D E KRUISIGING

Voor de kruisdood als straf werd soms een boom gebruikt, of een enkele paal, of twee gekruiste palen als X. Het meest werden echter twee balken in de vorm van een T gebruikt.

De

†-

vorm werd gereserveerd voor ernstige criminelen.

Bovenaan het kruis spijkerde men dan een bord met de

misdaad van de betrokkene erop vermeld. Aan dit type kruis werd Jezus gekruisigd. De Het slachtoffer werd meestal naakt uitgerekt. De handen en voeten werden op hun plaats gehouden door spijkers die door de polsen en de enkels werden geslagen.

Het is een hels lijden van uren tot dagen, totdat de gekruisigde van uitputting stikt of hart en longen het eerder opgeven. De kruisiging als straf is waarschijnlijk in de vierde eeuw voor Christus door de Perzen geïntroduceerd, maar werd vooral onder de Romeinen populair in de tweede eeuw voor Christus tot 313 na Christus toen keizer Constantijn de Grote de kruisdood afschafte uit eerbied voor Jezus.

Lang voor de “uitvinding” van de kruisdood stond al in de Bijbel geschreven:

Deuteronomium 21:23 Een gehangene is namelijk door God vervloekt.

Waarom? Hier werd al vooruitgekeken naar de vloek die Jezus voor ons zou dragen. En David schrijft ruim 1000 jaar voor Christus in Psalm 22, die veel van Jezus lijden profeteert, over de spijkers die Jezus aan het kruis door handen en voeten kreeg:

Psalm 22:16 Zij hebben mijn handen en mijn voeten doorboord.

Jezus moest zelf de zware dwarsbalk van het kruis dragen van ongeveer 50 kg.

Johannes 19:17-22 En terwijl Hij Zijn kruis droeg, ging Hij op weg naar de plaats die Schedelplaats genoemd wordt en in het Hebreeuws Golgotha. Daar

kruisigden zij Hem en met Hem twee anderen, aan elke kant één, en Jezus in het midden.

En Pilatus schreef ook een opschrift en zette dat op het kruis; en er was

geschreven: JEZUS DE NAZARENER, DE KONING VAN DE JODEN. Dit opschrift dan

lazen velen van de Joden, want de plaats waar Jezus gekruisigd werd, was dicht bij de stad; en het was geschreven in het Hebreeuws, in het Grieks en in het Latijn.

De overpriesters van de Joden dan zeiden tegen Pilatus: Schrijf niet: De Koning van de Joden, maar dat Hij gezegd heeft: Ik ben de Koning van de Joden. Pilatus antwoordde: Wat ik geschreven heb, heb ik geschreven.

Om negen uur ’s morgens werd Jezus aan het kruis geslagen tussen twee misdadigers. Zijn beschuldiging stond op een bordje bovenaan zijn kruis in drie talen. Grieks: INBI - Jèsous Nazóraios Basileus Joudaión. Latijn: INRI - Jesus Nazarenus Rex Judaeorum

Maar de Hebreeuwse versie stoorde de Joden, want daar stond:

J

eshua

H

anozri

W

umelech

H

ajehudim

De beginletters van elk woord vormden

JHWH

– de naam van God!

De Joden hadden God die hen kwam redden aan het kruis genageld.

Terwijl Jezus daar naakt leed verdeelden de soldaten Zijn kleren onder elkaar, maar het onderkleed verlootten zij, omdat dat heel bijzonder uit één stuk geweven was.

Zonder het te weten vervulden zij daarmee Davids 1000 jaar oude profetie:

Psalm 22:18 Zij verdelen mijn kleding onder elkaar en werpen het lot om mijn gewaad.

De omstanders bespotten Jezus, zoals voorzegd in diezelfde oude profetie in Psalm 22:

Lukas 23:35 En het volk stond toe te kijken. En met hen beschimpten ook hun leiders Hem. Zij zeiden: Anderen heeft Hij verlost, laat Hij nu Zichzelf verlossen als Hij de Christus is, de Uitverkorene van God.

Psalm 22:6-8 Maar ik ben een worm en geen man, een smaad van mensen en veracht door het volk. Allen die mij zien, bespotten mij; zij trekken de lippen op, zij schudden het hoofd en zeggen: Hij heeft zijn zaak aan de HEERE

toevertrouwd-laat Die hem bevrijden! Laat Die hem redden, als Hij hem genegen is.

Van twaalf uur ’s middags tot drie uur ’s middags kwam er wereldwijd een vreemde totale duisternis, afgesloten met het sterven van Jezus, een grote aardbeving en een van boven naar beneden opengescheurd voorhangsel in de tempel.

Mattheus 27:45-46 En vanaf het zesde uur kwam er duisternis over heel de aarde, tot het negende uur toe. Ongeveer op het negende uur riep Jezus met een luide stem: Eli, Eli, lama sabachtani? Dat betekent: Mijn God, Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten? ….

