9. AANBEVELINGEN
9.3 Aanbevelingen voor verder onderzoek
Betrekken van hulpverleners en cliënten
Hoewel dit onderzoek inzicht bood in draagvlak en vaardigheden van de hulpverleners en cliënten, is een belangrijke conclusie dat de benaderde CJG-coördinatoren weinig inzicht hebben op wat er in de praktijk gebeurt. In volgend onderzoek kunnen hulpverleners en (potentiële) cliënten worden betrokken om meer gedetailleerde informatie uit de praktijk te verkrijgen. De resultaten van dit onderzoek bieden aanknopingspunten voor de te onderzoeken factoren op deze niveaus.
Belemmerende en bevorderende factoren voor deelname
Verder onderzoek dient te worden gedaan naar de toepassing van Eigen Kracht-interventies bij CJG’s die om verschillende redenen niet mee wilden werken. Ook wanneer een CJG geen aandacht besteedt aan de interventies biedt dit inzicht in de gerelateerde factoren.
Ontwikkeling van CJG’s
Eerder werd al genoemd dat de ontwikkeling van een CJG een belangrijke factor is in het al dan niet tot stand komen van Eigen Kracht-interventies. In de periode waarin het onderzoek werd uitgevoerd, waren veel centra nog in ontwikkeling. Een vergelijkbaar onderzoek is wenselijk in een later stadium, wanneer de CJG’s zich verder hebben kunnen ontwikkelen.
74
Eigen Kracht als onderdeel van de pedagogische civil society
Dit onderzoek richtte zich uitsluitend op geselecteerde Eigen Kracht-interventies die vanuit formele instanties, de CJG’s, worden georganiseerd. Eerder werden de Eigen Kracht-interventies beschreven als onderdeel van de pedagogische civil society. Hoewel de interventies, naar aangenomen wordt, bijdragen aan de pedagogische civil society, roept de eerder beschreven paradox van de civil society de vraag op of de inzet van Eigen Kracht-interventies onder alle omstandigheden de beste methode is. Juist binnen informele netwerken wordt het gebrek aan sociale steun ervaren. Verder onderzoek is nodig naar initiatieven en mogelijkheden binnen de civil society buiten de formele zorgverlening om.
Zeker wanneer het gaat om complementatie en wraparound care, dient te worden onderzocht wanneer formele en wanneer informele interventie wenselijk is.
LITERATUUR
Arber & Attias-Donfut (2000). In: Komter (2005)
Baartman, H.E.M. (2009). Grootbrengen en mishandelen van kinderen: wiens zorg?. Den Haag:
RMO/RVZ.
Bruns, E.J., J. Adams, P. Miles, T.W. Osher, J. Rast, J.D. van den Berg & National Wraparound Initiative Advisory Group (2004). Ten principles of the wraparound process. Portland, OR:
National Wraparound Inititiative Research and Training Center on Family Support and Children’s Mental Health, Portland State University.
Bureau Jeugdzorg (2011). Wet op de Jeugdzorg.
www.bureaujeugdzorg.info/Wet_op_de_jeugdzorg. geraadpleegd 06-09-2011.
Creswell, J.W. (2009). Research Design: Qualitative, Quantitative, and Mixed methods Approaches.
Thousand Oaks, CA: SAGE.
Deuning, C.M. (2011). Centrum voor Jeugd en Gezin 15 december 2011. In: Volksgezondheid Toekomst Verkenning, Nationale Atlas Volksgezondheid. Bilthoven: RIVM.
http://www.zorgatlas.nl/thema-s/jeugd/centrum-jeugd-en-gezin/. geraadpleegd 13-12-2011.
Dykstra & de Jong-Gierveld (1997). In: Komter (2005).
Egten, C., E. van, Zeijl, S. de Hoog, C. Nankoe & E. Petronia (2008). Gezinnen van de
toekomst. Opvoeding en opvoedingsondersteuning. Den Haag: E-quality/SCP.
Eigen Kracht centrale (2011). Onze roots. www.eigen-kracht.nl. geraadpleegd 23-11-2011 Hiddink, G.J., J.G.A.J. Hautvast, C.M.J. van Woerkom, C.J. Fieren & M.A. van ’t Hof (1997).
Information sources and strategies of nutrition guidance used by primary care physicians. Am.
J. Clin. Nutr. 65 (Suppl), S1996-S2003.
Hoek, Dr. M. (2010). Het versterken van de eigen kracht en het sociale netwerk van jeugdigen, ouders en gezinnen. 38 interventies uit de databank Effectieve Jeugdinterventies.
Utrecht: Nederlands Jeugdinstituut.
Kabinet Rutte-Verhagen (2010). Stelselwijziging Jeugdzorg. Den Haag: Regeerakkoord 30-09-2010.
Kesselring, M.C. (2010). Allemaal Opvoeders, webpublicatie I: Theoretische verkenning.
www.allemaalopvoeders.nl. geraadpleegd 07-09-2011.
