Naya Pusta

Naya Pusta, ‘Nieuwe Generatie’, is een nieuwsprogramma voor kinderen in Nepal. In 2012 is Free Press Unlimited begonnen met het ontwikkelen ervan in dit Aziatische land.

Free Press is in 2008, in de persoon van FPU-Media Program Manager in Azië Dessi Damianova, naar Nepal toe gegaan om met commerciële en publieke partijen te praten. Dat zijn officiële mediabedrijven die al ervaring hebben met het maken van nieuws, de overheid of de omstandigheden in Nepal. Zo kan worden bepaald met welke organisatie het beste samengewerkt kan worden. Er is gekozen voor NEFEJ, dat staat voor Nepal Forum of Environmental Journalists. Zij zijn een bekende niet-gouvernementele organisatie in Nepal die zich bezighoudt met de natuur, duurzame ontwikkeling en andere sociale issues. NEFEJ had al een radioprogramma vanaf 1997 dat beroemd was in Nepal en ver daarbuiten: radio Sagarmatha. Sagarmatha is het eerste community radiostation van Nepal en heel Zuid-Azië. (Aram, 2008, 68).

Raghu Mainali, de directeur van het programma Naya Pusta, deed in 2008 onderzoek met geld van Free Press (4.000 euro, participant 8) naar de behoefte van kinderen aan een nieuwsprogramma.

Participant 6: “There was not a single programme that used to simplify the issues that kids needs to know. Like the news things, the sports, the politics, the ongoings in the current situation of the country, everything. So as a kid, for the overall development of a kid, they need to know about those issues. Only then the mention of knowledge is going to be wide. (…) So our goal, our mission at that time is: Simplify whatever there is, to the maximum extent possible, that would enlighten kids, that would be

understandable for kids and that would give them what they really need. The voice in society.”

De onderzoeken van Strong (2008) en Lang (2007) bevestigen het onderzoek van Raghu. In die tijd waren er in Nepal wel kinderprogramma’s, maar die bestonden vooral uit liedjes, verhalen en gedichten, of ze waren gewelddadig en seksueel (Lang, 2007). Uit het onderzoek van Raghu kwam ook naar voren dat er geen nieuwsprogramma bestond voor kinderen dat de doelgroep scherp voor ogen hield. Naya Pusta is een pionier in de journalistieke cultuur van Nepal.

Participant 5: “If you go through the Nepali literature, about television programmes, these people like 8 to 16 are the, I can say, forgotten citizens. (…) So we thought like these forgotten citizens of Nepal should be informed. About everything that is

happening in Nepal, in their society.”

Projectcoördinator en eindredacteur Rajesh Ghimire geeft zelf al aan dat er niet veel over geschreven is. Het concept van dit nieuwsprogramma richt zich op kinderen tussen de 8 en 16 jaar oud.

Participant 3: “Sometimes we want to make them aware of their rights. Children rights. And sometimes we make them aware from the politics of Nepal. And how the people are affected by the politics and the children also. So first of all we make them fresh, confident, and we make a venue for them, their future, through this programme. And then we teach them to fight for their right, for the truth and for their future.”

Directeur Raghu is ervan overtuigd dat naast de kinderen, de leraren en de ouders belangrijke doelgroepen van het programma zijn. De organisatie, de samenstelling van journalisten en de rolverdelingen, worden in 2012 gevormd. De financiering vanuit Free Press is anderhalf jaar een vaste bron van inkomen voor het nieuwe programma. Daarnaast worden ze gesteund met materiaal zoals decors, camera’s en goede montage-apparatuur.

Ook krijgen de journalisten trainingen over hoe journalistiek voor kinderen gemaakt moet worden. In de zomer van 2012 zijn eindredacteur Rob van Trier en redacteur Bart van Hattum van het NOS Jeugdjournaal in Nepal. Zij hadden al ervaring met trainingen geven

voor Free Press in andere landen, onder andere Zuid-Afrika, Suriname en Zambia. (Voorgesprek met Rob van Trier).

