€ 3,00
76ste jaargang • nummer 41 • donderdag 22 oktober 2020 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
Testing, contactopsporing, op- volging van de regels, effectieve quarantaine en isolatie. Dat waren de verschillende stuwdammen of muren die men na de eerste coro- nagolf moest bouwen om de pan- demie onder controle te krijgen en een drama zoals in het voorjaar te vermijden. Deze operatie lijkt te mislukken.
In verschillende interviews gaf coronacommissaris Pedro Facon dit deze week tussen de lijnen toe. Men loopt weer achter de feiten aan. Voor een deel de verantwoordelijkheid van de bevolking die de coronare- gels niet naleefde, voor een deel het resultaat van politiek onvermogen.
Corona toont de zwakte van de hui- dige politieke generatie aan.
De Brusselse negationisten
Facon stelt in de interviews te- recht dat men deze zomer in Ant- werpen door een kordaat optreden veel onheil heeft kunnen voorko- men. Dat is in Brussel en Luik veel minder het geval geweest. Toen de curves daar begonnen te stijgen werden bezorgde experts net niet weggelachen. Cruciale dagen gin- gen verloren. De Brusselse politici dragen hier opnieuw een zware ver- antwoordelijkheid. Zij ontkenden de ernst en leken wel coronanega- tionisten.
Minister-president Rudi Ver- voort (PS) en Gezondheidsminister Alain Maron (Ecolo) lijden aan de typische Brusselse politieke ziek- te dat advies of kritische stemmen van buiten het gewest worden be- schouwd als onverantwoorde in- menging in de zaken van het auto- nome Brusselse Gewest. Zeker de goede raad vanuit Antwerpen rond de manier van beleid voeren wordt beschouwd als een slinkse poging om terug te keren naar voor 1989, de geboortedatum van het Brussels Gewest.
Virologen zeggen dat er streng moet worden opgetreden met effec- tieve boetes in wijken waar men de coronaregels aan zijn laarzen lapt.
Een gevaarlijke manier om Brussel
onder curatele te plaatsen, is dan de politieke reactie.
De Brusselse regering zwemt sinds de zesde staatshervorming in het geld, maar is het schoolvoor- beeld van een grootstedelijk mal- governo. De fi guren die het Gewest vroeger hebben geleid zoals een Charles Picqué (PS) of Daniel Du- carme (MR) waren geen grote lich- ten en de situatie is er sindsdien niet op verbeterd.
Kakofonie bij de N-VA
Op andere niveaus is de situatie niet zo verschillend. Het drama van deze lente in de woonzorgcentra kan zich nog altijd herhalen. Een van de verantwoordelijken voor dat slechte beheer op Vlaams niveau, minister van Volksgezondheid Wou- ter Beke (CD&V), zit nog altijd op zijn stoel en doet alsof er niets ge- beurd is.
Beke blijft genieten van de steun van minister-president Jan Jambon (N-VA) die er maar niet in slaagt zijn stempel op het beleid te druk- ken. Alom geloofd als manager en bestuurder op Binnenlandse Zaken ten tijde van de regering-Michel is hij nu steeds meer “Slappe Jan”.
Wie zijn oor te luisteren legt aan het Martelaarsplein verneemt dat het probleem deels bij een zwak kabi- net zou liggen. Kabinetschef Jeroen Overmeer overtuigt niet. Diploma- tiek adviseur maar ook communi- catie-adviseur Pol Van Den Dries- sche is een karikatuur van zichzelf geworden. Niet onze woorden, maar de analyse die intern bij de N-VA opgang maakt.
Over communicatie gesproken:
de standpunten van de N-VA rond de sluiting van de horeca waren een pijnlijke vertoning. Net als de andere gewestregering zag de Vlaamse regering de sluiting van de horecazaken niet zitten. De fe- derale regering drukte door en dan wordt verwacht dat iedereen de consensus onderschrijft. Wat echter niet gebeurd is. Minister-president Jambon kwam verklaren dat hij ei- genlijk tegen de sluiting bleef, maar
De tweede coronagolf is er en die zou wel eens harder kunnen toeslaan dan de eerste. In de huidige omstandigheden is het als beleidsmaker aartsmoeilijk om de pandemie onder controle te krijgen. Dat wordt elke dag duidelijker. Maar dat hebben de politici van deze ge- neratie voor een deel aan zichzelf te danken. Hun niveau is van een ontstellende zwakheid.
uiteindelijk moest inbinden. Op dat vlak was hij eerlijk. Maar daarna volgde een kakofonie van jewelste bij de N-VA. Vlaams minister van Leefmilieu Zuhal Demir was kritisch.
Partijvoorzitter Bart De Wever idem.
Tegelijk lanceerde de N-VA een so- ciale mediacampagne om dit nog eens te benadrukken en tegelijk te wijzen op de extra steunmaatrege- len voor de horeca. Een zwaktebod.
Ook deze Vlaamse regering lijkt in de coronacrisis achter de feiten aan te lopen.
Al ruzie met de professor
Federaal is het niet anders. De wittebroodsweken van de rege- ring-De Croo zijn sneller voorbij dan gedacht, zoals we in dit blad al hadden voorspeld. Na de bloemen die gegooid worden omdat de co- rona-persmomenten van de fede- rale regering een stuk duidelijker zijn dan onder Sophie Wilmès (kon het slechter?) zullen de bloempot- ten volgen als blijkt dat ook de re- gering De Croo de situatie niet de baas kan.
Minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke zette vorig weekeinde wel de puntjes op de i.
Hij kan zich meer veroorloven door zijn staat van dienst en door het feit dat hij een sp.a’er is. Als hij op RTL komt verklaren dat “de situatie in Wallonië en Brussel de ergste en de gevaarlijkste is van heel Europa”, heeft hij gelijk. Maar stel u de reac- ties voor mocht een federale minis- ter van N-VA-signatuur dat ooit had gezegd.
Ondertussen blijkt dat er binnen de federale regering al spanningen zijn ontstaan door het pedante op- treden van Frank Vandenbroucke.
De derderangsfi guren in de ploeg, zoals minister van KMO’s David Cla- rinval (MR), werden door Vanden- broucke op hun plaats gezet met de quote: “Ik ben universiteitsprofes- sor.” Dat belooft voor de komende dagen en weken wanneer blijkt dat de tweede coronapiek niet direct in zicht is.
HLN-online maakte er melding van en publiceerde bij het artikel ook en- kele foto’s: van de begrafenis van het meisje, van een herdenkingsoptocht en van de plek waar het slachtoffer gevonden werd. Eén foto plaatste HLN niet: die van de dader (die ondertussen bekend had). Het waarom van deze zelfcensuur kunt u raden. De dader is - wederom - ‘lichtgetint’ zoals Faroek dat in zijn opsporingsprogramma zo mooi omschrijft. Van Villefontaine is maar een kleine stap richting Parijs. Daar vermoordde een geradicaliseer- de moslim op wreedaardige wijze een geschiedenisleraar.
Lees er meer over op blz. 3 Van Parijs is het maar een kleine stap richting Puurs. Verleden week werd daar een 15-jarige jongen gepest en geslagen door een groepje ‘jongeren’.
Zowel vrijdag als zondag kwamen mensen op straat in Puurs om te protes- teren tegen die pesterijen. Op vrijdagavond kwam het zelfs tot een akelig incident toen een wagen met gedoofde lichten inreed op de betogers. Aan boord drie Turkse jongeren die alles fi lmden. Deelnemers aan de optocht moesten springen en rennen voor hun leven. De chauffeur kon opgepakt wor- den, maar werd de dag erna al vrijgelaten. ’t Was immers de schuld van de Vlaams-nationalistische betogers, die hadden maar thuis moeten blijven...
Lees er meer over op blz. 15
Puurs. Parijs. Villefontaine
Corona toont zwakte
van huidige politieke generatie
In Villefontaine (Frankrijk) werd eind september een 18-jarig meis- je vermoord. U heeft er zo goed als niets over vernomen in onze media. Enkele dagen geleden werd de 25-jarige dader opgepakt.
Lees het interview met Julien Rochedy en Eva Vlaardingerbroek op blz. 4 & 5
“Slechtste van christen- dom overgehouden en de sterke idealen bij het
huisvuil gezet”
Is wat Europa vandaag overkomt een logisch gevolg van het
christendom? Verdienen onze problemen een Europese, dan wel
nationale aanpak? Wat is het verschil tussen de PVV en Forum
voor Democratie? We spraken erover met het koppel Julien Ro-
chedy en Eva Vlaardingerbroek. De een is een Franse publicist,
de ander een rijzende ster binnen het conservatieve Forum voor
Democratie. “Forum voor Democratie vult het conservatieve gat
op in Nederland. Geert Wilders wordt gezien als een populist.”
