Eigen inkomen

Alle journalisten die bij het programma Naya Pusta werken geven aan dat geld misschien wel de belangrijkste factor is in Nepal om een journalistiek bedrijf te kunnen runnen. Het financiële aspect komt terug op allerlei verschillende niveaus. Uit de interviews met Durga Karki, Rajesh Ghimire, Raghu Mainali, Saroj Koirala, Chandra Pandit, Sujan Karki, Sanskriti Chalise en Sarun Taludhar komt naar voren dat geld ten eerste belangrijk is om jezelf en het gezin te onderhouden, dan continuïteit te bieden aan het journalistieke programma dat ze maken en uiteindelijk ook om het bedrijf te kunnen professionaliseren.

De geïnterviewden geven aan dat in een land als Nepal, arm en met veel crisissituaties, het elke dag een uitdaging is om genoeg te verdienen om bijvoorbeeld je eigen gezin te onderhouden. Uit het onderzoek van Skinner, Holland & Pach III (1998) blijkt namelijk dat veel werknemers in Nepal, of dat een journalistiek bedrijf is of niet, extra banen aan moet nemen om tot de middenklasse te kunnen behoren en niet straatarm te zijn. Participant 4 heeft dat ook en geeft aan dat hij daarin absoluut geen uitzondering is.

Participant 4: “To earn some extra money I have to work extra in the DVD shop. Every person has to do extra jobs in Nepal. So I have a DVD shop. Like that.”

Elke dag staat hij na zijn werk bij Naya Pusta minstens twee en half uur in zijn dvd-winkel om wat extra bij te verdienen. Hij kan niet leven van het geld dat hij bij het programma verdient. Daarom zit participant 4 op zaterdag de hele dag in zijn winkel. Hij heeft één werknemer die hij ook moet betalen. Zijn gezin schiet er daardoor qua aandacht soms bij in. Volgens participant 2 gaat het om ‘pocket money’ dat ze verdienen. In het theoretisch kader was al uiteengezet dat journalisten minder verdienen in Nepal dan gemiddeld (Knerr, 2013). Veel journalisten bij Naya Pusta proberen daarom op creatieve manieren extra geld te verdienen. De een doet dat door verschillende media van advies te voorzien en heeft daarom een adviesbureautje, de ander doet dat door een eigen financiële instelling op te zetten om daarmee in zijn levensonderhoud te voorzien. Een ander is professor aan de Universiteit van Kathmandu en verdient daar het grootste deel van zijn geld mee. Participant 3 heeft weer een andere manier gevonden.

Participant 3: “Some people say I have a beautiful voice to voice over. For some documentaries, for some reports. Then it’s my job, and I have this talent, I want to use this. And also to earn some extra money. And if I couldn’t get the extra job (…) then I could be in (financial) problems. Economic problems.”

Daarnaast zingt hij om extra geld te verdienen. Veel mensen raken gefrustreerd wanneer ze geen extra baan kunnen vinden.

Participant 5: “There are a hell lot of media and then the exposure we get from journalism is very high so everyone rushes to the journalism but they don’t get well payed and then also not in time. This frustrates soon and they leave the career.”

Volgens participant 4 zijn al minstens drie mensen weggegaan omdat ze niet genoeg verdienden om van te kunnen leven. Het komt ook voor dat NEFEJ, het hoofdbedrijf, de werknemers niet meer kan betalen. Die mensen zijn wel belangrijk om het programma draaiende te houden.

Participant 2: “In Nepal, the field of journalism is a challenge itself. There is no good money here in the field of journalism. And so it’s like really hard. (…) Nepal itself is a developing country so people don’t get enough money. That’s the main problem. They are not satisfied with their jobs and of course they are not satisfied because they don’t get good income from the work. (..) They don’t get salary in time.”

Bij meer journalistieke bedrijven is het uitbetalen van salarissen een groot probleem. Aditya (1996) schrijft in zijn onderzoek dat het met een baan in de media een economisch onzeker bestaan is. Er zijn kort geleden nieuwe wetten afgekondigd waarbij er voor journalisten een minimumsalaris komt. 19.500 NPR, ook wel 160 euro per maand (Shakya, mei 2016). Bij Naya Pusta krijgen ze het salaris wel op tijd maar toch, zo geven de participanten aan, is het lastig om enig bestaansrecht te ontwikkelen en tegelijkertijd deze journalistieke baan vol te houden. Een van hen geeft aan dat wanneer er een mogelijkheid is om voor zichzelf te beginnen, hij direct lucratieve jurkenwinkel wil starten.

De mensen die wel blijven zijn volgens projectcoördinator Rajesh eerder geneigd om corrupt te raken en op schimmige manieren toch inkomen te krijgen. Dat is niet uit

wetenschappelijk onderzoek gebleken maar uit het onderzoek van Mainali en Battharai (2014) blijkt wel dat veel journalisten lid zijn van een politieke partij. De corruptie uit zich hier met name in ‘journalisten’ die geneigd zijn om beschadigende informatie over de eigen partij onder de pet te houden en juist veel beschadigende informatie over anderen naar buiten te brengen. Daar is wel geld mee gemoeid schrijven zij (Mainali & Battharai, 2014).

Het team bij elkaar houden is vanwege de geldproblemen lastig maar volgens de directeur van Naya Pusta is dat wel belangrijk om een goed programma te maken.

Participant 8: “In this type of knowledge industry we have to have a good teamwork, otherwise there is no output, no good output and other things.”