Vraag nr. 12
van 20 oktober 1999
van mevrouw RIA VAN DEN HEUVEL Onroerende voorheffing – Verminderingen
De Vlaamse overheid int sinds dit jaar zelf de on-roerende voorheffing en heeft het belangrijke prin-cipe "automatische toekenning van vermindering wegens kinderlast" ingeschreven.
In het verleden bleek dat te veel gezinnen die ver-mindering niet aanvroegen, en daardoor niet kre-gen waar ze recht op hadden.
De Vlaamse administratie consulteert de Kruis-puntbank om na te gaan wie recht heeft op vermin-dering van onroerende voorheffing.
Blijkbaar loopt er nog een en ander mis, w a n t onder meer de vermindering wegens handicap wordt niet altijd doorgevoerd. Dit blijkt uit de reeds verstuurde aanslagbiljetten.
1. Wat werd ondernomen om de fouten bij de ambtshalve toekenning van de vermindering te corrigeren ?
2. Welke initiatieven nam de minister-p r e s i d e n t ten aanzien van de rechthebbenden bij wie niet automatisch een vermindering van onroerende voorheffing werd toegekend, om alsnog het te veel aangerekende of zelfs al betaalde bedrag terug te storten ?
Antwoord
1. De oorzaken die aan de basis liggen van het niet toekennen van de vermindering wegens kinder-last en/of handicap, bescheiden woning of een combinatie van beide, hebben betrekking op het feit dat de bestanden van het Rijksregister niet volledig overeenstemmen met die van het Ka-daster.
Vermits de matching van de gegevens op het ni-veau van het adres gebeurt, wordt enkel aan de adressen die volledig overeenstemmen een ver-mindering gekoppeld. Het probleem werd on-derkend bij de versturing van de eerste kohie-ren en zal worden opgelost via de behandeling van de bezwaren. Ook zal actief met het Rijks-register worden onderzocht in hoeverre dit pro-bleem ten gronde kan worden opgelost.
Een ander probleem deed zich voor omtrent de afwijkende manier waarop de bevolkingsdien-sten van de stad Antwerpen hun adresgegevens in het Rijksregister inbrengen.
Hieromtrent werd beslist dat zowel het V l a a m s G e w e s t , de stad A n t w e r p e n , Te l e p o l i s, als het Rijksregister een deelprobleem zouden onder-z o e k e n , waarna opnieuw onder-zal worden overlegd om de meest voor de hand liggende oplossing voor de toekomst te implementeren. Te n e i n d e de inning van de onroerende voorheffing in Antwerpen voor 1999 niet in het gedrang te b r e n g e n , zou Cipal (Centrum voor Informatie Provincies Antwerpen en Limburg) de gegevens van Telepolis overnemen. Volgend jaar zou dit probleem grotendeels verdwenen zijn, a l h o e w e l nog matchingproblemen kunnen optreden met verhuizende gezinnen binnen en naar de stad A n t w e r p e n , als de bevolkingsdiensten de wijze van invoeren van de bevolkingsgegevens nog niet hebben aangepast tegen het ogenblik dat wordt verzonden in 2000. Aangezien dit een probleem is dat rijst tussen de stad A n t w e r p e n en het Rijksregister, is het Vlaams Gewest niet verantwoordelijk voor de meerkosten van de gekozen pragmatische oplossing. Zij wordt bila-teraal geregeld tussen de stad en Cipal.
Een derde moeilijkheid waren de kadastrale af-delingen waarvan het koppelingspercentage tus-sen de gegevens van het Kadaster en het Rijks-register kleiner was dan 80 %.
De oorzaken hiervoor zijn:
– straten die opgenomen zijn in de Kadaster-bestanden maar niet in het Rijksregister (bv. straten in industrieparken waar zich geen enkel bewoond huis bevindt);
– fouten bij het manueel koppelen door Cipal ; – straten die van naam veranderden maar die het Kadaster niet tijdig inbracht of kon in-brengen in haar systemen;
– algemene huisnummerwijzigingen die ook niet tijdig werden opgenomen door het Ka-daster.
koppe-lingsgraad op te trekken via verfijning van de programma 's. Op basis van de bezwaren zal de koppelingsgraad voor 2000 kunnen worden ver-hoogd.
