Vraag nr. 63 van 22 januari 2002
van de heer FILIP DEWINTER Inburgering – Imams
Imams die op basis van een tijdelijke vergunning in Nederland verblijven, moeten een verplichte inbur-geringscursus volgen.
De verplichte inburgeringscursus voor deze groep zal anders zijn dan het standaardpakket voor nieuwkomers die een (tijdelijke) verblijfsvergun-ning aanvragen. Bovenop een cursus Taal- en Maatschappijoriëntatie moeten de imams kennis-nemen van andere in Nederland gangbare gods-dienstige en levensbeschouwelijke stromingen. Daarenboven moeten de geestelijke leiders de Ne-derlandse taal perfect beheersen en ook gebruiken. 1. Wordt eraan gedacht om, naar Nederlands v o o r b e e l d , imams die hier verblijven een soort-gelijke verplichte cursus te laten volgen ? 2. Bestaan er nu reeds, niet verplichte, i n b u r g
e-ringscursussen voor imams die uit niet-E U-l a n-den komen en hier in Vlaanderen verblijven en zo ja, in welke mate worden deze cursussen door de betrokkenen gevolgd ?
N.B. Deze vraag werd eveneens gesteld aan me-vrouw Marleen Va n d e r p o o r t e n , Vlaams minis-ter van Onderwijs en Vorming.
Antwoord
Het inburgeringsbeleid – een jong beleidsdomein – is een beleidsprioriteit van deze regering. D i t bleek reeds uit het regeerakkoord van juli 1999. Dit werd opnieuw bevestigd in de Septemberver-klaring 2001 van de Vlaamse regering.
Het inburgeringsbeleid van de Vlaamse regering is gericht op het stimuleren van de inburgering van nieuwkomers in de samenleving, op het versterken van hun zelfredzaamheid vertrekkende vanuit hun mogelijkheden en aspiraties, en op het bevorderen van een harmonieus samenleven. Het inburge-ningsbeleid dient te worden beschouwd als de eer-ste – begeleide – opstap naar volwaardige parti-cipatie.
Binnen de interkabinettenwerkgroep-inburgering wordt de concrete invulling van het Vlaamse inbur-geringsbeleid besproken, hetgeen resulteert in een
ontwerp van inburgeringsdecreet, dat zich momen-teel voor advies bij de Raad van State bevindt. Gevraagd wordt :
– of er naar Nederlands voorbeeld aan wordt ge-dacht om imams verplicht het inburgeringspro-gramma te laten volgen ;
– of er nu reeds deelname is van de imams aan de inburgeringsprogramma's.
Situering Vlaams inburgeringsbeleid
Het inburgeringsbeleid van de Vlaamse regering richt zich bij prioriteit naar die m e e rd e r j a r i g e nieuwkomers die een perspectief hebben op lang-durig verblijf in ons land en die er zonder die bege-leide opstap moeizaam of niet in zullen slagen vlug hun weg te vinden in onze samenleving. B i j g e v o l g worden volgende groepen nieuwkomers afgelijnd : volgmigranten (nieuwkomers die als gezinsvormer of via gezinshereniging naar België komen) en asielzoekers wier aanvraag ontvankelijk werd ver-klaard.
Naast deze nieuwkomers zijn er nog twee andere prioritaire groepen waarvoor een aangepast ont-vangstaanbod aangewezen kan zijn, met name asielzoekers die het statuut van erkend vluchteling verwerven en personen die door regularisatie recht op verblijf verwerven, voorzover deze personen nog behoefte hebben aan een aangepast aanbod. Het inburgeringsproces voor meerderjarige nieuw-komers krijgt vorm via i n b u r g e r i n g s t r a j e c t e n o p m a a t . Hierbij wordt onderscheid gemaakt tussen het primaire en het secundaire inburgeringstraject. Primaire inburgeringstrajecten worden georgani-seerd vanuit ontvangstbureaus die door de V l a a m-se overheid erkend en gefinancierd worden. H e t primaire inburgeringstraject behelst enerzijds een educatieve component en anderzijds een aspect t r a j e c t b e g e l e i d i n g, waarbij maatwerk centraal s t a a t . Het educatieve programma is een driespo-r e n p driespo-r o g driespo-r a m m a : het omvat een basiscudriespo-rsus NT2 (Nederlands als Tweede Taal) en een aanbod Maat-schappelijke Oriëntatie en Loopbaanoriëntatie. Het secundaire inburgeringstraject sluit naadloos aan op het primaire en wordt uitgevoerd door de reguliere actoren in overleg met het ontvangstbu-reau.
beperkt zich tot het primair inburgeringstraject. Toeleiding naar het ontvangstonderwijs en naar an-dere voor de minderjarige relevante socio-c u l t u r e l e en welzijns- en gezondheidsvoorzieningen staat hierbij centraal.
Ve r p l i chte deelname van imams aan het inburge -ringsprogramma
In Nederland voorziet de WIN (Wet Inburgering Nieuwkomers van 1998) een algemene verplichting tot het volgen van een inburgeringsprogramma voor de meerderjarige nieuwkomers met een vast v e r b l i j f s s t a t u u t . Deze verplichting is sinds kort in Nederland ook van toepassing voor een aantal ca-tegoriën van vreemdelingen met een tijdelijke ver-blijfsstatus.
Nieuwkomers die in Nederland tijdelijk een functie of beroepen gaan uitoefenen met een groot maat-schappelijk belang en met een voorbeeldfunctie, worden verplicht om een inburgeringstraject te d o o r l o p e n . Het gaat onder meer om nieuwkomers die de in hoedanigheid van imam of andere "gees-telijk bedienaar" naar Nederland komen. D e z e specifieke categorie van vreemdelingen kan een aangepast traject volgen binnen het inburgerings-p r o g r a m m a . Er werd onder meer een aangeinburgerings-paste cursus Maatschappijoriëntatie speciaal voor deze groep van nieuwkomers ontworpen.
In tegenstelling tot Nederland heeft het inburge-ringsbeleid ten aanzien van nieuwkomers in V l a a n-deren geen verplichtend karakter. De vraag dus of het inburgeringsprogramma eveneens verplicht wordt voor imams, is niet van toepassing.
Huidige situatie
Precieze cijfers verkrijgen over de huidige deelna-me van imams aan het inburgeringsprogramma is niet eenvoudig.
Eerst en vooral zijn niet alle imams nieuwkomers en behoren zij dus niet allemaal tot de doelgroep van het inburgeringsbeleid. De imams hebben geen eenduidige verblijfsstatus; sommigen komen bij-voorbeeld in het kader van gezinshereniging, a n d e-ren in het kader van tewerkstelling. B o v e n d i e n nemen sommige personen de functie van imam in op vrijwillige basis, terwijl anderen vergoed worden door het land van herkomst of de geloofsgemeen-schap zelf.
Uit de praktijk blijkt dat op sommige plaatsen imams op vrijwillige basis reeds hebben deelgeno-men aan het inburgeringsprogramma. Enkele ont-vangstbureaus signaleren dat er interesse bestaat
bij enkele "oudkomer-imams" in een deelname aan het inburgeringsprogramma. Tot slot is er vaak een goede samenwerking tussen de moskee(ën) en het ontvangstbureau en zijn er concrete afspraken gemaakt rond doorverwijzing naar het ontvangst-bureau.