Actueel 22 OKTOBER 2020
2
Sinds enkele weken barstte de strijd om de Republiek Artsach – be- ter bekend als Nagorno-Karabach – opnieuw los. Het etnisch Armeens gebied scheurde zich in de jaren ’90 af van Azerbeidzjan. Het christelij- ke gebied is de facto onafhankelijk, maar offi cieel hoort het nog bij het Turkssprekende Azerbeidzjan. Op- vallend – en vooral zorgwekkend – is de grote Turkse inmenging in het confl ict. Zo gebruikt Azerbeidzjan Turkse drones en vloog Turkije Sy- rische jihadisten over om aan de zij- de van de Azeri’s te vechten.
In een resolutie, die unaniem werd goedgekeurd, vraagt het Vlaams Parlement een “onmiddellijk en onvoorwaardelijk staakt-het-vuren”
en worden de strijdende partijen opgeroepen om aan de onderhan- delingstafel plaats te nemen. Het Vlaams Parlement vraagt de Parle- mentsvoorzitter om de resolutie aan de Vlaamse, Federale, Armeense en Azerbeidzjaanse regeringen te overhandigen, alsook de Europese Commissie en de Verenigde Naties.
Initiatiefnemer van de resolutie is Karl Vanlouwe. Zowel Vanlouwe als zijn partij N-VA hebben een sterke band met de Armeense ge-
Het Vlaams Parlement keurde vorige week unaniem een resolutie goed over het confl ict in Nagorno-Karabach, of Artsach, waarin wordt opgeroepen tot een “onmiddellijk en onvoorwaardelijk staakt-het-vuren”. Wij spraken over de resolutie en het confl ict in de Kaukasus met initiatief- nemer Karl Vanlouwe (N-VA).
meenschap. “Ik ben zelf in 2015 als ondervoorzitter van de Senaat op de honderdjarige herdenkingsdag van de Armeense Genocide op een conferentie in Armenië geweest, waar ik Vladimir Poetin en François Hollande ontmoet heb”, vertelt Karl Vanlouwe. “Ik heb ook de Republiek Artsach - of Nagorno-Karabach - be- zocht. Daar zag ik hoe deze etnisch Armeense regio uit het dal probeer- de te geraken waar die zich sinds 1921, toen hij door Jozef Stalin werd overgedragen aan de Sovjetrepu- bliek Azerbeidzjan, in bevindt. La- ter, in de jaren ’90, zijn opnieuw tal van mensen gevlucht door het con- fl ict dat toen losbarstte.”
U bent door Azerbeidzjan op een zwarte lijst gezet nadat u Nagor- no-Karabach bezocht?
“Dat klopt. Ik sta op een zwarte lijst, uitgaande van het ministerie van Buitenlandse Zaken van Azer- beidzjan. Azerbeidzjan zet ieder- een die het gebied zonder visum bezoekt op een zwarte lijst. In een brief aan toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Didier Reyn- ders staat dat wij op illegale manier Azerbeidzjan zijn binnengeraakt.
Toenmalig Vlaams Parlementsvoor-
zitter Jan Peumans ontving een ge- lijkaardige brief. Normaal gezien zou ik trouwens ook in maart dit jaar Artsach bezocht hebben als ver- kiezingswaarnemer, maar dat werd verhinderd door Covid-19.”
De resolutie was nog behoorlijk neutraal. Vindt u dat er meer druk op Turkije gezet moet worden?
“Het klopt dat de resolutie eer- der diplomatisch was opgesteld.
Er wordt opgeroepen tot een alge- meen staakt-het-vuren. Maar in mijn tussenkomst naar aanleiding van de resolutie in het Vlaams Parle- ment wees ik wel degelijk heel na- drukkelijk op de Azerbeidzjaanse aanvallen en de Turkse inmenging in het confl ict. Turkije zet zelfs Syri- sche jihadisten in in het confl ict. Het staakt-het-vuren dat begin oktober inging werd al snel aan fl arden ge- schoten door aanvallen op Stepana- kert, de hoofdstad van Artsach.”
“Wij willen al langer dat de Euro- pese Unie de toetredingsonderhan- delingen met Turkije stopt, iets waar we vorig jaar al toe opriepen in een andere resolutie in het Vlaams Parlement. We zien dat Turkije in de hele regio betrokken is bij con- fl icten, of het nu in of rond Cyprus, Griekenland, Libië, Syrië of Arme- nië is. Op basis van de betrokken- heid in allerhande confl icten kan Turkije geen lid meer worden van de Europese Unie.”
PIETER VAN BERKEL
Resolutie voor
Nagorno-Karabach
Unanieme lofbetuigingen in de media na het overlijden van Fons Verplaetse (90). De oud-kabinetschef van Wilfried Martens en gewezen gouverneur van de Nationale Bank lag inderdaad aan de basis van het herstelbeleid van de jaren ’80 en opende de deur naar de Europese Muntunie.
Maar hij had ook zijn gebreken. Een genuanceerd portret.
Toen Guy Verhofstadt nog een rechts politicus was, of toch ten- minste die indruk wekte, sprak hij verontwaardigd over de achterka- merpolitiek van de Wetstraat. ‘Pou- pehan’ werd een codewoord voor politieke en sociaaleconomische deals die door politici, werkge- vers, bankiers en vakbonden ach- ter de rug van alles en iedereen werden afgesloten. Poupehan ver- wijst naar het Ardens buitenverblijf van Fons Verplaetse (1930-2020), de oud-kabinetschef van premier Wilfried Martens en tijdens de jaren
’90 gouverneur van de Nationale Bank. Iedereen die een beetje op de hoogte is van de Belgische po- litieke geschiedenis weet dat het in Poupehan is dat het economisch herstelbeleid van de jaren ’80 werd uitgetekend door een kleine groep:
premier Wilfried Martens, Verplaet- se zelf, ACV-voorzitter Jef Houthuys en Hubert Detremmerie, baas van BACOB, de fi nanciële instelling van de christelijke arbeidersbeweging.
Devaluatie
Toen Hugo De Ridder in een van zijn boeken het gekonkel aan het licht bracht, was de verontwaardi- ging terecht. Maar zoals in de loven- de in memoriams van Verplaetse te lezen was: het herstelbeleid met de devaluatie van 1982, loonmatiging en indexsprongen was nodig. Bel- gië bevond zich begin jaren ’80 aan de rand van de afgrond met een be- grotingstekort van 16 procent, een stijgende werkloosheid, bedrijven
die uit de markt werden geprijsd en investeringen die terugvielen.
De economie raakte er na de schok bovenop en het was de juiste keuze.
Het legde ook de basis voor de Bel- gische toetreding tot de Europese muntunie in de jaren ’90.
Het was de verdienste van Ver- plaetse dat hij dit beleid al jaren op voorhand had voorbereid, te- gen de wil van zijn oversten in de Nationale Bank. Daar beschouwde men een devaluatie als een verne- dering. Nochtans zou zo’n maatre- gel de concurrentiekracht van de bedrijven versterken, want export goedkoper maken, hetgeen leidt tot meer bedrijfsinkomsten, meer banen en dus ook meer overheids- inkomsten via belastingen en min- der uitgaven. Maar bij de Nationale Bank verkoos men de absurde piste van een verlaging van de lonen met 10 procent. Dat laatste was voor de vakbonden onaanvaardbaar.
Herstelbeleid
De devaluatie-voorstellen van Verplaetse vielen binnen de Nati- onale Bank op een koude steen en dus probeerde hij zijn gelijk te ha- len door het idee via economische journalisten te lanceren. Een ervan was een jonge Trends-journalist, Johan Van Overtveldt, de latere mi- nister van Financiën. De Verplaet- se-pleidooien voor een herstelbe- leid sijpelden op die manier door in de media.
Als gouverneur van de Nationale Bank koppelde Verplaetse in 1990
de Belgische frank aan de Duitse mark. Dat zou voor de nodige be- grotingsdiscipline zorgen. Vanaf dat moment kwamen de kleine kanten van de man naar boven. Economen die kritiek hadden op die keuze werden afgesnauwd. Bankecono- men die niet akkoord waren met het standpunt van de gouverneur liet Verplaetse tot de orde roepen. Kri- tische journalisten kregen het etiket
‘staatsgevaarlijk’.
