UPS AR» DOWNS

Nauwelijks had "de Bolle" stilgehouden, of korte, haastige schreden klonken. Zichtbaar ontdaan, verscheen mevrouw Meulemans Verschuur, die, zonder iemand te groeten, uitriep: - "Maar, kind! Maar, Ine! Waar heb je gezeten?"

Met een

zwaai

tilde zij, opgewonden en ontstemd,

J:Ians

^.,uit de auto en hem op de arm naar binnen dragend, liet Z1J de anderen verbluft aan hun lot over, die daarna nog even beduusd met elkaar fluisterden. • •• Dan klom de houtvester weer achter het stuur, keerde de wagen en tjoeke-t;oeke-tjoek, als schuldbewust, hobbelde de oude rammelkast de weg terug.

Tijd om nog voor het eten te mandiën ontbrak Ine.

Gauw waschte zij haar handen, om daarna naar de achtergalerij te hollen, waar Papa en Moeder al zaten te wachten. Krentenbolletje, reeds aan tafel, 'n slab voor, keek met een benauwd gezichtje naar de laat-komende zuster.

Mevrouw Meu1emans Verschuur bleek buitengewoon ontstemd.

"Dat jijzelf in geen zeven slooten tegelijk zoudt loopen, begrepen wij wel, maar wij zijn vreeselijk ongerust

123

geweest over Hansje, u ~ei ze op scherpe toon, toen

Ine zitten ging. " "

Heeft Soewarni u dan niet g~d, dat hij met lUlJ was

" emaa1'

d

meegegaan 1" stotterde Ine, heel , m e war. ..' Soe 1 Die was nergens te vmden!.... Als J1J je

bemend~;;

ook niet beter weet te drillen! •• ,: ., Pas toen wij van jongelui van 't kantoor hoorden, dat,~1J JOU samen met Hans waren tegengekomen, waren WlJ wat gerust-gesteld."

Ine %Weeg. Krentenbolletje stond het huilen nader dan het lachen.

Hoe kon je toch ~iets doen, Ine 1" vervolgde

m~er,

wat minder heftig bij 't zien van zijn verslagen

gC%Îchtje. , ,

J

uist toen ik U wilde ~eggen, waar ik heengmg, gg

" da 'k

ik u wegrijden.... Kon u niet vermoeden, t 1 met Hans naar de houtvesterij was 1"

Moeder maakte een beweging van ongeduld en ant-woordde niet. Pas na een korte stilte hernam zij hoofd-schuddend: - "Je loopt me, wat die vriendschap .met mevrouw Holst betreft, veel te hard van stal."

Ine voelde het bloed naar de wangen stijgen.

"Ik was er vandaag toch pas ~oor het eerst," trachtte zij zich te verdedigen.

Maar moeder was nog steeds niet gesticht. ,

. Dat weet ik wel ^u ~ei ~e op een toon, die bewees

" , , al

hoe ontstemd ~ was, "maar hoeveel keer ben Je nu met haar mee geweest om te %Wemmen 1" Mevrouw Meu1emans wachtte even, aar~elde, doch voegde er dan aan toe: - "Er is ~elfs al over gekláágd l^u

124

Met een schok ~t Ine rechtop.

"Gekláágd 1" riep ~e uit, verrast en verbaasd.

Nu kwam opeens papa tusschen beiden, sussend en kalmeerend.

"Kom-kom," ~ei hij vergoelijkend, "geklaagd is het woord niet. ^tt

Doch moeder protesteerde.

"Waarom er doekjes omgewonden, papa? ••• Men

~egt hier, Ine, dat je al ik weet niet hoe dikwijls met mevrouw Holst bent uitgereden, terwijl je in de drie weken, dat je nu al op "Soeka Djawa" bent, noch op de tennisbaan, noch bij wie ook op de ondernemjng 'n voet hebt gezet!"

Ine probeerde weer iets in 't midden te brengen, maar

~j kreeg geen kans.

Mevrouw Meu1emans vervolgde:"-"Ikwiljedieomgang, met Lot Holst volstrekt niet verbieden, je moet me goed begrijpen, !ne, maar er zijn gr~en!"

Ine was totaal uit 't veld geslagen en Hans begon

~chtjes te huilen. De onaangename stilte werd slechts verbroken door het getik van het eetgerei.... Spiedend ging de onbewogen blik van den huisjongen van de een naar de ander.... Soesah 1 • • •• Moeilijkheden 1

Moeder, vree~end wat al te bruusk te ~ijn opgetreden, begon nu ~chtjes haar kleinen ~n te troosten en tegen Ine een wat milder toon aan te slaan.

