zangstooten.
- Gehail allain.... moe.. et.. ik hier dwoale.... Ik vi.... ind main minnoar ni.. i.. immer weer.... Joa langsaom sa.... al.. mai.. in laife kwai.. aine.
Piet kleurde van ergernis.... dat was verduuveld weer 'n ander lied.... die maid zat
nou puur vol akeligheden, en ratelvaartend er tegen in, dreunde z'n zangerige stem
met café-chantantkomiek-timbre.
- Op hede.... in de groote kemedie.... Mikke hou je vàst an de slip van main hemd....
treurespel mi ketelmesiek en melaische trombom.... neutemaide aa's swafelstokkies.
- Doàmes mi klompe.... toegang ses sint.... heere f'r naige.. - sel speult worde....
Te-e-e filis Skeersalf.... of.... manke Metrain mo' je geloofe....
De meisjes gierden, koppen bijeen in donkering, met de stijfuitpriemende teenen
van hun half gevlochten mandjes elkaar beprikkend. Nou lachte Klaas zelf mee. Hij
kon zich met meer inhouen, maar woest was ie toch op Piet, dat ie z'n meiden zoo
inpalmde.... dat gaf niks goed.... niks goeds....
- Nou furt an 't werk, joeg ie weer op, dat de meisjes hun lachen inpersten maar
telkens weer in licht gegichel uitproestten, aanhalend de anderen, onder nieuw geratel
van Piet's lolletjes, die op één dreun bleef gekkigheidjes zeggen.
Kees bekeek met grimmigheid Klaas, die werkte als hing er z'n leven van af. Wat
kon ie die arme maide toch beule.... was da nou werk veur maide.... Hai kon ommers
best 'n poar kerels doar sette.... Stinksuinige vrouw.... s'n jonge die d'r hielp en in 't
land somers nog al s'n kooters plukte.... en hai niks.... niks....
- Is da nou maidewerk Kloas, je mos je aige skame, is da nou hullie werk?
't Was er uit bij Kees, draaide al lang in 'm rond. Klaas was woedend, hij begreep
niet waar de kerel zich mee bemoeide. Jaloesie most 't sain, dat ie 't sain nie lie doen.
- Seg Kees, stem-goeiïgde gemaakt Klaas, - je ben d'r 'n bofenste beste.... moar ik
seg moar.... da binne mam soake.. jai hep je eige saoke.... dà binne maine....
Stroef was t'r uitgevenijnd, en bleekig trilden z'n neusvleugels van stille drift.
- Nou 't is puur skande.... kaik se sweete.... d'r ruggetjes breke t'met.... die hep 'r
hand weer op d'r sai, en dìe steunt aa's 'n big.... d'r is t'met niemand in de ploats waor
maide werke....
- Soo?.... nou koopman.... dan kaik ie mi je neus....
vroeger nie!.... daa's gelaik.... moar op hede huis an huis.. Doar hejje dochter van
Piet Beugel, de maide van Molenaar, van Deuter, van Renke.... de maide van.... van....
van nou noem d'r self m'r is wa' op.... die werke t'met veul langerst aa's sullie....
- Daa's net, lachte Geert, moar die kraige feur ieder tientje 'n sint.... en wai.... wai.
- Da hep d'r niks van, niks van, schreeuwde Klaas onthutst, met één hand nog
uitgespreid door het vinger-langzaam optellen van tuindersnamen, waar meisjes aan
huis vlochten.
- Hee, d'r af daor, d'r àf!.... schreeuwde Trijn, tegen twee jochies, die uit school
binnen gestormd waren en in lawaai stonden te wiebelen op de mandjes en
teenen-bossen.
- D'r af, schreeuwde Klaas, wi jelui deur main goed snerte.. benne jullie heule gaor
daàs....
- Wàrrimpies! Wàrrimpies' blies Jan Grint, vlak op de kachel geduwd, met 'n akelig
benauwd gezicht, zoo komiek toch, dat ze lachten, allen.
- Je hep 'n kop aa's 'n skarretje da nie lache ken.... lolde Piet....
Wa mo je.... goan noà je snoeptoàfel.... laileke koàketoe!....
-- Komp dan d'r is hier langerst.. lolde Piet terug, met 'n zinlijk oogknikje naar z'n
zus, mooie Geert.
- Hoor!.... nou hep se 't op d'r heupe, lachte Geert, met 'r vinger op d'r mond om
te stilte-sussen, luisterend naar waschmeid, die jolig stem-tierde nù;....
- O! doch je ferempel dat maines was bai d'r.... o ho! koopman,.... kom bai de huur
terecht.... se kraigt puur d'r kinders in 't joar....
- Seg, mi fesoen Jaa'n berispte Klaas streng, die zelf 'n gemeen nieuwtje had willen
vertellen, maar niet durfde, en 't nou deftig maar gooide op 't fatsoen....
Kees voelde zich weer gloeien. Hai, hài wist, wat 'n merakel-monster Klaas weest
was, in Amsterdam, toen ze voor jàren hèr samen gevent hadde doar.... hoe se doar
same de beest
uithonge;.... weest ware, van d' eene meid na d' andere.... steeg in steeg uit.... en nou
most Jan se snuut houë.
- Of 't maines is, vroeg Trijn, se hep 'r vraier tog moar blind mit fit'r'jool gooit, bai
de Gasperlaon,.... vlak bai bolleskuur van Neelis.
- Hep sài da daan?.... is sai dá'? vroeg Piet onthutst...., nou ken ik d'r fraier ook....
pàl in se lampies hep se sain raokt.... dan hep se ook vier jaor sête.... hai is
stekeblind!....
- Daa's net, bromde Klaas, se hadde d'r motte vieredeele, dá' varke.
- Nou, driftte Geert uit, moar hai hep 'r late sitte mi twee kinders.... en alle maide
ware sain.... nooit hep ie se hande thuis houe kenne.... nie Annie? nie Cor? en naige
skaïve f'rdiende ie.... en nooit niks kreeg ze.... ik had t'met ook dààn.
- Wa jài.... jai hou je bek!.... jai muurvarke.... wa jài.... hep 't hart en la' 't so waid
komme.... jai....
- Nou speul d'r moar nie soo òp.... ik bin tog va main aige....
- Hou je bek, woedde Klaas, d'r wort je niks-en vroàgt....
- Nou, tog is 't woar, snibbigde Geert na, blij dat ze tegenstribbelen kon.
- Nou Kees, wai kraige ook pirsinte van Poa, lachte Annie, om weer 'n beetje
goeiïgen toon te krijgen in 't gesprek.
- Pirsinte? angstigde vragend Klaas, - nee kind, da mo' je 'm nie lappe.... dan skie
'k in.... sullie kraige t'met tien sint veur de honderd....
- t'Jonge.... t'jonge.... daa's main 'n klodder.... daa's gul.... en jai moàkt anderhalf
sint p'r mandje, scherpte Kees.
- Soo?.... enne main tieme?.... kwartje per bossie.... de leertieme dèrtig....
- t'Jonge.... sarde Kees door, meroàkel.... moar sullie moake de heule keet!....
- Dà' wee'k soo net nie!.... dá' wee'k so net nie, ik moak oore en boompies, de
swoarste karrewei t'met....
In document
Israël Querido, Menschenwee. Roman van het land. Deel 1 · dbnl
(pagina 149-152)