Recessie
In de jaren ’90 werden de jaar- verslagen van de Nationale Bank op een weinig wetenschappelijke manier gebruikt om de regerin- gen-Dehaene een duw in de rug te geven. Met betwistbare cijfers in het rapport. Eén voorbeeld uit 1993:
toen stelde de Nationale Bank dat de economie met 0,7 procent was gegroeid in het tweede kwartaal en dat een recessie voorbij was. Alleen bleek dit niet te kloppen met cijfers van conjunctuuranalisten.
En dan was er tenslotte het nepo- tisme binnen het kader van de Nati- onale Bank. Verplaetse had de ver- dienste om voor een vervlaamsing en een vervrouwelijking van het ka- der te zorgen. Maar het was een pu- bliek geheim dat iemand als Marcia Dewachter carrière kon maken en directeur werd omdat ze een meer dan professionele band had met de gouverneur. Tijdens zakenreizen in het buitenland waren er topban- kiers die er getuige van waren dat Verplaetse zijn vertrouwelinge ’s nachts ging opzoeken in haar hotel.
In “De Geldmakers” suggereerde journaliste (en nu hoofdeconome van Belfi us) Véronique Goossens voor het eerst openlijk over de rela- tie tussen Verplaetse en Dewachter.
ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN
KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR
Eerst waren het de Russen die achter het virus zaten. Reden: er waren in maart opvallend weinig besmettingen in Rusland en dus was het Poetin die voordeel haalde bij het virus. Daarna kwam Bill Gates op de proppen. Die zou al jaren geleden over het coronavirus gesproken hebben en zou er fi nancieel baat bij hebben als er een vaccin zou gevonden worden. Nog maar een paar dagen geleden las ik ergens dat er in het vaccin een middel zou zitten dat blanke mannen steriel zou maken, en ‘onze’ vrouwen dus niet anders kunnen dan zich met ‘getinte’ mannen voort te planten. Ziehier het einde van het blanke ras. Vergezocht en mijns inziens totaal absurd.
En ook nog een bericht dat regelmatig opduikt: de tweede golf is helemaal niet zo erg, want kijk maar naar de lage cijfers van de mensen die daadwerkelijk op intensieve terecht komen.
Beste lezers en lezeressen, geloof die praatjes niet. We stevenen af op een ongeziene en ongekende medische catastrofe. Het komende weekeinde liggen de ziekenhuizen in Wallonië en Brussel vol. Een weekje later verwacht ik dezelfde situatie in Vlaanderen.
Ik maak er graag en regelmatig een punt van om in dit blad de communautaire verschillen tussen Vlaanderen en Franstalig België te belichten. Maar de horizontale lijn die nu toevallig langs de taalgrens loopt, waarbij Wallonië donkerrood en Vlaanderen oranje kleurt, is maar schone en tijdelijke schijn. Binnen een tweetal weken zal ook Vlaanderen even donkerrood kleuren.
Nu al is duidelijk dat de tweede golf grotere gevolgen gaat hebben dan de eerste golf. Als ik zo de berichten volg, en niet alleen in de Belgische media, dan vrees ik dat onze ziekenhuizen tegen half november zullen vol liggen en we niet veraf zijn van Italiaanse toestanden waarbij patiënten op de gang liggen. Een nieuw lockdown is m.i. onvermijdbaar. En ook een vaccin zal niet alles oplossen, want een vaccin geeft ons maar een immuniteit van een
drietal maanden. Ben ik te pessimistisch?
Kan zijn, maar een verwittigd man is er twee waard. Ik heb me altijd aan de
richtlijnen gehouden en heb mezelf nu in een vrijwillige quarantaine gezet waarbij ik zoveel mogelijk mijn contacten beperk.
Daarom mijn warme oproep aan alle lezers en lezeressen: wees voorzichtig en volg de richtlijnen. En zo u toch tot de groep behoort die niet gelooft dat het zo erg is, stel u dan respectvol op ten opzichte van uw kwetsbare
medemens. Ik dank u allen.
U bent corona beu? U bent niet de enige. Wat ik niet goed begrijp, zijn de complottheorieën die meer en meer ingang vinden bij het brede publiek. Zeker ook ter rechterzijde.
Wees voorzichtig
ECONOMISCHE ZAKEN
De sterke en de kleine
kanten van Fons Verplaetse
Redactie & beheer:
Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1,
1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17 Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland
3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro
Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres:
BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB
Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel
Stichter 1945-1955: Bruno de Winter Hoofdredacteur 1955-2000: Jan Nuyts Hoofdredacteur 2000-2010: Leo Custers Hoofdredacteur 2010-heden: Karl Van Camp Verantw. uitgever: Wart Van Schel
Abonnement buitenland:
Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.
Actueel
22 OKTOBER 2020 3
Orakelend
Mijnheer de slimmerik,
Een tijdje geleden werdt gij door ‘mate- ke’ Rousseau gevraagd om minister te wor- den in het bonte kakofonie-orkest van de Wetstraat-Vivaldisten. Iedereen dacht dat gij voorgoed weg waart uit de politiek nadat gij een aantal jaren geleden werdt ‘afgedankt’
en dan maar professor gingt spelen om uw imago hoog te houden. Niets leek minder waar. Gij werdt als een orakelende en pro- fetische geest weer opgeroepen om in deze corona-tijden op het moeilijke departement van Volksgezondheid orde op zaken te komen stellen, na de onwaarschijnlijke mismees- tering door uw voorgangster. Dat mocht geen neofi et zijn zoals op andere departementen, maar een oude rot waarvan men denkt dat die de knepen kent.
En zo daalde gij weer neer in de Wetstraat als gezant van de nieuwe jonge god ‘King Connah’ die op handen wordt gedragen door het door links doordrongen mediawereldje.
Zij stonden u met open mond en armen op te wachten als redder des vaderlands. En dat zullen we geweten hebben, want vanaf dag 1 moest Alexander De Croo al op zijn tellen passen om niet onder de voet te worden ge- lopen. Gij waart terug en gij liet u meteen gelden. Zo kennen wij u. De wijze professor zou het allemaal eens komen zeggen en de- genen die niet goed zouden luisteren, wer- den meteen de les gespeld.
Maar toch liet gij al meteen een steek val- len. Vorige week stond iedereen versteld van een foto van u in de pers, waarop zeer dui- delijk te zien was dat gij uw mondmasker onder de neus droegt. Het goede voorbeeld van de man die de bevolking dezer dagen haast schoolmeesterlijk zit te vermanen en te beleren, kon dat bezwaarlijk genoemd wor- den. Maar het werd u snel vergeven, want het corona-spook doemde ondertussen onver- biddelijk verder op en men rekende op u om klare taal te komen spreken.
Vorige vrijdag was het dan zover. De in zwang zijnde maatregelen werden nog aan- gescherpt en over het hele land werd on- verbiddelijk de maatregel afgekondigd dat de restaurants en de cafés een maand lang hun deuren moeten sluiten. Ondertussen was er een kaart van België in omloop waarop duidelijk te zien was dat Wallonië en Brussel donkerrood kleurden, terwijl dat in Vlaan- deren nog lang niet het geval was. Het was duidelijk dat de besmettingsgrens quasi ge- lijkliep met de taalgrens. Gij gingt dat gege- ven niet uit de weg. Integendeel. “De situatie in Brussel en Wallonië is de ergste en gevaar- lijkste van heel Europa”, zo zegde gij en gij waarschuwde zelfs voor een tsunami waarbij we alle controle kunnen verliezen.
Een mens zou dan denken dat men gedif-
BRIEFJE AAN FRANK VANDENBROUCKE
Hoe verstandig dat vonnis was, bleek al drie jaar later: de halfzus van Abdoulakh trok in 2014 naar Syrië om te gaan vechten voor IS. Het verhinderde niet dat de familie mocht blijven. Abdoulakh werd enkele maanden geleden 18 en kreeg daardoor automatisch een verblijfrecht van tien jaar. Hij toonde zijn dankbaarheid aan het Franse volk met de ont- hoofding van Samuel Paty.
De dagelijkse ‘soumission’
Samuel Paty had vooraf zijn islamitische leerlingen aangeraden de klas te verlaten.
Hij wilde les geven over de vrijheid van me- ningsuiting en ging een Mohammed-cartoon van Charlie Hebdo tonen. Een betere illus- tratie van wat vrije meningsuiting vandaag betekent, is er niet. Het zou zelfs verplichte leerstof moeten zijn. Paty maakte zijn eigen les eigenlijk een beetje nutteloos door de be- langrijkste doelgroep naar buiten te sturen.
Je begrijpt niettemin zijn voorzichtigheid.
