lofsangen
Christianus Vermeulen
bron
Christianus Vermeulen, 't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen. Weduwe van Jan Knobbaert, Antwerpen 1644
Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/verm047rond01_01/colofon.php
Tot den leser en sanger.
CHRISTVS, onsen Salichmaker, naer sijn leste Avondtmael, eer hy ginck naer den Bergh van Oliveten om te lijden, heeft eerst naer de gewoonte van dien tijdt een
+Marc. 14.16.
Gheestelijck Lof-sanck ghesonghen met syne Apostelen.
+Naer welck Christi exempel, den Apostel Paulus de Ephesien, ende Colossenseren aenspreeckende ter haerder, ende onser zalicheyt, vermaendt haer onder verscheyde vermaninghen wel ernstelijck, dat sy in plaets van lichtvaerdige, ydele, wulpsche, ende Amoureuse Ghesanghen, sich voortaen souden recreeren, en vermaecken met Gheestelijcke, ende stichtelijcke
+Ephes. 5.19. Coloss. 3.16.
Gedichten, schrijvende:
+En wilt niet droncken werden van den wijn daer onkuyscheyt
in is, maer werdt vervult met den Heiligen Geest, spreeckende onder malkanderen
met Psalmen, Lofsanghen, ende Gheestelijcke Liedekens, singhende, ende spelende
in u herten voor den Heer, &c. Dit is naer 't exempel Christi ende vermaninge Pauli,
niet alleen onderhouden gheweest van de eerst-gebooren van Ephesus, en Colossum,
ende van andere nieuwelingen van onse beginnende Heilige Kercke, maer oock
altijdts daer nae, niet alleen in Cloosters en Kercken, maer oock op maeltijden, ende
andere eerlijcke 't samenkomsten; ghelijck dat seer wel betuyght den
+Epist. ad Don.
Heylighen Cyprianus, schryvende:
+Aenghesien het nu tijdt van uytspanningh is, ende een dagh van vermaeck, laet ons desen met vrolicheyt door-brenghen, laet u
stemmen soejens hooren op dese matighe maeltijdt, met psalmen, en lof sanghen, die nu versch u memorie voorkomen; onderhout dese goede gewoonte ende dewijle by ons een devote toehooringh sal wesen, laet onse ooren met dese Geestelijcke melodye vermaeckt werden.
+Lib. de Sp. Sancto c. 7. &
24
Den Heilighen Basilius schrijft:
+dat in synen tijt onder de landt-luyden, gheen Liedtje soo bekent is gheweest, als, Gloria Patri, &c. Filio, &c.
+Ad Mar. Ep. 17.
Den Heilighen Hieronymus:
+Daer zijn (seyt hy( by ons gheen Deuntjes beter bekent, als de Psalmen: waer ghy u keert, hier siet ghy den Ackerman achter den Ploegh, ende sijn Liedtjen is, Alleluja; daer gaet den Mayer, ginder den
wijngaert-snoeyer, ende 't zijn niet als de Psalmen van David, daer haer keele geluydt van gheven. Dese zijn de Liedtjens van ons Landt, dit zijn ons Amoureuse Gedichten, in deze zijn ons Herders, en Bou luy, meester.
+Hom. in Ps. 31.
Den Heilighen Chysostomus:
+Dit seggh' ick, op dat ghy u Vrouwen, ende Kinderen moogt leeren singhen Gheestelijcke Ghesangen, niet alleen onder u werck, maer oock aen tafel.
Dese, ende dierghelijcke goede, en lofwaerdighe, ghewoonten, aenghesien in dese
onse beschreyelijcke tijden allenskens met veel andere Goddelijcke exercitien, hoe
langher hoe meer van den Duyvel als uytgheroeyt, ende ghebannen werden, ende in
plaets van dese, daghelijcx veel ydele, lichtvaerdige, ende tot onkuyscheyt verwecken-
de Deuntjes vande lief-hebbers deses weerelts ende van menichvoudige
venus-kinderen gecomponeert, ende een yeder by nae in de hant gestooken,
voor-gesongen; jae de kinderen, als uyt haer Moeders mondt voor-ghekowt, oft in
haer bry-pot t'eeten gegeven werden: Soo heeft onlangs den Eerwaerden Heer Jan
Stalpert, uyt liefde de moeyten aengenomen, ende in 't licht laten komen een Boeck,
geintituleert; Des Gulde Iaers Feestdagen, gemaeckt op elcken Feest-dagh van 't
geheele Jaer. Beneffens dit, noch een ander, gheintituleert: 't Gulde Iaer ons Heeren
Iesu Christi, in 't welcke hy begrepen heeft alle de Sonnendagen, en daer op vallende
Evangelien van 't rondt loopende jaer, alle seer geleert, stichtich, ende vermaeckelijck,
eensdeels, om de aengename diversiteyt van Stemmen, ende Voysen, anderdeels,
om de korte-klaricheyt, ofte klare-korticheyt, waer mede hy dese is uytdruckende,
ende aen den dach brengende: met eenen aessem, met een woord geseyt, van niemandt
te verbeteren: Doch, dewijle de Voysen? van 't eerste Boeck, naeuwelijcx van thien
een, de gemeene man bekent, ende 't ander voor niemant anders, als voor ervare
Musicijns dienstich en zijn; soo ist, dat menichfuldicheyt van Christene Catolijcke
niet op en houden te klagen, ende bedroeft te blijven, dat sy om haer onwetentheyts
wille voorschreven, de vruchten van dese, naer will' en wensch niet plucken en
kunnen. Dese klaegredenen hebben my beweegt om 't Geestelijck voordeel van den
ghemeynen Man, namentlijck, van de Godtvreesende Landt-luyden, de penne op
papier te stellen, ende dese Ghesanghen soo uyt te Drucken, ende haer sulcke
Stemmen te accommoderen, die Jan, en alle Man bekendt zijn, niet als willende de
konst van mijn Heer, en Patroon
J. Stalpert verbeteren, noch om mijn penne met een ander mans Eer te vereeren, ende alsoo te meriteeren uyt J. Stalperts doode mondt te hooren: Hos ego versiculos feci, tulit alter honores; Neen, maer als trachtende hier door syn Eer te meer aen de Man te brenghen, ende mijn onwetentheydt met syn Konst ende wetenschap te suppleren.
Neemt dan aen, Goetgunstige Leser, Godtvruchtighe Sangher, dees' Gheestelicke Liedekens op alle Sonnendagen, ende gheboden Feestdaghen van 'tronde Jaer:
Gebruyckt die, bidd' ick u, tot meerder Loff, Eere, en glorie Godts, ende syner
Heylighen: tot Gheestelijck vermaeck van u selven, ende tot stichtinge van u
eve-mensch: Wensche uwe E. door dese, vervorderingh' van sulcke deuchden, als
alhier door Christi, ende zijner Heyligen exemplare woorden, en wercken, voorgestelt
werden.
Eerste Deel.
Eerste Sondagh des Advents
Stemme: Om een dien ick bemin, leef ick, &c.
1.
DAer sullen teyckens zijn In grooter schroomen, In Sonn' Maen, Sterre-schijn, In Zeesche stroomen:
Ja, daer by sal den Rechter mee verschijnen Met voller Majesteyt,
In groote vrees'lijckheyt, Met syn rechtvaerdicheyt, Met wee, end' pijnen.
2.
Als dees' dinghen geschien, Soo hebje teeck'nen, Dat Christus sich laet sien Om eens te reeck'nen;
O mensch! wilt doch bereyden 's Heeren wegen, Om voor het leste endt
In deses daeghs Advendt Van Godt te zijn bekendt, Bemindt te deghen.
3.
Nu spreeckt hy (die eens sal Om ons te vroomen, In 't Josaphatsche Dal Ten Oordeel komen)
Wat sal dan al de weerelt kunnen baten, Als hy sal zijn ghekroont,
Als hy sal zijn gethroont
Niemandt van ons verschoont In alle Staten?
4.
Daer sal noch Eer, noch Goet, Stam, noch Gheslachte, Ons kunnen gheven moet Wilt daer op achte;
Daer sal doch niet-mandal tot voordeel wesen, Dan vasten, en Ghebe'en,
Aelmissen voor 't Ghemeen, Goe wercken maer alleen, Wie sal niet vreesen?
5.
Vrienden, dit waer te swaer 't Moet eeuwigh duyren;
Neemt dan den tijdt wel waer, En 's levens uyren,
Siet toe, 't sal anders eewelijc ons rouwen, Alst al sal zijn verquist,
En 't zieltje gantsch vermist In 't vyer, dat noyt en slist, Wilt vaster bouwen.
6.
Zijt ghy dan wijs, en vroet, Dits' Godts behaghen, Loopt snel, quijt hier u boet, Wilt Godts last draghen:
Ghy sult het anders met de hartste slagen, Met knersinghe der tandt,
Met schae, met pijn, met schandt, In duysternis, in brandt,
U seer belaghen.
Tweede Sondagh des Advents.
Stemme: In een Prieeel van Bloemen.
1.
WEl / wat zijn dit voor wercken?
Dat hier St. Jan Baptist, Sendt van syn beste Klercken, Te vraghen naer Iesus Christ:
Zijt ghy die eens sult komen Om Israel te vromen?
Of zijn wy gantsch vermist?
Zijt ghy &c.
2.
Seght 't gheen u is ghebleecken Dat veele blinden sien,
Dat stomme tonghen spreecken, Dat loopen kreup'le Lien;
De doode, de doove, melaetsche, Verheughen sich t'aller plaetse, Wie kan't u klaerder bedien?
De doode &c.
3.
Maer seght doch eens ghy Vrienden, Komt gh' om te kijcken een Riedt Verwaeyt met alle Winden?