Daarna sterft Jezus. Het is dan het negende uur – in onze tijdrekening drie uur ’s middags. Het was de tijd van het avondoffer, in de tempel werd het paaslam geslacht. De tempel was vol priesters. Ze waren allemaal opgeroepen om te helpen op het aanstaande Pesach-feest.

Jezus laatste woord was “Het is volbracht” – de schuld van de mensheid is vereffend, het is betaald! Het Griekse woord voor “volbracht” is tetelestai. Het woord werd gebruikt wanneer 1) een taak af is, 2) een schuld is betaald en 3) bij het selecteren van een volmaakt lam voor de offerdienst in de tempel dat lam gevonden was!

Johannes 19:30 Toen Jezus dan de zure wijn genomen had, zei Hij: Het is volbracht! En Hij boog het hoofd en gaf de geest.

Het Lam van God – Jezus Christus had Zijn taak volbracht. De weg naar God was weer vrij!

Mattheus 27:51 En zie, het voorhangsel van de tempel scheurde in tweeën, van boven tot beneden; de aarde beefde en de rotsen scheurden …

Het voorhangsel was een enorm zwaar gordijn, zo’n 10 cm dik. Zelfs met spannen paarden was het niet door te scheuren. Het scheidde in de tempel het

allerheiligste gedeelte af, waar de ark van Gods verbond stond. Alleen de hogepriester mocht daar éénmaal per jaar binnengaan op de grote verzoendag om het bloed van het offerdier op het deksel van de ark te sprenkelen. Voor ieder ander zou zelfs een blik achter dit voorhangsel de dood betekenen.

Maar nu scheurde het van boven naar beneden door Gods hand. Zo wordt aangegeven dat voor ieder die Jezus aanvaardt als Zijn Verlosser, de weg tot God weer open is.

De Romeinse hoofdman die Jezus kruisigde had het beter door dan de Joodse leiders:

Mattheus 27:54 En toen de hoofdman over honderd en zij die met hem Jezus bewaakten, de aardbeving zagen en de dingen die gebeurden, werden zij erg bevreesd en zeiden: Werkelijk, Dit was Gods Zoon!

Deze militair kende het verschil tussen een verslagen zucht en een overwinningskreet! “Echt waar, dit was Gods Zoon!”

Paul Maier – hoogleraar antieke geschiedenis – zegt over de duisternis en de aardbeving in zijn boek over Pontius Pilatus uit 1968:

“Dit verschijnsel was klaarblijkelijk waarneembaar in Rome, Athene en andere steden rond de Middellandse Zee. Volgens Tertullianus […] was het een

kosmische of wereldwijde gebeurtenis. Phlegon, een Grieks auteur uit Caria, die kort na het jaar 137 een chronologie schreef, berichtte dat in het vierde jaar van de tweehonderdtweede olympiade (A.D. 33) ‘de grootste zonsverduistering’

plaatsvond en ‘dat het nacht werd op het zesde uur van de dag’ [dat is twaalf uur ’s middags], zodat er zelfs sterren aan de hemel verschenen. Er was een grote aardbeving in Bythinie en in Nicea stortten vele dingen in.”

De Joden wilden niet dat de kruisiging te lang zou duren omdat hun Paasfeest eraan kwam. De lammeren waren geslacht. Ze vroegen daarom of de benen van de gekruisigden gebroken mochten worden. Dan konden zij zich niet meer opdrukken om adem te halen en zouden ze stikken. Van de twee misdadigers naast Jezus werden inderdaad de benen gebroken, maar niet van Jezus.

Johannes schrijft hierover:

Johannes 19:31-37 Opdat de lichamen niet aan het kruis zouden blijven op de sabbat, omdat het de voorbereiding was (want de dag van die sabbat was een grote dag), vroegen de Joden dan aan Pilatus of hun benen gebroken en zij weggenomen mochten worden. De soldaten dan kwamen en braken wel de benen van de eerste en van de ander die met Hem gekruisigd was, maar toen zij bij Jezus kwamen en zagen dat Hij al gestorven was, braken zij Zijn benen niet.

Maar een van de soldaten stak met een speer in Zijn zij en meteen kwam er bloed en water uit.

En die het gezien heeft, die getuigt ervan, en zijn getuigenis is waar, en hij weet dat hij de waarheid spreekt, opdat ook u gelooft. Want deze dingen zijn geschied, opdat het Schriftwoord vervuld wordt: Geen been van Hem zal

gebroken worden. En verder zegt een ander Schriftwoord: Zij zullen zien op Hem Die zij doorstoken hebben.

In document BASIS CURSUS: Op weg met God OP WEG MET GOD (pagina 93-97)