Begin september verscheen een onderzoek waaruit blijkt dat 40 procent van de Fran- se leraars de eigen les censureert om geen moeilijkheden te krijgen. De moeilijke kinde- ren van concentratiescholen kan je misschien nog net de baas, maar de moeilijke ouders wil je niet achter je aan. Vraag het maar aan de Vlaamse kleuterjuf Magalie. Na de dood van Paty zal de zelfcensuur nog toenemen.
Ondanks zijn voorzichtigheid dienden ver- schillende islamitische ouders klacht in. Er was duidelijk al een campagne bezig tegen de leraar. Een islamitisch meisje vond dat ze werd gediscrimineerd omdat ze buiten was gestuurd. De schooldirectie vroeg aan Samu- el Paty om zich daarvoor te excuseren. Die directie stuurde ook een inspecteur op hem af “om hem te herinneren aan de regels van de neutraliteit en het secularisme”. Volgens imam Sefrioui had het schoolbestuur hem be- loofd op te treden tegen de leraar.
Zonder de moord zouden we nooit horen van al deze voorbeelden uit de dagelijkse praktijk van ‘soumission’ vanwege deze sa- menleving aan de islam.
Fatwa
Eén moslima was wel in de klas gebleven.
Dat zou Paty fataal worden. Achteraf ging ze klagen bij papa. Die maakte een haatvideo tegen de leraar, waarin hij ook Abdelhakim Sefrioui, een bekende islamitische extremist, tevens bestuurslid van de Raad van Imams van Frankrijk, aan het woord liet. Die noemde de leraar een “misdadiger” die “psycholo- gisch geweld” pleegt tegen moslimkinderen.
Hij maande de moslims aan om snel te han- delen. De video werd duizenden keren beke- ken en werd onder andere door een moskee van Parijs gedeeld. Alles wat gebeurde had het karakter van het uitspreken van een fatwa tegen Paty. Abdoulakh zorgde alleen voor de uitvoering. De verhalen over gestoorde enke- lingen mogen nu stoppen.
Er zal geen proces meer komen tegen de moordenaars van Samuel Paty. Degene die de executie voltrok werd door de poli- tie doodgeschoten, maar het hele verhaal maakt duidelijk dat hij niet alleen handel- de. Op het beklaagdenbankje horen ook te zitten: de vader die de video maakte, de bestuurders van de moskee die de video deelden, imam Seffrioui die de fatwa uit- vaardigde, de zwijgende meerderheid van moslims die niet protesteren tegen wat in de naam van hun godsdienst gebeurt en het regelmatig zelfs stiekem toejuichen, het laf-
fe schoolbestuur dat meer bezig was met toegeefl ijkheid aan religieuze hysterie dan
met de veiligheid van de leraar, de activistische
rechters die hun morali- teit kopen op kosten van hun volk, de politici die het beleid mo-
gelijk maken
dat voor een permanente import van misda- digers en gevaarlijke gekken zorgt.
Laat ons ook de wegkijkers bij de pers niet vergeten. De Vlaamse pers was niet geweldig geïnteresseerd in de aanslag. De dood van misdadiger George Floyd aan de andere kant van de oceaan was goed voor weken aan uit- gebreide journalistieke aandacht. De leidraad bij de berichtgeving over de onthoofding van een Franse leraar die de vrije meningsuiting had durven doceren, leek te zijn: hoe weinig kunnen we hierover schrijven zonder dat het opvalt? De Standaard gaf voorbije maandag wel het woord aan Chams Eddine Zaougui om ons te vertellen dat Abdoulakh eigenlijk geen goede soldaat van de profeet was. Je weet wel, het zijn geen echte islamieten.
Takiyya
Enkele voorzitters van grote moskeeën van Frankrijk hebben de moord afgekeurd.
De afgeborstelde minderheid aan de top is slim genoeg om het ritueel van afkeuring te doorlopen en zal ongetwijfeld ook een dele- gatie sturen naar de begrafenis van Paty. Hun religie laat dat ook toe. De islamistische leer van de takiyya raadt aan te huichelen voor de goede zaak. De grote meerderheid zwijgt, maar vele moslims beschouwen Abdoulakh eigenlijk als een held. Een recente enquête wijst uit dat 70 procent van de Franse mos- lims vindt dat Charlie Hebdo de cartoons niet mocht publiceren. 75 procent vindt dat de is- lam boven de waarden van de Franse Repu- bliek staat.
Zondag werd in enkele steden al betoogd tegen de moord. Onder de betogers onge- twijfeld heel wat goedmenende, oprecht boze mensen, maar ze verkeerden in slecht gezelschap. De politici die een enorme ver- antwoordelijkheid dragen voor de islami- sering van de Franse samenleving – en die evengoed morgen gaan betogen tegen “isla- mofobie” – schamen zich niet nu even “Je suis Samuel” te komen scanderen.
De betogers worden trouwens steeds om- kaderd door een organisatie en door slogans en affi ches die moeten verhinderen dat ook maar op enig ogenblik naar de religie wordt verwezen die verantwoordelijk is voor de waanzin. De betoging was gericht “contre la haine” in het algemeen. De haat van wie voor wie? “Je suis Charlie” en “Je suis Samuel” klin- ken mooi als solidariteitsbetuigingen met de slachtoffers, maar hebben geen enkel nut als intussen weggekeken wordt van de daders en hun beweegredenen. Dit soort betogingen hebben de bedoeling de groeiende woede te kanaliseren in een richting die zo weinig mo- gelijk schade aanricht aan het huidige beleid en die vermijdt dat de ideologie die er aan ten grondslag ligt in vraag wordt gesteld.
De politiek belooft nu - voor de zoveelste keer - een “krachtig beleid” en een “kordaat antwoord op de terreur”. Zeker Macron heeft, met de hete adem in de nek van het Rassem- blement National, het thema van het “islamis- me” ontdekt. Er worden nu mensen opgepakt die nooit zullen veroordeeld worden en die nooit zullen uitgezet worden. Macron wil nu ook extra beveiliging van de scholen. Serieus, wat gaat dat uithalen?
Er zijn twee dingen die deze samenleving moet doen. Ten eerste de grenzen sluiten voor de gevaarlijke avonturiers die vanuit de ge- hele wereld op ons afkomen. Ten tweede de islam confronteren en duidelijk maken dat we geen enkele toegeving meer zullen doen op onze waarden en identiteit. Begin maar met een Mohammed-cartoon op te hangen in elke middelbare klas van Europa. Indien er mos- lims zijn die het daar moeilijk mee hebben, moeten we hen vragen, zoals Paty vroeg aan zijn leerlingen, om dan maar buiten te gaan.
Uit het land dan. Er zijn in de wereld rond de 50 staten met een islamitische meerderheid.
Ze hebben ‘l’embarras du choix’.
De vele moordenaars van Samuel Paty
De Tsjetsjeense familie Anzorov had al in 2005 in Polen asiel aange- vraagd. De nuchtere Polen zagen geen enkele goede reden om dat toe te kennen. De familie ging terug naar huis en probeerde het vijf jaar later opnieuw in Frankrijk. Ook de bevoegde Franse autoriteit (OF- PRA) besliste dat de Anzorovs geen politieke vluchtelingen waren. De Tsjetsjeense oorlog was al 14 jaar voorbij. Een activistische rechtbank oordeelde in 2011 anders: het moslimgezin mocht blijven.
JURGEN CEDER COLUMNIST was met toegeefl ijkheid aan
religieuze hysterie dan met de veiligheid van de
leraar, de activistische rechters die hun morali- teit kopen op kosten van hun volk, de politici die het beleid mo-
gelijk maken
JURGEN CEDER
ferentieerde maatregelen zou gaan nemen.
Niets daarvan. De voorbije maanden is al va- ker gebleken dat men liefst iedereen straft in plaats van alleen de ‘boosdoeners’. Borger- hout, Molenbeek,… En nu dus heel het land.
Voor alle duidelijkheid: ik kan er best mee leven dat er maatregelen worden genomen, maar die dienen dan in de juiste verhouding gezien te worden. Vanuit Vlaanderen was er duidelijk de vraag om de restaurants te spa- ren, want in zowat alle restaurants was immers gebleken dat men zich meer dan voortreffe- lijk had aangepast aan de corona-realiteit, waardoor het besmettingsgevaar er zeer laag lag. Velen hadden bovendien geïnves- teerd in hun zaak en alles gedaan om opti- maal te kunnen werken en de klanten veilig te laten zijn. Dat werk werd niet beloond. Nu afkomen met het argument dat men in een groot deel van de cafés in Vlaanderen ook eten serveert en dus best alles sluit in heel het land, is niet helemaal ernstig. Akkoord, in de cafés is het moeilijker om de sociale af- standen te respecteren en bovendien wordt er luider gesproken omdat de muziek er vaak harder speelt. Men had restaurants en cafés niet op één hoop mogen gooien. Wat voor ca- fés mogelijk zou moeten, is daarom niet echt nodig voor restaurants.