Loop, loop, ten is hier niet:
Of soeckt gh'een sachte Joncker?
Of een Propheet in 't doncker?
't Is anders sooje siet.
Of soeckt &c.
4.
Neen, soeckt hem in de Boeyen, Daer leydt hy nae syn wensch, Wilt u doch wel besnoeyen, O yle, broose mensch!
Weest bly op Godts behaghen, Als ghy vervolgingh moet draghen, O ziel! dit zy u wensch.
weest bly &c.
Derde Sondagh des Advents.
Stemme: Edel Kersouw, &c.
1.
DE Synagoogh
Sendt Priesters, en Leviten Aen I'annes den Baptist Met een leep oogh Vraghen den Eremiten, Seght ons, wie dat du bist?
Seght ons, wie dat ghy bent?
Messias, of Elias,
Of een ander Propheet bekent, Of bent ghy Ieremias?
2.
Neen Vrienden, neen, Noch Christus, noch Elias, 'k Ben oock den Propheet niet:
'k Hebb' oock gheen re'en Te segghen, 'k ben Messias, Maer minder, als een riet:
Een stemme, maeckt bereyt, Maeckt effen 's Heeren weghen,
Brenght doch anders geen bescheyt, Rapporteert te deghen.
3.
Bent ghy dan gheen Van alle dees Propheten?
En benje Christus niet?
Seght dan met een, Op dat wy moghen weten, En brenghen goet bediet:
Hoe durfje Doopen dan In 't Water dese Scharen,
Jonck, oudt, rijck, arm, Vrouw, en Man?
Hoort, hoort ick sal 't verklaren.
4.
Helaes! ick Doop
De gheen die tot mijn komen, Alleen in dees' Jordaen:
Maer hebt goe hoop, Een ander sonder schromen, Heeft onder u ghestaen:
Die ons in den Gheest Sal Doopen, en sal wassen Van alle smetten, minst en meest, In dese Water-plassen.
5.
Dit was de Vraegh, Wie benje? die de Joden Van daegh hebben ghedaen:
Komt nu by daegh,
En vraeght eens, als een Bode, Wie benje? O mensch! blijf staen;
Al sach, al soet, me-Vriendt, Wat benje meer, dan Aerde?
Een stem, een waesem, en een wint, Och, oft ghy eens bedaerde.
6.
Bedaert, looft Godt, Doch met de stem der Tonghe Is hy te vreden niet:
Een beter bodt
Siet, werdt hem toe-ghedronghe, Ghesonghen liever Liedt:
Alsmen uyt gantscher sin, Leeft, en doet naer de oorden, Wt gantscher hert, uyt ganscher min, Van syn wil, van syn woorden.
Vierde Sondagh des Advents.
Stemme: O s'Wereldts valsche schijn. oft' De min die lijdt veel pijn.
1.
EEn wonder al te groot,
Wanneer Gods Woordt quam dalen in Iohan Baptistae schoot!
Roept hy gantsch onbeschroomt,
Bereydt des Heeren wegh, ey! en toeft doch niet, komt, komt
Vervult de Dalen, slecht De Berghen, kromt en recht,
Dat knuysich is, maeckt effen, miserabel, sondigh knecht.
Vervult de &c.
2.
Op dat nu tot profijt
U dese woorden strecken, sondigh mensch, wie dat ghy zijt,
Komt aen, naer 't Woudt toe vlucht,
Om daer van Ian Baptist, wel te leeren goet, en tucht Hebt ghy misdaen,
Soo recht weer al u paen,
En tot berouwes teycken, laet eens sien, een natte traen.
Hebt ghy &c.
3.
Vervult de Dalen, schoudt
Kleynmoedicheyt hier in dit wildt, woestich, aertsche Woudt,
Bemindt ootmoedicheyt:
Want hier in alleen, 't merchje van perfectie leydt:
Soo sullen recht Berghen zijn geslecht,
En wel overwonnen alle 's Duyvels quaet ghevecht.
Soo sullen &c.
Sondagh onder 't Octaef van Kersmis.
Stemme: Beate Immaculata.
1.
MAeght, Moeder // en Ioseph Hoeder, Waren verwondert al te seer,
Van de woorden !/ die sy bey hoorden Van 't Kind'lijn Iesus onsen Heer;
Simeon die kreech, Anna die neech,
Wat 't Kindt gebeurden, 't was al te deech.
2.
Met rede // Simeon dit dede Het was van Godt hem toe-gheseyt, Dat hy niet sterven // noch 't leven derven En soude, voor hy hadd' bescheyt
Dat hy ghesien Hadd' en met knien
Hadd' aenghebeden boven alle Lien.
3.
Dit dede // Godt Anna mede, Een Vrouw, de beste van haer eeuw Ghebleven // 't staet soo beschreven Naer d'eerste Man een kuysche Weeuw, Naer 't eerste paer,
d' Eerste van haer,
Tot gantsch heel vier-en-tachtich jaer.
4.
Den Tempel // ons tot exempel Verliet Anna nimmermer, Met Beden // brack sy haer leden Met vasten voor Godt den Heer.
Dus 't volck verblindt, Tot dit kleyn Kindt
Wierde hoe langher, hoe meer ghesint.
5.
Als nu de Wetten // buyten Nazarette Waer volbracht, waren voldaen;
Zijn sy weder // met 't Kind'lijn teder, Ghekeert, en naer huys ghegaen:
Daer nam 't Kindt toe, Ick weet niet hoe,
Wiert nooyt door goet-doen mat, oft moe.
6.
Laet ons mede // wassen met zede, Met 't kleynste Kint, den grootsten God:
Gaern betrede // de laetste stede, Op dat hy zy ons hoochste lot, Vast, bidt, en siet,
Oock traentjens giet,
Laet hy zijn 't wit, daer ghy naer schiet.
Den eersten Sondagh naer 3 Koninghen.
Stemme: Blyschap van my vliedt.
1.
VReughde van my vliedt Sprack eertijdts Godts Moeder;
Och! wat groot verdriet;
Sprack mee syn behoeder!
Waer ick kijck, oft loop, 't Kindlijn is verlooren:
Waer 's nu all' ons hoop?
Ach mijn uytverkooren!
Niet langher hier ghestaen, Komt weer te ruggh' ghegaen, Ach! wat angst, wat groot verdriet!
Waer mach hy zijn, of weesen, 's Menschen Soon uytghelesen?
Vreught, en blijschap van my vliedt.
waer mach &c.
2.
Kompt, gaen-we weer te ruggh', 't Jerusalem door soecken;
Komt haestich, rasch, en vluggh', Vraghen – w' in alle hoecken:
Wat toeven wy op straet?
Och! wat een droef exempel?
Toeven-we slechts niet te laet, Komt, sie w'eens in de Tempel:
Siet, daer s' mijn eenigh Soon.
Siet, hier mijns Zielens croon, Wijck nu van my, pijn en verdriet;
Siet hier 's mijn uytverkooren In 't midden der Doctoren, Anxt, en hertseer van my vliedt.
Siet hier &c.
3.
Hoe dus mijn waerde Soon!
't Zijn nu voor by dry daghen, Dat ick u schoonheyt schoon, Droevich heb gaen bevraghen:
Wel Moeder, seght eens, hoe!
Wat heb' j u droef te maecken?
Wist ghy niet dat ick my spoe, Te zijn in s' Vaders saecken?
Nu laet ons 't samen gaen, Nu weest doch onbelaen,
Komt laet ons treen naer Nazareth.
Komt Joseph, mijn Behoeder, Komt Maria, Maeght en Moeder;
Voortaen op alles beter let.
4.
O wonderlijcke vondt!
Och! oft wy noyt verlooren Door d'een, of d'ander sondt, Christum ons uytverkooren:
Dan oft het mocht gheschien, Dat wy hem mee verlooren;
Och! oft hy sich weer liet sien In 't midden der Doctooren:
En sey door hare mondt, Absolvo te terstondt,
Och! wat gaef soud' hy ons bien?
Nu sondaer hebt goe couragie, Wat vreesje? ey! wat raesje?
Dit presenteert hy alle Lien.
Den tweeden Sondagh naer 3 Koningen.
Stemme: Waerom souden wy niet meugen?
1.
IN Cana quam Christus Moeder, Want 't was Bruyloft soo men leest;
Ja, daer quam oock sijn Behoeder 'Tselve pas op 'tselve Feest:
Maer als daer nu sach ontbroocken Christus Moeder, goede Wijn, Heeft sy heusselijck ghesproken, Soone mijn // ontfarmt dijn;
Soone mijn, want daer is gheen Wijn.
2.
Vrouwe, waer toe dit vermanen?
Mijnen tijdt is noch niet hier:
Maer sy sey (ten is gheen wanen) Tot de Dienaers, niet een sier,
Past slechs maer op sijn ghebieden, Hoort maer toe met goet ghedult;
Mit soo sprack hy, hoort goe lieden, Komt en vult // komt en vult Dees steene kruycken wel ghebult.
3.
Neemtse nu, en gaetse brenghen Aen den Hof-meester syn mondt, Sonder menghen, sonder plenghen, Tot een proefje gaet terstondt:
Maer bruygom! riep den aenrechter, Tappers plachten eerst goe Wijn T' tappen, dan daer nae den stechter Maer op 't lest // wel hoe wat pest!
Is d'uwe seecker alderbest.
4.
Siet eens Vrunden, onsen Heere
't Heeft hem doen ten danck belieft, 't Houwlijck also te vereeren, Ghelijck ons hier werdt ghebrieft:
Gheluckich, die soo vergaren In Cana tot desen Staet, Dat ter Bruyloft als sy paren, Jesus gaet // vroegh en laet Tot onser zielen meerder baet.
Den derden Sondagh naer Koningen.
