1.
GHeluck Vrouw Anna, waerde moeder
Van d'alder reynste suyvere Maecht Gheluck o Joachum fraey behoeder Van dit schoon kint, dat Anna draecht
Gheluck minjoot, o Moeder groot Die eertijts droecht tot in u schoot
Mari' d'eel Jesse-loodt.
2.
Voorwaer 'twas aen u wel te mercken, dat ghu, die eertijts waert tot spot,
Geeft my doch, dat ick u goet padt Naer treden mach, en krijgen wat Van u seer waerde schat.
3.
Des al ick hier weer op der aerden Handhaven u verkleynde eer Van haer, die tot u groot onwaerde Wtstroyen, dat ghy trouwde weer
'tIs quaet ondiert, die dit versiert 'tIs vleesch en bloedt onbestiert Dees' vuyle leugen vierdt. 4.
Wert dan beschaemt, die nae soo veel jaren En nae de gunst van sulcken kindt, Met 2/3 mans noch durft paeren Veel blinder, als cupido blindt
'tIs Anna waert, die eens gepaert Naer 'deerste man in suyverheyt Haer gantsche leven leydt. 5.
Kompt nu dan Weeuwen met de Maechden Versoecken t'samen haer ghebedt,
Nae dien't den Heer door haer behaechden Te geven aen de nieuwe Wet.
Van zuyverheyt, dit eerst bescheyt 'tWelck een exempel geven sou Voor Maecht, voor Weeuw, en Vrouw. 6.
Bidt Anna, dat sy doch volharden In haer begonnen reynicheyt En u getal vermeerdert werden Van hier tot inder eeuwicheyt.
Tot merck van syn waere kerck Tot eer van haren Bruygom sterck, Door dit volbrochte werck.
Sinte Laurens. 10. August.
Stemme: Patientie is goet kruyt.
1.
PAtientie kruyt is goet men seydt,
Wy moetent vast gelooven: 't Is waer, 't is niet wijt uytgebreydt In aller menschen hoven,
Nochtans te deegh' ghepresen Soo langh, als wy hier zijn, De desen deuch moet wesen Van yeder mensch', van mijn,
In u Laurenti;
Wanneer ghy toonde (vromer helt) Op heete kolen, u Patienty. 2.
Als Laurens sach, dat syn goe-Vaer
Sixtus, ons heylich Paus van Romen
Ghevanghen was, en van de schaer
Ter doodt ghevoert wiert, sonder schroomen, Soo quam hy ghevloghen
Met een bevende stem, Met traenende Ooghen, Ende sprack tot hem
Met luyer kelen:
Sult ghy mijn Heer, mijn eenich Vaer Sonder my u, dus laeten stelen? 3.
O Vader, neemt u Soon doch mee: Want sonder u kan ick niet leven, ´t Sijn nu twee ter Roomscher stee Dat ick mijn dienst u hebb' ghegheven:
Toon doch meedooghen Aen mijn, u minste knecht: Want hoe sal ick moghen Aensien dit groot onrecht?
Laet ons niet scheyde,
Maer ick met u, en ghy met my Naer Godt-landt reysen alle-beyde. 4.
Stilt u doch Soon, hebt goede moet, Want grooter loon staet voor u open. Ick gae een harden wech: maer soet! Ghy moet een baen noch harder loopen;
Siet, naer drie daghen, (Ist niet een korten tijt?)
Sult ghy't Cruys mee naedraghen, Ick hoop immers met vlijdt,
Tot u wensch raecke,
Een harder Neut (vroom Kampioen) Met stercker kiesen moeten kraecken. 5.
Maer Godt behoet ons, wat leydt hier? Seght, ist een Salamander?
Die dus leydt uyt-gereckt op 'tvyer? Kijckt eens ter deegh, neen: 'tis een ander,
Op dit hart bedde,
Ghestelt op brandend' vyer: Wel, hoe! siet daer, ick wedde, 'tIs mensch, 'tis redelijck dier:
Laurens beminner
Van dees' tormenten, smert, en pijn, Van Rooster, en van vyer, verwinner. 6.
Valeriaen, o Keyser, wreedt,
Ick ben ghenoech ghebraeden! Keert om, tast toe, ick ben ghereedt, Wilt van 'tgebraedt u Maegh versaeden:
U Rooster harde, U Yser, en u Stael,
Is my een bedd', gheen barde, 'tIs sacht, soet, al-te-mael,
U vier'ge koolen
Sijn voor Laurens, Laurieren schoon, Sijn Palmen, Roosen, en Fiolen. 7.
O vierich vlammich Martelaer!