De voorbije maanden hebben we een wir- war aan maatregelen gezien waarbij politici en virologen elk apart, maar ook onderling, het vaak oneens waren. Dat heeft jammer ge- noeg bij de meeste mensen veel onverschil- ligheid opgewekt. Zou het daarom niet wen- selijker zijn dat gij in eerste orde de mensen, de individuele burgers dus, eens fameus op hun verantwoordelijkheid gaat wijzen en dat gij daadwerkelijk fors laat beboeten wie over de schreef gaat? Maar dan zult gij ook moe- ten durven optreden in ‘bepaalde wijken’
waar ‘moeilijk bereikbare groepen’ wonen, en gij zult hen ook moeten benoemen. En daar knelt al te vaak het schoentje. Omwille van die lastigaards en de weerstand die zo- iets kan opwekken, wordt iedereen dan maar over dezelfde kam geschoren.
Iedereen zal zijn steentje moeten bijdra- gen om corona in een wurggreep te krijgen.
Maar met op het eerste gezicht draconische maatregelen die een aantal onderliggen- de problemen verdoezelen, zult gij er niet komen, ook al meet gij u de allure van God de Vader aan. Zoals ik al zei: enkel een ge- differentieerd en specifi ek - en waar nodig repressief - beleid ten aanzien van risico- groepen en daarnaast doorgedreven alge- mene campagnes om iedereen bij de les te houden, kunnen soelaas bieden. Ik wens u de naarstigheid, mijnheer de slimme professor.
ALBERT EN DELPHINE IN HET BAROMETERHUISJE VAN LAKEN
Op de praatstoel 22 OKTOBER 2020
4
“Ik merk niet veel van het Amsterdam van de coffeeshops en de bakfi etsen”, zegt Julien Rochedy op een zonnig terras in de Nederlandse hoofdstad. “Waar wij wonen is het erg burgerlijk, met 17de-eeuwse huizen, vriendelijke mensen en nette straten. Daar lijkt Amsterdam net als Parijs een mooie stad met een uniform uitzicht, zoals we het allebei graag hebben.”
Zijn vriendin Eva Vlaardingerbroek (24) volgde vorig jaar een half jaar stage in het Europees Parlement bij de Forum voor De- mocratie-fractie. Toen woonde het stel sa- men in de Belgische hoofdstad. “België is een gek land waar we niet wijs uit raken. Het is Frans noch Nederlands. Ook Vlaanderen begrijp ik niet altijd”, zegt Vlaardinger- broek.
Rochedy: “Brussel is een erg onspecifi e- ke stad zonder veel homogeniteit, zowel wat de bevolking als de architectuur betreft. De stad verandert voortdurend. Twee aanpa- lende straten zijn vaak totaal verschillende werelden. Ik hou meer van homogene ste- den met een eenduidige identiteit, zoals Amsterdam en Parijs. Brussel is ook heel erg gesegregeerd wat bevolking betreft: er zijn wijken met bijna uitsluitend Afrikanen, wijken met bijna uitsluitend Arabieren en wijken met bijna uitsluitend blanken.”
Vlaardingerbroek: “Ik heb in Brussel geleerd om geen oogcontact te maken. Dat kan gevaarlijk zijn. Maar ook dat helpt niet.
Met zijn YouTube-lezingen, essays en polemische pen is Julien Rochedy (32) de verpersoonlijking van identitair Europa. De jonge Franse fi losoof woont samen met zijn Nederlandse vriendin in Amsterdam. Die vriendin - Eva Vlaardingerbroek - is het opkomende talent van de conservatieve partij Forum voor Democratie van Thierry Baudet. Een Europees gesprek met dit opmerkelijke koppel.
Uiteindelijk ben ik gestopt met de metro ne- men.”
Vlaardingerbroek is momenteel docto- raatsonderzoeker voor de universiteit van Leiden. Zij assisteert er rechtsfi losoof Afshin Ellian. Eerder studeerde zij rechtsweten- schap in Utrecht, met onderzoek naar hoe de shariawetgeving in het Verenigd Konink- rijk een inbreuk betekent op de rechten van de vrouw.
Rochedy werkte eerder voor het Front National en stond dichtbij Marine Le Pen.
Enkele jaren geleden verliet hij die partij uit onvrede met de gevolgde koers. Sinds- dien is hij publicist en polemist. Dit jaar ver- scheen zijn essay “Nietzsche l’actuel” over hoe actueel de fi losofi e van de Duitse fi lo- soof Friedrich Nietzsche is voor het huidige Europa, het Europa van de Nietzscheaanse nihilistische ‘laatste mens zonder waarden of toekomst’. Daarnaast houdt hij didacti- sche lezingen op YouTube voor een voorna- melijk jong publiek dat op zoek gaat naar een Europese identiteit in de 21ste eeuw.
Mijnheer Rochedy, in uw Twitter-hoof- ding staat: “Wij zullen winnen.” Wie zijn
‘wij’?
Rochedy: Wij, dat zijn in eerste instantie de mensen die zich verzetten tegen de hui- dige mondiaal-progressieve ideologie die het kosmopolitisme en liberalisme predikt.
In tweede instantie zijn het de Europeanen in hun eigen land, op hun eigen grond.
Een fi guur die ik graag gebruik als me- tafoor is de Griekse mythologische fi guur Odysseus die terugkomt in zijn eigen land en daar vaststelt dat er bij hem thuis veel rivalen zijn vrouw proberen het hof te ma- ken. In de Ilias van Homerus doodt hij ze allen met een boog. Ik zie er een analogie in: Europa wordt momenteel geregeerd door middelmatige mensen. Wanneer de echte Europese mens terugkomt, dan zal hij al deze middelmatige mensen moeten verslaan. Odysseus is een fascinerend per- sonage voor de Europese geschiedenis. Hij kan als voorbeeld dienen voor de Europese mens. Een Nietzscheaanse mens, nog voor Nietzsche zelf.
Friedrich Nietzsche vreesde de dood van God, maar was tegelijkertijd gepas- sioneerd door zijn strijd tegen het chris- telijke Europa, een christendom dat de Europese samenleving volgens hem zwak en middelmatig maakte. Is wat ons overkomt dan niet gewoon een logisch gevolg van dat christendom? Wij bieden met gemak onze andere wang aan. Daar- mee hou je geen continent sterk.
Rochedy: De verhouding tussen Nietz- sche en het christendom is complex. Er zijn twee manieren om ernaar te kijken. Ofwel is wat ons overkomt inderdaad een gevolg van ons christen-zijn. Alle idealen van het chris- tendom, zoals universalisme, gelijkheid en de aandacht voor de arme, de zwakke en de ontheemde, daarvan kan je zeggen dat ze alomtegenwoordig zijn omdat Europa een door en door christelijk continent is.
Ofwel zijn die christelijke idealen sterk verwaterd, ‘gone mad’ zoals de Engelse
katholieke schrijver G.K. Chesterton zei.
Net door die verwatering van goede oude christelijke idealen is de samenleving zwak geworden. Wat we nu hebben, is geen chris- tendom, maar een ideologie die losjes ge- baseerd is op de belangrijkste christelijke idealen. Het is een gecorrumpeerd chris- tendom zonder universele macht.
Het was vooral die laatste zienswijze die Nietzsche aanhing: Europa heeft alleen het slechtste overgehouden van het christen- dom en de sterkere idealen bij het huisvuil gezet. Het resultaat daarvan is communisme en socialisme. Een christendom dat alleen op de evangeliën gebaseerd is, kan gevaar- lijk zijn. Het christendom is namelijk meer dan alleen de boodschap van liefdadigheid van Jezus. Het katholicisme bevat sterke elementen die een beschaving kunnen on- derhouden, zoals dogma en traditie. Neem je dat weg, dan blijft er alleen een sentimen- teel humanisme over.
U bent uw carrière begonnen als voor- zitter van de jeugdafdeling van het Front National, om u er nadien van te distantië- ren. Wat neemt u het Front National kwa- lijk?
Rochedy: Het Front National is te veel ge- richt op Frankrijk. Daarmee wil ik zeggen dat ze veel te anti-Europees zijn. Alle proble-
kingsverbanden tussen staten en de nadruk op een gemeenschappelijke identiteit. Maar de EU is net het tegenovergestelde.
Is Nederland euro-kritisch?
Vlaardingerbroek: Niet echt. Ik denk niet dat de Nederlandse burger snel een euro-kritische omslag zal maken. De men- sen worden bang gemaakt met het idee dat Nederland het economisch niet alleen zal kunnen rooien zonder de Europese Unie.