Stemme: Wilhelmus van Nassouwen.
1.
VVIlt ghy maer Heer der Heeren, Ghy kunt mijn puystich vel Verschoonen van de zweeren Der Lazarijen wel.
Ick wil dat dan midtsdese Opleggingh van mijn handt, U Lazary ghenese,
En reyn werdt t'alle kandt.
2.
't Gheschieden, en met eenen Sprack Jesus: past-me niet Aen desen, oft aen gheenen, Hier van te segghen yet:
Maer gaet u strack vertoonen Met een bereyde voet, De Priesters A'rons soonen, Tot tuych van haer ghemoet.
3.
En hier mee in-ghetreden Capharnaum de stadt,
Quam daer met kromme leden Een Hopman, die hem badt;
(Voorwaer gantsch heusch en stichtich)
Te Bedde lam, en gichtich, U bystandt en verbeydt.
4.
En Jesus; ick ben vaerdigh By hem te komen strack:
Maer hy; 'ken bent niet waerdigh, Dat ghy sult onder 'tdack, Heer! van mijn snootheyt komen, Een woordt, een woordt alleen Is machtigh weer te vromen Mijn Dienaers krancke leen.
5.
Want ick, die onder Oorden Van meerder ben ghestelt, Kan efter met mijn woorden Ghebien te huys, te veldt;
'Ken hoef maer eens te spreecken, Mijn Knecht, of mijn Soldaet, En blijft in gheen ghebreecken, Hy doet, hy komt, hy gaet.
6.
Hier op sprack d'Heer van stonden, Seer wel tot syner lof,
Dat hy noyt hadd' ghevonden Gheloof van sulcken stof:
Soo dat hier Gods Tempel Noch huyden inde Mis, Niet dan op syn exempel, Vervoeght tot Christus dis.
Den vierden Sondagh naer 3. Koningen.
Stemme: In een Prieel van Bloemen.
1.
IEsus beklom een Bootje, en voer ter Zee vaert in;
Het kreegh soo menigh stootje,
En hy lagh niet te min En sliep wel vast, (als d'ander, Treurden onder malkander) Met eenen koelen zin.
2.
De stormen, en de winden Verhieven lancx hoe meer, En d'alderbeste vrinden Gods, zeylden hooch en neer;
Men kreet, men riep, men huylde, Maer Iesus lagh en schuylde, Iesus sliep even seer.
3.
Maer als schier met de Bare Nu 't Scheepjen was bedeckt, Soo wierdt van grooter vare, Heer Jesus opgeweckt;
Sy riepen Iesu Heere, Wilt dit tempeest afweere, Want 't Schip te gronde treckt.
4.
Hoe! kleyne van gheloove Hoe zijt ghy dus ontmoedt?
'Tsa Winden! weest verschoove, Flucx golven, weest-me vroedt;
En siet, 'twas al-mael stille Naer Christi Iesu wille, 't Was stil op staende voet.
5.
Seght nu vry; wiens is dese?
Dese, wien alst hem lust, De stormen moeten vreesen, En 'tonweer gantsch gesust;
Laet vry de Zee gaen schuymen, Iesus leydt op zijn luymen, Ey! houdt u slecht gherust.
6.
Al schijnt hy diep te slapen, Wanneer de golven fel U dreyghen t'overgapen Door oproer van de Hel;
Hy houdt ghestadich wachte By daghe en by nachte, Dat altijt even wel.
7.
Sijn scheepjen mach wel drinken Wat waters al te met,
Maer noyt en sal het sincken;
Het is doch met de Wet Van Godes stercke woorden, Teghens de helsche poorten, Te vast, te wel beset.
8.
Maer roept des niet te minder, O Jesu! hoochsten Heer!
Neemt van ons desen hinder, Bedwingt dit buyigh we'er;
Op dat de straffe roede Ons altijt weer vergoede U Loff, en die vermeer.
Den vijfden Sondach naer 3. Koningen.
Stemme: Hoe u, werckje niet Leeuwerck? Ofte, Edel Artisten koen.
1.
VRunden, hiet Hemelrijck Sprack Jesus in dien tijden, Is een Zaeyer ghelijck;
Wilt daer niet tegen strijden, Een die 'tlandt van zijn Acker,
Naer dat hy't om-ghespaedt Hadd' eerst wel flucx en wacker, Bezaedt heeft met goet zaedt.
2.
Maer als nu luy en traech Zaey-mans, Bouw-knechts sliepen, Oft naer haer wil ghestaech Nu hier, nu ginder liepen;
Quam strack met onkruyt en biesen Den vyandt aenghetreen,
Om 't zaedt te doen verliesen;
En gingh weer druypen heen.
3.
't Ghewas quam op, maer mit Quaet kruydt alle t'samen:
Maer yder sey, wat's dit?
Soo haest sy sulcx vernamen;
Hebt ghy niet naer behaghen d'Aerde wel doen beslaen?
Waer komen dese kaerde, En distels dan van daen?
4.
Ick sal't u doen verstaen, Sey Iesus, aen die hem diende, Dit heeft den vyandt ghedaen, 't Is soo, 'tis soo, mijn vrienden:
Maer sy; ist u behaghen, Dat wy't gaet roeyen uyt?
Neen, sprack hy, 'tsou doen waghen Misschien het goede kruydt.
5.
Dat dan 'tlandt niet zy woest, Om 't koorn niet t' ontschoeyen, Soo laet het tot den Oest Beyde te samen groeyen:
Wat ick dan kom te vinden
Van onkruydt op mijn landt, Sal ick te gaer doen binden, En werpen't in den brandt.
6.
En daer nae in mijn schuer Doen mennen 't goede kooren:
Tracht naer dit avontuer, O mensch! O uytverkooren!
Gaet u by tijts bereyden Een wel ghelade schoof, En leert hier onderscheyden De doolingh van 'tgheloof.
7.
En wiljet weten klaer, Neemt hier een seecker teecken, Houdt dat gheloof, voor 'twaer, (Wilje wel hooren preecken) 't Welck Godt u heeft doen leeren, Als hy d'Afgodery
Uw's landts eerst dee bekeeren, De rest is Kettery.
8.
Waer is een verstandt?
Waer is oyt man ghevonden, Die 't versch bereyde landt (Heel quistich van zijn ponden) Bezaeyde met quae kruyden?
Neen, neen, dit's gheen bescheyt, Wie sou dan durven duyden Op Gode sulcken feyt?
9.
Wilt uyt u Oogh' eens sien, Ontfout eens u Chronijcken, Wanneer, hoe, en van wien, Den Heer u heeft doen blijcken;
Den heer u heeft doen preecken
Sijn Zalich-meckend' woordt, En laet u dan niet verstecken Van uwen Willeboordt.
10.
Weet je van waer hy quam?
Hoort, ick sal 't u oorkonden:
Van Romen was syn Stam, Den Paus heeft hem ghesonden;
Van daer is hy ghekomen;
Seght nu op dese schreef, Will'brordus quam van Romen, Calvinus van Geneef.
11.
Maer met verscheyden sin, Maer op verscheyde tijden:
Het leste, kan niet min Wy moetent dus belijden,
'k Segh, 'tleste 't zaedt moet doolen Wilt ghy dan missen niet,
Soo loopt doch niet ter scholen Met die ghy laetste siet.
12.
Nu dan het laetste zaet, 'K kan 't u niet anders duyden, En kan niet zijn dan quaet, Vermenghet met onkruyden;
't Is soo, en 't moet soo wesen Naer d'alderjuysten ijck, 't Is waer, soo kunje lesen In Bybel, en Chronijck.
13.
En dese rechte vaen
Oft ghy die noch woudt krommen, Moet j'evenwel verstaen
De waerheydt door de stommen;
Is u Godtsdienst verlooren,
De Tempels tuygen noch U eerst-ghezaeyde kooren, U eerst-ghesoghen soch.
14.
Oorloof, mijn Liedt is uyt, Oorlof, O beste Vrinden!
Vliedt doch het quade kruyt, Schout doch het bussel-binden, Op dat ghy mee inde schueren Moocht zijn, daer Jesus rust, Daer eeuwelijck sal dueren Zijn Hemelsche wellust.
Den sesten Sondagh naer 3 Koninghen.
Stemme: Bereydt u huys terstont.
1.
HEt groot Hemlrijck, Sprack Jesus tot de scharen, Is 't Mostert-zaet ghelijck, Wel hoort wat nieuwe maren?
Het kleynste, alst begint In d'aerde eerst te vallen, Maer daer nae seer aenwindt, Ja wast het hooghst van allen.
2.
Soo dat daer nae de vlucht Der Voghelen ten lesten, Komt uyt de blaeuwe Lucht, Om daer te moghen nesten, Doch gaet niet uyt de weegh, Wilt niet te verre treden;
Want 't Rijck moet by heefdeegh, Gheleecken zijn ten tweeden.
3.
Aldus met Spreucken siet, Soo sprack den Heer der Heeren,
En anders sprack hy niet, Dus ginck hy altijt leeren, Om ons nae 't Mosterst-zaet Leeren te zijn de minste Op hoop van grooter maet, Op hoop van rijcker winste.
4.
De Mostaert maeckt heel reyn De hars'nen, drooght de fluymen;
Christus doet soo uyt 'tbreyn De doolinghen mee ruymen;
Mostaert kon noyt soo seer Verquicken onse darmen, Als Christus door zijn Leer, Ons zielen kan verwarmen.
5.
Me vriendt, weest wel ghemoet, Indien u d'ooghen vloeyen Van 't Mostert-zaetje goet, Soo doende, sulje groeyen:
Al valt de smaeck wat straff, Daerom neemt niet te minder, Het wasche weer gantsch heel af Stracx onser sonden hinder.
6.
