eens naar de tennisbaan zult gaan."

• • •

Er 1IOIgden VOOr In. <enig.

weken

vol

oulspaunü,g

133

en

afwisseling.

vete uren van den dag werden aan tennissen besteed, en als

ze

nu zwemmen ging, was het niet alleen met Lot.... Ook werd zij

her-haaldelijk uitgenoodigd voor mooie autoritten, die dikwijls eindigden met een vroolijke picnic in het bosch. De bridge-avondjes bij verschillende families waren legio, en

wanneer

er niet werd gebridged, werd er gemusi-ceerd, gedanst of gebabbeld. De stemming op de fabriek

was

dan ook werkelijk voortreffelijk.

Het speet Ine wel

eens,

geen gelegenheid meer te hebben

naar

de houtvesterij te gaan,

maar

^zij

had

haast geen tijd om hierover na te denken, en Lot, dielanggenoeg

"Soeka

Djawa^tt kende om te begrijpen uit welke hoek de wind waaide, hield zich achteraf.

Toch

deed het baar leed

te bemerken, hoe zorgvuld1g haar vriendinnetje van baar vandaan werd gehouden. Maar zou zij, terwille van haar sympathie voor baar, het Ine moeilijk

maken

met haar vriendschaP'! •••• Afwachten! Er kwam wel

weer

een andere tijd!

Ine's dagen waren tbans z66 gevuld met sport en vermaak, dat zij zelfs

had

overgeslagen,

aan

de Beukema's te schrij-ven. Want nu de campagnetijd nadetde, begon er bijna

een {uifstemming te heerschen op

"Soeka

Djawa

u

• De

maanden, dat ^dag en nacht de machines zouden dreunen, naderden meer en meer en, evenals andere jaren, ver-gevuld met genot dagen tegenwoordig

, maar gaven ze haar nu ook

1

35

.. "d om op adem te Z.. t..._~ nauwehJks tiJ pret)' e in het

'd--^tt1g! 1J ^lI.iIU d het eene

VOl ~u- ^.. viel voortduren v~, anders van haar komen! Z1J Ei en1ijk werd er bier ll!'ets vriendelijk

ge-andere! ••••

.!

beetje meegaandheid, een te amuseerent verlangd ~

Soeka

Diawa'sche trant f . de

zwaar-'cht en ~ch

naar

doch het was ^{0 ..}

Z1 Zij piekte en paste

r ^~chtend

niet wilden

~)k::

oedi

e gedachten en all liefst en toen ZiJ e m

H

tgbaltoiletje werd echter

-~er ~

de soos reed,

e et papa

en

moc;u,

Hoe

~u dat e dagen later m zwarigheid. • • • , ^_LJ..

g prake meet v a n ,

'IN:> wtzag,

^7.UU

was

er geen s 'ong meisJe dat er 'erden

ook kunnen voor een ) cht tot de meest geY1 werd beWonderd,

:el:

^{danS oversloeg 't}

behoorde

en geen

HOOFDSTUK X

NOG EENS FRED.

Maar nu waren de vroolijke dagen voorbij en stond de campagne, het werksei~, voor de deur!

Zooals 'n paar weken geleden was besloten, zou Freddy tegen het maalfeest eenige dagen thuis mogen komen, 'n welkome afleiding, vond Ine, nu de meeste Soeka-Djawa-ers zich een beetje begonnen terug te trekken in eigen druk gedoe.

Toch had ~ij niet te klagen over verveling. Er was thuis werk te over voor haar, nu het aanstaande feest voor de Europeanen op de besaran ~u worden gevierd. Zij had moeder geholpen bij de voorbereidingen van "een wandelend souper". Zij had bowl helpen maken en sand-wiches, de buffetten en tafels gearrangeerd en tientallen dingen meer.

