van bevoegdheden).

De lezer kan dit met ons decoderen: de Franstaligen willen meer België, punt. Die boodschap zit ook nu weer verpakt in het dic- taat “Solidariteit!”. “Moderniser l’Etat, ce n’est pas plus régionaliser encore”, zo dicteerde het MR-informateur Georges-Louis Bouchez.

Confederalisme

Tijdens de kerstvakantie bleek dat de fe-

In het kader van 75 jaar weekblad

’t Pallieterke, organiseert Pro Flandria, Netwerk van Vlaamse ondernemers en academici, een

Academische zitting

De media in Vlaanderen - Vlaanderen in de media

Brussel

Donderdag 26 maart 2020 om 20 u Houd de datum vrij!

Meer informatie in volgend nummer.

derale regeringsvorming in slaapmodus was gegaan. Over de informateurs Coens en Bou- chez werd gezegd dat ze met hun babbeltjes met het middenveld niet meer deden dan wat rondjes draaien.

Ondertussen fantaseerden de Franstaligen voort over de regenboogcoalitie, waarmee CD&V volgens hen zou moeten collaboreren.

De Vivaldi-coalitie, noemen ze dat vierspan, naar de vier seizoenen (met rood, blauw, groen en oranje). Daarop volgde een voorspelbaar en niet eens subtiel applaus van veel Vlaamse opiniemakers. Wanhoop. Dat orkest zal niet spelen, tenzij ze bij CD&V hun Vlaam- se achterban willen verjagen.

Benieuwd wat ze daar denken over het di- lemma waarover hoogleraar Herman Matthijs (UGent, VUB) het had in Knack: “Er zijn maar twee pistes: een harakiri-regering of nieuwe verkiezingen”. Voor CD&V zou die regenboogcoalitie “een zeer moeilijke race worden om te besturen tegen de nummer één en twee in Vlaanderen, tegen N-VA en Vlaams Belang.”

Gwendolyn Rutten heeft met haar paars- groene ‘move’ haar achterban al op de kast gejaagd. En dat met voorzittersverkiezingen voor de boeg. Dat komt wellicht niet meer goed. De kans is klein dat Joachim Coens ook CD&V in het moeras stuurt.

Afkoeling

Hoe moet het dan verder? Er zijn voorwaarden. We herhalen ze graag: alleen mits een goede verstandhouding tussen CD&V en N-VA kan politiek Vlaanderen sterk spelen.

Als de twee voormalige kartelpartijen hun Vlaamse ruggengraat rechten, zal de exodus van hun kiezers naar Vlaams Belang tempe- ren. En zullen ze een deel van de proteststem- mers zien weerkeren naar hun stal.

Verstandige VB-toppers, voor wie de be- langen van Vlaanderen prioritair zijn, zullen wel inzien dat enige terugval in dit geval on- vermijdelijk is. De partij heeft het al meege- maakt, zo’n vijftien jaar geleden. Een potje dat té snel opwarmt, kan overkoken. De partij van Van Grieken kan bij een volgende peiling of verkiezing eindigen in de buurt van de mooie verkiezingsscore van mei vorig jaar (om en bij de 20 procent). Zou dat een ramp te zijn voor Vlaams Belang?

Aanspreekbaar

Daarna is het aan Tom Van Grieken om zijn Vlaamse rol te spelen. Kan en wil hij ervoor zorgen dat zijn partij zo snel mogelijk aanspreekbaar wordt voor andere partijen met wie hij op de Vlaamse weegschaal wil gaan staan?

We weten het wel, dit inzicht zal niet op applaus worden onthaald bij de radicaalste achterban. Maar moet hij die blijven meesleuren in een eeuwige oppositie? Wie in de droom niet verdwaast, weet wel beter.

Kunnen de Vlaams-nationalisten een absolute meerderheid halen in 2024, zoals de jong-

ste tijd wel vaker wordt gezegd? In Vlaande- ren misschien. Maar de weg is lang. Misschien te lang. Nu het Vlaamse ijzer heet is, moet het gesmeed worden. Dat is belangrijker dan stoer doen achter de hekkens van de politiek.

Vindt Van Grieken een eigen weg, dan kan zijn VB mogelijkerwijze ooit mee denken en praten over de grote thema’s die de partij- politiek van vandaag beroeren: staats(her) vorming, begroting, fiscaliteit, migratie, veiligheid, werk en arbeidsmarkt, defensie, abortus, euthanasie enzovoort. En dan kan hij mee sleutelen aan de Vlaamse toekomst. Met vallen en opstaan, en met compromissen, want ook dat is politiek.