Om d'inghebooren smaeck Van't Mostert-zaet te gheven, Soo moet het door een raeck Tot morselen zijn ghewreven:
't Woordt Godts moet met aendacht Oock in ons soo zijn ghebroocken, Oft anders sonder kracht,
Soo blijft het leggen smoocken.
7.
Voorts, Mostaert met Azijn Gedroncken, oft ghegheten,
Doet braecken het fenijn, Dat most niet zijn vergheten?
Soo doet u min, oft meer De sond' oock overgheven, 't Berou, nae Christus Leer, Met betering van leven.
8.
Oorlof; maer vergeet niet, Onthoudt doch hier beneffen U naesten met bediet Doch naerstich op te heffen:
Soo men siet t'aller tijdt Den deessem 't meel op-lichten, Maeckt mee, hoe kleyn gh'oock zijt U eeve-mensch te stichten.
Septuagesima.
Stemme: Hoe, werckje niet? Oft, Edel Artisten koen.
1.
HOe u, werckje niet? O mensch!
Hoe dus luyaerde snoode?
Daer Godt met lust, en wensch Ter Wijngaert u komt noode, Ja met compact van Gelde, Dat hy bevinden sou Verdient te zijn te Velde,
Steeckt maer d'handt uyt de mouw.
2.
Ja, siet de derde keer Komt weerom om te hueren, Den Wijngaert-man, den Heer, Te ses, ten neghen ueren, Ja t'elfer goet, en zedich Riep hy weer kloeck en sterck, Wel mannen, hoe dus ledich!
Loopt, haest u mee tot 't werck.
3.
Maer 'tsavonts riep hy s'al Om arbeydts-loon te gheven, Met een seer groot gheschal, 't Loon was het Eeuwigh leven:
Laet mensch uyt u memory, Noyt gaen dees' diere prijs, Van een alsulcken glory Van 't Hemelsch Paradijs.
4.
Seght, die hier bent te Kerck, Wat is voor sulcken looningh?
Al u ghewoel en werck, Als uwes ziels vertooningh:
't Is seecker nietmendalle, Voorwaer 'tis min dan niet, Ons' wercken, beusel prallen, Wy werck-luy, als een Riet.
5.
Toont dat ghy danckbaer zijt Aen sulcken milden schencker, En zijt syns loons altijdt Ghestadich een bedencker:
Die, als wy maer de sonden Laten, doen syn Gheboo'n;
Te gheven (heeft verbonden) Zijn huys, tot loon, en kroon.
Sexagesima.
Stemme: Beata immaculata.
1.
EEn Zaey-man // een Godd'lijc Maey-man Wtgaende wel besteldt,
Ginck zaeyen, maer siet de Craeyen Atent ras op neffens 't veldt:
't Lach op steen,
Alwaer 't de Sonne te seer bescheen.
2.
Den Heere // de derde keere, Ginck en wierp noch eens met maet, Maer de doornen // met scherpe hoornen Versmachtent, en verdrucktent zaet:
De rest dat viel Niet dun, niet iel
In goeder aerdt, in goeder ziel.
3.
Heb'j' ooren // komt dan eens hooren Sprack hy tot al de Lien,
'K sal verklaren // k sal openbaren, Opdat u ooghen moghen sien;
'tZaedt is Godts Woordt, Dat gh'hebt ghehoort,
Och! of het altijt bracht vruchten voort!
4.
Maer och armen // wie sel ontfarmen, Dat 't meeste zaedt dus valt te loor,
Hier Helsche Geesten// daer 'sWeerelts Feesten, Daer steene herten als yvoor,
Smijtent gins heen, Soo wel in steen,
Als platte landen, een fout ghemeen.
5.
Nu dan wacker // bereydt den Acker Van uw' arme zielen wel,
Door ploeghen // met goet ghenoeghen, Door 't dringhen van 't vleesch rebel,
Maeckt doch, dat 't zaet Niet en vergaet,
Tot eeuwich treuren, tot eeuwich quaet.
Maeckt doch &c.
6.
Denckt te degen // dat waer Godts zegen Dit Wilt was gantsch bedijdt,
Dat die aerde // heel onvermaerde, Dat die grondt is vermaledijdt,
Komt dan en hoort, Brenght vruchten voort,
Op dat den Zaey-man noyt zy verstoort.
Kompt dan &c.
Quinquagesima.
Stemme: Blijschap van my vliedt.
1.
HEer Iesus inde noot // versmadende de smerten Van syn aenstaende doodt // kloeckmoedich van herten Recht als een Capiteyn// met onbewoghen leden, Sprack tot groot en kleyn, blymoedig dese reden,
Siet, wy gaen door dit padt, Naer d'uytverkoore Stadt Van Ierusalem bekendt, Daer nae de Prophecijen
Des menschen Soon sal lijen, Tot een al-te-droevich endt.
2.
Hier sal men met verraet // den Soone Godt gaen vangen Door 's Tempels Magistraet // om hem te mogen hangen, En als hy van bloedt-roodt // nu sal sijn verresen Verdienstich aen de doodt // sal hy noch weer van desen
Aen Pontius Pilaet.
In Heyden handen quaet Gelevert worden, tot een spot;
Ja, als den alderboosten, Als den alder-Godtloosten Als een beest, niet als een Godt.
3.
Dus tegens alle recht // hebbende all' verdragen,
Sal noch aen 't Cruys ghehecht // Daer werden neergeslaegen, Dat d'onverdiende dood, oock daer nae sal volgen:
Maer als s'hem in haer schoodt, sal hebben verswolghen.
En sal 'shem houden niet Maer drye daech naer 'tverdriet Weer t'samen voegen lijf, en ziel,
En weder doen verrijsen, Och, wie en sal niet prijsen, Die soo laech int graf eerst viel?
4.
Weest dan nu doch beducht // O snoode Christe menschen, Door een medoogende sucht // te dwingen buyck en pensen:
En slaet u ooch op hem // die hier om uwent wille, Climpt naer Ierusalem. hout u doch immers stille:
Tis seecker nu geen tijt, Om soo te sijn verblijdt;
Denckt eens hoe dit voegen sou:
Dat een Bruydt sich verblijde, Een kindt niet mee en lijde, In Bruygoms, of in Vaders rouw?
5.
Laet ander, houd ghy maet // gaen Vestelavont houwen En wilt op 't geen aenstaet // de Vasten beter bouwen Want voorwaer terwijl // ghy God wilt behagen, Ist immers geen stijl // te vieren s'Duyvel dagen:
Dat ghy hem eerst vergramt, Eer ghy het vasten ampt
Aenvaerdt, liever door de deucht, Bereydt u, om met minnen Dien goeden tijt te beginnen Tot Godes eer // met gheneucht.
Asselwoensdagh.
Stemme: De Mey, die kompter ons by // seer bly.
1.
DE Vasten kompter ons by // seer bly, De Vastelavondt ons velaten heeft, Bedenckt met wensch // o Christe mensch, Dat nu de Priester aen u Voorhooft gheeft,
Hoe jeuchdich oock u tijt, Hoe groot, hoe rijck ghy zijt, Hoe wijt beroempt van eer, van loff,
Hoe schoon van vel, Dat gh'eevenwel Niet zijt dan stoff.
2.
Dus sprack de mondt // naer d'eerste Sondt, Die niet bedrieghen, noch oock liegen kan, Soo haest, als d'eerste Stam // Adam Gesondicht hadde d'aldereerste Man;
Gij zijt doch niet dan stoff, Stoff daer nae sonder loff
Sult ghy eens zijn door 'tvonnis Goodts, 't Is al vermalt,
Te laet ghekalt O Kindt des doodts.
3.
Och off' ick noyt u padt // en hadd' Verlaten of met woorden, of met daedt!
Och! oft' het zaedt // van u ghenaed', Noyt had' verquist, dan nu ist al te laet:
'K hebb' groffelijck misdaen, Maer Heer siet my doch aen, Met t'volck van 't sondige Ninive,
Dat al gelijck In asch, en slijck Penitentie dee.
4.
In asch quam Jop // David met drop Van traenen, en met assche naeckt, en bloodt Wiesch lijff en ziel van gratie iel
Als hy onteert hadt Betsabeës schoot:
Jae door een nieu ghebruyck Van een beaschte pruyck Kreech Judith Holofernis hooft;
Hester door asch Heeft 't leven rasch Van Aman berooft.
5.
Jae Daniel // trock uyt Babel Al na de Stadt Ierusalem ten danck, Dus most hy zijn van vleesch, van Wijn Gespeent, en wel beascht drie weecken lanck,
Den Godtloosen Manass' Ginck zitten mee in d'asch,
En viel voor Godt, viel voor den Heer Devoot te voet
Met rechte boet, 't Was gratie weer.
6.
Wee my dat oock ick // sonder schrick My oyt verheven heb, ach! nietich stof?
Wat was ick eer, wat ben ick weer Dan asch, en aerde dreckich sonder lof?
De kuyl is d'asch haer plaets, Wat stofje dan, o maets?
Als d'asse boven d'aerde wil En sich hoogher vindt, Verdwijntse de Windt, Asch houdt u dan stil.
Eersten Sondagh in de Vasten.
Stemme: O s'Weerelts valsche schijn! Oft'/ De min die lijdt veel pijn.
1.
O Satans valsche schijn,
Die all' u soete praet, wel vermenght met valsch fenijn 't Bleeck wel, doen ghy den Heer
Tempteerde loos, en boos, met fenancy weer, en weer 't Eerste, dat ghy seydt,
't Was niet dan valsicheydt;
Maer alles te vergeefs tegen Godts voorsienicheyt.
't Eerste dat &c.
2.
