De weg naar professionalisering

In een land dat te maken heeft met verschillende crisis is het moeilijk om te

professionaliseren. Er is goed crisismanagement voor nodig (Poudel, FitzGerald, Clark, Mehta & Poudyal, 2015) en een aantal kernvoorwaarden, zoals een mogelijkheid tot

pluralisme, vrijheid van expressie, transparantie, capaciteit en middelen, en als laatste ook een gunstige infrastructuur (Development Indicators UNESCO, 2013). De journalisten van Naya Pusta lopen tegen veel problemen aan die zich juist concentreren rondom deze

kernvoorwaarden om het programma te kunnen ontwikkelen. Met professionaliseren worden de kernfactoren bedoeld zoals verantwoordelijkheid, accuraat zijn, eerlijkheid, waarheid en goede smaak die in Nepal gelden. Fletcher omschreef ze in zijn artikel over de Nepal Media Guidelines (2007). Om dat te kunnen doen is er bij het programma Naya Pusta verandering nodig. Nummer één is digitaliseren. Alles dat ze hebben staat op tapes, die in kasten tegen de muur staan.

Participant 5: “We like to have some more sophisticated editing sets, not pilot software. Apple desk tops, apple things. Faster editing, faster networking, those kind of things. I don’t want to rely on tapes now. I want a very good server so that we can put everything, every detail of our visual, on that server. And that server should have some cloud space, so that our visual could not be lost anywhere, if something happens to our office. The problem with our office is, if something happens, we will lose 20 years of our memories.”

Vooralsnog gebeurt dat niet omdat de projectdirecteur vindt dat het programma moet overleven met de middelen die ze hebben. De focus moet liggen bij de inhoud en niet bij de technologieën. Mainali schreef in 2014 dat het wel belangrijk is dat dezelfde middelen gebruikt kunnen worden door iedereen op de redactievloer. (Mainali & Battharai, 2014, 70)

Toch zien veel redacteuren dit juist als een groot probleem. Ze hebben een ruimte om te monteren en een aparte ruimte om te zitten. Nu is er alleen nog een soort minibibliotheekje en een kantoor van Rajesh.

Participant 2: “What I think is lacking out here is the personal space because all the reporters, we stay in the same room and while writing the script and all, it’s really a disturbance. We need to concentrate while writing a script and someone comes and says that, and someone is coming and saying another thing. It’s really difficult. We need more rooms.”

Participant 6: “There needs to be a make-up room, a separate make-up room.

Because it’s a little difficult when there are guests and it needs a little privacy I think. That thing is first because I am an anchor and I need to be concerned about my looks. And the second thing is our studio. It’s not very well managed and it is, we have to (share) it with the live radio of radio Sagarmatha up there.”

Volgens veel van de journalisten gebeurt er te weinig om de nodige veranderingen door te voeren. Er is een gebrek aan geld, aan goede uitzendapparatuur en vooral ook structuur. Officieel begint de dag om 10.00 in de ochtend en eindigt om 17.00 ‘s avonds. Een

vergadering over wat er voor de week staat te gebeuren, doen ze even een paar minuten in de zon.

Participant 5: “We actually have a weekly meeting with the staff like we do it on Sunday. That’s the start of the week. So we plan it and then we discuss it and then they start to work. So after that, whenever we require to meet and discuss the issue when I am free or they are free we just discuss it. So it’s not like this office, office thing, we more work like friends.”

Dit zorgt voor ontevredenheid onder de verslaggevers. Er worden namelijk geen duidelijke afspraken gemaakt en iedereen kan zijn gang gaan. Oorspronkelijk was het plan volgens de directeur om een systeem te ontwikkelen waarbij iedereen aan kan geven met welke

cameraman hij of zij wanneer wil draaien. Er is geen systeem en dat frustreert de

verslaggevers. Vaak kunnen ze niet op tijd weg om verslag te doen. Het komt soms voor dat er ook helemaal geen cameraman meer is, geen auto om te rijden en dat een verslag daarom

niet doorgaat. Volgens het onderzoek van Mainali en Battharai (2014, 68) is het wel

noodzakelijk om een goede organisatiestructuur te hebben om te kunnen overleven. Anders worden mensen ontevreden en gaan zij weg.

Één keer in het jaar houden ze een evaluatie waarbij alles besproken wordt. Maar ook dat vinden ze te weinig. Verslaggever Saroj zegt dat er daarom structureel dingen anders moeten.

Participant 3: “In the office. If I make it possible to change. I want to change the attitude of leadership. There is a lacking to make the organisation strong. There is some lacking. They have to make a long time vision on how to make a strong organisation. And how to earn more and more money.”

Maar dat is nu precies waar de directeur van Naya Pusta niet achter staat. Hij wil juist dat iedereen gelijk is binnen de organisatie.

Participant 8: “I use to see it as start-up model. You can see in the sky there are a lot of stars, so to give light one star might not be enough. Every star has to twinkle. So those all are the stars and those all are the leaders.”

De andere geven ook aan meer leiderschap nodig te hebben. Daarbij gaat het met name om geld. De grote vraag is en blijft: hoe verdienen wij geld om als programma te kunnen blijven bestaan? Maar eigenlijk vinden een aantal journalisten ook dat daar niet de focus moet liggen.

Participant 6: “I have to say that sometimes, I think that we are being too much centred on making the program and just broadcasting the program. So that we

sometimes become boring and we just pull the pile of information. The motive we were setting in the beginning of the programme; we sometimes forget that.”

Participant 4: “We don’t only depend on the finance. We have to do it ourselves also to make a good programme. I don’t think we have to be dependent.”

Participant 1: “The quality won’t be bad because we will be working from the same camera and we will be doing editing and all from the same thing so there won’t be any change but yes there will be a problem without money to manage all those things.” Participant 2: “Though the funding is stopped the quality of the program shouldn’t be decreased because we are just as the whole organisation and whole NEFEJ, the same.”

De projectdirecteur van Naya Pusta geeft aan dat hij het een lastige uitdaging blijft vinden, ondanks alle financiële steun, om de nieuwsvloer te innoveren.

Participant 8: “We are doing very good things but sometimes we get so much resistance and attacks from different actors of the society. So that time, that create anger. And another is frustration because we are doing those things but the government sometimes humiliate us a lot. In public. If there are some weaknesses found, they exaggerate publicly and all the things. So those type of situations put us into frustration.”