Op tafel

De Vlaamsgezinde partijen zouden nu – in het parlement of daarbuiten - dringend kunnen overleggen over een strategie voor on- vermijdelijke confederale gesprekken met Wallonië. Streng, maar rechtvaardig. En zonder onderling gekrakeel, liefst. Ook liever met verstand dan met emotie of rancune. De Frans- taligen moeten uit hun angst worden bevrijd en over de streep worden getrokken.

Elk overleg zal vooral gaan over de knik- kers. Dus over naar de hamvraag, zoals Her- man Matthijs ze stelt in Knack: “Hoeveel alimentatie wil het rijkere Vlaanderen geven aan de twee armere deelstaten?”.

Op dezelfde dag hoorden we hetzelfde signaal vanuit Waalse hoek: “Zoals bij een scheiding moet er een vorm van alimentatie komen voor de financieel zwakste partij in het koppel. Als die financiële kwestie geregeld is, kan er volgens mij voor de meeste Franstali- gen over alles worden onderhandeld”, aldus Claude Demelenne, essayist en kenner van de PS. “Het zou verstandig zijn als de N-VA zich wat harder zou inspannen om de Frans- taligen uit te leggen dat een bijna-onafhanke- lijk Vlaanderen Wallonië heus niet de nek wil omdraaien. Zelfs diehard flaminganten weten dat Vlaanderen niets te winnen heeft bij een straatarm Wallonië.”

Die vragen moeten nu worden gesteld, en de antwoorden erop moeten snel op tafel worden gelegd. Over de hoofdprincipes zeker.

Dat zou zelfs voor mogelijks vervroegde verkiezingen kunnen worden geregeld. Willen de nieuwe voorzitters van Open Vld of sp.a met hun partij in dit scenario mee, waarom niet?

Maar zonder kan ook.

Met een sterker Vlaams draagvlak, met gezond verstand, met sympathie voor de Walen en met een zekere autonomie voor het Brus- sels stadsgewest kunnen dan aan de Franstali- gen de Vlaamse besluiten worden getoond. Te nemen of te laten. Zoniet rest er alleen nog het Vlaams Parlement waar een meerderheid de Vlaamse staat dan maar vleugels moet geven.

ANJA PIETERS

PROTEST TIJDENS NIEUWJAARSRECEPTIE

Tijdens de traditionele nieuwjaarsreceptie van de stad Antwerpen was er ook protest te horen. Activisten van Youth For Climate, Stu- dents for Climate Antwerpen, Extinction Re- bellion Antwerpen, Make Noise For Climate, RedFox Antwerpen, Animal Resistance en Antwerpen Schaliegasvrij ontrolden vanop de voetgangersbrug over de Plantinkaai, waar op hetzelfde moment de nieuwjaars- receptie van de stad doorging. Volgens Het Laatste Nieuws waren er een 50-tal activisten, maar dat was zeer ruim geteld… Wij telden er alvast een pak minder. Het protest richt zich tegen het Amerikaans chemiebedrijf Ineos dat in de Antwerpse haven een nieu- we productie-eenheid wil opstarten. Een in- vestering van 3 miljard euro, goed voor een 400-tal nieuwe jobs in de toekomst. Ineos is echter de boeman van dienst, want de fabriek gaat schaliegas gebruiken.

Wat opvalt: zeven (7!) milieu-organisa- ties krijgen amper 30 man op de been voor een protestactie op een zondagvoormiddag.

O ja, RedFox is de jongerenafdeling (14 tot 18 jaar) van de PvdA en Antwerpen Scha- liegasvrij wordt geleid door Pieter Lievens, eveneens een Pvda’er. Deze laatste kwam in september jl. in het nieuws toen hij als do- cent van de Karel de Grote Hogeschool zijn

studenten beloofde dat zij goede punten zou- den krijgen op voorwaarde dat zij met aller- lei klimaatacties druk zouden uitoefenen op Bart De Wever…

NIEUWE REGIONALISERING

Voka, het netwerk van Vlaamse onderne- mers heeft nog eens duidelijk taal gespro- ken. Tijdens de nieuwjaarsreceptie vorig weekend pleitte Wouter De Geest, voorzitter van Voka, voor een vergaande staatshervor- ming in 2024. Zo moeten de regio’s bevoegd worden voor de arbeidsmarkt en gezond- heidszorg. De ambitie om verder te regiona- liseren is vooral ingegeven door de ingewik- keldheid van de huidige bevoegdheden die dikwijls versnipperd zijn. Die staatshervor- ming is noodzakelijk “Niet om de solidariteit te ondermijnen, wel om ze veilig te stellen en te vermijden dat solidariteit liefdadig- heid wordt”, aldus voorzitter De Geest. De bedoeling is een plan klaar te hebben tegen de nieuwe legislatuur in 2024. De Geest stelt trouwens vast dat er aan de andere kant van de taalgrens ook stemmen in die richting op- gaan. Tot slot werd opgeroepen om werk te maken van een regeringsvorming op fede- raal niveau. Tja, dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. We kunnen ons moeilijk voor- stellen dat veel Voka-leden achter de linkse nota van PS’er Magnette staan.