Ook de administrateursvrouw had =ch geducht ge-weerd en, hoofdpijn willende voorkomen, had zij de lunch vervroegd om tijdig naar haar kamer te kunnen gaan voor de middagrust. Na de inspannende ~gheden

was het ~ je weer te herstellen, om morgen op het feest vooral frisch te ~jn, ook Ine raadde zij aan haar voor-beeld te volgen.

De heer Meulemans Verschuur had intusschen Karnadi 137

tad ezonden waar Fred met de tegenwoordig

gew~e!:en~~letj;.

^Maar vroegen zij een was over Ine en db" die lui in Bandoeng, met, Even-bij Ine niet lijden mocht of Jaloers op

8

min wilde bij beweren 'n heilige boon te zijn of dat er niets op hem te zeggen viel! Maar nadat je wekenlang gevlast had om eens eventjes van onder de plak van je eeuwig "opvoedende" huisgenooten wèg te komen, werd dit je welkom-thuis! ••.•

Hij stond met 'n ruk op van tafel en besloot, op zijn kamer maar wat te gaan zitten rooken. Dus verdween bij, niet alleen erg uit zijn humeur, doch ook ontgoocheld en in zijn wiek geschoten. lichtend, maar meteen weer doorspelend, fortissimo,

• de eene mop na de andere.

Gehàd " ~i hij, "maar ik speel liever uit mijn hoofd."

ruj

bo~bardeerde

de piano of zijn leven er

~an

afhing, het bovenlijf wiegend op de maat van de mtWek. En nu hegon hij ook nog allerlei gekke gezichten te trekken, waarmee hij Krentenbolletje uitbundig aan 't lachen bracht!. . • . Dan, opeens, na eenige malen als een dolle op de pianokruk te hebben rondgedraaid, brak hij af met een valsch accoord.

Die jongen ~t nu letterlijk geen oogenblik stil! Wàt 'n wip-op-stoeltje! Wàt 'n on~~urighefd!.:.. Nog hing de binnengalerij vol van ~Jn la:~331 of Je h~rde hem alweer in de bijgebouwen, waar hij de heele bedien:

denschaar in opschudding bracht! ••• :. En w~. ~t hij nu weer? •••• Natuurlijk in de garage blJ Karnadi, m druk

gesprek over de Packard 1 ..

Daar moeder nog niet bij de hand scheen te ~Jn, was Ine weer naar haar paviljoentje gegaan. Doch nauwe-lijks was zij binnen of Fred's stem klonk op het voor-galerijtje: - "Spada! 1).

Hij verzocht haar, het huisje eens te mogen zien ennadat hij door alle kamers was gehold en geconstateerd had:

_ "V erdraaid gezellig is 't hier! Mama ~eet ~a! haar dochter toekomt 1" liet hij

zich,

zonder wtnoodigmg ~ met een plof, neer op een van de ri~ten stoelen,. strekte ~Jn heetten uit en diepte een doos Slgaretten wt een van

zijn ~en op. .

Ine bad schik in zijn ongegeneerdheid en zet wel-gemoed: - "Echt leuk, dat je gekomen bent, Fred 1"

1) Spada - Iemand, die zich in Indil aan een buis meldt, roept: ,,spada I"

140

Hij ~~oordde niet dadelijk en keek haar eens van onder ZlJn donkere wenkbrauwen onderzoekend

aan

Dan, langza~m een sigaret opstekend, zei hij spottend

~ ongelOOVlg: , - "Je bent een lief meisje, Ine. Ik mag Je graag, maar Je moet me niet zitten betoeteren 1"

!ne, die ~ de andere kant van het ronde tafeltje was gaan ~tten, ~~ek verwonderd op bij die toon .•••

Wat nu?... TWlJfelde hij

aan

haar woorden?

"Hoe kom je erbij, dat ik dat niet zou meenen ?"

vroeg ze verbaasd.

Hij begon zachtjes te fluiten en ~t geruime tijd met aandacht rookkringetjes uit te blazen, tot hij schamper op~e;kte: - "Nou, dan ben jij wel de eenige in de familie, die er ZOO over denkt."

"Wat bed~ je?" zij bleef hem vragend aanzien.