Verkrijcht ons doch, dat wy hier kiesen, Liever met u een uyr // het vuyr, Als daer nae eeuwich brandend' vriesen:
Verkrijcht ons liefde, Geeft ons kloeckmoedicheyt/ Waer door, so ghy voorbriefde, Mee moghen zijn bereyt:
En sulcken gratie,
Dat wy daer nae ghelijck, met u Ontgaen, der Hellen tribulatie.
Mariae Hemelvaerdt. 15. August.
Stemme: De Mey, die komter ons by // seer bly.
1.
WEl! wie van Godt dus bemint // besindt,
Die hier ter Hemel vaert met sulcken vlucht? Wat's dit voor een gespeel // geveel,
Dat d'Eng'len maecken boven in de lucht? Ist droom? of ist bedroch?
Elias oft' Henoch?
Neen, neen, 'tis een ander bequaem, Die Moeder, en Maeght,
MARI' onversaecht Mach voeren haer naem.
Klimt dan vry voort Naer Zuyden van Noordt, Blijft doch niet staen,
Oft is dit &c.
3.
Och! wat een soet jolijt // tot spijt,
Van Droes, van Doodt, Hell' van all'de rest, Die nu (eylaes!) verdraeyt // bekaeyt,
Met 'thooft verplet daer legghen in pijn, en pest, Ellende al te groot
Altijt levend', en doodt,
In vier en vlam ter helscher stee Daer dese nu gaet
Naer hooger staet, Daer't altijt is vree.
Ellenden &c.
4.
Siet hier soo staets' en leundt // en steundt Op beyd' de schouderen van haer liefsten Soon: Siet haer de Engelsche schaer // te gaer,
Van daer komt Godt, die seydt: daer is de Kroon Van alle kanten vreucht,
En om, end' om gheneucht:
Weest nu ghegroet, zijt wellekom, Siet daer u Throon,
Neffens u Soon,
Vraecht doch niet waerom?
Van alle &c.
5.
Sijt nu ghebenedijt // altijt,
Weest ons u Dienaers doch een Patroness', Die noch hier leggen te landt // aen strant, Ey! leert ons doch verstaen de rechte les:
Leert ons oodtmoedicheyt, Die nae den Hemel leydt.
Leert ons doch leven, en sterven in tijt, Op dat wy naer doodt
Met u, sonder noodt Eens leven altijt.
Sint Bartholomeus. 24. August.
Stemme: Edel Artisten koen.
1.
VEl-koopers allegaer,
Hebje gheen lust te koopen Een vacht, met huyt, met haer? Komt doch wat aengheloopen. Maer hoe? 'kverschrick van binnen, 'tIs menschen-vel te teer,
Dat Barthol'meus uyt minnen Geeft aen zijn Godt, zijn Heer. 2.
Astiages verwoedt,
Om dat den vrundt des Heeren Het Konincklijck ghemoedt Tot Christum hadd' doen keeren; Deed' hem zijn huyt afvillen, En dat van hoofd' tot hiel, Maer Bartheldt docht vast stille, Al nieuw-vel voor mijn ziel. 3.
Maer vriendt, seght eens, hoe kondt Ghy in u le'en ghedueren
Soo veelderhande wondt Den tijt van soo veel ueren? Ghestroopt, ghekerft, ghesneden, Ontmuyst, ontaerdt, ontseendt Van boven tot beneden Tot aen het naeckt ghebeendt? 4.
Het was mijns' Meesters kruys, 'tWas d'eeuwicheydt van daghen, De vreucht van Godes huys Die my de pijn deed' draeghen: Het waren de helsche vueren,
Die my deden ten danck Dit al-te-mael besueren: Want eeuwich duert te lanck. 5.
Nu Velle-vulders, hoort, Onkuysch'/ en gulsighe menschen, Die gaern u ziel vermoort, Om maer te vullen u pensen, Castijdt vel, vleesch, laet snijden 'tLichaem met maeticheydt, Op dat u niet benijde Christus syn eeuwicheydt. 6.
En ghy, die tot op huyd' In sonden neer blijft legghen, Schudt doch 'toud' vel eens uyt, Ach, laet u doch ghesegghen: Want anders 'tsal eens wesen Als 'tvel sal zijn ontblood, De ziele dan met vresen Zijn eeuwich levend' doodt, 7.
Apostel, bloedich roodt,
Krijght ons naer u exempel, Van'toude vel ontbloodt Een plaets in Godes Tempel, Op dat wy daer te gaeder Door Barthol'meus sijn bloet, Eens, en altoos, maer naeder Sien moghen 'thoochste goet.