(6)

“Ça va encore...”

Over de hele lijn was oudejaar in Molenbeek (en elders in Brussel) voorspelbaar. Net als de reacties achteraf. Het zou voor sommigen een goed voornemen kunnen zijn in 2020 om sommige zaken met naam en toenaam te vernoemen, eerder dan ze kapot te relativeren.

Hoe bracht u oudejaarsavond door? Per- soonlijk deden we dat op een, zeg maar, kleinburgerlijke manier. Binnen de grenzen van de redelijkheid, maar voldoende

‘haram’, als u begrijpt wat we bedoelen. En wat waren we blij ‘s morgens om nog met de wagen te kunnen vertrekken. In Molenbeek (en daarbuiten) hadden sommigen minder geluk, zij het dat hun vehikel zich in een andere prijscategorie bevindt dan het stalen ros van ondergetekende. Zo’n twintig stuks werden het voorwerp van een vreugdevuur op Sylvester. Daags voor oudejaar onder- vroeg een ploeg van VTM een ‘local’ in het wereldberoemde Molenbeek. “Oudejaar zal rustig verlopen”, benadrukte hij. Waren er dan vorig jaar geen problemen?, luidde de vraag. “Niet zoals in Frankrijk”, antwoordde het individu lichtjes verontwaardigd. “Een auto of twee werd in brand gestoken, ça va encore...”

“Vlaamse obsessie”

Het is maar waar men de norm legt natuurlijk. Eigenlijk zette die man, hij had zo dat verraderlijk lamme goedzak-voorkomen, de norm voor wat zou volgen. Relativering troef, althans toch in de communicatie. Akkoord,

er gingen wat auto’s in vlammen op. Er werd blijkbaar 200 man aangehouden (hoeveel zouden er ook vervolgd worden?). Maar kijk, de Brusselse politiezone’s werkten won- derwel samen onder één commando. OKW Brüssel, het kan. Hoewel. Toen minister van (lopende) Binnenlandse Zaken die wonder- lijke ervaring aangreep om te pleiten voor een fusie van de zes politiezone’s, gingen de poppen aan het dansen. “Een Vlaamse obsessie”, klonk het aan Franstalige zijde. Alsof daarmee alles beter zou gaan? We durven er geld op inzetten, voor zover dit kader althans een stevige invulling krijgt. Maar dan blijft de vraag wie wordt ‘hoofd van de politie’.

Niet onterecht omschrijft men Brussel wel eens als een amalgaam van 19 baronieën. Je kan daar makkelijk 19 Pretoriaanse garde’s aan toevoegen, want zo is het precies hoe burgemeesters dat eigen korps zien. Enke- le jaren geleden verklaarde Louis Tobback dat Charles Picqué, de eerste minister-president van de Brusselse regering, voor het idee van een gefuseerde politie gewonnen was voor zover die onder zijn controle zou komen te staan. Tobback was toen minister van Binnenlandse Zaken. Maar alvorens hij zijn schouders eronder zou zetten, moest hij

wel die garantie krijgen. ‘Se non è vero, è ben trovato.’ (‘Als het niet waar is, is het toch goed gevonden.’) En waarom zou het niet kloppen? Het is het Pretoriaanse verhaal, zij het op een ander niveau.

Diep probleem

Maar terug naar Molenbeek, de gemeente waar zelfs een rode loper die op de stoep werd uitgerold in brand gestoken is. Geluk- kig was de het onvolprezen De Standaard dat de moeilijkheden op oudejaarsavond in verband bracht met... alcoholmisbruik. Zon- der twijfel een gesel op zo’n avonden, maar deze kwelling van Pelt tot Oostende lag in Molenbeek toch wat anders. Het is eerder een uitdaging om in het centrum van de gemeente überhaupt een vers getapte pint te vinden.