In Ko e r s e l , Kortenaken en Steenokkerzeel wer-den de aanslagen verstuurd zonder dat een kop-peling plaatsvond tussen de gegevens van het Kadaster en het Rijksregister. De belasting-plichtigen hebben vrijwel onmiddellijk een ver-ontschuldigingsbrief gekregen. Er zal een her-verzending van de correcte aanslagen gebeuren, rekening houdende met de betaalde aanslagen en de ingediende bezwaren. Kosten die ontstaan door foutieve handelingen door Cipal, d i e n e n uiteraard door deze instantie te worden gedra-gen.
Voor kadastrale leggers waar verschillende ka-dastrale inkomens werden vermeld, werd in de beginfase slechts één kadastraal inkomen opge-nomen in de aanslag. Via bijkomende program-matie dienen de juiste gegevens te worden gese-lecteerd.
Aanslagen die vroeger door de federale dien-sten naar mandatarissen in plaats van naar de belastingplichtigen werden verstuurd, w e r d e n veiligheidshalve tegengehouden, omdat het Rijksregisternummer van deze mandatarissen niet bekend was. De Rijksregisternummers wor-den nu manueel opgezocht door Cipal.
Bij timesharing hebben we het probleem van "wie is eigenaar", daar dit niet werd doorgege-ven door het Kadaster. Afhankelijk van de aan-voer van de gegevens door het Kadaster aan wie het probleem werd gesignaleerd, dient bij-komende programmatie en verwerking (manu-ele opzoeking van de Rijksregisternummers) te gebeuren. Ook dit is een eenmalig probleem. Ook bij grensarbeiders stuiten we op een ge-deeltelijk eenmalig probleem. Aan deze catego-rie belastingplichtigen kon de vermindering we-gens kinderlast slechts gedeeltelijk automatisch worden toegekend, omdat zij niet kinderbijslag-gerechtigd zijn in België en dus ook niet opge-nomen in de Kruispuntbank. Voor alle kinderen beneden zestien jaar werd er immers sowieso van uitgegaan dat zij kinderbijslaggerechtigd waren ; daar de grensarbeiders niet als een apar-te caapar-tegorie belastingplichtigen waren gecatalo-g e e r d , verkregecatalo-gen zij voor deze kinderen wel hun v e r m i n d e r i n g. Na onderzoek bleek het pro-bleem niet op te lossen, daar contacten met een representatieve vereniging stuitten op
proble-men omtrent het respect voor de privacy. E e n viertal representatieve verenigingen werden wel op de hoogte gebracht van het feit dat de grens-arbeiders recht hadden op vermindering, m a a r dat ze via een aanvraag moesten reageren. 2. Volgens de wet van 15 maart 1999 betreffende
de beslechting van fiscale geschillen wordt de administratie geacht binnen een termijn van zes maanden een gemotiveerd antwoord te geven op een bezwaarschrift. Bij overschrijding van de termijn heeft de belastingplichtige het recht om zich tot de rechtbank te wenden. De terugbeta-ling van het eventueel te veel betaalde bedrag, vermeerderd met de moratoriumrente, zal zo spoedig mogelijk na de afhandeling van dit be-zwaar gebeuren.
Er zijn ook belastingplichtigen wier benadeling een gevolg is van de wijzigingen in de wetge-v i n g. Aan hen zal dus niets moeten worden te-rugbetaald.
Samenvattend kan ik stellen dat de automati-sche toekenning van fiscale voordelen – waar-toe elk modern bestuur zou moeten neigen – op veel meer moeilijkheden is gestoten dan ver-wacht.
De inconsistentie tussen de diverse overheids-gegevensbanken – in sommige gevallen nog erger : hun onvolledigheid – is hieraan debet. De meeste daaruit voortkomende problemen kunnen echter zo worden verwerkt, dat zij slechts éénmalig optreden