"Wel, .h~b Je dat dan nog niet gemerkt?" ging hij voort, driftiger, ook quasi onverschillig: - Ze zien me

op

"Soeka

Djawa liever niet dan wel!" "

Daar was iets in zijn manier van doen, dat Ine

onaan-genaam trof, juist als bij hun eerste ontmoeting, toen zij tusschen moeder en Fred een heimelijke strijd had ver-moed. Evenals toen, klonk er misnoegen in zijn stem wreve~, doch n~ ,bovendien ook bitterheid en misschi~

zelfs lets verdrieags.

Zij kende echter de ~ethouding van den jongen met vader en moeder .~og met voldoende om hem te kunnen tegenspreken of Zijn veronderstelling te kunnen ontzenu-wen. ,En het ~et een grapje probeerend, kwam zij on-handig: - "J1J dei1kt misschien net als Uilenspiegel: de menschen mogen me niet, maar ik heb 't er naar gemaakt ?"

Hij baalde de schouders op en antwoordde scherp:

_ "Best mogelijk! Maar al kwam ik nou met de pt'ach-tigste rapporten thuis, moet je niet denken, dat dit voor papa en mama iets zou beteekenen."

"Maar, Fred!" schrok zij •..• Wat mankeerde de jongen toch?

"Zet maar

niet

zulke oogen op!" schamperde bij. "Ik meen 't! ...• Trouwens, als je er goed over nadenkt, is dat ook heel begrijpelijk, nietwaar 1"

Getroffen, zocht Ine opnieuw

naar een

geschikt ant-woord, waardoor bij gelegenheid kreeg, ongestoord voort te gaan, nu bijna smalend: - "Niet dat 't me schelen kan, hoor. Ik ben er al aan gewend en' al lang over dat

soort dingen héén 1"

Ongeduldig tikte Ine met de band op tafel.

"Fred,

~

^mag je niet spreken!" riep zij boos. "Ik wil het niet hooren, versta je Ilt

Doch dan wierp hij met een nijdig gebaar zijn half opgerookte sigaret in de tuin en liet zijn onverschillige, ineengdte houding varen. Zijn donkere oogen schoten vonken, toen bij vervolgde, scherp en opstandig: - "Wat weet jij nou eigenlijk van die dingen

M,

Ine? Op jou

~jn

~ dol, zijn ze trotsch 1 Ook op Hans zijn ze trQtsch I •••.

Maar op mij •••• ? Ik heb immers maar 'n Javaansche moeder gehad 1 En als ik dat nog niet goed genoeb zou weten, wordt het me door die paedagogen in Ban-doeng nog wel eens extra onder de neus gewreven 1 ..

En hoe word ik thuis ontvangen' Zeg nou zelf!

Als een ~,.... Mama heb ik nog op geen velden of wegen gezien! En waar zit papa,.... Denk je, dat

jou zooiets overkomen kan of Hans? N

;e mama moeten ' . ' .. . . . • ee, dan had moest komen 1" ~en In den tiJd, dat ;ij uit Holland

Ine voelde 'n steek in haar hart ^t'Y1

van't een Fred' . . ' . .. wat was er waar kOOk g Zet? • • •• Zij zat onrustig de tuin '

IJ en, onzeker wat te doen f ^In te alweer een w'euwe' had° te zeggen, terwijl Fred

sigaret op k

als een schoorsteen. gesto en en rookte

~ ~:: zoetjes-aan al tegen half zes te loopen arm am, sarong-ruischend lan ' • schoon waschgoed Z" d " g s met een stapeltje slaapkamer de Iwken^lJ

tvers1w~en

^In het huisje, om in de e wten en de klamboe dich te trekken voor de muskieten di al "d t meting he' en r d , e tiJ tegen de sche-Hans'e gmn on te zwermen .... En nu kwam ook

J aangehuppeld, blinkend van helderheid' ..

In document SIGNATUUR MICROVORM: (pagina 69-74)