"Ik weet wel dat ik er ~elf ook schuld aan heb," ~ei ~e

toegevender. "Ik had je tot wat meer voorkomendheid moeten aanmanen, maar ik heb 't voortdurend ~ druk gehad! Ik ~eg je dit alles dan ook niet om je onaangenaam

125

te zijn, lieve kind. Ik wil je er alleen maar op attent maken dat wij dagelijks moeten omgaan en samenwerken met de menschen van de fabriek en dat we daarmee rekening moeten houden!'

Ine knikte slechts •.•. Zij dacht aan wat de Tobiassen gezegd hadden. • .• Zou ook zij zich soms moeten gaan vervormen ten pleziere van al die vreemde menschen bier' . • •• Maar dat wilde zij niet! Daar bedànkte ze voor 1. • •• Zij voelde vriendschap voor Lot, wie zij verreweg de voorkeur gaf boven alle anderen, die zij ontmoet had, en die blijkbaar al achter haar rug

kwaad

van haar spraken!

Papa's blik ging medelijdend over het on~oerde, opgewonden gezichtje. Hij animeerde haar goedig, nog wat van de rijsttafel te gebruiken, maar Ine bedankte;

haar eetlust was totaal bedorven.

Toch gaf bij 't nog niet op, de prikkelbare .stemming te verdrijven en stelde voor: - "Je moest vannuddag eens gezellig met Ine in de stad gaan winkelen,

~."

Moeder, dadelijk zijn bedoeling vattend, was bier onmiddellijk voor te vinden.

Dan stuur ik meteen 'n briefje naar de Ewijken

"

"

om voor vanavond voor ons beiden belet te vragen, voegde zij er aan toe.

Ine knikte, automatisch bijna. Zij zweeg, maar, niet-tegenstaande een schijnbare

lij~heid,

rees in haar een heftige drang tot verzet.

Zij slaakte een zucht van verlichting, toen eindelijk de maaltijd was afgeloopen en zij zich in haat paviljoentje kon terugtrekken.

Ia6

Gedurende de middagrust sliep zij zelden. Meestal lag zij op haar bed te lezen. Maar nu was er noch van lezen noch van slapen sprake. Zij lag maar aanhou-dend over het voorgevallene na te denken en matte zich af door nu niet juist prettige overpeinzingen.

Moeder scheen haar nog altijd als een kind te beschou-wen! Moeder vergat heelemaal, dat er meer dan zes jaren waren verloopen, sedert zij haar achterliet bij tante Truus!

Negentien was zij nu, volwassen, ja, zelfs in staat om als het moest, haar eigen brood te verdienen!.... 0

!

als het zoo moest voortgaan, zou ze net ZOO lief weggaan van "Soe~ Djawa" en solliciteeren naar een plaats

~ c:mderw~Jzeres!. • • . Je zou dan tenminste vrij zijn om Je eigen vnenden te kiezen en te doen en te laten waar je zelf plezier in had! .

Maar toen zij eenige uren later naast moeder in de auto zat, met Hansje dicht tegen zich aangedrukt, begon-nen l~gzamerhand de muizenissen weer te wijken.

Op Z1chzelf was de rit langs de wijde velden naar het naastbij ge~egen stadje al prettig genoeg, en daar aan-gekomen, liet Moeder er Karnadi langzaam rondtoeren.

Het was een van die kleine plaatsjes, zooals er bij tien-tallen in Indië zijn! De breede, verharde wegen met bo<;>men aan weerskanten en de luchtige, open, witte hUlZen, staande op flinke erven, gaven het iets ruims

~ vriendelijks. Men vond er een klein Katholiek kerkje, met grooter dan een kapel, en een Protestantsch dat oorspronkelijk een pakhuis was geweest in de tijd

v~

de Compenie" en dat men tevergeefs een waardig

~-... . _

^...

Zien bad trachten te geven door in de dikke muren een soort kerkramen

aan

te brengen •• ·• Maar dat

waren

dan

ook

alle .,Buropeesche"

bel:Ï~

^of

men moest ook de societeit daartoe rekenen.

1

de wereld! Wanneer hier eens een tooneelgezelscbaP neer-streek of een

~e

!Jeroen1dbtid zijn talenten liet

bewonderen, was de heele "beau monde" er

tegen-woordig.

