De uitzend en detacheringsbranche

Een van de arbeidsrelaties die niet apart in de arbeidsmarktgegevens van de GGZ en de GHZ wordt genoemd (maar wel bij de Jeugdzorg), is de detacheringsconstructie. Ondanks dat brancheorganisaties zeggen hier weinig vanaf te weten, blijkt uit de contacten met zorginstellingen dat deze in alle drie de branches worden ingezet. Een voorbeeld van een detacheringsbureau is Arto. Arto verkoopt zichzelf als volgt op de website:

- Snel en gemakkelijk hoger opgeleid personeel; - Geen administratieve kosten;

- Geen ziekte- en leeglooprisico; - Geen dure werving & selectie kosten;

- Meer continuïteit en grotere betrokkenheid van de werknemer; - Gemotiveerde werknemers door grotere mate van zekerheid; - Efficiëntere planning t.a.v. bezettingsgraad op de werkvloer.22

Uit de contacten in de zorginstellingen blijkt niet dat detachering zo goedkoop is als dit bureau het doet voorkomen. En ondanks dat dure professionals wellicht betrokken en

gemotiveerd zijn, hebben cliënten liever een vertrouwd gezicht. Om te weten te komen welk beeld klopt, sprak ik een uitzend- en twee detacheringsbureau onder andere over dit

onderwerp, en over hun verdere werkzaamheden. Helaas wilde Arto zelf niet reageren.

Buro MK, uitzendbureau

Buro MK regelt met name uitzendkrachten en ZZP’ers voor woonbegeleiding in de Jeugdzorg en de GHZ. De instelling denkt dat de markt voor uitzend- en detacheringsbureaus groter wordt. Zorginstellingen moeten namelijk steeds meer bezuinigen, ook op het eigen personeel, en doen daardoor vaker een beroep op uitzend- en detacheringsbureaus. Zo drukken

instellingen hun kosten met een minimale vaste bezetting. Volgens het uitzendbureau bepaalt voorspelbaarheid in grote mate of uitzending financieel gunstig is voor zorginstellingen. Bij acute tekorten kan het duur uitpakken, maar als de fluctuaties in het personeel te voorspellen zijn, kan het wat goedkoper uitpakken. Instellingen kunnen afspraken maken met Buro MK over vaste uitzendkrachten, zodat cliënten regelmatig eenzelfde gezicht blijven zien. Volgens de instelling zijn er op dit moment teveel beleidsontwikkelingen (WWZ, de wet DBA) om een

22

Arto Recruitment (2017). Detachering als oplossing voor flexibele continuïteit. Beschikbaar via: https://www.arto.nl/detacheren

voorspelling te doen over de toekomst van de uitzend- en detacheringsbranche in de zorg, maar de afgelopen jaren is de markt dus groter geworden.

Aatop, detacheringsbureau

Aatop is een detacheringsbureau dat actief is in de GGZ, Jeugdzorg en GGZ. Ik sprak een accountmanager die werkt als recruiter en zich bezighoudt met het zoeken van kandidaten voor vacatures. Aatop werkt vooral met midden- en hoge kaderfuncties: staffuncties, HR- functies, back-officefuncties, interimfuncties en teamleiders. De organisatie merkt dat de vraag naar verpleegkundigen en verzorgenden groeit en bemiddelt daar steeds vaker in. Er wordt ook gewerkt met begeleiders in de GHZ. De organisatie detacheert niet alleen, maar bemiddelt ook in wervings- en selectietrajecten. De groep detacheerders van Aatop is niet zo groot en omvat vooral mensen die op projectbasis werken. De beloning voor deze groep is hetzelfde als die van hun collega’s op de werkvloer, stelt Aatop.

Op de vraag of het financieel aantrekkelijk is voor instellingen om gebruik te maken van detachering, kan Aatop geen antwoord geven. Detachering scheelt veel administratief werk en legt verantwoordelijkheid voor het wel en wee van medewerkers buiten de

zorginstelling, maar daar moet wel een extra bedrag voor worden betaald aan Aatop van zo’n 10% bovenop de reguliere loonkosten. Aatop merkt dat er veel bureaus opkomen in de detacheringsbranche. Er worden ook meerdere bureaus tegelijkertijd ingezet om lastige vacatures te vullen. Aatop weet zich daarin te onderscheiden met een Christelijk profiel. Aatop zet ook ZZP’ers in en verwacht dat dat in de toekomst door het huidige gebrek aan handhaving van de wet DBA lastiger gaat worden. Daarmee is Aatop ook een

bemiddelingsbureau.

Samen in de Zorg, detacheringsbureau

Stephanie Bindervoet werkt bij Samen in de Zorg (SidZ), een detacheringsbureau dat onder andere actief is in de GGZ en GHZ.

SidZ werkt in de GHZ vooral met mensen geschoold tussen mbo-3 en mbo-5 niveau, met name op uitvoerende taken: assistentbegeleiders en activiteitenbegeleiders. In de GGZ levert SidZ vooral verpleegkundigen gespecialiseerd in psychiatrie. “De markt is nu dusdanig

dat organisaties soms wel eens 20 vacatures bij ons uit kunnen zetten. Voor ons is het ook gewoon lastig. De aanvragen voor personeel liggen soms wel bij 8 verschillende partijen. Bij sommige instellingen heeft SidZ via hun detacheringsconstructie 6 mensen werken. Als we zouden kunnen, zouden er een flink groter aantal mensen kunnen werken.”

waar. “Opdrachtgevers vinden ons altijd duur, maar we dragen ook veel lasten en risico’s.

We bieden hen ook een vangnet.”

De detacheringsmarkt is volgens Bindervoet volop in ontwikkeling en bureaus verzinnen trucs om arbeidskrachten te lokken. “Ik hoor wekelijks nieuwe namen. De markt is

zó schaars dat iedereen tegenwoordig een detacheringsbureau kan opzetten. Als je een handjevol mensen kan vinden dat met je wil samenwerken, heb je al bestaansrecht. Dat is in die zin vrij lastig: de ene geeft 10% loon bovenop de huidige inschaling, bij de andere krijg je een auto, en bij de derde krijg je weer een opleiding. Ik vind dat geen goede ontwikkeling, maar ik snap het wel.”

Alle uitzenders en detacheerders moeten zich volgens Bindervoet aan de ABU/NBBU- cao houden. “Die gebruiken we. Wel krijg je pas na een half jaar pensioen. Vakantiedagen

krijg je 24 dagen, maar geen eindejaarsuitkering. De inschaling moet altijd volgens de cao van de inlener. Daar mag je niet nadelig van afwijken, maar wel positief.”

Ook bemiddelt SidZ ZZP’ers hoewel de wet DBA de mogelijkheden daartoe beperkt: “Wij hebben verschillende opdrachtgevers voor ZZP’ers, maar contracten en voorwaarden

zijn anders. Je moet wel kunnen bewijzen dat het nog ZZP’ers zijn met eigen opdrachten.”

Bindervoet verwacht dat er nog veel meer kleine bureautjes bij gaan komen, misschien ook gespecialiseerd in werving en selectie, die met een fee van 5000 of 10000 euro mensen gaan verkopen. “Ik hoop eigenlijk dat de bedrijven die er nu zijn meer op één lijn gaan zitten

en voor kwaliteit gaan in plaats van auto’s en heel veel geld. Haal je daar de juiste mensen mee binnen? Kiezen mensen voor arbeidsvoorwaarden of voor liefde voor cliënten?”

Bindervoet zou het mooi vinden als detacheringsbureaus onderling meer zouden overleggen. “Op een of andere manier werken bureaus nu weinig tot niet samen, wordt er