Financieel zelfredzaam

De eerste belangrijke inkomstenbron is de constructie die bedacht is vanuit NEFEJ om een geldstroom op te zetten tussen de verschillende ‘producten’ die ze maken. Het journalistieke huis heeft drie verschillende afdelingen. Radio, televisie en geschreven media. Dit uit zich in radio Sagarmatha, de televisieprogramma’s Aankhijhyal en Naya Pusta en het tijdschrift Haka-Haki.

Participant 8: “It’s less expensive. Because the same team works for three. And there are three different opportunities to get the recourses because we have three products,

different products. They subsidise each other. (…) We don’t want to depend on one or two major recourses.”

Het geld dat met het ene programma verdiend wordt, kan in het andere programma gestoken worden, en andersom. Hierdoor ontstaat een systeem waarbij, wanneer er met het ene

programma meer geld verdiend wordt, en er automatisch geld naar het andere programma gaat. Zo wordt dat eerlijk verdeeld. Daarnaast maken ze ook gebruik van kleine investeerders zodat wanneer er een sponsor wegvalt ze dat gat op kunnen vangen, zegt de projectdirecteur. Dat klopt natuurlijk niet helemaal aangezien de grootste sponsor Free Press Unlimited is en Naya Pusta behoorlijk afhankelijk is van de fondsen die over zijn na de financiële input. Net als NEFEJ zijn er meer journalistieke bedrijven die worstelen met de vraag hoe zij geld moeten verdienen. Vaak gaat dat via NGO’s zoals Free Press Unlimited, blijkt uit onderzoek van Sharma in 2010. Ook proberen veel journalistieke bedrijven in Nepal de commerciële markt op te zoeken. Zij bieden zich aan als reclamemakers. De competitie is daarin volgens het onderzoek van Kasajoo (2008, 335) groot. Ook NEFEJ maakt commercials, ondanks het feit dat zij eigenlijk een non-profit organisatie zijn. Zij moeten wel, zo legt de

marketingmanager uit.

Participant 7: “When they (NEFEJ) had a financial problem, they hired me and I said: ‘we need to go through the commercial market too, then we get 40 % from the commercial market and 60 % is from the social market. And sometime we earn 70 % from commercial and only 30 % is social market, because the social market is also very competitive.’ There are so many products and houses, so many advertising agencies are our competitor. So these days we depend on commercial market too.”

Het gaat hier met name om commercials die met Radio Sagarmatha gemaakt worden. Een groot deel van het geld dat via de commerciële markt binnenkomt gaat naar de community radio, Sagarmatha. Toch krijgt Naya Pusta hier ook een groot deel van mee. De

projectdirecteur zegt dat het klopt dat de commerciële markt ook wordt aangesproken. Dat terwijl community media er juist om bekend staan dat ze niet commercieel zijn ingegeven, zegt Rodriquez (2001). Maar uit haar onderzoek blijkt dat deze community bedrijven toch een steeds groter gevaar lopen om de commerciële kant te kiezen omdat ze de concurrentie niet aankunnen.

Participant 8: “We raise some money from these commercials and sponsorship and we put that money for the future for Naya Pusta. Not NEFEJ, that’s (money) directly dedicated to Naya Pusta because that’s another project. That’s our missionary project. That type of programme we have to run forever. That’s our main focus.”

De marketingmanager heeft wel kritiek op het beleid van de directe verantwoordelijken. Hij vindt dat de coördinatoren te weinig doen om het programma in de markt te zetten.

Participant 7: “It’s a perfect product, but they are not selling it to the market, this is the problem, I don’t know why. (…) If they want to, we can make good money. It’s a unique program and in Nepal it’s a very special program for kids.”

De projectdirecteur is het daar niet mee eens en geeft aan dat het programma wel degelijk verkocht wordt. De Naya Pusta uitzending die die week gemaakt wordt, wordt voor geld verkocht aan WADADA, de internationale versie van een nieuwsprogramma voor kinderen van Free Press Unlimited (WADADA, website 2016). Ook wordt de uitzending van Naya Pusta omgezet naar een radioversie en deze wordt voor geld intern doorverkocht aan Radio Sagarmatha. Die zendt dat vervolgens uit over de verschillende community radiostations.

Het programma verkopen aan televisiestations gaat helaas niet. Dat werkt in Nepal anders dan in Westerse landen.

Participant 5: “When you produce a television programme, you pay the television station to broadcast it. It’s entirely opposite to the Western world. Because we don’t have our own station.

Om de televisiestations te kunnen blijven betalen is ook weer geld nodig, zegt Rajesh. De Nepalese overheid kan op deze manier invloed uitoefenen op de inhoud van de journalistieke reportages die Naya Pusta produceert. Er is namelijk een Press Council in Nepal. Deze heeft als taak om de journalistiek in het land te reguleren. Uit onderzoek van Acharya (2006, 52) blijkt dat deze Press Council nog erg veel macht heeft en dus ook bepaald of journalistieke producties wel of niet worden uitgezonden. Ook moet Naya Pusta, volgens de

projectcoördinator Rajesh, flink concurreren met veel mediahuizen om geld te halen uit de commerciële markt. Rodriquez bevestigt dat beeld in haar onderzoek naar concurrentie tussen community stations in Nepal (Rodriquez, 2011).

Er is nog een derde, meer creatieve, manier gevonden om geld te verdienen. De Audio- Visuele afdeling, dat de programma’s Aankhijhyal en Naya Pusta produceert, maakt ook dvd’s en documentaires.

Participant 4: “We sell DVD’s and we make documentaries for the different NGO’s and INGO’s and that’s why we make money from them also. We make documentaries for them. And they give us money. (…) Once a month we make a documentary. Sometimes two, like that. (…) We sell the DVD’s for 400 to 500 rupees. So we earn money from those DVD’s also.”

Volgens de coördinator van Naya Pusta maken ze soms zelfs zes tot zeven documentaires per maand. Maar voor Naya Pusta is deze inkomstenbron nog niet genoeg. De financiering vanuit Free Press Unlimited is gestopt en dus zijn ze bij het programma hard op zoek naar nieuwe investeerders. Salarissen en de andere lopende kosten om het programma in de lucht te houden worden betaald vanuit het restfonds dat er nog is. Projectdirecteur Raghu,

projectcoördinator Rajesh en marketingmanager Sujan spreken naar eigen zeggen vaak met invloedrijke mensen om nieuwe financiering te krijgen.

Participant 8: “We are involved in a mission. We have to convince other people who are in the same mission because for the environment and sustainable issues there are a lot of other actors in the society. How can we create a network with them? How can we not only get funding, but create a synergy effect?”

Volgens de directeur en coördinator is dat de enige manier om het programma overeind te houden. Lukt dat niet, dan zijn ze ervan overtuigd dat het binnen een jaar voorbij is. Uit de literatuur blijkt dat samenwerkingsverbanden in de media in Nepal noodzakelijk zijn om geld te krijgen (Sharma, 2010).

Al het bovenstaande laat zien welke uitdagingen er liggen voor journalisten om een

kwalitatief programma te blijven maken en daar toch geld mee te verdienen. Elke dag zijn zij bezig met enerzijds in stand houden van Naya Pusta en anderzijds nieuwe manieren vinden om zelfstandig geld te genereren. De uitdagingen die er al liggen, en vooral het slagen ervan, worden beperkt door verschillende factoren die hieronder zullen worden uiteengezet.

nerven van de journalistiek van Nepal waardoor het nog moeilijker is om met de middelen die er zijn een goed programma te kunnen maken, en vooral blijven maken.