Uiteindelijk denk ik ook niet dat er een an- dere optie is dan een Europees samenwer- kingsverband.
Louter een handelsunie tussen lidstaten in stand houden vind ik geen slecht idee. Maar de politieke unie van nu faalt op alle vlak- ken, ook fi nancieel. In Nederland leeft de discussie volop over het feit dat we moeten bijdragen aan de coronafondsen voor arme- re lidstaten. Eerst zegt premier Mark Rutte neen tegen zulke transfers naar het zuiden van Europa. Vervolgens gebeurt het toch.
Dat steekt bij de Nederlanders en dat houdt de publieke opinie bezig. Maar ik denk niet dat de modale Nederlander daardoor uit de Europese Unie wil stappen. ‘Nexit’ leeft hier niet echt. Binnen het Forum voor Democra- tie is er ook intern veel discussie over de te volgen weg.
Julien Rochedy - Eva Vlaardingerbroek
“Europa heeft het slechtste van het christendom
overgehouden en de sterke
idealen bij het huisvuil gezet”
men waarvan zij strijdpunten maken, zijn de schuld van ‘Europa’, wat politiek-strategisch dom is, want Fransen zijn historisch gezien altijd erg verbonden geweest met Europa.
Frankrijk heeft Europa nodig. We leven niet meer in de 19de eeuw, toen Frankrijk alleen in de wereld kon staan. Maar volgens het Front National is het Frankrijk tegen de rest van de wereld, en vooral tegen Duitsland.
Daarin ga ik niet mee.
Ten tweede denkt het FN te weinig vanuit identiteit en te veel vanuit een republikeins idee. Ze werpen zich op als goede republi- keinen. Voor hen is alleen een republikein een goede Fransman.
Ten derde is het Front National een erg populistische partij en geen conservatieve partij. Ze zeggen wat de Fransen willen ho- ren. Ik vind dat een vorm van politieke cor- rectheid.
Wat is uw standpunt over de Europese Unie, mevrouw Vlaardingerbroek? U hebt stage gelopen in het Europees Parlement voor een euro-kritische partij.
Vlaardingerbroek: Ik denk dat de Eu- ropese Unie niet hervormbaar is. Dat is al- thans de indruk die ik aan mijn stage heb overgehouden. Alles binnen de Europese Unie beweegt richting meer supersoeverei- niteit: méér economische integratie, méér migratie, méér federatie. Op dit moment is het moeilijk om dat op een succesvolle ma- nier te veranderen. Net als Julien geloof ik in een sterk-Europa met goede samenwer-
Mijnheer Rochedy, u hebt in het ver- leden een aanvaring gehad met Neder- landse media. Volgens uw tegenstanders zou u gezegd hebben dat wetgeving tegen
‘LGBT-propaganda’, zoals in Polen en Rusland, niet zo’n slecht idee is. Daar- van wordt vervolgens gemaakt dat u te- gen homoseksuelen bent. U weerlegt dat.
Maar u bent wel tegen een homohuwelijk gekant?
Rochedy: Mijn standpunt over het ho- mohuwelijk is duidelijk conservatief en dat is in Frankrijk eigenlijk geen uitzondering.
Ik heb ten tijde van de succesvolle ‘Manifs pour tous’ in Frankrijk, de protestbeweging die ontstond tegen het toelaten van een wet- telijk huwelijk tussen mensen van hetzelfde geslacht en adoptie door mensen van het- zelfde geslacht, deel uitgemaakt van de pro- testbeweging. Mijn ideeën zijn sindsdien niet veranderd. Wel denk ik dat de discussie tegen het homohuwelijk niet prioritair is.
Wat denk ik concreet? Ik denk dat het hu- welijk een unie tussen man en vrouw is en dat dat zo moet blijven. Ik ben niet gekant tegen een burgerlijk-wettelijk samenwonen tussen homo’s. Dat bestaat in Frankrijk trou- wens al sinds 1999.
De bekende conservatieve Canadese psycholoog Jordan Peterson stelt duide- lijk: “Er zijn sterke conservatieve argu- menten voor het homohuwelijk. Door ho- mo’s te laten huwen, geef je het huwelijk opnieuw waarde.” Niet mee eens?
“Europa wordt momenteel geregeerd door
middelmatige mensen.”
“Als Vlaming dragen wij buitenproportioneel veel af aan de federale sociale
zekerheid. Er is maar één ziekenkas die met ons geld
ook een Vlaamse koers vaart. Dat, én de puike dienstverlening, zijn voor elke Vlaams-nationalist twee
goede redenen om aan te sluiten bij het VNZ.”
Hilde Roosens, directeur VVB
Hoofdzetel:
Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen
Voor een Vlaamse
sociale zekerheid!
Word lid van het VNZ
Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be
Vlaardingerbroek: Forum vult het con- servatieve gat op in Nederland. Geert Wil- ders wordt gezien als een populist. Forum voor Democratie heeft het ook meer over migratie in het algemeen dan over de islam.
Forum voor Democratie trekt meer mensen aan met een conservatief-liberaal profi el.
Ook mensen die zich niet meer in de li- berale partij VVD van premier Mark Rutte kunnen vinden, komen naar ons.
Ik vind Forum interessant omdat ze een cultureel antwoord hebben en tenminste uitgaan van de gemeenschappelijke Euro-
pese kunst en cultuur. Die gevoeligheid is afwezig in het discours van de PVV. Voor PVV zijn kunst en cultuur uitsluitend link- se hobby’s waar te veel subsidies naartoe vloeien. Waarom ook veel VVD’ers naar ons komen? Omdat de VVD tegenwoordig een monsterverbond is tussen harde neolibe- ralen en links-progressieven, een huwelijk tussen enerzijds liberale hard-liners die voor goedkope arbeidskrachten zijn en an- derzijds progressieve wereldverbeteraars waarin alle mensen ter wereld elkaars broeder moeten zijn.
Het verschil
tussen PVV en FvD
Mevrouw Vlaardingerbroek, wat is het verschil tussen de Partij Voor de Vrijheid van Geert Wilders en Forum voor Democratie?
Op de praatstoel
22 OKTOBER 2020 5
Rochedy: Neen. Ik ben daar logischer en rationeler in dan Peterson. Ik verklaar me nader. Moet het huwelijk gebaseerd zijn op uitsluitend liefde of eerder op de voortplan- ting? Als het dat laatste is - wat ik dus vind - dan is het huwelijk een duidelijke unie tus- sen man en vrouw, een unie met een doel.
Baseer je het huwelijk echter op de notie van liefde tussen twee mensen, dan staat het huwelijk open voor totaal andere din- gen, want liefde heeft immers vele vormen en gezichten. Er is liefde tussen twee men-
sen van een verschillend geslacht, maar ook tussen mensen van hetzelfde geslacht.
Er is liefde tussen vrienden. En ja, er is ook liefde tussen meerdere mensen. Je kan zelfs liefde voelen voor de hele mensheid.
Als liefde zo algemeen is, dan staat de deur open voor vele verschillende soorten huwelijken. Moslims hebben dan evenveel redenen om te zeggen dat het huwelijk voor hen polygaam is en dat dat maar moet toe- gelaten worden. Hoe zeg je daar dan neen tegen in een samenleving van gelijken? In- tegendeel, moslims kunnen dan zeggen dat hun huwelijksvorm uitgesloten wordt uit ra-
“De burger wordt bang gemaakt om
euro-kritisch te denken”
cistische overwegingen. Ze hebben gelijk.
En wat met dat standpunt bij Forum voor Democratie?
Vlaardingerbroek: De partijlijn is dui- delijk: FvD is voorstander van het homohu- welijk, en ingesteld op het beschermen van homoseksuelen. En dat is nodig, want het aantal gevallen van agressie tegen ho- mo’s neemt toe, vooral in Amsterdam. Link- se partijen zullen nooit toegeven dat die aanvallen vooral worden gepleegd door moslims. Dat ergert me. Mijn vriend wordt neergezet als homohater, maar de echte homohaters worden met rust gelaten.
Het homohuwelijk zit zo diep ingebakken in de Nederlandse psyche - we waren het eerste land dat het toeliet - dat ook maar de minste afwijking van die gangbare mening als homohaat wordt gezien. In Zuid-Europa is de opvatting van Julien de conservatieve standaard. Het stoort me ook dat ik daar op afgerekend word.
Rochedy: Ik zie de Nederlandse hou- ding als ingegeven door het moderne protestantisme, waarbij het individu en de
eigen keuzes belangrijker zijn dan sacra- liteit of traditie. Ook in Scandinavische landen merk je die refl ex.