Het' kon er dan heel

pl1ig

zijn. vertelde moeder, ook op de bals, die er gegeven werden en waarop

lne in 't vervolg stellig met

zou

ontbreken 1

Nu

kwamen zij

m ....

in het 1Jinne!lgedeel^te

van

de stad, op de aloon-aloon, het hoofdplein, dat in geen enkele Indische plaats OJltbreelrt. met IJliddenOP de nooit

OJltbrekende waringin. een t>reedgetakte in\aI1dschen bewindvoerder. en niet ver daar

vandaan

stond. eveneens op de a\oOJl-aloon ... groote missigit.

een MohamtnedaanSch bedehuis, zo<>wel voor de Javanen

128

als ~r de Arabieren. Maar .

:oo'e

pl~

^{ontsierd door}

eer1~er ~enoeg,

^{werd het}

chreeuwenge aanplakbil·

'p~chttge

bioscoop m mend met het ernaast )letten, n sterk contrast v et

17' • ge egen dei·

or-.. n Witte colonnad Ong e. ' ttge residentsh . ws met

een emerkt waren ~ nu in de Chin . k

breede straat vol toko's eesche WIjk gekomen no gevuld met ongeloofli.k en tok 't· . 0 )es, alle tot d ' win-wgend ontving. ouwtJe haar klanten gracieus

"Nu moet)· hi

band stopte.... En nadat

~j

weer in de heerlijk ruime Packard hadden plaats genomen, bij den

Chine~~en

kruidenier ^'0 mand vol proviand hadden gehaald, blJ den Europeeschen boekhandelaar ^'0 paar pas uitgekomen boeken en het nieuwste modeblad hadden

gek~t, r~

Karnadi

langs een binnenweg terug naar "Soeka DJ3wa .•

Voldaan dat aan al haar wenschen

~

gemakkelijk voldaan' kon worden, verdwenen Ine's tobberijen.

Bij thuiskomst vertelde

Soewami aan

de nonna dat mevrouw Holst er was geweest om haar te halen.

Ine schrok!.... Lieve tijd, hoe had

~j

die afspraak di ^l

kunnen vergeten T • • •• Wat onaar g. ..

Haar nieuwe schatten in veiligheid brengend, nam

~~

zich voor, Lot straks even op te bellen, waarvoor Zij

nu geen tijd meer had. Zij moest

~ch

^zelfs

rep~

^{om klaar}

te komen voor het aangekondigde bezoek 111 de v6ór-avond bij de familie Ewijk!.... Moeder liet al· vragen of ze zorgen wilde, op tijd te zijn.

* * *

't Werd bij de familie Ewijk later dan zij hadden gedacht. 't Was er dan ook heel gezellig. Er .werd

zelfs

een dansje gemaakt bij aardige gramofoonmtWek, zoodat de avond bizonder geanimeerd verliep. Op de

ochtend-visite leek mevrouw Ewijk Ine 'n beetje

zw~.

^{op de}

band, maar 't viel mee! Trouwens, mevrouw,

E~Jk ~eeg

vanavond ook geen snippertje kans voor n Jeremiade over "Soeka Djawa's" toekomst. Energiek bracht me-vrouw

Meulemans

Verschuur haar steeds weer af van

dit onderwerp·

130

~ administrateursvrouw werd dan ook al spoedig de

.;ZIel

van ~e conversatie en iedereen stelde het zeer op prlJS, dat .. ZiJ zooveel bijdroeg tot het genoegen van de

avon~. ZIJ. w~, vonden allen, toch wel 'n bizonder g-:schikte njonja besar, die de boel maar goed bij elkaar WiSt te houden, en après tout bleek ook haar dochter mee te vallen, al scheen zij zich in 't eerst wat op een af-stand te houden! Ja, zelfs had zij nu een afspraak

g~ voor 'n partij tennis met de Brouwers en de

Mo~~y, een van de jongelui, die vanmorgen

zoo

on~~dig hadden omgekeken. • •• Dat zij

zoo

vriendschap-pellJk w~ ~et de houtvestersvrouw, moest dus stellig op een verglSSmg berusten!. . •• Ach, hoe gaat dat, hè T ••••

De docht~ ~ den administrateur is een heel geschikte conversabe,. ~etw3a:"?... Maar de veronderstelling dat het me1SJe wegliep met die mevrouw Holst en de Soeka Djawa-ers negeerde, bleek nu toch wel een mis-verstand!

