Vraag nr. 43 van 12 februari 1996
van de heer ANDRE VAN NIEUWKERKE Campingbesluit – Vergunningsprocedure
Het campingdecreet van 3 maart 1993 (Belgisch Staats-blad 28 april 1993) heeft tot doel de kwaliteit van de campings in Vlaanderen te verbeteren. Op 1 augustus 1995 is het besluit over de exploitatie van de kampeer-terreinen in het Belgisch Staatsblad verschenen. In dit besluit speelt Toerisme Vlaanderen (het vroegere Vlaams Commissariaat-generaal voor Toerisme) als vergunningverlenende instantie een centrale rol. Er staat ook vermeld dat alle terreinen tegen uiterlijk 31 december 1999 over een vergunning dienen te beschik-ken.
Op dit ogenblik beschikt meer dan de helft van de cam-pings niet over een vergunning. Deze illegale camcam-pings zijn vaak gelegen in de duinen of in andere groene zones volgens de gewestplannen. Het campingbesluit bepaalt dat zij binnen één jaar na de inwerkingtreding, zijnde 15 maart 1995, een principiële vergunning moe-ten aanvragen ; dus tegen uiterlijk 15 maart 1996. De vergunningsprocedure in het huidige campingbe-sluit is echter niet campingbe-sluitend. Er is nergens sprake van een bindend advies vanwege Ruimtelijke Ordening. Toerisme Vlaanderen wint wel het advies in van Ruim-telijke Ordening, maar is niet verplicht het te volgen. Er is ook geen sprake van een bindend advies vanwege Natuurbehoud.
Verder zou dit bindend advies moeten worden gekop-peld aan een bouw- en milieuvergunning bij de aan-vraag. Nu zijn deze stukken niet vereist. Ook in de ver-gunningsprocedure zou het openbaar onderzoek zijn plaats moeten krijgen en een beroepsprocedure door derden zou mogelijk moeten zijn. Er zou ook een afbouwperiode voor de illegale campings moeten wor-den bepaald.
De actualiteit vereist dus dringende maatregelen om het campingbesluit sluitend te maken.
Welke stappen heeft de minister-president ter zake reeds gezet en wat is de vooropgestelde timing voor de maatregelen die noodzakelijk zijn ?
Antwoord
Bij besluit van de Vlaamse regering van 23 f e b r u a r i 1995 betreffende de exploitatie van de terreinen voor openluchtrecreatieve verblijven, werd bepaald dat het decreet van 3 maart 1993, houdende het statuut van de terreinen voor openluchtrecreatieve verblijven, en de verschillende uitvoeringsbesluiten in werking traden op 15 maart 1995.
Overeenkomstig artikel 6 van het brandveiligheidsbe-sluit van 8 maart 1995 dienen alle terreinen voor open-luchtrecreatieve verblijven te beschikken over een attest van brandveiligheid binnen de periode van één jaar na bovenvermelde inwerkingtreding. Overeen-komstig artikel 25 van het exploitatiebesluit van 23 februari 1995 moeten de terreinen die op het ogenblik van de inwerkingtreding over geen vergunning beschik-ken afgeleverd overeenkomstig de wet van 30 april
1970 op het kamperen, minstens een principiële ver-gunning aanvragen binnen één jaar na de inwerkingtre-ding.
De bij Toerisme Vlaanderen bekende terreinen die over geen vergunning beschikten afgeleverd volgens de oude kampeerwet, werden in augustus 1995 uitgeno-digd vóór 15 maart 1996 ten minste een principiële ver-gunning aan te vragen. Tevens organiseerde Toerisme Vlaanderen op 21, 23 en 28 november 1995 informatie-dagen voor exploitanten van terreinen voor openlucht-recreatieve verblijven waarop de nieuwe regelgeving uitvoerig werd toegelicht. Tot 7 maart 1996 ontving Toerisme Vlaanderen 25 aanvragen om principiële ver-gunning. Geen enkele van deze aanvragen was echter volledig om te worden behandeld zoals bepaald in het exploitatiebesluit. Derhalve kreeg tot op heden nog geen enkel terrein voor openluchtrecreatieve verblijven een principiële vergunning.
Wegens de laattijdige publikatie in het Belgisch Staats-blad, namelijk op 22 juni 1995 wat het brandveiligheids-besluit betreft en op 1 augustus 1995 wat het exploita-tiebesluit betreft, konden de betrokken terreinen slechts over respectievelijk 9 en 6,5 maand beschikken om zich in regel te stellen.
Daarom wordt een eenmalige verlenging van de ter-mijn voor het verkrijgen van een brandveiligheidsattest en van de termijn voor het aanvragen van een princi-piële vergunning overwogen.
Wat de adviesprocedure betreft zijn er drie instanties die advies verstrekken, namelijk de gemeente en de administraties bevoegd voor de Ruimtelijke Ordening en voor de Volksgezondheid. Dit advies is niet bindend omdat de Raad van State hiertegen juridische bezwa-ren had. Aan Toerisme Vlaandebezwa-ren werd opdracht gegeven geen vergunningen af te leveren die strijdig zouden zijn met de bestemming die het betrokken ter-rein heeft volgens bindende ruimtelijke plannen of vol-gens het duinendecreet.
Wat de afwezigheid betreft van een beroepsprocedure voor derden, dient er op gewezen te worden dat de gemeente advies verstrekt. Hierdoor is er toch een belangrijke inspraakmogelijkheid. Tegen de beslissin-gen van de administrateur-beslissin-generaal van Toerisme Vlaanderen kan voorts steeds beroep worden aangete-kend bij de Raad van State.
Over de begeleiding van de problemen die rijzen bij de uitvoering van het nieuwe kampeerdecreet, zoals de problematiek van de vaste bewoning, wordt interminis-terieel overleg gepleegd.
Wat de timing betreft van deze saneringsoperatie, ver-wijs ik naar de uitvoeringsbesluiten waarin bepaald is dat tegen 31 december 1999 alle terreinen voor open-luchtrecreatieve verblijven in regel moeten zijn met de bepalingen van het nieuwe decreet. Tegen de exploi-tanten van terreinen die tegen dan niet in orde zijn met het nieuwe decreet zal proces-verbaal worden opge-maakt.