Moderne conservatieven zoals u - en Jordan Peterson - maken geestdrif- tig gebruik van technologie zoals You- Tube en Twitter. U ziet geen paradox?
Rochedy: We kunnen niet terug naar de wereld van voor de communicatie-
technologie. Dat is reactionair en dat ben ik niet. Technologie maakt ons tot wie we zijn. Ik maak daarbij altijd een duidelijk onderscheid tussen vooruitgang en evolutie. Europa is altijd al geëvolueerd. De Europese mens moet voort evolueren: tech- nologie uitvinden en gebruiken, de ruimte verkennen. Maar de ziel van de mens zal altijd blijven en ik wil niet geloven dat technologie ons als mens ten gronde verandert. Wel zal techno- logie ons beïnvloeden en inspireren.
Je kan dankzij het internet tal van inte- ressante dingen leren of je kan domme fi lmpjes bekijken. Er zijn tal van moge- lijkheden, en de mens heeft altijd de keu- ze tussen wat hoog of laag is.
Vlaardingerbroek: Dat is zo voor iedere vrijheid: als je vrij bent om te doen wat je wil, dan kan je die vrijheid verantwoorde- lijk gebruiken of je kan dat niet doen.
Rochedy: Hoe meer technologie en vrij- heid we hebben, hoe meer sterke waarden we nodig hebben en hoe dieper onze wor- tels moeten gaan. Kijk bijvoorbeeld maar naar de kinderen van de werknemers in Silicon Valley: die gaan vaak naar de beste en meest conservatieve scholen en krijgen een strenge opvoeding waarbij hun smart- phonetijd wordt ingeperkt.
Laat me dan eens een Nietzscheaanse vraag stellen. Nietzsche gaat ervan uit dat er een wil tot macht is die het hele leven voortdrijft en dat mensen uiteinde- lijk ook daarvan een manifestatie zijn.
Wie zegt dat artifi ciële technologie ook geen manifestatie van die wil is? En dus de mens zal uitdagen, eerder dan zich door hem te laten knechten?
Rochedy: Dat is inderdaad een risico.
Alles wat bestaat, beschikt over de wil tot macht, uiteindelijk ook technologie die au- tonoom denkt. Wat er dan gebeurt, dat weet ik niet. Een scenario zoals in de “Termina- tor”-fi lms, een oorlog tussen mens en tech- nologie (lacht)?
Als we altijd voor willen blijven op de technologie, dan moeten we net de techno- logie als wapen gebruiken tegen artifi ciële intelligentie, de technologie gebruiken als verlengstuk van ons mens-zijn. Alleen een zelfbewust en identitair Europa kan die strijd aan. Zo niet verdrinken we in de tech- nologie.
Ik kan me inbeelden dat de gesprek- ken bij jullie thuis erg interessant zijn.
Waarover verschillen jullie van mening?
Vlaardingerbroek: We hebben zoals be- sproken dus een andere kijk op het homohu- welijk. Verder hebben we natuurlijk geen hard omlijnde politieke debatten, maar gaan we zoals ieder stel met elkaar in dialoog.
Rochedy: Wel, Ik ben eerder geneigd om gedachten en ideeën tot hun uiterste te dwingen, want ik hou van logica en van het absolute. Eva is genuanceerder en poli- tieker, ik ben minder bezig met politiek en meer met ideeën.
CHRISTOPHE DEGREEF
Arrogante stadstol
De kritiek op de plannen van de Brusselse regering om een heuse stadstol in te voe- ren was eerder ‘regionaal’ dan ‘communau- tair’. Want als de reacties aan Vlaamse kant scherp waren, dan waren die aan Waalse zij- de zo mogelijk nog scherper. De Waalse be- grotingsminister dreigde zelfs een deel van de Waalse administratie uit de hoofdstad te verwijderen als dit project gestalte krijgt. Nu wordt de soep natuurlijk nooit zo heet gege- ten als ze opgediend wordt maar de beslis- sing, net als de reacties, spreken boekdelen over hoe het Brussels Gewest, geleid door een soort politiek volksfront, zich steeds va- ker opstelt.
Discriminatie
De weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen, ook in deze. Op zich kan men
weinig hebben tegen het principe om het aantal auto’s in de stad te beperken. Net zo- als de idee de autofi scaliteit te herzien om zo meer het gebruik dan het bezit van de heilige koe te ontmoedigen. Het is eerder met de ma- nier waarop men dit wil bewerkstelligen dat wat mis is. Volgens wat De Tijd vorige week uitbracht is het plan van de stadstol al be- hoorlijk uitgewerkt. Simpel gesteld komt het hierop neer: wie Brussel binnenrijdt zal be- talen, maar ook de kilometers die men ver- volgens binnen de gewestgrenzen afl egt zul- len belast worden. Daartegenover staat een verrekening met de jaarlijkse autobelasting, voor zover – en hier wordt het problematisch – men ook in Brussel woont. Autofi scaliteit is nu eenmaal geregionaliseerd, klinkt het. An- ders gesteld: wie vanuit Vlaanderen of Wallo- nië Brussel betreedt zal betalen. Maar anders
dan de Brusselaar die – we blijven optimis- tisch in de simulatie – bij verstandig autoge- bruik zijn rijtaksen tot 0 herleid ziet, zal die Waal of Vlaming bij thuiskomst nog altijd zijn jaarlijkse rekening in de bus aantreffen.
“Parallel economisch universum”
In de veronderstelling dat dit beleid wordt, zal het duurder worden om naar Brussel te komen. De duizenden pendelaars zullen met andere woorden de rekening gepresenteerd krijgen. Maar ook wie zich wel eens naar Brussel begeeft voor cultuur en gastronomie zal meer moeten neertellen. Men heeft geen groot rekenkundig model nodig om te zien dat hiermee een factor gecreëerd wordt die concurrentie, op fi scaal en andere vlakken, tussen de gewesten, en dan vooral het Vlaam- se en het Brusselse, verder zal opvoeren. “Zij leven in een parallel economisch universum waar ‘groei’ een vies woord is”, analyseerde Trends-redacteur Alain Mouton de realiteit van de Brusselse regering scherp. Het is in- derdaad duidelijk waar haar prioriteiten niet liggen. Maar ook de eenzijdigheid waarmee zo’n besluiten worden genomen valt op. Het
zegt iets over de hoofdstedelijke arrogantie.
Precies zoals ze jaren geleden besliste zon- der het minste overleg dat fameuze Eurosta- dion te bouwen op Parking C. Inmiddels is duidelijk dat het project dood en begraven is. De laatste juridische strohalm werd trou- wens onlangs door de Raad van State de grond ingeboord.
Groene paradox
Er zit nog iets raar aan deze beleidsdaad (sic). Groene belastingen hebben eigenlijk tot doel niets op te brengen. Ze zijn een hef- boom om een bepaald gedrag bij te sturen, waar moeder Aarde dan de grote begunstig- de van moet worden. Niet hier, aangezien de Brusselse regering uitgaat van een opbrengt van, men zegge en schrijve, 482 miljoen euro.
Nu ja, deze bewindsploeg worstelt soms wat met cijfers. Tiens, wanneer komt die begro- ting er nu eindelijk aan? De realiteit is dat Brussel een keizer zonder kleren is. Het belabberd fi nancieel plaatje legitimeert op geen enkele manier de arrogantie van de re- gering Vervoort.
KNIN.
Binnenland 22 OKTOBER 2020
6
BRUSSEL
Nieuwe Kamervoorzitter
Vorige week dinsdag werd het Bureau van de Kamer samengesteld, nadat de Franstalige Eliane Tillieux (PS) de fakkel van Kamervoorzitter Dewael had overgenomen. Zij bracht een inleidende tekst in het Nederlands en het Frans. Haar uitspraak in het Nederlands is behoorlijk en het blijkt ook dat ze de taal voldoende begrijpt. Vlot spreken is een ander paar mouwen. Tevens werden er drie ondervoorzitters aangeduid: Valerie Van Peel (N- VA), Wouter De Vriendt (Groen/Ecolo) en Tom Van Grieken (Vlaams Belang). Met applaus op alle ban- ken. Hoewel, bij de aanduiding van Tom Van Grie- ken kwam er alleen applaus vanuit de N-VA-fractie en een enkele CD&V’er. Zelfs Servais Verherstrae- ten kreeg net als alle Franstaligen en blauwen en roden de handen niet op elkaar.
