1.
SIet hier twee Bidders, die gegaen
Sijn om te bidden in den Tempel, Laet beyd' u Ooren hooren aen
Een schoon, een moy, een fraey exempel: d'Een vande Phariseusche Oorde, En d'ander was een Phublicaen, Hoort toe, ghy sul het aen de woorde Van d'een, van d'ander wel verstaen. 2.
d'Een sprack: Ick danck u Heere lief, Dat ick niet ben, als andere Menschen, Een Overspeelder, Schelm oft Dieff: Wat soud' ick anders kunnen wenschen? Daer onder ick met reden reecken Den Sonder, die daer slaet, en bidt, Want ick vast tweemael alle weecken, Geef tienden van mijn gantsch besidt.
3.
Maer siet den Publicaen en dorst (Daer tegen staende heel van verre)
Om hooch niet sien, maer sloech voor zijn borst, Hy dorst niet kijcken naer de Sterre.
O God! weest mijns Sondaers genadich! Sprack hy, ick segghe voor ghewis, Dat desen Sondaer van misdadich, Rechtvaerdich t'huys ghekomen is. 4.
En d'ander, soo Godt selfs leerdt, Die is een sondich mensch ghebleven: Die sich verheft, die wort verneert, Die sich verneert, die wort verheven. O mensch! ghy moocht den Heer wel prijsen Van zijn weldaden, als ghy slechts
U wacht versmaed'lijck te verwijsen Door hovaerdye, u mede knechts. 5.
Danckt Godt, maer staet ghy mee van veer, En weest u sond' altijt gedachtich,
Valt met den Publicaen ter neer: Den Pharise was al te prachtich:
Heer Iesu, weest mijns oock genadich,
Ick stae hier met den Publicaen
Van verr': 'ksla mee mijn borst misdadich En derf mijn ooghen niet opslaen.
Den 11. Sondagh naer Pinxteren.
Stemme: Beata immaculata.
1.
ALs d'Heere // met grooter eere
Wt Tyrus gaende was,
En quam treden, door Sydons Steden, Door Decapolen seer haest, seer ras
Quam hy met vree By Galilee,
Jae quam tot dichte by aen de Zee: 2.
Stracx een dooven // wilt hem gelooven, En daer by stom, quam daer te pos, Om door zijn handen // bey dese banden Te maecken liber, ende los,
Hy raeckt zijn mondt: Hy spreeckt terstondt;
Sijn ooren mee, en hy was ghesondt. 3.
O reghen // van Godes zeghen, Den man die sprack te deghe weer,
Hoorden mee singhen // Wat wondere dinghen. Gaet heen, sey Christus, geeft danck den Heer,
Wat wonder saeck, Door eenen raeck
Te geven stommen stem, en spraeck. 4.
Kunt ghy niet spreecken // bent gh'in gebreecken Van doofheydt, oft' van stommicheyt,
Wilt komme // met desen stomme Tot Christum, om bermherticheyt:
Kompt niet te laet Op dese maet,
Soo sulje vinden groote baet. 5.
Maer in tijden // wijckt wat ter zijden, En wilt het speecksel niet versmaen, Valt hem te voete // doet rechte boete, Wilt u doch niet te langh beraen:
Hoort uyt zijn mondt 't Welck maeckt ghesondt,
Den 12. Sondagh naer Pinxteren.
Stemme: Wilhelmus van Nassouwen.
1.
EEn Rabbi hooch verheven
Sprack, Heer, wat moet ick doen
Om eeuwelijck te leven?
En jeghens het vermoen Van d'opghepronckte prater Met zijn gheschole net, Sprack Iesus: wel wat stater Gheschreven in de Wet? 2.
Ghy sult den Heer beminnen Wt all' uw' s'herten wensch, Wt ziele, en uyt zinnen: En oock u eve Mensch Recht, als u selven lieven: Waer op den Heer, 't is goet, Dus luyen d'oude brieven, Schickt dat gh'er slechts na doet. 3.
Maer siet, den Wet-gheleerde Vervattende 'tbedroch
Daer meed' hy sich gheneerde Sey weer: ey! Wie is doch Mijn naesten, die 'k beminnen Ghelijck mijn selven moet? Ey! maeckt my om te winnen Den Hemel, doch wat vroet. 4.
Hoort dan, ick salt u segghen By 'tvoorbeelt van een man, Die eens voor doodt bleef leggen In 't Bosch: wanneer hy van Jerusalem ghetoghen,
Naer Ierich', arm hooft! Door moordenaers vermoghen Gewont was, en berooft. 5.
De moordenaers vervluchten, En hy van all' zijn goet, Geplondert, bleef daer suchten, En rollen in zijn bloedt, Tot dat ter selver stonden Van alle bystandt quijt Hem daer ter plaetsen vonden Een Priester, en Levijt. 6.
Doch sonder hem te baten Ginghen sy een voor een Passerende haer straten Voorby zijn krancke leen, So langh, dat daer ghereden Quam een Samaritaen, Die zijn doorslaghe leden Met meesucht tasten aen. 7.
Hy betten hem de wonden Met Oli, en met Wijn, En als hy die verbonde, En hem met een te zijn Gheboon hadt wel te vreden, Lach hy hem op zijn Paerdt, Daer mee hy hem ter stede Bracht by een trouwen Waerdt. 8.
Den welcken hy op 'tpunten Des morghens van den dach Wtschietende twee munten Sey, neempt: daer is 'tghelach: Draecht sorg', en wat gh'int voeden,
Oft' salven, noch verschiet, Sal ick u weer vergoeden, Laet hem ghebreecken niet. 9.
Seght, wie dunckt u van dese O Wet-gheleerde! dan
Den even mensch te wese Van dese krancke Man? En hy: ick soude menen, Dat die hem bystant dee. 't Is wel gheseyt: gaet henen, En doet het selve mee. 10.
O Meesters, hooch-geseten, En weest niet al te koen; 't Is niet ghenoech te weten, Men moeter wat voor doen. Doet wat voor uwen broeder, Den goe'n Samaritaen Heer Jesus, u Behoeder, Heeft u al meer ghedaen.