Vraag nr. 180 van 24 februari 1998 van mevrouw VERA DUA Geluidshinder – Regelgeving
In dichtbevolkte buurten zijn er dikwijls proble-men inzake geluidsoverlast veroorzaakt door o m w o n e n d e n . Blijkbaar staat de burger daarin m a c h t e l o o s, vermits de gemeentelijke milieudien-sten slechts kunnen optreden in geval van elektro-nisch versterkt lawaai. Ook de gemeentelijke poli-tie zou niet bevoegd zijn, vermits ze geen geluids-metingen mag verrichten.
Het gevolg daarvan is dat geen enkele overheidsin-stantie bereid is op te treden in geval van lawaaio-verlast.
Dit is nochtans een frequent voorkomend ver-s c h i j n ver-s e l , dat de ruver-st, ver-somver-s zelfver-s de nachtruver-st, v a n vele mensen verstoort.
De vraag rijst dan ook of de bestaande regelgeving wel voldoet.
1. Worden door Vlarem voorwaarden inzake isola-tie opgelegd bij de inrichting van bijvoorbeeld een café ?
2. Kunnen gemeentelijke milieu- of politiedien-sten optreden in geval van manifeste geluids-overlast die niet wordt veroorzaakt door elek-tronisch versterkte muziek ?
Zo ja, op welke manier ?
Zo neen, welke instantie kan terzake optreden ?
Antwoord
Allereest benadruk ik dat de lokalen waar muziek wordt geproduceerd niet altijd zijn ingedeeld als hinderlijke inrichting volgens titel I van het V l a-r e m . De lokalen die dit wel zijn (volgens a-ruba-riek 32.1 van titel I van het Vlarem en omzendbrief van 20 maart 1997 – Belgisch Staatsblad 15 april 1997) moeten voldoen aan de geluidsnormen van titel II van het Vlarem ongeacht de aard van de muziek die er wordt geproduceerd. De andere lokalen moeten voldoen aan de geluidsnormen van het koninklijk besluit van 24 februari 1977 indien er elektronisch versterkte muziek wordt geprodu-c e e r d , tenzij hiervoor een afwijking werd verkre-gen in toepassing van het besluit van de V l a a m s e
regering van 22 april 1997 tot wijziging van het koninklijk besluit van 24 februari 1977.
Meer bepaald is het zo dat in het geval van een hinderlijk ingedeelde inrichting het uit te voeren volledige akoestische onderzoek en het sanerings-plan moeten uitwijzen welke maatregelen moeten worden genomen om te voldoen aan de geluidsnor-men van titel II van het V l a r e m . In de praktijk komt dit meestal neer op het uitvoeren van isola-tiewerken en/of het plaatsen van een geluidsbe-grenzer.
In het geval van een niet als hinderlijk ingedeelde inrichting waar elektronisch versterkte muziek wordt geproduceerd en die geen afwijking geniet, impliceert het samenlezen van de artikelen 2 (max. 90 dB(A) in de inrichting) en 3 (de van het achter-grondgeluidsniveau afhankelijke geluidsnorm bin-nenshuis in de buurt) van het koninklijk besluit van 24 februari 1977 eveneens een isolatie-eis waaraan door voormelde maatregelen kan worden voldaan.
Als in een niet als hinderlijk ingedeelde inrichting andere dan elektronisch versterkte muziek wordt g e p r o d u c e e r d , kan tegen de eventueel veroorzaak-te hinder worden opgetreden op grond van het gemeentelijk politiereglement, zo het bestaat. Nachtlawaai veroorzaakt door dergelijke muziek kan steeds worden beteugeld door de bekende bepalingen uit het Strafwetboek en het Burgerlijk Wetboek.