Eigenlijk is oudejaar in Molenbeek een soort cumulatiepunt, een moment waarop men oogst wat men gezaaid heeft, of op zijn minst gedoogd heeft. Het is een eruptie van een diep maatschappelijk probleem. De toe- standen van 31 december trachten te relativeren door ze op conto van een bepaalde feeststemming, al dan niet gesublimeerd door drank of drugs, te schrijven is optisch bedrog. Rien ne vas plus… Dát is de werkelijkheid. En als we nu eens in 2020 de dingen bij naam noemen? Het zou alvast een mooi

begin zijn. KNIN.

Dwars door Vlaanderen 9 JANUARI 2020

6 BRUSSEL

Kleinzoon schreef boek over

grootvader-oorlogsburgemeester

Dictus Van den Maegdenberg

Benedictus, die in de volksmond “Den Dikke” werd genoemd, was ongemeen populair. Als oorlogsburgemeester be- zorgde hij honderden Zandvlietenaren een kostwinning op zijn 90 hectaren grote landbouwgronden, in zijn boerderij en in de conservenfabriek die hij tijdens de oorlog oprichtte.

Door omstandigheden geraakte Dictus evenwel verstrengeld in een conflict dat hem na de bevrijding voor het gerecht zou brengen. Een bombardementsvliegtuig van de geallieerden werd afgeschoten en stortte neer in de polder. Boeren ont- fermden zich over de piloot die met zijn parachute uit het vliegtuig gesprongen was. Hij kreeg onderdak bij de gemeente- secretaris. Kort daarop werden een aantal personen die een rol in deze zaak hadden gespeeld door de Duitsers aangehouden en via de gevangenis in de Begijnenstraat in Antwerpen naar Duitsland gevoerd.

Sommige boeren werden langdurig on- dervraagd en geslagen, maar klikten niet.

Bij de bevrijding werd “Den Dikke” als de schuldige aangeduid door het gepeu- pel. Dictus werd beschuldigd van verraad.

Bij hem thuis werd alles kort en klein geslagen en gestolen. Zij die heel de oorlog eten van hem hadden gekregen waren de ergsten. Toppunt was dat hij enkelen na- dien terug tewerk heeft gesteld. Hij kreeg een straf van 12 jaar maar kwam vervroegd vrij (na 5 jaar). Toen men hem zijn burgerrechten terugbezorgde scheurde hij de brief in 100 stukken en zegde: “Ze moeten ze op een gouden schoteltje ko-

men aanbieden, want ik heb niets gedaan en niemand verraden.”

Historisch onderzoek

Zijn kleinzoon en auteur heeft alles na- gegaan om zeker te zijn van alle zaken die hij in zijn boek zou schrijven. Dit boek luidt het eerherstel van zijn grootvader in. Ondergetekende heeft “Den Dikke”

goed gekend. Hij was een grote boer die ver vooruitzag. Hij stichtte niet alleen het

“fabriekske” zoals de mensen in Zandvliet dat noemden. Maar hij liet de Keizerstraat tijdens de oorlogsjaren tergend langzaam aanleggen, zodat de jonge Zandvlietena- ren die eraan werkten, niet naar Duitsland gevoerd werden om er te gaan werken. Hij was de eerste kweker van grove groenten.

Hij beheerde de Nieuwe Westlandpolder die ingedijkt werd door de Vrijwillige Ar- beidsdienst voor Vlaanderen. Hij had in het hoogseizoen 300 mensen in dienst. En doorlopend zo’n 80-tal. Hij heeft honderden gezinnen tijdens de oorlog gevoed.

Het is goed dat districtsburgemeester Geeraerts (N-VA) het boek van Ludo Van den Maegdenbergh liet voorstellen op het gemeentehuis van Zandvliet, dat volgelo- pen was met belangstellenden. Geeraerts is dezelfde die er in slaagde een bestuur samen te stellen van N-VA en CD&V met behulp van het Vlaams Belang, zonder op- dringerige socialisten. STAF DE LIE Het boek “Benedictus Van den Mae- gdenberg 1905-1991” (306 blz.) is te be- stellen via VdM.Maes@telenet.be, prijs 40 euro.

Ludo, kleinzoon van Dictus Van den Maegdenberg, schreef een boek over zijn grootvader. Dictus was burgemeester van Zandvliet voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij was in 1939 verkozen, niet op de lijst van het VNV, maar op deze van de Katholieke Vlaamsche Volks- partij.

Een brandje met grote gevolgen

Zoals we u in het laatste nummer van vorig jaar nog op de valreep konden meedelen, heeft het in het gebouw met ‘onze weelderige kantoren’ gebrand. Oorzaak was een kort- sluiting in de elektrische installatie van onze onderbuur, in de kelder, met uiteraard ook schade aan onze elektrische installatie. Gevolg: geen elektriciteit meer, geen internet, geen computers, geen water, geen telefoon, geen verwarming. De herstellingswerken zijn in handen van de onderbuur en diens verzekering, dus zelf hebben we voorlopig geen zicht op de datum waarop onze kantoren weer terug beschikbaar zijn.