"En. is er nog ~euws?" informeerde papa, eenigszins onrusng, toen beiden voldaan thuiskwamen

N · ^{I" •}

" ~~ts • antwoordde moeder gedecideerd en

triom-fant.ebJ~. "Ik heb dan ook alles vermeden om door onzmmge, vervelende geruchten de gezelligheid te laten bederven!"

De heer M~~ Verschuur gaf geen antwoord ••••

Waarom zou hij haar plezier vergallen door te zeggen wat hij had gehoord: - dat administrateur Verkerk ontslagen was, omdat zijn fabriek met een andere werd samengevoegd! En Verkerk had voor dezelfde moeilijk-heden gezeten als hij.

Meulemans doorpraten, Opgewekt bleef

mevro~w

^{in gedachten}

ver~onken,

maar papa was

verstroo~tijd

^{in zijn werkkamer}

en trok zich, na de avon ,

terug. ⁰ het zich nu wat

gemakke-Mevrouw Meulemans gmog Ot °apon voor een luchtiger lijker maken,

d~r haaro:~~

dan bij Ine te voege,n, kimono te verw1SSelen, ⁰ tt op het gewone plaatsje.

die al buiten was gaan

o~ ~

nu al moeder en Ine, Geruime

~jd u~ ~lJ

^de

av~d

over zich

h~

als een Werus

d~ n~

: : : betooverende schoonheid.

voelen~e kom~,

ⁿ

av~

rdrongen van een serene rust.

Alles In de twn .. was 00 en de bladeren der hooge De daken der

blJge~~~~cht

^{als met %ilver}

ov~­

klappers, werden doo was dit licht,

~

helder, dat Je goten. Zeldzaam helder I De hemel was van

b .. kunnen e2;en ••.•

meende er IJ te la trak en doorschijnend. Grooter een ~uiver donkerb uw, s

dan 0 Holland leek de volle maan. nach dikwijls

In ^{0 0} d · koelte van de t

De Javanen, die In e. houden ervan, op maanavon-groote afstanden

o~eggen,

wonderlijk klonken hun den buiten te ~lJn. Hoog en

verwijderde stemmen. elde een gamelang onbegrijtx:lijke In de kampoeng

s~

doorheen een lange,

~~v~e

klanken, met nu en er 'n Zacht wmdJe chenstemmen ••••

galm van hooge

~ens

⁰ edrenkte bladeren van de deed de

reusa~ht1g~:~~

muurtje bij het paviljoen, pisangboom,

~

^ter

6,

Kalon een geweldige vleer-lichtelijk WUlven •• :. on ⁰ en

g~ijlsnel

over hun hoof-muis, schoot geheml%1lUU

d g kleine kali die op zij langs den. • •• Het water van e ,

het huis liep, klotste eentonig over de groote steenen in

%'n bedding. De krekels waren stil, ook de

kikkers ..••

Van 'n bovenaardsche, intense schoonheid was de avond.

Ine voelde, hoe

haar

geest %ich ontspande, hoe iedere OPStandigheid wegvloeide bij

d~e

rust. Het speet

haar,

nog niet in de gelegenheid te

~jn

geweest, Lot op te bellen, maar misschien had moeder toch gelijk en moest zij hier niet de een boven de ander

verkie~en.

^Zij

^moest

leeren, %ich aan te passen en vriendschappelijk te zijn met allen!.... Er

kwam,

na

d~

^{bewogen dag,}

iets van vredige gelatenheid over

haar.

Ook moeder voelde %ich tevreden. Het was

haar,

of stilletjes de oude intimiteit

kwam

nadersluipen, nu zij daar %00 alleen %at met

haar

dOChter. Ook %ij overdacht

het gebeurde van deteu

dag. Zij

"'as misschien

wat

heftig

vanmorgen, maar het was noodig geweest! De praatjes Over Ine,

haar

's morgens ter oore gekomen, had zij nog

iuist

bijtijds

kuunen outzenuWen.

Nu ....

alles

gelu/ckig weer goed! Ine's sympathieke persoontje had allen

weer

geheel Voor zich ingenomen •• " Ach, het ondernemings_

leven was nu eenmaal vol ups and downs! Hoofdzaak was, dat de leiding je niet ontglipte en dat je tactvol bleef!

,,'n Prachtige avond, hè, kind 1" %ei %e %acht, met groote vriendelijkheid. "Ik

ben

blij VOOr je, dat je het bij Ewijk

g~llig

hebt gevonden

en

je morgen nu ook

In document SIGNATUUR MICROVORM: (pagina 64-69)