Stephanie D’Hose omzeilt reglement Senaat
Ook in de Senaat werd een nieuwe voorzitter aangesteld op basis van een deel van de postjes- verdeling bij de totstandkoming van de nieuwe regering. Dat werd Stephanie D’Hose (Open Vld), vertrouwelinge van de Gentse burgemeester Ma- thias De Clercq. Maar hiervoor moest wel even het reglement van de Senaat de arm omgewrongen worden. Dat ze niet meteen tot voorzitter verkozen kon worden, werd verhinderd door dat reglement dat stelt dat de voorzitter deel moet uitmaken van het bureau van de Senaat, dat op zijn beurt samen- gesteld is uit vijf leden, op basis van de evenredige verdeling. Zo zijn N-VA, PS, MR, Vlaams Belang en Ecolo-Groen dus lid. En toen kwam Bert Anciaux (sp.a) als redder in nood op de proppen met het voorstel tot wijziging van het reglement om te voor- zien dat de voorzitter geen deel moet uitmaken van het bureau. Indien zich die situatie dan voordoet, komt er een extra bureaulid bij om ervoor te zor- gen dat de vijf grootste partijen deel uitmaken van
UIT DE WETSTRAAT
Citaat van de week > Nadia Fadil
Nadia Fadil is geboren in Borgerhout in een Marokkaans gezin, maar heeft ook de Belgische nationaliteit. Ze is docent bij de vakgroep antropologie aan de KU Leuven en verricht onderzoek naar multicultura- lisme, etniciteit en ras, religie en islam.
In 2014 werd ze door Knack uitgeroepen tot de top-10 van invloedrijkste allochtone Belgen voor haar inbreng. “We loven haar als een vooraanstaande opniniemaakster in het diversiteitsdebat met heldere en in- telligente tussenkomsten.”
Of haar uitspraak naar aanleiding van de barbaarse islamistische onthoofding van de Franse leraar hieronder valt, dur- ven we betwijfelen: “Horrifi c, dispiciable and sad. Thera are no words to condemn this hard enough. I hope this nightmare of our times will soon be over, and this will require a depolarization from all sides, including the Franch state.” (“Af- schuwelijk, aanstootgevend en verdrie- tig. Er zijn geen woorden om dit hard
genoeg te veroordelen. Ik hoop dat deze nachtmerrie van onze tijd snel voorbij is en dat dit een depolarisatie van alle kan- ten vereist, ook van de Franse staat.”) De suggestie dat de Franse staat mee ver- antwoordelijk is voor de moord op le- raar Samuel Paty, tart elke verbeelding.
Hebben moslims dan echt geen greintje zin voor zelfkritiek, zelfs na decennia vertrouwd te zijn met onze westerse be- ginselen? Misschien zou het opgeheven vingertje best eerst eens naar de islam opgestoken worden.
Een reactie van haar rector, Luc Sels, was in ieder geval van een andere orde:
“De moord blijft mijn gedachten door- kruisen. Om vele redenen. Maar in es- sentie omwille van wat de collega’s van de Sorbonne hier zo helder omschrijven:
‘Enseigner, quelle que soit la discipline, quel que soit le niveau, c’est d’abord en- seigner la liberté de penser.’ ” Misschien is een verhelderend gesprek tussen de rector en de docent aangewezen?
“Het vereist
een depolarisatie van alle kanten,
inclusief van de Franse staat.”
Tussen droom en werkelijkheid liggen veel praktische maar ook juri- dische bezwaren. Of de stadstol die de Brusselse regering wil invoeren ooit een feit wordt, is nog maar de vraag. Wel staat vast dat het plan zo- wel qua inhoud, stijl en aanpak kenschetsend is voor de stijl van deze regering-Vervoort.
het bureau. Zo simpel is het. Het is een kwestie van creativiteit om iedereen te kunnen bedienen. On- danks het protest van VB en N-VA werd dan maar het reglement gewijzigd en hop… Stephanie was voorzitster.
PS eist postje op
En ook in de Kamer is de beloofde ‘nieuwe po- litieke cultuur’ al helemaal doorgedrongen. Daar is een ‘bestuurscomité’ belast met de voorberei- ding van en het toezicht op de uitvoering van de beslissingen van het Bureau, inzonderheid wat betreft het personeel, de gebouwen, het materi- eel en de uitgaven van de Kamer. Bovendien stelt dat bestuurscomité de ontwerpbegroting en de ontwerprekeningen van de Kamer op. Dat comité bestaat uit vijf leden, te weten: de drie ondervoor- zitters en twee leden van het Bureau. Dus: Valerie Van Peel, Wouter De Vriendt en Tom Van Grieken, en Kattrin Jadin (MR) en Nahima Lanjri (CD&V). De PS was er dus uitgevallen en André Flahaut had op basis van het zetelaantal zijn plaats moeten afstaan aan Tom Van Grieken. Het Kamervoorzitterschap was immers al ‘binnengehaald’ na de postjescar- rousel bij de regeringsvorming. De PS kon even- wel de Vivaldi-partijen overtuigen een voorstel tot wijziging van het Kamerreglement in te dienen, bij urgentie nog wel, om de Kamervoorzitter, ‘toeval- lig’ een PS’er dus, te doen toevoegen aan dat be- stuurscomité. Ziezo, net als in de Senaat: even het reglement wijzigen ‘à la tête du client’ en klaar is Kees… Motivatie: een beter evenwicht bekomen en bij staking der stemmen is de stem van de Kamer- voorzitter - de hoeder van het correcte verloop van de werkzaamheden - doorslaggevend. Vreemd dat dat in het verleden, toen de PS de plak zwaaide en er nog geen lastigaards bij waren, niet nodig was.
Hoeft het gezegd dat de fractievoorzitters van de Vlaams-nationalistische partijen bij heel dit ‘ur- gente’ postjescircus eens goed moesten lachen?!
Nieuwe PS-minister kan cursus Nederlands gebruiken
In de commissie Defensie kwam de nieuwe mi- nister Ludvine Dedonder (PS) voor het eerst opda- gen. Ze mocht al meteen een salvo aan vragen van Annick Ponthier en Steven Creyelman (beide VB) en Theo Francken (N-VA) incasseren. De minister kon de antwoorden op de vooraf ingediende vra- gen gewoon afl ezen, maar aan de gebrekkigheid van haar Nederlands te horen, kan ze best wel een tandje bijsteken door bijvoorbeeld eens een cur- sus Nederlands te volgen. We vragen ons immers af of ze altijd wel begreep wat ze las, gelet op de veelvuldige foutieve klemtonen. En het is een veeg teken dat de weinige spontane antwoorden die ze gaf, alleen in het Frans gebeurden. Als straks de de- batten over begroting en de strategische doelstel- lingen beginnen, gaat ze het nog moeilijk krijgen.
Een brug te ver
Een interpellatie aan een minister in de plenaire vergadering of een commissie is meer dan een ge- wone parlementaire vraag, want er wordt altijd een motie aan gekoppeld om de regering op te roepen om een of ander te ondernemen ter zake. Volgens het reglement van de Kamer heeft zo’n interpel- latie dan ook altijd voorrang op later ingediende gewone vragen. Wanneer het initiatief nemend parlementslid de vraag in plenaire wil behandeld
zien, moet zijn vraag wel door dertig Kamerleden gesteund worden. Op deze wijze slaagde Barbara Pas (VB) erin om op 17 september met de steun van N-VA de interpellatie aan Wilmès te houden aangaande de beloofde regeerverklaring die er niet was. Twee weken geleden werden er door het Vlaams Belang maar liefst 10 interpellatieverzoe- ken neergelegd bij de Conferentie der voorzitters en vorige week vier. Natuurlijk kregen ze geen vijfde van de Kamerleden achter zich, waardoor ze werden doorverwezen naar commissies. Maar om- dat de PS zich ergert aan stevige oppositie, vroeg fractievoorzitter Ahmed Laaouej in de Conferentie naar de precieze modaliteiten van indiening van interpellaties en zelfs of er geen ‘sancties’ beston- den indien niet aan die modaliteiten zou worden voldaan. Hij werd al snel op zijn plaats gezet door het simpele feit dat dat nu eenmaal het recht is van elk parlementslid. PVDA ging daarop ook in de aanval en klaagde dat hun vragen vaak ‘overruled’
werden door interpellaties. De vragen kunnen niet in het plenaire vragenuurtje gesteld worden omdat zij “geblokkeerd” worden door een interpellatie in commissie. Daarop stelde Barbara Pas hem voor om als oppositiepartijen samen te werken en el- kaars interpellaties telkens te steunen voor wat be- treft het verhuizen naar de plenaire vergadering, want samen hebben zij net 30 (18+12) Kamerzetels.
Dat was echter een brug te ver. Want toen werd het stil…