In Nepal is een opleiding journalistiek niet vanzelfsprekend. Er zijn weinig goede opleidingen en die zijn vaak ook erg duur, zo komt naar voren uit de onderzoeken van Pokhrel (1995) en Pant (2009). Dit heeft volgens hen vaak te maken met het feit dat niet iedereen toegang heeft tot de opleidingen, zoals vrouwen, en er bestaat geen eenduidig systeem wanneer er wel een opleiding is gedaan. De journalisten van Naya Pusta zijn ook niet opgeleid en vaak erg onervaren.

Participant 2: “It is the first space were I started my career. Before this I had no experience. I had just finished my high school and I joined here”

Participant 6: “I had not taken any formal anchoring classes before. Whatever I did in the screening test I had learned myself by listening to the radio and watching TV.” Participant 4: “Before 2000 I was a librarian, for 4 to 5 months then I shifted to audio visual department. I worked here as an assistant video editor. Than later I became editor. Then senior editor now.”

Pant (2009) suggereert dat er inderdaad weinig mogelijkheden zijn voor Nepalezen om goed journalistiek onderwijs te volgen vanwege de kwaliteit van de opleiding en de prijs. Studeren is voor veel mensen in Nepal niet te betalen. Dat is volgens Khan (1993) de grootste reden dat er in Zuid-Azië veel mensen geen goede opleiding volgen. Ramaprasad en Kelly (2003) nuanceren dat beeld iets door te stellen dat ongeveer zestig procent van de journalisten geen goede opleiding heeft gehad en vijftig procent van de journalisten dat krijgt terwijl ze werken. De enige journalisten die een journalistieke bachelor hebben gedaan zijn Raghu Mainali, de directeur van Naya Pusta en Saroj Koirala, verslaggever.

Participant 3: “I think there are no strong institutions to support the media. (…) There is a university where we can study the journalism and mass communication. But it is rough I think. (…) I have done recently my bachelor in Journalism and Mass Communication. But there was no textbook, reference book in the market. I studied with my experience. I already had experience in journalism so that I could study. But if I was a normal student there are many problems.”

In september 2012 beginnen de eerste opnames. Verschillende ploegen gaan op pad, bestaande uit een cameraman en een verslaggever. Zij komen terug met de beelden en dit wordt door een editor in elkaar gezet. Vaak hebben de verslaggevers zelf dan al de goede stukken uit het interview apart gezet. Als alles gemonteerd is, en er een voice-over onderstaat op basis van een script, worden deze op één lange tijdlijn geplaatst. Een vooraf gemaakte vormgeving wordt erbij gezet en in de studio worden de verschillende presentatieteksten opgenomen. Dat gebeurt voor een ‘greenscreen’ waar later de verschillende onderwerpen op worden afgebeeld. Deze ‘PR’en’ worden voor elk onderwerp gemonteerd. Als het geheel af is wordt het geëxporteerd en naar de televisiestations gemaild.

Op vrijdag 5 oktober 2012 wordt de eerste aflevering van Naya Pusta uitgezonden. Vanaf dat moment maakt Naya Pusta elke week een uitzending van ongeveer 15 minuten. Deze uitzending wordt met name in de hoofdstad Kathmandu op televisie bekeken. In de vele randgebieden zijn zo’n 60 community radiostations, waarop de uitzendingen integraal worden uitgezonden. (Voorgesprek Dessi Damianova en Jan-Willem Bult)

Participant 5: “These television stations are watched by local people. We are satisfied

with that; we like to expand it. And then radio programme is basically: we produce it and send it through email to every radio-station, like 60 radio-stations. The broadcast is in the air on time so it’s good.”

Tot op de dag van vandaag redt Naya Pusta het om uitzendingen te blijven maken. Al 196 in totaal (Youtube-kanaal Naya Pusta) Hier speelt de financiële investering van FPU een grote rol in. Toch moet NEFEJ ook op zoek naar andere mogelijkheden om zelfstandig te kunnen zijn, en onafhankelijk.