Koelen, M.A. & B. Lindström, (2005). Making healthy choices easy choices: the role of empowerment. European Journal of Clinical Nutrition. 59 (Suppl1), S10-16.
Koelen, M.A., L. Vaandrager & A. W agemakers (2011). The healthy alliances (HALL) framework: prerequisites for success. Family Practice (in press).
Kohli (1999). In: Komter (2005).
Komter, Aafke E. (2005). Social Solidarity and the Gift. Cambridge: University Press/Utrecht University.
Koshy E, Koshy V, Waterman H. (2011). Action Research in Healthcare. Sage publications,
London, 2011. Luijpers & Keysers (2002) in: Jansen, J., A.J. Schuit & F. van der Lucht (2002).
Tijd voor gezond gedrag. Bevordering van gezond gedrag bij specifieke groepen. Bilthoven:
RIVM.
76
Pease B. (2002): Rethinking empowerment: a postmodern reappraisal for emancipatorypractice.
Sociale interventie. 3, 29-45
Ministeries van VWS, OCW en VenJ (2011). Samenwerken voor de Jeugd: Wat is een Centrum voor Jeugd en Gezin? http://www.samenwerkenvoordejeugd.nl/nl/Kamerstukken/W eb-Paginas-Breed-Centrum-voor-jeugd-en-Gezin/Wat-is-een-Centrum-voor-Jeugd-en-Gezin.html.
geraadpleegd op15-11-2011.
Möhle, M. & P. van Katwijk, (2010). Centra voor Jeugd en Gezin en de kracht van het sociale netwerk.
Gouda: JSO expertisecentrum voor jeugd, samenleving en opvoeding
NIGZ, gezondheidsinstituut (2008). Empowerment in een project inbouwen aan de hand van het Empowerment Kwaliteit Instrument (EKI), enkele handreikingen. Woerden: NIGZ.
Nederlands Jeugdinstituut (2011). Databank Effectieve Jeugdinterventies.
http://www.nji.nl/eCache/DEF/1/03/055.html geraadpleegd 22-11-2011.
Nutbeam, D. (1998). Health promotion glossary. Health Promotion Int, 13, 349-364.
Peterson N.A. & M.A. Zimmerman (2004). Beyond the individual: Toward a
Nomological network of Organizational Empowerment. Am J Comm Psychol, 34, 129-145.
Pretty, J.N. (1995). Regenerating agriculture policies and practice for sustainability an self reliance. London: Earthscan Publication Ltd.
Programmaministerie voor Jeugd en Gezin (2007). Alle kansen voor alle kinderen, programma jeugd en gezin 2007-2011. Den Haag.
Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling en Raad voor de Volksgezondheid en Zorg (2009).
Investeren rondom kinderen. Den Haag: RMO en RVZ.
Rouvoet, A. (2007). Kamerbrief Centra voor Jeugd en Gezin en regierol gemeente. Den Haag:
beleidsbrief aan de Tweede Kamer (16-11-2007).
Rijksoverheid (2011). Over de Wmo. http://www.invoeringwmo.nl/wmoalgemeen. geraadpleegd 06 09-2011.
Schmidt, M., D. Robbesom, M. Bakker & K. Stronks (2007). Empowerment in het Referentiekader Gezondheidsbevordering. Een uitwerking van het begrip empowerment in relatie tot health literacy, in het kader van het pilot project Referentiekader Gezondheidsbevordering. Amsterdam:
Academisch Medisch Centrum Afdeling Sociale Geneeskunde.
Schuurman, Dr. M., Drs. M. Verdonk, Drs. R. Eenshuistra, Dr. Bas Bijl. Eigen Kracht-conferenties in het preventieve domein van de Centra voor Jeugd en Gezin. Uitkomsten
Implementatieonderzoek. Deel 1. Duivendrecht: Pi Research.
Swift C, G. Levin (1987). Empowerment: An emerging mental Health Technology. Primary Prevention, 8, 71-92.
Visser, Ir. F., Dr. G. Molleman, Drs. L. Peters, Dr. G. Jacobs & M. Rozing (2007). Empowerment Kwaliteits Instrument. Voor gezondheidsbevorderaars en preventiewerkers als aanvulling op de Preffi 2.0. Woerden: NIGZ.
Wagemakers, A., L. Vaandrager, M.A. Koelen, P. Dijkema & R. Corstjens (2007). Sociaal draagvlak:
Verslag van de uitwerking van ‘sociaal draagvlak’ voor het pilot project Referentiekader Gezondheidsbevordering. Wageningen: WUR, Gezondheid en Maatschappij.
Zimmerman, M.A. (2000). Empowerment Theory. Psychological, Organizational and Community Levels of Analysis. Handbook of Community Psychology. New York: Kluwer Academic/Plenum Publishers.)
Zimmerman M.A. (1995). Psychological Empowerment: Issues and illustrations. Am J Comm Psychol, 23, 581-99. in: Schmidt et al. (2007).
78