Vraag nr. 238 van 8 augustus 2001
van de heer JAN LOONES Natuurreservaten – Bufferzones
Naar aanleiding van een incident (donderdag 10 mei 2001) aan de rand van het natuurreservaat "De Rietbeemd", gelegen op de taalgrens in de Markevallei tussen Geraardsbergen en Lessines, vragen de natuurbeschermers een oplossing voor de bescherming van de dieren die de grens van een natuurreservaat overschrijden (Mens & Vogel – tijdschrift voor studie en bescherming van de Euro-pese avifauna – nr. 2 – april-mei-juni 2000). Een kleine reconstructie van de feiten.
Die bewuste donderdagmorgen stelde een natuur-beschermer vast dat een vos, op amper één meter van het erkend Vlaams natuurreservaat, g e v a n g e n zat in een strop, waaruit hij zich vruchteloos poog-de los te wrikken. Na bijgeroepen hulp kon het dier – de totale uitputting en pijnlijke wurgings-dood nabij – onder narcose gebracht worden en uiteindelijk worden bevrijd. Een ontmoeting met de persoon die de stroppen geplaatst had (de jacht-wachter) en die "zijn vos" kwam ophalen, l e i d d e tot een woordenwisseling met de natuurbescher-mers : de strop met de gevangen vos bevond zich namelijk op Waals grondgebied.
De jachtopzichter verwittigde de politie van Lessi-nes en beschuldigde de Vlaamse natuurbescher-mers omdat die zich op "zijn terrein" bevonden. E r volgden telefoongesprekken heen en weer met het Waals Gewest. Toevallig verschenen daar ook een bioloog en zijn medewerkers, die in opdracht van de Vlaamse overheid (Instituut voor Bosbouw en Wildbeheer) bezig zijn met wetenschappelijk on-derzoek naar de verspreiding en de betekenis van de vos in Vlaanderen en die toevallig aanwezig waren om, in het kader van dat onderzoek, v o s s e n in het Geraardsbergse te merken of van een zen-dertje te voorzien.
Tot zover een korte schets van dit incident, dat zo-waar dreigde uit te groeien tot een heuse commu-nautaire rel.
De natuurbeschermers vinden het ongeoorloofd dat stroppen kunnen worden opgesteld of andere jachtactiviteiten kunnen worden uitgeoefend tot op één meter van een erkend natuurreservaat. Wi l d e dieren hebben geen boodschap aan deze reservaat-g r e n z e n . Een natuurreservaat is nu eenmaal reservaat-geen omheinde plaats of geen zoo, waar de dieren die er
leven niet uit mogen en de dieren erbuiten niet in m o g e n . De bedoeling van een natuurreservaat is dat de dieren een vrije loop of vlucht hebben en zowel in de winter als in de lente kunnen rekenen op de nodige rust om te overleven.
Maar ook rondom het reservaat moeten de dieren veilig kunnen zijn, zonder gevaar te lopen door ja-gers te worden neergeschoten zodra ze het natuur-reservaat "verlaten". Daarom pleiten de natuurbe-schermers voor een bufferzone, waarvan de grootte afgestemd is op elk erkend reservaat.
In dat kader zou een en ander wettelijk moeten worden geregeld. Er zou ook werk moeten worden gemaakt van een algemeen verbod op het gebruik van niet-selectieve tuigen, zoals stroppen en klem-men.
1. Werd de mogelijkheid reeds onderzocht om, eventueel decretaal, rond de erkende reservaten een bufferzone in te stellen ?
2. Werd terzake reeds overleg gepleegd met de be-voegde minister van de Waalse regering ? Werd daarbij ook het algemeen verbod op n i e t-selectieve tuigen (stroppen, klemmen) in de Waalse jachtwetgeving ter sprake gebracht ?
Antwoord
1. De bufferzone waarnaar in deze parlementaire vraag wordt verwezen, mag worden geïnterpre-teerd – in deze context althans – als "jacht-vrije zone".
Erkende natuurreservaten zijn beschermde ge-bieden die, na advies van de Vlaamse Hoge Raad voor Natuurbehoud, door de Vlaamse re-gering worden erkend op verzoek van de eige-naar en/of diegene die het gebruiksrecht heeft, mits beider toestemming, of van de beheerder, mits de eigenaar ermee instemt (art. 3 3 ,t w e e d e l i d , van het decreet van 21 oktober 1997 be-treffende het natuurbehoud en het natuurlijk milieu).
De erkende natuurreservaten zijn terreinen van private personen of van rechtspersonen (de pri-vate terreinbeherende natuurverenigingen val-len hieronder) andere dan het Vlaams Gewest of de Staat (art. 36, §l).
het goedgekeurd beheersplan, "de dieren te d o d e n , te jagen of te vangen en op welke wijze dan ook hun jongen, e i e r e n , nesten of schuil-plaatsen te storen of te vernietigen".
Het decreet op het natuurbehoud en het na-tuurlijk milieu van 21 oktober 1997 spreekt zich niet uit over de jacht(-w i j z e, -periode en wense-lijkheid) op aan het erkend natuurreservaat pa-lende gronden.
Er is momenteel geen wetgeving (federaal, Vlaams of Waals) die het mogelijk maakt om b u f f e r- of jachtvrije zones in te stellen rond er-kende of Vlaamse natuurreservaten. Een erken-ning als natuurreservaat heeft vooralsnog geen repercussies op het jachtrecht van aanpalende gronden die nog in privaat bezit zijn.
Bijkomend aspect in dit dossier is dat het gaat over jachtactiviteiten op het grondgebied van een ander gewest, wat niet kan worden geregeld met een Vlaams decreet.
2. Op 12 juni 2001 heb ik de klacht van de V l a a m-se natuurvereniging overgezonden aan Wa a l s minister Happart, bevoegd voor Landbouw en Landelijke Aangelegenheden (brief met ref. M L L / R D B / D 1 / K V / 2 0 0 1 / 0 5-0 6 1 7 5 , kopie be-schikbaar bij afdeling Bos en Groen).