Bent ghy den Soone Godts,
So maeckt terstont vanden steen eens een stuc broots, Doch 't was om niet ghepraet:
Maer daerom liedt hy niet weer te saeyen 'tweede zaet Gaet, stelt hem op de Kerck,
En seyt, dit sy u werck:
Werpt u van boven, want den Engel helpt u sterck.
Gaet stelt &c.
3.
Hier op gheantwoordt weer,
Maer door goet antwoordt, wert hy weer gheset ter neer;
Maer op een hooch gheberght,
Voert hy hem noch eens; seecker, 't was te veel getercht:
Sweerdt daer by dat, en dit:
Daer is s'Weerelts gantsch besit:
Dit sy u altemael, soo ghy my maer eens aenbidt.
Sweert &c.
4.
Her-achter, flucx, gaet heen
Sprack Iesus tot hem: Satan loop, sinct na beneen:
't Is Godt den Heer alleen,
Die gedient moet zijn, ende Godd'lijck aengebeen:
Kompt nu kleyn, en groot, 't Is seecker heel van noodt,
En leert hier de listen van den Helschen Duyvel snoodt, Kompt nu &c.
5.
Verfoeyt doch gulsicheydt,
Door ootmoedicheyt, komt versaeckt Hovaerdicheydt.
't Eerste vonckje slist
Van des Duyvels lagen, en van all' sijn argelist:
Wapent all' u leen, Van boven tot beneen,
En maeckt dat gh'u voet niet en stoot aen 's Duyvels steen.
Wapent al &c.
Tweede Sondagh in de Vasten.
Stemme: Flucx op de been, ghy, &c.
1.
COmpt, sprack Heer Iesus den Behoeder, Opwaerts na Fuabor, een seer hooch gebercht, Tot Petrum, Iacob. en sijn Broeder.
Kompt om te bidden: want ghy wert ghevercht:
Sy quamen bly, maer door 't lanckduerig bidden Vermoeyt al te seer,
Vielen voor den Heer
In een diepen slaep, heel pladt op der aerden neer.
2.
Maer siet, terwijl den Heer der Heeren Badt, wiert sijn aenschijn jae gelijck een Son, Soo dat het graeuw oock van sijn kleeren De wolle witheydt van de sneeuw verwon:
Twee Mannen neffens hem verscheenen Helias Patroon,
Moyses, Amrans soon
Door Christus staende, als een Son, soo schoon.
3.
Petrus terstont, ey Heer, maeckt hier drie tenten, Voor u, voor elck van dees' twee mannen een, Al s'weerelts vreucht, al d'aertsche renten Sijn wy hier voor te laten wel te vreen,
Och! och! hoe goet, hoe soet ist hier te wesen, Och! wat vreucht is dit,
Och! wat soet ghelit,
Och! Heer laet ons doch hier houden ons bezit!
4.
Maer ondertusschen stonden sy, en hoorden Een stem seer soet, Dit's mijn beminde Soon, Die my behaecht: dus schickt zijn woorden Te volgen nae, al benjet ongewoon:
Maer sy uyt vrees vielen ter neder Lanck, en pladt ter aerd,
Maer den Heer bedaerd
Sey, nu wel aen: rijst op, weest onvervaerdt.
5.
Ist soo gegaen, waer sal een ziel haer keeren, Wanneer sy voor een sob're, kleine deucht, Sal ingaen in de vreucht des Heeren?
O Zee! O Afgrondt! van geneucht,
Geen oogh, tongh, hert, kan sien, verstaen, of spreken, Gelijck Paulus seydt,
Wat daer boven leydt,
Wat daer boven Godt voor de zijne heeft bereit.
6.
Dan des soo moet u niet verveelen Te lijden wat in desen tijdt:
Gh'en kundt de kans niet wel verdeelen, Wilt ghy victorie voor den strijdt:
't Is noch gheen tijt van Tabernaeckel:
Denckt noch nae gheen Tent Voor het leste endt
Petre, voor dat Nero u door 't kruys na boven sendt.
Derde Sondagh in de Vasten.
Stemme: Wilt ontspringhen // Loff-sanck singhen.
1.
VVIlt Godt loff, en glory gheven, 't Is te wonder, 'tis te groot, Dat Jesus heeft uytghedreven Satan, die in sulcken noodt
Hadd' ghebracht een man verheven, Eerst stom, nu een spreeckende boodt.
2.
Loopt, gaet heen ghy plompe luyden Riepen morts de Phariseen,
Hoort, wy sullent u beduyden Dit spel van den Nazareen, 't Sijn Beelzebub zijn kruyden, 't Komt van God niet, soo het scheen.
3.
Phariseen, ghy valsch van zinnen Verbastert van Abrahams zaet, 't Is een werck uyt grooter minnen Dat ghy dus lastert, als seer quaet, 't Is u boos oordeel van binnen 't Is niet dan moet-wil, dan haet.
4.
't Is den Heylighen Gheeste Een sonde, die noch op aerdt Noch by minste, noch by meeste Wert vergheven, soo Godt verklaert, Noch daer nae in 's Hemels Feeste, Maer voor 't eeuwich vier gespaert.
5.
Laet dan mensch te gener tijden U verstommen van Satan quaet,
Maer wilt liever recht belijden All' u sonden, u misdaet, Wilt den Duyvel tegenstrijden, Op dat Godt u eens in laet.
Vierde Sondagh in de Vasten.
Stemme: Wilhelmus van Nassouwe.
1.
WEl! nu ist half-Vasten.
Siet daer ist groot Bancket, 't Welck Godt vijf duysent Gasten Soo milt heeft voor-gheset;
Komt, later u oock vinden, Want daer veel overschiet, 't Steeckt daer op hondert vrinden, Vijff, ses, oft meerder niet.
2.
Hy was hoogh op-geklommen, 't Was op een Bergh te doen:
Maer als hy keeck rondtomme, Docht hy om 't Middach-noen.
Maer siende groote hoopen, Sprack hy: Philippe,waer Sal men soo veel broodt koopen Tot voedtsel van dees' schaer.
3.
Ach! twee hondert Realen Sey Philippus, min oft meer, Sonder om Broodt te halen Niet zijn ghenoech, O Heer!
Andreas most mee missen, Sey, daer's een Kindt, het welck Heeft vijf broodtjens, en twee vissen;
Maer, wat is dit voor elck?
4.
Doet s' evenwel hier sitten, Sprack Jesus, op dit Gras, Yeder in zijn ghelitten, Maeckt 't yeder wel te pas:
En hier mee door Godts zeghen, Heeft yeder aen den disch Sijn volle Maegh gekreghen Van 't Broodt, soo wel als Visch.
5.
Nu singht, O milde gasten!
Den milden Waerdt nu prijst, Die hier tot loon van vasten, Dus mildt aen Tafel spijst:
Denckt hoe hy t'avondt-morghen, Daer na tracteeren sal,
Die men dus siet besorghen Zijn volck in 'taerdsche Dal.
6.
Hy sal u dan wel voeden, Werpt op hem u ghedacht, Als ghy van d'aerdtsche goeden, Van sonden u maer wacht, En doet, 'twelck is gheboden, Eerst soeckt het Rijcke Goodts, Niemandt dan zijn genoden, Was noyt in noodt des Broodts?
7.
't Sijn Heer maer weynich uyren, Weer aen, 'tis meer als tijdt, Daer na sal't eeuwich duyren, Als 'teyndt sal zijn van strijdt:
Latet u niet stracx verdrieten Als Godt zijn handt weerhoudt, Hy laet veel over schieten, Op dat ghy daer op teeren soudt.
8.
Verblijdt u Christen-zielen, Zijt vroo Jerusalem,
Godt sal u druck vernielen, Laetare is een goe stem:
Wat's lijden al, eylacen!
By 'tgheen ons is bereydt, Denckt om het Feest van Paessen, Dat na Vasten werdt verbeydt.
9.
Paessens niet, die gaen, en kommen, 'K spreeck van die Paessens niet, Maer die u Lelye Blommen Veranderen al 't verdriet:
Die't eens sullen verkeeren Voor die hier zijn ghedult, Die hier niet wil ontbeeren, Werdt daer nae niet vervult.
Den vijfden Sondagh in de Vasten.
Stemme: O eeuwigh Godt Almachtigh! Oft, Het viel een Hemels Douwe.
1.
VVIe doch soo gaeuw van zinnen, Die my, 'tsy Klerck, 'tsy Leeck Van sond' sal overwinnen?
Ist saeck, dat ick u spreeck De waerheydt, om wat rede Ghelooft ghy my dan niet?
Die Godt bemindt, is mede Ghehoorich zijn onthiet.
2.
Maer om dat ghy uyt Gode, Eylacen! niet en zijt;
Soo hoort ghy oock soo node Zijn woordt, O Samarijt!
Tot antwoordt, spreeckt de schare, En seggen wy niet wel,
Dat in u is ghevare De Duyvel van de Hel.
3.
Ach laster! ach noyt quader!
'Ken hebb' den Duyvel niet;
Maer ick, ick eer mijn Vader, Sprack Christus, soo men siet:
En ghy durfft my beroven Mijn Eer, die 'k niet en soeck, Daer isser doch een boven, Die straffen sal u vloeck.
4.
Voorwaer, voorwaer ick segghe, Soo wie my 'toor wil bien, Die sal de doodt ontlegghe, Noch nimmermeer haer sien:
Sy weer: nu kanmen tasten Met vingheren aen u praet, Dat ghy (guyt) met de gasten Van Beelsebub om-gaet.
5.
Want Abraham is gestorven, En Isaac, en soo voort, Hoe blijft dan onbedorven, Die maer u woordt en hoort?
Wat Abram uwen Vader Belanght, die heeft mijn dach Ghesien, en sich te gader Verheught, als hy hem sach.
6.
