XV. MET KLEI SPELEN EN - VECHTEN MET
PA.'t Regent nog aldoor.
"Wat anders spelen, Koen," zegt Jan.
,.Wat? 0, ik weet 't all"
"We gaan weer beesten maken! Ja! Waar is dat stuk klei?"
Ze vragen 't aan den jongen. 't Ligt achter bij den goedang.
Die klei hebben ze van 't nieuwe huis in de straat.
De koelies hebben groote kuilen gegraven. Daar kwam zand en ook klei uit.
Een groote kluit hebben ze meegenomen om 'r mee te spelen.
Ze krijgen er wel zwarte handen van. En ook wel 's 'n streep in 't gezicht.
Maar dat hindert niet.
Dat gaat 'r met water en zeep wel weer af.
De kebon wordt geroepen om te helpen. Die kan zulke mooie karbouwen maken. Met groote kromme horens. En met 'n dik, recht staartje, Dikke zware beesten zijn 't. Korte, sterke pooten hebben ze en breede ru~~en.
Ook m ~kt hiik~~imannen. Vier korte pooten op zij.
En een v~rschrikke1ijklangen bek. Vol met scherpe tanden. DIe tanden maakt de kebon met een klein mesie. All maal kleine, scherpe nuntjes.
Koen maakt stoombooties. Met 'n pijp voor de machine. En 'n tent er over voor de zon. Van achteren zit 'r 'n roer aan en ook 'n vin. Die prikt hij 'r met 'n stukje lidie aan. Dan kan de vin draaien.
70
ken. Hij mag wel 's 'n kalmen dag hebben om uit te rustenl
Even voor 't e,ten moeten de jongens gewasschen worden.
Wat hebben ze veel dingen gemaakt! Alles wordt voorzichtig in 'n leege kist gezet, om 't te bewaren.
Aan tafel zijn ze druk en vroolijk. Ze hebben ook erg prettig gespeeld.
Pa, Ma, Koen en Jan, alle vier vinden ze den Zondag 'n prettigen dag.
Jantje babbelt zóóveel, dat hij bijna vergeet te eten.
"Ik durf wel met Pa vechten!" zegt hij opeens.
"Zoo," zegt Pa. "Ben jij zoo'n branie. Dan gooi ik je Dlet 'n steen."
Jantje lacht. Dat spelletje hebben ze al dikwijls ge-daan.
"Nou, dan gooi ik Paatje met 'n stoep."
"En dan gooi ik Paatje met 'n huis."
"Nou, dan gooi ik Paatje met 'n school."
"En dan gooi ik Jantje met 'n berg."
"Nou, dan gooi ik Paatje met de zee. Dan zinkt de berg."
Nu doet Jan gauw weer 'n hap.
Pa durft niet meer, denkt hij.
Maar Papa is nog niet bang, hoor!
"Dan gooi ik Jantje met de heele wereld," zegt hij.
"Dan is de zee heelemaal dicht."
Dat is erg. De heele wereld. Die is heel, heel groot.
Jan laat even z'n lepel liggen.
Hij zucht 's. Hij kan niets meer bedenken.
Koen loopt gauw naar Jan toe.
Hij fluistert 'm stil wat in 't oor. Jan begint opeens te lachen. Hij kijkt Pa met groote oogen aan.
"Dan, dan gooi ik Pa met den hemelI Eis! Durft Pa nou nog1"
Neen, nu is Paatje heusch bang.
De hemelI Daar kan hij niet tegen vechten.
. . . en hij wijst naar een karbouw •..
De kebon krijgt geen zoen. En die heeft juist 't mooiste gemaakt!
Maar - de kebon is ook groot, en - hij is ook geen kind van Maatje.
"Och, Man!" zegt Maatje, "ze zitten toch zoo zoet te spelen. Je moet 's even gaan kijken."
"Ja, strakjes," zegt Pa. En hij blaast 'n groote, witte rookwolk uit.
Hij ligt zoo heerlijk in z'n stoel. Hij is blij, dat 't zoo'n rustige, stille morgen is. Pa moet eiken dag hard
wer-"Heeft Jan dien gemaakt?"
"Neen, kebon. En die kaaiman ook. Die booten heeft Koen gemaakt. En Jan de menschen. Mooi, hè, Ma1"
"Ja, hoor! Jullie bent kunstenaars."
Ze geeft Jan en Koen ieder 'n zoen. En dan gaat ze weer naar voren.
80
"Jantje is erg sterk," zegt hij. "Pa heeft 't verloren."
En hij kijkt Koen .s lachend aan.
Ue jongens hebben 't gewonnen.
"Hier heb je nog 'n lekker stukje biefstuk, an. Erg lijn ge nedenl Kijk 's, is lVlaatje nu niet lief voor jeI Maar dan moet je ook niet met Maatje vechten, hoorl"
zegt ze. '
"Voor zoo'n reus, die met den hemel gooit, ben ik bang. Nu moet de reus maar weer 's flink eten."
cn de reus eet flink. Hij neemt 'n grooten schep.
"Ma, kijk I"
i"l.aar Maatje praat even met Pa.
"Ma, ~laatje, kijk danI"
Maatje draait haar hoofd om.
"W'el, wel! Dat ·s een groote hap, hoorI"
,.Zoo wordt de reus nog sterker, hè Pa1"
"Morgen gooit hij zeker met de maan en met alle sterren!"
"Ja, met den heelen rommel!' zegt Jan.
"Foei!" roept Ma. "Wat is dat nu weer voor 'n woord 1"
"Maar 't regent ook altijdl" zegt Jantje gauw.
Hij is verlegen, En dan praat hij dadelijk over andere dingen.
Ma kijkt Paatje 's aan, Pa knipoogt. Ze lachen heel even.
Dat kunstje van Jan kennen ze al.
Daar staat Ma ineens op. Ze pakt Jan onder z'n armen en tilt 'm uit z'n hooge stoeltje.
Haar wang duwt ze tegen zijn wang.
En zoo loopt ze met 'm naar achteren.
"Komt, jongens!" roept ze.
"Gauw handjes wasschen. En slapen gaanl Heerlijk, als 't zoo regent"
"Boe, kassie handdoek!"
"Niet op de steenen nu meer loopen, Koen. Je voetjes zijn pas gewasschen.·'
81
De jongens willen weer liever opblijven.
Maar dat gebeurt niet, dezen keer.
Ze moeten nu heusch slapen.
De huisjongen neemt de tafel af.
Pa, Ma en de kinderen gaan de slaapkamer in, met de Deines.
Jan zit op Ma's armen.
Eerst is 't nog druk daar binnen. Telkens hoor je de stemmen van Jan en Koen.
Daar klinkt de zware stem van Pa: "Slapen jongens'"
Dan is 't ineens heel stil.
Na 'n poosje hoor je den reus en z'n broer snurken.
Reuzen snurken altijd heel hard, als ze slapen'
KicJll lalltj. 11