Ondertussen:

- Kunt u nog steeds brieven opsturen per post. Een medewerker/ster komt regelmatig de brievenbus ledigen.

- Zijn we opnieuw telefonisch bereikbaar op de vaste lijn 03 232 14 17, want u wordt doorgeschakeld.

- Blijven we bereikbaar via e-mail (zie colofon op blz. 2).

Gelukkig is ’t Pallieterke een modern bedrijf dat met zijn tijd meegaat. Zo werken we al een tijdje ‘in de cloud’. Zet ons ergens op een eiland met een goede internetverbinding en we kunnen ook van daaruit werken. Niet alles aan internet is slecht…

KARL VAN CAMP

’t Pallieterke wordt 75

Volgende week worden drie nieuwe paletten Catalaanse cava geleverd. U kunt nog volop cava bestellen. Bestellen kan via www. klauw.be of telefonisch: 03 232 14 17. Ondertussen hebben al verschillende mensen gemeld dat het hele lekkere cava is (dat kunnen we op de redactie proefondervindelijk bevestigen) en ook ontvingen we de eerste foto’s van lezers die klinken op de gezondheid van ’t Pal- lieterke. Mag ik wederzijds aan al onze lezers eveneens een gelukkig, gezond en strijdbaar 2020 wensen. Op 17 mei 2020 vieren we de verjaardag van ’t Pallieter- ke. In het volgend nummer onthullen we ons feestprogramma.

KARL VAN CAMP

ER ZIJN WEER

KOOPJES TE DOEN…

WISSELS IN ANTWERPEN

De Antwerpse gemeenteraad gaat er binnen- kort anders uitzien. Om te beginnen neemt Filip Dewinter afscheid van zijn functie als fractielei- der van zijn partij om deze over te dragen aan Sam Van Rooy. Symbolisch gebeurde dat tijdens de voorbije nieuwjaarsreceptie van het VB in Antwerpen, officieel komt de wissel er tijdens de volgende gemeenteraad einde januari.

En dan was er nog Ludo Van Campenhout, schepen voor de N-VA en al jaren “sukkelend met zijn gezondheid” zoals dat heet. Ludo kampt

al jaren met een alcoholverslaving en ondanks enkele afkickbehandelingen, lijkt het maar niet te lukken. Al lang geleden had burgemeester De Wever duidelijk gemaakt aan Van Campen- hout dat het zo niet verder kon. Na overleg zou Van Campenhout in oktober vervroegd stoppen met zijn schepenambt, maar alles is nu onver- wacht in een versnelling geraakt. En zo moet Van Campenhout niet alleen af geraken van zijn drankprobleem, hij moet ook nog eens op zoek naar een nieuwe job. Hij wordt als schepen opgevolgd door Peter Wouters. Die kennen we nog als Vlaams parlementslid, maar hij raakte in mei jl. niet meer herkozen. Mogen we van hier- uit Ludo al het beste wensen, want hij is en blijft een toffe knul…

KERSTSTALLEN

De afgelopen weken werden kerststallen gevandaliseerd en of in brand gestoken in Vil- voorde, Ieper (3 keer beschadigd), Londerzeel, Watermaal-Bosvoorde, Marke, Herne, Duffel, Zondereigen. In de meeste gevallen werden de beelden beschadigd, maar in Zonderei- gen en Vilvoorde stonden de kerststallen in lichterlaaie. In Zondereigen ging het zelfs om een kerststal met levende dieren. In Vilvoorde scheelde het maar een haar of de Onze-Lie- ve-Vrouw van Troost, die er vlak naast ligt, was mee in vlammen opgegaan.

In Nederland gebeurde hetzelfde: in Moer- gestel, Dubbeldam (bij Dordrecht), in het Lim- burgse Vaal,… Wie maakt er eens een oplijs- ting? Het fenomeen is niet nieuw, maar waar het jaren geleden eens uitzonderlijk gebeurde, is er nu een tendens vast te stellen. Veel kerst- stallen worden ondertussen beveiligd met bij- voorbeeld plexiglas en bewakingscamera’s.

Bedenking van Dries van Langenhove op Fa- cebook: “Mocht hetzelfde zo systematisch ge- beurd zijn met moskeeën, het hele land stond in rep en roer.”

SCEPTR

machtig nieuws