Wel hoe! gh'en hebt de Jaren Van vijftich nerghens nae:
Hoe kunje dit dan klaren Van Abr'am, die soo spae Naer hem hier zijt ghebooren?
Jesus sey wel te pas;
Weet dat ick langh te vooren Eer Abr'am quam, al was.
7.
Hier grimbdens', en met eenen Ghebockt ter aerden neer, Bereydens' hem met steenen Te werpen, maer den Heer Verstack hem, en ginck buyten Den Tempel. Christen-mensch 't Is nu recht tijdt t'ontsluyten U hert, met all' u wensch.
8.
Om Jesum te versteecken Terwijl hy vluchten moet;
Hoort doch dit qualijck spreecken Van 't alderhoochste goet, En past met effen sinnen De schelders te weerstaen, Ghy sultse wel verwinnen, As Christus heeft ghedaen.
9.
Verlieft u op syn woorden Als een, die hem bemindt:
Want dit is soo ghy hoorden, Een teycken van syn kindt;
Vereert het met u leven, Op dat ghy noyt en wert Van u recht als verdreven Door een ghemarmert hert:
10.
Weest vrolijck, viert de daghen Met een bereyde gheest.
Van hem die 't Cruys ghedraghen Maer eeuwich is gheweest;
Soo'n sult ghy oock niet smaecken In eeuwigheyt de doodt:
Maer door syn gunst gheraecken In Abrams sachte schoot.
Palmsondagh.
Stemme: Beata immaculata.
1.
COmt hooren // den oudt ghebooren Siet Jesum inde Passie weeck, Vol streepen // vol blauwe neepen Gelaeft met gall' en eeck,
Hier Judas soen // daer geessel-roen Wat sullen wy hem hier weer voor doen.
Hier Iudas &c.
2.
Neemt ten dancke // Olijfs-booms-rancke Het geen de Joodtsche schaer wel eer, U met Palmen, Kleeren en Psalmen U stroyden, schoncken, O Heer!
Daer by uyt min // een Eeselin, Ach, dit sal wesen mijn goet begin!
Daer by &c.
3.
Mijns ziels minne // is d'Eselinne, Die voorts te vree sal zijn,
Om op d'oorde // van uwe woorde U wel te dienen in goede schijn,
Om in deuchdens cier, als een stom-dier Voor Godes aenschijn te leven hier,
Om in &c.
4.
't Kleedje wijders // ter spijt van Nijders, Dat ick voor u, O Jesu sprey,
Dat zijn mijn leede // mijn zinnen mede, Die ick voor u, O Godt berey,
Om haet, en nijt // om leedt, en spijt, 't Ontfanghen vrolijck ter aller tijdt.
Om haet, &c.
5.
'k Wil oock draghen // op u behaghen Twee Tacken van een versch bedoudt, In patientie // in penitentie,
Van Palmen en Olijven houdt, 'tIs immers recht // dat yeder knecht Sijn kleedingh na den Koningh recht.
'tIs immers, &c.
6.
Nu mitsdesen // moet hier noch wesen Hosanna soeten toon,
Want gheen loven // en zijn daer boven Aenghenaem voor Davidts Soon:
Ten sy dat handt // met hert en tandt Eenpaerlijck schoon te samen spandt.
Ten sy &c.
7.
Wilt dan ontfanghen // na mijn verlanghen Van my u last-draghend' dier,
Dees giften // die ick met driften U op kom offeren alle vier.
Daers' gantsch mijn geest // eertijts geweest Vereeselt, ja heel gantsch berbeest.
Daers &c.
Paesch-dagh.
Stemme: O soete Harmonye.
Met will', met volle wensch Alleluja te singhen?
Wt vreughd' divijn Ick gantsch verdwijn, Om dat ick hoor van vrede.
Wilt dan vrolijck wesen, Heer Iesus is verresen Wt Graf-stede.
2.
O groote wonderheden!
Den dach, den lieven dach Is eens ghekomen;
Dat Christus weer zijn Leden Die eerst begraven lach, Heeft aenghenomen;
Om dat hy eens Voor des Ghemeens Welvaert heeft ghestreden,
Nu is zijn Naem verheven, Nu is hem weer ghegeven 't Eeuwigh leven.
3.
Sijt ghy nu van de sonden Met Christus op ghestaen En wel verreesen,
Siet toe dat ghy van stonden Ten Graef niet meer wilt gaen;
Hebt altijdt vreese, Wilt Christus bloedt Onder de voet
Doch niet weerom gaen treden, Maer wilt u begheven Tot nieuwicheyt van leven, Want 'tis reden.
4.
Christus heeft nu verlaten
Het onder-aerdtsche Graf Sonder berouwen:
Seght mensch, wat sal 't u baten, Dat ghy niet mee den draf Begint te schouwen?
Slaet dan u oogh Voortaen om hoogh, Soeckt daer u vree, en ruste,
Eeuwich sonder pijnen Sal altijt daer verschijnen In welluste.
Paesch-Maendagh.
Stemme: Ick ben een arme Pelgrim siet.
1.
PElgrims, Godt groet u alle-bey, Godt groet u d'een soo wel, als d'ander, Godt gheef u 'tsamen goet gheley, Wat praetj' onder malkander?
2.
Wel! Borgher van Ierusalem, Hebt ghy alleen niet hooren spreecken Oock uyt de alghemeyne stem, Of hebje Pelgrims streecken?
3.
Van 't gheene datter is gheschiet In dese lest-gheleden daghen?
Wat dinghen doch? wel weetjet niet Wat Jesus heeft verdraghen?
4.
Op hem was onse hoop ghestelt, Als dat hy Israel sou bevrijden, Maer nu soo heeft hem het ghewelt, Van't Sannedrin doen lijden.
5.
Aen't Cruys een al te snoode doodt, En 'tis noch huyden daer beneven Den derden dach, dat dese stoot Hem van ons heeft ghedreven.
6.
'tIs waer, daer is een Vrouw, drie, vier, Aen 'tGraf geweest om hem te soecken, Maer hebben daer ghevonden schier Niet anders, als de doecken.
7.
Doch segghen, daer in wit ghewaedt Ghesien te hebben een deel Geesten;
Maer lacy! 'tis maer Vrouwen praet, W'ontbeeren't aldermeeste.
8.
O sotheyt! O verblintheyt groot!
In 'tgheen de Wet, en de Propheten Van Christus leven, en van doodt U hebben laten weten.
9.
En hier deed' hy haer een vermaen Van Moyses af, door al d'history Des oude Schrifts, dat Christus gaen Door 'tCruys most in zijn glory.
10.
Soo lanck tot dat sy nu omtrent 'tCasteel van Emaus zijn ghekomen, Daer d'Heer van hen niet onbekent, Schier oorloff hadd' ghenomen.
11.
Ey! blijft by ons, den avondt naeckt, Wy sullen lijden gheen van beyden, Dat ghy sult blijven onghedaeckt Oft u van ons sult scheyden.
12.
En siet, Heer Jesus bleef ghenoodt, En als hy nu was neer gheseten, Brack hy hen het gheseghent Broodt, En gaff hen om te eten.
13.
'tWas nu ghesmaeckt, en siet, het licht Des Hemels opende hen d'ooghen, Soo dat's erkende hen ghesicht, Maer 'twierdt hem stracx ontooghen.
14.
Maer als sy nu van hem ghewis Hem meynden gins en weer t'om-armen, Soo sloeghen sy haer handen mis, En Cleophas, och-armen!
15.
Versteecken van zijns Meesters hals, Riep: mocht ons niet met re'en wel branden Het binnenste ons s'herten, als
Hy ons sprack achter Landen.
16.
En stracx weerom te ruggh' ghekeert Naer Salem d'alder oudtste Stede, Daer sy noch quamen, soo m'ons leert, By tijdts tot Christus vrede.
17.
Heer, blijft by ons, en maeckt ons kloeck, Den donck'ren avondt naeckt, eylacen!
Dit is het slot van ons versoeck, Op desen tweeden Paessen.
[Die leven wil, in vrede moet]
Stemme: Op de drie gezellen van Rozendael.
En d'eige zin, al schijntze goet, Om vreeds-wil dickwils derven.
2.
De vree is Christo al te lief Hy was noch nau geboren, Of d'alderzoetste minne-brief Dee ons het vree-lied hooren.
3.
Hy ginck, hy stont, hy sprack, hy wrocht Het hoogste zijnder scholen
Was schier: de vree heb ick gezocht;
De vree werd u bevolen.
4.
't Is vrede die ick u nae-laet, 't Is vree die 'k u wil geven, Zoo hier, als met een overmaet In 't hof van 't eeuwigh leven.
5.
't Was vrede vroeg, 't was vrede spae, 't Was vree zoo menigwerven:
't Was vrede voor, 't was vrede nae, 't Was vrede in zijn sterven.
6.
In 't kort de vree wast eerst en 't lest, 't Welck Iesus ons betrouden
Hoe moet men dan wel doen zijn best, Om vrede t'onderhouden?
7.
Heer laet ick hier vry sijn de minst Van keur, van plaets, van allen:
Wanneer my maer de rijkste winst Van vree te beur mag vallen.
8.
Mijn ziel! tracht nae dit hoge lot:
Gh'en kunt toch nergens rusten
Dan inde vree. Want vree is God, En d'oorsprong der wellusten.
Belooke Paesschen.
Stemme: Om een, die ick bemin.
1.
ALs Iesus onder 'tdack Stil was ghekomen, Groeten de syne strack, Vree, zy u vrome;
En om haer-luy te deghe te verblijen, Toonden hy met goe reen,
Verseeck'ringh van syn Leen, Voeten handen met een, Doorsteecken zijde.
2.
Weerom, met u zy vree;
Soo 'kben ghesonden Send' ick u liede mee;
Ter selver stonden
Blies hy op haer me open keel, en monde;
En sey, gelijk men leest, Houdt moet, weest onbevreest, Ontfanght den Heyl'gen Gheest, Vergheeft de sonden.
3.
Die ghy vergheven sult, Werden Vergheven;
Die ghy weerhoudt de schult, Sullen noyt leven;
Dus sprac den Heer. Maer Thomas, ach eylacen!
Van syn Discipulen een, Was niet by het Ghemeen, Wanneer Jesus verscheen Op d'eerste Paessen.
4.
d'Ander dan seyden blijdt Dat haer was bejeghent;
Hoe, en op welcken tijdt, Godt haer hat gheseghent:
Neen, neen, ten zy dat hy my toon de klove Van handen, en van voet,
Van zyden gantsch door-bloet, En dat in korter spoet, 'K salt niet gheloven.
5.
Als sy dan 't selver stee Weer als voor-heenen Waren, en Thomas mee;
Is hy weer verscheenen,
En na dat hy weer hadt gewenst de vrede Sulcx op den achtsten dach,
Ghelijck hy voorens plach, Aensprack hy met ghesach Thomam, met zede.
6.
Reyckt nu u ving'ren by Mijn handt midtsdesen, Leght d'uwe in mijn zy, En wilt niet wesen
Thomas dus ongeloovich: waer op d'ander Sprack, O mijn Godt, mijn Heer!
Tot u alleen ick keer, Hoe langher, en hoe-meer, O mijn Bystander!
7.
Och! wat een lieve wensch, Vree zy u, te hooren
Voor een Godtvruchtigh mensch Versmoort te vooren
In sijn boosheyt; Lof zy u t'aller stonden
O Christo Iesu goet, Voor u verstorte bloet, Jae voor u Minne soet, Voor u vijf Wonden.
8.
Maer Thoma, nu ghy my Siet voor u ooghen Met handt, en open zy, Wordt gh'eerst gheboghen,
Salich zijn die, die sonder dese proven Van mijn ghetaste Leen,
Nochtans niet segghen, neen;
Maer even wel ghemeen, En vast gheloven.
9.
O wonden soet! die mijn Heel gantsch ten Hemel Tot soen, en trooste zijn, Tot schuyl, en schemel,
Wanneer maer hier gescholen, hier gedoken Mijn arme ziele sit
En sucht, en schreydt, en bidt Met in-spraeck dat, oft dit Is 'tquaet ghebroken.
10.
Och! uyt dees' wonden Heer, Gundt my te spreecke,
Dat ick doch nimmermeer U vree en breeke,
Dit is 't eenich vermaec van God den Vader, Dits, d'aldersterckste Rots,
Dits, d'alderstijfste Knots, Waer op Satan sijn trots Breeckt, den Verrader.
Den tweeden Sondagh naer Paesschen.
Stemme: Fluckx op de been.
1.
FLucx op de loop, ghy Christen knaepjes, Flucx loopt den Herder vrolijck int gemoet:
Ginder komt hy aen, die tot zijn schaepjes Seydt, en roept: Ick ben een Herder goet,
Eenen Huerlinck vlucht, wat past hy op de schapen, Maer een Harder goet
Stelt zijn lijf, en bloet
Voor zijn lieve Schaepjes, als de Wolf ontmoet.
Eenen huerlinck &c.
2.
Ick goeden Harder kenne mijn Schapen, Ende mijn lieve Schaepjens kennen my:
Isser een gevallen, 'ksoeckt weer op te rapen, Isser een verdwaelt, ick keer te rechter zy, Ja voor al mijn Vee, mijn redelijcke Dieren
Stel ick Harder goet Leven, Lijf, en Bloet,
Hebt dan mijn Schaepjens, hebt dan goede moet.
Ia voor al mijn &c.
3.
Nu dan, soeckt Oost, soeckt West, soeckt verder Schaepjes, die u Harder eens geraeckt bent quijt, Seecker, ghy vindt gheen beter Herder
In desen nieuwen aenghenamen tijt, Singht dan tot lof, tot eer, O Christen,
Met een Schaepjens tael, Singht vry altemael,
Aen uwen Harder een nieu Pastorael.
Singht dan &c.
Den derden Sondagh naer Paesschen.
Stemme: Als Iola d'onberaede Maecht.
1.
EEn Luttel tijts, ghy siet my niet, Daer nae weer Een luttel dat ghy my siet;
Als wy wat naerder als hier nae,
Om dat ick weer rasch na mijn Vader toe gae.
Maer wat wil dit Luttel beduyden, Dat wy hem gansch niet sullen sien?
En 'tander luttel, secht fijne luyden, Dat hy ons weer 'tghenut sal bien?
Wat mach dit sijn geseydt?
Wat voor diepsinnicheydt?
Ey Jesu! wilt ons dit doch bedien, Op dat wy dit klaerlijck eens mogen sien.
2.
Amen, wel aen, het sal soo sijn,
'k Verklaert u me-vrient op de waerheyt mijn:
Een Lutteltje tijts, het moet soo sijn, Genaeckt u veel rouw, veel smert, veel pijn:
Terwijl de werelt haer sal verblijden Met all' haer konsoorten, met groot geschal, Dat Lutteltje sult ghy moeten lijden,
Mijn knechten, mijn vrunden, mijn kinderen al:
Maer murmureert doch niet, Hoort doch mijn goet bediet
Ick sal all' u droefheyt, de welck ghy lijdt In vreuchden verkeeren in Luttel tijt.
3.
Een vrouw' soo langh 's in arbeydt sit Sy klaecht, sy kermt, sy weendt, sy bit, s' Heeft smert, s' heeft pijn, van lidt, tot lidt Soo lange tot datse het bly besit,
Soo drae, als dees' rouw is geleden Soo haest, alst baren is gheschiet, Vergeets all' haer bedruckte leden,
Gedenckt sy all' de weedom niet:
Maer sy singht een nieuw' Liedt, Om datse ter werelt siet
Een kint ghebooren, een vrucht wel schoon Om daer mee te cieren des Hemels Throon.
4.
Wanneer ghy dan een weynich lijdt So denckt dat ghy hier een kraem-Vrouw sijt, Maer die nae een luttel tijts seer drae, Sal hebben daer boven een eeuwich ghenae:
Och! Och! wat onderscheydt van steden, Tot loon van de deucht, of van de sondt:
Wat dubbelhuys van eeuwicheden, O korte stondt! O diepe grondt!
Acht ghy dit oogenblick Dan van soo hoogen schick,
Dat ghy daer over soo groote schae, Sout willen verdraegen van s'Hemels gena.
5.
O Sondaer! hoe ist moogelick
Dat ghy niet vervult bent met stadige schrick, Als ghy eens denckt te recht de scheel, Dat u, oft het helsche vyer te deel Moet vallen, of de eeuwige glorie En dat op een kleyn oogenblick;
Houdt dit doch altijt in u memorie Wilje niet vallen in 'sduyvels strick:
Neemt 'tluttel tijts wel waer, 'tIs prijs, 'tis duere waer,
Waerom men moet koopen de zalicheyt, Waerom men moet koopen de eeuwicheyt.
Den vierde Sondagh naer Paesschen.
Stemme: O 'sweerelts valsche schijn, Oft', De min die lijdt veel pijn.
1.
Ick gae, sprack wel beleeft
Iesus tot hem, die my langh ghesonden heeft,
En daer 's van u niet een
Die my eens vraegt, Christe segt, waer gaet ghy heen?
Ghy sucht, om dat ick schey, Om dat ick 'tpat berey
Op 'twelck ghy-luy daer na my sult moeten doen gheley.
2.
Blijf ick tot u verdriet,
So sal den Trooster-geest tot u lieden komen niet;
Maer ist, dat ick weer-keer,
So sal ick hem drae tot u alle senden neer, Die sal tot gheneucht
Van sond', oordeel en deucht,
De sondaers dan gaen straffen, en berispen 'sweerelts vreucht.
3.
Van sond', om dat haer hooft
Mijn leeringh, en mijn woort by na niet-mendal gelooft:
Van deucht, om dat ick gae
Tot mijnen Vader Godt, siet toe: ja ooc daer na 'tOordeel, om dat den Vorst
Des weerelts, hooch van borst
Onwillich is verwesen, en vervloeckt uyt wraeckens dorst.
4.
'Khebb' u noch al seer veel
Te seggen, en te spreken, maer eylaes! het meerendeel Kan noch u dompich hert
Niet vatten, noch verstaen, maer eylaes! als u eens wert Ghestiert des waerheyts Gheest,
Die sal voor minst, voor meest
De waerheyt openbaren, weest dan alle onbevreest.
5.
Sondaer, waer's u verstandt
Dat ghy niet eens vraecht na u soete Vaderlant,
Daer Cherub' vlieght, en sweeft,
Daer Christus Godt, uwen Salichmaker leeft?
O mensch! O mensch! bedaerdt, Wat soeck g'hier op der aerdt,
Daer in dat hooge landt, daer wordt alle goet vergaert.
6.
Voorwaer, 'tis recht, 'tis reen,
Dat ick my arm mensch van de weerelt wat gae speen, Op dat des Heeren dach
My tot meerder troost, en tot vreught ghebeuren mach, Kiest doch, O mensch'lijck Dier,
Ymmers Godts bestier,
Begheert ghy daer de vreught, soo moet ghyse derven hier.
Den vijfden Sondagh naer Paesschen.
Stemme: Schoon Lief wilt my troost gheven.
1.
HOort vrinden allegader, Al wat ghy van den Vader In mijnen Naem versoeckt, Sal hy ten danck u gheven, En meer noch daer beneven, Schickt dat gh'u dan verkloeckt.
2.
Stort nu voortaen Ghebeden, Want tot den dach van heden, En hebt ghy 't noyt besocht!
Bidt, en ghy sult ontfanghen, Op dat all' u verlanghen Ten eynde wordt ghebrocht.
3.
Heer! dus hebt ghy ghesproken En daer bleef noyt ghebroken Van u het minste woordt:
Wat mach dan zijn de reden, Dat ick in mijn Ghebeden Soo selden werdt verhoort?
4.
Helaes! 'tzijn mijn ghebreecken, 't Is soo, die my versteecken Van 'tvoorghestelde wit, Ick bidt, en ick moet derven Het gheen ick wil verwerven, Om dat ick qualijck bidt.
5.
Ja, 'tis de sucht des Heeren, Dat hy na mijn begheeren My niet verhoort en heeft:
Hy weyghert uyt ghenaden Wel dickwils de weldaden, Die hy grammoedich gheeft.
6.
Dit 's tot een seecker teecken Van desen wel ghebleecken Aen Rachel, goede vrouw, s' En waer soo niet ghestorven, En hadd'sy niet verworven Het Kindt van haren rouw.
7.
Man! seyd' sy menichwerven, Gheeft my (oft ick moet sterven) Doch kinderen op de schoot:
Sy kreechse, maer het tweede, Was 'tgheen, dat haer aen-deede De onverwachte doodt.
8.
Leert dan door dit exempel, Te bidden in den Tempel Met woord', en sin te saem, Het gheen ter zalicheden
U streckt: want dat's ghebeden In 's Zalichmaeckers naem.
9.
Maer vindt ghy u met sonde Van herten, handt, oft monde Besmet, soo toont berouw:
Want wilt ghy daer in blijven, Soo sal aen u beklijven 't Vermetelde berouw.
10.
Zijt doch voor alle wercke Een lidt der ware Kercke:
Want Godes Soon en sendt Geen gaven, als Behoeder Aen hem, die voor zijn Moeder Den Tempel niet en kendt.
11.
Weest zedich, en van binnen Ootmoedich, treckt u zinnen Van alle eyghen baet, Stelt Godes hoochste glory Int merch van u memory, En maticht u ghewaet.
12.
Bewaert u, bidt aendachtich.
Wel wetende, hoe machtich En hooch, dat Christus zit:
Hoe snoode ghy daer teghen, En wat het voor een zeghen Is, daer ghy hem om bidt.
13.
Kundt ghy dit onderhouwen, En stijven u betrouwen Op Godt, en op zijn Wet, En biddende volherden, Soo weet, dat u ghewerden De vrucht sal van 'tGebedt.
Den sesten Sondagh naer Paesschen.
Stemme: Flucx op de been.
1.
ALs ick den Gheest sal van mijn Vader senden Ginder van boven in dit aerdtsche Dal, Voor jonck, voor oudt, ja voor de menschen al,
Sal hy wel drae de waerheydt openbaren En die maecken kondt,
Suyver, gladt, en rondt
'tAller stee, en plaetse, 'taller tijdt, en stondt.
2.
Hy sal mijn Leer' dan klaerlijck betuyghen Met een welspreeckend', held're, klare stem, Hy sal de leughen-tael doen buyghen, Niemandt en salder hebben teghens hem,
Maer 'kvoorsegh't u, ghy sult moeten lijden, Ja, 'tsal zijn, slae doodt:
Want door sulcken stoot,
Syllen sy meynen, dat sy Godt doen diensten groot.
3.
Maer wanneer u dees' Boeven schennen, Wanneer s' u vanghen, spannen, en de slaen, Denckt dat sy my, noch mijn Vaer en kennen, Denckt dat sy doolend' lancx de straten gaen:
Want gelijck de Kray tot vliegen is gebooren, Alsoo onverblijdt
Is alhier tot strijdt
Alle mensch geschapen: wee, wee, die niet en lijdt.
4.
En dit, ghelijck sy allegader veynsen, Als kacx, quantsuys om Godes meeste Eer, En dat u haer bedurve grijnsen,
Ofte door Oorlogh, ofte door valsche Leer;
Maer ghy verstaende dese valsche parten,
Versmaet doch den roof, Laet u van 't Gheloof
Doch noyt verleyden, weest aen dat Oor doof.
5.
Moet ghy u 'tsamenkomsten van buyten Doch wat derven, om u Synagoogh, Moet ghy in stal, in Schuer, in Schuyten Godt dienen nu om laech, en nu om hooch:
Ey! Catholijck, wilt daerom doch niet treuren, Wilt doch niet te min
Op een goet begin
Daerom vervreemden moet, oft hert, oft zin.
6.
Offert van binnen dan u Offerhande, Siet desen Tempel staet u altijt vry, Daer is een Kerck, die door gheen vanden Kan zijn verboden, noch door kettery:
O Kerck! bewaert my doch ten allen tijen, Laet my noyt in noot,
Hout my in u schoot,
Tot dat my eens scheyde d'aenghename doodt.
Pinxterdagh.
Stemme: O 'sweerelts valsche schijn; Ofte de min die lijdt veel pijn.
1.
COmt Schepper, Heyligh Gheest.
't Is heden Pinxterdach, 't groote solemnele feest, Dat ghy, ghelijck men vindt
Beschreven, neder-daelde van boven als een wint En door een groot ghedruys;
Beweeghde 'tgantsche Huys,
Ja daer was niemant binnen, of sy waren eeve kuys.
En door &c.
2.
Een goede groote schaer,
Schier hondert twintich Man, die daer rusteden
Ontsteecken door dit vuer,
Met Tongen gansch ontflamt, en verlicht op 'tselve uer, Soo datse al terstondt
Met een vernieude mondt,
In alderhande Tael, spraecken uyt een nieuwe grondt.
Soo datse &c.
3.
Wat ongehoorde saeck
Riep Grieck, en Latinist, dat hier yeder hoort syn spraeck?
Wie heeft dan met verstandt
Doen spreken alle dees' alle tael van yeder landt?
'tIs immers, vrienden hoort, De alderminste soort
Van d'alderslechste stam, van het Galileusche oort.
'Tis immers &c.
4.
Ey Jood'! hoe dus beteest?
Dit is de Godheyt selfs; ja, 't is selfs den Heyl'gen Gheest, Die 'sweerelts gansche Rondt
Van oordeel sal verscheyden, van deuchden, en van sondt, Kent dan, en haet
Het schennis van misdaet,
Eer het eens te spae, eer het eens zal zijn te laet Kent dan &c.
5.
Vervordert u ter deught,
Dewijle ghy noch kunt, en dewijle ghy noch meucht, Met een soo groote baet
Van Godt den Heil'ghen Geest, die u soo getrou by staet, Siet dat gh'u niet meer steldt
In Satans boos ghewelt,
Neen liever wech ghevloghen, flucx om hooch te velt te velt.
Siet dat &c.
6.
Komt dan komt Heyligh Gheest.
Buygt ons ziel, en lijf, wascht ons, vroomt ons, en gheneest,
Sendt neder t'onser plicht
Doch een Pincxterstaeltje, doch een praeltje van u Een dropje van u vreucht
Een mijtje van de deucht,
Om hier nae met u eens, en altijdt te zijn verheucht.
Een dropje &c.
Sondagh van de Heilighe Drievuldicheyt.
Stemme: Flucx op de been.
1.
CHristus die seyt My is macht ghegheven In d'Hemelen, en op der Aerden mee, Gaet heen, en leert dan all' die leven, Van d'eerste tot alderlaeste stee:
Doopende haer Inden Naem des Vaders, En des Soons met feest,
En des heyligh Gheest.
Leerend' haer doen mijn weten minst en meest.
2.
Des sal ick selfs met u-Luy wesen Van nu af, tot so langh de weerelt staet:
O Heer, u goetheydt sy ghepresen,
O Heer, u macht, u miltheyt heeft geen maet:
O rijckdom o verborghen schatten, Wie van die hier gaen,
Kan te recht verstaen
Het wesen Godts? wat mensch, wie reyckter aen?
3.
Ghy gaef 'tbegin, o Godt, o Vader
Soo aen u Soon, als mee aen uwen Gheest, Die evenwel te altijdt gader
Van eeuwicheyt by u hebben gheweest, Sonder begin, voor alle stonden, Jae, noch goet, noch quaet, In dencken, ofte daedt,
Oft' sy wisten mee, ten was daer noyt te laet.
4.
Al even-goet, al eve machtich, Al even oudt, al eve vroet en wijs, Al even heylich en waerachtich, Van eene lof, jae gantsch van eene prijs:
Buycht u vernuft doch botte menschen Voor zijn Majesteyt,
Op dat zijn Godtheyt,
Door zijn groote glory u niet en verspreydt.
5.
O Heer, laet ons doch niet bedroghen Werden door hoochmoet, oft' hovaerdicheyt, Maer gunt dat wy u grootheyt moghen Altijt behagen, door ootmoedicheyt:
O Heer, wy zijn bereyt te bocken Onder 't Godd'lijck woordt:
Waer uyt yeder hoort,
Dat ghy Een bent, en drie ter aller oort.
6.
Eer, glory, lof, sy Godt almachtich,
Die een Godt, maer in Persoon drievuldich is, Des sy hy weer den mensch gedachtich, Die breuckel, ende gantsch ellendich is,
Geeft doch ons eens, dat 'tgeen wy hier gelooven Daer nae moghen sien/
Neffens Seraphien,
Dit sal ghenoech zijn voor alle Christe-lien.
Den 2 Sondagh naer Pinxteren.
Stemme: O salich heylich Betlehem.
1.
OCh wat een grooten Avontmael, Dat Godt eens hadde doen bereyden Boven in in syn vergulde zael En seer veel gasten doen bescheyden.
